Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

agnieszka, idź na tego sylwestra. W najgorszym wypadku będziesz się tylko dobrze bawić

Vero, ja mam tak samo. Przy pierwszej wizycie u psychologa, tylko czekałem, aby wbiec do środka i się wylać z emocji. Do tej pory mam czasami mieszanki różnych uczuć. Z drugiej strony już po prostu nie mogłem tego znieść i od jakiegoś tygodnia lub dwóch już czuję się lepiej. Czasami o niej myślę, co robi i jak się czuje itd. ale jej już nie ma. Jestem ja i moja przyszłość, która tylko zależy ode mnie. Coś tam chyba nade mną czuwa, bo w jednym momencie byłem naprawdę blisko ślubu i dziecko już było w drodze. (nie)stety poroniła. Dla mnie to jest teraz jak jakiś sen. Ale ileż można śnić? Wreszcie mam motywację do naprawdę ciężkiej pracy. Już chyba na dobre rzuciłem palenie, jem zdrowo i ćwiczę. Jeśli tylko jeszcze będę w stanie codziennie się tak sumiennie uczyć przy biurku i jakoś spłacę długi (bo ex to już chyba zapomniała...), to będę mega szczęśliwy. Ja się cholernie boję żyć jak zwykły człowiek bez spełnionych marzeń z kredytem na 30 lat na mieszkanie, bo jak bym już miał brać kredyt, to na 300m willę z basenem

Marta_915
Smieszna sprawa bo kolezanka mnie namówiła na założenie konta na badoo. Traktuje to z przymrużeniem oka, poziom portalu jest tragiczny ale z tej całej selekcji jednak mimo to poznałam parę fajnych normalnych ludzi.
Kiedyś też traktowałam każdego poznanego faceta jako potencjalnego chłopaka. Ale od kiedy chodzę na terapię i pracuję nad sobą to się zmienia. I wiecie co ? Coraz częściej myślę, że jestem szczęśliwa ! A kiedyś nigdy nie przypuszczałam, że zasługuję na bycie szczęśliwą.
Miałam zakodowane, że szczęście to mąż, dzieci, dom. Bez faceta czułam się przezroczysta. I dążyłam do tego za wszelką cenę, żeby kogoś mieć. Niestety swoim kosztem, kosztem szarpania, zdrad, poniżania w ciągu tych 3 związków ktore miałam. Teraz to się zmienia, doceniam to co mam wokół siebie, nie traktuje każdego nowopoznanego faceta jak potencjalnego chłopaka, wyluzowałam i przestałam się spinać
Z tą blokadą też tak mam. Ale widocznie Twoja podświadomość mówi Ci, że nie jestes gotowa na związek. Ja czuję opór i nie chce związku, widocznie jeszcze potrzebujemy czasu

Siemanko!!!
Dobre to były święta !!! :-)
U mnie kochani dobrze,spędziłam święta z moim "mężem " chyba jest fajnie docieramy nasza znajomość..
Przyszły mężu super się Ciebie czyta,poszedłeś daleko,daleko
Odcielam mojego eks drugi raz definitywnie bo próbował jakiś gierek. Więc blokada już totalnie wszędzie na wieki wieków :-)
Witam wszystkich nowych forumowiczów :-)

Heheh, wczoraj się ex sama z siebie zapytała co u mnie. Odpisałem dosłownie "U mnie ok." I nie zapytałem co u niej - życie na krawędzi, to lubię. 

Tak na poważnie, to byłem pewien, że już nawet o mnie nie myśli. Ale co tam, ja ide dalej i buduję siebie

Heej zleciał ten tydzień, że nawet nie miałam kiedy zajrzeć.
Humory widzę nawet w miarę, więc super. U mnie o dziwo też zaskakująco dobrze. Po prostu z dnia na dzień, szok. Boję się, że równie szybko pójdzie znowu w drugą stronę, ale póki co cieszę się tą lepszą chwilą. I nawet perspektywa samotnego sylwestra mnie jakoś nie przeraża, nawet już się nastawiłam że to po prostu będzie MÓJ wieczor, chrupki, piwko, książka, a jak mi sie zachce to pójdę spać i luz w 4 literach. Ostatnio nawet moja pani psycholog powiedziała, że widać że ostatni czas był dla mnie owocny, dużo przemyśleń, dużo wniosków, zauważyła że w końcu pozwalałam sobie na uwolnienie złości wobec ex i że to duży krok do przodu.

Apropos.. odezwał się do mnie ostatnio, nic szczególnego. Nie wiem w sumie po co, skoro od tamtej poru znowu milczy. Po sposobie wypowiedzi zauważyłam, że najwyraźniej jaśnie król przestał być obrażony.

Autre, myślę, że zadałas fajny motyw. Mimo przykrości i doświadczeń powinniśmy wyszukiwać i zauważać te dobre rzeczy. Ja tam uważam, że mój 2016 rok był bardzo dobry, nawet jeden z lepszych w moim życiu, mimo iż dość nie za fajnie dobiegł końca. Praca, ludzie, rozrywka, jakieś mniejsze cele. Rozwinęłam się sporo zawodowo i personalnie, tak wewnętrznie. I mam takie poczucie, że nadchodzący rok nie będzie zły, choć mam przed sobą kilka znaków zapytania.

