Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

wieki temu poznalam na innym forum (fanów pewnego zespołu) cudowne osoby, z którymi mam kontakt od przeszło 10 lat:) także nigdy nie wiadomo:) widywaliśmy się od koncertu do koncertu gdzieś w Polsce (raz na parę lat) a znajomości przetrwały:)

Cudownie będzie za jakiś czas poczytać o naszych kolejnych podbojach miłosnych, o szczęśliwych relacjach, uśmiechniętych twarzach, wierzę, że tak przecież będzie!

moi drodzy, jak byście mieli ochotę zawitać kiedyś do Wrocławia to zapraszam

Stolyca też welcome to:)

Witam Grupę Wsparcia .

Święta, Święta i po świętach.
Mój ex też napisał sms'a z życzeniami dla mnie i jeszcze chciał bym złożyła życzenia rodzinie, mało tego do mojej siostry też wysłał, ja się pytam po cholerę, siostra zresztą tez, napsuł mi tym trochę krwi. Poczułam ukłucie w samo serce, nie mogłam spać, budziłam się z przerażeniem. Ma nadzieję że takich chwil będzie już coraz mniej. Dotarło do mnie że jesteśmy z innej planety i nie mamy szans by się dogadać, choćby skały srały, trzeba przeboleć i już. Wydaje mi się że my tutaj Wszyscy razem potrafimy wyciągać wnioski z tego co Nas spotkało, potrafimy wyjść z tego zaklętego matrix'a a Naszych byłych w nim pozostawić, mamy lepszą świadomość siebie i wiemy że stać Nas na coś lepszego, oni będą powtarzać schematy, my już jesteśmy o mały kroczek dalej i z tą świadomością jest łatwiej mi żyć.

Zapraszam do Krakowa na kawkę i pozwiedzać Kazimierz . Fajni z Was ludzie i wierzę, tak jak leni_83 że, będziemy się śmiać z tego do czego tęskniliśmy, jakie to było irracjonalne a u Naszego boku pojawi się ktoś, dla kogo warto będzie się na nowo otworzyć.

Thepass jak dobije do 2000 postów to trzeba będzie wypić jego zdrowie .

Ja tylko czytam, czasem nie mam siły na pisanie czegokolwiek.
Miło Was się czyta.
Mój związek przy Waszych tutaj opisanych to pikuś.
Nad czym ja czasem płaczę?

Bry

To będzie bardzo konstruktywny wpis, ogólnie to dzisiaj pisałem w temacie życzliwego żeby nie nadużywać alkoholu, nie bierzcie tego do siebie, czasami można xD
btw, jasna sprawa, jesteście świetni. Każdy kto tu pisze wie czego dla siebie chce i przy rozstaniu nie obiera na ślepo jednego kierunku -> podążając za ex. Dostrzegamy że jesteśmy też MY, my decydujemy o sobie a podejmując decyzję mamy wpływ na naszą przyszłość. Nasi szanowni ex takie decyzje już podjęli - bo pomylili rutynę z nudą i cudzą, bo pomylili cudze usta z naszymi etc.

Ależ to wszystko banalnie brzmi, serio moi drodzy to wszystko wielki banał. Przychodzą czarne chmury i sztorm, szarpią nami na boki na tym wielkim oceanie jakim jest nasze życie niczym mała łódeczką. To wszystko iluzja, magia jaką serwuje mózg, nagłe retrospekcje i uczucie żalu, bezradności. Ależ to jest śmieszne, czemu mój mózg chciał mi za wszelką cenę wcisnąć że jestem tak beznadziejny i nie dam sobie rady bez mojej ex?

A może by tak iść dalej z tymi projekcjami i zastanowić się czemu żyłem zanim spotkałem tą 'wymarzoną' kobietę? No tak, okazuje się że jakoś żyłem, często bywa tak że to życie było lepsze, czytam te wątki i napotykam się co krok na stwierdzenie że ktoś stracił znajomych i pewność siebie. To już chyba jest pierwszy znak żeby zastanowić się nad tym czy nasz związek wygląda tak jak powinien, nie pisze tego z doświadczenia, nigdy nie rezygnowałem na rzecz mojej byłej z jakiś znajomości, choć zdarzyło się kilka kiepskich decyzji, głównie na gruncie zawodowym.

Nie będę teraz niczego żałował bo co było minęło a nowe szanse stwarzam sobie ja, ważne żeby przeć do przodu, to będę powtarzał do znudzenia.

A tak poza tym to chce mi się spać, więc życzę Wszystkim dobrej nocy. Jutro od nowa czas wpaść w wir dnia codziennego i zrzucić masę kalorii nabytych przez ten świąteczny czas.

Pozdrawiam i trzymam kciuki za Wszystkich!

