dlaczego się nie zakochał ??? - Netkobiety.pl

Nie chce nikogo zmuszać. Wiem,ze się nie da. Ale nie mogę zrozumieć dlaczego on nie chce, skoro tak sie dobrze nam razem spedza czas. Wiem,ze bardzo mu sie podobam -pod tym względem jest wszystko ok...
Dlaczego zatem ...???

Tak uprawiamy seks. W łóżku uklada sie super,jest chemia,jest namiętność ... Wiem,ze bardzo mu sie to podoba,mnie tez, wiem ,ze mu sie podobam jako kobieta. Pod wieloma względami. Właściwie pod każdym )tak mówi. Ale nie zakochal sie.
Doprowadza mnie to do szaleństwa ...

To nie do konca tak. On wie,ze ja się zakochałam,ze mam nadzieje,a on to chyba wykorzystuje. Tak mi się wydaje,ale i tak mam nadzieje...
On tym,ze się ze mną spotyka daje mi nadzieje ...
Juz sama nie wiem,robię z siebie idiotkę chyba

Krejzolka dziękuję Ci za zainteresowanie
Może to zabrzmi naiwnie,ale jestem pewna,ze nie uważa mnie za latwa. On doskonale wie,ze świata poza nim nie widzę i dlatego chodzę z nim do lóżka. Rozmawialismy kilka razy o tym jak jest. On postanowil sie odsunąć żeby nie robic mi nadziei,ale caly czas utrzymuje kontakt, no i wygląda to jak wygląda.
Myslalm,żeby zetwac kontakt i zagrać va banque,ale tak bardzo się tego boje ...

Jeśli to "poszukiwacz motylków", to możesz od razu sobie odpuścić. Do związku z przyjaźni trzeba dorosnąć Jak widać facet nie jest na tym etapie. Będzie z Tobą sfrustrowany, w końcu skoczy w bok lub po prostu (wcześniej czy później) Cię porzuci.

Po pierwsze, to ty jesteś durna jak ......, inwestując w coś, co nigdy nie wypali.
Szanuj się dziewczyno, bo w tym momencie dajesz się robić w balona i wykorzystywać. Obudz się.
Po drugie, niezły z niego gagatek, znalazł sobie darmową i dostępną dziewczynkę do zaspokajania swoich potrzeb (towarzystwo, seks).
Jesteś traktowana przedmiotowo i cię wykorzystuje (choć raczej powinnam powiedzieć: że sama dajesz się wykorzystywać) .
Totalny bezsens.

--> Damarisss

Odetnij się. Cierpisz teraz i będziesz cierpieć jeszcze bardziej, jeśli znajdzie sobie kogoś w kim się zakocha. Jak się odetniesz, to może jemu wtedy zaskoczy. Przeżyłam to samo, od początku słyszałam, że się nie zakochał, nie ma motylków choć też wszystko poza tym pozornie grało. Też mu się podobałam jako kobieta, w łóżku super, poza łóżkiem też. Przynajmniej na to wyglądało, ale może być też tak, że jest to tylko osąd jednostronny... Może jest coś co u mu przeszkadza, ale nie chce Ci powiedzieć co, żeby Cię nie zranić? U nas to on zerwał ten układ, chciał wrócić do przyjaźni, bez seksu, ale ja nie potrafiłam. Odcięłam się, nie mamy ze sobą kontaktu, on nie daje znaku życia, ja też nie, choć bardzo bym chciała. Wiem, że to kiedyś minie i wiem, że dobrze się stało, choć bardzo mi teraz źle (minęły trzy miesiące, ale i tak jest lepiej niż na początku). W związkach zrodzonych z przyjaźni, rozsądku też może pojawić się miłość, ale nie ma reguły no i trzeba chyba też nad tym pracować a Ty mówisz, że on się odsuwa, żeby nie robić Ci nadziej - to chyba nie tędy droga. Teoretycznie, określenie na początku ram układu (nie kocham Cię, ale chcę z Tobą sypiać i spędzać czas, bo Cię lubię i dobrze mi z Tobą) wyklucza zasadność późniejszych ewentualnych pretensji jednej ze stron, ale to tylko teoretycznie, bo żeby wejść w taki układ, utrzymać go w tych ramach i wyjść z tego bez szwanku trzeba być bardzo silnym psychicznie to raz a dwa trafić na tak samo silną jednostkę. Prawdopodobieństwo krytycznie niskie... Uciekaj i poczekaj na kogoś, kto Cię pokocha. Zrób to dla siebie Damarisss. Pozdrawiam.

Zerwij z nim.

