Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

A u mnie dzisiaj nawet fajnie, chociaż gadałem z koleżanką ex za niedługo mają jakiś tam bal na zakończenie roku i że musi poszukać kiecke i buty, to sobie pomyślałem o byłej momentalnie i jej nowym alfonsie ale odpaliłem netkobiety i od razu lepiej   Co do snów, też mi dzisiaj się śniła, strasznie mnie to męczyło, ale mi sie śniło że przyjechała do mnie ze swoim nowym i że współżyliśmy z nią oboje, poje... sen ale jak sie obudziłem to cały mokry byłem, ogólnie dzisiaj wolne a ja nie mam co ze sobą zrobić.

Zaraz Was męczennicy poustawiam do pionu, tylko obiad skończę robić

Ostatnio wpadłem na pomysł że każdy dzień tygodnia to typowa kuchnia dla danego państwa i tak w piątek wypadło na USA, raczej niezbyt zdrowo, ale lubię urozmaicenie, jutro sobie odbiję zdrową japońską kuchnią i zrobię sushi a tymczasem wielki hamburger, ale z dobrego mięcha, frytki i sałatka. W sumie to zaraz zrzucę bo o 18 jadę z ziomalami na paintball i będziemy ostro biegać.

Wracając do tematu i Waszych biadoleń...

OK, normalne, rozumiem to, ale nie mogę zrozumieć idealizowania swoich byłych. Błąd, nie idealizujcie ich bo to tylko złudne działanie Waszych mózgów. Dlaczego doszło do momentu zerwania? Przyczyn może być sporo, następstwo zawsze jedno - nie ma miłości, to nie są ludzie, których błędnie nazywamy 'drugimi połówkami'. Wracamy do cytatu z bloga - jeśli zgubisz 100 zł to zaraz pojawiają się setki projekcji na co można było tą kasę przeznaczyć.
Tylko po co? Jej już nie ma, to podświadomość tak działa, trzeba zmienić ten rytm i to możecie zrobić absolutnie sami. Recepta jest bardzo prosta - pozytywne myślenie. To pozytywne myślenie kreujemy sami tak żeby uczyć swoją podświadomość czego tak na prawdę pragniemy.

Nasze ciało jest dużo prostsze, gdyby ono decydowało zamiast mózgu to już dawno temu włączyłby się  Wam tryb "Run Forrest Run!" tak, uciekalibyście od tych swoich ex, zupełnie tak jak ja to robię. To taki odruch bezwarunkowy, nikt nie pcha rąk do ognia bo się może poparzyć. Teraz zastanówcie się jak nakręcona jest Wasza podświadomość skoro non stop, kiedy idziesz ulicą, kiedy jesz ciastko, kiedy kasujesz bilet w autobusie ona cały ten czas napiera - wsadź te cholerne ręce do ognia, spalisz się, ale chcesz tego, rób to, rób to, teraz!

Kontratak to nasza świadomość, wszystko to o czym ja mogę decydować w danej chwili. Im częściej powtarzam sobie że jestem ja, tylko ja i najlepiej czuję się w swoim towarzystwie to wiecie co się dzieje? Moja podświadomość zaczyna współpracować i na prawdę czuję się dużo lepiej.

To bardzo proste, trzeba tylko pamiętać o tym. Weźcie nakrętkę z butelki, kamyk, jakiś mały przedmiot i napiszcie na nim pisakiem - jestem świetny/świetna i noście go przy sobie, pierwsza rzecz jaką zrobicie po przebudzeniu to dotknięcie tego przedmiotu i tak za każdym razem, kiedy zapomnicie o tym jacy na prawdę jesteście.

Bo jesteście świetni, tylko wciąż to Wam gdzieś ucieka, razem z tym wyidealizowanym obrazem 'kogoś tam'. Zauważcie że Ci wszyscy ex mają Was głęboko w tyłkach, to jest ten Wasz idealny obraz? Przykro mi, ale w większości te Wasze ideały to bezjajeczne mamucie wypierdy i znudzone życiem landryny.

Skupcie się na tym co jest teraz najważniejsze - Wy, tylko Wy!

