Czy portale randkowe, to dobra opcja? - Netkobiety.pl

Też uważam, że z laktozą przy wrzodach to średni pomysł. Z jednej strony mleko jest zalecane jako 'środek łagodzący' pieczenie śluzówki, ale z drugiej cukier mleczny jest świetną pożywką dla bakterii, więc to trochę taki strzał z podwójnej dubeltówki
Ale wszystko i tak zależy od indywidualnych predyspozycji do trawienia laktozy, jak już wcześniej ktoś wspominał chyba.

Gastroskopia nie jest taka straszna. Ja miałam 2 razy w życiu i poza odruchem wymiotnym (a wymiotów i tak nie będzie, bo wszystko na pusty żołądek jest) i dyskomfortem związanym z przesuwaniem tej 'rurki' przez przełyk, to jest ok. Kwestia nastawienia psychicznego.
Ale gastro + badanie krwi (zrób z "lateksami" odrazu, żeby ew. stany zapalne wyłapać ogólnie) powinno dać jakiś obraz już.
Serio nie zwlekaj.

Z tą gastroskopią to racja. Sama nie miałam robionej, ale jakby trzeba było, to bym poszła. No, ale tak to nic mi nie dolega, tylko po tej jajecznicy i to tylko parę razy, więc nie było sensu, tak to wszystko dobrze. Niemniej sama słyszałam, że wiele zależy od nastawienia psychicznego i też delikatności lekarza, bo są tacy, przy których to będzie nieprzyjemne, a są tacy, przy których to badanie będzie łatwiejsze.

Serio tylko po tym? Jak ja inne smażone mogę jeść, fast foody też (co nie oznacza, że ciągle jem), a nic mi wtedy absolutnie nie jest i czuje się dobrze? Na to też gastroskopia czy wystarczy inne badanie? Tzn jak trzeba to bym zrobiła, ale tak pytam. Jakby można uniknąć, to chętnie, bo jestem wrażliwa na odruch wymiotny, wystarczy, że miałam wkładany patyczek u lekarza i już bardzo chciało mi się wymiotować.

Staram się odżywiać dobrze, bo raz, że niezbyt lubię to całe śmieciowe jedzenie, to dwa - wiem, że z moim żołądkiem lepiej uważać. Piję niegazowaną, gazowana mi kompletnie nie podchodzi

A u mnie to nie pamiętam nawet od czego, ale ból pojawiał się po tak różnych pokarmach, że nie było do czego konkretnie się przyczepić. Też kilka miesięcy trwało za pierwszym razem. Nie mogłam się ruszać, tak bolało. Ciągłe bóle, wymioty, wizyty u lekarzy. Pierwszy semestr ostatniej klasy gimnazjum więcej w domu przesiedziałam niż w szkole.

Sama chciałabym się tego pozbyć, więc pójdę do lekarza jakoś w przyszłym tygodniu. Najpierw zrobię to badanie krwi, a jak niczego nie wykaże, to jeszcze załatwię skierowanie na gastroskopię.     

Akurat takich wymiotów jeszcze nigdy nie miałam. Ale zapamiętam

Kuracji było więcej niż jedna. Długo z tym łaziłam po lekarzach. Każdy by się zniechęcił, skoro ani na badania żadne nie wysłali w sumie, ani w niczym nie pomogli. Tylko ciągle przypisywali inne leki, na wymyślone przez nich choroby. Potem mi przeszło na długi czas, a jak wracało, to w takiej lżejszej formie. Zawsze sobie mówiłam, że jak to zacznie wracać na dłużej i boleć więcej niż jeden dzień, to pójdę do lekarza i ich przycisnę, ale na drugi dzień zawsze przestawało boleć i odpuszczałam. Pewnie trochę głupio zrobiłam, masz rację.
Teraz to ogarnę, choćbym miała zmusić lekarzy do zbadania mnie

No skoro to taka kuracja była  ..czyli żadna to tymbardziej sie za to weź. Branie na oślep leków bez konkretnych badań jest chore. Wiem sama po sobie ze dzięki swojej determinacji w ustaleniu co mi jest uniknęłam dość prawdopodobnej tragedii. Lekarze tez mnie wyśmiewali ze szukam dziury w całym i chyba wszystkie rozumy pozjadalam aż wkoncu znalazłam takiego który zrobił proste badanie i potem już operacja na cito.

No chyba co mi szkodziło to na maśle. Nie szkodzi mi zazwyczaj jak zjem ogólnie na oleju. Także to nie jest wielki problem dla mnie. A i tak nie jem często już jajecznicy, a nic innego mi nie szkodzi, mogę jeść wszystko, przynajmniej z tego co jadłam w życiu

-----------

Elle, faktycznie słyszałam, że coś jest, by nie było tego odruchu wymiotnego. Coś teraz sobie przypomniałam. Inaczej faktycznie byłoby niefajnie. Rozumiem. No tak, lekarzy to nie zdziwi i nie ma się wtedy co tym martwić.