Tylko nie licz, że on może "zrozumie co stracił" i wtedy się zakocha, jak cię tu niektóre dziewczyny próbują pocieszać. Dużo bardziej prawdopodobne, że zniknie bez śladu i bez słowa albo że za jakiś czas będzie próbował wrócić do obecnego układu. Jeśli przez 1,5 roku randkowania się nie zakochał to szanse że mu się odmieni są w zasadzie żadne.

Spisz go na straty, bo z tego nic nie będzie prócz twojego cierpienia. Ochłoń, wylecz się z niego, a potem znajdź kogoś, kto odwzajemni twoją miłość, bo na to zasługujesz.

Bardzo Wam wszystkim dziękuję za odpowiedzi.

To nie ten typ, który ciągle szuka "haju" jaki towarzyszy zakochaniu. Myślę, ze on po prostu chce się zakochać, a później pokochać.

Tak, pęka mi na samą myśl, że tak się może stać. Nawet nie chcę o tym myśleć...

Nie mogę się nie zgodzić. Wiem, że daję się wykorzystywać, ale tak jak ktos już napisał, naiwnie myślę, ze może z kolejnym razem coś się zmieni, może w końcu przejrzy na oczy ..., ale z drugiej strony wiem ... to tak niestety nie działa

No właśnie, licząc, ze zrozumie co stracił, byłoby łatwiej postawić wszystko na jedna kartę i tak jak mówicie odciąć się ... i .... liczyć, że wróci ...
ALe ja chyba sama w to nie wierzę, dlatego do tej pory tak nie zrobiłam. Bo wiem, że mogłoby się to skończyć tak, że po prostu kontakt urwałby się już całkiem ... tego się boje, bo tego nie chcę, nie chcę też cierpieć ... ehhh

A wiecie jaki jest mój problem w głowie? Zupełnie nie wiem jak mogę być tak zaćmiona,ale nie potrafi dojść do mnie, ze spędzając czas tak jak spędzamy i jak jest nam dobrze, wiem, że jemu ze mną też, jak moze nic więcej nie czuć. Nie potrafię tego kobiecym mózgiem zrozumieć. Wiem, ze mężczyźni mają osobne pola w mózgu dotyczące uczuć i seksu. Kobietom to się pokrywa, dlatego dla nas najczesciej uczucie =seks i dotyczy to tego samego faceta. A u mężczyzn jest tak,że kochać mogę jedną, a sypiać z drugą ...

Cały czas wmawiam sobie (choć nie wiem czy to dobre określenie), że on napewno coś więcej do mnie czuje, ale jeszcze o tym nie wie...
I choć pewnie teraz uśmiechacie się nade mną z politowaniem, to niestety ja tak myślę, sama nie wiem dlaczego, bo chyba to jest dla mnie najmniej bolesne wytłumaczenie ...
Nie wiem co się musi stać, zebym oprzytomniała ...

Musisz podjąć decyzję i ją wprowadzić w życie, albo on Cię zostawi definitywnie i sam się odetnie. To są dwie najbardziej realne możliwości i pierwsza zależy wyłącznie od Ciebie. Nie mamy wpływu na to co czujemy, ale mamy wpływ na to, co robimy i myślimy. Obie możliwości spowodują u Ciebie cierpienie, ale to jest do przeżycia. Masz mętlik w głowie, bo wydaje Ci się, że jak sama odejdziesz, to przekreślisz tą nikłą szansę, że będziecie razem i będziesz szczęśliwa. Jeśli będzie chciał z Tobą być z rozsądku i razem z Tobą czekać na miłość to Cię znajdzie. Piszesz, że nie rozumiesz jak można nie kochać a jednak czuć się ze sobą dobrze i mieć fajny seks. Sama sobie zaraz na to pytanie odpowiadasz: u kobiet to się inaczej "klei" niż u mężczyzn, z tym, że dojrzały mężczyzna nie będzie takiego układu utrzymywał, bo to jest właśnie wykorzystywanie drugiej osoby, tutaj: Ciebie. Przeczytałam tu kiedyś fajną radę: wyzwij siebie na pojedynek, powalcz ze sobą, nie daj się swoim myślom (zerwij z nim, odetnij się i przetłumacz sobie, że to jedyna słuszna droga do tego, żeby dać sobie szansę na wzajemną miłość). Życzę Ci, żebyś zechciała tej zmiany w swoim życiu. Nieodwzajemnione uczucie to źródło samych frustracji a jeśli zdarza się, że uczucie przychodzi z czasem, to są wcześniej ku temu jakieś przesłanki (jak pisałam wyżej: on tego chce, pracuje nad tym, a nie "odsuwa się"). Pomyśl o kimś, kogo w życiu być może odtrąciłaś, bo nie kochałaś, pomyśl, że miałabyś z nim być i czekać aż się zakochasz. Mnie to bardzo szybko sprowadziło na ziemię, bo też snułam podobne fantazje.

damarisss robisz za materac dla faceta, który być może wciąż jest w jakiś sposób zaangażowany emocjonalnie w byłej narzeczonej. A że facet seks lubi to korzysta.