Powiedzcie mi wspaniali ludzie jak sobie radzicie z ta cholerna nadzieja? Mysle ze wszystko byloby juz dobrze gdyby nie ona. W glowie mi sie zalacza motyw idealizowania bylego zwiazku bo minelo juz nieco ponad 3 miesiace od rozstania. W głowie jakas nadzieja ze za jakis czas bedzid chciala wrocic. Nie wykluczam tego aczkolwiek podchodze sceptycznie. Strasznie to myslenie o ex i ten zwiazek z nia mnie wymeczyl ze stalem sie tez leniwy w walce o nowy zwiazek. Aczkolwiek na razie tylko jedna dziewczyna byla w stanie zaoferowac cos co mnie by zainteresowalo no ale nie wyszlo. Tak wiec skupiajac sie nad ta nadzieja zastanawiam sie jak ja wypedzic z głowy. Ona tutaj najwiecej miesza ona jest powodem dalszdgo oczekiwanja cierpienia itp.

Życzliwy,

Idealizujesz ją, bo jesteś zafiksowany na tym, że to ona odrzuciła Ciebie, a nie Ty ją, dlatego podświadomie czujesz się "nie dość dobry" i ciągle uzależniasz poczucie własnej wartości od niej. Co powoduje, że nie jesteś gotowy (w swojej idee fixe ) na relacje z kimś innym, bo ta nadzieja, którą masz na powrót tak naprawdę opiera się na przekonaniu, że dzięki niemu odzyskasz w swoich oczach poczucie wartości, czego nie da Ci nowa Kobieta, bo tu bylibyście na równych pozycjach, a z ex czujesz, że jesteś "niżej" i masz "rachunki do wyrównania", więc wierzysz, że dopóki sprawiedliwości (w Twoim odczuciu) nie stanie się zadość, to masz alibi na życie przeszłością.
Zapewniam Cię, że jeśli nie będziesz nad tym pracował latka polecą, a Ty będziesz ciągle żył myślami "co by było gdyby" i każde swoje działanie robił pod kątem by ex zaimponować, bo a nóż zrozumie co straciła?
To jest Twoja 'nadzieja' - jej prawdziwe źródło i intencje stojące za nią.

Ego potrafi w sobie trzymać taka urazę i niepozamykane sprawy wiele lat i po każdym kolejnym spieprzonym związku upatrywać winy w "nieodpowiedniej partnerce, bo z ex to było hoho..inaczej" a prawda jest taka, że te związki nie miały szans, bo taki facet jest głowa i myślami przy byłej nie obecnej partnerce. Błędne koło.

Zyczliwy - nie ma już nadziei. Ona nie wróci, nawet jeżeli jej nowy chłopak nie jest w jej typie i wszyscy naokoło tak uważają. Wybrała jego z jakiegoś powodu i nie ma co tego rozstrząsać. Mój ex ex (wcześniejszy niż obecny:d) też sobie wkręcał przez ponad ROK (!), że ja się rozstane z  nowym i wróce do niego, bo nie pasujemy do siebie, bo jest za chudy, za spokojny, bo nasi wspólni znajomi go nie lubią, bo ma zakola a ja lubie bujne włosy, bo coś tam. Strasznie mnie to irytowało, wszyscy wkoło mi powtarzali - wróć do starego, zobacz co straciłaś itp. NIE! I w życiu bym nie wróciła, nie chciałam i basta. Jak ktoś mówi, że nie chce z drugim być to nie chce, nie jest to rzucone pod wpływem emocji czy czegoś tam. Owszem, potem może mieć różnego rodzaju wątpliwości - taka ludzka natura. Ale musisz zrozumieć, że ona nie wróci, że ma Cie w dupie, nawet jeśli cały świat uważa inaczej. Dopóki nie przestaniesz żyć nadzieją nie pójdziesz na przód, nawet jak poderwiesz 100 innych lasek. Musisz pogodzić się sam ze sobą, nie ma żadnego złotego środka żebyś się z tym uporał...

casquero- czytaj nasze forum, to wszystko co tutaj pisaliśmy naprawdę potrafi dać kopa i wiele do myślenia. Nigdy rozstanie nie następuje z wyłącznej winy jednej osoby. Wiem, że jest ci cholernie ciężko, ale musisz się wziąć w garść DLA SIEBIE. Ściskam Cię mocno!

