co robicie zeby poskladac siebie po zdradzie meza/zony? - Netkobiety.pl

dantezg , przepraszam nie zauwżyłam,że pisze tu tez mężczyzna;-P Oczywiście rady, których udzieliłam są i dla kobiet i dla mężczyzn, wystarczy sobie odwrócic płeć w mojej wypowiedzi ;-) hihihihhi;-)

A jeśli wysłałeś i nawet jeśli jej nawrzucałes w nim to...i tak dobrze ! Bo sie z tego oczyściłeś ! ;-) Przerzuciłeś swoje żale na nią. I napewno czujesz lekka ulgę ;-)

lilianna90 napisał/a:

Jedyna różnica, która często powoduje, że leczenie trwa dłużej niż żałoba to fakt, że ta osoba żyje i ma się świetnie... Często jest w innym związku i to chyba wydłuża okres żałoby. Do tego dochodzi złudna nadzieja, że może wróci, a przy śmierci tego nie ma. Jako tako chyba nie ma sposoby trzeba się jakoś trzymać i tyle. Dużo o tym rozmawiać, stawiać małe kroczki i przede wszystkim czekać...

BARDZO mądre słowa! wyjąwszy OWO czekanie... bo nie sprecyzowano NA CO czekać... jak na jego powrót to o kant tyłka potłuc TO czekanie. Można "przegapić" inne, fascynujące znajomości będąc uwiązaną do kogoś kto okazał sie tego nie godny
PO CO samemu sobie "wiązać" tę bardzo ważną sferę życia?
Mnie pomogły studia - odpowiadając na pytanie tytułowe

No właśnie też bym chciała wiedzieć jak sobie radzić z tym wszystkim? Z bólem, złością, żalem?

I zaś pozostaje mi się podpisać pod postem. Też do mnie dotarło, że po co żyć życiem kogoś kto zranił i pewnie się teraz bawi na całego. Wyciągnąć wnioski , odciąć póki co wspomnienia i ruszyc z miejsca,  reszta pewnie się wtedy szybciej ułoży.
Trochę mi zajęło dochodzenie do tego ale lepiej późno niż wcale.

Glosator,tak właśnie wygląda mój plan.Chcę zmienić tą żałosną wegetację w udane życie.Tylko osobie mało pewnej siebie,nieśmiałej,ciężko jest się przełamać.Swiadomość tego,że marnuję mój czas na to rozpamiętywanie,nadzieję,tęsknotę sprawia,że jestem na siebie wściekła,czuję się słaba i beznadziejna.To jest straszne i egoistyczne,ale naprawdę łatwiej by mi było przeżywać żałobę po nim.Bez zniszczenia poczucia własnej wartości.Jak je odbudować?
Codziennie biorę się w garść,walczę,robię dla siebie dużo dobrego,wyżywam się fizycznie i to trochę zagłusza ten ból,ale on ciągle jest.Ile to ma trwać?Kiedy będę zdrowa?miotam się jak nienormalna.

Glosator ile u Ciebie trwał czas " życia zdradą, byłą żoną itd"? Bardzo mnie ciekawi ile czasu u Ciebie trwało zamknięcie tego rozdziału. Mnie przeraża czasem fakt, że nie wiadomo jak długo będę z tego wychodzić...Mimo, że cholernie się staram.

To może ja napiszę parę słów. Od zdrady juz mojej byłej żony minęło - niech policze -  15 lat. Pamietam ten okres, przechodzi to pewnie kazdy zdradzony współmałżonek. Najpierw niewiara, potem wścieklosc, potem żałosne żebranie o Milosc, ponizanie sie, wycie... Potem apatia, wscieklosc, złość na siebie, na niego/nią. Potem niemożność odnalezienia sie w nowej rzeczywistosci. Najbardziej durne to czekanie, ze moze jednak warto walczyc, a moze wróci a potem odkrycie, ze to bezsensowne. I bezsensowne jest to patrzenie jak sie byłemu współmałżonkowi wiedzie.. "Ja cierpię on sie bawi".