Dał ci jasno do zrozumienia, ze na nic więcej liczyć nie możesz, a ty masz nadzieje, że po którymś orgazmie, który mu dasz spłynie na niego łaska miłości do ciebie.
Liczysz, że seks uleczy jego zdradzone serce, które nie potrafi się otworzyć? Takie scenariusze to w Harlequinach tylko niestety.
Zmarnujesz tylko swój czas na coś co nigdy się nie stanie. A najgorsze- tak jak piszą dziewczyny stracisz szacunek dla siebie samej.

DOKŁADNIE TAK MYŚLĘ. I o ile mogę sama sobie obiecać, ze już więcej się do niego nie odezwę, to wiem, ze jeśli on to zrobi, to nie będę mieć siły, żeby odmówić spotkania, bo właśnie wtedy pojawia się w głowie ta myśl - powyższa.

Ania, jak to czytam, to widzę jakie to głupie i naiwne i smutne. Człowiek zakochany nie myśli racjonalnie, zawsze znajduje wytłumaczenie/usprawiedliwienie.

Nie byłam i nie jestem namolna. Nie zamęczam go płaczem, prośbami, groźbami, ani żebraniem. Nie odzywa się, to ja też się nie odzywam. Określiłabym na 70% jego częstotliwość, a moją na 30% przypadków, jeśli chodzi o odzywanie się do siebie.
Nie chcę mu się narzucać.

Dziewczyny dzięki za te mocne słowa. Powiem Wam, że pomału coś zaczyna do mnie docierać, przede wszystkim to, że muszę porzucić wszelkie nadzieje ...

[/quote=damarisss]

DOKŁADNIE TAK MYŚLĘ. I o ile mogę sama sobie obiecać, ze już więcej się do niego nie odezwę, to wiem, ze jeśli on to zrobi, to nie będę mieć siły, żeby odmówić spotkania, bo właśnie wtedy pojawia się w głowie ta myśl - powyższa.

Ale on, nawet jeśli się odezwie, to tylko dlatego, żeby kontynuować ten układ. Na dotychczasowych zasadach. Nie łudź się, że nagle zechce mu się związku i zakocha się.  Miał dużo czasu na zastanowienie się.
Ucięcie kontaktu to jedyny sposób. Trudne chwile przed Tobą. Pomyśl jednak czy nie lepiej zrobić to pierwszej niż zostać porzuconą przez niego.

Jeżeli On wie, że Ty Go darzysz uczuciem to po prostu powiedz Mu wersje  b, bo On prędzej czy później zorientuje się, że to jest ściema, że chcesz urwać kontakt bo Go kochasz jak powiesz Mu wersje a.

Powodzenia!!!

P.S. Zawsze po czasie jak coś głupiego zrobimy i  uświadamiamy sobie jakie idiotyzmy potrafiliśmy robić to występuje uczucie wstydu, to normalne
Przynajmniej powinno, bo wtedy coś do nas wreszcie dotarło.

Damarisss, nie mów o sobie 'glupia'. Nie jesteś ani głupia, ani łatwa. Jesteś zakochana, masz jakąś przeszłość, masz oczekiwania, nadzieje, plany na życie, jesteś normalna tylko źle ulokowalas uczucia. Ocena Twoich życiowych wyborów jest bardziej złożona, składa się na nią wiele czynników i wątpię, żeby utwierdzanie Cię w mylnym pojęciu o własnej głupocie miało Cię otrzezwic.. Dla mnie to jest naiwnosc raczej, zgoda na życie w uludzie wynikającą z potrzeby bliskości? Jedym słowem skomplikowana sprawa. Nie karz siebie tymi negatywnymi okresleniami tylko zadecyduj o zmianie swojego zycia. Zero jedynkowy za to jest wybor jak się odciąć: opcja b) tylko i wyłącznie. Powodzenia

