Różnica w wykształceniu - Netkobiety.pl

Ciekawe jak on się z tym czuje? Tzn. czy sam jest chętny do poszerzania nieco swoich horyzontów oraz dorównywania do Twojego poziomu?

potrzebuję partnera do dyskusji, a nie słuchacza? Czy to już jest ingerencja w czyjś charakter?

Mirindaa napisał/a:

potrzebuję partnera do dyskusji, a nie słuchacza? Czy to już jest ingerencja w czyjś charakter?

Ty masz jakieś doświadczenie dłuższe z facetami?
Zdajesz sobie sprawę z tego, że on nie będzie Twoją psiapsi od ploteczek?

Z przykładu wynika, że chodzi o inny styl komunikacji a nie wykształcenie.
Pytanie, czy to są duże obiektywne różnice, typu on mruk a Ty gaduła, czy chodzi o to że nie rozumiesz różnic między płciami i co za tym idzie, różnic w komunikacji.
Poza tym, cisza jest ok. Nie zawsze trzeba szukać sposobu by ją przerywać.

Cały szkopuł w tym czy on sam pragnie się dokształcać czy rozwijać w tym lub innym kierunku?

Inteligencja, zaradność i obycie w świecie nie muszą koniecznie iść w parze z wykształceniem. Osobiście cenię ludzi, którzy są zwyczajnie ciekawi świata, zdobywają wiedzę(choćby nie przekładała się ona na praktyczne umiejętności) czy nawet lubią sobie poczytać jakieś ciekawostki lub się czymś kreatywnym zająć, byleby nie siedzieć i nie pierdzieć w stołek. Zdaje sobie sprawę jednak, że nie każdy ma takie cele i ambicje, aby mieć nawet to średnie wykształcenie. W dzisiejszym świecie istnieją jeszcze(na szczęście) zawody czy zajęcia, które nie wymagają wyższego wykształcenia, oczytania czy znajomości języków obcych. Utarło się dzisiaj, że rozsądny człowiek powinien zdać maturę i obowiązkowo iść na studia, skończyć kilka kierunków, znać po parę języków obcych, rozwijając się bezustannie. Problem w tym, że to tak nie działa: cała masa ludzi po przyjściu z pracy pragnie tego świętego spokoju i nie muszą mieć cały czas sobie czegoś wyszukiwać do roboty lub stawiać sobie nowych celów. Potrzebujemy nieco więcej zrozumienia dla odmiennego stylu życia czy oczekiwań ludzi wokół. Wartościowa osoba to niekoniecznie z automatu człowiekiem renesansu czy omnibus. Dlaczego np. umniejsza się od razu osobom po zawodówkach, mających fach w ręku, ale pozbawionych co najmniej tytułu magistra?
To taka dygresja ogólna

Z kolejnych postów wynika, że ten Twój facet Autorko wygląda na porządnego gościa, ot nieco małomównego i skromnego. Niezbyt oczytany, może niechętny na podejmowanie dyskusji na pewne tematy.. No każdy takowe posiada. Pytanie czy doceniasz go za to, jaki jest? Czy akceptujesz jego naturę oraz jego zdolności? Ma jeszcze jakieś zainteresowania czy zajęcia poza pracą zarobkową? A może sam próbował Cię wciągnąć w ten swój świat. Wydaje się, jakbyś cały czas patrzyła na niego jedynie przez pryzmat różnic, jakie Was dzielą.
Jeśli potrafi słuchać, to raczej dobrze rokuje, często Panie na te braki bardzo narzekają Swoją drogę, kawę na ławę to powinnaś(powinno się) stosować zawsze i wszędzie, w każdej sytuacji, aby uniknąć niedomówień w codziennych sprawach. Tak jest po prostu łatwiej
Przekonała mnie samego o tym kiedyś jedna taka

Można by się zdziwić, ile takie "Mietki" zarabiają...