To wszystko to stracony czas. Stracone energię, pieniadze, czysta głupota jaką robi człowiek zdradzony by ratować coś, co umarło na długo przed odkryciem zdrady. Te łzy. Ta wscieklosc, złość, chec zemsty to cos bezsensownego - niby ma poprawić humor, ale nie daje tego. Tak jak zemsta, nie daje satysfakcji.
Ale podobno ten bol i szarpanina jest konieczna, by zrozumiec, w koncu, po iluś tam latach, ze kochaliśmy nie tę osobę co trzeba i że ich zdrada, wyrządzony nam bol to bolesna lekcja, w ktorej odkrywamy, ze po prostu bylismy lepsi, mielismy dar milosci, kochaliśmy źle i ze trzeba sie na bledach uczyć. I dostaliśmy pomimo śmierci zwiazku kokejną szansę od losu.

To ja odkryłem patrzac z perspektywy 15 lat.

Po pierwsze, zdrada to dar dla tych, ktorzy pobrali sie z niewłaściwą osobą albo na niewłaściwym etapie swojego zycia. Po drugie: zdrada czyni nas mądrzejszymi i bardziej doświadczonymi. Na zdradzie możemy sie nauczyc tego, czego nie wolno nam robic. Jesli poświęcimy czas nie na lanie śloz i tycie to mozemy odkryc, czemu dokonujemy złych wyborów, oraz cźemu popełniamy tak szalone błędy, powodujące, ze ludzie, ktorzy z nami sa, od nas odchodzą. Po trzecie: zdrada, to zakończenie jednego zwiazku, a otwarcie mozliwosci na lepszy zwiazek, juz z kims nowym, z kimś kogo wybieramy dojrzałej, mądrzej bogatsi o swoje doswiadczenia poprzednie. Dlatego drugi zwiazek prawie zawsze jest lepszy od poprzedniego - oczywiscie, jesli wyciągamy właściwe wnioski, Ja uwazam, ze zdrada jest destrukcją pozytywną - coś jest niszczone, by coś innego na jego gruzach, lepszego zbudować. Nawet jesli to nasze bledy doprowadzimy kogos, ze nas zdradził (tak czesto jest) to ucząc sie na bledach minimalizujemy szanse, ze nastepny zwiazek bedzie gorszy.

Moje drugie małżeństwo jest o niebo lepsze od pierwszego wlasnie dlatego. Dzisiaj pragnę podziękować tutaj, w tym miejscu mojej byłej małżonce, ktorej twarz juz mi sie w pamieci zatarła, ze gdy ja ciezko pracowałem, to ona sobie ubarwiała zycie z 20-latkiem Dziekuję jej z całego serca, ze mnie zostawiła i poszła siebie w cholere. Fakt, bolało, ale sie pozbierałem. Wsciekłość przelałem w aktywność zawodowa. Zamiast rozpamiętywać, badałem kobiety, chciałem zrozumiec jak dzialaja, jak mysla, czego oczekuja (panie moga to samo robic z panami) i czego sie mozna po nich spodziewać. Tak, eksperymentowałem na sobie ucząc sie od innych, Dzieki temu, dzisiaj moja  obecna żona wie, ze ja wiem co mysli, co jej dolega. Jak ma handrę, jak ma dola, jak ma zespol przedmiesiączkowy, jak jest rozdrażniona, wiem czego oczekuje. Nienpopelniam bledow durnego samca...
Wiem co mozna a czego nie wolno. Poznałem kobiety i w koncu ktoregos dnia spotkałem sie z moją żoną i zyje w burzliwym, ciekawym zwiazku od wielu lat. Za to dziekuje mojej byłej, i jej kochankowi. Mścić sie nie trzeba. Całkiem inaczej jest, kiedy zdradzający na poczatku ma różowe lata, ale potem odkrywa, ze kochanek/kochanka tak naprawde robi te same a nawet gorsze problemy niz były współmałżonek. Bardzo czesto ich zycie jest wcale nie najlepsze - bo zdradzając, bo żyjąc w nowym zwiazku, nie maja rozkminione, jakie bledy i co było nie tak, by były zwiazek zakonczyc zdrada. My zdradzeni mamy to juz w tym czasie rozkminione, jestesmy mądrzejsi, lepsi, bardziej dbamy o swoje zycie, psychiczna higienę po rozpadzie starego zwiazku. Oni wtedy zaczynaja cierpiec, frustrują, sa zgorzkniali i stają sie jeszcze gorsi...