Autorko nie czytaj tych bredni o materacach i innych bzdetach, bo szkoda twojego zdrowia.
Napiszę Ci teraz jak to wygląda z perspektywy takiego faceta jak Twój. Jest mężczyzna, ktory kocha kobietę.  Kocha całym sercem, całym sobą, tak bardzo że aż czasami to boli. I pewnego dnia traci wszystko - Ją , całą pewność do zycia, wszystko w co wierzył, wszystko czemu ufał i co uwielbiał. Ból był tak duży że odebrał mu dech, siłę,wiarę - jednym słowem rozerwał mu duszę na kawałki. Gdy już minie szok i trauma lekko odpuści, rozsądek każe mu złożyć sobie przyrzeczenie, że już nigdy nikt go tak nie skrzywdzi, że nie da sobie znowu zniszczyć świata, że nie da ponieść się emocjom - że już nigdy nikogo nie pokocha. Egoistycznie nie pozwoli już złamać swojego serca i życia. Zaczyna kierować się w życiu głównie rozsądkiem, nabiera dystansu do ludzi i otaczającego Go świata, cynizmu w podejściu do ludzi oraz przybiera maskę emocjonalnego chłodu w kontaktach z innymi. Pragnie zachować kontrolę nad swoim światem za wszelką cenę. Ale...... jest mankament i cena. On także czasami odczuwa samotność, zwykłą potrzebę bliskość, czułości, troski od drugiego człowieka. Nie zawsze, od czasu do czasu ale jednak. Więc musi znaleźć kogoś kto mu to da, a jednocześnie nie bedzie oczekiwal zbyt wiele w zamian, zbyt wiele niż On sam może dać. Jednocześnie aby utrzymać kontrolę oraz w imię uczciwości, której hołduje, mówi kobiecie "Nigdy Cię nie pokocham, ale dam Ci chwilę szczęścia,  których już nigdy nikt Ci nie da". Tu mieści się ten seks albo materac, jak to niektórzy mówią Ale zapewniam Cię że nie to ma tu priorytet, przynajmniej dla niego.
Co dalej? Jeśli mam być szczery, to nie licz autorko na szczęśliwe dla Ciebie zakończenie tej historii   Dopiero po wielu, wielu  latach taki facet, gdy wspomnienia bólu rozerwanego serca i świata, lekko sie zatrą,  być może zdecyduję się na jakieś zaangażowanie emocjonalne, w długi i owocny związek. Ale tu też dużo zrobi rozsądek i upływ czasu. Miałaś dużo racji i dobrego oglądu w swoim pierwszym poście, wiesz czemu On nie mówi o kimś kogo kochał? Większość nie wie.
Mądra dziewczyna z Ciebie, więc teraz się zastanów, czy jesteś w stanie to udźwignąc, znając prawdę,  oraz jego i swoje możliwości?

Tym bardziej, że wcale nie wiemy, czy to o czym pisze Dziewan dzieje się właśnie w głowie eks naszej Damarisss. Może on czeka na swoją miłość a w międzyczasie spotyka się z Damarisss bo ją lubi i odczuwa pożądanie. Poza tym, czy można sobie tak powiedzieć: nigdy się więcej nie zakocham? Myślę, że jak ma się to stać to się stanie i tak.

Dziewan, to co piszesz, na pewno bywa prawdą w wielu wypadkach (i mam wrażenie, że tobie się to przydarzyło), ale wcale nie musi być prawdą w wypadku Autorki. Wierzę nawet, że facet nie chce jej skrzywdzić, lubi ją i wcale nie jest ostatnim złamasem, ale

to może być nadinterpretacja. Bo równie dobrze on może już być wyleczony i zwyczajnie nie mieć ochoty na związek ze wszystkimi zobowiązaniami i emocjonalnym ryzykiem - ale niezobowiązującej przyjemności sobie nie odmówi. Z resztą, to co piszesz moim zdaniem wcale go nie usprawiedliwia, bo ostatecznie i tak Autorka cierpi w tym układzie. I nie piszę tego ze względu na solidarność jajników - sama miałam dylematy takie, jak opisujesz z męskiej perspektywy, więc rozumiem. Ale nie można swoimi emocjami i lękami usprawiedliwiać cudzego bólu.

Nie mówiąc już, że ten ostatni fragment wypowiedzi nie brzmi romantycznie a okrutnie. "Nie pokocham cię i prędzej czy później się to skończy, a przez resztę życia z nikim już nie będzie ci tak dobrze." Prawdziwy Romeo.

Autorko, dobrze że zrozumiałaś i zaakceptowałaś rzeczywistość. Życzę siły w realizacji postanowienia. Jak zamkniesz temat tego układu definitywnie, przyjdzie czas na leczenie. Powodzenia

Z kontekstu wypowiedzi zrozumiałam, że to ma być usprawiedliwienie faceta w tym układzie. Że to co robi jest ok, bo może dziewczyny nie kocha, ale da jej takie nieziemskie orgazmy, jakich z nikim nie miała i mieć już nie będzie. Dla mnie to żadne usprawiedliwienie po prostu. Ale widać nie o to ci chodziło.