Szarykotek zycie lubi platac figle. Nie jedna osoba mi mówiła ze ex chce wrocic dopiero wtedy gdy masz juz ulozone zycie i jest Ci dobrze lub kiedy w jej zwiazku sie pieprzy to cisnie ją zeby wrocic ale to jest akcja na chwile. Pozniej znowu ma wszystko gdzies i dalej zyje w swoim zwiazku. Widzisz rzecz w tym ze miala wszystko co chciala u mnie dwie rzeczy czyli to ze nie wszystko robilem co ona chciala bo wiele rzeczy bylo abstrakcyjnych bo i fakt ze nie ma mnie na miejscu. Teraz jest ktos kto wszystko (poki co) dla niej robi i jest na miejscu. Wszystko inne jest przeciwienstwem tego czego w życiu w drugim partnerze szuka. Gdybym byl gnojem ktory zdradzal czy cos albo gdybysmy sie rozstsli z jakiegos waznego powodu to z pewnoscia by sie nie odezwala. A to rozstanie bylo efektem wpadniecia wir studiow i checia sprobowania czegos innego. Stad takie mysli i teksty znajomych. Rok ... ja to licze ze wiecej niz 6 miechow rozpaczac po niej nie bede. Dobre jest to ze po rozstaniu czas szybko leci i czlowiek zapomina w koncu o tym wszystkim.

Jak prawie zawsze zgadzam się z Elką.

Synthetica,

Bardzo dramatyczny ten post i trudno nie poczuć traumy, którą przeżywasz. A jeśli Ci powiem, że to na co cierpisz ma swoja nazwę i jest zaburzeniem osobowości (nie mylić z choroba psychiczną) wynikającym z dzieciństwa i jest TOTALNIE do wyleczenia, uwierzysz mi?
Musisz przestać uciekać przed sobą i demonami, które gotują Ci takie piekło w głowie.
Przestać uciekać tzn. zupełnie PODDAĆ SIĘ i przyznać, że problem jest w Tobie i zacząć go rozwiązywać.
Najlepsze jest to, że wraz ze świadomością, że całe "zło" nie leży w okolicznościach zewnętrznych, a jest jedynie projekcją tego w co od lat wierzysz (i co jest do zmiany) przychodzi poczucie kontroli i siły. Okaże się, że nie musisz już nikogo i niczego na zewnątrz kontrolować, bać się czy obwiniać - mega ulga i zwrócone poczucie bezpieczeństwa, tego Ci nie da NIKT i NIC poza "sobą samą" i nikt Ci tego już nie odbierze. Tylko musisz chcieć po to sięgnąć.
Tak naprawdę to Ty już jesteś wolna i byłaś cały czas- zniewolenie to iluzja, coś jak smycz i obroża, które sama sobie nałożyłaś i z łatwością mogłabyś zdjąć. Pamiętasz bajkę o słoniu, który urodził się w zoo i do końca swoich dni, nawet jak mieżył ponad 2 metry i ważył kilka ton, nie wierzył, ze jest w stanie się zerwać z cieniutkiego łańcucha, do którego był przywiązany niezmiennie jeszcze jako 'malutki' osesek?

Ps. Nie, nie jestem psychologiem. Do wniosków, o których pisze doszłam sama, bo parę rzeczy doświadczyłam w życiu, jak większość   Choć te wnioski nie są niczym nadzwyczajnym, a trafiają pewnie dlatego, że każdy czuje kiedy piszę prawdę, bo to jedno wszyscy odczuwamy zawsze tak samo

Witajcie. Dziś sie tu zarejestrowałam, bo jakoś przez przypadek trafiłam na ten wątek i nie mogę się nadziwić, że jest tyle wspaniałych osób na tym świecie, myślących tak podobnie do mnie, a jednak ja na takich nigdy w swoim życiu nie trafiłam.
W niedzielę mój facet, z którym jestem (byłam) 7 lat, bez jakiegokolwiek powodu stwierdził, że nie spędzi ze mną Świąt. Byliśmy zaproszeni na śniadanie do moich Rodziców. Ostatecznie pojechał łaskawie, ale przed śniadaniem uciekł z domu Rodziców i do tej pory się nie odezwał. Mieszkamy razem, ale w domu pojawił się dziś jak byłam w pracy i nie wraca na noc. Sytuacja jest dla mnie co najmniej szokująca. Nie wiem, jak mam się zachować, co robić. Czy zadzwonić po wyjaśnienie, wziąć wolne z pracy i poczekać jutro, aż się zjawi?
Nie chcę zaśmiecać wątku, ale jestem totalnie zszokowana. Napiszcie proszę coś mądrego i pocieszającego, bo zwariuję.

Otóż to! Podobno byłem bardzo oporny jak to ujęła, ale jak mnie rozgryzła, to już złapała króliczka i było "następny proszę!". Coś w tym jest, kumpel tez taki kochany był dla swojej dziewczyny, zostawiła go, znalazła sobie innego, ten następny do tego ją bił. Znalazła następnego, był gnojem, któremu chodziło o jedno. Jeszcze następny tak samo. Teraz ma jakiegoś, z którym szczęśliwa nie jest, ale jest bo jest. Ostatnio zaczęła wypisywać do mojego kolegi, przepraszać, składa mu życzenia, na kawe zaprasza. A on? On mówi, że ma to w dupie, tak tęsknił za nią jak ja za swoją teraz, a teraz pomimo tego, że jest sam to mówi, że ma to gdzieś i cieszy się, że wyszło, jak wyszło bo pokazała "klasę". Strasznie mnie dzisiaj tym zmotywował jak mi opowiadał.

