Chłodne rozstania-podejście drugie, jak obudzić w sobie siłę. - Netkobiety.pl

Witam was. Troche było załamania przez ten okres , niby nic wielkiego sie nie wydarzyło ale pograzalem sie sam w sobie.
Ostatnio, sobota wieczor, wypiłem troche wódki, dostałem zaproszenie na fb od Ex, wcześniej knie usunęła i zablkowala , byłem lekko pijany, zaproszenie zaakceptowałem. Na poczatku zmiana humoru, wmawianie sobie: jednak o mnie pamieta , jednak musiała myslec przez te kilka miesięcy o mnie.
W środe dodała mnie na tym bezsensownym snapie. Nie pisałem do niej, mam duza kontrole nad sobą jak jesyem pijany, nie zdarza mi sie robic głupstw.
Zastanawia mnie po co to zrobiła, po co wchodzi w moje zycie znowu, chce je zacząć niszczyć od nowa ?
Przez to wszystko wróciło sprawdzanie jej profilu , kilka razy dziennie ,robie to choc strasznie to boli.
Przed chwila wrzuciła jakies zdjecie na fb, nowa fryzura, podoba mi sie tak jak przy pierwszym zauważaniu, myslalem ze chociaż to mi przejdzie ale nie. Niedobrze mi jak zobaczylem komentarz od jej dawnego znajomego.
Poddaje sie , niestety juz w kieliszku cos nalane.
Nie wiem czy w ogole da sie czytać ta wiadomosc, czy da sie cos z niej zrozumiec, mam nadzieje, ze tak.

Pozdrawiam ciepło przy grzejących kominku, trzymajcie sie.

Girl, Sówko - dziękuję za miłe słowa Zdjęcia jak zdjęcia, nawet w połowie nie oddają klimatu jaki jest na miejscu. Taki wyjazd to najlepsze co może być na złamane serce, porzucenie, smutek - daje poczucie, że dla takich chwil warto żyć i tyle wystarczy, by było pięknie. A wysiłek i adrenalina nie pozwalają na żadne wspomnienia, trzeba skupić się na drodze i uważnym stawianiu każdego kroku. Do tego prawie każdy napotkany turysta przyłącza się do marszu i nawiązują się nowe, fajne znajomości

Spanielka, w sobotę było raczej mało śniegu. W niedzielę była burza śnieżna i spadło ~50 cm świeżego puchu, który do dzisiaj leży i wszędzie już jest biało zamieszczone zdjęcie jest z soboty.

Nie wiem co mnie naszło, ale zacząłem oglądać nasze zdjęcia z wakacji... Aż mi łzy poleciały. Dzisiaj sobie obejrzałem Forrest Gump i życie faktycznie jest jak pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz na co trafisz. W jednej scenie Jenny zapytała Forresta "Why're you so good to me?", w tym momencie sobie przypomniałem, że ex też tak do mnie mówiła Nie wiem ile to potrwa, ale pomimo tego co przeszliśmy, wciąż uważam ją za kobietę mojego życia, a myśl o tym, że będzie czyjąś żoną mnie rozrywa... Mam nadzieję, że to ostatnie łzy z tego powodu.

Proszę, piszcie jak u Was, to naprawdę pomaga

Góry? Jasne, ja zawsze bardzo chętnie :-)

Mężu, nie obiecam Ci, że to ostatnie łzy. Powiem Ci tylko: nie myśl o niej. Nie myśl jaka była cudowna. Gdyby taka była, nie pozwoliłaby Ci odejść, bo tyle dla niej robiłeś. Skup się na sobie. I wiem, że już setki razy to powtarzałam. Naprawdę zmienia się perspektywa, gdy z tego klebka nieszczęścia wstaje się na nogi i ogarnia. Wiesz co trzeba zrobić? Zrozumieć, że jesteś odpowiedzialny za swoje szczęście. Za to, o czym myślisz, na co poswiecasz czas. Co robisz. Jeśli więc potrzebujesz być słaby - ok,bądź, ale miej z tyłu głowy myśl, by nie dać się wciągnąć, nie być ofiarą. Te gorsze chwile przychodzą i mijają. Uwierz mi. Trzeba tylko chcieć zrobić z nimi porządek i postanowic, że nie pozwolisz eks rujnowac swojej codzienności,  którą próbujesz zorganizować bez niej. Na początku ze wszystkim i każdemu jest trudno. A potem,z czasem, z działaniami, jakie podejmujesz, przychodzi akceptacja i nawet się nie zorientujesz, gdy autentycznie będziesz się z czegoś cieszył i nie pomyslisz w takiej chwili o eks :-) I to będzie coś :-)

Dlatego daj ujście emocjom, ale też pamiętaj, że to tymczasowe schronienie, tymczasowa słabość. Jutro będzie nowy dzień i nowa szansa na oswojenie się ze sobą i tą sytuacją. Jutro będzie lepiej.