No nie o to   "Nieziemskie orgazmy" to chyba tylko jeden z elementów w/w ukladanki, i wcale nie najważniejszy
Tak wogule to wszyscy tylko o seksie i materacach w tym wątku,  a nie o powodach i decyzjach z nich wynikających,  dla uczestników relacji, co wydaje mi się osobiście ważniejsze.

Cynizm i manipulacja, owszem chyba tak, ale sadyzm? Nie za daleko idące twierdzenie? Osobliwość?  Czy raczej złamane życie?

Skoro jej to nie odpowiada i doskonale wie jak sytuacja wygląda, bo facet stawia sprawę bardzo jasno, to niech ona kończy. Ja się nie dziwię, że jak jemu pasuje, to układ podtrzymuje - bardzo ludzkie. Oczywiste, że to ona powinna dbać o siebie.

Po prostu nie ma co dorabiać do jego zachowania teorii, że to biedny, skrzywdzony miś, co się po poprzedniej miłości nie pozbierał i teraz leczy się substytutami.

Być może przesadziłam z tym sadyzmem. "Osobliwość" powinnam była wziąć w nawias. Chodziło mi o to, że takie cyniczne rozgrywki, manipulacje, intensyfikowanie doznań i oddalenie emocjonalne i to wszystko kontrolowane - to nie jest normalne, stąd "osobliwość", ale to ironiczne było.

Dziewan,
poczuje potrzebę kochania, kiedy ktoś " przebije " wspomnienie poprzedniej miłości i wtedy może nawet dziwić się,
że za byłą tęsknił. Tylko, czy tym kimś, kto przebije, będzie Autorka tego wątku? Na ten moment nie zanosi się na to.

Rozmawialiśmy kiedyś już o tym, no i niby stanęło na tym, że ma to być przyjaźń (bez seksu). No, ale nie trzymamy się zasad, bo seks jest...
Nie dam rady się z nim przyjaźnić, to jest jasne.
A odnośnie rozwiązania B) - czyli powiedzieć jasno i wprost, ze taki układ mi nie odpowiada - nie dam rady. Wiem to. Znam siebie. Taka rozmowa by mnie zbyt wiele kosztowała. Nie dałabym rady. Ryczałabym jak bóbr. Zrobiłabym z siebie idiotkę. Pozostałby niesmak. Może lepiej napiszę maila, w którym wszystko wytłumaczę i napiszę też, dlaczego nie zdecydowałam się na rozmowę w 4 oczy.???
Choć, tak szczerze mówiąc, to wolałabym nie robić nic. Zostawić to. Chciałabym wyjść z twarzą z tej sytuacji. W miarę możliwości.

Dziewan, ująłeś to wręcz IDEALNIE. Dokładnie tak o tym myślę/myślałam. Jednak coraz bardziej dochodzi do mnie, że to jednak nie to.  A chyba wolałabym, żeby tak właśnie było. Myślę, że on juz jest zaleczony (choć mogę się mylić). Ale faktycznie przybrał maskę chłodu, dystansu, nie angażowania się. To chyba takie podświadome asekuranctwo. Czasami nawet coś o tym mówił - lub dawał do zrozumienia.
Z drugiej strony nie jest też tak, że ma co do mnie jakieś obawy, czy powody do braku zaufania. Postrzega mnie pod tym względem jako przeciwieństwo swojej byłej. Wiele razy mówił mi, że bardzo chciałby się we mnie zakochać, ale jakoś nie może. a ja tłumaczyłam sobie w głowie, że to przez jego złamane serce i że z czasem nawet nie zorientuje się kiedy - a zda sobie sprawę, że kocha mnie ... Może naiwnie, ale tak myślałam i stąd moje zachowanie. Tak bardzo chciałabym przebić się przez ten mur...

Czytałam gdzieś kiedyś, że pierwszy związek po wielkim "rozczarowaniu" zazwyczaj się nie udaje, dopiero kolejne. Co o tym myślicie? A ja jestem pierwszą, z którą się spotyka od tamtych wydarzeń, jak zaczął się ze mną spotykać, to był niecałe 2 lata po rozstaniu.

Nie twierdzę, że mnie wykorzystuje. Nie mam do niego żadnych pretensji. Powiedział wprost. Jasno i wyraźnie - jak jest. Ale ja mam jak wiecie "swoje" powody, żeby w to brnąć.
Nie przerzucam odpowiedzialności na niego. Na prawdę nie mogę mu nic zarzucić. Tak, sama jestem sobie winna. Ale nie darowałabym sobie, gdybym nie spróbowała ...

