Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

My tu gadu gadu a tam dziad wiśnie rwie.Apropo  dziada ,to zablokowałaś go ,aby nie burzy Ci spokoju i głowie nie mącił?Mam rózgę wyjąć dla większej mobilizacji ?

Dziecino i jak ją mam  Ci odpowiedzieć?

A odpisujesz mu czy tylko czytasz?

A co Ci daje to czytanie tych esemesów?
Liczysz na to ,że on się zmieni,że pokocha  Ciebie szczerą miłością?On kocha tylko siebie,nie Ciebie.Dziewczyno on Cię rozmiękcza . Pogoń tego dziada od tych wiśni.
Już różgi nie będę wyciągał.

Dziewczyno  nie daj się,walcz o Siebie . Ajeszcze będę  temat drążył  a telefony od niego odbierasz,wdajesz  się w dyskusję?

Przynajmniej to .Jakieś światełko w tunelu widać.Ją zdaję sobie sprawę ,że jak byś była pewna ,że on się zmieni to przekroczyła byś prędkość światła .Ale niestety to jest niemożliwe ,on się nie zmieni ,chyba,że na gorsze.
Musisz pamiętać  ,że po powrocie  do takiego człowieka jest jeszcze trudniej odejść a coraz trudniej żyć.Ściskam mocno .
A jeszcze jedno,możesz mi obiecać że następnego SMS nie przeczytasz i wykasujesz.BARDZO PROSZĘ. Zobaczysz nie będzie bolało .Jak zgodzisz się na  moją propozycję to obiecuję ,że już nigdy rózgi nie wyciągnę.Zgoda?

Serdecznie dziękuję, a jak się postarasz i Ci się to uda o co Cię proszę ,to pochwalisz  się nam tutaj?

Ale Cię dzisiaj wymęczyłem. Uf .Na zakończenie dnia chciałbym życzyć spokonnych snów.Do jutra he he

Słuchaj, moim zdaniem to Ty sie już napracowałeś. Byłeś wiernym, zaangażowanym i kochającym mężem (ojcem również, jak przypuszczam). Teraz do niej należy działanie. To ona musi sobie ustawić priorytety czy woli kochasia z internetu czy realnego mężczyznę, którego ma obok na co dzień. Oczywiście, że druga opcja jest lepsza i korzystniejsza, bo dostępna. Wiesz zadałam Ci te wszystkie pytania (nie musiałeś publicznie odpowiadać, ale dziękuję za szczerość), bo moje przypuszczenia są takie, że Twoja małżonka jest wyrafinowaną bździągwą, która trzyma Cię przy sobie jako szalupę ratunkową, ale przejąć ster i stworzyć nowy związek to dla niej zbyt ryzykowne. Ona po prostu będzie się bawiła dopóki tylko może: zainteresowaniem tamtego, Twoimi emocjami. Aż do punktu zwrotnego w postaci góry lodowej. Sobie podreperuje w ten sposób ego, Ciebie będzie miała, w razie gdyby jej nie wyszło. A mała będzie dla niej lalką przerzucaną z jednego pana do drugiego. Punktem zwrotnym może byc Twój wybuch, nagły foch tamtego i ochłodzenie stosunków z Twoją żoną albo zupełnie inne nieprzewidziane okoliczności. A gdzie Ty jesteś w tym wszystkim? Co dla Ciebie jest dobre? Co jest dobre dla waszej córki? Mieć rodzinę, w której mamusia szuka potwierdzenia swojej zajebistości poza związkiem, bo tatuś jej nie wystarcza? Smutne jest to, że po tylu latach, gdy chyba każdy tu pomyślałby, że związek trwały, stabilny, wieloletni, nagle komus odbija. Wiesz gdzie jest teraz Titanic. Nie skończ w ten sposób, ratuj siebie. Ratuj córkę, na ile tylko możesz. Nie wiem co postanowisz, ale myślę i wierzę, że w środu, gdy dobrze pomyslisz wiesz co robić. Po prostu pomyśl co zrobiłby ktoś, kto kocha siebie.

