Bajka się skończyła. JAK DALEJ żyć ? Jak się na nowo odnaleźć ? - Netkobiety.pl

GIA, dzisiaj w Biedronce sa podobno promocje workow pokutnych, fajne modele. Kolor "gleba po deszczu", rozmiary od XS do 4XL, z napisem "zupa byla za slona, dlatego zdradzil". Lec i kupuj, bo podobno straszne kolejki zdradzonych kobiet stoja przed wszystkimi punktami po ten hit sezonu.

Gdyby wor nic Ci nie pomogl i nie rozswietlil w glowie, to maja wejsc niedlugo do kolekcji jesienno-zimowej takie samobiczujace pejczyki czy miotelki, wykonane bodajze z jakiegos utwardzonego tworzywa sztucznego, wysadzane gesto krysztalkami Swarowskiego, dosc sporymi dla odczucia glebszej samorefleksji.

To czym się zajmujesz, zmierzch, ma swoją nazwę. To się nazywa wtórna wiktymizacja. Osoby poniżone zdradą i kłamstwami (często długofalowymi i wyniszczającymi) oczekują od zdradzającego partnera, otoczenia, społeczeństwa jednej jedynej rzeczy, że to co się wydarzyło zostanie nazwane po imieniu. Bez zbędnego relatywizowania, racjonalizowania, liberalizmu, poprawności politycznej, zbędnego filozofowania wreszcie.

Wmawianie osobie zdradzonej, że przyłożyła rękę do cudzej nieuczciwości jest oburzające. Jeśli cię okradli – było założyć alarm, jeśli zgwałcili – było się po nocy nie szlajać w mini, szef mobber – mogłaś się nie podkładać i siedzieć cicho. Itd. Itd.

To szczególnie dobrze działa na kobiety, które kulturowo chętnie biorą na siebie poczucie winy.

EDYCJA:
Doprecyzuję. Wtrórna wiktymizacja to wtedy, kiedy osoba RAZ została skrzywdzona przez pierwotnego zło-czyńcę, a DRUGI RAZ jest krzywdzona, kiedy musi tłumaczyć otoczeniu, że nie jest wielbłądem.

Tarantella,
ale przecież taką samorefleksję robi się dla siebie, a nie dla zdrajcy.
Dla siebie trzeba się zastanowić nad przyczynami tego, co nas spotkało
i mieć pełną tego swiadomość.
No bo jak inaczej?

Zbyt dobrze wiem ;P

Cytuję "Głowa to takie miejsce, gdzie niebo może zamienić się w piekło a piekło w niebo"
------------------------------------"Raj Utracony"
I widzisz HORSE chodzi o to aby  to ta druga wersja zaistniała, a nie pierwsza

Gdy mój mąż odchodził ode mnie powiedział w zasadzie tylko jedno zdanie: "chcę teraz inaczej pożyć, to mój wybór, NIE OBWINIAJ SIĘ ZA NIC"...
Zwolnił mnie z winy i odpowiedzialności.

Ok. Nie byłam winna. Ale jakaś przyczyna tego co się stało musiała być, prawda? Zastanawiałam się nad tym dniami i nocami.
I w wielkim bólu zrozumiałam - on już mnie nie kochał. Może od jakiegoś czasu... a może nigdy?
A uwierzcie, że do ostatniej chwili, do ostatniego dnia razem był bardzo dobrym mężem! Czułym, opiekuńczym! Mieliśmy niezły seks. Szanowaliśmy się (nie było awantur, kłótni, wyzwisk). Bardzo się o mnie troszczył. Ja dbałam o rodzinę bardziej, niż inna przeciętna kobieta (przynajmniej tak mi się wydaje). I co z tego? Skoro się "odkochał"?

Dziewczyny, wg mnie prawda jest taka, że taki facet ma pochrzanione w głowie. On nie kocha - bo nie potrafi kochać. Nie wierzę, że ma jakieś wielkie szanse na to, żeby zbudować nowy związek, albo zacząć od nowa z nami - bo on NIGDY SIĘ NIE ZMIENI. Myśli tylko o sobie, szuka tylko dla siebie (tam mi nie wyszło, nie było mi już tam dobrze, to nie było to - to poszukam gdzieś indziej).

