Czy portale randkowe, to dobra opcja? - Netkobiety.pl

Tylko nie załamuj mnie i nie mów, że chodzi o wygląd...

Kompozycje mają średnią, ale granie tak spontanicznie w publicznych miejscach, świetne uczucie.
Na lotnisku Chopina można.

Hahaha, podziękuj temu Panu, bo mnie właśnie rozbawił

Na razie nie chcę płakać, bo rodzina nadal w pobliżu. Chociaż coś gadali, że gdzieś jadą. Szerokiej drogi im więc!
Będę mogła zająć się swoją rozpaczą w spokoju...

I dziękuję za to, że wszyscy jesteście

Spoko, Cichy, sama teraz słucham jakiegoś smuta. Zawsze tak mam, gdy mi źle. To pomaga mi wyrzucić z siebie negatywne emocje.
Znaczy, może nie smuta, ale taką piosenkę, co w obecnej sytuacji powoduje smutek.

A jemu napisałam już wiadomość.
Długą, bo chciałam powiedzieć WSZYSTKO, by mnie nic potem nie gryzło.
Ale przede wszystkim podziękowałam mu za ten miesiąc, powiedziałam, że go nie obwiniam i się pożegnałam.

Podziękowałabym, ale jakoś nie czuję się wcale dobrze z tym, że to napisałam.
Choć wiem, że postąpiłam słusznie.

I dziękuję    

Ładne niebo <3

A co o muzyki, u mnie leci to:

EDIT: Ja pierniczę... Odpisał. I znowu blackout.

Nie chcę tu wklejać tekstu publicznie, więc jeśli ktoś chciałby wiedzieć coś więcej, to mogę na maila...

Jeżeli mowa o pianinie to ja lubię w takim wydaniu xDDD

https://www.facebook.com/MarekWilczakTr … 532184621/

Podoba mi się co odpisał, nie będę ukrywać.
Jednak to JEST już facet nie chłopiec

Nie rzuca się od ściany do ściany, nie błaga Cię, nie robi z siebie szmaty, ma kręgosłup i zasady.
Skoro nie chodzi jednak o była, to może powinnaś dać mu szansę.

Głupio wyszło o tyle, że w sumie on już wszystko wie co Ty czujesz i tak naprawdę decyzja w JEGO rękach, a nie w Twoich. Ja jednak zawsze wolę w drugą stronę
Tak trochę a la stosunek wasalski Nie bierz dosłownie, ale.. Ty musisz być grzeczna, a ON zdecyduje czy się nadajesz.
Ja mam inny charakter, inny temperament. wolę decydować na podstawie starań faceta.

Ty też musisz zdecydować, bo facet wydaje się konkretny, ale na pewno jest dominujący.
Z drugiej strony, Ty masz dość spokojny/ugodowy charakter (uległy), więc może to wypali.

Przemyśl zdecyduj

Słabe.
Tak nie rób.

Ty TEŻ decydujesz o sobie. Nie stawiaj się w sytuacji bezradnej dziewczynki, bo tak będzie Cię facet podświadomie traktował.

No właśnie nie masz wyboru za bardzo - będzie jak on zechce jak on postanowi.
Jeśli dobrze się będziesz czuła w roli tej 'starającej się', bo on Twoje zaangażowanie i serce już ma teraz Ty masz "Zdobywać" jego. Wygodne ale dla niego.
Dla Ciebie? Raczej mało komfortowa i sprzyjająca swobodnemu zachowywaniu się sytuacja.

Jak mówię, kwestia na ile dobrze czujesz się w roli i ramach, jakie wyznacza facet.
Bo w tej chwili to ON nadał 'ramy' i kształt waszej relacji.
Rozumiesz co chcę powiedzieć?

Ten kto "ramuje", ten rządzi

Zgadzam się. Facet napisał dojrzale, bez manipulacji jak to niektórzy faceci robią. Konkretnie, widać, że jest mądrym facetem. Takie mam wrażenie. Myślę, że w takiej sytuacji można dać mu szansę. Faktycznie 5 spotkań to niedużo i może mieć obawy jak był skrzywdzony. To nie znaczy, by ciągnąć to w nieskończoność, ale jednak ta wiadomość pokazuje, że szansą dać można. Tak myślę.