A jeśli tak boli Cię wizja tego, co ktoś będzie miał z nią, to powiedz mi skąd wiesz, że ona nie rzuci tej osoby, gdy już odpowiednio ją wykorzysta? Albo załóżmy, że jesteście razem. Jak długo będzie tak słodko i cukierkowo? Możesz żyć w iluzji, że jest fajnie i masz rodzinę, ale jak długo? Będziesz wtedy szczęśliwy? Nie, będziesz zastanawiał się czemu naprawdę wróciła. Czemu jesteście razem i co ona naprawdę do Ciebie czuje. Twoja eks nie jest jedyną fajną kobietą na świecie. A wierzę w to, że każdemu jest ktoś pisany. Ta właściwa osoba,która przyjdzie, gdy będziesz na to gotowy. Dlatego dupka do góry, odrzucić chusteczki i się ogarnąć. Jedna jaskółka nie czyni wiosny, tak jak jedno rozstanie nie oznacza końca wszystkich związków. Zobaczysz, że za jakiś czas będziesz czytał swoje posty i patrzył na to zupełnie inaczej :-) A jak chcesz pogdybać, to może tak: gdyby Edison płakał, że mu nie wychodzi, nie wynalazłby żarówki i wszyscy siedzielibyśmy teraz w egipskich ciemnościach. Albo: gdyby Jim Carrey załamał się po swoich pierwszych występach komicznych, które wcale nie były ciepło przyjęte, nie trafilby pewnie do przemysłu filmowego. Takich historii są setki, wystarczy tylko je odnaleźć i poszukać pocieszenia. To dobry moment dla Ciebie, bo możesz poznać siebie, zobaczyć co Ci pomaga odgonić smutek. Trzymam kciuki, działaj mężu :-)

A ja kur.. pukam w dno od spodu, glupie swieta nadchodza , z rodzina i falszywymi usmiechami, rzygam juz tym wszystkim , w ciagu ostatniego tygodnia moim lrzyjaciolom rozpadly sie 3 zwiazki z czego najkrotszy to 3 letni, dookola smutek zal, niechec, szarobura pogoda, nic tylko soboe w leb strzelic.
Na spolecznosciowkach ex inni takie komentarze jej wala, oczywiscie poszlo juz zapewne ze jest wolna , jak psy na kosci, kazdego z nich z osobna zlapal bym za twarz i .... przeciagnal po chodniku.
To tak w skrocie co u mnie, pozdrawiam.

popieram anderstuda - w życiu z tego nie wyjdziecie, jeśli ciągle będziecie to mielić w głowach i na forum.

coraz mniej takich facetów, dziewczynie chyba naprawde poprzewracało się w głowie.
Miała więcej niz wygrana w lotka, miała kogoś kto był dla niej facetem i przyjacielem, kogoś kto zrobiłby dla niej wszystko.
Każda normalna dziewczyna marzy o mężczyźnie, który będzie ją tak traktował. O kimś w kim może mieć oparcie nie przez rok, dwa, a całe życie dla kogo będzie najważniejsza.
Nie zmieniaj się, nie mów, że jesteś frajerem. Bądź bardziej uważny ale nigdy nie zmieniaj się przez kogoś kto Cię nie docenił bo to najgorsze co możesz zrobić.
Facetów jest bardzo dużo ale tacy jak ty są nieliczni.

Ech. Smutno się zrobiło

Wydaje mi się że, zwłaszcza w początkowym okresie po rozstaniu, ciężko myśleć jakoś bardzo pozytywnie. Ja się bardzo staram, ale szczerze mówiąc kompletnie mi to nie wychodzi Zdaję sobie też sprawę że ciągłe czytanie w kółko jak bardzo jest źle może być męczące - ale też myślę że to naprawdę może pomóc tym, którzy rozstanie przeżywają. Sama o sobie mogę powiedzieć że gdybym tu nie trafiła to prawdopodobnie popełniłabym jeszcze więcej karczemnych błędów.

Melpomeno, co u Ciebie słychać? Wszystko ok?

