dlaczego się nie zakochał ??? - Netkobiety.pl

Hahaha. Za głośno trzaskalas drzwiami i -  czy dobrze pamiętam? - za głośno przełykałaś?  Boszzz, wyobrażasz sobie życie z kimś takim? Ten facet miał serio jakiś problem. Straszny dziwak.
Co do idealizowania, to nie jest takie proste. Bo np. w przypadku, o którym pisałam on naprawdę, obiektywnie rzecz biorąc był ideałem. Każda dziewczyna marzy o takim mężu. Szkoda tylko, że dla tej konkretnej dziewczyny nie chciał być idealny. A nawet gorzej - na początki był i zrobił wszystko, żeby ją w sobie rozkochać. A jak ona się zaangażowala, to usłyszała, że dla niego to nigdy nie znaczyło tyle co dla niej.
Floavril masz rację, trzeba wypisać na kartce wszystko co negatywne i czytać do upojenia. Innej rady nie ma.

Witam Was dziewczyny, od jakiegos czasu czytuję Wasze posty w tym wątku, tak trochę z nadzieją, że znajdę odpowiedz na moje pytanie "dlaczego sie nie zakochał" chociaz u mnie sytuacja wygladała trochę inaczej, bo ja jednak byłam z "nim" w związku prawie rok, ale suma sumarum on tez mnie już nie chciał, bo nie było "ognia i tego czegoś"... od rostania minęło ciut ponad 2 miesiące, jeszcze na początku jako - tako było, trzymałam się jakoś chociaż bywały złe momenty i ryczałam strasznie, bolało jeszcze bardziej. Jednak jakoś szło, powoli do przodu. Teraz znów mam pare dni kryzysu, spowodowanym min. świętami, oczywiscie życzeń żadnych ani nie dostałam, ani nie wysłałam... chociaż korciło jak cholera, bo nadał "pan pozorant" jest dla mnie ważny. Staram się wbić sobie do swojej małej tępej główki, że było - minęło, zafundowł mi Matrix, myślałam, że to jest na poważnie, a było chyba z braku laku z jego strony. Niestety z mojej nie. Gdzieś tam na forum jest mój wątek, jak macie ochote to zajrzyjcie. Opisane w dużym skrócie, jednak emocje jakie mi towarzyszyły i towarzyszą nadal są bardzo bliskie, jak nie takie same jak Wasze. Próbowałam kogoś poznać, ale póki co nic mi nie idzie, na brak adoracji nie mogę narzekać, ba... aż za dużo tych adoratorów i to obu płci co mnie baaaardzo dziwi.... ale ja zimna jak lód, brak we mnie emocji. Chodze sobię tak póki co i istnieję, na dany moment na nic więcej mnie nie stać. Taki mini wraczek człowieka, chudy jak patyk i rozjechany jak przez drogowy walec. Dziś znów miałam kryzys, jakieś płacze, grzebanie po profilu u niego, coś tam coś tam... i wkurwiłam się )) pokasowałam wszystko do czego miałam sentyment, w jasną ciasną, niech wynosi się z mojego życia, oczu, głowy.... nie chciał mnie - luz -  bywa, ale okłamywał mnie i robił złudne nadzieje, że też kocha, chcoiaż na głos tego nie mowił a trwało to conajmniej pół roku. Nie chce rozpamiętywac tego w nieskończoność. Marzę tylko by poskładać się psychicznie znów do kupy.  Ciesze się na myśl o dniu, w którym będzie mi już wszystko jedno a jego imię nie będzie wywoływać u mnie łez, Wam też tego zyczę

Floarvil, piękne i chyba prawdziwe. Każda z nas sama musi zamknąć te drzwi i poczuć, że to już czas, aby przejść przez następne

Damarisss, jakbyś siedziała w mojej głowie:) Mam takie same myśli.

Dociera do mnie pomału nieodwołalność tej decyzji : "nie - chcę - cię", ta pewność że jest to definitywny koniec czegoś, co nawet z jego strony się nie zaczęło.
Budzę się rano i moje pierwsze myśli to: "nie spotkam się już z nim, nie ma go".
W ciągu dnia pojawiają się jakieś urywki z naszych spotkań - szczegóły - jego oczy gdy się śmiał, gest który zrobił, małe rzeczy, które jednak wybijają z rytmu.