Autorko, piszesz o nim niemal w samych superlatywach. Wymieniasz te wszystkie zalety, opisujące cechy, których brak często jest powodem kłótni czy kryzysów w związkach. Generalnie, na podstawie Twojego opisu, wygląda na to, że żyje Wam się niemal cudownie, poza tym facet rzeczywiście jest w miarę inteligentny, radzi sobie w biznesie, ma fach w ręku, dba o zapewnienie odpowiedniego poziomu życia, więc o co chodzi?
Tak bardzo boli Cię to, że nie dorównuje Ci wiedzą, oczytaniem czy umiejętnościami językowymi? Jeśliby Ci to przeszkadzało, to zapewne na początku odrzuciłoby Cię to od niego.. Opisujesz go, jako niemal idealnego faceta, podkreślając wszystko to, co jest najważniejsze w związku, ale już różnica w wykształceniu zdaje się taka niewygodna? Jesteś w stanie zaakceptować te różnice, skoro tak cudownie Ci się z nim żyje?

Tyle, że ja nie pisałam tam o malutkim procencie Mirków co mają własny business albo co mają jakiś zajebisty fach w ręku i są w nim na tyle ogarnięci, że mogą wołać 500zl za godzinę. Ja pisałam o ogóle Mirków bez szkoły i mocno wątpię że każdy zarabia 125tys rocznie.

Tak, tak każdy Mietek spod sklepu bez kasy to fachowiec robiący elektrykę za dziesiątki tysięcy. Kto tu nie zna realiów?

RozrabiakaWmalinowymGaju napisał/a:

Mirindaa napisał/a:

potrzebuję partnera do dyskusji, a nie słuchacza? Czy to już jest ingerencja w czyjś charakter?

Ty masz jakieś doświadczenie dłuższe z facetami?
Zdajesz sobie sprawę z tego, że on nie będzie Twoją psiapsi od ploteczek?

Z przykładu wynika, że chodzi o inny styl komunikacji a nie wykształcenie.
Pytanie, czy to są duże obiektywne różnice, typu on mruk a Ty gaduła, czy chodzi o to że nie rozumiesz różnic między płciami i co za tym idzie, różnic w komunikacji.
Poza tym, cisza jest ok. Nie zawsze trzeba szukać sposobu by ją przerywać.

Nie zdaję sobie sprawy, mam inne doświadczenia niż Ty, najwidoczniej. Chciałabym, żeby partner był moją "ulubioną osobą" do spędzania czasu i rozmowy. Nie wydaje mi się to przesadzone.

Czasami to chyba nie chodzi bezpośrednio o kasę, ale o prestiż, kwalifikacje, ambicje czy tzw. szerokie horyzonty.
Dla wielu ludzi z tych tzw. wyższych sfer, lepszym kandydatem będzie lekarz zarabiający 10 tys. niż spawacz z 20 tys. miesięcznie. Problemem jest demonizowanie średniego czy podstawowego wykształcenia, zawody z grupy tzw. "fachowców", jak właśnie budowlanka czy pokrewne dziedziny. Nieustannie żywy jest "mit togi i dyplomu" jako wyznacznika wartości człowieka i udanego życia.

Cześć, mam 30 lat, od pewnego czasu spotykam się z mężczyzną w moim wieku. Połączyła nas pasja. Oprócz hobby mamy także podobne usposobienie, świetnie dogadujemy się w łóżku i mamy podobną wizję przyszłości. On jest bardzo wyrozumiały, dobry i generalnie nikt nigdy o mnie tak nie dbał. Świetnie dogadujemy się pod kątem fizycznym, emocjonalnym i duchowym.

Problem leży jednak w sferze intelektualnej...
Ja mam tytuł magistra, skończyłam trudne studia, przez całe życie byłam prymusem w szkole. Nie jestem alfą i omegą, ale mam dość szeroką wiedzę ogólną, potrafię się wysławiać, lubię dyskutować na tematy okołonaukowe. Potrafię komunikować się po angielsku, a w podstawowym zakresie także w innych. Staram się rozwijać.
On natomiast skończył technikum, ale nigdy nie przystąpił do matury; w szkole był uczniem typu "byle zdać". Ma duże luki w wiedzy, nie potrafi się ładnie wysławiać, angielski zna wyłącznie na poziomie podstawowym. Zaś po polsku robi byki językowe, nie potrafi poprawnie używać znaków interpunkcyjnych.