Możesz mu napisać, że rozumiesz, że można spróbować, ale żeby to nie trwało w nieskończoność. Wiesz, zaznaczyć, że nie może to być zawsze usprawiedliwieniem. Potem też sama tego konsekwentnie się trzymać. No i poznawać go dalej. Ja chyba tak bym zrobiła.

Moim zdaniem to równie dobrze mogłoby trwać w nieskończoność. Kiedy będzie znał mnie wystarczająco dobrze, by zadecydować?
Nie pozna mnie tak dobrze w miesiąc, dwa, ani nawet pół roku.
Można albo SPRÓBOWAĆ, albo... albo no właśnie.

Ja też się boję. Byłam raniona więcej razy niż potrafię zliczyć, a problemów z matematyką nigdy nie miałam.
Ale chciałam spróbować mu zaufać.
Tylko co z tego, jeśli to nie jest odwzajemnione?

Chyba dlatego nie wiem co zrobić.
Bo ja wiem czego ja bym chciała, tylko on nie wie.

Racja. Ja jednak jeżeli piszesz, że jest taki fajny, nie zachowuje się też jakoś skrajnie dziecinnie jak to czasem faceci, to chyba dałabym szansę. No, ale oczywiście to Twoja decyzja i jak nie dasz szansy, to też nic złego, bo rozumiem, że nie chcesz żyć w niepewności. Ja bym dała szansę, ale nie tak, że w nieskończoność czekać. Dałabym ją, bo tutaj widziałabym, że szansa może być, że chcę zobaczyć czy to się rozwinie, bo jest na dobrej drodze, długie rozmowy, porozumienie i jakieś uczucie z obu stron, ale tak jak piszę zaznaczyłabym, że to za długo też nie może być. Dałabym sama sobie maksymalnie parę miesięcy i starała się go poznać, choć z pewnym dystansem. Oczywiście, nie jest to też takie łatwe, ale jeżeli to nie byłyby codzienne rozmowy itp, to myślę, że mogłoby się udać. Po prostu starałabym się ustawić to w głowie na zasadzie, że jak wyjdzie, to ok, jak nie to nie, ale że spróbowałam. Wiesz, gdyby w ogóle widziałabym, że są małe szanse dla nas, to bym nie próbowała, ale w tej sytuacji chyba tak. Po prostu, żeby się nie zastanawiać potem czy mogło być coś z tym facetem czy nie, a jednak są sytuacje, gdy ktoś faktycznie potrzebuje więcej czasu. Tak, często są też jakieś uczucia do byłej jak ktoś nie jest gotowy, ale jednak czasem jest to też brak gotowości i myślę, że tutaj może tak być. Tak mi się wydaje po tym co piszesz. No, ale mogę się mylić.

No i tak, rok to stanowczo za dużo, by tyle czekać, ale np miesiąc, dwa jeszcze bym mogła. Oczywiście, często tak się zakochamy, że nawet i 3 spotkania i można być razem. No, ale nie każdy też chce od razu wykorzystać jak chce poczekać. Piszesz o tym czasie miesiąc czy dwa, bo sama jak spotykałam się z kimś tak krótko, to nie miałam potem wielkiego problemu jak jednak nam nie wyszło. Wiadomo, było smutno, ale jednak to na tyle krótki czas, że szybko mi przeszło. Co innego jakbyś czekała rok i by było duże zaangażowanie. Dlatego piszę, że dałabym z miesiąc i dwa i w razie czego dałabym radę się jeszcze wycofać bez wielkiego bólu po tym czasie. Nie byłoby to jeszcze tak długo dla mnie i tak ryzykowne. No, ale Ty rób to co czujesz, bo to co dla jednej osoby dobre, to dla drugiej może nie być.

