Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Trzymam kciuki, 3 miesiące to już sporo. Jest dobrze, będzie jeszcze lepiej

Wrócę na chwilę do swoich spraw, jak prawdziwy egoista

Jestem w domu. Uff, dzień minął dość fajnie, mimo tego czasami wracały jakieś kotłujące się niespójne myśli. Nie tak łatwo się ich pozbyć, dziś mija dopiero tydzień od naszego rozstania. Jakie to bezsensowne, spoglądać komuś przez pięć lat w oczy i mówić "kocham Cię" a potem nie potrafić zrobić tego jeszcze raz i powiedzieć "to koniec".

Nie i już, opcja zapasowa to chyba najbardziej prawdopodobna myśl wokół której można znaleźć jakiś sensowny punkt zaczepienia, bo jak inaczej to wytłumaczyć. W dodatku tyle betów mam w szafie, na cholerę ona mi to zostawiła. Najlepszą opcją byłoby odesłanie tego wszystkiego kurierem, jednak nie mam zamiaru podejmować żadnej inicjatywy związanej z tą kobietą.

Dzisiaj pobiegałem z psem wieczorem, ktoś kto mówił że najlepszy przyjaciel człowieka to pies miał całkowitą rację. Szczególnie mój swojego sierściucha znalazłem kilka lat temu na wycieczce w górach, też go ktoś zostawił. Ot tak, pobawił się i mu się znudziło. Nie zdawał sobie sprawy jak wielką przyjaźń stracił, dużo czasu zajęło mi zdobycie zaufania tego psiaka, ale udało się.

Chwila czasu dla siebie, kubek z ciepłą herbatą i cisza. Miasto powoli zasypia, to dobra chwila żeby znowu pomyśleć. Paradoksalnie myślenie o tej sytuacji analizując ją i rozbierając na mniejsze kawałki bardzo pomaga. Nie skupiamy się na tym co najbardziej męczy, tej złej części mózgu, która żyje swoim życiem. Można ją zagłuszyć włączając logiczne myślenie.

Kilka razy dopadało mnie pytanie "co popsułem?"
I śmiało mogę odpowiedzieć - nic. Tak to prawda, była taka przypowieść o rzucaniu kamieniem w ladacznicę, kto nie zgrzeszył niechaj rzuci. Pomijając już fakt że w XXI wieku po uprzednim utworzeniu 'wydarzenia' na fejsbuku przyszliby wszyscy niedowartościowani ludzie i zaczęli rzucać, to jest w tym pewien element wspólny z moją i Waszymi historiami. Po pierwsze ciekaw jestem po jakim czasie przejdzie mi ta cała złość, wyzbyłem się złudzeń co do mojej EX, ale ostatnimi czasy czuję że ją znienawidziłem, kiepski stan. Nie chcę nikogo nienawidzić i traktować jak wroga. Zastanawiam się jak czują się Ci ludzie, którzy odwalają takie numery. Nie wierzę w to że nie mają sumienia. Może jest po prostu tak że potrafią się tak mocno dowartościować żeby stwierdzić 'tak z tego człowieka wypiłam już cała energię, teraz już nie jest mi potrzebny'

To jest chyba najlepszy moment żeby pracować nad sobą i zregenerować te wszystkie ubytki w naszej osobowości.
I chyba najważniejsze pytanie jakie mogę sobie zadać - co sprawia że miewałem doła? Ok, przyznam się, nasze ciche dni wrzucały mnie w te miejsca na dnie. Jakieś dwa tygodnie temu byłem w Warszawie i wracając późnym wieczorem popatrzyłem na pusty fotel obok, to co mnie tak wiecznie wkur*iało, ta umaziana tapetami tapicerka i wiecznie otwarte lusterko pasażera.
Czy ja jestem normalny? Brakuje mi tego co mnie irytowało, nigdy o tym nie mówiłem bo to błahostki, ale jednak.

Czy to aby dobry tok myślenia? Coś mi się zdaje że moja podświadomość znowu wywinęła mi niezły numer, bo sama sprowokowała mnie do takiego takiej gonitwy myśli.

Da się z tym walczyć, nad wszystkim można zapanować. Choć w najmniejszej mierze nad tym co będzie. To jest kolejna machina napędzana naszymi negatywnymi emocjami - strach.
Strach przed tym co będzie, byłem tak wyssany z poczucia wartości że zacząłem się płaszczyć, zastanawiać się co będzie jutro i czy kiedykolwiek poznam drugą taką osobę?
Odpowiedź jest prosta - poczucie wartości trzeba odbudowywać, powoli i systematycznie. To bardzo proste, egoistyczne myślenie i skupianie się na czynnościach związanych tylko z sobą, ze swoimi zachciankami. Łał to jest na prawdę przyjemne, poczuć się jak ktoś najważniejszy będąc sobą i tylko z sobą.

Wtedy powoli odchodzi strach o siebie, wiem że jestem świetny i ważny dla tego świata, więc nie boję się jutra. Powtarzam to tak często że moja podświadomość zaczyna to przyswajać, kiedy ona to przyswaja ja w to wierzę.