Spotykamy się dość krótko, ale znajomość jest bardzo intensywna, bardzo silne zauroczenie, obojgu nam zależy. Jemu zależy także na mojej dobrej opinii na jego temat i gdy np. zwracam mu uwagę na jakiś błąd językowy (chociażby popularne "bynajmniej=/=przynajmniej", czy, o zgrozo, "wogule") to zapamiętuje te uwagi i wciela je w życie. Ani razu nie popełnił 2 razy tego samego błędu, ale... popełnia kolejne, inne. Nawet przy pisaniu z autokorektą. Podobnie z wiedzą ogólną - czasami dzielę się z nim jakimiś ciekawostkami, które są oczywiste (w moim odczuciu) dla każdego, kto skończył podstawówkę (przykład z d*: "jaszczurka należy do gadów") i on także to zapamiętuje, potrafi 2 tygodnie później użyć tego jako argumentu w jakiejś rozmowie. Jest naprawdę bystry i ma chłonny umysł, ale ma absolutne braki, także z jęz.polskiego, historii, geografii.

Większość moich znajomych to intelektualiści, z którymi prowadzi się dyskusje, wypełnione aluzjami i porównaniami. Brakuje mi tego z tym mężczyzną.
I mimo, że teraz jesteśmy w fazie mocnego zauroczenia i bardzo nas do siebie ciągnie, a także widzę w nim bardzo dużo pozytywnych cech (jest zaradny, niemarudny, silny, decyzyjny, rodzinny, wrażliwy), to obawiam się czy w przyszłości po prostu nie przestaniemy ze sobą rozmawiać, bo... nie będzie o czym. Bo będzie za duża różnica.

Czy macie jakieś przemyślenia na ten temat? Pomysły co mogłabym zrobić? Czy w ogóle odbywać z nim rozmowę na ten temat, że jest to dla mnie duży problem w tej relacji, czy raczej metodą małych kroczków podsuwać mu jakieś podpowiedzi, pomysły, książki...? Czy nie ma sensu?

I nie słuchaj gdy ktoś pisze że jesteś płytka i nie powinnaś na to patrzeć. Powinnaś.
Gdy kobieta napisze że facet jest brzydki - powierzchowna suka, bo nie powinno się patrzeć na wygląd.
Gdy kobieta napisze że jej facet jest biedny - materialistka i szon, bo nie wolno patrzeć na pieniądze.
Gdy kobieta napisze że facet jest głupi - płytka i infantylna, bo inteligencja to nie wszystko.
To czego do cholery ma prawo wymagać kobieta? Niczego? Cieszyć się tylko że ktoś ją chciał?

Tylko czy znajomości użycia znaków interpunkcyjnych albo wypowiadania się pełnymi zdaniami, czy języków obcych są umiejętnościami nieistotnymi? Dla mnie są bazą do całej reszty - rozwoju, komunikacji.

Jakie inne zalety? Jest zdrowy psychicznie, ma poukładane wartości w głowie. Nie gra w gierki, nie manipuluje, nie próbuje niczego na mnie wymuszać, nie szuka problemów na siłę. Jest zaprzeczeniem słowa ,,toksyk" czy ,,narcyz" - po prostu ŚWIETNIE się przy nim czuję jako człowiek. Doceniona i kochana.

Nie bez znaczenia jest fakt, że zawody z grupy tzw. fachowców, to głównie zawody męskie. Kobiet więcej studiuje, może dlatego bardziej cenią posiadanie dyplomu.

Najlepszymi uczelniami w Polsce według Listy Szanghajskiej są Uniwersytet Jagielloński w Krakowie i Uniwersytet Warszawski, które uplasowały się w piątej setce – zajęły miejsca między 401-500. Kolejna w zestawieniu Politechnika Gdańska znalazła się w dziewiątej setce (801-900). Polską listę uzupełniają Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Politechnika Warszawska i Wrocławski Uniwersytet Medyczny (miejsca 901-1000). W ubiegłorocznej edycji rankingu pojawiło się dziewięć uczelni, w 2022 r. było ich 11.