Aga, zasługujesz na czułego męzczyznę, dla którego nie będziesz tylko zabawką, wypełnieniem czasu, ale całym światem. Kogoś, kto będzie uważny na Twoje potrzeby a nie przypomni sobie o Tobie wtedy, gdy Cię straci. Podnoś się, kobieto, i walczymy dalej Dobra, siadłaś, sobie, odpoczęłaś, złamałaś się, ale juz, ruszamy dupkę Dlaczego masz zadowalac się jakimiś ochłapami, skoro możesz mieć kogoś wyjątkowego, o kim można pomarzyć? Pamiętaj, że to Ty jesteś dla siebie najważniejsza i o sobie masz myśleć. I absolutnie mysląc w ten sposób nie wpuściłabys z powrotem mężczyzny, który już raz Cię skrzywdził i nie szanował i nie doceniał i sama wiesz, że ta lista jest jeszcze długa. Dawaj, mała Dasz radę.

Little, wow, góry! Kiedy jedziesz? Gdzie konkretnie? Będziesz szusować na nartach czy na pewnej części ciała?

W następnym tygodniu jedziemy chyba polskie góry,dziś ostatecznie zdecydujemy i zrobimy rezerwacje Autre jeżdzę od lat na nartach więc mam nadzieje,że tyłek zostanie niezbity

Przyszly_mezu ex wiele lat był w terapii grupowej jak i indywidualnej. Nawet jak byłam z nim związku jeździł do psychologa. Mimo tej wieloletniej terapii bez problemu stosował wobec mnie przemoc psychiczna i fizyczną. Wydaje mi się ze takie osoby nie są w stanie pracować nad sobą bo nie widzą swoich błędów. Jak po rozstaniu powiedziałam mu że ten związek był toksyczny on odpowiedział, że przesadzam. Ciężko im przyznać się przed samym sobą ze problem leży w nich samych.
Ja chodząc do psychologa od razu uświadomiłam się ze jestem współuzależniona. I każdego dnia pracuje nad sobą i swoim i schematami. On znał swoje schematy.dzięki terapii sam znajdował u mnie problemy i namawiał do psychologa a sam nie widział swoich problemów. Ale dalej w związkach szukał kobiety która wypełni jego braki, gdzie będzie sprawował władzę i sial terror, fundował huśtawki emocjonalnie bo to jest mu znane od najmłodszych lat. Był dużo starszy ode mnie i osobiście uważam, że on już się nie zmieni. Mimo tylu lat terapii. Czy to kwestia złych terapeutów, czy jego samego to tego nie wiem i szczerze nie obchodzi mnie to. Ważne że ja widzę efekty u psychologa bo wiem, że naprawdę chce pracować nad sobą żeby w podobne bagno się nie wpakować.
Dowiedziałam się przypadkiem ze poszedł na studia związane z resocjalizacja co w jego przypadku jest paradoksem uważam. A sam mi zabranial iść na studia bo jak to..jakim prawem przecież każdy weekend miałam mu poświęcać.
Co do chłodnego traktowania  ex, to wydaje mi się, że to ważna umiejętność spojrzeć na związek z dystansem, chłodem a nie przez pryzmat cudownych chwil które często są nasza iluzja na temat tej ukochanej osoby. Mimo wszystko ważne jest żeby szanować siebie i druga osobę. Ja pokochałam tego człowieka mimo, że popełniał błędy. Jednak wybierając między swoim szczęściem i szacunkiem do siebie a spełnieniem jego oczekiwan i wieczne zebranie o miłość i uwagę to wybieram to pierwsze.

Powinienem  Was wszyszki na tym wątku z tą różgą ganiać aby wybić Wam te głupawe myśli o byłych,ale cóż, obiecałem Agnieszce ze ją schowam  i nią będę jej wyciągał i straszył . Układ to układ -pamiętasz Aga co obiecałaś?
A tak na poważnie to idąc przez życie  zbieramy doświadczenia i często uginamy się pod ich ciężarem i nasza psychika również się gnie.A  teraz twoje pytanie Mężu.Pomaga tym którzy widzą swoje wady i szczerze chcą się zmienić.Jednak tym którzy tego nie chcą psycholog daje do ręki piekielną  broń  i to już jest niebezpieczne. Myślę ,że ty Aga możesz coś na ten temat powiedzieć.Właśnie zagłębia się w Twoja historię.Tak sobie myślę ,że my wszyscy w tym dziale jesteśmy poprzewrącani i poobijani przez życie.W innym przypadku nawet nie wiedzieli byśmy  że taki portal istnieje.Trzymajcie się dzisiaj ciepło.

Czytam fajna książkę. Nas dwoje czyli miłosna układanka. Jak tworzyć i pielęgnować związek ? - Maria Rotkiel.  Ma fajne ćwiczenia do robienia. Od kochania siebie po wspólne rozwiązywanie problemów. Bardzo fajna ksiazka taka życiowa. Choć wątpię żeby pomogła w relacji z ex. Tu już nic nie pomoże.