Ale my MAMY SZANSĘ! - pod jednym warunkiem... że przemyślimy to, przeanalizujemy i wyciągniemy wnioski.
Bo my, jako te porzucone, pokrzywdzone, zdradzone - nagle zaczynamy się budzić...
cholera... jest zupełnie na odwrót niż pozornie się wydaje...
pozornie to on (facet) chciał coś zmienić - ale qur...wa mać... on nie zmienia nic..
a my, te którym było dobrze, które nie miały (nie wiedziały) problemu - zaczynamy nad sobą pracować... inaczej patrzeć na świat... na siebie... na swoje relacje... zmieniamy w swoich głowach WSZYSTKO!
Ja przynajmniej przeszłam taki proces.

Do swojego zdradzacza nigdy już bym nie wróciła. Nie potrafiłabym już z nim żyć. I to nie ze względu na to co on zrobił, na zdradę. Tylko ze względu na to, że TO JA SIĘ ZMIENIŁAM... TO JA JESTEM TYM INNYM CZŁOWIEKIEM (którym tak bardzo chciał być on...).
Być może za jakiś czas dowiem się od swojego ex, że jednak się pomylił... bo kocha mnie nadal i to ja jestem dla niego najważniejsza...
Prawdę mówiąc to już zaczynam od niego dostawać takie sygnały...
I powiem Wam - że kiedyś, na początku - rzuciłabym się w to bez żadnych refleksji... od razu i w całości
Teraz już mam to głęboko w dupie. Chcę już tylko, żeby dał mi święty spokój. Nie czuję nawet żadnej satysfakcji pod tytułem "dobrze Ci tak... masz za swoje...". NIC

Teraz tak się zastanawiam...
On mnie porzucił, zrobił to, jednocześnie wziął na siebie cały ten bajzel - bo już mu ze mną "nie odpowiadało".
Tymczasem ja, niby - teoretycznie (i praktycznie też, przynajmniej na początku) taka pokrzywdzona... zraniona tak bardzo, że o mało co nie zwariowałam z bólu... otarłam się o piekło... - wygrałam na tym - bo ja też w tym związku nie miałam już tego, co chciałam mieć! Kurcze, nie wiem, czy rozumiecie? On to rozwalił, ale uwolnił także i mnie...

Wątek Kasi80 mnie przeraża. Nigdy nie potrafiłabym podjąć się takiej pracy - nad sobą TAK, nad kimś innym - nie... Zniszczyłoby mnie to.

ps. tak na marginesie... wczoraj pożegnałam się z moim psychoterapeutą... wkurzyłam się i wyszłam od niego z hukiem... no i teraz walczę już sama... cholera, boję się... będzie ciężko... no ale cóż, zdarza się... chyba sobie to wybaczę i będę musiała dać radę

+10

I ktore to wszystkie powyzsze problemy rzeczony, uciemiezony na codzien tymi zaniedbaniami ze strony ukochanej malzonki, maz, nie potrafil w zaden inny i cywilizowany sposob zaczac z nia wspolnie rozwiazywac jak tylko za pomoca swojego rozhustanego penisa w dowolnej przestrzeni miedzyplanetarnej (czytaj w tzw. czarnej dziurze). No fakt, jak sa problemy w zwiazku albo bliskosci zabraknie, to jak nic trzeba sobie kogos przygruchac i wy... ,zachowujac oczywiscie wszystko w tajemnicy, bo jednak trzeba dbac w dalszym ciagu o pozory "milosci i bliskosci i obopolnego poszanowania". Cos jeszcze madrego tu wyczytam dzisiaj?

Jedyna autorefleksja, jaka powinna sie teraz GII nasunac, to ta z gatunku: co ja jeszcze z tym ch..kiem robie? Na reszte szkoda czasu i atlasu. Kazde takie samobiczowania prowadza do tego, ze panowie coraz czesciej siegaja wlasnie po takie remedium na "problemy w zwiazku". Bo wiedza, ze trafia na glupie baby, ktore i tak wine wezma na siebie. No zyc, nie umierac w takiej galaktyce.