Wieczorem przed zaśnięciem dręczy mnie lęk, jakby jakaś zmora siedziała mi na piersiach i przygniatała swoim ciężarem.
Strach przed tym, że nikt mnie nie pokocha, nie powie: "jesteś moja".
Że wiecznie będę spotykać pokręconych mężczyzn, chłopców którzy niewiedzą sami czego chcą lub interesują ich tylko układy i dobra zabawa.

Boję się też nadchodzącej wiosny, bo tak bardzo chciałabym spacerować z bliskim mi człowiekiem - rozmawiać, śmiać się, milczeć..
Oprócz przyjaciół, nie mam komu powiedzieć: "spójrz jak zakwitła jabłoń", "czujesz ten zapach w powietrzu?", "zatrzymajmy się, popatrzmy".

Damarisss, mam szczerą nadzieję, że pewnego dnia wstaniemy po prostu uzdrowione, wolne od myśli od nich.
Że to my będziemy mogły komuś doradzić i pomóc jeżeli zobaczymy wokół siebie podobne "układy" czy panów w type: "jest dobrze, ale mi nie zależy".

Mam nadzieję, że pewnego dnia on się odezwie proponując spotkanie, a ja mu powiem: " dziękuję, ale nie jestem już zainteresowana".

Floavril, Twój happy end daje mi nadzieję na powrót normalności w związku. Na to, że są gdzieś mężczyźni, którzy się starają, których nie interesują przelotne, płytkie znajomości.
Tym bardziej mnie to podnosi na duchu, że wydaje mi się, że obie mamy to samo - tendencję do wchodzenia zbyt szybko w związki, podążanie za emocjami, bycie spontaniczną i oddawanie się bez reszty.

Ty stałaś z kurczakami pod drzwiami swego żabiego księcia, ja przynosiłam wszystkie wiktuały by coś z nim ugotować ( raz!).

Trzymajcie się Wszystkie!!

--> Tulipani, Damariss - ja nie mam nadziei, tylko jestem pewna, że wstaniecie któregoś dnia uzdrowione i wolne od myśli od nich! I będziecie na nowo cieszyć się życiem. Jesteście wrażliwymi i dobrymi kobietami. Przy tym normalnymi, szukacie pomocy dla siebie, robicie wszystko, żeby się podnieść, nie rozgrzebujecie ran, nie rozpamiętujecie przeszłości, to, że wracają momenty i macie kryzysowe chwile to jest zupełnie normalne. Tego się nie da przeskoczyć, ale ważne, żeby iść do przodu, nie zatrzymywać się przed tymi zatrzaśniętymi drzwiami, bo za nimi nie ma nic ciekawego dla Was. Iść i szukać daj tych otwartych na oścież

--> Girl_full_of_dreams - skasuj tego smsa czy maila i nie wracaj. Nie wiem po jakim czasie się odezwał Twój księciunio, ale nie daj się wkręcić. Zatrzaśnij te drzwi, Ty je zatrzaśnij. Niech on sobie stoi. Na zdrowie..

--> Pokręcona_owieczka - to jest prawdziwe, tkwiąc z przeszłości (wyidealizowanej) nie zauważamy teraźniejszości i tego, co może nas dobrego spotkać tu i teraz, dobrego i dostępnego! Kiedyś mi tu pięknie doradziła Madoja, że rozmyślając dlaczego on nie chciał mnie pozbawiam się szansy na poznanie kogoś wartościowego.

--> Damariss,

co u Ciebie słychać?

ściskam Was wszystkie!

Owszem, ale jak w zabieganym życiu znaleźć czas na poznanie kogoś? Ja nie mam czasu na wychodzenie, spotykanie się. Nie mam czasu dla siebie. Codziennie mam Dzień Świstaka. Rano jadę samochodem odwieźć dziecko do szkoły, ja do pracy, po pracy po dziecko i wracamy samochodem do domu. Nie da się poznać nikogo siedząc wciąż w aucie

"mój" nie-chce-cię spadł mi sam z nieba. Po prostu pojawił się zawodowo. Ja nie szukałam - samo przyszło. Jakie jest prawdopodobieństwo, że żyjąc tak jak ja, znowu "coś" się samo pojawi?

