Czy niedosłyszący chłopak to dla Was osoba drugiej kategorii? - Netkobiety.pl

A niby czemu niedosłysząca osoba ma być tą drugiej kategorii ?. W ogóle nie rozumiem takiego pojmowania przez niektóre osoby. Mój mąż ma problemy ze słuchem i nigdy nie patrzyłam na niego przez ten pryzmat choć oczywiście wiadomo że nie jest to niezauważalne. Prawdą jest też że wiele takich osób po prostu się tego wstydzi i zamyka na ludzi. Niestety.

Witam ponownie

Stwierdziłem, że w tym temacie będę co kilka miesięcy pisał o postępach zrealizowanych i tych niezrealizowanych, posłuży mi to przede wszystkim jako kilku czy też kilkunastoletni pamiętnik do którego z czasem będę wracał i sobie wspominał mój żywot Może kogoś z wcześniej wypowiadających się będzie to interesowało albo po prostu ktoś wpadnie na ten temat przy porannej kawie nie mając nic lepszego do roboty

Tak więc dzisiaj mając 22 lata

Mija 0,5 roku od momentu założenia tego tematu.

Ogólnie to przeczytałem sobie wszystkie wypowiedzi wyżej jeszcze raz aby sobie co nieco przypomnieć by czegoś nie ominąć.

Co do problemu niedosłuchu to istnieje on nadal i nie da rady go wyleczyć w jakikolwiek sposób, mogę jedynie sobie zmienić aparat słuchowy, który może trochę polepszyć sytuacje lecz nie zniweluje kłopotu całkowicie. Dlatego w niedalekiej przyszłości zamierzam zmienić swój aparat na jakiś lepszy, nowszy model.
Jeżeli zaś chodzi o wadę wymowy to bywa różnie i zależy to przede wszystkim od dnia, czasami mam taki dzień, że nie mogę wypowiedzieć ani jednego zdania normalnie a czasami mam takie dni gdzie mówię dosłownie bezbłędnie. Jeżeli miałbym wyciągnąć z tego jakąś ,,średnią” to jej wyniki nie będą zadowalające. Ogólnie rzecz biorąc dalej wychodzę na człowieka, który może wydawać się lekko upośledzony umysłowo (a może tak jest? Chociaż skoro przez tyle lat mi tego nie napisali w papierach...) Mam wrażenie, że wysławiam się lepiej niż np. 1 rok temu, widzę pewną różnicę na plus

Zarejestrowałem się też na portalu dla niepełnosprawnych IPON w celu poszukiwania drugiej połówki znalazłem w wyszukiwarce tylko jedną kobietę z wadą słuchu, która wiekowo i lokalnie pasowałaby do mojej osoby lecz od bardzo długiego czasu nie logowała się na tej stronce dlatego nic nie wypaliło.

No cóż… gdzie jest sedno tej sprawy? Gdzie jest wisienka na tym całym torcie?

Podstawowym problemem jest mój niedosłuch i wada wymowy przez co nie udaje mi się z kobietami, dlatego też temat nazywa się: ,,Czy niedosłyszący chłopak to dla Was osoba drugiej kategori?”

Tak więc kolejnym problemem powstałym z pierwszego problemu jest sam fakt utrudnionych relacji z kobietami, który to nie pozwala mi zasnąć. Mogę to podzielić na kontakty przez internet i kontakty w rzeczywistości (a mianowicie co się zmieniło?)

Zacznę pierw od kontaktów przez internet.

Ostatnimi czasy więcej rozmawiam z kobietami przez internet, głównie za pomocą e-mail albo czatów lecz nic z tego raczej nie przechodzi do życia realnego. Wcześniej poznałem przez internet jedną kobietę taką jak ja – czyli niedosłyszącą lecz po miesiącu przestała mi odpisywać na e-maile, myślałem, że coś się jej stało skoro mi nie odpisuje ale okazało się, że ma mnie po prostu gdzieś skoro ma czas na wrzucanie zdjęć do internetu a nie chce jej się poświęcić 5 minut miesięcznie na odpisanie do mnie jest mi z tego powodu bardzo smutno bo to była jedyna osoba niedosłysząca, z którą miałem jakikolwiek kontakt w całym swoim życiu, źle mi z tego powodu, że już nie chce ze mną utrzymywać kontaktu.

Kontakty realne (czyli to o co naprawdę chodzi w życiu bo jak wiadomo życie to nie komputer i kable w ścianie)

Jeżeli chodzi o kontakty koleżeńskie, przyjaźnie z kobietami itp.
Raczej nic się nie zmieniło, dalej uda mi się porozmawiać z jakąś dziewczyną na uczelni raz na miesiąc przez 5 minut, gdzie rozmowa zawsze jest jak zwykle o to samo czyli o sprawy związane z uczelnią.
No i to są całkowite realne kontakty z dziewczynami – czyli 5 minutowy kontakt przez cały miesiąc, tak więc wnioski nasuwają się same.