Pozwalam.

ZLATA skąd tyś się wzięła?
I czemu dopiero teraz?
Kobieto kocham tkie posty.

Znalazłam wypowiedź, o której wcześniej wspominałam.
Polecam:
http://www.netkobiety.pl/p2341295.html#p2341295

Ok, dotarłam do Was i widzę dyskusje. Hm..

Zmierzch
Odpowiem,  ponieważ w ten sposób oderwę się trochę od moich problemów teraz – więc jest plus.

Na jakiej podstawie ta powierzchowność, obłuda ? Na podstawie moich prawie 200 postów ?
Napisałam, że jest mi przykro, że takie słowa padły ( ponieważ źle się z tym poczułam ) – ty znowu ujęłaś to jako manipulacja. Echh ręce opadają. .
Szczerość nazywasz manipulacją. Naprawdę ?
Naprawdę sądzisz, że nic nie analizuje. Że przez rok nie zadawałam sobie pytania: dlaczego ???

Ale po roku właśnie WIEM i nie dam sobie wmówić, że mogłam temu zapobiec. Popatrz, będę też niereformowalna gdy jeszcze raz napiszę, że nie było żadnego kryzysu i nie przyczyniłam się do tego aby mój m tak ze mną postąpił.
Mogłabym Tobie napisać:
„czasem na niego krzyknęłam”
Mogłabym napisać:
„po 8 miesiącach wybuchłam bo nie wkręcił żarówki”

Ale zrozum, że musiałabym się namęczyć aby czegoś doszukać się w związku co naprawdę KULAŁO.
Więc przez 10 lat kiedy dostawałam komunikaty, że mój m tak mnie kocha i pragnie oraz iż tak ważna jest dla niego każda chwila którą ze mną spędza, gdzie mam zobaczyć te dziury które były w moim związku ??
Przez te 10 lat w których w moim kręgu znajomych KAŻDY, podkreślę Tobie KAŻDY definiował nas jako parę zapatrzonych w siebie ludzi – gdzie miałam zobaczyć ten kryzys ???

Czy Ty naprawdę nie możesz przyjąć, że to po prostu mogło się wydarzyć ponieważ to w nim zachodziły zmiany. . Bo firma padła, bo sam z sobą chyba już wcześniej nie czuł się do końca dobrze.
Ponieważ głównym problemem może być on sam i jego niskie poczucie wartości. I tym samym inną cichodajką udowadnia może sobie że taki jestem super macho men ?;) I nie ma tutaj wielkiego rozkminiania ??? Bo może nie ma?? Po prostu sprawy wymknęły się spod kontroli a mój m okazało się nie ma takiego kręgosłupa moralnego jak ja ?

Dlaczego zatem skoro byłby ten kryzys i mój m zdradził bo nie kocha, po jakiego grzyba jest nadal ze mną ? Dlaczego w żadnym przypadku nie poszedł do tej cichodajki skoro nie kocha, były kryzysy? Dlaczego naraża się teraz na patrzenie w moje nieraz smutne oczy, w oczy i twarze moich rodziców ? dlaczego zdobył się na to aby ich przeprosić że tak skrzywdził im córkę? dlaczego nie raz płacze i chodzi za mną krok w krok ?. Dlaczego chodzi do psychologa, ale też pytając jak pomóc mnie? Po co to robi ? Bo nie ma – jak Ty to piszesz – love.

A ja chcę wierzyć, że jest. Chcę w to wierzyć, również dla własnego dobra.

Rozczaruje Cię jeszcze bardziej, mimo moich wielu nocy przepłakanych, mimo tego że wyglądam teraz jak skóra i kości, mimo tabletek uspakajających, bólu klatki piersiowej etc etc ŻAŁUJE tego właśnie, że tak długo pochylam się nad tą zdradą tak długo i nie potrafię przestać. Żałuje że nie potrafię iść do przodu i właśnie NIE rozstrząsać tego.

Chciałabym tutaj nie wchodzić, nie pisać do Was teraz i nie ryczeć. Rozumiesz zmierzch ??? JA NIE CHCĘ już o tym myśleć.