Haha, dobrze że Majewskiego nie wrzuciłaś to wygląda idiotycznie, ale jest niezłym sposobem. Wierzcie mi że śpiewam dokładnie jak ten kurczak łażąc po domu. Moi znajomi i sąsiedzi mogą potwierdzić i co z tego że ktoś tam się śmieje, pośpiewajcie sobie ze mną

https://www.youtube.com/watch?v=uCiuZBUUKIs

Hehe Twojej wersji nie slyszalam, posylam dalej, taki Nasz biurowy zarcik.

iceman to fajnie sobie dogadzasz widzę   Ja niestety redukcja, ciąg dalszy aż wypale ostatnie "sadło" do pięknego kaloryfera i potem zajmę się masą O tyle łatwiej że mam intensywne treningi szt. walk to też tam pale swoje.

" Zauważcie że Ci wszyscy ex mają Was głęboko w tyłkach, to jest ten Wasz idealny obraz? Przykro mi, ale w większości te Wasze ideały to bezjajeczne mamucie wypierdy i znudzone życiem landryny."   -> Zgadzam się, i dokładnie jakbyś opisał moją i jej podejście do mnie wyzywając na koniec i znajdując po tygodniu nowego. No ale, mam już patrzenie typu : Znajdzie się kiedyś inna. A jak ta zadzwoni to na dzień dzisiejszy bym sie spytał Czego chce że dzwoni i że nie ma czego u mnie już szukać.

redapples nie denerwuj się Niech sie gania i prosi teraz Ciebie o rzeczy, Ty nie masz sie dostosowywać do niego tylko on do Ciebie. Na pewno nie psuj weekendu sobie nim. Trzymam kciuki za Ciebie i za całą resztę że wam sie uda tak jak mi to sie udaje teraz

redapples - a więc jednak! Może chce spłacić dlugi ? Jeszcze gamoń ma pretensje eh...kiedyś miałabyś dla niego weekend - dobrowolnie z tego zrezygnował, o co więc mu się rozchodzi. Bez nerwacji kochana!

Dzisiaj, natchniona pewną biografią, sama napisałam co nieco o swoim dzieciństwie, pasjach, o uczuciach, ambicjach, marzeniach i planach na przyszłość, o tym co mi w życiu wyszło a co chciałabym w najbliższym czasie dopracować. Taka biografia do szuflady. Świetna sprawa, po przeczytaniu tego poczułam się mega wartościową osobą, na dodatek otoczona wspaniałymi ludźmi. Aż się sama zdziwiłam, że można by mnie zostawic- ten koleś naprawdę musiał mieć coś nie halo w główce. Zresztą wszyscy mi tu powtarzają, tylko ja nie wiedzieć czemu dopatrywałam się w nim czegoś więcej. Czuje, tak naprawdę, szczerze z głębi serca, że dobrze się stało.:)

Redapples: Haha, no tak.. Książę nawet "zza grobu" na zgliszczach tego co zostawił chce Tobą sterować. Jeszcze niczego się nie nauczył, jeszcze się ciska. Weź kilka głębokich oddechów i pomyśl o nim jak o małym wystraszonym utratą kontroli chłopczyku (którym w końcu jest) i uśmiechnij się, nie musisz się już z nim użerać

Szarykotek: Tak, nic nie daje takiego kopa do przodu jak uświadomienie sobie, jakim się jest człowiekiem i że przy całej tej sytuacji nie straciło się kręgosłupa moralnego, że zawsze było się fair. Czasami takie bycie w porządku, kiedy dostaje się tylko po dupie, wydaje się być 'frajerstwem', ale po czasie kiedy wraca spokój i ostrość widzenia ta pozorna słabość okazuje się naszą przewagą, bo nie sztuką jest dostroić się do gównianych reguł gry, a trzymać się swoich, nawet jak gówna wokół sypią się srogo i rzadko

Oczywiście, że nie będziesz tym samym człowiekiem. Będziesz na pewno lepszym, dojrzalszym i bogatszym o jakieś doświadczenia! Nie dasz z siebie zrobić kolejny raz debila, bo będziesz wiedział jak postępować. Wydaje mi się, że jak znowu się zakochasz, to zaufasz tej drugiej osobie, może nie tak bezgranicznie jak zaślepiony człowiek, ale zaufanie rozsądne i pełne miłości

Wiecie co, mnie najbardziej niepokoją te hurraoptymistyczne wpisy  gdzie "Jesteśmy zwycięzcami"  itp. Wszystko pięknie, ładnie..do końcowej ich puenty: "i wiecie co się stało na koniec? On/ona się odezwali z propozycją powrotu!!..Czyli było warto."