Jeżeli zaś chodzi o kontakty typu związki, miłość lub jakiekolwiek kontakty cielesne:
Zero absolutne.

Wcześniej myślałem też dużo o płatnych randkach, już zacząłem szukać odpowiedniej kobiety abym mógł się z nią przejść na spacer. Na początek jedna chciała zaliczkę 150zł tak więc od razu zapaliła się lampka w głowie ,,ktoś tu chce mnie oszukać ” a druga nie chciała kompletnie wysłać swojego zdjęcia oraz podać wieku – a tak w ciemno to na pewno nie pójdę.
Po tych próbach zaniechałem ale w wakacje po ukończonych studiach na pewno się za to zabiorę. Niektórzy mnie pytali: ,,co to zmieni w Twoim życiu? Te spotkania za pieniądze”

Właśnie chodzi o to, że nic nie mają zmienić, ja tylko raz na dwie dekady chcę wiedzieć jak to jest spędzić sam na sam z kobietą – to wszystko, czy to naprawdę aż tak wiele?

Mi sie lekko jakajacy ludzie wydaja uroczy

Szczerze mówiąc to ja też tak czasami mam, że przykładowo czytam jakiś temat i stwierdzam u siebie brak jakiegokolwiek pomysłu na odpowiedź Często chcę pomóc jakiemuś użytkownikowi w jakimś problemie ale kompletnie nie potrafię.
Sądząc po ilości wyświetleń w moim temacie mogę przypuszczać, że takowych osób jest więcej Czasami warto przełamać pierwsze lody.

No cóż, ja rozmawiając z kobietami mam wrażenie, że niektóre z nich od razu kwalifikują mnie do tej ,,drugiej" kategorii i mam tutaj na myśli związki, przyjaźnie itp.
Kto wie? może nie mając tych wad już miałbym nawet i żonę? tego nie wiadomo! a może i tak nic by się nie zmieniło jakbym był w 100% zdrowy? tego też nie wiadomo no ale jeżeli weźmiemy to wszystko w rachunek prawdopodobieńśtwa no to miałbym te ,,50%" (jako człowiek) szans więcej, że będąc całkowicie zdrowym moja sytuacja byłaby lepsza

Osobiście daję sobie czas do 25 r.ż. z tym tematem, jeżeli mając 25 lat nie uda mi się KOMPLETNIE NIC zdziałać z płcią przeciwną to wtedy niestety ale chyba odwiedzę agencję (i nie mam tutaj na myśli ubezpieczeń) Nie może być tak, że ja przeżyję ok. połowę swojego życia nie znając w ogóle przeciwnej płci, tak być nie może. Lecz na dzień dzisiejszy staram się myśleć pozytywnie

Wydaje mi się, że kobieta z wadą jest bardziej akceptowalna przez płeć przeciwną niż mężczyzna z wadą, w końcu faceci to ta ,,silniejsza" płeć, prawda? Przykład można podać chociażby na wzroście, jak facet będzie miał 160cm wzrostu to raczej ciężko mu będzie znaleźć swoją połówkę, lecz kobiecie z takim samym wzrostem nie będzie to w oóle przeszkadzało.
Powodzenia się przydadzą, ja brnę dalej, zobaczymy co wyjdzie

No cóż, ja też chciałbym się lekko jąkać

Chyba dziesiątki kobiet mi mówiło/pisało, że jestem mega inteligentny i ogólnie fajny ze mnie taki mądry chłopak, szkoda tylko, że z tego ,,fajnego chłopaka" w koleżeńskim ujęciu definicyjnym nie udało się nigdy awansować na ,,fajnego chłopaka" jako partnera
Co do mojego słownictwa - ciągle je poszerzam, nawet niektóre osoby mi mówiły, że czasami muszę przechodzić katuszę podczas moich wypowiedzi bo na siłę staram się wyszukiwać jakichś wysublimowanych treści.
Czasami fajnie to wygląda, rozmawiam z kimś w 4 oczy, nagle chcę wypowiedzieć jakieś słowo ale wiem, że się zająknę 4 razy przez co robię ,,pauzę" w mojej wypowiedzi aby wyszukać inne słowo a sam fakt istnienia takiej sytuacji przystwarza mi lekkiego stresa.

Ja wiem, że te pomysły fajnie brzmią ale na naprawdę wstydziłbym się w czymś takim chodzić (nawet jakby było jajcarskie) a podczas zakładania takiego odzienia robiłbym się smutny, po prostu

Na pewno sprawdzę, dzięki!