Pomyślcie tez i dajcie znać

Może znajdziecie czas i chęci na porozmawianie o tym wszystkim na komunikatorze głosowym? Mam teamspeak prywatny lub skype i chętnie opowiedziałbym i wysłuchał waszych historii. I tak nie mam planów na Sylwestra więc czemu nie? Chętnych proszę o wiadomość. Podam adres i pogadamy. Wiem z doświadczenia, ze lepiej się mówi niż pisze.

Hej wszystkim Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku dla Was
Sylwester spędziłam z kolegą i jego znajomymi. Niby było ok nowi ludzie, nowe znajomości ale to całkiem inny świat, sam też po alkoholu zachowywał się skandalicznie. Dlatego zdecydowałam, że nie chce tej znajomości kontynuować Nie będę przecież godziła się na bylejakość i robić coś wbrew sobie
Ex napisał życzenia swiąteczne i noworoczne. Nie odpisałam.
Macie jakieś postanowienia na Nowy Rok ?
Ja chcę w tym roku zaopiekować się sobą i pokochać siebie

Oj zjadłbym ramen haha

Aga, dobrze robisz. Lepiej mieć mniejszy krąg ludzi wokół siebie, ale bardziej wartościowy. Chociaż "znajomości", to warto zawsze mieć

Ja postanowiłem w noc sylwestrową pobawić się w taxi drivera. Nie żałuję.

Na święta i urodziny wysyłałem jeszcze życzenia. Potem mnie bloknęła na whatsappie, bo nie zapytałem co u niej (wiem jak to brzmi haha ). Życzeń noworocznych nawet się nie spodziewałem i tak też się stało. Czuję się już lepiej od dłuższego czasu, więc jestem coraz pewniejszy, że najgorsze już za mną. Ostatnio na imprezie, zaczęła ze mną flirtować siostra kolegi, ale cholera, dla mnie nie ma nic innego poza poważnym związkiem, a na to jeszcze nie jestem gotów i jakoś nie poznałem nikogo wystarczająco interesującego. Czasami zastanawiałem się nad przelotnym seksem, bo były ku temu okazje, ale nie wiem czy z rana będę miał z tego większego moralniaka, niż poczucie zaspokojenia. Także, troszczę się o siebie i czekam na ciepłe dni.

Hej wszystkim już w nowym roku :-) Wiecie, że to będzie nasz rok? Zdecydowanie. Koniec z postanowieniami noworocznymi u mnie, szkoda frustracji potem, gdy się nie uda, dlatego nie mam żadnych poza nawiązaniem dialogu ze sobą wewnątrz. Zauważyłam, że już się zmieniam. Jestem bardziej uważna na otoczenie, na pomoc innym - kiedyś skupiałam się na eks. Dziwiłam się, że coś jest nie tak ostatnio, bo niepokoiłam się,że nie ciągnie mnie do rozmów, ludzi. Tymczasem wczoraj mnie trafiło,że to objaw skupienia się na sobie, braku konieczności pogoni za tłumem,umiejętności wyciszenia się i wewnętrznego dialogu.  Częściej pytam siebie jak się czuję, czego potrzebuję. Łapię się na tym, że drażnią mnie wiadomości wymieniane wirtualnie - wolę umówić się na kawę, pobyć z kimś w 100% niż w międzyczasie robić coś i gadać na messengerze. Takie moje własne hygge, o które nie zabiegalam :-) Co tu dużo mówić, zdarzają się czasem myśli analizujące dlaczego tak się stało i co mogę w sobie zmienić, by się przed tym uchronić ponownie, ale one już nie bolą. I występują naprawdę rzadko. Ostatnio trafiłam na takie zdanie, że ktoś,kto coś zmienia, próbuje i tak jest o krok od tego,który siedzi w miejscu. Dlatego,kochani, nie śpimy, ruszamy dupki i żyjemy :-) Karol Wojtyła powiedział kiedyś, że wczoraj już nie ma, jutro jest niepewne. Tylko 'dzis' jest wasze. Zróbcie dziś coś dobrego dla siebie. Ja aktualnie obserwuję spektakl chmur, jak sklebione i ciemne pędzą po niebie. Są fascynujące :-)

Aga, to ja Ci podam łopatę i pomogę grzebać :-D Dlaczego uważasz, że nie stać Cię na kogoś dobrego dla Ciebie? Jakie przekonania słyszysz w głowie? Co słyszysz, jakie zdania? Oczywiście to pytania retoryczne, do przemyślenia :-) I czyim głosem wypowiadane? Skąd się wzięły? Gdy już zidentyfikujesz kto przemawia głosem Twojego wewnętrznego krytyka, łatwiej Ci będzie go oswoić :-)

Do wszystkich, którzy wierzą i szukają jakiegoś wsparcia słowem.
https://www.youtube.com/watch?v=_XqtNgWke3o

Miłego wieczoru!