Ela210 napisał/a:

Jeszcze jedna rzecz..autorka napisała, że boi się że nie będą mieć o czym rozmawiać.
Otóż przypomniał mi się znajomy, który nie ma super wykształcenia, ma zawód związany z usługami,  zresztą w jego małżeństwie dawnym teściowie dawali mu do zrozumienia,  że nie pasuje pod tym względem do żony,  a mieli fajny związek, ona nie żyje niestety..
Więc z tym znajomym mogłabym rozmawiać godzinami bo jest bardzo inteligentnym człowiekiem I cudownym mężczyzną. Nigdy bym nie pomyślała że mogę się z nim nudzić, chyba szybciej już z niektórymi kolegami z branży, przystojniakami po studiach ekonomicznych.
Więc może autorko niepotrzebnie wyobrażasz sobie ze nie będziecie mieć o czym rozmawiać w przyszłości, jeśli teraz nie ma problemu.
Może wprowadz go między swoich znajomych przy najbliższej okazji hy przekonać się jak się wkomponuje w krajobraz

Te obawy nie wynikają z niczego - miewamy dłuższe pauzy w rozmowie, które wynikają z braku podjęcia dyskusji. Aktualnie wypelniamy te momenty tuleniem albo pocałunkiem, ale jestem świadoma, że za jakiś czas tego kontaktu fizycznego będzie naturalnie trochę mniej - i co wtedy?

Przykład rozmowy, z której nie wynika dyskusja, a mogłaby. I nie wymagałoby to żadnej wiedzy ogólnej.
Ja - spotkałam się z Asią. Ona jest aktualnie bardzo zafiksowana na punkcie polityki. Przez 1,5h spotkania rozmawiałyśmy wyłącznie o tym, wyobraź sobie.
On - nooo, śliski temat.

Koniec.
Żadnego "nie mogłaś zmienić tematu?" albo "a na kogo będzie glosować?", "gdzie byłyście, co jadłyście", "ja też nie przepadam za tematem polityki" czy "chętnie bym wysłuchał jej zdania".
ile powiedziałam, tyle zostało powiedziane.
Podobna rozmowa na tematy ogólne, filmów, muzyki, świata.

Dotychczas lekko podprogowo dawałam znać do zrozumienia na zasadzie "ej, mam wrażenie, że ja bardzo dużo mówię w stosunku do Ciebie", na co dostałam odpowiedź "fakt, bo ja jestem trochę nierozmowny. Ale lubię Cię słuchać".
Mój dylemat to czy jeżeli chcę to ciągnąć i widzę szansę na poprawę - powinnam stosować właśnie takie metody czy postawić jasno kawę na ławę i zakomunikować, że potrzebuję partnera do dyskusji, a nie słuchacza? Czy to już jest ingerencja w czyjś charakter?

Mirindaa napisał/a:

Jakby ta relacja była albo czarna albo biała to nie miałabym wątpliwości. Emocjonalne wierzę, że to najlepszy facet na świecie, racjonalnie zaś zadaję sobie pytania o przyszłość - to coś dziwnego? (Pytam poważnie, analizowanie "za" i "przeciw" w głowie wydaje mi się... prawidłowe)

Różnice w wykształceniu jak dla mnie są do pogodzenia tylko w takich przypadkach, gdy to mniej wykształcone, w tym wypadku twój partner, potrafi nie ustąpić ci pola w innych dziedzinach wspólnego życia, bo wykształcenie nie jest fundamentem związku. Jeśli jednak dochodzi do skrajnej sytuacji, w której jedna osoba jest po doktoracie, a druga po zawodówce, to może pojawić się problem braku wspólnych tematów. Nie ma na to jednak reguły. Zdarza się, że osoby po maturze są bardziej inteligentne i ciekawe niż osoby po studiach. Dużą rolę odgrywa tu chęć rozwoju oraz posiadania pasji, wówczas różnica w wykształceniu w związku zanika. Są ludzie po studiach z którymi można się zanudzić na śmierć, i są tacy z którymi zawsze jest o czym pogadać a nie mają studiow i doktoratów.
Problem może zaistnieć później, gdy "motylki" w brzuchu wyzdychają a kobieta zacznie zauważać różnicę między swoim mężem i mężami koleżanek; Ten Adam to zawsze taki elegancki, wypachniony, w garniturze z teczuszką, a mój Tadzio w roboczym kombinezonie i wysmarowany jakimiś farbami/smarami. Wraz z wiekim wzrasta liczba rozwodów w takich malżeństwach.
Socjologowie wskazują kilka przyczyn tego zjawiska: po pierwsze, wśród mężczyzn po szkole zawodowej jest największy odsetek osób nadużywających alkoholu, po drugie wielu z nich udaje się na emigrację zarobkową, a po trzecie kobiety wykształcone nie boją się składać wniosków rozwodowych.