Problem w tym, że ja jestem osobą raczej siedzącą w domu więc nie mam, że tak powiem dostępu do towarzystwa, które to swobodnie obchodziłoby się z kobietami
Jeżeli już dochodzi do jakiejś rozmowy z dziewczyną w 4 oczy to przeważnie jest to konwersacja tylko o sprawach związanych z uczelnią i to wszystko. Jak ja mam inaczej z nimi rozmawiać? z tym zawsze był problem.

Też tak właśnie ostatnio myślałem, że niektóre osoby mogą spostrzegać moją gatkę jako mocno schematyczną albo jakąś profesorską Dlatego od pewnego czasu staram się rozmawiać normalnie czyli ,,na luzaku" i nawet mi to jakoś wychodzi
Co do j. obcych to znam angielski na poziomie komunikatywnym w pisaniu/czytaniu i rozmowie/słuchu. Jestem w stanie dogadać się z kimś w tym języku np. za granicą. Znam też inne języki ale tylko w ok. 10 - 20 słowach ale za to perfekt, lepsze to niż nic np. rosyjski, rumuński, serbski itp. Chciałbym się nauczyć rumuńskiego kiedyś.

Tylko zauważ, że ten aparat, który mam na uchu jest dosyć widoczny jest on co prawda mały ale jak na ucho to nawet rzuca się w oczy. Zamiast koszulki z napisem ,,mów do mnie głośniej" - albo coś w tym stylu to mógłbym np. się golić na łyso a aparat pokolorować na jakiś jaskrawy kolor - wtedy byłby dobrze widoczny. Zauważ też, że musiałbym mieć z kilka takich koszulek jakby miały zawierać podobny napis bo przecież w jednej bym nie mógł chodzić całe życie
Chyba nie chcę nosić takich koszulek: ,,hej! jestem niepełnosprawny", ,,mój do mnie głośniej bo nie słyszę za dobrze" - itp. wydaje mi się, że wtedy to już w ogóle bym kobiety nie znalazł

Bujam, faktycznie jesteś dość "ciężkim przypadkiem"... Najlepiej byś sie chyba sprawdzał jako naukowiec, szczególnie na etapie wstępnego obalania własnych teorii. Bo sprawiasz (jak zresztą zauważyło kilku przedmówców) ogólne wrażenie: "jestem na nie".
Cięzko mi się kompletnie odnieść do wszystkiego co piszesz, więc będzie wybiórczo.

Pytasz: "z czym mam z nimi (dziewczynami) rozmawiać?
No a z tymi z czatów o czym rozmawiasz ? O fizyce kwantowej?

Ktoś ci tu wskazał na IPON.  Tamto forum też nie jest "wymarłe", organizują nawet zloty.
Olałeś to po jednej nieudanej próbie?

W profilu masz wymienionych kilka hobby. Nawet w tej dziurze, w której mieszkam jest dość pręzny i liczny klub foto-amatorów. A co dopiero w dużych miastach. analogicznie - pozostałe Twoje zainteresowania- dobra baza do poznawania nowych ludzi- tym lepszy pomysł, że bazuje na czymś na czym się znasz i dobrze z tym czujesz- mniejszy stres podczas rozmów i mniejsza presja (o ile do każdej laski nie będziesz podchodził jak do potencjalnej żony)

Masz też moim skromnym zdaniem lekki egocentryczny odchył. Pochyl się bardziej nad ludźmi, posłuchaj co oni mają Tobie do powiedzenia; starsza pani w parku, szatniarz na uczelni, kierowca taksówki  itp. itd  obserwuj co się dokoła Ciebie dzieje i wykorzystuj każdy pretekst do rozmowy (zwłaszcza jeśli masz problem z wymową), czasem wbrew pozorom możesz się czegoś ciekawego o życiu nauczyć nawet od żula pod sklepem...

Moja rada co do wkręcenie się w jakieś mniej oderwane od rzeczywistości towarzystwo- no nie masz takich znajomych... ok, ale co ? to już ? temat zamknięty z Twojej strony? A jakichś mężczyzn w rodzinie masz? Ojciec, stryj/wuj, kuzyni, dziadek nawet. Od tego jest m.in rodzina, żeby się czegoś od nich uczyć
Trochę kreatywności tak ogólnie, nikt tu ani gdzie indziej nie da Ci idealnie spersonalizowanej dla Ciebie rady- musisz je do siebie dopasowywać i modyfikować...

apropo j. obcego - miałem na mysli właściwie to czy też się jąkasz tak samo jak w ojczystym.

No i chyba powinieneś- jak Ci tu chyba osoba od wielu lat w temacie napisała; cały czas nawijać na głos (gazety, książki, to co tu na forum czytasz itp)

Czołem.