Przede wszystkim inwestować we własne pasje, robić to co się lubi, rozwijać, dzielić się zajawką i wiedzą. Jeśli w coś wkładasz serce, stajesz się w tym coraz lepsza, coraz więcej osób zaczyna to dostrzegać i Cię pochwalać, pytać o porady, chcą pomagać, wspólnie to porobić. Poznajesz wtedy nowych ludzi o podobnych zainteresowaniach, budujesz wartość w oparciu o umiejętności (a nie wygląd), stajesz się silniejsza i bardziej niezależna

PS szczęścia w nowym roku! Wyciągnijcie wnioski z przeszłości, a potem odetnijcie ją grubą kreską. Było minęło, czas ruszać do przodu.

Wszystkiego dobrego w nowym roku kochani mój rok zaczął się  z rodzicami, a lepiej po północy widziałam się jeszcze z moim kolegą... wczoraj byłam z kolei na imprezie u drugiego o którym pisałam ostatnio. Było super, pojawiła się ale teraz mam z nim mały problem. Ech... nakręcił się i poleciało juz ze mnie kocha... dla mnie to niepojęte i za szybko, a on nie rozumie... i weź tu bądź mądry ;p a ten od sylwestra z kolei tez się obudził bo zazdrosny był o to ze ide na imprezę.  Jak to stwierdził "najlepiej załóż kombinezon i hełm na głowę " haha także generalnie jest ciekawie ;p widzę, z e cisza lekka się zrobiła na forum wszyscy przejeci nowym rokiem i nowymi możliwościami.  Wszystkiego dobrego jeszcze raz!

Hej jak Wam mija weekend ?
U mnie stabilnie, co zauważyłam dalej ze strachem wychodzę na miasto bo boję się, że go zobaczę i ostatnia moja silna wola pęknie i wrócę do niego
Czasami myśli krążą wokół niego szczególnie gdy już leżę w łóżku i zasypiam ale odganiam je na ile potrafię.
Ostatnio dostałam wiadomość od byłego chłopaka ktorego zostawiłam dla toksycznego exa, że jego uczucia się nie zmieniły, że poczeka ile będzie trzeba i że nie chce tracić kontaktu ze mna...jest i będzie ważny dla mnie, przykro mi ze go skrzywdziłam...szkoda, ze mieszka tak daleko bo miedzy innymi dlatego to się rozpadło. Zabrakło konkretnych decyzji. Napisałam mu tylko, że potrzebuję czasu i terapia jest dla mnie najwazniejsza teraz.
Póki co uczę się życ sama z sobą, oswajam swoją samotność i skupiam się na sobie szukając swojego "ja" ktore przez toksyczny związek zostało gdzieś zagubione.

Vero_nick26 miałam tak samo. Jak pisał smsy i dzwonił to tak jakbym przyjęła działkę narkotyku. Musisz sobie uświadomić, że to uzależnienie. Jesteś od niego uzależniona. Jak każde uzależnienie nie jest dla Ciebie dobre, a Ty chcesz dla siebie dobrze prawda ? Nie chcesz się krzywdzić, wiec musisz stosować skrupulatnie zasadę 0 kontaktu. Jest to ciężkie ale uwierz, z każdym dniem coraz mniej będziesz obsesyjnie zaglądała w telefon w napięciu czy on napisał, z czasem nie będziesz już potrzebowała tego "zastrzyku" dla siebie bo wiesz, że on jest dla Ciebie szkodliwy. I przyjdzie taki dzień, że obudzisz się całkowicie wolna i niezależna emocjonalnie od niego.
Co do ex nr 2 tak myślę, że mogłoby coś być ale pod warunkiem, że padną konkretne decyzje, dojrzałe i odpowiedzialne. Jeśli nie, to nie chcę tracić czasu na kolejny niedojrzały związek. Mimo to jest wspaniałym człowiekiem i czuję silną wieź z nim i jesteśmy prawdziwymi przyjaciółmi. Zobaczymy co czas pokaże ja na nic się nie nastawiam na chwilę obecną skupiam się na sobie.

Dzień dobry wszystkim !
Autre odezwij się
Chłopaki a wy gdzie ? jak się trzymacie ?
w ogóle jakaś cisza tu, ja miałam dni, że nie wchodziłam w ogóle na forum ale przeszło mi znów mam siłę czytać, udzielać się, pomagać
Słucham Blondynki w samo południe na open.fm śmiech Beaty zawsze mnie rozwala na łopatki
Co dziś zrobiliście dla siebie ? Jak Wam mija weekend ?
Ja najgorszy mam problem gdy zasypiam. Milion dobrych wspomnień z ex wraca. Walczę z tym aż usypiam ze zmęczenia od tej gonitwy myśli. Rano wstaję i myślę sobie: "jakie dobre wspomnienia dziewczyno !? to tylko iluzja a nie dobre wspomnienia". Normalnie jakbym była dwiema róznymi osobami za dnia i nocy. Mam nadzieje, że to minie bo nie wiem czy sie martwić czy już zwariowałam...