Zas Ci co nas zdradzili w nowych swoich związkach z kochankami czy kochankiem, jeszcze nic nie wiedza. Są jak tabaka w rogu! Cos czuja, tak piąte przez dziesiąte cos kumają, ale z czasem odkrywają, ze nic nie wiedza. Jak głupi byli, tak głupimi są! Dlatego ich nowe zwiazki po okresie fascynacji, zachwytem może młodszym i ładniejszym od naszego ciałem, wchodza w wiekszą zażyłość w nowej dla nich relacji i czesto odkrywają, ze z nowym partnerem jest tak samo a nawet gorzej niż z tym, ktorego zdradzali. Jesli zdradzający był winnym rozpadu zwiazku (i nie chodzi tu o wyrok sadu ale o działanie w poprźednim zwiazku, ktore doprowadziło do zdrady) to w nowym zwiazku te same błędy sa powielane! No bo jak zdradzający ktory krzywdził zone i odszedł do innej, ma w nowym zwiazku byc lepszy? No nie da sie. On został taki sam i w nowym zwiazku, gdy jego nowa ofiara odkrywa jakim jest, to co? Bedzie inny? No nie. To my jako "ofiary" dzieki temu ze dojrzeliśmy, odkryliśmy powody rozpadu zwiazku jestesmy lepsi, ale współmałżonek tego czasu nie miał. Dlatego tacy cżesto po odkryciu, ze stary zwiazek był lepszy od nowego, chca wrocic. Jesli dobrze wykorzystaliśmy ten czas bolu nierozważań, wywalimy niewiernego współmałżonka za drzwi z kopem i głośnym trzasnieciem drzwiami, tak jak zrobił to mój przyjaciel, gdy jego żona stanęła z walizkami pod furtka jego domu, gdy odkryła, ze jej kochanek pieknie ja puka, ale do zycia we dwoje, w parze, w zwiazku. sie nie nadaje, bo nie jest tak zaradny (mój kolega w tym czasie zalozyl firme i kupił dom) i jest totalnie nieodpowiedzialny.

I ostatnie - bol, cierpienie ta słabość, to jest błogosławieństwo - w słabości człowiek sie doskonali.
Ten czas pozwla na zagojenie ran, oraz na przemyślenie i ustawienie sobie listy rzeczy do zrobienia.
Nie marnujcie tego na zemstę, na patrzenie, czy mojej/mojemu byłemu dobrze sie wiedzie, czy cierpi z kochankiem/kochanka. Szkoda czasu, zdrowia, energii, pieniedzy na to. Na poczatku im bedzie cudownie, tobie bedzie tragicznie źle - i to jest prawidłowość. Z czasem, to u nich bedzie tragicznie źle a u ciebie bedzie bosko!

Wywalcie swoich współmałżonków z zycia, zupełnie. Usuńcie ich zdjęcia z albumów, z pamieci. Nauczcie sie kochac siebie, bo nie da sie kochac innych, jesli nie umiemy kochac siebie. Zadbajmy o siebie, rzućmy nałogi, zróbcie karierę, zmieńcie prace na lepsza. Zacznijcie energię przelewać w poprawę własnego ciała, zdrowia, zycia, w poprawę zycia waszych dzieci i bliskich, zmieniajcie środowiska w ktorym żyjecie, mieszkacie. Zmieńcie wszystko na lepsze i wtedy poczujecie, to co ja: ze zdrada nie jest zadna tragedia, ze to cos normalnego i jest darem dla losu dla tych, co dokonali złych wyborów i byli jeszcze niedojrzali w umiejętności bycia z kimkolwiek.

I gdy to wszystko zrobicie - w waszych oczach zniknie wzrok porzuconej suki ze szczeniętami, czy zbitego psa, a zagości w waszych oczach uśmiech. Te śmiejące sie oczy beda przyciągać druga płeć,  uczynią was atrakcyjniejszymi, ci chudszy panowie i panie, mieszkający w lepszych mieszkaniach czy domach, lepiej ubrani, madrzejsi od innych, na wyższych stanowiskach, przyciągają jak swiatlo w nocy.
Im dluzej bedziesz sie umartwiać, cierpiec, zawodzić i wyć - bezmyślnie odsuwasz czas radosci i milosci w przyszlosc.