Nie obiecałam. Napisałam że się postaram. I pochwałę się jak będzie okazja.

Aga nie rób tego

u mnie zaczał sie odzywac czarować jak sie da a potem jeb znowu kijem po głowie a wiesz jak w efekcie sie skonczyło ze wylał wiadro pomyj na mnie takie że głowa mała. Obwinił za wszystko mnie jak sie da w każdym szczególe, a mało tego Ci powiem to jest taki gość który wie jak manipulować zna Cie wychwytuje jak zdobycz , ale jesli nie jest po jego myśli dostaniesz taka agresje i takie gówno na głowe że sie bardziej nie pozbierasz , ja właśnie to niestety na nowo przerobiłam o tyle o ile że jestem mocniejsza w tym niż wcześniej, ale uwierz mi ludzie sie nie zmieniają.

Ja najpierw słyszałam jak on chce zrobic dla mnie wszystko jak kocha , a potem jaka jestem zła jaka wredna , ze to ja go nie chce , "nie chcesz mnie takiego dobrego" "to ty mi dajesz kopa" " to ty mnie nie chcesz " " jezdzilem staralem sie i co mam jak szmate mnie potraktowalas" itp itd oczywiscie wszystko w  jego mniemaniu w dorobieniu sobie tego co on chce. Zastanów sie bo uwierz mi nie polecam Ci tej dawki ponownie bo wyciagasz reke pomagasz mu bo gra biednego misia a potem opluwa cie i mówi ze traktujesz go jak szmate.

Tak, to prawda.
Schemat traktowania zawsze powraca - tylko, że za kazdym razem dzieje się to szybciej.
Po prostu szybciej i szybciej to szaleństwo zatacza pełne koło.

Bynajmniej nie są to podczłowieki
To po prostu ludzie zaburzeni, których mechanizm działania i manipulowania jest bardzo podobny, albo wręcz taki sam.
Jest sporo literatury na ten temat, poradników, sporo również osób wchodzi w związki z takimi osobami.
Nie jest tak, że 99% porzuconych przesadza - tylko tak, że jednak te schematy w toksycznych relacjach są bardzo podobne.

Co z tego, że ktoś napisze (niby) z serca szczerze - skoro przez X czasu wcześniej krzywdził i ranił partnera ?
I o ile podejmie się decyzję o powrocie, to po niedługim czasie okazuje się, że wracamy do punktu wyjścia, a znajomy scenariusz zwyczajnie się powtarza.
Czy pisanie z serca cokolwiek w całokształcie zmienia ? Poprawia ?

I niestety, ale tacy ludzie się nie zmieniają. Z resztą - dorośli ludzie mający swój charakter, swoją osobowość - zmieniają się niezwykle rzadko.
Do tego potrzebna jest ogromna samoświadomość, CZAS, i ciężka praca nad sobą.
Albo porządny wstrząs, strach, ciężka choroba - to jest w stanie radykalnie odmienić człowieka.
A nie sms z treścią: zmieniłem się.
Napisany w kilka tygodni, czy w kilka miesięcy po rozstaniu.

Ależ nikt tu z nikogo podczłowieków nie robi. Po prostu dzielimy się przemyśleniami. Nie pamiętam że na tym forum, czy prywatnie ktoś mi kiedyś uświadomił, że to nie jest tak, że tylko jedna strona jest winna rozstania a odpowiedzialność nie zawsze rozkłada się 50:50. I fakt, moglibyśmy sobie tu zamiast podnosić się na duchu i wyciągać z dołków, dowalac poprzez analizę co zrobiliśmy źle, czemu nie wyszło, ale wówczas wychodzenie na prostą po rozstaniu trwałoby lata! Ja zakładam, że każdy widzi również swoją winę,jest w stanie się z nią pogodzić i sobie wybaczyć i być lepszym. Na temat tego czy ludzie są okrutni, czy nie wolę się nie wypowiadać,bo nie chcę mimo wszystko tracić wiary w ludzkość i jednostki,które spotykam na swojej drodze. Fakt jest taki, że nie wierzę w szybką zmianę po rozstaniu i jakkolwiek jestem za dawaniem ludziom szans, to nie dotyczy to byłych. Jeśli ktoś wobec mnie okazał egoizm, brak szacunku, czy tak jak u Agi przemoc, nie ma powrotu. Za bardzo i za mocno uczę się kochać siebie, żeby komuś pozwolić znów zrobić to samo. Owszem,człowiek nie ma pewności, czy takie postępowanie się zdarzy czy nie zdarzy, ale nie wiem jak można drugi raz zaufać tej samej osobie,która tą wiarę, zaufanie zawiodła.