Jestem rok starszy od Ciebie, mam głęboki niedosłuch obustronny (niepełnosprawność 2. stopnia). Nosiłem niegdyś aparaty, niestety nie są one dla mnie pomocne. Miałem mieć operację implantacji, nie doszła do skutku. Mam dokładnie takie same problemy jak Ty z komunikacją z innymi. Mam dużo dystansu do siebie, ale jestem też nieco cyniczny i dlatego nie wszyscy za mną przepadają - trudno. Część osób mi współczuje - czego nie znoszę, inna część - uznaje za gbura - trudno

Wracając do Twojego merituum - jestem po kilku związkach z kobietami. Odpowiadając - nie, kobietom nie przeszkadza to aż tak bardzo (na świadomym poziomie, podświadomie problem istnieje, zwłaszcza w momentach wymagających zaradności). Spotkania z rodzicami dziewczyny - wiadomo, jest sztywno, jednak spotykałem się głównie z akceptacją (chociaż nieraz wychodziły głupie sytuacje).  Poznawanie nowych dziewczyn nie jest aż takie trudne, no ale jako że niewielu osobom mówię z samego początku, że jestem niedosłyszący, to domyślam się, że efekty miałbym lepsze z normalnym słuchem

Psycholog bywa pomocny, sam zacząłem chodzić do jednego. Jeśli masz jakieś pytania - pisz, albo tutaj albo via priv, chętnie wymienię się doświadczeniem.

Mam nadzieję, że chodzi o treść, a nie o formę

Ok, wg preferencji - czekam.

No o treść o treść

Zaraz się biorę zapisanie.

Oh aż tak wycieńczam psychicznie ludzi? nie bój się bo za ok. 0,5 roku zdam kolejny raport więc znowu się pojawię na forum

A czy znasz Nicka Vujicic - faceta, który urodził się bez rąk i bez nóg a obecnie ma mądrą, śliczną żonę i dziecko
albo Stephena Hawking, który pomimo choroby był dwukrotnie żonaty? obejrzyj sobie film o nim

Nie ma co porównywać jednych ułomności z innymi, nikt nie będzie nigdy w stanie całkowicie wejść w skórę kogoś innego, a rady typu "inni mają gorzej" niczego nie zmieniają.

Problem z głębokim niedosłuchem mogę przybliżyć w skrócie w taki sposób - niemoc wyrażania siebie w towarzystwie.
Nie możesz przekazać tego co myślisz, tego kim jesteś, reagować w sposób, który jest zgodny z Twoją psychiką, etc. I tak, to bardzo przeszkadza. Sam siebie uznaję za  człowieka wartego poznania (z wręcz ekstrawertyczną osobowością), a rzadko mam szansę to przekazać, zanim ktoś mnie zaszufladkuje jako "gbur" (bo na szeptanie podczas wykładu wzruszyc tylko ramionami mogę), albo jako "inwalida, któremu trzeba współczuć", jeśli już ktoś o tym wie. A uwierzcie mi, nie ma nic gorszego niż współczucie, zwłaszcza od kobiety, która Ci się podoba - osobiście moja męska duma jest w tym momencie urażona

Osobiście, a znam wiele osób, które moje zdanie podziela, wolałbym nie mieć jednej nogi niż mieć głęboki niedosłuch

Nie wiem, czy twierdzenie, że wolałbyś nie mieć nogi, niż mieć głęboki niedosłuch jest tym, czego naprawdę byś chciał. Jestem z kobietą, która ma głęboki niedosłuch i problemy z jedną nogą. Noga ta jest dość sztywna, bo jak była mała, naciągnięto jej ścięgna. Uwierz, nie chciałbyś nawet takiego życia w zamian za opcję słyszenia. Byłbyś w wielu sytuacjach zależny od pomocy innych, a Ci ludzie by okazywali współczucie. Duże. Nie wejdziesz normalnie do autobusu, czy tramwaju, będziesz miał problem z dostaniem się do wielu budynków, a raczej miałbyś. Pewnie nie raz miałbyś przygodę z lądowaniem na posadzkach, czy spadaniem ze schodów/potykaniem się. Mam wrażenie, że takie życie byłoby równie, a może nawet bardziej uciążliwe. Właśnie dlatego, że utraciłbyś resztki samodzielności.

To prawda, ona nie może się wyrazić dobrze w grupie, ale nie dla każdego to jest bardzo ważne. Poznałem ją, podjąłem trud zrozumienia jej słów i jej sposobu wyłapywania tego co mówię, a nawet poznałem podstawy języka migowego, by w razie np. podróży tramwajem móc jej coś powiedzieć. Jak idziemy ulicą i jest głośno, mamy własny sposób na komunikację przez dotyk. Dlatego mam wrażenie, że posiadając odpowiednią osobę przy sobie, głęboki niedosłuch wcale nie jest dużym ograniczeniem. Rodzimy się ze swoimi wadami i ułomnościami i to od nas zależy jak je potraktujemy. Czy będziemy żyć w taki sposób, jakby one wpływały na wszystko i stanowiły barierę w dostępie do normalności, czy zostaną wykorzystane do tego, by tę normalność pod samego siebie zbudować.