Wiec rusz dupę i do dzieła!:)

Glosator,tak właśnie wygląda mój plan.Chcę zmienić tą żałosną wegetację w udane życie.Tylko osobie mało pewnej siebie,nieśmiałej,ciężko jest się przełamać.Swiadomość tego,że marnuję mój czas na to rozpamiętywanie,nadzieję,tęsknotę sprawia,że jestem na siebie wściekła,czuję się słaba i beznadziejna.To jest straszne i egoistyczne,ale naprawdę łatwiej by mi było przeżywać żałobę po nim.Bez zniszczenia poczucia własnej wartości.Jak je odbudować?
Codziennie biorę się w garść,walczę,robię dla siebie dużo dobrego,wyżywam się fizycznie i to trochę zagłusza ten ból,ale on ciągle jest.Ile to ma trwać?Kiedy będę zdrowa?miotam się jak nienormalna.

Glostar - strasznie mi się podoba twój opis i argumentacja
Jeśli pozwolisz zacytuję go - podając autora i źródło, jako odpowiedź na blogu - w dyskusji na temat samoudręczania i trwania w cierpieniu> MOGĘ?

Glosator napisał/a:

Znowu sie niedługo zakochacie, pewnie nie raz bedzie to pomyłka, a za którymś razem poczujecie, ze ktos znowu Was kocha, znowu za wami szaleje, bedzie chcial byc razem a wy juz bedziecie wiedziały czego nie robic, by tym razem nie skonczło sie to co poczujecie.

Uogólniasz i sugerujesz, że zdradzani są sami sobie winni bo jakieś tam błędy w związku popełnili

To może ja napiszę parę słów. Od zdrady juz mojej byłej żony minęło - niech policze -  15 lat. Pamietam ten okres, przechodzi to pewnie kazdy zdradzony współmałżonek. Najpierw niewiara, potem wścieklosc, potem żałosne żebranie o Milosc, ponizanie sie, wycie... Potem apatia, wscieklosc, złość na siebie, na niego/nią. Potem niemożność odnalezienia sie w nowej rzeczywistosci. Najbardziej durne to czekanie, ze moze jednak warto walczyc, a moze wróci a potem odkrycie, ze to bezsensowne. I bezsensowne jest to patrzenie jak sie byłemu współmałżonkowi wiedzie.. "Ja cierpię on sie bawi".

To wszystko to stracony czas. Stracone energię, pieniadze, czysta głupota jaką robi człowiek zdradzony by ratować coś, co umarło na długo przed odkryciem zdrady. Te łzy. Ta wscieklosc, złość, chec zemsty to cos bezsensownego - niby ma poprawić humor, ale nie daje tego. Tak jak zemsta, nie daje satysfakcji.
Ale podobno ten bol i szarpanina jest konieczna, by zrozumiec, w koncu, po iluś tam latach, ze kochaliśmy nie tę osobę co trzeba i że ich zdrada, wyrządzony nam bol to bolesna lekcja, w ktorej odkrywamy, ze po prostu bylismy lepsi, mielismy dar milosci, kochaliśmy źle i ze trzeba sie na bledach uczyć. I dostaliśmy pomimo śmierci zwiazku kokejną szansę od losu.

To ja odkryłem patrzac z perspektywy 15 lat.