A ja mam to wszystko gdzieś. Serio :-) Nikt mi nie będzie sugerował gdzie mam się pojawiać, czy w ogóle i z jaką częstotliwością. Nie obiecuję, że codziennie, nie obiecuję, że czasem nie zawiodę, bo człowiek przede wszystkim ma własne, realne życie, w którym są realni ludzie, realne problemy, z którymi trzeba się zmierzyć natychmiast. Dlaczego tu jestem? Bo tego potrzebuję. Gdy sama już jestem w miarę uporządkowana, chcę pomóc tym, którzy chcą z tego wyjść, ale nie jest im łatwo. Nie tym, którzy już zrezygnowali i mimo rad, wskazówek, siedzą i użalają się nad sobą. Sama dostałam tu pomoc i wsparcie i jestem naprawdę wdzięczna tym, którzy mi je okazali. Może pewnego dnia sobie stąd pójdę, może zacznę pisać częściej - czas pokaże. Myślę, że dla niektórych osób ten temat jest miejscem, w którym mogą napisać wszystko bez owijania w bawełnę i gorzej byłoby im to odebrać niż nakazać samoogarnięcie się. Wiadomo, że jeśli mówię coś a ktoś notorycznie popełnia te same błędy, to mnie czasem też ciul strzela, ale wiem, że każdy ma taki swój czas na efekt 'aha' i za którymś razem zrozumie. Albo gdy jest takie nagromadzenie smutku i żalu, że robię sobie przerwę od forum, bo czuję, że to działa na mnie. Ale tak ogólnie wciąż bywam.

Czekam już bardzo na wiosnę, a wy? Zima też jest piękna, ale to dla mnie taka stagnacja, ciepły koc, puchate chwile z kubkiem kawy. Wiosna oznacza dynamizm, nowe projekty, rozwiązania. Macie w tym kierunku jakieś plany? :-)

Fajne zdanie przeczytałam dzisiaj: długie i trudne drogi często prowadzą do pięknych miejsc :-)

hejka

choć Święta sie zblizaja ja sie nie ciesze jestem umeczona jakaś , mam wrazenie ze jestem dla wszystkich zawsze wszedzie ale w druga strne to nie działa a jak mysle ze jednak ktos czuje zeby dac wsparcie konczy sie kolejnym kopem w twarz , czuje ze to takie nie fer. Wczoraj koło mnie zginał na przejsciu dla pieszych mężczyzna wjechał w niego busem chłopak 28 lat , życie jest tak kruche dzis jestes jutro cie nie ma bardziej mnie to dobiło , to poczucie pustki ii samotnosci

Wiem Kamil wiem , mimo to byc samemu ze soba na co dzien bez takiego oparcia tez jest okropne , opierasz sie na sobie ale czasem chcesz by było inaczej.... tak po prostu... ta pora nie nastraja pozytywnie pogoda tez

Dorota podobnie jak Ty nie czuje radości z nadchodzących świąt. Jakoś tak dziwnie będzie. Inaczej. Ale może mój nastrój się zmieni. Bycie samemu sobie wsparciem jest trudne. Ale ja ciągle wierzę, że to wszystko dzieję się po coś.Gdy minie ten stan, gdy  uporam się z nim, to będzie tylko lepiej. Jedno jest pewne nie chcę samotności, boję się jej. To chyba nie dla mnie.

Wydaje mi się, że mam dużo przyjaciół, ale w głowie pojawia się pytanie, dlaczego oni milczą. Dlaczego każdy skupia się tylko na sobie...zawsze ma tak być, że ja pierwsza się odzywam, bo zwyczajnie nie mam już ochoty rozmawiać ze swoimi myślami...

Polecicie jakąś fajną książkę???

Życzę miłego tygodnia-oby poniedziałek nie był taki zły:)

a ja polecam "biegnąca z wilkami"

Marta, a dlaczego oczekujesz, że ktoś się Tobą zajmie? Nie sądzisz, że to takie wpychanie na siłę komuś Twojego ja, Twojego dziecka, które masz wewnątrz? Jak gdybyś mówiła: no kochaj mnie, zauważ mnie, zaopiekuj się mną, ja chcę być ważna. ;)Tylko sama mozesz to zrobić, bo pozwalając sobie na takie zachowanie do niczego nie dojdziesz. Będziesz korzystała z ludzi jak z rzeczy, które mają zaspokajać Twoje potrzeby a nie o to chodzi. Przepraszam, że może tak brutalnie. Wiem, że Ci ciężko i niełatwo. Jeśli Cię to pocieszy, ja też czuję się samotna, nie zgadzam się z moim otoczeniem, bo widzę tam zupełnie innych ludzi. I nie jest tak, że mi nagle coś odkwitło. Po prostu chyba zyskałam mocniejsze szkła. Takie fajne, że widzę co kim kieruje niekiedy w ich postępowaniu, jakie lęki, schematy zachowania. Myślę, że to też cena, którą trzeba zapłacić - samotność. Po to, żeby oswoić się ze sobą a potem odnaleźć tych właściwych ludzi. Myślę, że tu biegnie ta ścieżka, którą trzeba pójść.

Książki? Podpisuję się pod tym, co napisała Aga. Beata zawsze i wszędzie <3 De Mello również daje do myślenia. Poza tym, jest tyle miejsc w sieci, tyle blogów, tyle stron optymistycznych, że na pewno coś znajdziesz, żeby się otaczać pozytywnymi treściami przez cały czas.