Ja się pytam, serio? Po to te wszystkie zmiany żeby przyjąć takiego wiarołomnego byłego/byłą - będąc jeszcze lepszą wersją siebie?
Dla mnie takie rozumowanie to pomieszanie z poplątaniem.
I odnoszę silne wrażenie, że głównym bodźcem i siłą napędową tych zmian jest myśl przewodnia pt. "Jak wróci to mu/jej opadnie kopara!"
A jak nie wróci? Jak szybko skończy się ten "motorek" do zmian?

Zabawne, bo w ogóle nie miałam Ciebie na myśli Taka_Ja1, pisząc tego posta
Ale jeśli poczułaś się wywołana do tablicy, to coś w tym musiało być.
I wiesz, to fajnie, że wzięłaś taką możliwość u siebie pod uwagę, że się zastanawiasz i zareagowałaś w sposób bardzo wyważony..nie poczułaś się zaatakowana, tzn. że naprawdę rozsądek bierze górę.

Napisałam o tym bardziej w kontekście postów Życzliwego, który robi postępy jakieś, ale jeszcze dużo sprzeczności widzę w jego postach.
I chciałam się upewnić, że inni też dostrzegają to co ja - że takie "ulepszanie siebie" celem wywarcia wrażenia na ex (z tyłu głowy) jest bardzo złudnym fundamentem.
Nie da się naprawdę pójść do przodu, po cichutku (kątem oka) przypatrując się reakcji ex (dla pozoru odsuwając to zdarzenie w czasie).

Dowodem na to jest na przemian popadanie w euforyczne stany, by za chwilę poczuć doła. Euforia przychodzi wtedy, kiedy silniej do głosu dochodzi wiara, że "nie wszystko stracone..ja jej jeszcze pokażę", a dół gdy górę bierze intuicja i to Wyższe Ja, które chce dla nas dobrze i na chwilę zyskujemy przebłysk świadomości, że to co się stało to finał i trzeba odpuścić, tylko zanim to nastąpi czeka nas cierniowa droga..ale przecież chcemy tego uniknąć jak najdłużej się da więc co..więc mobilizujemy cały system wyparcia/obrony i wkracza euforia i tak aż do momentu, aż były/była definitywnie nie "zniknie nam z radaru" - ożeni się/wyjdzie za mąż, "okoci się" z kim innym, wyprowadzi się na inny kontynent itd. itd. ..choć dla niektórych i to nie stanowi przeszkody.
Istny obłęd.

Nie ma wtedy realnej zmiany perspektywy, o która chodzi - jest tylko ciągła gra pozorów ze swoja podświadomością, a jej nie da się oszukać.

Szarykotek: Twoja wypowiedź - bez naciąganej euforii czy doła jest drugim przykładem na to, że to o czym napisałam również nie dotyczy w tym momencie Ciebie Bardzo mnie to cieszy dziewczyny.
Ice też jest poza wszelkim podejrzeniem

Mam nadzieję, że im więcej tutaj takich "punktów zaczepnych" przerobimy i rozbroimy podświadomość, tym szybciej to zdrowienie pójdzie. W końcu po to jest ten wątek, m.in.

Dokładnie o to zdanie mi chodziło.
Ale możemy się tylko z boku jego poczynaniom przyglądać, weźmie chłopak z naszych doświadczeń i wywodów tylko tyle, ile jest w stanie na ten moment.

Rzeczywiscie nie widziałem na forum bardziej rozchwianej osoby niż Życzliwy. Raczej większość ma jeden, podobny poziom emocji. Albo zły przechodzący w obojętny, albo obojętny przechodzący w dobry (samoświadomość).