Po pierwsze, zdrada to dar dla tych, ktorzy pobrali sie z niewłaściwą osobą albo na niewłaściwym etapie swojego zycia. Po drugie: zdrada czyni nas mądrzejszymi i bardziej doświadczonymi. Na zdradzie możemy sie nauczyc tego, czego nie wolno nam robic. Jesli poświęcimy czas nie na lanie śloz i tycie to mozemy odkryc, czemu dokonujemy złych wyborów, oraz cźemu popełniamy tak szalone błędy, powodujące, ze ludzie, ktorzy z nami sa, od nas odchodzą. Po trzecie: zdrada, to zakończenie jednego zwiazku, a otwarcie mozliwosci na lepszy zwiazek, juz z kims nowym, z kimś kogo wybieramy dojrzałej, mądrzej bogatsi o swoje doswiadczenia poprzednie. Dlatego drugi zwiazek prawie zawsze jest lepszy od poprzedniego - oczywiscie, jesli wyciągamy właściwe wnioski, Ja uwazam, ze zdrada jest destrukcją pozytywną - coś jest niszczone, by coś innego na jego gruzach, lepszego zbudować. Nawet jesli to nasze bledy doprowadzimy kogos, ze nas zdradził (tak czesto jest) to ucząc sie na bledach minimalizujemy szanse, ze nastepny zwiazek bedzie gorszy.

Moje drugie małżeństwo jest o niebo lepsze od pierwszego wlasnie dlatego. Dzisiaj pragnę podziękować tutaj, w tym miejscu mojej byłej małżonce, ktorej twarz juz mi sie w pamieci zatarła, ze gdy ja ciezko pracowałem, to ona sobie ubarwiała zycie z 20-latkiem Dziekuję jej z całego serca, ze mnie zostawiła i poszła siebie w cholere. Fakt, bolało, ale sie pozbierałem. Wsciekłość przelałem w aktywność zawodowa. Zamiast rozpamiętywać, badałem kobiety, chciałem zrozumiec jak dzialaja, jak mysla, czego oczekuja (panie moga to samo robic z panami) i czego sie mozna po nich spodziewać. Tak, eksperymentowałem na sobie ucząc sie od innych, Dzieki temu, dzisiaj moja  obecna żona wie, ze ja wiem co mysli, co jej dolega. Jak ma handrę, jak ma dola, jak ma zespol przedmiesiączkowy, jak jest rozdrażniona, wiem czego oczekuje. Nienpopelniam bledow durnego samca...
Wiem co mozna a czego nie wolno. Poznałem kobiety i w koncu ktoregos dnia spotkałem sie z moją żoną i zyje w burzliwym, ciekawym zwiazku od wielu lat. Za to dziekuje mojej byłej, i jej kochankowi. Mścić sie nie trzeba. Całkiem inaczej jest, kiedy zdradzający na poczatku ma różowe lata, ale potem odkrywa, ze kochanek/kochanka tak naprawde robi te same a nawet gorsze problemy niz były współmałżonek. Bardzo czesto ich zycie jest wcale nie najlepsze - bo zdradzając, bo żyjąc w nowym zwiazku, nie maja rozkminione, jakie bledy i co było nie tak, by były zwiazek zakonczyc zdrada. My zdradzeni mamy to juz w tym czasie rozkminione, jestesmy mądrzejsi, lepsi, bardziej dbamy o swoje zycie, psychiczna higienę po rozpadzie starego zwiazku. Oni wtedy zaczynaja cierpiec, frustrują, sa zgorzkniali i stają sie jeszcze gorsi...

Zas Ci co nas zdradzili w nowych swoich związkach z kochankami czy kochankiem, jeszcze nic nie wiedza. Są jak tabaka w rogu! Cos czuja, tak piąte przez dziesiąte cos kumają, ale z czasem odkrywają, ze nic nie wiedza. Jak głupi byli, tak głupimi są! Dlatego ich nowe zwiazki po okresie fascynacji, zachwytem może młodszym i ładniejszym od naszego ciałem, wchodza w wiekszą zażyłość w nowej dla nich relacji i czesto odkrywają, ze z nowym partnerem jest tak samo a nawet gorzej niż z tym, ktorego zdradzali. Jesli zdradzający był winnym rozpadu zwiazku (i nie chodzi tu o wyrok sadu ale o działanie w poprźednim zwiazku, ktore doprowadziło do zdrady) to w nowym zwiazku te same błędy sa powielane! No bo jak zdradzający ktory krzywdził zone i odszedł do innej, ma w nowym zwiazku byc lepszy? No nie da sie. On został taki sam i w nowym zwiazku, gdy jego nowa ofiara odkrywa jakim jest, to co? Bedzie inny? No nie. To my jako "ofiary" dzieki temu ze dojrzeliśmy, odkryliśmy powody rozpadu zwiazku jestesmy lepsi, ale współmałżonek tego czasu nie miał. Dlatego tacy cżesto po odkryciu, ze stary zwiazek był lepszy od nowego, chca wrocic. Jesli dobrze wykorzystaliśmy ten czas bolu nierozważań, wywalimy niewiernego współmałżonka za drzwi z kopem i głośnym trzasnieciem drzwiami, tak jak zrobił to mój przyjaciel, gdy jego żona stanęła z walizkami pod furtka jego domu, gdy odkryła, ze jej kochanek pieknie ja puka, ale do zycia we dwoje, w parze, w zwiazku. sie nie nadaje, bo nie jest tak zaradny (mój kolega w tym czasie zalozyl firme i kupił dom) i jest totalnie nieodpowiedzialny.