Hej, chcę bardzo podziękować komuś, kto wrzucił tu lik do vloga ojca Szustaka - dzięki serdeczne, niech dobro, które okazałaś/eś do Ciebie wróci Ciekawa sprawa, bo od czasu tamtego filmiku pojawiły mi się chyba ze dwa artykuły, które wpadły mi w ręce o głównym przesłaniu: co się martwisz, Jezus zrobi to za Ciebie, On ma plan.

Co u mnie? Milcząco. Jak mówiłam, czuję w sobie potrzebę ciszy. Zmieniłam spojrzenie na relacje - gadka na messengerze to dla mnie tak jak kęs pysznego ciastka. Niby jakoś tam wypełnia, zadowala, ale ma się ochotę na więcej - na spotkanie, pogaduchy przy kawie realnie. Pogoda wybitnie nie sprzyja, więc w gorszych chwilach podświadomość lubi podpowiadać: widzisz, nie masz nikogo, nikomu na Tobie nie zależy, nikt się do Ciebie nie odzywa. W tych lepszych sama sobie mówię, że gdy tylko zrobi się cieplej, to ruszam tu, tam i jeszcze gdzieś. Uwielbiam podróżować, więc nie wiem jeszcze gdzie mnie poniesie O eks czasem myślę, ale te emocje żalu, złości są tak wytłumione jak przez firankę. Mam poważniejsze sprawy na głowie, ona pewnie też, choć nie wiem. Najbardziej w tym wszystkim boli mnie, że można mówić wiele, być dla siebie a potem milczeć, zachowywać się jak obcy sobie ludzie. I wiem, że to moja wina w jakimś stopniu, bo ja ucięłam ten kontakt, nie widziałam przyjaźni, relacji jako koła ratunkowego 'na wypadek gdyby...'.

Aga, ja myślę, że to dlatego, iż nocą do głosu dochodzi podświadomość. Twoje pragnienia, które nie przechodzą przez cenzurę rozumu. Emocje, które niepowstrzymywaną fala wylewają się z Ciebie. Myślę, że każdy to przechodzi. Też tak miałam. W tamtych chwilach tłumaczyłam sobie to tak: ok, tęsknisz, bo masz uczucia, brakuje Ci eks, ale zobacz co będzie, gdy napiszesz, gdy się odezwiesz, zadzwonisz: albo nie odbierze, albo oleje Twoją wiadomość. Po co masz sobie to fundować? Czy tak postępuje ktoś, kto kocha siebie? A przecież do tego dążysz. Tak postępuje: płaszczy się żebrząc o uczucie i uwagę? I wizualizacja tego jak postąpi eks (a przecież znasz te osobę i jej reakcje) zwykle pomagała. To + wizja siebie jako narkomanki błagającej o kolejną dawkę kontaktu. Trzymam kciuki

Dziękuje Autre za niedzielne słowo własnie tak jest...nocą szczególnie chcę uwierzyć, że on się zmieni, że będzie mnie szanował...a rano wstaję i sobie wszystko na nowo tłumaczę. Widocznie potrzebuję jeszcze dużo czasu

Autre, ja swoją "falę" traktuję w dokładnie taki sam sposób - jak się poczujesz, kiedy cie oleje? Dopóki milczysz i sama nie inicjujesz, to jednak jesteś górą wygrywasz. Z nim i ze słabszą cząstką siebie. Ostatnio nawet z moją psycholog poruszyłyśmy te kwestię, zapytała mnie "jak pani myśli, co by to dało? jaki byłby efekt?" ja odpowiedziałam, że prawdopodobnie osiągnęłabym skutek przeciwny od oczekiwanego i że po raz kolejny pokazałabym mu że będziemy grać według kart jakie on rozda i wedle jego łaski, a tego nie chcę przecież. Tyle w kwestii inicjowania kontaktów, proszenia się odpuść itd.

Ja aktualnie jak ten narkoman, jestem chyba już na wyższym poziomie głodu.. A on milczy. Ostatnio po nocach ciągle mi się śni. Mam też wrażenie, że próbuje zwrócić na siebie uwagę, nie wiem tylko czy moją, czy kogokolwiek..

Aga, wiem jak wspomnienia i jakiekolwiek myśli bolą. Dla mnie najgorsze jest kiedy myślę o przyszłości, w której nie widzę jego. Od razu nasuwają mi się wszystkie wspólne plany jakie mieliśmy na ten rok.. a on to przekreślił w ciągu kilku sekund z powodu swojego rozdętego ego i nienaruszonym przekonaniu o własnej nieomylności i za***ści. Jednocześnie mnie to wkurza i wzbudza ogromny żal. Wczoraj kiedy sobie leżałam przed zaśnięciem, zastanawiałam się czym są moje uczucia.. mam wrażenie pustki w sercu, ale takiej pustki, która nie czyni wolnego do zagospodarowania miejsca.. nazwałam to "wysuszoną miłością", a całość jest odziana poczuciem żalu...

little.owl, mam podobnie. Nie mam ochoty się w nic emocjonalnie angażować. Może bym i chciała kogoś poznać tak dla oderwania myśli.. ale ja.. po prostu nie mam ochoty. Koleżanka namawia mnie na badoo. Ale własnie jak sobie pomyślę o tym wszystkim.. nie nie. To jeszcze nie czas. Nie mam siły na facetów.