Ja Cię doskonale rozumiem, bo mnie po drodze właśnie leczyli i na ZJD, i na kamicę żółciową, i na parę jeszcze innych chorób. Badania na helicobacter zrobiłam sobie sama, podparłam się USG jamy brzusznej (swoją drogą, też prywatnie), gdzie bardzo miły Pan określił, że boli mnie "u wlotu żołądka do dwunastnicy", ale tego się przez USG nie bada akurat, bo to narządy rurowe czy coś i tak łaziłam właśnie, aż wreszcie z praktycznie kompletem badań zrobionych na własną rękę zjawiłam się u tego wiejskiego lekarza, a on tylko rzucił okiem na wyniki - i kazał się uśmiechać i żreć ten Polprazol - i trafił od razu w 10

Niegazówka rulezz Ja najbardziej lubię Żywiec <3
O dziwo wiekszość znajomych raczej pije gazowane wody ale tak na prawdę to niegazowana jest najlepsza.

To możemy mieć podobnie. Jak dowiesz się co to za cholerstwo to daj cynę, ja cały czas chce chyba pokazać że jestem mocniejszy od tego xD. Aaa i Odejdzie mi robienie gastro

O, to byśmy się dogadali, bo ja też Żywiec <3
Chyba, że coś mineralnego chcę, to wtedy wiadomo, kombinuję z innymi Ale zazwyczaj jestem mu wierna

Haha No ja się poświęcę dla własnego dobra. Na razie poczekam tylko aż będę miała normalną twarz, bo z opryszczką w moim przypadku lepiej nie wychodzić. Kiedyś chodziłam z tym czymś do szkoły, bo rodzice wyganiali, to potem miałam kilka zamiast jednej A już więcej problemów ze zdrowiem naprawdę nie potrzebuję na ten moment... xD

Tak w skrócie, to chyba to, że mogłabym wtedy tydzień leżeć w pokoju i płakać z bólu, i nikt by nie wpadł na to, że tu potrzebny lekarz
Znaczy, matka może by coś powiedziała, jakby akurat miała lepszy dzień, ale ojciec co najwyżej, że wymyślam, symuluję, czy inne takie
Kiedyś mi się nawet za pójście do lekarza obrywało od niego

No ja mam maść, mam też plastry, ale tym razem ona jest zbyt rozległa, w sensie, poszła bardziej w bok, przez co plasterka nie jestem w stanie nakleić, bo nie obejmie całości. Tak więc lipa. Muszę poczekać aż zejdzie. Na szczęście nie drapię się ani tego nie dotykam przez sen

Aaa to Ty masz pewnie podobnie jak moja mama. U niej opryszczka potrafi zając wargę lub skore obok wargi i nos. Mnie na szczęście oszczędza na tyle ze tylko na ustach mam "botoks" a potem strupa

Ps. pora na coś seksownego z muzyki na wieczór do drinka zarzucić

Ciekawe kto zna, albo film oglądał?
Chyba tylko pokolenie lat 80-tych zna

Me 2

Ach klasyk, pokolenie 80 gwałci przycisk Play

Dirty Dancing, ach 17 razy byłam na tym w kinie Don Johnson mniej, bo mama się czepiała, że o tej porze TV oglądam, jakoś chyba w czwartki o 21 to było

Zgadza sie w czwartki Ja oglądałam namiętnie Miami vice i Północ -południe (bo tam Patrick grał;) ) a opieprz od mamy dostawałam za oglądanie serialu Miasteczko Twin Peaks ... Kyle swoją droga tez fajny był

Nie pamietam jakie miał oczy Don ale kojarzę za to ze modę noszenia przez panów t-shirtow do marynarek kojarzę wlasnie z nim

Ach, Północ-Południe

A Kyle swoją drogą ale to oglądałam głównie przebywając u starszej koleżanki, która była w ciąży i kojarzy mi się, że jedli sałatę i jej mąż musiał zapinkalać po sałatę to było w piątki, a ja do niej jeździłam na weekendy

Happi - zajebista kobietka z Ciebie, mówiłam Ci już to? chciałabym, żeby moja córa na taką wyrosła

@Hapi, obejrzyj sobie trochę na necie, albo poczytaj o 'rolach' jakie odgrywane są w rodzinach przez wszystkich jej członków - zwłaszcza w rodzinach z problemem alkoholowym, zacznij np. od "Toksyczny wstyd" John Bradshow - tam jest to dość dobrze wyjaśnione z przykładami. O co w tym "teatrzyku" chodzi, po co to i jakie potrzeby Rodziców zapewnia w pośredni sposób.
W sumie w większości rodzin każdy ma przydzieloną z góry rolę i ciężko to potem odkręcić, trochę jak z opinią w szkole
Looknij w wolnym czasie, pomoże Ci nabrać dystansu.