Autorko jeśli On 2 lata układal swój wewnętrzny świat na nowo, to parę rzeczy mogę Ci już powiedzieć prawie ze 100% pewnością. Po pierwsze On kochał tak bardzo, jak mało kto może to sobie wyobrazić-  bardziej niż siebie samego, niż swoje życie. Po drugie jakby to nie brzmiało okrutnie, nie pokocha Cię, pewnie już nigdy,przykro mi. Po trzecie zawsze będzie miał poczucie winy, że Cię skrzywdzil, choć nie miał takiego zamiaru. A po czwarte zawsze będziesz mogła na niego liczyć,  gdy będziesz potrzebować pomocy - jeśli mu pozwolisz zawsze będzie w jakiś sposób nad Tobą czuwał i Cię chronił.
Wejście w ten wątek porusza struny, na których w moim przypadku, grać nie powinienem. Jestem na bardzo podobnej drodze, jak Twój mężczyzna, wiem więc o czym pisze i jak taka droga i perspektywa wygląda. Pamiętaj tylko że takiego losu się nie wybiera, on jest przekleństwem. Niemniej cieszy mnie że wykazujesz dużo rozsądku i zrozumienia sytuacji w jakiej się znalazłas, bo to Ci pomoże później zracjonalizowac to wszystko co sie dzieje.

Ps. Mur......
Mam syna, mialem dla kogo życ, ale jednak duża część mnie umarła.
Ten mur chroni to, co zostało.  On i tak miał trudniej i posiadał mniejszą motywację, aby się z tego wydostać, bo musiał to robić tylko dla siebie.

I tak spotykamy się rzadko, bardzo rzadko, coraz rzadziej. Dlatego,że on nie chce mi robić nadziei.
Zrobię tak: ja nie będę się do niego odzywać (mam nadzieję, ze wytrzymam) Zacznę rozglądać się za kimś innym - tyle mi pozostało. . Choć, coraz bardziej boję się, że znów sytuacja się powtórzy. I znowu będę mieć złamane serce. Ogólnie to nigdy nie miałam szczęscia w miłosci

Jeśli on zadzwoni i będzie chciał się spotkać ( a ja nie będę mieć siły,żeby odmówić), to się z nim spotkam i podejmę rozmowę

A jeśli on się nie odezwie, to temat sam rozejdzie się po kościach i tyle.

Jeśli będziesz na to pozwalać, to powtórzy się niewątpliwie.
Entropia. Straszna entropia.

Damariss,

Przeczytałam Twoją historię oraz rady osób, które w tym wątku się wypowiadały.
Z resztą właśnie takiego tematu na tym forum szukałam, ponieważ moja opowieść jest niemal w 100% podobna do Twojej.
Z tą różnicą jedynie, że trwa ona zaledwie od 2 miesięcy oraz tego, że jestem właśnie na etapie jej kończenia oraz bolesnego zbierania tego co pozostało mi z poczucia własnej wartości/godności.

Powiem Ci, że naprawdę NIE WARTO włazić w relację, która już od samego początku nie ma dobrych rokowań.
Jeżeli widzisz, że Tobie zaczyna zależeć, a jemu najwyraźniej nie, to odpowiedni moment by wykonać w tył zwrot i odejść ZANIM będzie za późno.

Czy wiesz jak przeważnie kończą się takie historie?
Tym właśnie, że Twoje poczucie własnej wartości praktycznie przestaje na jakiś czas istnieć, wciąż zastanawiasz się dlaczego on się nie zakochał, co w Tobie jest takiego odpychającego i czy mogłaś zrobić coś lepiej by sobie na tą miłość/uwagę/czułość jego zasłużyć.

Tak właśnie zakończyła się moja historia - nie było żadnego happy endu, nie docenił mnie, nie "przejrzał na oczy", nie powiedział: "byłem ślepcem":))

Od początku jasno i wyraźnie mówił, że kilka miesięcy temu rozstał się ze swoją wieloletnią dziewczyną, z którą ostatnie lata zwiazku były szarpaniną - Ona DDA, liczne awantury, sceny zazdrości, zerwania, powroty, dochodziło nawet do rękoczynów ( z dwóch stron) oraz wyswisk.
Wreszcie nastąpił koniec, ale ta znajomość jeszcze tak do końca nie wywietrzała mu z głowy ( ma z nią kontakt, niby "pomaga" w terapii na którą wreszcie poszła).