Muszę iść tropem, że teraz jest mój czas i mam wykorzystać dany mi prezent "ciszy" na siebie. Dlatego mam plan porealizować jakieś rzeczy, które zawsze gdzieś mi się przewijały przez głowę, ale miałam inne ważniejsze sprawy niż własne marzenia..  Teraz chcę to stopniowo robić

Co do kwestii Boga, właśnie wczoraj sobie pomyślałam, że może tak musiało się to wszystko potoczyć.. Podobno Bóg zsyła na nas tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć. Jeszcze nie wiem jaki jest dalszy plan, ale myślę, że to ma być kolejną nauką, że to rozstanie miało mi coś pokazać. Gdyby nie to, pewnie nie trafiłabym do psychologa i pewnie nadal karmiłabym się poczuciem winy. Nie zrozumiałabym jakie naprawdę problemy ma mój ex. Każde nasze rozstanie było po coś. W ogóle sporo jeszcze mi się kłębi w tej główce, ale muszę to jakoś poukładać.

Super, że jesteście! I że walczycie tak mocno, że aż samemu chce się walczyć.

Husky, z kim Ty byłaś? A na marginesie, widzę, że złość z Ciebie wychodzi, oby tak dalej, nie powstrzymuj się Przeczytałam Twój post i, choć wiem, że wiek nie odwzorowuje dojrzałości, pomyslałam: ile ten człowiek ma lat? Ale widzisz, że narcyz do kwadratu, prawda? Dzisiaj ja, Pan, będę dla Ciebie dobry, niewolnico. I żeby wyglądał jeszcze jak Grey w filmowej adaptacji, może i da się na taki układ przystać, ale pod warunkiem, że poza sypialnią Cię szanuje a tu tego nie widzę. Dobrze, że z tego wyszłaś

Aguś, wszystko w swoim czasie. Spokojnie. Ostatnio spotkałam się z przekonaniem, które bardzo wzięłam do siebie, że dusza ma plan co chce przeżyc i jak ukształtować siebie. I jeśli na poziomie duchowym moje wewnętrzne 'ja' postanowiło, że mam dostać po dupie, bo tak bardzo będę chciała tej miłości i stabilizacji i w kolejnym związku zrozumieć pewne prawdy, to jest to po coś i nie moge z tym walczyć. Od razu sprostuję, nie chodzi tu o to, by ustawiać się w roli ofiary i mówić sobie: nie mam na nic wpływu, to przeznaczenie, wszystko jest zaplanowane. Owszem, tak jest, ale ja tu jestem po to, żeby wyciągać wnioski z tego, co się stało i mądrzeć na przyszłość. I zyć przede wszystkim - bez względu na to czy będę smiac sie czy płakac przez to życie. Wiesz, to tak, jak ta anegdota o tym jak profesor pokazuje studentom naczynie i wrzuca do niego rózne rzeczy i z każdym razem pyta czy słoik jest pełen. Życie jest po to, by przekonaniami, doświadczeniami, dobrymi i złymi wypełnić ten swój własny słoik. I to jest Twoje bogactwo I rzecz tkwi w tym, by wierzyć, że jesteś cenna, wartościowa przez to, co Cię tworzy, kim jesteś i skąd pochodzisz, co przeżyłaś i nie oddawac tego słoika choćby do obejrzenia w byle jakie ręce, tylko w te właściwe, które docenią skarb, jaki masz w sobie

Mężu, nawet jeśli miała jakąś fobię, nie mogłeś nic na to poradzić. Wiesz dlaczego? Bo nic o tym nie wiedziałeś, ona nie ufała Ci a tyle, by o tym opowiedzieć. Dlatego nie myśl o tym a już w ogóle nie czuj ani grama winy.
Ten stan niepokoju występuje, bo masz kontakt z eks. Rzadki, ale jednak. I przez to myślisz co u niej i czy w porządku, skoro się nie odzywa. Nie odciąłeś się jeszcze emocjonalnie.