Ajajajaj nie takie bylo przeslanie tego. Wiem o czym mowicie i zgadzam sie z Wami. Rzecz w tym ze nie robie tego dla niej ani dlatego zeby kopara opadla czy cos w tym stylu. W tskich chwilach czuje ze zyje robie co chce jak chce i z kim chce. Nikt mnie nie ogranicza ciesze sie wolnoscia dlatego i Was namawiam do korzystania z tego ze jestescie wolni w gruncie rzeczy ma to swoje plusy bo nie musimy stawiac jakiegokolwiek kroku myslac o drugiej osobie. Jestesmy my i tylko my sami nikogo innego. Dlatego robmy cos szalonego czego zwiazek nam by nie dal (oczywiscie nie popadsjmy w skrajnosci). Ja np sie ciesze ze ide z kolezanka na kawe albo zostaje u niej na noc i zalozmy ze do niczego nie dochodzi. Jest spoko. Ale jakbym byl w zwiazku to bylby mega kwas. Mam ochote csly dzien w domu siedzieć nie odzywac sie do nikogo grac na kompie i nikt mi nie truje ze sie nie zajmuje druga osoba. Oczywiscie to sa wyjatki no ale jednak mysle ze zrozumiecie sens. Cieszac sie z zycia robiac to wszystko robie to dla siebie i to pozwala mi na przestsnie myslec o bylej. Dlaczego opisalem przhklad kolegi? Pokazal on ze nie trzeba siedziec i uzalac sie mozna korzystać z zycia a co ma byc to bedzie i nawet jezeli nasza ex osoba jest nam pisana to przyjdzie. A jesli nie to chociaz czas na skupienie sie na sobie ukaze nam ze zwiazek nie mial sensu i dobrze sie stslo jak sie stalo.

Takim zachowaniem tylko pokazujesz, że sie do związku sam nie nadajesz

Przeczytajcie kilka stron wstecz - kolega sam niechcący napisał, że  "nowa koleżanka pozwoliłaby mu całkowicie zapomnieć o ex" na co ja stwierdziłam, że nie jest gotowy na związek, ale zostało pominięte

Życzliwy nie obraź się, że się powtórzę, ale ja nie widzę w Twoich postach Ciebie, mam wrażenie, że pisząc je, przekonujesz samego siebie do tego, że jest cool, że wszystko co robisz to czujesz to, co robisz. A moim zdaniem, w tych zajęciach nie ma Ciebie, robisz je na siłę, byle czymś się zająć, tzw. zapchaj dziura.

Chciałam tylko sprostować ten filmik, jesteś zwycięzca. Filmikiem nawiązałam do wpisu Ica, który miał bardzo amerykański styl, a że pracuję w amerykańskiej korpo, to mam to na porządku dziennym, była to trochę sarkastyczna przytyka Ice trochę mnie źle zrozumiał, myśląc że puszczam sobie go by się zmotywować, nie czuję się ani wygranym ani przegranym.
Co do spotkania, nie umówiłam z racji takiej że nie miałam czasu ani ochoty. Jak to Elcia napisała była to próba sterowania "zza grobu", kiedyś nabrałam się na coś podobnego, ex wydzwaniał o 2:00 w nocy, rano dopiero odczytałam wiadomość, w której było że jest w szpitalu, nie mogłam się dodzwonić bo miał wyłączony tel. więc na wariata pojechałam do niego, co się okazało, że to był pijacki wybryk, dobra mi to zabawa, sam powiedział że to kara za nieodbieranie, grrrr.
Podchodzę do tego jak Kotek, zostałam skrzywdzona i już mi się ulewa od tego, więc też dałam sobie spokój. Również nie robię nic na siłę staję się tylko osobą z przed związku, włącza mi się realne myślenie, ma swoje doły i targają mną różne emocje, ale lepiej potrafię je kontrolować, mam nadzieję że doprowadzi mnie do punktu wyjścia a nawet krok dalej, jeżeli kiedyś go spotkam, bo pewnie tak będzie, będę po prostu sobą. Oddam mu co jego bez wyrzutów, przytyków i głębszej rozmowy.

taka_ja, dzięki za cynk jutro zapiekane szparagi .