Jak to kiedyś rzekł George Bernard Shaw - Człowiek, który w nic nie wie­rzy, boi się wszystkiego.
Więc czas zacząć wierzyć w siebie, to co przytrafiło się mnie i nie tylko, bo wielu ludziom na tym forum i całym zresztą świecie - cholernie osłabia poczucie własnej wartości i wiary w nią. Zadaję sobie tylko pytanie - dlaczego aż tak bardzo jesteśmy w stanie sobie wkręcić że wina jest po naszej stronie? Mnie się to przez moment udało bezbłędnie, czas najwyższy włączyć logiczne myślenie, bo do tej pory zdecydowanie nie funkcjonowało tak jak trzeba.

No i obierzmy sobie jakiś cel, to bardzo ważne żeby ciągle coś robić, cieszyć się każdym małym sukcesem, bo świat jest piękny, tylko czasami tego nie dostrzegamy myśląc o czymś zupełnie innym.

I tak małymi kroczkami trzeba odbudować wiarę w siebie i swoje możliwości. Bo one są w każdym z nas, były od zawsze i będą.
Tak jak świat, który nas otacza, cała paleta kolorów - po prostu jest. To tak jak tłumaczyć niewidomemu jak wygląda kolor niebieski, coś co każdy zna i wie że po prostu jest, ale nie potrafi tego wyjaśnić. Pozostaje tylko w to uwierzyć, zdjąć tak ładnie założone klapki na oczy i przekonać się na własnej skórze że ja to potrafię i że jestem w tym najlepszy.

Tymczasem plan gry już ustalony, obejrzę sobie jakiś film. Hm, może madagaskar? Byle nie król lew, jestem z pokolenia które łaziło do kina i beczało.
Nie wiem czy byłbym w stanie dzisiaj obejrzec smierć Mufasy

Tak więc na zakończenie - ważny komunikat dla tych, którzy jeszcze nie wygrzebali się w 100% z podobnych sytuacji - nie oglądamy króla lwa

Pozdrawiam

Jasne, masz rację.

Ale jest coś o czym warto napisać. Kiedy zdecydowałem się? Nie to złe zdanie - kiedy po prostu zacząłem pękać mimowolnie i płaszczyć się przed nią zniknęły wszystkie wady. Zupełnie o tym zapomniałem. Zdaję sobie sprawę że nie ma ludzi idealnych, szczególnie jak z kimś zamieszkamy można się o tym przekonać. Ale to nie jest aż tak istotne, nigdy za nią nie chodziłem i nie gdakałem o tym że nie podoba mi się to i tamto.

Mimo tego powstał w mojej głowie jakiś wyidealizowany obraz mojej "świętej Ex", bez wad, najlepszej kobiety na świecie.
Kolejny raz błędne myślenie. Widać prawidłowość w tym co pisała wcześniej Elle88 na temat dowartościowania się czyimś kosztem. Schemat jest prosty, zostaję ja i moje cztery ściany. Człowiek, który nie ma już siły bo zostało z niego wyssane wszystko to co najlepszego mógł oddać i tylko obraz idealnej byłej.
Wtedy coś kłuje i napędza do takiego myślenia - straciłem idealną osobę, muszę o nią walczyć.
W rzeczywistości to stek bzdur i tu pytanie - skoro poczułem że nie będę bez niej mógł żyć, bez tego ósmego cudu świata to czy nie był to właśnie moment w którym ona dowartościowała się już całkiem moją słabością?

Jakbym się poczuł gdybym kogoś zdradził, rozdeptał a ta osoba wróciłaby do mnie na kolanach?

Źle? To tylko wyrzuty sumienia tak działają. Poza tym oni czują się zajebiście, nie oszukujmy się. To jest dowartościowanie kosztem innych, pokazują nam swoją siłę, my odkrywamy wszystkie swoje słabości i utwierdzamy ich w poczuciu tej siły.

Czy ktoś z Was nie ma tej siły w sobie? Czy ja jej nie mam? Wielka bzdura, widuję tematy zdrad, rozstań ot tak. W większości powtarza się ten schemat - bo ta druga strona jest taka świetna że trzeba analizować co spieprzyłem/łam, dotrzeć do tej drugiej strony, zabijać się powoli gęstą papką myśli przelewających się po głowie.

Zamiast ciągłego myślenia o tym co JA popsułem muszę myśleć tylko o tym co JA potrafię, dziedziny życia w których jestem dobry, wiedza jaką sobie przyswoiłem przez te wszystkie lata życia, to jak pracuję nad kształtowaniem swojego umysłu. To jak pracuję nad sobą żeby być silnym fizycznie.

O tak, czytam, uprawiam sport i biegam na siłownię.

Robię to tylko dla siebie po to żeby odzyskać siłę, którą podświadomie sam oddałem.

A dziś standardowo pobudka, wstąpienie do sekty dobrego samopoczucia tak to nazwałem, no ok może to dziwnie wyglądać kiedy gadam do siebie że jestem świetny, jeszcze brakuje tylko ciasteczka hare krishna mimo wszystko tak właśnie robię.