Musicie mi wybaczyć ale od ok. 3 tyg. mam mocno zlasowany mózg - nie mogę się na niczym skoncentrować. Pan Naprędce napisał ,,Praktyk" a ja jakimś dziwnym cudem przeczytałem ,,PraktykĘ" - nie wiem jak zauważyłem literkę ,,ę" w tym słowie i myślałem, że Naprędce chodziło o przejęcie praktyki, którą jest dyskusja ze mną. No ale już wszystko doczytałem i nie ma problemu, mój błąd
ostatnimi czasy potrafię napisać w pracy licencjackiej słowo ,,godzina" przez ,,ch" i nie widzieć w tym problemu muszę zacząć coś brać na koncentrację...

Trochę dziwne porównanie chcę zaznaczyć, że owy Pan potrafi świetnie usłyszeć osoby w jego otoczeniu - ja nie. Dlatego brak nóg, palców czy rąk nie ma tutaj w ogóle znaczenia

Podsumowanie całego tematu (problemu) - nic dodać, nic ująć. Można wydrukować i powiesić na ścianie ;D

Ostatnio mi się przypomniała sytuacja jak na ćwiczeniach kiedyś prezentowałem slajdy i na koniec dziewczyna coś się mnie spytała - no a ja nie słysząc spakowałem się i usiadłem na swoje miejsce.
na 100% wszyscy mnie zakwalifikowali jako gbura podczas gdy ja sam nie byłem nawet ŚWIADOM całej sytuacji
- to trzeba przeżyć(czego nikomu nie życze) żeby zrozumieć, więc porównywanie braku jakiejś kończyny do braku jakiegoś zmysłu jest niezbyt ok

No cóż - własnie musiałem przeczytać drugi raz ponieważ nie potrafię czasami przeczytać poprawnie danego słowa, tak więc nie jest to o tyle inteligentne z mojej strony co wręcz przeciwnie

To, że jakaś wada X jest poważniejsza od wady Y to nie oznacza zaraz, że z wadą X wszystko inne musi być gorsze w stosunku do wady Y (np. stosunki międzyludzkie)

Ludzie z wiekszymi problemami znajdują sobie kogoś - no właśnie! teraz pytanie z jakimi problemami. Czy te większe problemy mocniej oddziaływują na inne sfery życia? nie koniecznie.
Dla przykładu - stara 2 palców (małego i serdecznego) w rzeczy samej jest gorszym zdarzeniem niż strata 1 palca (kciuka) ale większy problem nastanie gdy zabraknie nam właśnie tego 1 kciuka niż 2 czy nawet 3! pozostałych palców palców - bez 1 kciuka będziemy mieli gorsze zdolności manualne niż np. bez 2 palców (mały i serdeczny).

Dlatego porównywanie kogoś bez rąk do osoby niedosłyszącej mija się z celem. Żeby się nie rozpisywać zbytnio postaram się to ująć wmiarę krótko.

Ktoś bez ręki będzie mieć większe problemy MANUALNE niż osoba niedosłysząca - przykładowo praworęczny człowiek bez prawej ręki będzie mieć mega problem podczas pisania zaś niedosłyszący z wszystkimi kończynami nie będzie miał tego problemu. Tak samo z gotowaniem, masz racje, człowiek bez rąk nie będzie w stanie raczej gotować zaś niedosłyszący spokojnie upichci obiadek

Ktoś z niedosłuchem będzie mieć większe problemy KOMUNIKACYJNE niż osoba bez kończyny - przykładowo człowiek niedosłyszący mając wszystkie ręce i nogi będzie mieć problem by dogadać się z kimś ze względu na to, że jego niedosłuch będzie mu w tym przeszkadzał, zaś osoba nawet bez nóg będzie mogła spokojnie dogadać się z tym człowiekiem, ponieważ brak kończyn nie wpływa na sprawność aparatu mowy i słuchu.

Nikogo nie można dzielić na lepszych i gorszych.
Każdy z nas jest równy.
Jeśli masz problem z niedosłuchem,może warto
zaopatrzyć się w aparat,który może pomóc.
Może wtedy będzie Ci łatwiej.

Ale najważniejsze to umieć pogodzić się z tym co jest
i nie przejmować opinią innych,a Ci którzy nie
rozumieją Twojego problemu,to sami mają problem.

Nikt z nas nie jest idealny,ale każdy z nas jest człowiekiem,
który powinien być akceptowany.

Cześć:)

To bardzo miłe, że co jakiś czas dajesz znać co u Ciebie.

Fajnie, że jest lepiej!

A ta Koleżanka to nie może być kimś więcej?