Jak widać sprawa jest dość zlożona i trudno wyrokować co będzie. Wszystko zależy od was i tego, jaki związek uda się wam zbudować.

Dziwnym zbiegiem okoliczności, najczęściej zdradzani faceci to nie są te Tadzie wysmarowane smarem, tylko te ą, ę Adamki, bo im kobiety mają do udowodnienia najwięcej.

Za jedną z 'babskich' fundacji:

dwoma głównymi motywami zdrady wśród kobiet są nuda w obecnym związku (brak zainteresowania przez partnera, codzienność, brak świeżości) i potrzeba podniesienia samooceny. Zdrada sprawia , że kobieta czuje się pożądana, seksowna, inteligentna, daje poczucie mocy

A kto potrafi dostarczyć silniejszych wrażeń? Mający w dupie konwenanse Tadzio, czy potulny, grzeczny i ułożony, a przez to do bólu nudny Adamek, którego pieczołowitość w doborze garderoby i akcesoriów potrafi wpędzić w kompleksy?

A ja uważam, że sprawa jest bardzo prosta. Mówiąc potocznie, albo rybki albo akwarium.
Jeżeli Autorka stawia na prestiż, wyższe sfery i takie tam historyjki to niech po prostu odpuści i tyle. Niech poszuka kogoś kto będzie co najmniej na Jej poziomie. Jeśli zaś stawia na tego faceta jako osobę bardzo zaradną i przedsiębiorczą życiowo, z którym czyje się szczęśliwa i spełniona to niech wybierze jego.
Posiadanie wyższego wykształcenia jeszcze o niczym nie świadczy. To człowiek jest najważniejszy. To co sobą reprezentuje, jego charakter i osobowość, jego wygląd i zachowanie. Jednocześnie okazuje się, czy magnetyzm jaki przyciąga nas do siebie opiera w głównej mierze na podobieństwach czy przeciwieństwach.

KoralinaJones napisał/a:

Tak mi jeszcze przyszło do głowy.
Czy Autorka ukończyła trudne studia, czy może ukończyła je z trudem i stąd przekonanie o własnych niebywałych zdolnościach intelektualnych?  W końcu potrafi napisać prawidłowo "w ogóle".

Ciekawa jestem, jaki to kierunek okazał się tak trudny.

Jakbym sie miala zakladac, to bym sie zalozyla, ze to bylo prawo xd

Ja stawiałbym na zupełnie inny kierunek.

Lunka86 napisał/a:

A w czym tak naprawdę pomoże to, jak autorka zdradzi, jaki ukończyła kierunek? Wydaje mi się, że w niczym.

Autorce w niczym, ale te które kombinują jak jej dowalać, zamiast skupić się na meritum, już będą wiedziały jak to obśmiać.

Lunka86 napisał/a:

A w czym tak naprawdę pomoże to, jak autorka zdradzi, jaki ukończyła kierunek? Wydaje mi się, że w niczym.

Autorce w niczym, ale te które kombinują jak jej dowalać, zamiast skupić się na meritum, już będą wiedziały jak to obśmiać.

Oj, pomoże bardzo dużo. Przede wszystkim nabrać dystansu do własnej osoby oraz szacunku do "bliskich" jej osób (podobno) a które w jej mniemaniu są edukacyjnymi głąbami. Najbardziej przykre w tym jest to, że ten chłopak stara się nadrabiać braki a autorka i tak ma go za nic bo skończył tylko technikum.

Gdyby chociaż autorka posiadała stopień lub tytuł naukowy, pisała prace i rozprawy naukowe, bądź była pracownikiem dydaktyczno - naukowym na wyższej uczelni to jeszcze można byłoby jakoś zrozumieć ten syfon który uderza do głowy w związku ze stopniem wykształcenia.

Ale zwykłe studia. Magister to tytuł zawodowy i dzisiaj magistrów byle czego "jak mrówków." Autorka ośmiesza się pisząc o sobie w ten sposób, w kontekście "tylko" technikum. I bardzo źle świadczy to o niej a nie o jej znajomym.