Tu się z Tobą zgodzę w 100% w tym wpisie. Trzeba dostać w dupe, coś zrozumieć, coś w końcu docenić co było. To co mówiłem ostatnio, jej koleżanki, które też tak nie doceniały swoich byłych, gorzej niż mnie moja traktowały, to teraz same latają do mojej byłej i mówią, że nie wie co traci i co robi i że obudzi się w ręką w nocniku, na co moja ex robi "pff..". Takich rzeczy się dowiaduje ostatnio, masakra jak ludzie potrafią być zakutymi łbami. Teraz mi się przypomniało Elle88 jak mówiłaś kiedyś, że niektórym ludziom nie da się pomóc, muszą w ryj dostać, żeby się ogarnąć, coś w tym chyba prawdziwego jest.
Masz rację, czy chciałbym być z kimś, kto chce być ze mną tylko dlatego, że z inną osobą jej nie wyszło? No pewnie, że nie. Dlatego póki jeszcze coś czuję do niej, wszystko może się zdarzyć. Ale jak wszystko wygasnie to pewnie nie uda się wykrzesać nic. Chyba też Ty mi pisałas, albo ktoś z ŻYCZLIWYCH mi tu ludzi napisał, przypomnij pierwszą miłość sobie, wróciłbyś do niej teraz, czy nie? I właśnie pojawiła się miłość z liceum, biegałem, skakałem za nią, ona mnie olewała, wybrała skurczybyka. Jak się historia skończyła? Ja odpuściłem i.. po 5 latach, czyli teraz, ona się odzywa, skacze za mną, mówi wprost, że coś do mnie czuje, no wszystko, wszystko. Tylko nie wiem czy zrozumiała jakim człowiekiem jestem (raczej tak, skoro ostatnio jej mame spotkałem i do tej pory pamięta jak z kwiatkiem do jej córki przyszedłem), czy może dlatego, że w jej obecnym związku jest już dno. Tego nie wiem, ale wiem jedno, próbowałem wszystkiego, ale nie potrafię nic do tej dziewczyny poczuć, z grzeczności się do niej odzywam, czasem umówie, ale nic zupełnie nic. Niestety takie jest życie, dlatego doceniajmy to co mamy, a jeżeli mamy DOBRZE, to nie szukajmy LEPIEJ, bo LEPIEJ jest wrogiem DOBREGO. Tyle ode mnie

Nie jesteś sam z takimi dylematami bo 'są pewne sprawy, które się filozofom nie śniły'. Np. moja ex od jakiś dwóch tygodni zasypywała mnie smsami o tym że spieprzyła i bardzo chce wszystko naprawiać. Miałem nawet moment pewnego zawahania całe szczęście wszystko dobrze przemyślałem. Na chwilę obecną status naszych relacji jest bardzo niskim poziomie, staram się ucinać kontakt, ale biedna dziewczyna kręci się jak na karuzeli.

I tu kolejna dziwna rzecz jaka mnie spotkała bo moja ex usilnie stara się wyciągnąć mnie na spotkanie jakieś. Zabawne bo jedyne czego ja chcę od niej to żeby odebrała swoje rzeczy, więc po prostu nie odpisuję na wiadomości. Ostatni sms jaki dostałem kilka dni temu był następującej treści: 'wyjeżdżam na święta, wrócę w czwartek, mam nadzieję że znajdziesz dla mnie czas o 19...'

Tymczasem dzisiaj po pracy poszedłem z kumplem na dartsa i w pubie spotkałem moją ex z jakimś jej kolegą z dawnych lat. Bardzo dziwne zrządzenie losu. które obrazuje jak pogrywa ta kobieta. To zaczyna dla mnie mieć poziom pewnej abstrakcji, skąd się biorą tacy ludzie? Wróciłem do domu i zacząłem się zastanawiać czy ona nie jest nimfomanką?

To chyba jedyne wytłumaczenie, mam też nadzieję że skończy się już pisanie do mnie tych pierdół raz na zawsze. Walczę od miesiąca z tym gównem i wiem że jestem JA i ona, po prostu nie występuje pojęcie MY. Wierzcie mi moi drodzy, każdy kto do tej pory opisał swoją historię w tym temacie jest dla mnie wygranym.
Jesteście mocnymi ludźmi z mocnymi charakterami, każde drzewo ma prawo się zginać podczas mocnej wichury, ale to nic, wiem że wytrwacie w swoich postanowieniach.