W sumie najgorsza rola, wbrew pozorom, to rola - opiekuna i "gwiazdy" w rodzinie. Wbrew pozorom, bo najwięcej się od takiej osoby wymaga. No, może poza kozłem ofiarnym

To jest ciekawe bo potem w podobne role się wchodzi w związku, oczywiście jak nie przepracujesz tematu.

Ok rozumiem. No ok, zapytam u lekarza przy okazji i jak będzie trzeba to zrobię badanie. Dzięki za informacje

No to tutaj mamy podobnie

Co do wody, to ja kiedyś nie lubiłam, potem przyzwyczaiłam się, bo zmusiłam się, by pić, by zdrowiej też się odzywiać itp. Z odżywianiem bywa różnie hehe, ale wodę piję. Przyzwyczaiłam się. No i najbardziej lubię Nałęczowiankę, ma dla mnie neutralny smak, odpowiada mi.

@Happi, Twoja historia to wypisz wymaluj historia mojej siostrzenicy i chrześniaczki. No, może za wyjątkiem fizycznego bicia.

JA też nienawidziłam mężczyzn przez jakiś czas, ale to dlatego, że Ojciec prowadził podwójne życie i nie miał czasu dla mnie i mi go brakowało wtedy.

Poczytaj poczytaj

Mrs Happines, nie dziwię się, że bałaś się facetów, skoro ojciec Cię bił. Bardzo Ci tego współczuję. No, ale jesteś na tyle mądra, że widać, że możesz żyć zupełnie inaczej niż rodzice. Dasz radę

Myślę, że czasem też wybieramy kogoś kto sam ma problemy czy na kolegę czy na faceta, bo myślimy, że wtedy zapomnimy o swoich problemach. No, ale wiadomo to jest zła motywacja. Z tym, że ja też kiedyś tak miałam, nie wobec faceta, ale np koleżanek. Teraz już tak bardziej świadomie wybieram koleżanki, zwłaszcza, że kiedyś jak miałam taką koleżankę, to niestety była typem osoby, że ciągle chciała, by jej doradzać i pomagać, a sama praktycznie nigdy nie pomogła. Wtedy zrozumiałam, że mimo że lubię pomagać, to że nie dam rady ciągnąć tej znajomości dalej. Do tego była zaborcza. Cieszę się, że mimo dobrego, ciepłego charakteru mam w sobie też ten instynkt samozachowawczy i w końcu nie daję się krzywdzić. Na początku i jej dawałam, bo byłam nastolatką, pewnych rzeczy nie widziałam, ale w końcu dałam sobie z tym spokój. Powiedziałam jej o tym wszystkim, nie zrozumiała i obwiniała mnie. Zerwałam kontakt. Nie było łatwo, bo mimo wszystko ją lubiłam i chciałam dla niej dobrze, ale jednak w relacji obie strony muszą coś dawać, a nie, że ja jej nie obchodziłam tylko to, by dla niej było jak najlepiej. Od tej pory mam inne koleżanki, a także przyjaciółkę i tutaj obie możemy na siebie liczyć.

No to jej współczuję, bo nie ma w tym nic fajnego. Wiadomo, z jednej strony nie chciałabym, by moje życie wyglądało inaczej, bo dzięki niemu jestem jaka jestem, ale z drugiej fajnie byłoby mieć lepsze wspomnienia.

Ile miałaś lat, gdy wyszło na jaw, że Twój ojciec ma romans?

Dziękuję za wiarę

No ja niestety miałam ten problem, że najlepiej czułam się przy ludziach z problemami, którym mogłam pomóc, wesprzeć, pogadać z nimi. Nie byłoby oczywiście w tym nic złego, gdyby nie fakt, że stawałam się ich pocieszycielką, robiłam życiowe zadanie z tego, aby tę osobę wyciągnąć na przykład z depresji. A jeszcze gorzej, gdy to właśnie takich facetów wybierałam. Zajęło mi trochę czasu dostrzeżenie problemu, ale odkąd go widzę, to zmieniłam własne nastawienie i celuję teraz w zupełnie inny typ. Gdybym poznała mojego byłego właśnie teraz, nie byłoby mowy o żadnym uczuciu z mojej strony

Romans to delikatnie powiedziane
Ja miałam jakoś 14-15lat, coś koło tego jak zaczęło wychodzić, że coś jest nie tak i ciągłe awantury. 2-3 lata później był rozwód.
Z drugą kobietą są razem do dziś, w sumie koło 20 lat (choć znają się dłużej) prawie tyle co z moją Mamą. Ojciec praktycznie 3 lata po ślubie prowadził już podwójne życie, czyli w sumie kolo 20 lat.