Marzę o tym żeby iść z córą na zakupy i nie myśleć, że obecnie czuje się jak szmata bo tak mnie potraktował ??? Marzę, żeby podnieść głowę ! Rozumiesz ? I nie będę czuła się jeszcze gorzej rozstrząsając czy ja mogłam się przyczynić do jakiegoś kryzysu..Ponieważ nie przyczyniłam się. The end.
I w ogóle nie musisz odpowiadać – przynajmniej się „wywnętrzyłam” – dzięki 

Dziewczyny,
mi chodzi o to, ze dla siebie trzeba zastanowić się nad przyczynami.
Ale to nie oznacza, że po tym zastanowieniu uznamy, że byłysmy nie dość dobre.
Nie dość dobry był związek i trzeba mieć tego swiadomość.
I tu jest następna kwestia. Związek to dwoje ludzi. Kto ten związek zaniedbał, co się stało.
Odpowiedzi moga byc rózne. Np, ze odpusciłam sobie , jako żona,
że on odpuścił sobie, jako mąż i teraz poprawia zdradą sobie humor, a sam zaniedbał,
ze to nieodpowiedzialny gnojek,
że to......
Przeciez wtedy rzeczywiście można znaleźć odpowiedź na pytania, czy warto walczyć, zostać,
czy najlepiej odejść.

Zorijo,
wierzę, że facetowi odbiło, bo teraz takich facetów cała masa, a i chętnych kobiet też nie mało.
Gia,
nie uwazam, że to Twoja wina itp, ale skoro zostałaś z nim to chyba musisz zastanowić się brutalnie,
co nie grało, bo nie grało ...... może ogólnie nie grało, albo on nie grał.
Innych historii nie znam.

Dokładnie horses
Dorzuciłabym jeszcze, że gdy już nawet uwierzy się na słowo zdradzaczowi, źe on już wszystko zrozumiał, że widzi swoją winę i więcej tego nie powtórzy, wypadałoby zastanowić się, dlaczego było się "ślepym" na problemy partnera.

GIA, oczywiście, że nie było żadnego spektakularnego kryzysu...
a dla ludzi z zewnątrz byliście idealnym związkiem - po prostu do naśladowania (skąd ja to znam! hehehe)

Oczywiście, że potraktował Cię jak szmatę i cała odpowiedzialność za to spada na niego. Nie jesteś winna zdrady!

Tylko GIA... popatrz...
żyjesz teraz w stresie... ciągłym smutku... smutne oczy... płacz po nocach...
jak długo chcesz to jeszcze ciągnąć?
i w imię czego?

Nigdy sie od tego nie uwolnisz, dopóki:
1. od niego nie odejdziesz i nie dokonasz zmian w sobie - to Ty musisz przebudować całą siebie, ale już nie w oparciu o doznane krzywdy... one są i będą, ale są już przeszłością... pora przestać się nimi zajmować; musisz zwyczajnie stworzyć nową "ja"

2. jeśli chcesz z nim zostać, to musisz także stworzyć nową "ja"... cholera... tu wiele nie doradzę, bo nie mam pojęcia... wiem tylko, że użalanie się nad sobą i ciągłe obciążanie męża winą nie może być bazą dla tej odbudowy...

zmierzch ja Tobie prosto odpowiem:
ponieważ mam za sobą 10 cudownych lat życia.

I ze względu właśnie na nie, ze względu na to, że moja miłość, nawet po takich czynach nie jest w stanie ot tak wyparować, daje mu szansę.

Ale nie wiem co się ze mną stanie po kilku miesiącach, nie wiem czy przeważy krzywda czy jednak zdołam się odbić, spojrzeć na niego inaczej, ale jednak nie przez pryzmat zdrady..
Na takim jestem etapie.

GIA,
A może ty bardzo chcesz świadomie uwierzyć, ale podświadomie nie wierzysz, że twój mąż się "naprawił"?
Bo co takiego się wydarzyło, że on miałby się zmienić i już nie kłamać i nie zdradzać?