Więc to tak -.- trochę się rozpędziłem ze swoimi teoriami, przyznaję. Ale umiejętność napędzania się samemu jest bardzo ważna w takich momentach. Problem polega na tym żeby w to na prawdę uwierzyć

W moim przypadku sprawa jest niejako zamknięta, nie pisałem o tym, ale dostałem ostatnio wiadomość o treść 'kocham Cię' i w zasadzie to mógłbym powiedzieć że na nią czekałem...
Niestety do pewnego momentu, teraz nie zrobiła na mnie wrażenia. Przykro że muszę o tym pisać bo trochę czuję się jak fiut bez uczuć, ale wyraźnie ona je we mnie skutecznie zgasiła. Nie odpowiedziałem i już wiem że tego nie zrobię. Po prostu nie umiem, nie chce mi się i nie widzę sensu żeby to robić.

Może jestem z tych jak to określił życzliwy egoistów, nie wiem, ale nie potrafię już zaufać i wcale nie czuję się jakoś specjalnie kiepsko w tym momencie. W sumie to czuję się zupełnie normalnie, ani nie ponosi mnie specjalna euforia, ani jakiś smutek czy przygnębienie.

Życzliwy - paintball 30 zł/os. + 2 zł za dodatkowe 10 kulek, z tym że to załatwia kolega, który jest kurierem i wozi kulki dla tej firmy, więc ma rabat, pod warunkiem że zbierze 16 osób. Dzisiaj biegaliśmy po hali bo mocno padało, redapples potwierdzi, bo z moich obliczeń wracała do domu w tą ulewę - kara za to ironizowanie

Btw, właśnie kończę swój półroczny "projekt", to takie dziwne hobby, które odkryłem w sobie w zeszłym roku. Przez miesiąc do niego nie podchodziłem bo nie mogłem zebrać myśli, teraz ruszam pełną parą. Jak ktoś lubi takie "zabawy" to link do moich wypocin;

http://intscalemodeller.com/viewtopic.p … amp;t=5003 wybaczcie mój łamany angielski

Elle88 a czy to aż tak istotne czy robi to dla siebie czy dla niej? Z każdym dniem posuwa się o krok do przodu, jeśli ma pewne postanowienia i działa w dobrym kierunku to jest to niewątpliwie praca tylko dla niego, im dalej się posuwa tym bliżej jest zrozumienia że jest zbyt 'fajny' na powroty do swojej ex. Często tak bywa że odkrycie pewnych spraw wiąże się z dojrzewaniem do tych zmian.
Akurat kolega życzliwy to klasyczny przykład takiego gostka, którego najchętniej byśmy nawrócili już dzisiaj na dobry tok myślenia, ale jest opór. Dojdzie do wszystkiego powoli sam, z tym że będzie trochę bardziej bolało po drodze. Ale może to i lepiej na przyszłość?

Też tak to odebrałam. Te pozory radości z "odzyskania wolności" - gdzie wydźwięk całości posta odczuwamy wszyscy jako zupełną odwrotność tego, co wyraża to zdanie.

Wiesz, myślę że to jednak zasadnicza różnica: zmieniać się dla siebie czy dla kogoś. Powody wymieniłam wyżej.
Rację masz co do tego, że w pewnych kwestiach mózg można trochę oszukać i prawdą jest, że można tocząc się powoli siłą rozsądku jakoś funkcjonować, nie zawracając sobie głowy sprawami, które w danym momencie wydają się nas emocjonalnie przerastać.
Tylko sęk w tym, że rozum to 'tylko' rozum (jednak tylko), a "gra cieni" naszych osobowości i tego o co nam chodzi tak naprawdę toczy się w podświadomości. Dopóki temu 'potworkowi' prosto w paszczę nie zajrzymy, dopóty stoimy w miejscu emocjonalnie. Mijają lata - a wystarczy podmuch wiatru z liściem, na którym zatrzymał się znajomy zapach perfum, których on/ona używał i..zalewa nas fala wspomnień, ta sama tęsknota, ten sam żal.. Niektórzy lubią nazywać takie ataki nieprzepracowanej żałoby 'sentymentem' i płakać nocami w poduszkę obok (nowego) partnera, dla mnie to nic innego jak tłumione emocje i zahibernowany żal, życie na pół gwizdka. Tylko po co, jak można tego uniknąć uczciwie pracując nad sobą dzisiaj?

Uczciwie w sensie bez przyzwalania sobie na te 'słodkie chwile zapomnienia', gdzie żyjemy sobie życiem "na zakładkę" w fatamorganie powrotu..kiedyś, gdzieś, jakimś cudem..