Niestety do końca nie miał jaj się przyznać.
Ale prawda jest taka, że związek z moja Mamą był z rozsądku i pierwszy po prostu - nie wiedzieli oboje czego i kogo chcą. Drugi związek już był świadomy i trafiony.
Mama niestety nie poradziła z tym sobie

Dziękuję. Sama się cieszę, że udało mi się go w porę zauważyć. W mojej rodzinie było już wystarczająco wiele zmarnowanych żyć

Haha, dzisiaj stawiam znów na to, że ja pójdę ostatnia
W każdym razie dobranoc

Szkoda mi Twojej mamy
Co prawda, da się zrozumieć dlaczego Twój tata poszedł do innej, skoro tamta była tym pradziwym wyborem, ale tak czy siak zachował się niefajnie. Chyba na zawsze pozostanie dla mnie tajemnicą jak ludzie mogą latami ukrywać romans, czy coś. Mnie by takie życie w ciągłym kłamstwie zniszczyło.

Wiesz, to nie jest tak, że ja teraz nie akceptuję nikogo, kto ma jakieś problemy. Po prostu nie robię z siebie Matki Teresy i skupiam się na tym, czy ta osoba z tymi problemami potrafi sobie radzić. Więc odpowiadając na pytanie. Gdyby wpadł w depresję, ale wykazywał chęci, by ją wyleczyć, to bym przy nim została do samego końca, nie uciekłabym tylko dlatego, że coś się skomplikowało. Jednak gdyby wolał trwać w tym wszystkim, gdyby podobała mu się rola biednego żuczka, to bym go grzecznie pożegnała. Dlaczego? Bo wiem już z doświadczenia, że nie pomoże się komuś, kto tej pomocy nie chce.

Rozumiem. Zdrowe podejście.
Wpadłem dzisiaj na taki vlog. Jestem ciekawy w sumie Twojej opinii.

Jasne, że możesz tak pisać Albo nawet w skrócie, jak inni - Happi

Dokładnie tak. Warto wspierać, pomagać, starać się zrozumieć drugą osobę. Ale nie można się w tym zapomnieć, bo więcej może z tego wyniknąć złego niż dobrego. Tym bardziej, że jak komuś pasuje bycie w ciągłym dołku, to zacznie z czasem reagować agresywnie na wszelkie próby wyciągnięcia go na powierzchnię

Okej, to oglądam i zaraz napiszę co myślę

Twojej, Waszej, każdej.

Pewnie dlatego, że jest zakonnikiem.

To samo chciałam napisać, ja też nie jestem tak religijna jak on, dlatego sama nie popierałabym moich słów Bogiem, ale ma rację.

Jakby nie patrzeć, gdyby każdy człowiek naprawił samego siebie, razem naprawilibyśmy świat

Nieporadność, nieumiejętność we wzajemnej komunikacji jako przyczyna krzywdzenia innych to bardzo rozległy temat i nie jeden kałamarz można przy tym wysuszyć albo zedrzeć klawiaturę jak kto woli. Jednakże temat dla mnie ciekawy. Tymczasem odpadam - papieros i sen. Do jutra nocne marki.

Rozumiem. Ja kiedyś wierzyłam, ale trochę się zmieniło. Do tego Kościół jako instytucja mnie nie przekonuje. Zbyt wiele złego w nim się działo i nadal dzieje.

Myślę, że każdy kiedyś wypomniał coś komuś bliskiemu zwłaszcza w kłótni. Ja też. Potem oczywiście  wiedziałam, że gdyby nie to, to nie byłoby awantury, tylko szybciej doszlibyśmy do porozumienia, a tak kłótnia była dłuższa i bardziej bolesna. No, ale mało kto tego nie przechodził. Teraz jednak nie wypominam, sama sobie wcześniej odpowiadam na pytanie czy jestem w stanie wybaczyć, zaufać itp. Jeżeli tak, to nie wypominam, radzę sobie z tym sama.

---------------------------

Tak sobie czytam w Internecie i nie  wiedziałam, że "Epilepsja (padaczka) to rodzaj ‘’spięcia elektrycznego’’, do którego dochodzi w mózgu. Jest to jedyny stan w którym mózg jest aktywny w 100%." No albo wiedziałam, a nie pamiętałam, bo skoro ciekawostek o mózgu w sumie teraz znam.

Idę spać. Dobranoc