Aga, to moze być ten schemat. Ale jeśli Cię do niego nie ciągnie, to po co na siłę sie przekonywać? Jak mówisz, daj sobie czas, nie traktuj jako ucieczki przed staropanieństwem Trzymam kciuki za spotkanie tego właściwego.

Anonim, a skąd jesteś? Jak Warszawa, to porywam na kawę po Świętach. I nie ma że nie

Doris, a może zamiast myśleć o tym, czego nie masz pomyślisz o tym, co już masz? Zdaje się, że przełącznik jasnej strony mocy Ci nawalił

Kojot, ja też życzę Ci spokojnych i radosnych Świąt - niech Ci się wszystko poukłada tak, jak chcesz i żebyś zrozumiał, że to, co wydaje Ci się, że nie chcesz i co jest trudne, też służy dobremu

Jak powiedziałaby Beata: witaj w klubie 99% ;-)

Psycholog - ok, ale wybieraj mądrze. Kiedyś też byłam. Powiedziałam co i jak, ona wróciła do dzieciństwa. Kolejna wizyta to samo i to samo. Po kilku tygodniach podziękowałam, bo widziałam te schematy, wiedziałam o co chodzi, ale na moje pytanie co z tym zrobimy, jak mi pomóc powiedziała, że muszę pracować nad pewnością siebie. Tyle to sama sobie mogłam powiedzieć,  bo wiedziałam,  że to muszę zrobić sama. Podsumowując, widziałam, że bardziej jej zależy na pracy, na zajęciu czasu niż żebym z tego wyszła. Z drugiej strony, wiem, że nie mogła mi pomóc - bo co, będzie mnie chwalić? :-)

Szczerze wam powiem, że nie czytam już innych tematów na forum poza naszym. Zdrady, rozstania, brak szacunku - to wszystko miesza mi w głowie a ja mimo wszystko chcę wierzyć w dobro. Nie chcę myśleć źle o eks i o związkach w ogóle. Jedyne, czego mi brakuje, to ludzie, którzy myślą tak, jak ja. Którzy uśmiechają się, inspirują, wierzą w innych. Może w przyszłym roku takich bliżej poznam :-)

Autre jestem z okolic Opola więc do Warszawy mi daleko

Ja wam jeszcze kiedy indziej życzenia złożę,bo teraz to jeszcze ciut za wcześnie :-)

O, Little, a czemu ja? :-)
Dziękuję,miło mi. W sumie różnie można te Twoje słowa odebrać, ale tak intuicyjnie odebrałam je pozytywnie :-)

Jak tam humory, nastroje?

U mnie też sporo pracy. Zamknięcie roku, dopilnowanie niedokończonych spraw. Dobrze, że z Wigilią jako tako stoję od strony kulinarnej i porządkowej, bo byłoby ciężko. A poza tym walczę ze swoim wewnętrznym krytykiem :-) Może źle powiedziane: ja z nim nawiązuję dialog i śmieję się z jego obaw. To mnie uspokaja. Ale nie jest łatwo...

I ja zapracowana, ale zdrowa i trochę rozbita wiadomością,  o której wam zaraz powiem. Chodzi o osobę z mojego otoczenia, która odebrała sobie życie. Chłopak ten jakiś czas temu został porzucony przez dziewczynę po kilkuletnim związku. Wkrótce po, gdy minęły pierwsze łzy, pierwsza rozpacz, miał ambitne plany. Zabrał się za siebie, podkreślił sylwetkę, nie zamykał się w domu, ale był otwarty na wyjścia z przyjaciółmi. Niestety, lubił alkohol. A wtedy wychodzą uczucia. Pewnego razu najlepszy kumpel znalazł go ze sznurem. Na pytanie co robi i o co chodzi, tamten odpowiedział, że idzie się wieszać. Odwiodl go od tego pomysłu. Przyszedł kolejny dołek, nieodebrany telefon,za który jego kumpel wciąż się obwinia.  Niestety nie zdążył odradzic,  powstrzymać...

Dziś człowieka nie ma. I wiecie co? Jeśli ktoś to czyta i o tym myśli. Jeśli tak dalece osoba, z którą byłeś, była Twoim światem, po prostu pisz. Tu na forum, do mnie, do innych. Po to jesteśmy. Nie sądzę, żeby ktoś tu Cię olał mimo że nadchodzą Święta. Ja wciąż jestem pod mailem. Nie bądź z tym sam. Nie zastanawiaj się co by było, gdyby ani jak to będzie bez niej czy bez niego. Wiem, że gdy się jest w takim dołku, nawet najlepsze zapewnienia o tym, że będzie dobrze, nie pomogą. Ale zaufaj, że z tego się wychodzi. Zaufaj, nawet jeśli tego nie wiesz na pewno, jeśli chcesz kontrolować swoje myśli. Zaufaj, bo baba z internetu Ci tak mówi :-) I nie trzymaj tego w sobie. Nie pisz, że jest Ci źle, tylko konkrety. Jakie myśli Ci siedzą w głowie? Jak się z tym czujesz? Co Ci przeszkadza w puszczeniu tego, życiu własnym codziennym życiem?