Zapowiada się kolejny piękny dzień, mam nadzieję że nie tylko dla mnie

Pozdrawiam

Elle88 - fajnie mi się czyta Twoje posty, bo w wielu sprawach myślimy podobnie

Iceman - Dopiero teraz przeczytałam, że od Waszego rozstania minął tydzień. Biorąc to pod uwagę, to praca nad sobą nieźle Ci idzie. Cóż, pewnie załamania i kryzysy będą, ale jak się zacznie na dobrym kursie, to potem łatwo na niego wrócić. Ale pochwalam pracę nad siłą fizyczną i duchową, bo jak będziesz miał w nadmiarze, to się najwyżej z kimś podzielisz. Albo zostaniesz Supermenem (BTW: jak lubisz kreskówkowe rozrywki to "Ralf Demolka" jest fajny

Co do spadku poczucia własnej wartości osoby zdradzonej/porzuconej. Zadziwiające jak skonstruowany jest człowiek, prawda? Nie znam osoby, włącznie ze sobą, a mam o sobie bardzo dobre zdanie, która nie zareagowałaby pytaniem "Co jest ze mną nie tak?". A w życiu zawsze w parze jest dwoje ludzi, którzy na siebie wpływają i trochę prowokują pewne wzajemne zachowania. 

Inna sprawa, że próby ratowania związku przez osoby porzucone, to nie do końca wynika z tego, że są słabe i do życia potrzebuję tej drugiej cudownie wyidealizowanej istoty. Próba odzyskania drugiej osoby wynika też z faktu, że chcesz zawalczyć o swoją przyszłość. A ona jest często bepośrednio związana z osobą, którą tracisz. Mieliście jakieś wspólne plany, jakieś fajne perspekywy mniej lub bardziej zdefiniowane.

Racja, tylko problem w tym żeby potrafić się odciąć i przestać żyć złudzeniami. To przykre żyć iluzją w jakimś wyimaginowanym świecie, na każdym kroku nas to spotyka, nie tylko w życiu osobistym.
Trzeba iść do przodu żeby zobaczyć prawdziwe zmiany, tylko to jest teraz moim hasłem przewodnim

Nie ma różnicy czy tydzień czy rok, lepiej podjąć pewne kroki od razu niż dać się mamić swojej podświadomości. To właśnie problem wielu ludzi, temat który założyłem nie jest jedynym, który czytam.
Widzę jak włażą usilnie do pralki, zamykają się w niej i włączają wirowanie. Dosłownie widzę jak się kręcą w tych bębnach.

Jasne, mam jak każdy wzloty i upadki. Z tym że to jestem tylko i wyłącznie ja, a skoro tak to potrafię to kontrolować.
Nie ma ludzi z żelaza, dopadają mnie czasami złe myśli, ale szybko z nich wychodzę. Nie chcę tutaj się użalać bo nie po to założyłem ten temat. To normalne i daleko mi od krytykowania takich chwil, nie należy się tego bać i czasami po prostu dać upust swoim emocjom.

Co do płaczu to niestety, nie zdarzyło mi się nigdy płakać z powodu rozstania. Prędzej na królu lwie, jak już pisałem wyżej.
Koncentruje się na tym żeby udowadniać sobie swoje słabości i z nimi walczyć. Po prostu nie umiem siąść w kącie i beczeć, wolę założyć pod sufitem worek bokserski i po nim ładować do momentu kiedy nie będę miał siły zupełnie na nic.
Pewnie dlatego zapisałem się na szkolenie do wojska. To nie tak że nic nie czuję, każdy potrafi płakać, ja też, ale bardziej wzrusza mnie ludzka głupota, kiedy widzę jak ludzie traktują zwierzęta i tych, którzy zapominają że sami ludzie to nie zwierzęta i traktują ich tak samo.
Ze swojego powodu nigdy nie będę płakał bo chwilę potem zacząłbym się z siebie śmiać.

Bo nie jest słabością płakać z cudzego nieszczęścia, ale ze swojego dla mnie już tak.

Dzięki za to zdanie;

jest bardzo motywujące.

Pozdrawiam

Dla mnie stwierdzenie absolutnie prowokujące Ile się tutaj biednych kobiet zastanawia, o co chodzi tym facetom... Nie ma się co zasatanawiać, jak weźmiesz sobie bilans, to podejrzewam, że jedna płeć jest warta drugiej

Facet nie zawsze musi się golić. Facet może a) mieć taki styl z trzydniowym zarostem "bad boy look" (niestety nie każdemu pasuje i to jest problem...) b) może być w trakcie zapuszczania stylowej brody I o jedno i o drugie trzeba dbać, bo jednak "bezdomny look" pozbawiony jest uroku

Hmm... W sumie mogłam się domyślić, że wiele filmów w ciągu ostatnich lat widzieliście razem, więc powstrzymam się z propozycjami Zawsze jest kino w alternatywie, zwłaszcza że chyba jest/będzie teraz trochę rozrywkowych filmów dla dużych i małych chłopców (i dziewczyn jeśli lubią )

To typowa reakcja, nie czuj się dziwnie z tego powodu. To tylko oznacza, że nie zatraciłeś siebie i BARDZO DOBRZE
Włączyłeś rozsądek i teraz nie dasz się tak łatwo omamić emocjom, jesteś na pozycji rozdającego karty- nie utrać jej.
Póki co pokazujesz klasę, nie było z Twojej strony żadnej większej "skuchy" od rozstania i jak tak dalej pójdzie to wyjdziesz z tego bez szwanku (pomijając po-rozstaniową traumę).