A przede wszystkim,ludzie, wyjść z tej analizy! To było, zdarzyło się. I dobrze, finito, nie ma powrotu. Za czym wy tak tesknicie? Po co w kółko powracać do wczoraj marnujac dzisiaj? Po co tracić na to energię, skoro zamiast myśleć, zastanawiać się co on/ona teraz robi możesz zrobić coś pasjonującego? Nie masz pasji? Próbuj nowych rzeczy. Wybaczcie, ale czasem cierpliwości mi już brakuje.

Może jeszcze stworzymy jakiś Ruch Obrony Byłych i wyjdziemy na ulice? Bo przecież oni tacy biedni. Biedni są w tym, że często nie widzą własnych schematów. Nie myślą dlaczego tak reagują, nie kochają siebie (wbrew pozorom nawet narcyzi nie kochają siebie - uwielbieniem przykrywaja strach, własną obawę przed tym, iż ktoś odkryje jak bardzo są niedoskonałości, brak pewności siebie wewnątrz). I tak, trzeba do nich podejść z miłością, tak jak podchodzi się do ludzi, którzy poważnie się pogubili w życiu, ale którzy sami muszą wstać. My za nich tego nie zrobimy.

Podsumowując, w wojskowym skrócie: wrócić do teraz, wybaczyć byłym i sobie. Zająć się tym, co teraz.

Ale niedługo zaczniemy jak będziemy tak debatować w kółko o byłych. Fakt, trochę przesadziłam z tym ruchem uciśnionych, ale coś w tym jest ;-) Ty się zlamiesz, Aga też, Aj7 Cię poprze, że to nie są podczłowieki i ani się obejrzysz a zaczniemy ich bronić. Owszem, trzeba widzieć również swoją winę, ale za chwilę tu będą same skrupuły. Raz jeszcze powtarzam: nie analizować dłużej niż to konieczne.

Rozumiem, że każdy ma dołki i górki, ale Aguś, na miłość Boską, jak możesz się łamać, bo eks, który używał w stosunku do Ciebie przemocy (granicą nienaruszalna, brak szacunku, ponizenie), napisał że chce wrócić zaspokajajac tym u Ciebie potrzebę uwagi i bycia docenioną? Czy do reszty nie kochasz siebie,kobieto? :-)

Autre,Ty jak skrobniesz to klękajcie narody,nic dodać  nic ująć.Lubić Cię czytać,chylę czoła przed Tobą.

ja bronic nie bede
jakby co to krzyczcie - bede robic za posilki
znaczy sie wsparcie

Też,ale naprawdę świetna Jesteś.Chciałem coś jeszcze napisać i już nie mam co i tylko klęcze z podziwu.Masz bardzo lekkie pióro,przyjemnie się Ciebie czyta.Mogę już wstać z kolan?

No oczywiście w intencji aby Nasze dziewczyny rozumu nabrały i przestały dreptak w kółko .

Myślę, że wszyscy dadzą radę się uporać - każdy ze swoim rozstaniem i własną sytuacją :-) Wszystko zależy od przerobu myśli i tego, którego wilka nakarmisz - strach czy miłość.

Dobranoc :-)

Dzień dobry wszystkim
Co do ex...nie traktuję go jak 'podludzia'. Każdy człowiek zasługuje na szacunek. Ja jemu wybaczyłam i życzyłam powodzenia. Mimo tej krzywdy którą mi wyrządził nie życzę mu źle. Jednak jak zdarza mi się myśleć o nim staram się patrzeć przez pryzmat złych rzeczy które były w związku. Gdybym patrzyła przez pryzmat dobrych wspomnień proces zdrowienia ciągnąłby się latami. Czytając wypowiedzi takie jak napisał Aj7 pojawia się w głowie myśl i nadzieja, że się zmienił. Jednak ludzie są różni. Wierzę w ludzi i ich zmianę. Gdyby tak nie było nie dawałabym temu związkowi tyle szans. Skoro nawet psycholog powiedziała, że ex ma skłonności do zachowań psychopatycznych, sam będąc wiele lat w terapii bez widocznych efektów to jednak coś jest na rzeczy dlatego proces jego zmiany wydaję mi się niemożliwy.
Miłego weekendu Wam życzę
Ja dziś sprzątam a jutro na lodowisko z siostrą

U mnie ogółem chyba coraz lepiej. Dzisiaj dzień babci I naszła mnie myśl czy jej syn nadal pamięta moja mamę/babcię... Staram się analizować coraz mniej z każdym dniem i jakoś idzie. Powoli wracam do tego już "dobrego stanu", zanim dowiedziałem o felernym fakcie. Ja bym też pojeździł na łyżwach, ale jestem chory...