Ależ Kachna, ja myślę dokładnie tak samo jak Ty.
Ja też nie podjęłam się roli "świętej Teresy"
Mam jego i jego "powody" gdzieś...

Tylko zobacz - ja się uwolniłam... bo zajęłam się sobą... a GIA wciąż w tym tkwi... i nie dość, że cierpi, to jeszcze tkwi w miejscu i za cholerę nie idzie do przodu...

To dziewczyny popchnijcie mnie trochę chociaż wystarczy silniejszy wiatr i pewnie gdzieś tam by mnie zabrał

Ale poważnie: Zorija
Widzisz ciężko tak o wszystkim napisać, ciężko bo nie zawsze można coś precyzyjnie ująć.

Pytasz czy ja wierzę w jego miłość ? Czy zwątpiłam po zdradzie ?
No właśnie o to chodzi. To jest clou mojego samopoczucia teraz.
Część mnie wierzy, że właśnie to jak się zachowuje teraz, ten żal, ból, prośba o szanse etc etc to co pisałam we wcześniejszej wypowiedzi dzisiaj do Zmierzch - to dowodzi, że mnie kocha..

Jednak część mnie, ta "stara" część ciągle wiwatuje transparentem:
"nie istniałaś dla niego jak Cię zdradzał. Jak mógłby fundować Ci takie cierpienie skoro tak kocha ?"

Wiesz co powiedział psycholog ? Że on to oddzielił. Na dwa równoległe pasma. I myślał, że nawet skoro zdradza to jego rodzina jest bezpieczna, bo nic nie wie...

Piszesz, daje szanse = zapominam. Ale ile tu kobiet męczy się z tym i właśnie zapomnieć nie potrafi.
Wiesz ja nie robię wymówek codziennie, miałam jak już pisałam udane lato, jakąś szanse w sercu na to że będzie dobrze.
I gruchnęłam znowu przez ten miesiąc, zbliżającą się rocznicę.
Gruchnęłam. Mam udawać przed Wami, że to mnie nie boli..?

Mussuko,
nie znam historii innych piszących tu kobiet.
Inne historie znam z zycia.

hehe Mussuka ja przez 10 lat świeczki zapachowe w sypialni, gorseciki i inne akcesoria - rany cudowanie   Cóż tez baaardzo doceniał.

Ale właśnie o tym chciałam też napisać, o tym czasem braku wielkich powodów, kryzysów etc etc
Tak naprawdę niezłą robotę ma psycholog, wszystko przecież można nazwać PROBLEMEM. Mężowi przeszkadzał Twój dres ? Problem.
Nie pochwaliłaś mężusia wystarczająco ? Oj to dopiero problem. itd. itd. itd.

Lubię jak piszesz Mussuka bo mi moje "dawne" myślenie przypominasz

Nie ma przyczyny = nie ma problemu
Ciekawe, co następnym razem wymyśli?

Nie czytałam. Ale nie wiem czy chcę

Kurde fajne z Was kobitki, mogłybyście tak na kawe do mnie wszystkie wpaść :)Choć mój m wtedy chyba uciekłby gdzie pierz rośnie hehehe

Gia jak ty w tej chwili odbierasz" starania" meza ?? Jako w dalszym ciagu zadouczynie za krzywdy czy jednak jako " prawdziwą " troskę meza o zone -nie zależnie co zrobił w przeszłości.

Przeczytaj, warto.

I pamiętaj GIA - cokolwiek zrobisz, to wygrasz, wiesz dlaczego? Bo to będzie wymagało od Ciebie pracy nad sobą. I wyjdziesz z tego jako zupełnie nowa osoba. Zrozumiesz błędy... i postarasz się, żeby się więcej nie powtórzyły.

Dopóki jednak czegoś z tym nie zrobisz (w lewo albo w prawo) i będziesz uważała, że nie było powodu... wszystko było perfekt... to nie ruszysz z miejsca.
Dlatego właśnie to my - te zdradzone i pokrzywdzone - mamy OGROMNĄ szansę wyjść z tego zwycięskie.
Nie ten, który zdradził - bo on w gówniany sposób szukał rozwiązania swoich problemów i niczego się w ten sposób nie nauczył. A dodatkowo musiał jeszcze (głęboko w  swojej podświadomości być może) stracić szacunek sam do siebie.