A Twoja ex zachowuje się gówniarsko i widać, że zaczęła podchody, ale robi to nieudolnie i w przeświadczeniu, że jest górą. Nawet nie wie jak bardzo jest w błędzie

"Menel look" "menel lookowi" nierówny Trochę jak blondynka blondynce :D:D

Haha, moi drodzy, żeby uciąć te spekulacje przyznam się do tego że po prostu mi się nie chce golić.
Taka ot historia, choć dyskusja bardzo ciekawa. thepass nie martw się niczym, w wieku szesnastu lat ma prawo rosnąć słaba broda, to się zmieni.
Bądź silny

Niech mi ktoś przyłoży !

Dzisiaj spotkałem znajomą, oznajmiła mi tak: hej słyszałam że idziesz z X na jakieś wydarzenie, widziałam na fejsie. Arggghhh znowu ten wstrętny portal, nie wiem po co mi ta informacja i czy może moja ex maczała w tym palce?
To już jest stąpanie po bardzo kruchym lodzie bo od tego blisko do zakiełkowania nowych idiotycznych myśli w podświadomości.

Absolutnie nie mogę o tym myśleć i muszę to wypierać z głowy za wszelką cenę. Nie chce mieć nic wspólnego z tą osobą i absolutnie żadnych informacji na jej temat.

Dzisiaj idę się zrelaksować, znajomi urządzają imprezę. Nigdy nie byli w jakiś super kontaktach z moją byłą, więc raczej nie będziemy poruszać tego tematu.
Jedyny problem polega na wyparciu znowu jakichkolwiek myśli z nią związanych. Ja już wiem że to nie ONA jest problemem, tylko JA i nie mam zamiaru stracić pięknego wieczoru w gronie znajomych przez swoje fobie i paranoje.

Ogólnie moi drodzy, Wszyscy którzy odwiedzają ten temat, uświadomcie sobie kto jest problemem. To co się dzieje fizycznie to tylko jeden moment, chwila - zdradził, wypaliło się etc, mogę tak mnożyć przypadki. To jest chwila kiedy ta decyzja podjęta przez drugą stronę do nas trafia.
Cały problem rodzi się w nas, nie w tych ludziach, którzy nas zostawiają. Oni podejmują takie decyzje bo mają odwagę i są silni.

I nie sztuką będzie powiedzieć sobie - wytrzymasz, dasz radę, bądź silny.

Sztuką jest odkryć źródło problemu i eliminować je u podstaw. Puste frazesy-wytrzymam, dam radę. Nic nie muszę wytrzymywać, kto mnie zmusza do wysiłku? Ona? Nie!
Ja sam, bo biegają  po głowie te cholerne chochliki uzbrojone w szydercze uśmieszki i wrzeszczą: ona Cię zostawiła bo jesteś do dupy.

Wyeliminuję te paskudne zwierzątka, które zamieszkały w mojej głowie. I nie będę eliminował jej - mojej ex, czy ona mi coś każe? NIC zupełnie nic.

Jedyne co robi to zaczyna jakieś zagrywki, ale to tylko ją pogrąża. Wiem to bo nie jestem idiotą, podchodzę bardzo chłodno do tego co się dzieje i analizuję bez emocji.
Za późno na emocje w tym przypadku, zresztą one nigdy nie są dobrymi doradcami.

Uf, ulżyło mi teraz.

Pozdrawiam i życzę udanego weekendu.

Masz w dużej mierze rację, choć rzadko zdarzają się przypadki ludzi zupełnie niezależnych uczuciowo. Wszystko to kiedyś wraca, już to przerabiałem. Nie ma ludzi z kamienia ani stali

Właśnie to drugie zdanie jest bardzo ważne. Chodzi o ten głód, wytłumaczę o co mi chodzi problem polega na tym że oni nie są wcale głodni, zobaczyli po prostu jakieś wystawne danie, spróbowali - smakowało albo i nie, ale za wszelką cenę chcą go zjeść do końca. I to wcale nie będąc głodnymi, taka dygresja z mojej strony.
Śmieszne porównanie, ale mam nadzieję że jest na tyle przejrzyście napisane że wszyscy skumają o co kaman