Truskaweczka, jak zwykle podoba mi sie Twój tok rozumowania tylko uważam, że kilka mcy niepewności to b. dużo dla kobiety. A po drugie, jeśli to poznawanie miałoby być już teraz z dystansem, to jaka byłaby z tego przyjemność i autentyzm w tym?
To mi przychodzi do głowy jak myślę o znalezieniu się w takim "rozdaniu"

Tak, to też sporo, ale widzisz jakbym serio widziała szansę na to i takie spore, że naprawdę facet się stara, to wolałabym chyba spróbować. Jak pisałam po paru miesięcach pozbierałabym się jeszcze bez problemu. Dlatego w sumie wolałabym tak zrobić, bo znam siebie i skoro ten facet wydaje się, że dobrze rokuje, to inaczej potem zastanawiałabym się czy nie mogłam jeszcze poczekać chociaż miesiąc. Oczywiście po tym miesiącu czy dwóch już bym tego nie przedłużała, bo dłużej nie byłoby sensu czekać. Tak jak piszę z kimś kiedyś czekałam ten miesiąc czy dwa, nie było jednak warto, ale jednak cieszyłam się, że wiem niż potem bym się zastanawiała. No, ale dla kogoś równie dobrze i miesiąc czekania może być za dużo. Dla mnie nie była to jeszcze wielka niepewność, bo byłam zauroczona, ale to jeszcze nie aż tak silne uczucie jak miłość i podeszłam na luzie. No, ale nie zawsze się da, wiem.

Edit: No faktycznie jak tak bardzo to jest zaawansowane, to nie wiem. Wtedy z tamtym facetem u mnie było mniej zaawansowane, takie spokojniejsze poznawanie się, bo jednak skoro nie był pewny, to wszystko powoli. A tutaj widzę dał Ci faktycznie więcej nadziei. Napisz mu dlatego, że masz uczucia i była taka bliskość, że zrobił Ci nadzieje i że byłoby Ci zbyt trudno. W takiej sytuacji mi też by było raczej zbyt trudno, chyba że dałoby radę się trochę opanować, ale czasem jest ciężko, a do tego zależy też jak on na to patrzy, czy w ogóle rozumie, że tym dawał spore nadzieje, że może też Ciebie zranić.

To lepiej tego nie ciągnąć albo bez seksu, bo właśnie jak jesteś wrażliwa w czym nie ma nic złego (też jestem), to potem mogłabyś bardziej cierpieć.

Ja pisałam też, że można spróbować, ale to dlatego, że ona przy nim dobrze się czuje, on miał stałe związki, więc założyłam, że może jednak i on podchodzi do tych spraw poważnie i że można jeszcze poczekać. Gdyby na pewno zmieniał kobiety co chwilę, to nie miałoby sensu na pewno. No, ale trzeba też patrzeć na to co się czuje, a on nie może ciągle usprawiedliwiać się tym, że był zraniony.

Domyślam się że młody ale tak dokładniej to ile ma lat?

Nie, tak to nie. Powiem Ci, że jak ja kiedyś spotykałam się z tamtym facetem krótko jak piszę, to pocałunki były, ale bez seksu. No, ale i tak go poznawałam, a jak po tych 2 miesiącach było wiadomo, że nic z tego nie będzie, to dałam sobie spokój. Tak jak piszę jeszcze tak bardzo nie cierpiałam. No, ale właśnie wolałam mieć pewność, bo wydawało się, że coś może z tego być, chciałam zobaczyć czy będzie czy nie. Nie było może takiego wielkiego dystansu, ale pewien tak, seksu w takiej sytuacji nie chciałam. No, ale wiem, u Was to pewnie było jeszcze bardziej zaawansowanego, w takiej sytuacji jak pisałam raczej też bym nie umiała tego ciągnąć. Chciałam tylko pokazać inny punkt widzenia i że zależy od sytuacji, bo tak jest.

Truskaweczka, a uważasz, że dorosły facet po 2 poważnych związkach, wejdzie w coś takiego jak związek "na ślepo", bo nie wiedząc jak mu jest z kobieta w łóżku?
To nie gimnazjum Związek to też seks i nie ma co od tego uciekać.