Ehhh. Takie czasy... ale, wszystko się może zdarzyć

Prawdopodobieństwo jest zawsze, kwestia tylko jak duże:) Ja nowego poznałam na TInderze i to po tym, jak już raz się stamtąd wylogowałam a raz usunęłam konto, w przypływie frustracji. Po jakimś czasie pojawiłam się tam znowu, chciałam połazić na randki, do kina, na kawę, pospotykać się z nowymi ludźmi. I tak jakoś się napatoczył:) W realu nie udało mi się nikogo poznać, poza małolatem, który w dodatku wyglądał mi na lekkiego ćpuna;)) W realu to chyba faktycznie najłatwiej w zawodowych kontaktach. A tematy "dziecięce"? Szkoła, eventy dla dzieci? Jacyś rozwiedzeni tatusiowe?? Nie mam dzieci, to łatwo mi mówić pewnie..

Tinder? Mialam juz sto razy i zawsze kasuje a potem do tego wracam. Jak ze mna zerwal, to nabralam wstretu do facetow niesamowitego. Teraz zaczynam juz normalniec i nawet myslalam o tinderze, zeby z nudow chociazby popisac z kims moze.  Ale sama nie wiem, czy to juz ten czas... czuje sie taka wyobcowana, jakbym byla zupelnie poza gra.

Tak, wysylam go na drzewo! A przynajmniej sie staram... po rozstaniu pisal non stop. Ja olewalam, z czego jestem dumna, a on pisal jeszcze wiecej. Nie dawal o sobie zapomniec ;/

Tak tylko, ze on sie odezwal w konkretnej sprawie. W odpowiedzi na to, co ja mu napisalam miesiac temu. A napisalam w taki sposob, ze przestal sie odzywac. To bylo moim celem. I nagle po miesiacu jednak sobie przypomina... jednak postanawia przerwac cisze, ehhh.

Nie, nie mam zadnej nadziei. Poza tym znam swoja wartosc i wiem, ze on po prostu na mnie nie zasluguje...

Generalnie chodzo o to, ze napisalam mu list. Zeby to zakonczyc w glowie, uwolnic sie od tego wszystkiego, wywalic to wszystko z siebie. Bylo mi lepiej, naprawde. Przemilczal tyle czasu, a teraz pyta czy chce odpowiedzi.

Nie bardzo wiem, co on w ogole chce zrobic, bo napisal mi, ze odpisze ale mam nie czekac na odpowiedz. Caly on... nie rozumiem nic z tego. I nie wiem czy chce...

Aaa, dziś przecież Prima Aprilis! To wszystko wyjaśnia.

pierwszy wpis, tracę forumową cnotę

damarisss

zapewne znasz ten tekst :

"Dziś gdy Ciebie mi brak
I gdy stało się tak,
Że odeszłaś już
I nie wrócisz tu,
Muszę być sam.

Że nie wrócisz już wiem.
Czas upływa jak sen.
Zgubiłem twój ślad
I teraz w świat
Pójdę już sam."

ale idź z uśmiechem, wspominając to co było dobre, nie daj sobie obrzydzić przeszłości, bądź teraz sama, nie szukaj na siłę, jesteś młoda, masz czas,
wiem, że teraz czas jak rzeka leniwie dla Ciebie płynie,
ale przyjdzie dla Ciebie taki ranek, że znowu Cię porwie szybki nurt,

bądź rozumna, wyciągnij wnioski i spróbuj się uśmiechać, wiem, że ciężko, ale najgorsze co może nas spotkać to jak oduczymy się uśmiechać,
pozostanie tylko gorycz,

przyjmij te rady od kogoś kto ma większy bagaż doświadczeń i uśmiecha się tylko jak czyta, że ktoś po paru miesiącach czy dwóch latach zawiedzionej miłości już się pozbierał, zazdroszczę

życzę Ci szczęścia dziewczyno,
tak po prostu,

Tomek

No, kochana odezwalas sie w koncu! tak myslalam, ze wpadlas w wir pracy. To jest czasem najlepsze, co mozna zrobic. Byleby nie myslec...
Nie sadze, zeby on mnie teraz chcial tak, jak ja bym sobie zyczyla... Jest glupi, egoistyczny i nie rozumie niczego. Zrozumie, jak bedzie za pozno.
Dziekuje Ci!
Lepiej troszke u Ciebie? Trzymam kciuki caly czas, zebysmy wszystkie z tego wyszly.