Mówił, że ma teraz zły okres w zyciu, sam nie wie czego chce i że właściwe potrzebuje "przestrzeni".
Machnęłam na to ręką, choć w głowie migotały mi czerwone światełka i cały czas słyszałam wewnętrzny głos, który mówił mi, żeby się w to nie pakować.
Widziałam, że mimo sporej różnicy wieku on jest niestabilny, niepoukładany, sam nie wie czego od życia chce oraz co w tym życiu robić - taki chłopczyk:)

Pomyśłam, że przecież tak wiele nas łączy, że NIEMOŻLIWE jest by się nie zakochał - znajomi, światopogląd, specyficzne zainteresowania, kuchnia, upodobania, fajne rozmowy, no i CUDOWNY seks.

Ja sama po trudnych związkach, z wielkim głodem miłości okłamywałam samą siebie, podświadomie wiedząc, że miłości z tego jednak nie będzie.

Najgorsze jednak było to, że to w sumie ja inicjowałam spotkania, że tak bardzo się poniżałam, że tęskniłam jak szalona.

Nie umiałam powstrzymać się przed okazywaniem mu czułości, zainteresowania, chciałam otoczyć opieką, pokazać, że jestem inna od jego byłej - stabilna, ambitna, normalna.

I skończyło się to tak, że on widząć moje zaangażowanie, napisał mi sms'a, że "nie chce się angażować, a widzi że ja to robię i że może damy sobie spokój".

Także autorko tego wątku, proszę Cię, daj sobie spokój z tym mężczyzną póki masz jeszcze możliwość.
Takie historie są do bólu przewidywalne i nie wyniknie z tego nic dobrego dla Ciebie.
Masz szansę zachować twarz, odciąć się i sama odejść - a wierz mi, to bardzo dużo znaczy.

Dziewan,
Bardzo smutne jest to co piszesz.
I mimo, że po części zgodzę się z tym co piszesz:
• tak, człowiek, który kochał: cierpi, ma złamane serce, nie lgnie do związków (pod) świadomie stawia mur i unika zaangażowania,

Ale reszta to dla mnie dopisywanie ideologii. " nie pokocham już nikogo " albo " nikogo tak jak jej/ jego "   
Akurat to / takie podejście zaczyna się w głowie, a nie w złamanym sercu. Człowiek im bardziej wyolbrzymia, duchowo , romantycznie, poetycko do tego podchodzi tym ciężej to odzwierciedlić w rzeczywistości. Im bardziej się zamyka na życie tym gorzej dla niego. Dla mnie niezdrowo jest kochać kogoś bardziej niż siebie, żyć, oddychać dla kogoś. Uzależnić swoje szczęście od szczęścia drugiej osoby.
Kocham obecnego partnera, gdyby sytuacja tego wymagała bez problemu oddała bym życie za Niego, jest moim wielkim szczęściem i bolalo by bardzo gdyby go zabrakło, cierpiała bym gdyby mnie w jakiś sposób skrzywdził, gdybyśmy musieli się rozstać, ale obok tego jestem jeszcze JA, robię to co sprawia mi przyjemność, mam innych ludzi obok siebie których kocham i zanim go poznałam też byłam szczęśliwa. Ale to wszystko kwestia podejścia. Jeśli ktoś mówi że bez miłości nie jest szczęśliwy i ma zamiar być niespełniony przez resztę życia i zamiast powiedzieć " Hallo przecież zasłużyłam na coś więcej niż trwanie w cierpieniu i idealizowaniu ex który mnie tak bardzo skrzywdzil" to będzie przez resztę życia żył wspomnieniami wielkiej miłości, cierpienia ( a wiesz że im dalej od czegoś tym mniej szczegółów pamiętamy a nasz mózg płata figle i koloruje rzeczywistość? )
Sam sobie szkodzisz takim podejściem, a szkoda. Dlatego też nie zgodzę się, że takiego losu się nie wybiera. Tzn nie wybrał sobie by najważniejsza dla Niego osoba go skrzywdzila, ale los mu nie mówi jak ma traktować inne kobiety i jak ma podchodzić do następnych relacji. To nie przekleństwo to ułomność emocjonalna. Nad tym się pracuje. Jak jest się za słabym żeby ogarnąć to samemu- sio do psychologa, a nie do wartościowej kobiety, która da nam namiastkę tego za czym tesknimy. To zwykły brak szacunku, nieważne czym to usprawiedliwisz- tak jest, a tak być nie powinno.
Chronić, uważać? Taki gość sam na siebie nie potrafi uważać i dla własnego dobra krzywdzi innych ludzi. Na miejscu autorki szczerze bym podziękowała tym bardziej że po takich zagrywkach ciężej będzie jej się uwolnić , bo przecież on taki dobry i dba.
Najlepsze co taki facet mógłby zrobić to rozplynac się w powietrzu gdy tylko ta go zapewniła, że z jej strony jest coś więcej. Wtedy by ją pozbył zludnych nadziei, ale teraz? I jeszcze jak czytam że on nie ma na to wpływu?? Ludzie litości, na nasze decyzje mamy wpływ tylko my sami.
A teraz o, bawią się w kotka i myszkę, nakrecają się nawzajem ( adrenalina, niepewność... ) + troszkę lamentu, tłumaczenie zachowania gościa złamanym serduszkiem i przepis na dramat gotowy.