Ja myślę, że problem w tym, że dla Happi seks = zobowiązania i ona podejmuje taką decyzję (o seksie) wtedy i tylko wtedy gdy chce się z danym facetem związać, a on (faceci) chcą seksu jako 'dopełnienie' rozmów, miłego spędzania czasu, co nie jest (a przynajmniej - nie musi) w żadnym razie przechylać szalę na korzyść podjęcia decyzji o związku, gdy seks im nie odpowiada.

Akurat tutaj uważam, że jako kobiety powinnyśmy czerpać z męskiego podejścia, bo seks JEST ważny i należy porzucić te romantyczne owszem, ale dość oderwane od rzeczywistości mrzonki, że seks to tylko w związku, bo co jeśli się ludzie nie dobiorą??? Zamknąć oczy i "Za ojczyznę", bo się obiecało?

Ja tak sobie myślę też, że gość się tak wstrzymuje bo skoro nie mieli jeszcze seksu, a on dość dojrzale podchodzi jakby nie patrzeć, bo jednak trzymanie się za ręce i pocałunki to trochę mało , to on znając podejście Happi, boi się, że jeśli seks mu nie podpasuje, albo właśnie - dalej PO nie będzie pewien, to ją tylko skrzywdzi, a pewnie nie chce tego.

Po prostu widzi, że w tym przypadku nie ma 'zabawy' i takiego luźnego podejścia, tylko bardziej nastawienie na coś stabilnego, stałego.
Jakby zderzenie idealizmu Happi, z realizmem związków
Myślę, że tu jest clue.

A drugie clue to to, że Happi ma taki charakter taka osobowość - nie ma w tym nic złego i ona nagle, z dnia na dzień, nie podejdzie luźniej do tego. A to mogłoby byc rozwiązanie.
Po prostu luz i przespać się z nim i wtedy zobaczyć.

Tylko wiesz, sęk w tym, że on ma do seksu takie samo podejście, jak ja.
Miał do tej pory tylko jedną partnerkę seksualną. To była ta dziewczyna, co go zdradziła. I poszedł z nią do łóżka już będąc jakiś czas w związku.

Więc nie sądzę, by o seks chodziło.

Właśnie. My zachowujemy się jak para, ale on mówi, że nią nie jesteśmy, bo mnie nie poznał dość dobrze. Więc nie rozumiem. Co jeszcze mielibyśmy robić, żeby poznał? Wie o mnie więcej rzeczy, niż ludzie, z którymi gadałam kilka miesięcy. Rozmawiamy o pierdołach, ale też o rzeczach bardzo poważnych. Takich typowo życiowych. Dobrze się przy sobie czujemy, jest ogromna chemia. Czego mu więc brakuje? Naprawdę nie potrafię zrozumieć.

Portale randkowe to dla mnie kicha. Zaczyna sie od zarejestrowania a zaraz kassa! Próbowałem sie wbić na jakis portal ale mi nie wychodzi.
Szukałem we Wrocławiu jakiej knajpki dla singli ale nie znalazłem. Może nie umiem szukać, juz mnie to męczy.

Ale trafiłem do was.
Hej!

Elizabeth, Happi.

Mówię tylko, jak to wygląda z perspektywy faceta.
Kiedy facet nie ma z tylu głowy byłej, kiedy facet wie, że kobieta mu odpowiada - temperament, character itd. (co można wyczuć spokojnie w miesiąc) to w życiu nie odrzuca kobiety, która wyznaje mu uczucia. Wręcz przeciwnie, idzie w to w ciemno i jest przeszcześliwy, że TA kobieta w taki sposób okazuje mu zainteresowanie.

U mnie też szybko wiedzieli. Wiadomo, tych po jednym spotkaniu nie brałam poważnie, ale jak ktoś mnie serio CHCIAŁ, to chciał i o tym wiedział. Nie potrzebował mnie dogłębnie poznawać. Ja też mam wiele wątpliwości, jestem nieufna, zdystansowana, a mimo to wiem, że chcę jego. Bo mimo że go nie znam w pełni, to czuję, że to mogłoby być to i nie chcę się bawić w pseudo koleżeństwo.