Natomiast do was tutaj: kochani, jesteście bohaterami :-) Cieszę się, że mimo dołków,trudności, każdy z was wybiera życie. Nawet jeśli skomplikowane i trudne do uporządkowania, to mimo wszystko życie. Pamiętajcie o tym,gdy nadejdzie kolejna fala wspomnień. Pamiętajcie, że zdecydowaliście się na uporządkowanie siebie, by stworzyć lepsze relacje. I jeszcze pamiętajcie o tym, gdy już spadną łuski z oczu i popatrzcie realnie na eks, że oni stoją w miejscu. Nie rozwijają się. Paradoksalnie to wy, choć często zostawieni, idziecie przed siebie, staracie się sobie radzić, pokazujecie charakter. To wy ulepszacie siebie, oni są przekonani, że wina jest wasza,bo to usprawiedliwia ich stanie w miejscu, stabilizację,  brak konieczności zmiany,której każdy tak się boi. Dzisiaj tulę was wszystkich wirtualnie i raz jeszcze mówię, że będzie dobrze, bo musi być. Bo nie może być inaczej i wszystko jest po coś :-) Tylko nie rezygnuj, nie odpuszczaj, bo z tej góry,na którą wchodzimy, są fajne widoki i na pewno czeka tam ktoś, z kim będzie można je podziwiać. Dobrego dnia, kochani :-*

Taki bohater, że mimo wszystko wybierasz życie. Ty mówisz 'za mało odważny by wybrać smierc' a ja mówię,  że bardzo odważny, bo stać Cię na to, by się pozbierać i nie poddać. Mogą po drodze wystąpić burze, huragany,  które pozostawia Cię bez siły, bez wiary, ale hej, kiedyś nadejdzie ta dobra pogoda. Wczoraj gdzieś przeczytałam, że na jeden zły dzień przypadają trzy dobre, więc pomyśl jaka to będzie kumulacja u Ciebie :-)
I na koniec, moje nieśmiertelne: czym się karmisz, tego masz więcej. Widzisz pesymizm, jeszcze więcej go będzie. Widzisz bezsilność,masz jej więcej. Dlatego wstajemy, pomyśl kim chcesz być. Jaki jest ten Aj7, jak się zachowuje i próbuj się nim stać. Codziennie mały krok do przodu w tym ogarnięciu i ani się obejrzysz, gdy taki będziesz. Dupka do góry i działamy. Z narzekania jeszcze nikt nic nie miał poza gorszym samopoczuciem :-)

Autre
napisałaś bardzo mądry przekaz w pięknie prostych słowach pod którym podpisuje się obiema rękami.
Jeśli wszyscy my którzy tu jesteśmy przez to przeszliśmy cało to i reszta da radę. Tylko trzeba chcieć szukać tej pomocy i umieć ja przyjąć. Odrobiną wysiłku można osiągnąć wszystko czego potrzeba do szczęścia.
Ja w gorszych chwilach radzilam sobie w taki sposób ze porownywalam swoją sytuację z nieszczęściem innych ludzi. Nie jestem z tego dumna ale chwytalam się czegokolwiek co podpowiadał mi rozum, że może pomóc.
Myślałam sobie - czymże jest moje marne rozstanie z człowiekiem który mnie nie chciał wobec tego z czym zmagają się śmiertelnie chorzy, wobec nagłych i niespodziewanych śmierci najbliższych,  utraty dorobków całego życia....Myślałam - Mel jak ci nie wstyd tak użalac się nad sobą i rozpaczac przez 1 osobę jeśli ty masz jeszcze tyle alternatyw i możliwości aby zmienić swoje życie a inni nawet tego nie mają....
Paradoksalnie pomogło bo wchodzilam sobie sama na ambicję i zaczynałam czuć wstyd że taka ogarnieta we wszystkim a emocjonalnie ciągle w d.....
Cokolwiek wam pomaga stosujcie się do tego bo wlasne życie jest największą i najpiękniejsza wartością jaka mamy i jaka możemy ofiarować drugiej osobie. Nie marnujcie go.