Dzisiejszy post jest niezbyt spójny, za co z góry przepraszam, ale chyba za dużo rzeczy na raz chciałem napisać. Rozpoczynając ten post chodziło mi po głowie jak określić te dziwne zachowania mojej ex w stosunku do mojej osoby, ciężko mi zrozumieć te wszystkie gierki z jej strony. Ale w tym momencie czyli pisząc końcówkę stwierdzam że guzik mnie to jednak interesuje. Przykre jest tylko to że po każdym moim nieudanym związku wracał spokój i równowaga, nigdy nie czułem urazy i żalu do nikogo, do dzisiaj mam świetny kontakt ze swoimi dwiema ex, piszemy sobie życzenia i inne duperela, a w tym przypadku jednak jakbym się nie starał wiem że te wszystkie podchody prowadzą do coraz większej odrazy do tej baby.

Zastanów się i Ty nad tym kolego życzliwy bo też kiedyś zawracałeś głowę swojej byłej, to jest strasznie męczące jak ktoś tak na siłę stara się podporządkować drugą osobę. Mój przypadek jest dodatkowo skomplikowany bo trafiłem na kłamczucha, ale to też już nie ważne bo ja wiem że nikomu nie dam się podporządkować.

Zaczynam dostrzegać pozytywy tej sytuacji, jest mi dobrze samemu. Nie będę ukrywał że zawsze byłem typem pustelnika, nie w 100% ale jednak trochę. To pewnie wynik ciągłego życia w biegu po zatłoczonym mieście, męczy mnie czasami to absolutne podporządkowanie się rutynowym regułom, rytmiczne fazy przełaczających się świateł na skrzyżowaniach - tak, mam ochotę czasami przejechać na czerwonym i zrobić coś czego nie powinienem bo złamię te ogólnie panujące zasady, dlatego największe ukojenie czerpię w górach. Są spokojne i majestatyczne, potrafią uczyć pokory nawet największych miejskich 'chojraków'. W związku z tym zaplanowałem sobie długi weekend majowy z plecakiem i namiotem. Trzymajcie kciuki żeby mnie wilki w lesie nie zjadły zastanawiam się też jak to jest z tym prawdziwym uczuciem?

Czy w Waszych związkach były takie chwile że bicie serca tej drugiej osoby było cenniejsze niż tysiąc wypowiedzianych słów? To chyba jest prawdziwe uczucie, zastanówcie się czy patrząc teraz na tych swoich ex właśnie to czujecie, czy po prostu czujecie strach? Strach to takie złudne uczucie, które można bardzo łatwo pokonać racjonalnym myśleniem. Wiem bo jak byłem mały to miałem podobne problemy, co prawda nie z ex, tylko potwornym krokodylem w szafie. Śmieszne no nie? Teraz można się pośmiać bo doświadczenie nauczyło mnie że nigdy nie było potwornego krokodyla, to tylko wytwór mojej wyobraźni. Lepiej jednak tej wyobraźni nadać wytyczne samemu i myśleć o czymś dużo lepszym, w końcu życie składa się z wielu pozytywów. Wystarczy tylko obrać je za cel, ukierunkować swoje myśli na ten cel i systematycznie przeć do przodu.

Pozdrawiam

Dzisiejszy stan umysłu to pierwszy krok do lepszego jutra. Brzmi jak przemówienie na szkoleniu akwizytorów trochę ale to prawda, wiem doskonale o czym piszesz i też miałem takie przebłyski kiedyś. Nie bój się momentu 'wpadnięcia' na siebie, w tym leży klucz. Żeby systematycznie odkrywać swój spokój i siłę, coraz mniejszy stopień uzależnienia. Rzucałaś palenie, udało się bo realizowałaś swoje postanowienia. Wiem bo też mam za sobą ten paskudny nałóg, przyszedł moment kiedy przestałem się zupełnie bać wizji tego spotkania z papieroskiem
To co czujesz dzisiaj to faktycznie przebłysk i trzeba będzie jeszcze trochę powalczyć, ale już jest nieźle. Baa, wręcz świetnie ! Zaczynasz pisać pozytywne rzeczy, mniej więcej od momentu kiedy stwierdziłaś że masz dosyć tego faceta, czuję bardzo pozytywną energię, co pozwala stwierdzić że Twój były też był typowym wampirkiem i wysysał z Ciebie to co najlepsze.

Ot co!