Oraz: Zauważ - zmianom dla SIEBIE nie towarzyszą tak skrajne zmiany nastroju. Przy zmianach pod ex - dziś jesteś Królem Świata, godzinę później jesteś na dnie. To tak z manifestacją tej różnicy w praktyce.

PS. Swoją drogą, czytając o sms`ie, który dostałeś, zwłaszcza biorąc pod uwagę treść i Twoją reakcję wyraźnie czuję, że przez ten czas urwanego kontaktu wykonałeś kawał pracy, żeby wszystkie jej przegięcia bez sentymentów poskładać do kupy, co zaowocowało efektem kumulacji i nastąpiło klasyczne "ulanie się", zmęczenie materiału Jednak "kocham Cię" to słowa mające spora energię oddziaływania i chyba jedyny moment, kiedy nie są w stanie 'rozkruszyć serca' jest właśnie w takim przypadku jak Twój.
Dziewczyna se nagrabiła i podejrzewam, że dopiero dziś po braku odpowiedzi poczuła pierwszy raz jak bardzo.

Fajnie sobię tu wszyscy Moi Mili rozważacie,robić coś dla siebie czy liczyć na powrót ex.A to ciekawe bo ja się nad tym nie zastanawiałem.U mnie sprawa wygląda tak: mam się spotkać jak wrócę z zagranicy (jutro lecę),data nie ustalona jeszcze.Nie w smak mi to ,bo za diabła nie wiem jak zareaguję,trochę się boję.Póki co to uważam że wszystko co robię robię dla siebie,abym nie zgłupiał kompletnie po prostu.Nie wiem co bym mógł w sobie zmienić i po co?Byłej imponować nie muszę ,bo wiem że jakbym nie kombinował i czego nie wymyślił to tak samo nie będzie,a ja pamiętliwa bestia jestem.Nawet jakby co,to miała by przerąbane i nie wiem czy wytrzymała by długo.Znam siebie i wiem że bym był tak złośliwy ,tak bym jej dowalał i wszystko bym robił by poczuła co narobiła,mało tego bym chciał ją wykorzystać.Także sensu powrotu nie ma żadnego,Jedynym powodem bym pozwolił wrócić by była swego rodzaju zemsta,odpłacenie się pięknym za nadobne,bo moje ego ucierpiało.Sorry siebie nie oszukam i wiem jaki jestem.Moim marzenie jest wrócić do stanu "z przed",aby złość,żal w końcu minęła i żebym znów był wolny.Ktoś tu już to opisał ładnie,mój przypadek.Bywają takie osoby które chcą wrócić tylko po to ,aby jego ego zostało zaspokojone i potem można odejść.I tak jest u mnie.I cholera boję się że póki to nie nastąpi ,to prędko się nie wyleczę.Tak dokładnie taki jestem niestety,pragnę by poczuła się tak jak ja.Wiem że to jest takie prostackie,ale ja nie chcę sciemniać i dokładnie tak to czuję jak wam tu piszę.

Wszystko minie życie z myślą zemsty to słaba wizja, ja kiedyś byłem dość nerwowym człowiekiem. To wszystko kwestia pracy nad sobą i zrozumienia pewnych prostych zasad obowiązujących w życiu. Za cały ten syf na świecie odpowiedzialna jest chęć pokazania komuś swojej wyższości, tu jest tylko jeden przypadek, ale one się przyciągają i rosną w siłę powodując coraz większy spadek samopoczucia.

Możecie śmiało napisać że głoszę herezje po tym co tu napiszę, ale to sama prawda bez żadnego wciskania kitu.

Nigdy nie byłem zbytnio wierzącym człowiekiem, wręcz uważałem to wszystko za bujdę na resorach, do wydarzenia jakie miało miejsce 3~4 lata temu, kiedy coś zgubiłem w domu. Na początku poszła kwiecista wiązanka pod niebiosa i wyskoczyły mi żyłki na czole, Nicholson w locie nad kukułczym gniazdem wyglądał bardzo normalnie patrząc wtedy na moją twarz, prawdziwego wariata.
I nagle coś mnie oświeciło, zacząłem się zastanawiać dlaczego ja to robię? Co mi to da i komu w ten sposób robię na złość? Tylko sobie, poczułem jak włazi we mnie ten 'pan ciemności', nie będę usprawiedliwiał złych czynów ludzi tym że siedzi w nich diabeł, to oni sami go tworzą swoimi myślami i czynami. Mimo wszystko myślę że jest takie coś co panuje nad ludźmi w momentach, kiedy żyją agresją czy zemstą.