I ostatnie - bol, cierpienie ta słabość, to jest błogosławieństwo - w słabości człowiek sie doskonali.
Ten czas pozwla na zagojenie ran, oraz na przemyślenie i ustawienie sobie listy rzeczy do zrobienia.
Nie marnujcie tego na zemstę, na patrzenie, czy mojej/mojemu byłemu dobrze sie wiedzie, czy cierpi z kochankiem/kochanka. Szkoda czasu, zdrowia, energii, pieniedzy na to. Na poczatku im bedzie cudownie, tobie bedzie tragicznie źle - i to jest prawidłowość. Z czasem, to u nich bedzie tragicznie źle a u ciebie bedzie bosko!

Wywalcie swoich współmałżonków z zycia, zupełnie. Usuńcie ich zdjęcia z albumów, z pamieci. Nauczcie sie kochac siebie, bo nie da sie kochac innych, jesli nie umiemy kochac siebie. Zadbajmy o siebie, rzućmy nałogi, zróbcie karierę, zmieńcie prace na lepsza. Zacznijcie energię przelewać w poprawę własnego ciała, zdrowia, zycia, w poprawę zycia waszych dzieci i bliskich, zmieniajcie środowiska w ktorym żyjecie, mieszkacie. Zmieńcie wszystko na lepsze i wtedy poczujecie, to co ja: ze zdrada nie jest zadna tragedia, ze to cos normalnego i jest darem dla losu dla tych, co dokonali złych wyborów i byli jeszcze niedojrzali w umiejętności bycia z kimkolwiek.

I gdy to wszystko zrobicie - w waszych oczach zniknie wzrok porzuconej suki ze szczeniętami, czy zbitego psa, a zagości w waszych oczach uśmiech. Te śmiejące sie oczy beda przyciągać druga płeć,  uczynią was atrakcyjniejszymi, ci chudszy panowie i panie, mieszkający w lepszych mieszkaniach czy domach, lepiej ubrani, madrzejsi od innych, na wyższych stanowiskach, przyciągają jak swiatlo w nocy.
Im dluzej bedziesz sie umartwiać, cierpiec, zawodzić i wyć - bezmyślnie odsuwasz czas radosci i milosci w przyszlosc.

Wiec rusz dupę i do dzieła!

To może ja napiszę parę słów. Od zdrady juz mojej byłej żony minęło - niech policze -  15 lat. Pamietam ten okres, przechodzi to pewnie kazdy zdradzony współmałżonek. Najpierw niewiara, potem wścieklosc, potem żałosne żebranie o Milosc, ponizanie sie, wycie... Potem apatia, wscieklosc, złość na siebie, na niego/nią. Potem niemożność odnalezienia sie w nowej rzeczywistosci. Najbardziej durne to czekanie, ze moze jednak warto walczyc, a moze wróci a potem odkrycie, ze to bezsensowne. I bezsensowne jest to patrzenie jak sie byłemu współmałżonkowi wiedzie.. "Ja cierpię on sie bawi".

To wszystko to stracony czas. Stracone energię, pieniadze, czysta głupota jaką robi człowiek zdradzony by ratować coś, co umarło na długo przed odkryciem zdrady. Te łzy. Ta wscieklosc, złość, chec zemsty to cos bezsensownego - niby ma poprawić humor, ale nie daje tego. Tak jak zemsta, nie daje satysfakcji.
Ale podobno ten bol i szarpanina jest konieczna, by zrozumiec, w koncu, po iluś tam latach, ze kochaliśmy nie tę osobę co trzeba i że ich zdrada, wyrządzony nam bol to bolesna lekcja, w ktorej odkrywamy, ze po prostu bylismy lepsi, mielismy dar milosci, kochaliśmy źle i ze trzeba sie na bledach uczyć. I dostaliśmy pomimo śmierci zwiazku kokejną szansę od losu.