Wiesz co iceman, u mnie jest to kojące, jak nie mam z nią kontaktu i nic z nią związanego się nie dzieje. Za to, jak coś się pojawi to jest bum. Tak, uważam, że płaszczenie, błaganie jest najgorszą rzeczą, jaką można zrobić, ba, ja nawet po 2,5 miesiąca jej powiedziałem, że chcę o nią dalej walczyć, jak usłyszałem ten śmiech w słuchawce, to jakby ktoś mi wylał kubeł zimnej wody na głowę. Że taka cudowna iskierka, a zachowała się jak typowa suka. W takich chwilach czuję, że człowiek pokazuje swoje prawdziwe oblicze, brak szacunku do drugiej osoby, bez honoru zachowanie i robienie wody z mózgu.

EDIT: Cudowni i wspaniali ludzie! Witam Was gorąco tego wieczoru, przy browarze, który zakładałem, że bedzie cudowny - Porter mocno dojrzały - jednak okazał się klapą. Na szczęście humor mój został poprawiony w inny, równie wspaniały sposób. Otóż, od czasu do czasu gadam z przyjaciółką, tą co mnie sprzedawała mojej byłej (robię to, ze względu na to, że ma jako jedyna kontakt ze swoim chłopakiem, a moim dobrym ziomkiem, któremu noga się powinęła). Gadka szmatka, nie mówię jej co u mnie, ale coś tam pokazałem zdjęcia kumpla z dziewczyną i cóż to za jej odpowiedź "hoho, myslalam, ze to zdjęcie Twoje i Twojej nowej dziewczyny", nie odpisałem nic, bo uznałem, że nie będe mówił tego co u mnie, gadamy tylko na temat jej chłopaka i o jakis pierdolach typu gdzie święta były i co jadłem na święta. Nie odpowiedziałem nic, później gadka szmatka, rzuciłem hasło bal, nagle zaczął się tematu balu, a z kim idę, a co to za bal itd. NIC NIE ODPISAŁEM! Teraz wysyła mi zdjęcia z grilla sprzed roku, gdzie zayebiście bawiliśmy się, w tym ja z moją ex i oh ah jaki cudowny czas to był i jak śmiesznie było. Nie wiem czy jestem paranoikiem, ale zaczynam się zastanawiać, kto tu jest chory umysłowo, bo chyba nie ja. Mam powoli, serdecznie dość tych ludzi.

iceman nie Ty jeden z nienormalnymi dziewczynami miałeś i masz do czynienia

Czytam, i czytam, i czytam i wiele wspaniałych, mądrych przemyśleń tutaj się pojawia.
Nasunęło mi się jedno - czy Wy lubicie siebie? Tak szczerze, lubisz siebie? Lubisz i potrafisz spędzać sam/sama czas ze sobą aktywnie, atrakcyjnie dla ciała i umysłu? relaksują Ciebie chwile spędzone tylko z Twoją pasją? Odżywasz wtedy?

Bo mam wrażenie, że wiele osób o tym zapomina, a dopóki nie polubisz siebie i nie oswoisz swojej samotności, nie będziesz w stanie wejść w zdrowy i fajny związek - dlatego, że zawsze będziesz zajmować tę gorszą rolę służącej/służącego, którego można za wszystko do woli obwiniać. A przecież w relacje trzeba wchodzić na równi.

Racja, miałem o tym wspomnieć. Bardzo dużo tej Twojej ex życzliwy, nie obraź się ale ja osobiście mam to w tyłku co u niej, napisz może lepiej co u Ciebie słuchać, tylko bez używania słowa ex i ona proszę

I co będzie z Tobą podczas tych imprez?
Czego oczekujesz od tej pewnej fajnej dziewczyny?

Troszkę nie zgodzę się - przerabiałam ten etap - rzuciłam się w wir różnych zajęć, spotkań ze znajomymi, dobę miałam wypełnioną w zasadzie codziennie od 5.30 do późnego wieczora - i co? i tak wszystko było o kant *d... dlaczego? bo nie byłam wewnętrznie gotowa na zapomnienie o ex a wszystko co robiłam to było sztucznym zajęciem - moje myśli i tak w każdej sekundzie krążyły w okół ex - w pewnym momencie bałam się, że to początki psychozy

Życzyłabym tylko naszemu koledze rozsądku - szczególnie w kontekście "tej pewnej fajnej dziewczyny" - żeby nie robiła za plaster.

Nie za wcześnie na nowy związek?
Co możesz jej/wam dać?