Ja sobie dałem spokój, to wtedy powiedziałem pierwszy raz na głos - przepraszam Cię Boże i wszyscy na których kiedyś przeklinałem, od dzisiaj będę inny bo tylko ja mam prawo o tym decydować. Pewnie to błędne rozumowanie i jak zwykle można by szukać podstaw takiego działania w podświadomości. Ja tego nie będę robił bo moje wytłumaczenie mi pasuje. To co wtedy zgubiłem udało mi się znaleźć z pełnym spokojem i dużo szybciej niż w momencie, kiedy się złościłem.

Od tamtego czasu nadal spotykam różnych ludzi w swoim życiu i bywa że trafiam na takich nie do końca w porządku, ale przestałem to analizować, życzę im wszystkim szczęścia i odkrycia w sobie tego że sami działają na siebie destrukcyjnie. Każdy jest wolnym człowiekiem i ma prawo podejmować wybory, prawidłowe lub nie.

Zupełnie jak w tej całej mojej historii z ex, na początku nerwy trochę mi puściły, ale zapanowałem nad tym, nie mam jej niczego za złe, to jej decyzje i jej kłamstwa, zupełnie za to nie odpowiadam i nie czuję się przez to gorszy, życie z myślą zemsty jest dość dziecinne bo jeśli obierać sobie już jakiś plan to po to żeby uzyskać pewien cel na końcu. Zapytam - jaki cel osiągnąłbym planując zemstę? Tylko to że ktoś poczułby się równie źle jak ja przez pewien czas? Nie lubię, kiedy ktoś czuje się źle tylko z mojego powodu, wolę pracować nad swoimi pozytywnymi stronami, to wszystko prędzej czy później do nas wraca.

A jeśli ktoś ma duży duży problem z akceptacją drugiej osoby 'bo kiedyś mu dokopała' to najlepszym sposobem jest wyobraźnia. Ja robię to dość często i stając na przeciwko osoby która mnie wnerwia wyobrażam sobie ją z nosem klowna i w stroju baletnicy, mam ochotę się z tego śmiać a nie przewalać negatywne emocje i zastanawiać się jakby to oddać.

To jest bardzo krótka droga do tego co się dzieje naokoło piszę o pojedynczym przykładzie zwykłej mrówki, ale co w momencie kiedy taka mrówka stoi wysoko w hierarchii i może decydować za resztę? Wtedy pojawia się ten cały syf jak głód i wojny. Trzeba pracować nad sobą, bo nie sztuką jest komuś oddać w twarz, tylko powiedzieć: "życzę Ci odkrycia w sobie tego co ja już wiem".

Traktuję to jak próbę, bo ogólnie nasze życie to pewien rodzaj próby, jeśli ktoś myśli że to co robi teraz może robić bezkarnie i to do niego nigdy nie wróci jest w dużym błędzie.

Pozdrawiam

Fajnie, że masz pełną świadomość tego, że nie da się cofnąć czasu ani żyć dalej z ta kobietą w zaprzeczeniu, czyli kosztem emocji które musiałbyś w sobie dławić, żeby "nie musiała zmagać się z tym co przeżywasz", a w końcu powrót polega na tym, żeby stare zostawić za sobą.
Ale na to potrzeba czasu..czasem bardzo dużo czasu. A ona by chciała już Pewnie ma dobre intencje dziewczyna, ale sposób w jaki podchodzi do sprawy, trochę jakby "Nic takiego się nie stało, zobacz- nadal jesteś moim misiaczkiem, życzę Ci udanego wyjazdu :* No już już, nie bądź taki uparty, pogubiłam się trochę, ale wkrótce zapomnimy o całej sprawie " dowodzi, że tak naprawdę niewiele pojęła z krzywdy jaką Ci wyrządziła.
Też trudno wymagać tego od osoby, która na pierwszym miejscu jednak stawia siebie, a tak trochę to wyglądało.