Co do autorki. Moja przyjaciółka jest w podobnej sytuacji i co jakiś czas się że sobą gryzie. Jak jest ok, mają regularny kontakt- jest szczęśliwa, gdy kontaktu brak - dopadają ją wątpliwości, płacze rozmyśla. Do następnego spotkania, smsa, telefonu. Godzi się na to wszystko, bo ma nadzieję że kiedyś coś. A tu w miejscu wszystko stoi.
Chyba każdy Ci już z serca poradził. Pomyśl o sobie, że Tobie źle z tą całą sytuacja, że Cierpisz. Może on widzi w Tobie więcej, ale tak czy siak Cię wykorzystuje. Nawet nie po to żeby zalatać dziurę po złamanym sercu tylko po to by ją zapchac. Wie że go kochasz, wie że on nie pokocha Ciebie bo coś stoi na drodze. I nie jest ważne co. Ważne że to niczego nie zmieni ani do niczego Cię nie zaprowadzi.
Ja wiem, że my kobiety jesteśmy damskim odpowiednikiem rycerza, który musi wyciągnąć naszego biednego misia z opresji i go wyleczyć i  że lubimy być lekiem na całe zło.
A im więcej się nalatamy tym większą wartość to dla nas ma.
Ale po co ? Jakim kosztem?
Ten Twój Pan to zwykły egoista i ma w dupie Twoją miłość. Czasami to mu się przyda, żeby ktoś mu okazał czułość, zainteresowanie. Bierze co chce i spada. Myśli tylko o sobie i o swoich potrzebach. To że ma uczucia ( tyle że nie do Ciebie ) i że się z tym gryzie to inną sprawa. Ważne jest że przychodzi do Ciebie jak mu czegoś braknie. Tu niby zauważa że Ty kochasz i on się dystansuje, ale potem znowu jak chce- przychodzi i resztę ma w nosie.

Powiem tak. Jeśli dla Ciebie jest on i jego potrzeby ważniejsze jak Ty sama. Chcesz się poświęcać nie dostając nic w zamian.( Bo nawet jego czułość od czasu do czasu - on to robi dla siebie. Nie dla Ciebie) to śmiało, tkwij w tym dalej. Uszczęśliwiaj dalej biednego misia.

Ale jak chcesz pomyśleć o sobie, dać sobie szanse na jakieś zdrowe szczere relacje z kimś dla kogoś będziesz kimś więcej jak szmatką do zapchania dziury to wiesz co robić.
Twoje nie dam rady to słabe wytłumaczenie na to. Chcesz ->  robisz. Tak to działa.
Współczuje Ci, ale chcbysmy tu 100/stron zapisali to nic nie da, bo wszystko zależy tylko od Ciebie. I tylko Ty możesz coś zmienić, ale narazie nie chcesz.

Nie wiem, co się ostatnio z tym forum dzieje, ale mnie osobiście już zaczynają irytować pojazdy po kobietach, które uprawiają seks bez zobowiązań. Tak jakby brak oficjalnego partnera miał oznaczać, że muszą przywiązać jedną nogę do drugiej, bo w innym przypadku to już "materac" i "brak szacunku do samej siebie". Jeszcze brakuje, żeby było jak w Seksmisji: "Weź pigułkę, turrruru turrruru!".

Autorko głowa do góry. Ja też prawie 10 lat temu przeżyłam coś podobnego - świetny seks, super dogadywanie się, ale brak "czegoś". Moim zdaniem nie ma co szukać wytłumaczenia, że został skrzywdzony, że to, że tamto. Widocznie jest Wam dobrze w łóżku, ale akurat w Tobie z jakiegoś powodu nie widzi partnerki i tyle. Mojego "byłego" też tak usprawiedliwiałam, a jak w końcu spotkał tą odpowiednią, to nagle żadnych problemów nie miał (i to się swoją drogą powtórzyło w przyszłości, tym razem bez mojego zakochania ). Możliwe, że z Twoim ukochanym będzie to samo, dlatego dla Ciebie by było najlepiej albo zakończyć relację, albo zdusić - o ile potrafisz - uczucia i skupić się na fajnym seksie, nie robiąc sobie nadziei i biorąc pod uwagę związek z innym facetem.