Watek widze stanal troche w miejscu. Przyszlam na chwile z zyczeniami
Chcialabym wam zyczyc wszystkiego najlepszego. Wesolych Swiat!
Dla mnie ten czas jest zawsze magiczny, ale w tym roku nie do konca, zreszta odkad jestem w Anglii, zamiast byc najpiekniejszym czasem w roku, jak przez cale moje zycie, teraz jest najciezszym i najbardziej przygnebiajacym. Znowu bez rodziny a do tego wspomnienia z zeszlego roku z ex.
Ale bedzie dobrze
Niech spelnia sie wasze zyczenia, marzenia. I pamietajcie. Nie poddawajcie sie nigdy, przenigdy. Powodzenia

Hej kochani. Z okazji świąt życzę Wam przede wszystkim odskoczni od codzienności i małego podsumowania tego przez co przeszliście i co osiągnęliście Nie żałujcie sobie dobrych potraw i słodyczy, bo święta są raz w roku!

Kochani zdrowych wesołych i pogodnych świąt!!!

Hej kochani,
trochę poźno, ale nie miałam za bardzo dostępu do netu. Wszystkiego dobrego dla Was wszystkich, zdrowia, spokoju i radości. I byśmy się wszyscy jak najszybciej pozbierali. Dziękuję że jesteście.

Hej, kochani
Jak tam się trzymacie?
Ile wam się przytyło? Wszystkie smakołyki zjedzone czy się zmarnowało? Powiem to, bo ktoś musi: Święta, święta i już po Czy tego chcecie, czy nie. Szczęśliwi jutro nadal odpoczywają a Ci, którzy nie załatwili sobie urlopu (jak ja na przykład) jutro punktualnie stawią się w pracy.
Jak tam? Było ciężko?

Powiem wam, że nie spodziewałam się takiego nagromadzenia emocji. Ktoś w rodzinie postanowił kupić sobie perfumy eks. Oczywiście nie robiąc mi na złość, z niewiedzy. Jestem człowiekiem, który odbiera świat wszystkimi zmysłami i tak go zapamiętuje, więc jej zapach to była katorga... Multum wspomnień, obrazów w głowie... Analiza dlaczego w ogóle tak się stało, dlaczego w ten sposób. Nie wróciłam do punktu wyjścia, wiem, że to było po coś. Zdałam sobie sprawę, że w tym wszystkim najbardziej zła byłam na siebie. O to, że jeszcze mnie to rusza. A mówię, że to rozstanie było po coś, bo wiem, że spotkam tę właściwą osobę. W każdym wieku można szczęśliwie kochać. I z tym przekonaniem was zostawiam Będzie dobrze, buziaki :*

vero_nick, dobrze, że jesteś. Czasem jakoś tak mi się wyczuwa pokrewną duszę od pierwszego postu. Trudna jest ta obojętność, wiem coś o tym. Tym bardziej, gdy ktoś, kogo darzyłaś uczuciem, zachowuje się wobec Ciebie w ten sposób. Ale popatrz na to inaczej: musiałaś to zrozumieć,widzieć, żeby zobaczyć prawdziwą twarz tej osoby. Zobaczyć, że nie ma w niej miłości do Ciebie. Dlatego, że wszystko jest po coś. On był Twoją lekcją do przepracowania. I nawet jeśli teraz tego nie widzisz, uwierz, że jeszcze będziesz szczęśliwa. A dobrze, że z nim się skończyło, bo skoro teraz była obojętność, to kto wie co byłoby dalej? Życie/Bóg/karma/latający potwór spaghetti (zależy w co wierzysz) zawsze ma plan najlepszy dla Ciebie

A Kevin był?

Haha, mnie Kevin w tym roku ominął tak samo jak całe święta (spędziłam sama, ale zdecydowanie nie samotna).

Wyspałam się, poczytałam książki, pograłam z komputerem w szachy i teraz też daję sobie luz - należy mi się! Od tak niedawna udało mi się zacząć myśleć, że "coś mi się należy", że teraz żadnej pracy i do nowego roku będę sobie tylko dogadzać.
Jak przychodzi mi  do głowy ex to czuję jedynie bezgraniczną wściekłość, która jednak cały czas jest przyjemna... kiedyś minie, ale chyba nie muszę tego przyspieszać - niech sobie "wybrzmi" ile jej trzeba.

Co do szamy, to współlokatorzy przynieśli takie wałówki, że też się świątecznie najadłam:)
-------------
Jako osoba dosyć świeżo po odzyskaniu wolności (od ex), postanowiłam się dołączyć do tego wątku, hej wszystkim