Vero, to ja Ci podrzucę pytania jeszcze. Tęsknisz za człowiekiem, który wyrzucił Ciebie i waszą relację na śmietnik, bo tak mu było wygodnie? Bo nie spełniałaś jego wymyślonych standardów? Zrozum, że to dobrze, że stało się to teraz niż kiedyś. Wiesz jaki jest kolejny krok? Karmisz jego ego. Błagasz o powrót a on łaskawie się zgadza albo i nie. Macie miesiąc miodowy, a potem Panu znów coś nie odpowiada i sytuacja się powtarza. Cenę płacisz Ty a raczej Twoje topniejące poczucie wartości. Uwierz mi, wiem jak jest na tym etapie. Byłam w związku z narcyzem. Potem spotkałam na swojej drodze kobietę, która była moją następczynią i którą udało mi się wyciągnąć z tamtej relacji i teraz jesteśmy dobrymi kumpelami. I mimo tego, czym karmiła ją nasza wspólna eks, że się zmieniła, że jest cudownie - to się nie dzieje, bo narcyz potrzebuje terapii a nie zdecyduje się na nią. I co, tęsknisz za człowiekiem, któremu tak na Tobie zależy, że nawet nie zapyta jak się czujesz, jak Ci pomóc? Był przy Tobie w trudnych chwilach czy raczej obwiniał o wyimaginowane kwestie czy się usprawiedliwiał dlaczego być nie może? Co Ty miałaś z tej znajomości? Za czym tak tęsknisz? Odpowiedź na to pytanie jest kluczem, bo będziesz wiedziała co musisz dać sobie I wiem, że myślisz o wspólnych planach. Uwierz, każdy tu miał jakieś, mniej lub bardziej wybiegające w przyszłość. Ale widzisz, to, że nie będziesz ich miała z nim, nie znaczy, że w ogóle. To jest ten czas, żebyś odnalazła siebie. Wybaczyła sobie ten brak opieki nad sobą, brak dbałości o swoje emocje. Jak pogrzebiesz głębiej, będziesz wiedziała kto kiedyś zadecydował, że wiążesz się z osobami, które nie dają Ci miłości, akceptacji, partnerstwa, kto nie zadbał o Twoje potrzeby. I nie obwiniaj tej osoby, to już się stało, mleko się rozlało - ważne jest to, co z tym zrobisz. Ale uprzedzam, odkąd to wiesz, bierzesz odpowiedzialność za siebie i to, aby te potrzeby zaspokoić sama, ok? Bo w drugiej osobie tego nie znajdziesz. Ona nie ma ratować twojego świata, być wybawicielem, dawać Ci miłości i uwagi, bo Ty coś dla niej zrobisz ale osobą, która też ma potrzeby, lekcje do przepracowania i z którą stworzysz związek oparty na wzajemnym wsparciu, zachęcaniu do działań, dbałości o siebie nawzajem. To jest dojrzała relacja - związek osób, które wiedzą, że są niedoskonałe, starają sie pracować nad sobą i zachęcać partnera do takiej samej pracy. Przypraw to miłością obupólną i będziesz miała relację, do której każdy dąży. I na to powinnaś się zgadzac, na nic mniej.

Niejednokrotnie zadaję sobie takie pytanie. Bo tak naprawdę ten związek nauczył mnie być samowystarczalną.. Nie mogę powiedzieć, że nigdy nie mogłam liczyć na jego wsparcie. Ja po prostu nienawidziłam prosić.. To akurat wyniosłam z domu rodzinnego, ale relacja z narcyzem w niektórych kwestiach to utrwaliła. Wracając do pytania.. któregoś razu tak bardzo wkurzało mnie to, że zaczęłam sporządzać listę jego zalet i wad, ku mojemu zdziwieniu tych zalet znalazło się całkiem sporo, bo na samym początku miałam pokaźną listę wad. Czy tam znalazł się ten klucz... nie wiem. W każdym razie naocznie mogłam dostrzec czego mi brakowało w tym związku i najśmieszniejsze jest to, że to wszystko mogłoby być przy odrobinie dobrej woli z jego strony i choć kilku procentowej chęci wysłuchania czegoś krytycznego. 

Wiesz.. o to właśnie cały czas mi chodziło.. a wtym układzie to on był doskonały, a ja jestem beznadziejna skoro też nie jestem.. Nie było mowy o tym, że on zrobił coś źle, bo to przecież i tak moja wina byłą, Dopiero po baardzo długim czasie zauważyłam tę zależność mimo że powtarzałą się setki razy przez te wszystkie lata. Ciągle to ja musiałam pracować nad sobą, bo ja to, bo ja tamto. I kiedy okazało się, że dalej nie jestem doskonała, znowu kara. I wiecie co? W całym tym żalu po prostu mnie to już wkurzyło. Jestem świadoma swoich czynów, wiem co zrobiłam i wiem co było niefajne, za co przeprosiłam. Za nic więcej. Bo uważam, że byłam i jestem dobrą kobietą. A on nie miał prawa potraktować mnie w taki sposób, dlatego więcej razy się nie upokorzę

Husky, to co przeczytałam to jakiś obłęd. Nie jestem w stanie zrozumiec, co takiemu człowiekowi siedzi w głowie, żeby rzucać takimi tekstami.. Po prostu brawa za siłę, czapki z głów, że byłaś w stanie sama tak trzeźwo to osądzić.

Co do grzebania głębiej, jestem na tym etapie. Mam już zidentyfikowane swoje schematy oraz mechanizm ich powstania, odpowiedź na pytanie dlaczego wciąż myślę, że nie jestem dość dobra. Ale szukamy głębiej, bo jest jeszcze trochę rzeczy do przerobienia..

Autre, ja napisałem, że właśnie już nie czuje tego niepokoju 90 dni przeżywałem to rozstanie z bardzo duża intensywnością... zaczyna powoli uchodzić nawet teraz jak słucham radia to się uśmiecham, co przez ostatnie miesiące było sporym wyzwaniem.