Elle88 trafiałaś w samo sedno. "Dla nich związek kończy się tam, gdzie dla zdrowych emocjonalnie ludzi się zaczyna", bardzo trafna wypowiedź. Mój next ex, tak chyba można powoli nazywać ten związek, jakiś czas temu powiedział mi że On musi zrobić sobie przerwę, bo już nie ma tych emocji co kiedyś, w momencie którym ja się otworzyłam. Żar powróciły na chwilę po tym jak się nie widzieliśmy. Jednak ja nie potrafię żyć w ciągłej walce by te emocje podtrzymywać. Teraz sytuacja wygląda tak, że niby jesteśmy razem, ale po powrocie z krótkiego urlopu, zero odzewu, wysłałam jednego smsa do teraz cisza, strasznie mi smutno, huśtawka nastroju jest nie do ogarnięcia. Zastanawiam się, czemu ja muszę wziąć na bary to zerwanie i obarczyć siebie odpowiedzialnością, jak to nie u mnie wygasło kochanie, ono się tam gdzieś tli a ten cholerny ciężar decyzji muszę unieść ja.
Tak ogólnie witam, cieszę że jesteście. Brakowało mi tego forum i Waszych opinii.

redapples: Uniesiesz go. A potem przyjdzie ulga i poczucie, że nie mogło być inaczej, nie było z czego tego bata ukręcić.

Dojrzałość polega w końcu też na podejmowaniu tych trudnych decyzji, czasem za kogoś. Ale uwierz mi, że jak ktoś pozostawia decyzje w tak ważnych sprawach "losowi", to nie jest to ktoś, kto skoczyłby za Tobą w ogień. Więc niech się buja Królewicz ze spalonego zamku

jakby był lajki to bym wstawiła z 1000

towarzysze.

Ahoj

  Po pierwsze to fajnie że wypad się udał, pogoda chyba też dopisywała
Z tematu korzystaj ile chcesz ja pewnie coś skrobnę wieczorem. Na razie nie mam czasu na dłuższą posiadówkę przy klawiszach, bo cały dzień już zapełniony po brzegi, głównie w pracy, ale nie jestem w stanie wyprzeć całkowicie swoich myśli, więc na pewno się poużalam potem nad sobą. A co mi tam
Co do pytania co słychać, to chyba nie jest źle. Chociaż złapał mnie kilka razy dołek w weekend, ale spędziłem go wśród dobrych znajomych, więc szybko przechodziło

to tak jakoś sowiecko brzmi, może GWE? Grupa Wsparcia Emocjonalnego

jak to śpiewał Marley don't worry be happy, skoro jest już nazwa organizacji to trzeba będzie zacząć działać i wysyłać dobre myśli. Więc przygotuj się na dostawę, będzie dobrze
Mądre decyzje czasem wiążą się z trudnym wyborem, ale to tylko uzależnienie od przeszłości a przecież liczy się to jak będziemy kształtować naszą przyszłość.
I jeden z moich ulubionych cytatów Coelho "Ma­my pra­wo po­pełniać w życiu wiele błędów. Oprócz jed­ne­go: te­go, który niszczy nas samych."

Pozdrawiam

Chcesz mieć na mailu zdjęcia gołego cygana bez zębów? To ani się waż dzwonić !

edit

Hmm, dobra. To zabrzmiało słabo, dorzucę jeszcze link do piosenki Gunther - Ding Dong Song. To już brzmi groźnie

Głowa w górze i bez żadnych takich dołków. Do tej pory czytając to co piszesz odnosiłem wrażenie że posty pisze mocna osoba, która wie czego chce od życia.
Idź tą ścieżką dalej bez oglądania się za siebie, skoro to powtarza się notorycznie to najwyższy czas się postawić. Zresztą co ja Ci będę pisał, sama zdecydujesz. Nie ważne jaką decyzje podejmiesz, jedno jest pewne. Na ten moment musisz urwać kontakt, absolutnie omijać ten schemat że dzwonisz co godzinę i pytasz jak się ma.
Ciekawe jestem, gdybyś miała opisać w procentach jak wygląda ten związek, to ile procent z siebie dajesz a ile on? Jak dla mnie proporcja 60/40 to jest taka granica, której nie powinno się przekraczać.

Ostatnie pól roku dawałam sporo, otrzymywałam coraz mniej. Tendencja się odwróciła jak na moją niekorzyść, jak doszło już do podawania kolacji do wyrka. Mój błąd dałam się zapędzić w kozi róg. Nie ważne czy bym go zagłaskała czy też nie, efekt pewnie byłby ten sam, teraz to wiem. Jak Ell88 już napisała jest to królewicz któremu nie dogodzisz, tak ja to też widzę.
Nie dzwonię co godzinę, rano tylko krótki sms by się umówić bez zbędnych emocji, żalu, tęsknoty nic.
Znam już schemat jaki mną kieruję, więc całkowicie zaczynam go odwracać.
Nie ma zamiaru dzwonić, wolę wywalić emocje tutaj, dawka dobrego humoru, pomaga bardziej niż wizyta u psychologa, byłam raz pogadać i miałam w głowie tylko jedną myśl, co ja tutaj robię nikt mi nie musi mówić jaka ja jestem biedna, nie potrzebuje współczucia tylko planu.
W pracy kierowałam ludźmi przez ostatni rok, powinnam być odporna na gierki, szantaże, w domu chciałam od tego odpocząć, mieć wolną głowę i święty spokój, na początku walczyłam z manipulacją, później odpadłam byle tylko nie było fochów i obrażania się.

Zapraszam na piwo :3
Czytając Twoje posty, bije sie w piers, ze nie postapiłem tak jak Ty, no ale trzeba coś przeżyć, żeby czegoś się nauczyć.