To ja odkryłem patrzac z perspektywy 15 lat.

Po pierwsze, zdrada to dar dla tych, ktorzy pobrali sie z niewłaściwą osobą albo na niewłaściwym etapie swojego zycia. Po drugie: zdrada czyni nas mądrzejszymi i bardziej doświadczonymi. Na zdradzie możemy sie nauczyc tego, czego nie wolno nam robic. Jesli poświęcimy czas nie na lanie śloz i tycie to mozemy odkryc, czemu dokonujemy złych wyborów, oraz cźemu popełniamy tak szalone błędy, powodujące, ze ludzie, ktorzy z nami sa, od nas odchodzą. Po trzecie: zdrada, to zakończenie jednego zwiazku, a otwarcie mozliwosci na lepszy zwiazek, juz z kims nowym, z kimś kogo wybieramy dojrzałej, mądrzej bogatsi o swoje doswiadczenia poprzednie. Dlatego drugi zwiazek prawie zawsze jest lepszy od poprzedniego - oczywiscie, jesli wyciągamy właściwe wnioski, Ja uwazam, ze zdrada jest destrukcją pozytywną - coś jest niszczone, by coś innego na jego gruzach, lepszego zbudować. Nawet jesli to nasze bledy doprowadzimy kogos, ze nas zdradził (tak czesto jest) to ucząc sie na bledach minimalizujemy szanse, ze nastepny zwiazek bedzie gorszy.

Moje drugie małżeństwo jest o niebo lepsze od pierwszego wlasnie dlatego. Dzisiaj pragnę podziękować tutaj, w tym miejscu mojej byłej małżonce, ktorej twarz juz mi sie w pamieci zatarła, ze gdy ja ciezko pracowałem, to ona sobie ubarwiała zycie z 20-latkiem Dziekuję jej z całego serca, ze mnie zostawiła i poszła siebie w cholere. Fakt, bolało, ale sie pozbierałem. Wsciekłość przelałem w aktywność zawodowa. Zamiast rozpamiętywać, badałem kobiety, chciałem zrozumiec jak dzialaja, jak mysla, czego oczekuja (panie moga to samo robic z panami) i czego sie mozna po nich spodziewać. Tak, eksperymentowałem na sobie ucząc sie od innych, Dzieki temu, dzisiaj moja  obecna żona wie, ze ja wiem co mysli, co jej dolega. Jak ma handrę, jak ma dola, jak ma zespol przedmiesiączkowy, jak jest rozdrażniona, wiem czego oczekuje. Nienpopelniam bledow durnego samca...
Wiem co mozna a czego nie wolno. Poznałem kobiety i w koncu ktoregos dnia spotkałem sie z moją żoną i zyje w burzliwym, ciekawym zwiazku od wielu lat. Za to dziekuje mojej byłej, i jej kochankowi. Mścić sie nie trzeba. Całkiem inaczej jest, kiedy zdradzający na poczatku ma różowe lata, ale potem odkrywa, ze kochanek/kochanka tak naprawde robi te same a nawet gorsze problemy niz były współmałżonek. Bardzo czesto ich zycie jest wcale nie najlepsze - bo zdradzając, bo żyjąc w nowym zwiazku, nie maja rozkminione, jakie bledy i co było nie tak, by były zwiazek zakonczyc zdrada. My zdradzeni mamy to juz w tym czasie rozkminione, jestesmy mądrzejsi, lepsi, bardziej dbamy o swoje zycie, psychiczna higienę po rozpadzie starego zwiazku. Oni wtedy zaczynaja cierpiec, frustrują, sa zgorzkniali i stają sie jeszcze gorsi...