"Co do szukania głębiej - jest taka pułapka terapii, w którą wpędziło mnie paru nieudolnych psychologów, że za bardzo skupiając się na tym "dlaczego nie jestem dość dobra" potrafimy się jeszcze bardziej zapętlać w swojej "niedość-dobrości".
Fajnie jest też poza takim grzebaniem, dla równowagi, pokazywać sobie na co dzień, dlaczego jesteś jednak dość dobra, a jesteś z pewnością. I w ten sposób pozwalać sobie na miłość własną smile"

Husky, dzięki Ci za te słowa Tego potrzebuję własnie, gdy zdarza mi się pomysleć, że porwałam się z motyką na słońce chcąc pomóc sobie i gdy wówczas myslę, że jestem złą partnerką, nienaprawialnym człowiekiem i wątpię w to czy jeszcze będę szczęśliwa - jednym słowem w sytuacjach, gdy ta mała sabotażystka we mnie triumfuje Co do wyciągnięcia kogoś z relacji, uwierz mi, że po rozstaniu mówiłam tak samo, gdy już przejrzałam na oczy. Że chciałabym komuś pomóc, żeby zobaczył jaka jest ta eks i żeby nie udało jej się nikogo zniszczyć. I później odzywa się do mnie nieznajoma dziołcha na fb, zaczynamy rozmawiać ze sobą i od słowa do słowa, dzis nie wyobrażam sobie, żeby miało jej zabraknąć

Vero, nie chodziło mi o listę zalet i wad, tylko o to, co miałaś w związku z nim, jakie obszary karmiłaś. Innymi słowy, jakkolwiek to może być dwuznacznie zrozumiane, w jaki sposób Cię zaspokajał? Co Ci mówił, co Ci dawał? Na jakie sfery oddziaływały jego czyny i słowa? Co chciałaś usłyszeć? Co Cię upewniało, że ten to ten właściwy? Przykładowo, mówił, że Cię kocha? Jak to okazywał? Czy czyny szły w parze ze słowami? Jak się zachowywał podczas kłótni? Czy nie padały słowa "zawsze" i "nigdy" w oskarżeniach względem Ciebie? Jeśli był skupiony na sobie, jak to piszesz, to czym Cię zwabil, bys mu zaufała i się zbliżyła? I czego przede wszystkim Ci brakuje teraz?

"Dopiero po baardzo długim czasie zauważyłam tę zależność mimo że powtarzałą się setki razy przez te wszystkie lata. Ciągle to ja musiałam pracować nad sobą, bo ja to, bo ja tamto. I kiedy okazało się, że dalej nie jestem doskonała, znowu kara."

Teraz Ci zrobię melanż w głowie, ale jak zwykle dam temat do przemyslenia i opisania niekoniecznie tu: skad w Tobie to przekonanie, że nie jesteś idealna, że nie wystarczasz, że nie jesteś dość wartościowa, by tak po prostu być kochaną? Pamiętasz kiedy pierwszy raz (niekoniecznie w związku) to poczułaś? Piszesz, że pracujesz nad tym, więc ja już nie grzebię

Mężu, little dobrze mówi, zdrowiejesz. Oby tak dalej

"Akurat to wiem skąd się wzięło, nie będę opisywać jakoś szczegółowo, ale po prostu wyniosłam to z domu i to tak "oficjalnie", byłam dobra, ale nie dość dobra, żeby usłyszeć od ojca, że jest dumny, bo przecież zawsze mogłam lepiej.. Potem dokładnie to samo przeniosłam do związku - za mało zrobiłam, za niestarannie, itd. Za takim nastawieniem leci potem całe "ja". Oprócz tego nauczyłam się, że nie wolno mi wyrażać złości oraz że miłość jest warunkowa, więc muszę być po prostu "idealna" żeby na nią zasłużyć. To wszystko jest już jasne. To jeszcze nie koniec, grzebię głębiej, bo jest coś jeszcze. Z czasem pewnie wam opowiem.

W kwestii złości chyba jest mi najtrudniej. Ja złoszczę się zawsze na wszystko sama w sobie, nigdy na kogoś, żeby go nie urazić. To jest problem, bo tym samym zgadzam się na "bylejakość".."

To możemy sobie podać ręce Syndrom "dlaczego czwórka a nie piątka" albo "a inne dzieci w klasie co dostały?". Mało chwalenia, a jeśli już, to warunkowo - wtedy, gdy zrobiło się to, co mi kazano. Prócz tego "daj, ja zrobię lepiej, Ty nie umiesz", więc "ja" już zupełnie pogruchotane. I z tym, co napisałaś o złości też się zgodzę - przecież dziewczynka ma być grzeczna, ułożona i lubiana przez wszystkich. A miłość warunkowa to naturalna konsekwencja powyższych wymienionych przez Ciebie i przeze mnie - przecież nieidealne dziecko w jego przekonaniu musi sie postarać, żeby zostać docenione. Nie martw się, na pewno nie jesteśmy z tym same

A płacz na zdrowie, kobieto, serio. Gdy już to wypłaczesz, zobaczysz, sama się uśmiechniesz, że masz te łzy za sobą. To biologicznie uwarunkowane, że gdy tego potrzebujesz i płaczesz, naprawdę jest Ci lepiej.