Napisałem post, zaintrygowałeś mnie okrutnie, ale to już w moim temacie.

Wiesz Ice, tak sobie czytam o tym zapełnianiu dnia do granic możliwości i się zastanawiam, czy Ty trochę nie uciekasz w ten sposób od emocji..?
Nie traktuj tego jako zarzut, chodzi o to, żebyś nie wpadł w druga skrajność - zamrożenie emocji, które prowadzi tylko do odwlekania przeżywania poczucia straty w czasie.
Pamiętaj, że odczuwanie negatywnych emocji nie jest niczym nagannym ani śmiesznym i dla nich też powinno być miejsce.
Byle nie popaść w obsesję, ale do tego Ci bardzo daleko.

Tak jak gdzieś już pisałam, takie zatrzymywanie emocji w sobie nie powoduje, że one znikają, co najwyżej czekają na "lepszy czas", to może być jakiś bodziec z d..., albo - w najgorszym wypadku - będą wychodziły w momencie związku już z nowa Kobietą, która podświadomie możesz traktować jak alter ego swojej byłej, "wyrównywać rachunki". Znam co najmniej jeden taki przypadek.

1,5 tygodnia to bardzo mało żeby zrozumieć co się naprawdę stało, w tej chwili robisz wszystko żeby się nie rozsypać, bo praca, bo ludzie, bo życie się toczy a Ty "masz być silny".
Ale daj sobie trochę luzu i nie bierz więcej niż możesz unieść w tak krótkim czasie.

Pozwól sobie poczuć każdą emocję, ale na maksa..tak żeby Tobą zawładnęła. Tylko wtedy będzie się mogła wypalić i poczujesz ulgę. Inaczej to nie zadziała.
Myślałeś o tym, żeby poświęcić jakiś wolny weekend na to?

Podaj swoje województwo, to się dowiemy bardziej bym sie bał, że jak mnie zobaczysz "taki chłop, a taka pipa"

Małopolska

Cholera, małopolska to słabiutko :C za daleko xd zapraszam na wakacje nad morze :>

Projekcja, która urzeczywistnia się przez konsekwentną realizację ustalonych założeń w teraźniejszości, więc po co się rozdrabniać skoro można nad tym pracować
Strasznie metafizycznie się tu zaczyna robić

Oczywiście to racja że emocji nie da się stłumić i one po prostu znikną, choćby pisząc ten temat pojawiało się ich trochę. Gniew, gorsze samopoczucie. To normalne w takiej sytuacji, nie piszę o nich wiele bo bardziej skupiam się na motywacji, zresztą jest ich nieproporcjonalnie mniej niż tych lepszych.

Reszta to kwestia samokontroli, nad wszystkim da się panować. Nie będę ściemniał że to normalne, bo w pewnym sensie jest to pranie mózgu, ale w takich sytuacjach jak rozstania jest niezwykle pomocne. Można dojść do takiej kontroli podświadomości że na polu bitwy wśród trupów kolegów nie zapłaczesz. Zresztą mi się rzadko udaje płakać, nawet jak się staram.

Teraz pytanie czy potem pozostaje trauma? Tego jeszcze nie wiem, ale na to nie będzie czasu bo za ~3 miesiące będę biegał po poligonie nie mając już zupełnie czasu. A jeśli jakiś powrót tych myśli będzie, to właśnie w tym czasie.

Obiecuję Ci że jeśli zacznę błądzić w przeklętej krainie czarnych myśli to na pewno się odezwę

Zyczliwy, będzie jeszcze okazja, może wyjdzie tak że przedstawisz mi już nową wybrankę serca

Elle88 zastawiam się jak można te złe emocje wyrzucić, ja w większości swojego życia trzymałam je na wodzy, z małymi wyjątkami, kiedy już nie wytrzymywałam i wychodził ze zdwojoną siłą. W obecnej sytuacji też staram się zachować spokój, ale mam ochotę nawrzucać mojemu i wyrzucić z siebie to co naprawdę myślę.
Osoby z zewnątrz uważają mnie za osobę opanowaną, czasem się dziwię, jak to możliwe .
Jedyny pomysł jaki mi przychodzi do głowy, to pójść na squasha i napierdzielać piłką o ścianę.
Z drugiej strony ta zła emocja stawia mnie do pionu. Trzyma mnie w mojej decyzji.

Ależ dziewczyny, to zupełnie nie tak.

Absolutnie nie da się uciekać od emocji i czasami trzeba im się dać ponieść, warto jedynie zachować pewną kontrolę i nie pozwolić im iść zbyt daleko.
Jeśli ktoś myśli że po mnie ten cały fakt spłynął jak woda po kaczce to jest w błędzie. Łapię czasami dołki jak każdy inny, kiedy budzę się rano to pierwsza myśl jaka mi towarzyszy związana jest z moim byłym związkiem.
Ale zdaję sobie też sprawę że to już nie ma nic wspólnego z żadnym związkiem i to tylko ja.