Obecnie powiedziałam jemu, żeby się sam zastanowił czego chce i czego mu tak naprawdę brakuje w naszej relacji, a potem dał znać. Na pewno nie zamierzam dalej być w nieokreślonej relacji, gdzie ja się coraz bardziej angażuję, a on się wciąż zastanawia, czy w ogóle chce się zaangażować. Not a chance.

A wyznania były. Działania też. Tylko jakiejś poważnej decyzji brak.

Nie było niczego takiego. On zawsze szczerze coś mówi, podobnie jak ja. I jeśli chodzi o te najważniejsze kwestie, to mamy takie samo podejście do naprawdę wielu spraw. My generalnie jesteśmy do siebie podobni. Dlatego ja nie kupuję jego tekstów o tym, że on chce mnie bardziej poznać. Myślę, że problem leży gdzieś indziej. Pytanie tylko gdzie.

Ten chłopak ma 22 lata, chyba nieco przecenia się jego dojrzałość tutaj.
Może zwyczajnie coś nie do końca gra między nimi.
Poza tym miesiąc to jest dość krótki czas, a tu już takie zaangażowanie.

Happi weź pod uwagę, że on nie musi oddczuwać wszystkiego co robiliście w taki sam sposób.
Ty jesteś zaangażowana on na pół gwizdka.

On SAM przyznaje, że to się nie różni niczym od związku, ale nadal ciśnie z tym, że się boi, że zostanie znów zdradzony. Więc stawiam na to. Mówi, że chce mnie jeszcze poznać, ale on nie kuma chyba, że mnie NIGDY nie pozna na tyle dobrze, by to wiedzieć. Bo człowiek albo Ciebie zdradzi, albo nie. Może to zrobić po tygodniu, a może po kilkudziesięciu latach. Ja to wiem. On mówi, że też wie, ale chyba nie do końca tak jest w praktyce.

No i dlatego teraz go mam w szachu, bo grzecznie napisałam:

Ja mam w sumie tylko jedno pytanie. Powiedzmy, że ulegnę i pobujamy się tak jeszcze miesiąc. Odpowiedz mi tylko... czy po tym miesiącu będziesz wiedział, czy Cię nie zdradzę?

(trochę mnie to już bawi, pomimo swego tragizmu)

Zbyt dosłownie to chyba bierzecie, moim zdaniem nie chodzi o sam fakt ewentualnej zdrady. Na tak głupiego nie wygląda, żeby tak to formułować.

On daje takie argumenty, że chyba sam w nie nie wierzy...

Dobra, chyba ja nic nie ma do dodania. Idę na "obchód" forum
Łap Happi Krusha, stary bo stary ale jest japoński klimat i tytuł chyba odpowiedni...
https://www.youtube.com/watch?v=s1yxyP3WZDk

A weź nie dopytuj go już. Bo mu tylko "tarcie" robisz..wiesz czego

Nie to nie i nara.
Jakby co wie gdzie Cię znaleźć

Cwany jest, widać że doświadczony bardziej to i rozgrywa to na swoich zasadach.
A że potrafi być czarujący do tego, to masz mętlik w głowie. Tak to działa.

Nie proś się o żadne "jego zasady" - w ogóle jak to brzmi???!
Come on now..

Dobra, już wiem co jest problemem...

On po prostu w związku staje się bezwolną istotą, która pozwala na o wiele za dużo.
Czyli jednak myliłaś się co do tego, że jest dominujący.
To znaczy, on JEST, ale nie w kwestii związku. Wtedy to kobieta pociąga za sznurki.

No ale to jest jego problem nie Twój.
Niech gitary nie zawraca, bo jak narazie to sam Ciebie rozgrywa.

Uważaj żeby na Tobie nie odbił sobie, tej bezwolności w poprzednich związkach.

Ale dowalił.

Bądź stanowcza.

W sensie, on napisał to tak, że ja to w ten sposób zrozumiałam.
Pisał, że nawet jakby ktoś go ciągle okłamywał, a potem przepraszał, to on by tej osobie wybaczył, bo wierzyłby, że się zmieni.
I że nie potrafi zakończyć związku, ale jak ktoś chce odejść, to szanuje jego decyzję i tej osoby nie zatrzymuje.
Stąd takie wnioski, a nie inne.