Cieszę się i gratuluję, że idziesz do przodu usuwając spod stóp kolejne przeszkody, ale zgadzam się z poprzedniczkami, że korzystanie z usług agencji, to nie jest w Twojej sytuacji dobry pomysł. Ta wizyta niczego tak naprawdę nie zmieni, prawdopodobnie ani nie poczujesz się z tym lepiej, ani nie poznasz tego, co najważniejsze w relacji z kobietą. To będzie tylko namiastka. Naprawdę chcesz zadowalać się namiastkami?

Za to muszę dodać, że Twoja postawa oraz fakt, że zamiast siedzieć i użalać się nad sobą, tak o siebie i jakość swojego życia walczysz - może być wzorem dla tych osób, których ulubionym stwierdzeniem jest "nie da się".

Co do tej koleżanki to raczej blado to widzę by mogłaby być ,,kimś więcej". Chodzi o to, że jest ode mnie kilka lat starsza oraz dodatkowo z bardzo sporym bagażem życiowym, a ja... jestem niczym zielony szczypior. Zresztą musiałbym się mocno rozpisać na ten temat by lepiej przedstawić sytuację z nią, a tego nie chcę za bardzo robić Po prostu w skrócie mówiąc raczej nie ma wizji by coś mogło się więcej urodzić z tej znajomości. Zresztą sam fakt, że komunikuję się z kobietą tyle czasu z dobrym rezultatem można uznać za sukces w moim przypadku

Co do korzystania z usług towarzyskich to nie jest tak, że ja chcę tym cokolwiek zmienić. Taka wizyta ma służyć tylko i wyłącznie temu, aby dowiedzieć się jak to jest się złączyć z kobietą. Jakie to uczucie panuje gdy jest się sam na sam z dziewczyną - to mnie właśnie bardzo ciekawi i w założeniu nie ma to niczego zmieniać.

Zdaję sobie sprawę, że taka 1h wizyta będzie tylko namiastką tego wszystkiego. Chodzi o to, że mi się nie udaje załatwić sprawy w ,,normalny" sposób - i nie mam tutaj na myśli tylko doświadczeń fizycznych. Problem w tym, że po prostu nie potrafię tak poprowadzić rozmowy z kobietą aby wyszedł z tego związek, ja nawet nie wiem co trzeba zrobić by być w związku z kobietą - dlatego celuje w namiastkę. W tym roku będę kończył 23 lata i wydaje mi się, że żeby mieć dziewczynę to trzeba zapytać się wprost ,,czy chcesz ze mną być?" - a z tego co wiem to tak nie robią 20-paro letni ludzie, tylko dzieci ze szkoły podstawowej

Mam nadzieję, że z roku na rok będzie lepiej z moim zdrowiem (wymowa/jąkanie) i będą postępy takie, które są do tej pory Staram się nie być nieśmiałym chłopcem i chyba mi się to nawet trochę udaje. Dzisiaj na ulicy przeprowadziłem rozmowę z nieznajomym bez większych problemów więc naprawdę jest już sukces

Z tym się mogę zgodzić, że taka wizyta u prostytutki może przyczynić się do jakichś zmian w moim życiu - nie koniecznie na lepsze. Lecz nie od dzisiaj słyszymy o mężczyznach, którzy mają po 30, 40 a nawet 50(!) lat i dalej są prawiczkami - a ja tak nie chcę ,,skończyć". Można powiedzieć do mnie ,,jesteś jeszcze młody więc nie ma co zakładać, ze tak też będzie w twoim przypadku" - Trzeba zauważyć, że lata lecą strasznie szybko i nawet się nie obejrzę a już będę miał 3 dychy na karku

Czyli rozumiem, że to działa w taki sposób iż jakbym spotkał swoją miłość życia kiedyś i ona miałaby na koncie nawet 10 partnerów to ja nie mógłbym jej nic zarzucić no bo przecież była młoda czy tam przeżywała zauroczenie itp. a jeżeli ja miałbym tylko jeden wybryk z prostytutką to już automatycznie jestem skreślony do końca życia, no bo jak to można się umawiać z takim facetem?

Oczywiście chciałbym załatwić sprawę w inny sposób niż prostytutka ale jak do tej pory mi się to nie udaje. Daje sobie czas do pewnego wieku i jeżeli dalej moje doświadczenia w tym temacie będą zerowe to już wtedy pójdę na ww. opcję.

Ogólnie to zgadzam się z tym co piszesz na ten temat. Zresztą nawet sam kiedyś czytałem wypowiedzi na forum, które właśnie pokazują jakie problemy może wyrządzić pójście do prostytutki.
Sprawa ma się w taki sposób, że w tym roku będę kończył 23 lata i nigdy nie miałem dziewczyny - tak więc rzecz biorąc dobrze by było jakbym poszukał sobie jakiejś kobiety, która ma podobne doświadczenia do moich, czyli ich całkowity brak. Niestety rówieśniczki, które spotykałem w swoim życiu już dawno mają za sobą kilka związków (nie mówiąc o utracie dziewictwa, iż znam takie, które to przeżycie mają za sobą już od czasów gimnazjalnych).
Mi jest bardzo ciężko znaleźć drugą połówkę, a jakbym miał jeszcze szukać dziewczyny, która w moim wieku byłaby dziewicą to chyba musiałbym już kompletnie odpuścić temat.