A my na odwrót - dostałyśmy po łbie - ale podnosimy się... świadomie to wszystko oglądamy... i decydujemy co dalej - jak dalej żyć? co zmienić? od czego zacząć? jak teraz myśleć i jak postępować.

On ma wielkie szanse na powtórkę z rozrywki.
My już niekoniecznie. Samotnie czy z kimś innym - odkrywamy niesamowite rzeczy, których o sobie do tej pory nie wiedziałyśmy. I zaczyna sie dla nas LEPSZE życie. Mówię Ci GIA

Ale wtedy, gdy jesteś przysłowiowym NIKIM, to nie zachwycasz i nie imponujesz, nie budzisz fascynacji, nie powodujesz, że moje myśli krążą wokół ciebie i sama się nakręcam na ciebie
Chyba, że jestem w roli ratownika z wspomnianego przez Tarantellę trójkąta dramatycznego Karpmana i szukam kogoś, kto potrzebuje wybawiciela, aby zrealizować swój wzorzec.

Dziewczyny, no skoro TAM macie ich problemy, to rzeczywiście trudno się Wam nad nimi POCHYLIĆ. Takie coś to tylko kobieta-guma potrafi. Wniosek - nie ma co robić wygibasów tam, gdzie sprawy są OCZYWISTE.

Najgorsze jest niestety to, że kiedy kobieta po takiej historii powinna całą moc skoncentrować na doprowadzeniu się do stanu używalności, to jest obciążana podwójnie i wymaga się od niej tej gumowatości. Imputuje się jej (albo od niej oczekuje), że równolegle ma zajmować się i związkiem i zrytym beretem kogoś, kto o jej beret w ogóle nie dbał. To się zwyczajnie moralnie kupy nie trzyma. W takich sytuacjach kobieta ma pełne prawo zająć się sobą i tylko sobą, bo tylko wtedy ma możliwość uzyskania jak najszybszego wglądu w siebie i w swoje potrzeby związane z ciągiem dalszym. Bez rozpraszania się. I tu, Zorija, masz całkowitą rację. To wyśmienity moment mobilizujący do pracy samorozwojowej nad sobą. Nieco wymuszony sytuacją ale zawsze.

Gia, a czy Twój mąż ma jakieś konkretne propozycje jakichś istotnych zmian czy tylko Ty masz być ich dostawcą? (napisałaś, że on Cię o to pyta)
Bo wiesz, on w tym równoległym świecie to może nie zdaje sobie sprawy, że tu konkretna robota po jego stronie jest do zrobienia.

..kurde o co tu chodzi ! Teraz mam jakąś Wróżkę Bajuszkę, a chciałam Słodką Czarodziejką pozostać ! Buuuuuu
jest tu jakiś administrator ?;))

Miałam bardzo podobnie ale przez pierwsze pól roku. Działałam na automacie. Byłam jakby w moim ciele ale nie żyłam . Co z tego ze on sie starał. Jak ja każde starania odbierałam jako " stara sie bo w takiej sytuacji musi " musi odkupić swoje winy . Każde jego starania kojarzyłam ze zdrada. W pewnym momencie juz miałam " dosyć"  tych starań bo to przypominało mi to zdradę a ja przeciez chce zapomniec . Teraz po długim czasie on tez sie stara, dba , troszczy ale nie dlatego ze zdradził ale dlatego ze tak poprostu dba maz o zone ( i na odwrót )
Nie wiem czy Ci tym pomogłam.

Ja w pewnym momencie odrzuciłam zdradę z centrum mojego zycia . Ja nie zawiniłam wiec dlaczego to moje zycie , moje samopoczucie ma na tym cierpieć ??? Przeszłości nie zmienię ale moge zbudować lepsza przyszłość z nim ( czy do końca zycia ??? ;)zobaczymy )

Długo trwałam w wyjaśnianiu : dlaczego ? po co? co on powiedział ? co ona odpowiedziała ? dlaczego tak napisała ? dlaczego to dlaczego tamto.
To mnie zmęczyło. Ja nawet pamiętam, chyba Ty to napisałaś, żebym na bary nie brała wszystkiego.
Bo nie udźwignę. I racja. Nie poradziłam sobie.