Hati ty miałaś takie szczęścię ,że mogłaś usiąść ze swoim partnerem i porozmawiać jak dorośli,ale widzisz większość  osób na tym wątku takiego szczęścia nie miało .Oni nie mogli  usiąść ze swoimi partnerami  i porozmawiać jak dorośli,nie było  z kim,nie było o czym,miało być tak jak zaplanowali ich partnerzy.A za swoją szczerą miłość wylewane mieli na głowy kubły  pomyj tylko po to aby ich samoocena spadła poniżej zera. Co ty na to?

Nie róbmy z naszych byłych podczłowieków. Cierpmy po wieczne czasy obserwując jak tamci wychodzą za mąż/żenią się, robią i rodzą dzieci, mając nadzieję, że za jakiś czas będzie chciał/a wrócić, bo się zmieni itd itd. Nie zapomnijmy tylko zadzwonić, napisać sms : co u Ciebie, by być stale informowanym na bieżąco. A jak będzie przechodzić fajna dziewczyna/fajny chłopak to odwróćmy wzrok, żeby być zawsze wiernym swojej zasadzie: kocham tylko jego/ją i nawet nie myślmy, żeby wziąć/dać numer jak już przez przypadek z kimś porozmawiamy. W końcu to było przeznaczenie!

Podstawowe pytanie : jaki jest odsetek związków, którym udaje się żyć szczęśliwie po powrocie? Jaki jest odsetek tych partnerów które tylko niszczą samoocenę drugiej osoby, gdy ta próbuje coś wskórać poprzez staranie się, przez co cierpi później nie rzadko bardzo długo?

Oczywiście błędy popełnia każdy. Ale często zapominamy o tym, co było przyczyną rozstania i przewaznie nie są to pierdoły i robimy sobie jakieś głupie nadzieje i wyobrażamy, że może coś/ktoś się zmienić z powodów takich jak pustka i przyzwyczajenie. Oczywiście można dać mu albo sobie szansę, ale jest takie pojęcie jak koszt alternatywny. Zawsze coś jest kosztem czegoś. Oczywiście jest % szans , że się uda, ale czy nie lepiej zamknąć rozdział, pójść dalej i znaleźć partnera/kę, który albo nie będzie popełniał tych błędów, albo z którym nie będzie się popełniało błędów?

Ja sobie zadawałem to pytanie, gdy miałem dylemat : starac się czy nie starać. Niech każdy sobie odpowie na to pytanie czy warto.