Z roku na rok jednak zauważam, że mój brak doświadczeń wywołuje lekkie zdziwienie, no bo jak to? w tym wieku i nic? Jedna kobieta mnie poinformowała wprost, że facet, który nigdy nie miał kobiety a ma trochę lat na karku raczej nie jest dobrym kandydatem do stworzenia związku.

Pomysł pójścia do prostytutki nie zrodził się w tamtym tygodniu. Są to moje przemyślenia już od paru ładnych lat i daję sobie jeszcze trochę aby stworzyć normalny związek - jeżeli tak się nie stanie to wtedy nie będę miał już innego wyjścia. Zwłaszcza, że nie chcę być 30 letnim prawiczkiem - po prostu.

Witam ponownie któryś raz

Przy tworzeniu tego tematu założyłem sobie, że równo co pół roku(chociaż teraz spóźniłem się o 3 dni ) będę pisał o swoich postępach zrealizowanych jak i tych niezrealizowanych. Jest to dla mnie jako pewnego rodzaju długoterminowy pamiętnik, do którego będę wracał i sprawdzał jak szły mi te sprawy w określonym wieku mojego żywota
Może kogoś z wcześniej wypowiadających się będzie to trochę interesowało albo... po prostu ktoś wpadnie na ten temat przy porannej kawie nie mając nic lepszego do roboty

Tak więc dzisiaj mając 23 lata

Mija 1,5 roku od momentu założenia tego tematu.

Jeżeli chodzi o moje jąkanie się to już praktycznie w ogóle ono nie występuje, przykładowo ostatnimi czasy bardzo często różni nieznajomi ludzie mnie zaczepiają (ulica, sklep itp.) w celu otrzymania jakiejś porady, udzielam ją bez jakiegokolwiek zająknięcia się czy też przycinania. Jakiś czas temu byłoby to kompletnie nie możliwe a dzisiaj wręcz rozmowa z ludźmi (wszystkimi) nie sprawia mi żadnego kłopotu

Jakiś czas temu poznałem przez internet pewną dziewczynę, co prawa jest ode mnie 7 lat młodsza ale świetnie dogadujemy się oraz mamy spotkania raz w tygodniu, można by rzec, że ,,randkujemy", tak więc obeszło się bez płatnych randek, o których kiedyś pisałem Być może coś więcej z tego wyniknie - czas pokaże.
Po prostu przeszedłem z trybu ,,użalanie się nad sobą i nad całym światem" w tryb: ,,chcesz coś mieć - to wstań i działaj", jak na razie się sprawdza, polecam

Studia już skończone, także kilka miesięcy temu zacząłem pracę w swoim zawodzie. Dużo kobiet pracuje w moim dziale więc to na pewno jakoś pomaga mi przełamać swoją nieśmiałość.
Tak czytam swój poprzedni wpis i miałem tam napisane m.in: ,,Jeżeli nie udaje mi się nawet tak poprowadzić rozmowy z kobietą na czacie by móc ją potem gdzieś zaprosić to co tutaj dopiero mówić o jakichś tam związkach?" - i automatycznie pojawił mi się uśmiech na twarzy - ponieważ w tym temacie się polepszyło, jestem w stanie zaprosić gdzieś dziewczynę itp.

Nie wiem co mam jeszcze napisać do tego, zastanawiam się czy komuś będzie chciało się na to rzucić okiem, a jak nie to najwyżej będzie to miało funkcję ww. pamiętnika.
To chyba tyle na dzisiaj, lepiej krótko a treściwie

Brawo żołnierzu:) Z uśmiechem przeczytałam Twój post, idziesz do przodu jak burza:) Trzymam kciuki za ,,więcej'' w Twoim życiu.

Nie wiem jak innych, ale mnie interesuje i na pewno będę chętnie zaglądać - choćby po to, żeby mieć dowód na to, że zamiast narzekać na wszystko i wszystkich dookoła, można o siebie zawalczyć, a kiedy z zaangażowaniem wykona się pierwszy krok, a potem następny i następny, to przecież muszą przyjść jakieś pozytywne efekty. Brawo!

A to zdanie...

... powinni wydrukować sobie i powiesić na lodówce wszyscy ci, którzy z uporem maniaka twierdzą, że "się nie da" .

Bo dokładnie tak jest. Czasem największym swoim wrogiem jesteśmy my sami, a dokładnie to, co urodzi nam się w głowie . Za to zdobywane doświadczenie pozwala nie tylko zdobyć większą pewność siebie, ale też oswoić się z nowymi sytuacjami, które kiedy przestają być nowe, to budzą coraz mniejszy lęk.