Drogie moje, jestem z Wami:) Dziś specjalnie głośno przelykalam herbatę przy nowym, żeby sprawdzić czy mu coś będzie przeszkadzać ale zupełnie bez reakcji w temacie ;D

Damarisss! Cieszę się, że napisałaś co u Ciebie. Zabraniam Ci pisać, że że ponizalas i że sama tego chcialas. Nie jesteśmy panem-nie-kocham-cie, który być może właśnie tak to widzi, żeby zagluszyc swoją wine. Ty jesteś po prostu wrażliwa, kochająca, pragnaca miłości kobieta. Dałaś siebie cała a dostałaś kubeł zimnej wody na głowę. A jak pan-uczciwie-stawiam-sprawe z Tobą się kochał wiedząc jakie zywisz do niego uczucia - to jak to nazwać? I nie broń go. Jesteś silna babka, nie dajesz się, choć cierpisz. Zobaczysz z dnia na dzień bedzie lepiej, wszystkie tu czekamy na newsy od Ciebie i od wszystkich, które połączyła wspólna historia i miały nieszczęście doświadczyć nieodwzajemnionej miłości przy jednoczesnym wykorzystaniu. Ściskam mocno i jutro czekam na dalsze relacje z powrotów na szczyty

Hmm......
Uczciwym uprawianiem seksu??
Sorry nie mogłem się powstrzymać,  dziś prima aprillis to się uśmiecham

Damarisss,

napisałaś coś takiego :
"... no i nie oszukujmy się - porażka, że to on mnie olał, a nie ja jego,że ciągnęłam to do samego końca, poniżałam się, aż on w końcu powiedział dość. Tak - na własne życzenie tak mam, nie umiałam inaczej, ale gorzka ta rzeczywistość, bardzo gorzka..."

jeżeli mówimy o miłości a nie o flirtach, to nigdy nie rozpatruj tych kwestii w kategoriach porażka, olał, poniżenie - to do niczego nie prowadzi, do niczego dobrego,
jesteś uczuciowa osobą, za to się płaci, ale taka zostań,

pozwolę sobie po raz ostatni użyć słów piosenki :

"Miłość sercem -
O niej marzyłaś.
Miłość cielesną -
Ją odnalazłaś.
Jesteś naprawdę,
Wobec mężczyzn,
Jak westchnienie
Nad ich pożądaniem."

nawet nie wie kogo stracił i zapewne nie jest w stanie to zrozumieć,

po pierwsze, nie wierzę w żadne zmiany, oczywiście, można zacząć inaczej postępować  ale  gdzieś tam, w pokrętnych zakamarkach swojej duszy, pozostaniecie tą samą osobą,
po drugie, jeżeli już, czy warto się zmieniać pod wpływem kogoś kto zadał ból, czy on na to zasługuje aby odrzucić samego siebie ?,
po trzecie, czy ew. zmiana przybliży Was do tego czego pragniecie ? do wzajemnej uczciwości, ciepłoty i miłości,
czy uważacie, że mniej łez i cierpień a więcej cynizmu i wyrachowania zwiększy szanse na znalezienie kogoś odpowiedniego ?
wydaje mi się, że nie, zgadzam się, że będzie trochę bardziej komfortowo,
to jest kwestia wyboru, nie namawiam oczywiście do samobiczowania się,
ale chyba jednak lepiej pozostać sobą, ja osobiście taką zmianę odebrałbym jako swojego rodzaju odebranie wolności i pewnych wartości,
czy osoba na której się zawiodłem zasługuje na to ?
chyba nie,

ps. oczywiście mówiąc o zawodzie, mam na myśli pewną krzywdę wyrządzoną przez drugą osobę a nie brak miłości z drugiej strony, trudno abym wymagał żeby każdy mnie kochał

Mam mega doła ...nie wiem już co mam robić, zeby przestać to roztrząsać.