Widać, że bijesz się z myślami, bardzo chcesz wierzyć w to, że ona coś zrozumiała..ale te smsy, ich ton, mówią Ci co innego co?
Słuchaj intuicji, tam masz wszystkie odpowiedzi. Nie przyspieszaj z niczym, jeżeli tego nie czujesz.
Czasem lepiej z czymś poczekać niż podjąć decyzję bez przekonania i potem miotać się każdego dnia.
Dzisiaj też postąpiłabym zupełnie inaczej niż kiedyś, dałam się ponieść fali pięknych obietnic i emocji.
Życzę Ci, żebyś nie popełnij mojego błędu.

Mądre słowa, Siostro
Udanej soboty wszystkim.

ja powoli się godzę z moim losem.
rozmawiam z moimi przyjaciółmi o tym, z rodziną-ogólnie najbliższymi i analizuję to wszystko.
Ponieważ on mi nie dał odpowiedzi dlaczego wyszło jak wyszło (z jego strony).  Teraz juz wiele rzeczy zrozumiałam dzieki temu forum i bliskim.
Podbudowuje mnie to, ja też w 3/4 czasu wiem, że dobrze się stało, że odeszłam bo ten związek nie wróżył dobrze na przyszłość, ale czasem nachodzi mnie jeszcze wątpliwość, tęsknota, choć raczej wynikająca z destabilizacji (mieszkalismy razem, musialam sie wyniesc w obcym miescie), z tego, że poczułam się oszukana ("mialo byc tak pieknie") niż z braku tego człowieka (bo pod koniec ten związek to już nie była przyjemność tylko stres dla mnie).
Czytam was i bardzo mnie to podbudowuje...

Dokładnie, utrata związku to zmiany w życiu. Coś nowego, a do tego to całe "oszukanie", a tak naprawdę zawiedzenie się na kimś, kto miał nam dawać ciągłe szczęście i dozgonną miłość, wsparcie. Tak naprawde Ci ludzie mają problem i oni są beznadziejni, jeśli my sami nie zawiniliśmy, a staraliśmy się komunikować.

dejna   daj spokój, co ja mam powiedzieć że moja dała po 3 dniach dwóm innym dupy i po tygodniu miała nowego? Śmieje sie z tego teraz   Ogólnie spoko piątek, dzisiaj sobota i ide na dwór kolejny raz przesiedzieć do 2giej. Coraz mniej myśle o byłej i coraz więcej zmian w swoim życiu wprowadzam.

Przyjechał po rzeczy, spakowałam wszystko i oddałam, na koniec chciał mnie przytulić i powiedział że ma nadzieję że się nie obrażę, życzyłam mu wszystkiego dobrego, podziękował za wszystko. Czuję żal, że to tak musiało się skończyć, ale nie było nawet co wyjaśniać, bo stwierdził że się ostatnimi czasy nie mogliśmy dogadać, trochę mnie to zabolało, bo zawsze miałam chęć by porozmawiać o problemach i o rzeczach które nas gryzą. ehhh trzeba żyć dalej.

Zdecydowanie czuję się silniejsza, bo ten rozpad trwał trochę czasu i zdarzyłam wszystko poukładać sobie w głowie od momentu pojawienia się na forum. Nie jest to tak bolesne, jakby mogło być. Zachowałam się całkowicie inaczej niż zrobiłabym to pół roku wcześniej a to już duży krok milowy.  Koniec szarpaniny, czekania na sms'y, zamartwiania czy cały wróci z imprezy.

Pierwsze, były kłótnie i groził że odejdzie, ale nigdy tego nie zrobił, teraz w sumie to ja zerwałam, bo on nigdy tego nie powiedział w prost. Jego mina jak wystawiłam go za drzwi z tymi rzeczami, trochę szok. Teraz dostaje sms'y że przeprasza że tak wyszło, chce bym wszystkich w rodzinie pozdrowiła, tylko mi się żal robi, ale co zrobić miłość się kończy i jak Elcia wspomniałaś kiedyś na forum, dorosłe osoby muszą podejmować trudne decyzje. Bo my babki musimy zachowywać się z klasą, nic nie dadzą histerie ani płacze, błagania. Ja już z tego wyrosłam jakieś 15 lat temu .