Mijają 3 miesiące od porzucenia. Chyba mogę sobie pozwolić na małe podsumowanie. Potrafię już normlanie żyć. Oczywiście codziennie ex przejdzie mi przez głowę, ale tak jak kiedyś było to 100% idealizowania, teraz jest to obojętność/żal/zniesmaczenie/tęsknota i na końcu dopiero wedrze się czasami trochę idealizacji. Przy swojej i małej pomocy psychologa doszedłem do wniosku, że ten związek nie mógł działać. Ja byłem niedoświadczony, ona miała/ma problemy emocjonalne. Moimi błędami było całkowite uzależnienie szczęścia od drugiej osoby i nie dbanie o siebie. Byłem czasami kłamcą, bo nie chciałem zburzyć jej wyimaginowanego obrazu mnie. Ona z kolei starsza o 5 lat, sporo wymaga. Może jej wyjść z kimś starszym od niej o 10 lat, o ile ona pójdzie na kilkuletnią terapię. Gdybym miał minimalne poczucie własnej wartości, to po pierwszej bijatyce, gdy skończyłem z podbitymi oczyma, siniakami i zadrapaniami, powinienem był spakować swoje rzeczy i bez słowa wyjść. Potrzebowałem około 3 miesięcy, aby przestać mieć nadzieję, że coś jeszcze z tego będzie. Dzisiaj mogę powiedzieć, że zasada "dbaj o siebie" działa. Szczególnie po porzuceniu przez kogoś, kto wydawał się całym waszym życiem. Jedyne na co trzeba uważać, to oczywiście emocje, nie blokujcie ich. One prędzej czy później i tak się wedrą do waszej głowy. Więc jeśli uczysz się, pracujesz nad czymś bądź ćwiczyć na siłowni i złapie Cię dołek, daj temu te kilka minut, bądź kilka godzin, ale potem natychmiast wracaj do swoich zajęć i dbaj o siebie! Kolejna zasada to faktyczne urwanie kontaktu z ex. Nie ROZUMIEM jak można trzymać taką osobę np. na fejsie i mieć ją w obserwowanych. Jeśli rozstanie Cię nie ruszyło to ok, jednak w każdym innym przypadku usunąć tę osobę z każdego portalu gdzie jej obecność w jakiejkolwiek formie może was nagle naskoczyć. Za kilka miesięcy, lat jeśli będziecie umieli żyć na stopie koleżeńskiej, to nie widzę problemu. Tutaj też od razu się przyznaję, że miałem z nią kontakt na WhatsApp. Wczoraj miałem (z mojej strony) ostatni powód, aby do niej napisać. Mianowicie z życzeniami urodzinowymi. Od tej pory czuję, że to kompletny koniec jakiejkolwiek relacji. Dowiedziałem się od niej, że wyprowadza się z Krk i nie zgadniecie...Wraca do naszego starego miasta. Trochę dziwne, ale mnie już tam nie ma i staram się nie interesować co ją tam sprowadza. Oczywiście prezent dla dziecka wysłałem, podziękowała mi za to. Niestety z powodu wyprowadzki nie mogła go odebrać. Moim zdaniem po prostu się wymigała od tego trochę, ale średnio mnie to rusza. Nadal jest dla mnie bardzo chłodna. Najlepsze co wycisnęła, to jedno zdjęcie synka na whatsapie. Wciąż nie wiem, jak to będzie z pieniędzmi. Poczekam do nowego roku, do lutego i jeśli nic nie wpłynie na moje konto, to z małą odrazą do siebie będę musiał jej o tym przypomnieć.

Ogółem czuję się o wiele lepiej. Nie jest jakimś duszkiem latającym wokół i "srającym" optymizmem, ale dostrzegam, że życie dalej się toczy i muszę podążać za marzeniami, a są one spore Ostatnio byłem odwiedzić moje stare miejsce pracy, pewną kawiarnię. Kumpela została tam nawet kierowniczką, nie widziała mnie 2 lata, ale powiedziała, że widać iż życie musiało mnie nieźle przeorać Że niby wyglądam na doroślejszego i mądrzejszego. Od znajomych też non stop słyszę, że wyglądam coraz lepiej i nie zasłużyłem na to co mnie spotkało. Moja wartość jest powoli odbudowywana Rok temu moim planem dnia byłoby zrobienie śniadania dla rodzinki>praca>sprzątanie domu>zmywanie po obiedzie>wykąpanie dziecka i położenie do snu. Przy okazji starałbym się nie zirytować ex, a dla siebie jedyną uciechą była poranna kawa i wieczorny sex (gadam o złych dniach oczywiście, bo w dobrych okresach byłem szczęśliwy non stop). Teraz mogę dumnie powiedzieć, że odzyskałem moją starą formę na siłowni, uczę się jak szalony i mam mega motywację, aby wrócić na studia. Odzyskałem życie towarzyskie, teraz mnie ludzie wyciągają na miasto Odzyskałem samochód wreszcie i zmieniłem pracę. Teraz tylko czekam na wiosnę i lato, tak bardzo tęsknię za rowerem i graniem w siatkówkę na plaży

Czasami łapię się na tym, że chciałbym, aby karma wróciła do ex i powiedziałem psychologowi, że wolałbym się wyzbyć tego uczucia, ale wg niej to normalne odczucia i miną z czasem.