Zacytuję Wam chyba pierwszego post jaki napisałem na tym forum:

Dokładnie 6 marca, ponad miesiąc temu. Kiedy wszystko zaczęło się rozpadać a ja panicznie trzymałem się burty tonącego statku.
Błąd, wiem że nie ucieknę całkowicie od tego obrazu w mojej głowie, ale wiem już też że potrafię pływać, jestem na tyle silny że potrafię wskoczyć do wody i dopłynąć do brzegu sam.

Dlaczego tak bardzo unikam pisania o emocjach?

Bo wiele z moich emocji zamieniło się w jeden bardzo zły i niechciany gniew. To z nim walczę ostatnimi czasy najmocniej, co pojawiło się w pierwszym momencie?
Emocje zaczęły przejmować nad moją głową kontrolę ~ pierwsza myśl to zadzwonić i wygarnąć WSZYSTKO co mi leży na wątrobie.

Wróć <--- zapomniałem że nie wiecie o jednej rzeczy. Moja EX nigdy nie powiedziała mi o tym że zrywamy kontakt, po prostu wyszła zostawiając bety.
Ja nie powiedziałem jej o tym że znam przyczynę jej nagłego oziębienia uczuć. Ot tak po prostu wszystko potoczyło się dalej a ja zostałem z dwiema ścieżkami, zupełnie jak gwiezdnych wojnach albo wybierasz ciemną, albo jasną stronę mocy. Z tym że ciemna prędzej czy później Cię zniszczy a życie z myślą o zemście jest niedojrzałe i dziecinne.

robingirl, właśnie w tym cały sęk że nie mogę znaleźć 'tego' co straciłem. Moja ex dwa razy już była o krok wywinięcia mi numeru, dobrze wiem że miała znajomych którym wciskała bajerę że jest sama przez cały okres naszego związku, szukała na siłę dodatkowych wrażeń bo była tak niedojrzała że nie potrafiła docenić tego co miała.

W efekcie końcowym to nie ja jestem tu stroną, która najwięcej straciła. Baa, wręcz zyskałem. Czy to nie jest wielki sukces w porę wycofać lokatę uczuć z takiego obiektu, nazwijmy moją EX Amber będzie pasowało, Amber Gold - idealna lokata Twoich uczuć z 30-dniową gwarancją.

Tu masz rację "Każdy jest indywidualnością", niektórzy szukają ukojenia w łzach i rozumiem to doskonale, nawet nie próbuję odwodzić od takich zachowań. Każdy to przeżyje na własny sposób, staram się tylko powiedzieć Wam moi drodzy, że nie można dać się całkowicie ponieść tym emocjom bo to prowadzi tylko do gorszego stanu, niżej i niżej aż na samo dno. I to nie tak jak wielu ludzi twierdzi - druga osoba jest za to odpowiedzialna.

I nie chodzi o wypieranie czegoś na siłę, bo to też jest zataczanie błędnego koła, chodzi o zrozumienie błędnego myślenia i koncentrowaniu się na sobie, budowaniu poczucia własnej wartości i odkrycia w sobie tego czego szukamy na siłę w jakiś wyimaginowanych projekcjach z tą drugą osobą w roli głównej.

Ano tak, tu dochodzę do sedna. Bo endorfin nie pije się z sokiem i nie zjada w kanapkach, są w nas i trzeba je systematycznie samemu uwalniać.

Btw ustosunkowując się do powyższego Elle88 sporo z tego brzmi jak propagacja NLP, ale zapewniam, nie czytam o tym, wiem tylko że jest coś takiego jak Programowanie Neurolingwistyczne, choć zastanawiam się czy i o ten temat nie zahaczyć, bo można by trochę bardziej uskutecznić to 'pranie'

Pozdrawiam

robingirl   Dokładnie o to mi chodziło

Ice Co do zdania, które przytoczyłeś - rozumiem aluzję, teraz wszystko jasne.
To co opisałeś później - regularne rozglądanie się na boki, będąc w związku -jest mi bardzo dobrze znane niestety. Jest to chyba najgorsze świństwo jakie można zafundować partnerowi. I tak jak chyba wszyscy tutaj, popełniłeś z początku klasyczne błędy pozwalając jej "jakoś to wyjaśnić" kilkukrotnie. Wiadomo, że w takich momentach chce się po prostu wierzyć jak i w to, że druga osoba doceni wyrozumiałość dla swoich słabości i zakłada się, że na pewno będzie się bardziej starać. Ale to działa odwrotnie. Potem przychodzą kolejne razy takiego "gubienia się": drugi, trzeci, itd. - "bo przecież wybaczy, a ja tylko muszę się upewnić, czy coś lepszego nie czeka za rogiem".
Do tego identyczne zachowanie na koniec - zawieszenie kontaktu, czyli zostawienie sobie ewentualnej furtki, drogi powrotnej w razie gdyby inne opcje nie wypaliły jak zakładała.
Perfidia, wyrachowanie i zupełny brak empatii. Tacy ludzie sami z siebie się nie zmieniają.
To jest typ osobowościowy, który nawet jeśli karma kopnie ich w tyłek, jedynym wnioskiem jaki wyciągną będzie: "Okrutny los..faktycznie nie warto mieć żadnych zasad, skoro mnie coś takiego spotkało." - najsłabsze psychicznie osobniki popadają w obsesję zemsty i odgrywają się na przypadkowych osobach potem, które traktują jak alter-ego osoby, która zraniła.