Do tej pory nie wiem wszystkiego i pewnie nigdy się nie dowiem. Do tej pory jednak czasem mnie ta nieświadomość boli, a czasem aż we mnie wrze, że właśnie za dużo wiem.

Kiedyś przeczytałam, że po zdradzie zdradzony najpierw chce znać wszystkie szczegóły, a tym samym to go zżera. I odziera z intymności związek jeśli miałby pozostać..
A ja wiem...wiem za dużo.

Tarantella konkretne zmiany mojego m...Hm..
Cóż sam załatwił mi dostęp do wszystkiego ( bilingi, poczta, etc etc ) Choć wierz mi, że jak mam wejść na jego biling to brzuch mnie boli zatem oszczędzam sobie tego stresu.
A racjonalnie - nie byłby chyba takim debilem, żeby jeszcze po takich akcjach dzwonić do kolejnej czy tej samej nie zmieniając telefonu !
Zatem wszystko można obejść..ale nie kracze.

Poszedł do psychologa
Rozmawia ze mną na ten temat jak mam taką potrzebę, jeśli nie, to raczej stara się do tego nie wracać.
Ogólnie dba o mnie,
Czasem denerwują mnie teksty:
" zrobiłem błąd. Nie byłem sobą, teraz już jestem..."

Błąd...błąd to jest przejście na czerwonym świetle..

Co jeszcze mógłby zrobić ? I co jeśli Ci napiszę, że to dla mnie jakoś niewystarczające ?
Ponieważ nie wiem co by wystarczyło ?

Wiem, wiem teraz mi napiszecie:  Zgodziłaś się z nim być, on z siebie wiele daje więc czemu nie docenisz ? nie przeskoczysz ?
Ale zanim tak będzie chciałam Wam napisać, że u mnie wszystko działo się stopniowo, stopniowo dostawałam informacje, stopniowo tez dowiadywałam się prawdy.
To wszystko opóźniło.
I te rozciąganie w czasie powoduje chyba moją nieumiejętność podjęcia decyzji..i rozczesywanie tego dalej..

Wiesz ryba81, ze jak ja mam takie "silniejsze" momenty to też tak myślę. Myślę, żeby nie robić ze zdrady epicentrum własnego życia. Przecież ani on ani ta sucz nie są warci tego aby tak temat przeżywać i mielić. I wmawiam to sobie czasem, no... aż się potknę

toorank a Ty myślisz, że ja czasem o sobie nie myślę że nienormalna jestem ? Myślę. Serio to piszę.
Myślę, bo kiedyś potrząsnęłabym taką pacjentką i jeszcze przygwoździła, że nie ma do siebie szacunku.

Wiesz ja mam znajomą - nazwijmy ją R.  R była zdradzana, przez lata zresztą ( małżeństwo jej trwało z 13 bodajże lat ) . Odeszła, zresztą tamten też chciał innego życia ( po czasie panna dla której ześwirował kopnęła go w tyłek ..ale to inna historia ) 
Zatem R. poznała gościa, spotykają się ze 2 lata może, bardzo się zaangażowała, do czasu aż dobrnęła do dowodów że facet mami kolejne lale w necie i pisze smsy do nich w stylu "spotkaj się ze mną a twoje życie się zmieni" Płakała, bardzo...kilka dni temu szlochała mi tak w słuchawkę że nie mogłam tego znieść. Sama w tych problemach tez się poryczałam..

co powiedziałam R ?
Że kiedyś miałabym prawo. Teraz nie mam prawa potrząsania nią, mówienia jak to sobie poradzi, jak to powinna się szanować i gościa OLAĆ.
Nie mam prawa bo sama tak postępowałam tak, a nie inaczej..

Bo sama mimo bólu jaki mi zadał nie potrafiłam zaryglować zamków.

Toorank nie chcę się umartwiać. Ja wiem, że z boku to tak wygląda.
Ale ja bardzo chcę się z tego wybić. Bardzo.