Wiem, że dzisiaj już nic nie zmienię, ale gdybym mogła cofnąć czas .... i nie popełnić tych błędów, które popełniłam, a przez które on się nie zakochał...
Ja czuję, że to jest ten facet, którego szukałam tak długo. I ja to wszystko spieprzyłam, tym jaka byłam na początku ...

Wiem, ze może się użalam i piszę jedno i to samo, ale piszę po prostu to, co mi leży na sercu, bo czuję, ze zwariuję zaraz, a może już zwariowałam

Serce mi pęka na samą myśl, ze ma inną ...

Co u Was? Jak po weekendzie?

Damarisss,

Pokochałaś tę Osobę. Spędziłaś z nim dużo czasu. Był dla Ciebie kimś bliskim i kimś wyjątkowym. Jemu z różnych względów nie udało się stworzyć z Tobą podobnej, symetrycznej relacji. Nie osiągnął tej głębi i tej pewności, którą Ty miałaś względem niego.

Proces zdrowienia rozpoczyna się z chwilą porzucenia iluzji. Takich, że być może on jeszcze przemyśli sprawę, że powróci, oraz gdy Ty sama nie będziesz już tworzyć scenariuszy jak to by mogło być, gdybyś starała się bardziej, gdybyś inaczej postąpiła, etc.
Takie dywagacje sprawiają, że człowiek żegluje po oceanie powątpiewań, domysłów, próżnych nadziei, roztrząsa po wielokroć rozmaite sytuacje, choć sam jest psychicznie i emocjonalnie łódeczką z papieru. Nasiąka więc taką goryczą, rozpaczą, beznadzieją.
Czas się więc przynajmniej "zaimpregnować" ; -)))
Polecam Ci wątek Icemana: www.netkobiety.pl/t67911.html
Nie zrażaj się liczbą stron...

Powodzenia!

Girl Full of Dreams: Dokładnie tego samego chciałabym. Nie być już niczyją "weekendową" dziewczyną, zapchajdziurą i czasoumilaczem.
Takim "plasterkiem" na czyjeś zranione serce, pocieszaczem po wielkiej i jedynej miłości, towarzystwem dla kogoś od czasu do czasu.

Spotkałam PRZYPADKIEM mojego "eks" ( nie wiem do końca jak go nazywać), podczas spaceru z przyjaciółką. Ona jest wprowadzona w całą sprawę, wie dokładnie co przeżywam. Zobaczyłam go idącego parę metrów przed nami i za późno już było na to by wykonać w tył zwrot.
Zdążyłam wyszeptać tylko do niej : "ON idzie przed nami" i za chwilę staneliśmy oko w oko.

To pierwsze od prawie miesiąca spotkanie było dziwne, on przystanął, ja przystanęłam i po wymianie uprzejmości: "co tam, co tam?", "piękna pogoda", "idziemy na spacer" poszliśmy w swoją stronę.
Nie pocałował mnie w policzek, nie podał ręki, nic.
Poprosiłam przyjaciółkę o to byśmy się zatrzymały, musiałam usiąść na ławce bo nogi miałam jak z waty.

Moja przyjaciółka stwierdziła, że sprawiał wrażenie jakby chciał jak najszybciej ucieć, że widziała ogromny dystans do mnie i on po prostu wydaje jej się "dziki". Powiedziala, że w głowie jej się nie mieści jak można być najpierw z kimś tak blisko - rozmawiać, poznawać, kochać się, spac i zachować się jak on - prawie, że w pozycji : "do biegu gotowi start!"
Cóż - ma rację, właśnie tak się zachował podczas naszego 1 - minutowego spotkania.

Najgorsze jednak że całą noc śniło mi się, że on po tym "spotkaniu" napisał do mnie wiadomość, w której przeprasza mnie za wszystko i prosi o rozmowę.
Ten sen był tak realny, że po przebudzeniu gdy jeszcze nie dochodziło do mnie, że to tylko moja wyobraźnia, poczułam się przez kilka sekund tak...szczęśliwa, lekka i radosna!!
Niewiarygodne, że mój umysł wyczynia ze mną takie cuda..