Aj 7 ta koleżanka to kokaina a Ty ćpun
Odetnij albo bądźcie razem inaczej się nie da a wiesz,że wiem co mowię
Powiedz czy ona wywołuje w Tobie skrajne emocje ? Takich przy których ich nie masz?? Czy starasz się przy niej być najlepszy z najlepszych,taki na 100% ?
Autre kobieto uwielbiam Cię czytać
Vero płacz jeżeli to Cię oczyści to bedzie tylko lepiej. Odliczam dni do wypadu na narty,mam nadzieje,że naładuje baterie

Vero ja wiem,że czasami są takie dni i dopadają nas w najmniej oczekiwanym momencie jednak gdy on się już przydarzy robie wszystko,żeby poczuć się dobrze. Cokolwiek byle nie dać się temu uczuciu. Ide do fryzjera,zjadam czekoladę,ide na spacer albo oglądam bajkę one maja na mnie świetny wpływ robie te rzeczy,które lubie a i odkryłam że zbawienna moc ma sprzątanie !!! Weź się za porządki a moze uda się wypędzić zły nastrój. Miłego dnia!

Sówko, doskonale wiesz że tak właśnie jest, znów spotkanie przypadkowe, i znów ani sie nie obejrzałem a na zegarku była już 6;30 rano, cała noc przetańczona i przegadana

Za każdym razem po takim naszym spotkaniu mowie sobie ze to juz sie nie stanie, ona też, mimo wszystko ciężko nad tym jakoś zapanować, nie potrafie

Spanielka gratuluję pracy a tak się martwiłaś, że nie znajdziesz
Praca dużo daje, wydaje mi się że bez pracy rozstanie przechodzi się o wiele gorzej.
U mnie stabilnie, do przodu praca, siłownia, książka...i rzucam palenie trzymajcie kciuki
Zaczęłam palić razem z ex...jego zostawiłam..pora zostawić też nałóg którego mnie nauczył
Chłopaki radzicie sobie - super
Vero płacz ile wlezie, musisz dać swobodnie przepłynąć emocjom ale też długo się nie zatrzymywać przy nich, grunt to równowaga.
Ściskam Was

Zakochana każdy ma prawo do słabości!
Jesteś młoda matka z masą obowiązków i czasem tak "odskocznia" jak zaintesowany facet jest mile widziana oczywiscie pamiętaj o błędach jakie popełniłaś wcześniej i ich nie powielaj.
Aj7 te godziny magicznie zmieniają się w minuty i jest 6.30
Znam to doskonale,wiem też jak się taka relacja nazywa,uzależnienie! W tej formie jaka jest u Was moż ciagnąć się latami.

Little, to i tak juz trwa dobre kilka lat

Jot? Co sie stalo jaki filmik? Glowa do gory !

Hej dziewczyny,
dziękuje za gratulacje, nawet nie wiecie jak ja się cieszę, strasznie mi ulżyło; oby to był dobry nowy początek nowego wszystkiego.

Agnieszko, trzymam kciuki za rzucenie palenia; to jest jednak jeden z tych mniej sensownych nałogów, naprawdę szkoda zdrowia i pieniędzy.

vero, faktycznie dużo podobieństw między nami Teraz zwróciłam uwagę na coś jeszcze, napisałaś: "W kwestii złości chyba jest mi najtrudniej. Ja złoszczę się zawsze na wszystko sama w sobie, nigdy na kogoś, żeby go nie urazić. To jest problem, bo tym samym zgadzam się na bylejakość". Ja mam dokładnie tak samo! Nie potrafię się na kogoś rozgniewać nawet gdy jawnie i z pełną premedytacją mnie krzywdzi. Zawsze takie osoby usprawiedliwiam: że pewnie miały coś innego na myśli, albo ja coś opacznie odebrałam itp. Czasem mi ludzie otwierają oczy jak bardzo jestem naiwna i często zwyczajnie wykorzystywana. To jest smutne.

_v_, ja to bym się z Wami bardzo chętnie spotkała ale do stolicy na jeden dzień to trochę za daleko jak dla mnie niestety. Bawcie się dobrze

Melpomeno, dlaczego zamilkłaś?

Mnie dopadła jakaś nocna bezsenność. Nie stać mnie na zbyt wiele, choć czytam Was na bieżąco. Ostatnie dni to dla mnie koszmar, dzisiaj posypalam się kompletnie i mam wrażenie jakbym znów była na początku tej całej drogi z piekła i przechodzę to chyba gorzej. Pustka i jedna wielka rozpacz, której nie potrafię powstrzymać. Tak zupełnie stuprocentowo mam dość.

Po jakim czasie poczuliscie w terapii, że ruszyliscie do przodu? Ja czuję się okropnie, znacznie wzrosła moja świadomość w wielu kwestiach lub da rzeczy które po prostu wiem od dawna, ale mimo to nie potrafię się ruszyć z punktu wyjścia.