Uważam, że w Twojej sytuacji jak najbardziej nie ma co rozpaczać nad rozlanym mlekiem, bo wiesz dobrze, że okazało się skwaśniałe. To bardziej radzenie sobie z gniewem i poczuciem upokorzenia spowodowanym przez poczucie życia w kłamstwach, półprawdach i niedomówieniach. Poczucie zdrady psychicznej i emocjonalnej, gdy konflikty rozwiązywało się ze swojej strony przy opuszczonej gardzie, a druga osoba wykorzystała to przeciwko nam.

I tak naprawdę to odbudowanie utraconego poczucia bezpieczeństwa i zaufania do siebie zajmuje najwięcej czasu. Zaufania, że kolejnym razem będę potrafił wyłapać pierwsze sygnały i zareagować z szacunkiem do siebie i chronić swoje granice. To ten rodzaj strachu i złości.
Ja tak to widzę.
I tak jak mówisz - tu nigdy nie chodzi konkretnie o tego partnera, co odszedł - on nam tylko pokazał nasze słabe punkty i zrobił z nich użytek.
Nasze zadanie polega teraz żeby te luki w "murze" uszczelnić i dbać żeby nie zagościła tam więcej korozja, a będzie dobrze

Co do NLP to mam ambiwalentne odczucia. Ale nie jestem przeciwna dopóki nie stosujemy tych technik zbyt powierzchownie, bez dogłębnej znajomości zasad na jakich działa podświadomość. Bo tutaj cały pic polega na tym, że o ile upchnąć do niej pewne rzeczy jest stosunkowo łatwo (przy odrobinie konsekwencji i motywacji) o tyle w razie późniejszych problemów, połapać w meandrach tego co tam powkładaliśmy już znacznie trudniej.
Na pewno jest to ciekawy temat, ale na inny wątek

Życzliwy: nie ucięła kontaktu, bo ma wyrzuty sumienia, że sobie nie radzisz kompletnie (i miała racje, jak widać).
Co do wchodzenia w kolejny związek zaraz po rozpadzie poprzedniego: Tak, można. To oznacza, że wypaliło się już dużo przed rozstaniem i nie ma z jej strony żadnego uczucia (poza ciepłymi wspomnieniami) w stosunku do Ciebie.

Ale domyślam  się, że odpowiedź na która skrycie liczyłeś brzmi tak: Ona robi Ci na złość, szaleje z miłości do Ciebie i chce Ci zagrać na nosie, a kontakt utrzymuje bo niczego bardziej nie pragnie jak powrotu i chce żebyś o nią walczył.

Nie posuwasz się chłopie ani o milimetr do przodu..

Uff... Czyli jednak nie zmieniasz się w Terminatora

A na poważnie, to zgadzam się z Tobą, że nie ma się co pogrążać w negatywnych emocjach. I być może należysz do tych charakterów, które świadomie na tyle potrafią sobą pokierować, że im potem "podświadomość" (rozumiana jako skomplikowane emocje) nie spłata żadnego figla. Ja Ci tego życzę
Myślę, że mnie i Elle88 bardziej chodziło o wskazówkę,że jak jednak jakiś dół się zdarzy (nie mówię tutaj o załamaniu woli, ale po prostu gorszym humorze), to nie zawsze jest sens wyciągać od razu wszystkie armaty, tylko czasem przyjrzeć się po prostu, do czego to prowadzi. Tak najlepiej przez godzinę i ani chwili dłużej A potem można już wezwać nawet marines

Życzliwy, ile jeszcze razy będziesz powtarzał to samo?

Chce jego, Ciebie nie chce. Nieważne, że ma mniejszego bolca, jest aspołeczny i tępy jak dzida - to jego woli.
Myślisz, że jak milion razy obrazisz tego kolesia to coś zmienia w Twoim wypadku?
Z boku wygląda takie porównywanie się z nim żałośnie i widać kompleksy.
Nic nie potrafisz wyciągnąć konstruktywnego z tego co się do Ciebie pisze, a uwierz mi, że tak jak się teraz zachowujesz, to tamtej koleś jest sto razy bardziej seksowny od Ciebie z tym cipkowatym podejściem. Dla mnie jesteś w tym momencie aseksualny i wykastrowany.
Także idź dalej w tym kierunku..

Można linka czy coś?:)

Gdzies przypadkiem na to trafiłem przeglądając strony, więc niestety nie mam adresu. Była jeszcze jedna sytuacja kiedy kobieta chce wymusić pieniądze lub jakiś prezent, to jakoś odwraca kota ogonem (ale juz nie pamietam jak) i wypomina, że jej byli fundowali jej rozne rzeczy jako komplement, a takze byli lepsi w tym i tym... czyli znowu wyniszczenie. I ten facet potem to robi, ona wtedy mowi jaki jest dobry, najlepszy juz, a w głębi znow go nie szanuje.