Może właśnie dlatego, że przeżył wszystko, a przez to był autentyczny. Być może jest też dla Ciebie dużym autorytetem.

Wiesz co mi pomaga w sytuacjach, które wywołują jakiś podświadomy stres, a z którymi muszę/chcę się zmierzyć? Wtedy powtarzam sobie, że cokolwiek się stanie, to kiedyś przecież się skończy . Ta myśl, że za godzinę czy dwie będzie już po wszystkim, cokolwiek by to nie było, pozwala nabrać całkiem niezłego dystansu. Poza tym mnie dane wydarzenie najbardziej stresuje zanim zacznie się dziać, a jak już się zacznie, to bez względu na efekt, stres zaczyna opadać. Jednym słowem tak widocznie działa lęk przed niewiadomą.

Prawda? Nie wiem jak u Ciebie, ale u mnie najczęściej okazuje się, że strach miał tylko wielkie oczy .
Z drugiej strony pomaga mi też nastawienie, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby się udało (cokolwiek to jest), ale jak się nie uda, to przecież świat się nie zawali. Niestety nie na wszystko mamy wpływ, dlatego jeśli na coś nie mamy, to najrozsądniej jest po prostu się z tym pogodzić.

Już miałam zapytać co u Ciebie, Rumunski_Zolnierzu, aktualnie słychać, po czym uświadomiłam sobie, że to jeszcze nie ten czas, bo pewnie pojawisz się dopiero w lipcu .

Wyraźnie obracasz się w towarzystwie osób na poziomie, które nie czerpią dziwnie pojętej przyjemności z wyśmiewania niedoskonałości innych ludzi ani nie mają tendencji do poprawiania własnego samopoczucia czyimś kosztem.

Nigdy! Nawet ja też jestem osobą słabosłyszącą, mój partner to samo. Mam wielu przyjaciół, którzy są również niedosłyszący.
Wychowywałam się w świecie osób słyszących, dzięki czemu mogłam nauczyć się szybciej mówić poprawnie i dorosnąć. Miewam czasem takie momenty, w których osoby, które dowiadują się, że jestem słabosłyszącą osobą, nagle zmieniają wyraz twarzy. Często przejmuję się tym faktem, ale tłumaczę sobie, że ja po prostu nie mam wpływu na takie sytuacje.
Do innych osób słabosłyszących, z chęcią nawiążę kontakt i porozmawiam o wszystkim związane z niedosłuchem

Pewnie nekromacja tematu, chociaż ja się zgodzę z autorem.

Taka osoba, to przeważnie jest człowiek drugiej kategorii czy w szkole, czy na Uniwersytecie lub Politechnice, a co dopiero jak szuka pracy. Można, przynajmniej ja mogę powiedzieć na ten temat bardzo bardzo dużo. Nieważne, ile książek się umie, w ilu językach obcych się czyta, że było się prymusem w szkole.
Zawsze pogarda.
A podejście dziewczyn/kobiet?
To już lepiej niż u pracodawcy, że jesteś mniej niż zero.
I nie trolluje tylko na swoim 30 letnim doświadczeniu mam takie a nie inne doświadczenia.

To jest niestety standardowe postępowanie "zdrowych" ludzi. Celowa ignorancja i izolacja ludzi niepełnosprawnych w celu ich wyrzucenia za nawias społeczeństwa by później twierdzić, że jesteśmy rozczeniowi gdy chcemy być tacy jak inni a nie zadowolić się ochłapami ze stołu. Dobitnie to pokazał protest w Warszawie, no ale eutanazja jest passe więc mamy umrzeć samotni w 4 ścianach...

Brutalne ale prawdziwe.

Akurat moje poglądy są wynikiem moich doświadczeń. Wiem, że jest różnie, ale u mnie jest jak jest.

A To co było w sejmie wtedy to była hańba. Zwłaszcza wypowiedzi w internecie czy niektórych osób publicznych, że niepełnosprawni za dobrze się ubrali. Może mamy nosić worki po ziemniakach by społeczeństwo było szczęśliwe swoim udanym mirażem na Instagramie??? ( To przecież prosta droga do getta dla wykluczonych...).

Uwierz mi, że gdyby przyszedł do mnie Szatan i zaproponował cyrograf, za 1 randkę z dziewczyną która by naprawdę mnie chciała to bym podpisał zgodę nawet na upadek asteroidy na następny dzień i koniec świata. Czasem żałuję, że nie mam wózka bo wtedy bym mógł się pogodzić, że nie mam prawa do szczęścia i miłości. A bardzo tego pragnę...

To pokaż mi taką, która umówi się na randkę?
Która nie odrzuci takiej osoby i jest stanu wolnego.

Poważnie.