Życzliwy - wg mnie, myślisz podobnie jak ja.Niby chcemy o tym wszystkim zapomnieć i zacząć nowe życie, ale mamy tez nadzieje ze to wszystko jakaś pomyłka - ze one zrozumieją i beda żalowaly.Niestety, one dobrze wiedza co robią.                                                                              Elle88 ma racje cyt "za takiego skur......a one dadzą sie pokroic". Wnioskuje, ze właśnie takim skur.....m trzeba byc.Z tego co słyszałem, to właśnie takim jest aktualny "wybranek" mojej eX...lubi wypić,zacpac i do tego damski bokser ogólnie patologia, ale jednak ma w sobie coś czego nie miałem ja i wyrwał mi kobietę.Nie którzy mówią, ze ten drugi nie musi byc winny bo przecież "jak suka nie da, pies nie weźmie" moze i prawda, ale znając swoj charakter jak zobaczę ich razem to nie przejde obojętnie ( chociaż powinienem) i nie ukrywam, ze boje sie tego spotkania.Myske, ze w moim związku duży wpływ miała rutyna, myślała ze już jej nigdy nie zaskocze.Nie jestem tez jakimś domownikiem - mam pasje i hobby więc nie siedzę tylko w domu i oglądam TV.Bardzo boli mnie to, ze czułem i widziałem ze jest zle jednak nie było rozmowy.Nie zapytałem dlaczego tak sie od siebie oddalamy.Nie zdążyłem nawet czegoś zmienić bo przecież już był flirt z nim i pewnie nawet by sie jej nie chciało walczyć o nasz związek bo po co? Przecież jest nowy facet, adoruje mnie jest miły i sa motylki w brzuchu.Najlatwiej jest uciec - zmienić ja lepszy model..

Czyli nie jesteś - patrz ww. zdanie
Ty masz zapomnieć o byłej na długo, zanim wejdziesz w nową relację z kimkolwiek. Inaczej skrzywdzisz i siebie, i ją. A podświadomości nie da się oszukać - skoro napisałeś, to co napisałeś, to było szczere, a więc jeszcze nie czas.
Wybacz, że się czepiam, ale dla Twojego i tej nowej babki dobra

A poza tym, nie masz czekać, masz żyć pełnią życia aż ZAPOMNISZ o byłej całkowicie, ale bez udziału nowej osoby, która właśnie pojawiła się na horyzoncie.

Kto Ci broni cieszyć się wypadami w góry samemu? Lub innymi zajęciami? Najpierw sam czerp z tego radość, zanim zaprosić kogoś do swojego życia, by czerpał tę radość z Tobą. Wiem, co mówię, też musiałam się tego nauczyć - kocham mazury -przychodzi weekend, pakuję się i wio w drogę, sama zdarza mi się wyskoczyć nad morze na rybkę i wrócić tego samego dnia. Ot tak, po prostu. I są to bardzo przyjemne wypady a ja wracam zmęczona ale szalenie zadowolona Tyle, że nie mam ciśnienia na to, by koniecznie komuś serwować takie atrakcje. Na chwilę obecną są moje i tylko moje

Witaj wśród żywych

Super, że masz w otoczeniu tak dojrzałą osobę, zajął się Tobą jak taki Anioł Stróż:) Wielu z nas musiało walczyć z apokalipsą w pojedynkę, każde własnymi mieczami, na miarę własnych sił.
Wiesz co trener spowodował? że najgorsze chwile, emocje, czarne myśli wyrzuciłeś z siebie siłowo, podczas treningu. Od dawna wiadomo, że na problemy z głową najlepszy jest wysiłek fizyczny, jakikolwiek ale trzeba zmęczyć głowę treningiem siłowym.

A nawet jak zadzwoni to co? możesz nie odebrać, możesz odebrać i powiedzieć jej, że jesteś zajęty, możesz życzyć jej szczęścia z uśmiechem na twarzy. Masz wiele możliwości, Ty dyktujesz warunki Jest przy tym duża szansa, że jeśli się odezwie, to na Tobie to już nie będzie robiło żadnego wrażenia

czyli, że jeszcze nie jest tak do końca obojętna/neutralna. Moim zdaniem, neutralna dla Ciebie będzie dopiero wtedy, gdy wiadomość od niej, np. sms, albo przypadkowe spotkanie na mieście, nie wywołają w Tobie żadnych emocji - negatywnych/pozytywnych/lęku/wstrętu/żalu/pragnienia/pożądania
ale jesteś na dobrej drodze I'll keep my fingers crossed for you!

Nie do końca jestem wyleczony, w miesiąc nie ma czego się wielkiego spodziewać Ale jestem na pewno już blisko końca ^^

Cześć Panie i Panowie.

  Ciekawy temat został poruszony - jak to jest z tym 'plastrem'. Myślę życzliwy że to byłaby bardzo kiepska decyzja, chodzi o okres tej przysłowiowej żałoby. Tu nie ma jakiś prostych recept, jak szybko komuś mija ten czas związany ze złym samopoczuciem i negatywnymi emocjami. Chociaż będę strzelał że w Twoim przypadku będzie to trwało trochę dłużej.