Damarisss...też cały czas jeszcze analizuję co zrobiłam źle.
Mój przyjaciel ( w końcu facet) wysnuł całkiem zgrabną teorię, że za bardzo się ze wszystkim na początku znajomości śpieszę - chcę od razu budowac porozumienie, intymność, relację i do tego dochodzi jeszcze seks.
Jak to niestety powiedział: "dostał co chciał i się znudził".

Aż wierzyć mi się nie chce, że to właśnie może być prawda. Że to przez nasz co tu dużo mówić - niesamowity seks, ogłupiające wręcz pożądanie i chemię, to wszystko mogło się rozpaść!
Przecież to jest aż...iracjonalne.
Wiem, że za szybko, że od "d*** strony", ale rozmawiałam z nim o tym i nasza znajomość nie miała koncentrować się tylko wokół tych spraw, mieliśmy dać temu czas ( jak się okazało ja miałam dać jemu...), poznawać się...

Rozchorowałam się, dostałam zwolnienie i siedzę w domu.
Aż mnie nosi - gdy nie mam stałego zajęcia, gdy nie wychodzę, nie chodzę na basen, nie widzę się ze znajomymi, myślę o nim więcej i częściej.
I tym bardziej mi źle.

Damarisss, ale skąd właściwie wiesz, że on spotyka się z kimś innym? Wnioskujesz to po tym jak napisał, że "ma poumawiane już spotkania" w czasie Świąt? Widziałaś może jakieś zdjęcia, cokolwiek poza tymi słowami?

Rezolutna masz absolutna racje! Czytam to i przyjmuje do wiadomosci, ale co z tego, skoro nie potrafie na sto procent przestawic myslenia...
Tulipani, o rany... Ja sie domyslam, co Ty czulas widzac tego swojego. Mialabym to samo. Identyczne odczucia. I pewnie dlatego znowu myslisz, analizujesz. Moj tez dal o sobie znac i sie nie moge poskladac. To znaczy tylko tyle, ze dalej ich kochamy. I ze nadal to wszystko jest swieze. Wciaz otwarta, niezagojona rana.
Dasz wiare, ze po rozstaniu on snil mi sie co noc niemal przez miesiac? I niektore sny byly wlasnie tak realne, ze az nie wierzylam, ze moj mozg robi sobie ze mnie jaja.
Tez ostatnio mysle o tym, co zrobilam zle...
Ale nigdy wiecej nie chce byc zapchaj dziura. Kims, kto ma byc na chwile a potem ja zostaje wywalona na zbity z pysk z jego zycia... jakbym byla jakims zuzytym przedmiotem. Mam dosyc...

Aurora napisała bardzo ważną rzecz - dopóki nie porzuci się iluzji i nadziei, że on wróci, dopóty będzie się dreptac w miejscu. Proces zdrowienia jest w naszych rękach Dziewczyny. Pozwólmy tym facetom odejść.

Miałam dokładnie ta samo . Teraz juz rzadziej

Tez mam niestety taki zal, niedosyt, no bo jak mozna odrzucic zwiazek, ktory sie zapowiadal tak dobrze?
I codziennie te wspomnienia mnie nawiedzaja i niemal codziennie przypomina mi sie cos nowego, jakas sytuacja. Nawet teraz przypomnialam sobie, jak bylismy na zakupach i jak czule calowal mnie w czolo. Pomyslalby kto, ze ja to jeszcze pamietam, a tu prosze, to dalej siedzi mi gdzies w glowie. Niczym kadry z filmu...

Kochane moje, powtorze to jeszcze milion razy. To jest ich wszystkich wielka strata. Oni nie potrafili docenic ciepla, dobra i kochajacych kobiet. Ale tak ciezko jest nie wspominac, nie myslec. To sie samo dzieje. Moze dlatego, ze ta wiez emocjonalna byla taka mocna.
Ja tez na nic nie licze. Nie warto. Chce tylko przestac cierpiec...
Najgorsze, ze ten moj byl tak dobry dla mnie, zaopiekowal sie mna, sprawil, ze sie zakochalam, pozwolil na to i po prostu mnie zostawil. Tego nigdy nie zrozumiem, ze mozna tak postapic. A pamietam jak dzis, kiedy powiedzial mi pierwszy, ze sie we mnie zakochal. Wlasnie widac jaki zakochany...