Zas Ci co nas zdradzili w nowych swoich związkach z kochankami czy kochankiem, jeszcze nic nie wiedza. Są jak tabaka w rogu! Cos czuja, tak piąte przez dziesiąte cos kumają, ale z czasem odkrywają, ze nic nie wiedza. Jak głupi byli, tak głupimi są! Dlatego ich nowe zwiazki po okresie fascynacji, zachwytem może młodszym i ładniejszym od naszego ciałem, wchodza w wiekszą zażyłość w nowej dla nich relacji i czesto odkrywają, ze z nowym partnerem jest tak samo a nawet gorzej niż z tym, ktorego zdradzali. Jesli zdradzający był winnym rozpadu zwiazku (i nie chodzi tu o wyrok sadu ale o działanie w poprźednim zwiazku, ktore doprowadziło do zdrady) to w nowym zwiazku te same błędy sa powielane! No bo jak zdradzający ktory krzywdził zone i odszedł do innej, ma w nowym zwiazku byc lepszy? No nie da sie. On został taki sam i w nowym zwiazku, gdy jego nowa ofiara odkrywa jakim jest, to co? Bedzie inny? No nie. To my jako "ofiary" dzieki temu ze dojrzeliśmy, odkryliśmy powody rozpadu zwiazku jestesmy lepsi, ale współmałżonek tego czasu nie miał. Dlatego tacy cżesto po odkryciu, ze stary zwiazek był lepszy od nowego, chca wrocic. Jesli dobrze wykorzystaliśmy ten czas bolu nierozważań, wywalimy niewiernego współmałżonka za drzwi z kopem i głośnym trzasnieciem drzwiami, tak jak zrobił to mój przyjaciel, gdy jego żona stanęła z walizkami pod furtka jego domu, gdy odkryła, ze jej kochanek pieknie ja puka, ale do zycia we dwoje, w parze, w zwiazku. sie nie nadaje, bo nie jest tak zaradny (mój kolega w tym czasie zalozyl firme i kupił dom) i jest totalnie nieodpowiedzialny.

I ostatnie - bol, cierpienie ta słabość, to jest błogosławieństwo - w słabości człowiek sie doskonali.
Ten czas pozwla na zagojenie ran, oraz na przemyślenie i ustawienie sobie listy rzeczy do zrobienia.
Nie marnujcie tego na zemstę, na patrzenie, czy mojej/mojemu byłemu dobrze sie wiedzie, czy cierpi z kochankiem/kochanka. Szkoda czasu, zdrowia, energii, pieniedzy na to. Na poczatku im bedzie cudownie, tobie bedzie tragicznie źle - i to jest prawidłowość. Z czasem, to u nich bedzie tragicznie źle a u ciebie bedzie bosko!

Wywalcie swoich współmałżonków z zycia, zupełnie. Usuńcie ich zdjęcia z albumów, z pamieci. Nauczcie sie kochac siebie, bo nie da sie kochac innych, jesli nie umiemy kochac siebie. Zadbajmy o siebie, rzućmy nałogi, zróbcie karierę, zmieńcie prace na lepsza. Zacznijcie energię przelewać w poprawę własnego ciała, zdrowia, zycia, w poprawę zycia waszych dzieci i bliskich, zmieniajcie środowiska w ktorym żyjecie, mieszkacie. Zmieńcie wszystko na lepsze i wtedy poczujecie, to co ja: ze zdrada nie jest zadna tragedia, ze to cos normalnego i jest darem dla losu dla tych, co dokonali złych wyborów i byli jeszcze niedojrzali w umiejętności bycia z kimkolwiek.

I gdy to wszystko zrobicie - w waszych oczach zniknie wzrok porzuconej suki ze szczeniętami, czy zbitego psa, a zagości w waszych oczach uśmiech. Te śmiejące sie oczy beda przyciągać druga płeć,  uczynią was atrakcyjniejszymi, ci chudszy panowie i panie, mieszkający w lepszych mieszkaniach czy domach, lepiej ubrani, madrzejsi od innych, na wyższych stanowiskach, przyciągają jak swiatlo w nocy.
Im dluzej bedziesz sie umartwiać, cierpiec, zawodzić i wyć - bezmyślnie odsuwasz czas radosci i milosci w przyszlosc.

Wiec rusz dupę i do dzieła!