Dlaczego odradzam nowych związków? Bo najpierw trzeba się całkowicie wyciszyć, odciąć i całkowicie pozbyć emocji. Wtedy przychodzi etap akceptacji samego siebie. Może to zabrzmi dziwnie, ale żeby kogoś na nowo pokochać, trzeba pokochać najpierw siebie.

Powiedzieć na głos Ty to Ty, a Ja to Ja, w momencie kiedy to odkryjesz będziesz w całości sobą. Każdy gubi jakąś część siebie po drodze kiedy zrywa kontakt z tą drugą osobą. Samotność pozwala tą część odnaleźć i stać się kompletną osobą. Ludzie cholernie boją się tej samotności bo tak na prawdę chyba nie znają jej do końca. Uaktywaniają się jakieś fałszywe lęki ~ bo nikogo sobie nie znajdę, bo mam już tyle lat... No i rodzą się kolejne problemy bo zaczynamy szukać trochę 'na siłę'.

Tymczasem samotność uczy że jesteśmy 'pełni' i mamy nieograniczone możliwości, samotność uczy też dojrzałości, uświadamia że wszystkie lęki są pozorne - otóż to, znając swoją prawdziwą wartość i akceptując samego siebie zauważam że niczego nie muszę robić na siłę - czuć się przegranym bo ktoś mnie zrobił w jajo? Absolutnie nie, ja nie muszę stosować żadnych plastrów i zatykać dziur, użalać się nad swoim losem ~ bo nikogo nie znajdę, bo lata lecą

Nie przeraża mnie to, zupełnie nie bo czuję się bardzo dobrze - jestem nadal tą samą osobą, odkrywam uśmiech we wszystkich małych rzeczach, które mnie otaczają. Nie muszę nikogo na siłę uszczęśliwiać, mogę się podzielić tym co we mnie najlepsze i co zaakceptowałem będąc samemu z drugą osobą. Dopiero wtedy można mówić o nowym związku.

Powiem Wam coś ciekawego, byłem w kilku związkach i zawsze zaczynały się w momentach kiedy najlepiej czułem się sam. Zazwyczaj spotykałem kogoś na swojej drodze i nigdy nie naciskałem, wszystko przychodziło samo. Wszystkie moje ex przyciągałem podświadomie w czasie kiedy bywało że utrzymywałem dystans i wręcz mówiłem że nie chcę się z nikim wiązać, one coraz bardziej chciały ze mną być. Moje związki natomiast rozpadały się zazwyczaj kiedy byłem za bardzo przywiązany do kobiety, niestety chyba w tym leży cały problem, nie jestem typem pantofla i mam swoje zdanie, ale mimo wszystko przychodzi taki moment że ludzie wychodzą mi na głowę bo wiedzą że oddałbym za nich swoje serce.
To cała przykrość moich historii bo zawsze dostaje kopa kiedy oddaje całe moje życie i każdą sekundę bicia serca drugiej osobie, darzę ją bezgranicznym zaufaniem i potrafię mówić że kocham. Wtedy one odchodzą, kiedy znowu przyzwyczajam się do samotności i staje się oziębłym zdystansowanym człowiekiem znowu zaczynają do mnie lgnąć jak ćmy ludzie, którzy za jakiś czas pewnie znowu mnie zranią.

Nie jestem żadnym DDA, mam dobry kontakt z rodzicami i miałem szczęśliwe dzieciństwo. Po prostu nie mam pojęcia dlaczego takie przychlastane osoby się do mnie przylepiają zawsze

Redapples omijaj szerokim łukiem audi, fajne może jest, ale opróżnia kieszenie niesamowicie. Miesiąc temu popsuła mi się część z układu kierowniczego, jak mi powiedzieli 4200 zł za kawałek blachy i gumy w serwisie to nagle poczułem wielką miłość do karty MPK i roweru.

To samo u siebie zauważyłem. Dopóki nic nie chcesz - ona chce i się stara. Dopóki jestes niezalezny jesteś pociągający. I teraz w związku utrzymaj balans między "olewaniem" (a tak naprawde zajęciem sie sobą), a jednak dawaniem czegoś swojej drugiej połówce.
Jak więc wytłumaczyć, że kobiety "dają szanse" i zakochują się w tych, którzy o nie zabiegają, raczą kwiatkami, słodkimi słówkami? U mnie to nigdy nie działało. Może właśnie dlatego, że też mam własne zdanie i nigdy nie robie czegoś na pozór, by sie przypodobać. Czułbym wtedy, że dano mi szanse z litości.

Nie wiem, jak patrze na kolegów czy opowieści innych mezczyzn, to ja mam na odwrot. To o mnie zabiegają. Wiem, to moze brzmieć jak zarozumialstwo, ale w związkach to zawsze one walczyły, starały, a ja dopiero włączałem się później, gdy juz mielismy wspolne cele i widziałem w tym sens.