O to, to. Jakby wina była w Tobie próbowałby z Tobą na ten temat rozmawiać, próbowałby może to zmienić itd, powiedziałby co zrobiłaś źle. On po prostu nie poczuł do Ciebie tego czegoś. To jest przykre, ale taka jest prawda:( Szkoda na niego czasu Damarisss..

Dobrze kombinujesz Damarisss, oni tacy dobroduszni nie są, szczególnie jak mają dobry seks. U mnie 19 grudnia były elaboraty o wzajemnym krzywdzeniu, empatii, dobrych życzeniach, nie myślenia o seksie ze mną tylko o moim szczęściu itede itepe a 24 grudnia serca i miłosne komenty na fejsie z inną a 3 stycznia spacery z nią nad morzem... No ludzieee, ratunku. Wystarczyło napisać: poznałem kogoś. Także, nie sądzę niestety Damariss, że Twoja żabia pokraka doznała moralnego uniesienia tylko najzwyczajniej w świecie wychynął zza krzaka ktoś inny. Już się może powtarzam, ale uważam, że ma to terapeutyczne znaczenie (dla mnie miało i Waszym doświadczeniem też się stanie Damarisss, Tulipani, Rezolutna i Girl): on się wyjojczy nagle z króliczej nory z oryginalnym: CO TAM? I mam nadzieję, że będziecie wtedy już wtedy posklejane, żeby spokojnie księcia odprawić w odpowiedni sposób. A nie zadyndać znowu jak brelok u jego spodni. Do chwili kolejnego odpięcia.. Ja mojemu eks zadałam pytanie o blondynę i usłyszałam, że chwilę się spotykali ale to nie to, krzywdził ją podobno, bo nic do niej nie czuł... NO NIEMOŻLIWE... Czy mam dalej tłumaczyć Wam dlaczego nie należy szukać winy w sobie w naszych historiach???

ściski dla najcieplejszych kobiet ever;)

Ciesze sie kochana! Duuuuuzo szczescia
Po tym, co napisalas az mi lzy w oczach stanely. Dziekuje!

Wiesz, akurat pare chwil temu dowiedzialam sie o kilku ciekawych informacjach... moj ex byl ze mna prawdopodobnie dlatego, ze chcial, chyba sobie przede wszystkim, udowodnic, ze ja bede kolejna ktora mu ulegnie, bo dotad tylko jedna go nie chciala. Ja sie wiec pytam, gdzie rodza sie tak chorzy ludzie?

Kochana, jak czytam o twoim ex, to jakbym czytala o swoim. Mam nadzieje, ze to nie jedna i ta sama osoba ale jak widac takich jest wiecej... niby taki wierzacy, z wartosciami, a krzywdzi innych. I to z premedytacja. Gdzie tu sens?
Ten moj ex wlasnie jest w tej chwili w zwiazku ze swoja byla. On sie ma dobrze, a ja zbieram swoj swiat do kupy. Chyba, ze... ona jest warta jego, albo jest po prostu biedna... ale to juz nie moj problem... ale przeciez on nie wie nic o milosci. Wiec w zadna ich milosc nie uwierze. Nie po tym, co zrobil mnie.
I ja tez jestem zablokowana. Nie chce sie kins posluzyc, zeby zapomniec. Poza tym nie umialabym zaufac.

Od kolegi. W sumie to kiedys juz byla o tym mowa, tyle razy o tym rozmawialam z nim, ale jakos odrzucalam to od siebie... a dzis cos we mnie peklo. Ze to moze byc prawda.
To wszystko jest chore. Jestes z kims, ten ktos ci nieba przychyla a okazuje sie, ze to wszystko nic nie znaczy, ze to jakas gra. Jak ludzie moga sie tak zachowywac?!