Sposób w jaki opisuje braki edukacyjne chłopaka a wychwala własne osiągnięcia edukacyjne i poziom intelektualny jest odrażający. Przecież to właśnie jest meritum jej problemu, ktore mogła zawrzeć w jednym zdaniu "On jest dla mnie tępym głąbem".

Tak, jestem ciekawa jaki to kierunek studiów, bowiem od tej informacji autorka rozpoczęła peany na własną cześć. Nawet tytuł tematu odnosi się do różnicy w wykształceniu właśnie.

Oj, pomoże bardzo dużo. Przede wszystkim nabrać dystansu do własnej osoby oraz szacunku do "bliskich"

Sposób w jaki opisuje braki edukacyjne chłopaka a wychwala własne osiągnięcia edukacyjne i poziom intelektualny jest odrażający. Przecież to właśnie jest meritum jej problemu, ktore mogła zawrzeć w jednym zdaniu "On jest dla mnie tępym głąbem".

RozrabiakaWmalinowymGaju napisał/a:

KoralinaJones napisał/a:

Oj, pomoże bardzo dużo. Przede wszystkim nabrać dystansu do własnej osoby oraz szacunku do "bliskich"

Serio uważasz, że złośliwości pod kątem jej wykształcenia sprawią, że nagle nabierze więcej świadomości, szacunku do innych?
Powodzenia.
Jak dla mnie, wywołają jedynie kolejną gównoburzę. Jeśli autorka ma wszystkie cechy które jej przypisujesz (mocno na wyrost, wg mnie), to jest oczywiste, że tego typu uwagi spowodują jedynie jej wrogość.

KoralinaJones napisał/a:

Sposób w jaki opisuje braki edukacyjne chłopaka a wychwala własne osiągnięcia edukacyjne i poziom intelektualny jest odrażający. Przecież to właśnie jest meritum jej problemu, ktore mogła zawrzeć w jednym zdaniu "On jest dla mnie tępym głąbem".

Nie odebrałem tego w taki sposób. Jak dla mnie, tam jest problem z komunikacją.
Dziewczyna nie bardzo łączy kropki i myśli że to wina edukacji, zastanawia się czy da się to przeskoczyć.

To nie są złośliwości. Autorka wywyższa się. Studia, prymus, edukacja, inteligencja, wykształcenie, ogólnie poziom - a on "tylko" technikum, błędy językowe i gramatyczne, brak wiedzy ogólnej.

Teraz dopiero będę złośliwa. Dziwię się, ze osoba tak inteligenta musiała zapytać na forum o to jak postąpić, być może takich samych głąbów jak ten chłopak.

KoralinaJones napisał/a:

RozrabiakaWmalinowymGaju napisał/a:

Serio uważasz, że złośliwości pod kątem jej wykształcenia sprawią, że nagle nabierze więcej świadomości, szacunku do innych?
Powodzenia.
Jak dla mnie, wywołają jedynie kolejną gównoburzę. Jeśli autorka ma wszystkie cechy które jej przypisujesz (mocno na wyrost, wg mnie), to jest oczywiste, że tego typu uwagi spowodują jedynie jej wrogość.

Nie odebrałem tego w taki sposób. Jak dla mnie, tam jest problem z komunikacją.
Dziewczyna nie bardzo łączy kropki i myśli że to wina edukacji, zastanawia się czy da się to przeskoczyć.

To nie są złośliwości.

Oczywiście, że tak. Próbujesz ją wyśmiać, zdeprecjonować, bo uważasz że się wywyższa.

KoralinaJones napisał/a:

Teraz dopiero będę złośliwa. Dziwię się, ze osoba tak inteligenta musiała zapytać na forum o to jak postąpić, być może takich samych głąbów jak ten chłopak.

Dziwię się, że sie dziwisz. Inteligencja w pewnych obszarach nie oznacza wiedzy w innych.
Autorka wydaje się nie mieć doświadczenia związkowego i się gubi, bo spotkała kogoś kto ma cechy, które są dla niej cenne ale też takie niewygodne. Pyta o radę.
Uczepiłaś się tego wykształcenia, jakbyś przeczytała jedynie pierwszy post. W dalszej rozmowie wychodzi, że to komunikacja jest problemem. Laska się boi że nie będą mieli o czym rozmawiać, bo ponoć takie symptomy widzi.

Jeśli to jest sednem problemu, to wykształcenie nie ma z tym nic wspólnego.