Cześć wszystkim, stałym bywalcom i tym, których widzę po raz pierwszy. Trochę mnie nie było, ale widzę, że fajna dyskusja się nawiązała. Powiem wam, że myślałam już o tym i zastanawiałam się czy już zdurniałam do końca czy może jednak nie. Przede wszystkim myślę, że oba podejścia mają swoje solidne argumenty. Jasne, że nasi ex są także tylko ludźmi, więc i zwyczajnie ludzkim jest popełnienia błędów. Problem polega jednak na tym, że z błędów należy wyciągać wnioski na przyszłość, a w wielu przypadkach tak się nie dzieje.. Zrozumienie oznacza poddanie się empatii i uznanie własnej niedoskonałości, a tym samym dążenie do poprawy i rzeczywistych zmian. To jest naprawdę głęboki proces, który nieraz wymaga głębokiego przewartościowania pewnych kwestii i uznania siebie za osobę nie do końca idealną. I nie wierzę, że to może się stać w ciągu tygodnia, miesiąca czy nawet 2-3 miesięcy. To, że ex piszą i chcą wracać zwykle (nie mówię zawsze) nie wiąże się z powyższym, a jest kierowane zwykłą chęcią zaspokojenia jakiejś swojej potrzeby. I nawet jak mówią, że zrozumieli, to daję konia z rzędem, że nie zrozumieli, bo jedynie im się coś tam wydaje. Bardzo szybko okazuje się, że powtarza się identyczny schemat, słowa, zachowania itp. I myślę, że przede wszystkim to trzeba mieć na uwadze podejmując decyzję o powrocie do ex. Ja wylałam hektolitry łez i wiem, co się działo, co mi nie odpowiada i jakim jest człowiekiem i mimo to nadal nie jestem w stanie definitywnie odciąć przeszłości i w ogóle jego od siebie. Wiecie czemu? Bo rozumiem kim on jest i jaki ma problem.. I wcale nie wierzę w to, że on może zmienić się ot tak, nawet nie wierzę, że on zmieni się dla mnie, bo życie mi już pokazało przez te lata, że nie. I w zasadzie nie powinno mnie już obchodzić nic co z nim związane, a jednak myślę, że w całej tej paranoi tylko ja jestem osobą, która być może byłaby w stanie do niego dotrzeć i trochę poprowadzić za rękę (dla jasności, zanim mnie zlinczujecie: to nie oznacza, że ja tego chcę, czekam, wrócę ii że wierzę w to, że będę mogłą go zmienić). Pod warunkiem oczywiśćie mocnego trzymania się swoich racji i postaw oraz że on jest w stanie przyjąć pewne zmiany drugiej osoby - co też łątwe i oczywiste nie jest.
Myślę, że każde z nas chciałoby usiąść i porozmawiać jak dorośli ludzie, ale rzecz w tym, że z pewnymi jednostkami tak szczerze się nie da, z prostego powodu - nasi ex nie przyjmują do wiadomośći, że są niedoskonali/robią coś źle, po prostu często nie chcą nawet o tym słyszeć bo musieliby coś przyznać, co nie jest przecież na rękę. Od tego wszystkiego mieli "nas", którzy niejednokrotnie brali na swoje barki cudze winy.

Do tanga trzeba dwojga. Nie mówię, że nie da się po raz n wrócić do tej samej osoby i być wreszcie szczęśliwym. Na pewno nie da się tego zrobić nie przepracowując pewnych spraw - jak to wydarzyło się u mnie 2 razy. Słusznie ktoś zauważył, że za nasze starania otrzymaliśmy jedynie wiadro pomyj na głowę. Niestety miłość nie jest intuicyjna, a w pewnym momencie im więcej dajesz tym mniej dostajesz. Wiem, że to się nie spodoba idealistom i marzycielom, ale miłość to też psychologia, dlatego nie bez znaczenia są takie kwestie jak zachowanie równowagi uczuć czy nawet działania zakrawające o manipulację. Sam proces tego kogo wybieramy i jakie mamy uczucia do danej kobiety/mężczyzny, tak naprawdę nie zależy od nas, tylko własnie od tej drugiej osoby.

Tak więc wracając do tematu.. wybaczanie jest moim zdaniem konieczne, choćby dla własnego lepszego samopoczucia. Dawanie kolejnych szans, jasne czemu nie? - ale mając na uwadzę, to co napisałam na samym początku. To wymaga wielkiego wysiłku i i chęci obydwu stron. Zmiana musi być prawdziwa i głęboka. Ja nie potępię nikogo za powroty, które nieraz są błędem, bo jeśli naprawde chcesz, nie spróbujesz to nie dowiesz się, żeby nie żałować po latach, ale najważniejsze to też nie stracić przy tym rozsądku. Takie jest moje zdanie.

dziewczyny,przestańcie sobie nabijac glowe takimi bzdurami

- nie, szacunek nie nalezy sie kazdemu czlowiekowi. czy któraś z was szanuje Hitlera? Breivika? Mansona? Teda Bundy? Stalina? no chyba nie
- nie kazdemu nalezy sie druga szansa. jesli wyzwie,podniesie reke -NIE MA DRUGIEJ SZANSY. koniec, kropka

heh, polac trzeba bedzie  - na kolejnym spotkaniu

Byłam na lodowisku ani razu się nie wywróciłam to już mały sukces
W kolejce do kasy stała za mną para. Kobieta była tak irytująca, że od samego mimowolnego jej słuchania byłam psychicznie wypompowana. Ciągle wmawiała coś swojemu partnerowi normalnie taka zołza, że ja nie mogłam słuchać. A jej partner ma to na co dzień. Mimo bolesnych słów do niego i publicznego upokorzenia i tak trzymał ją pod rękę na lodowisku. Gdzie podział się szacunek, życzliwość, uczucia ? To straszne czasami jak ludzie z sobą rozmawiają. Wiadomo rutyna wchodzi w związek i szara codzienność, ale szacunek do drugiej osoby należy się zawsze.
Jak Wam mija dzień ?