W końcu muszę bardzo, bardzo podziękować ludziom poznanym tutaj na forum! Autre, Girl, Sówka, Mel, Zakochana, agnieszka, _v_, pug no i oczywiście Aj7, ale z tym ziomkiem to często po nocach na fejsie sobie wrzucaliśmy na exy I każdemu, kto wypowiedział się tutaj, w tym ponad 200 stronicowym temacie, to istna kopalnia wiedzy.

To oczywiście dopiero początek do nowego życia, ale mam w końcu to uczucie, że najgorsze jest za mną i teraz zacznę nabierać tempa.

A w święta przytyłem 3 kg

non... rien de rien...

Hej wszystkim ;* przepraszam, ze nie zdążyłam wam złożyć życzeń.  Mam nadzieje, ze wasze święta były cudowne, zostaje mi wam życzyć wszystkiego dobrego w nowym roku, aby był o wiele lepszy
U mnie generalnie nieźle. .. ale... znowu ale... musicie mnie trochę naprostować bo nie wiem co się ze mną dzieje. Pomóżcie mi proszę. .. napisał do mnie jakiś czas temu kolega, bardzo fajny, dzisiaj się spotkaliśmy pierwszy raz. Spotkanie całkiem mile dopóki nie spotkaliśmy mojego ex... ale mniejsza, ja nie o tym. Chodzi o to, że czuje jakbym naprawdę chciała się spotykać, spróbować, może nawet zaangażować. .. ale z drugiej strony cholernie się boje. Nie wiem jak żyć wiedząc że nikomu nie można ufać do końca. Mam dziwne uczucie jakbym nie powinna się z nikim spotykać. Nie wiem dlaczego. Może jeszcze nie jestem gotowa? Ale przecież mojego ex mam już właściwie gdzieś. .. co jest nie tak? Myślałam że wszystko sobie juz poukładałam. .. czuje się jakbym tkwiła w martwym punkcie... chłopak jest w moim wieku. Ma dwuletnie dziecko a jego była dziewczyna go zdradzala i zostawiła. Nie widuje się nawet z dzieckiem. Dlatego myślałam że się zrozumiemy i właściwie fajnie nam się rozmawia, ale... mam jakąś blokadę. .. nie wiem już o co chodzi...

Mężu, super, dużo progres! Ale tak jak mówisz potrzeba na wszystko czasu, żeby te myśli i wnioski sensownie poukładać. Wierzę, że nie jest jeszcze łatwo, bo to nie przychodzi z dnia na dzień, ale wiem że jest lepiej. Przede wszystkim każdy dzień pokazuje nam, że jednak potrafimy bez nich żyć i te dni się tak niepostrzeżenie zbierają. U mnie z emocjami jest o tyle ciężko, że właściwie każdy myśli, że dobrze się trzymam, choć w głębi duszy aż mnie rozdziera.. najchętniej bym usiadła i zaczęła płakać, ale wstydzę się.. wstydzę się tego, że każdy widzi że nie zasłużyłam na to i że ktoś mnie zapyta kiedy w końcu przestanę się mazać. Z kolei jak przychodzę na terapię, to tylko drzwi za mną się zamkną a ja zaczynam płakać jak bóbr i nie jestem w stanie zatrzymać tych łez.. Dlatego też kilka postów wcześniej pisałam, że to po prostu trzeba przeżywać..

agnieszka, na razie po prostu traktuj to jak zwykłą znajomość i myślę, że z zaproszenia na sylwestra warto skorzystać

zakochana, może daj sobie czas? Wiesz.. nie wszystko trzeba od razu formalizować. Pewne rzeczy wychodzą z czasem. A jeśli jeszcze czujesz blokadę to nic na siłę. Takie jest moje zdanie. A chłopak też powinien to zrozumieć.

Autre, jak zawsze pięknie, głęboko i w samo sedno. Problem w tym, że ja właściwie to wiem, zdaje sobię sprawę z tego, że nie zawsze było tak jak być powinno, że pozwoliłam przesuwać swoje granice aż chyba praktycznie zniknęły, że w końcu pozwlałam nie szanować siebie. A mimo to... ciągle chcę jego i nie wiem jak wyzbyć się nadziei, że jeszcze ta karta jakoś się odwróci.. W gruncie rzeczy wydaje mi się że nie byłam złą partnerką.. zmieniłam w sobie już bardzo dużo i jest tak jak z tą przysłowiową szklanką, tylko zupełnie zapomniałam o tym że "ja" też jeszcze istnieję. Dlatego pani psycholog powiedziała, że musimy zacząć zbudowania na nowo tego że "ja jestem ważna".

Ja mam dziś kiepski dzień, nawet bardzo, pierwszy taki od dłuższego czasu. Te wahania są wykańczające...