Różnica w wykształceniu - Netkobiety.pl

Chociaż osobiście to mam lekka bekę z ludzi którym się wydaje,że ot zrobili magistra i są tacy wykształceni xD to np nieumiejętność wysławiania się może irytować czy błędy ortograficzne. Ale do tego nie potrzeba magistra

Wiadomo że najlepiej się czujemy w towarzystwie osób na podobnym poziomie intelektualnym i jeżeli na początkowym etapie zauroczenia już Ci coś przeszkadza, to za rok max dwa gdy emocje opadną (a opadną!) będzie Cię to coraz bardziej denerwować. Znam podobny związek z mojego otoczenia, kobieta prymuska zawsze najlepsze oceny, po studiach związała się z facetem który chyba tylko zawodówkę ma. Są razem ponad 20 lat, no ale nigdy nie słyszałem aby zarzucała mu braki intelektualne które facet niewątpliwe ma - no ale ja na przykład nie wiem o czym z nim dłużej rozmawiać. Jak im się przyjrzałem no to rozmawiają ze sobą bardzo mało, głównie o dzieciach i kasie
Swoją drogą nie wytrzymałbym związku z kobietą która mnie poprawia i edukuje - nie żebym był idealny bo nie jestem, chodzi o to że moim zdaniem związek nie na tym polega aby siebie nawzajem karcić, no chyba że razem to ustalimy. Na przykład obgryzam paznokcie i proszę moją kobietę aby zwracała mi uwagę gdy to robię, aby mi pomogła przestać to robić. Ale to musiałoby wypłynąć ode mnie. A jak Ty chcesz zacząć tą rozmowę: 'Słuchaj w tym związku przeszkadza mi że jesteś głupszy ode mnie ale ja Ciebie wyedukuję!' ?

New Me napisał/a:

Serio obgryzasz paznokcie? Wiesz ze  tam sa bakterie? I wogole chyba duzo stresu ludzie maja to paznokcie obgryzaja albo,ze jak sie czegos boja

Jak tylko nacisnąłem guzik 'Wyślij odpowiedź' pojawiło się w mojej głowie silne przeczucie że ktoś o to zapyta, ale nie spodziewałem się że będziesz to Ty Julka

Cześć, mam 30 lat, od pewnego czasu spotykam się z mężczyzną w moim wieku. Połączyła nas pasja. Oprócz hobby mamy także podobne usposobienie, świetnie dogadujemy się w łóżku i mamy podobną wizję przyszłości. On jest bardzo wyrozumiały, dobry i generalnie nikt nigdy o mnie tak nie dbał. Świetnie dogadujemy się pod kątem fizycznym, emocjonalnym i duchowym.

Problem leży jednak w sferze intelektualnej...
Ja mam tytuł magistra, skończyłam trudne studia, przez całe życie byłam prymusem w szkole. Nie jestem alfą i omegą, ale mam dość szeroką wiedzę ogólną, potrafię się wysławiać, lubię dyskutować na tematy okołonaukowe. Potrafię komunikować się po angielsku, a w podstawowym zakresie także w innych. Staram się rozwijać.
On natomiast skończył technikum, ale nigdy nie przystąpił do matury; w szkole był uczniem typu "byle zdać". Ma duże luki w wiedzy, nie potrafi się ładnie wysławiać, angielski zna wyłącznie na poziomie podstawowym. Zaś po polsku robi byki językowe, nie potrafi poprawnie używać znaków interpunkcyjnych.

Spotykamy się dość krótko, ale znajomość jest bardzo intensywna, bardzo silne zauroczenie, obojgu nam zależy. Jemu zależy także na mojej dobrej opinii na jego temat i gdy np. zwracam mu uwagę na jakiś błąd językowy (chociażby popularne "bynajmniej=/=przynajmniej", czy, o zgrozo, "wogule") to zapamiętuje te uwagi i wciela je w życie. Ani razu nie popełnił 2 razy tego samego błędu, ale... popełnia kolejne, inne. Nawet przy pisaniu z autokorektą. Podobnie z wiedzą ogólną - czasami dzielę się z nim jakimiś ciekawostkami, które są oczywiste (w moim odczuciu) dla każdego, kto skończył podstawówkę (przykład z d*: "jaszczurka należy do gadów") i on także to zapamiętuje, potrafi 2 tygodnie później użyć tego jako argumentu w jakiejś rozmowie. Jest naprawdę bystry i ma chłonny umysł, ale ma absolutne braki, także z jęz.polskiego, historii, geografii.

Większość moich znajomych to intelektualiści, z którymi prowadzi się dyskusje, wypełnione aluzjami i porównaniami. Brakuje mi tego z tym mężczyzną.
I mimo, że teraz jesteśmy w fazie mocnego zauroczenia i bardzo nas do siebie ciągnie, a także widzę w nim bardzo dużo pozytywnych cech (jest zaradny, niemarudny, silny, decyzyjny, rodzinny, wrażliwy), to obawiam się czy w przyszłości po prostu nie przestaniemy ze sobą rozmawiać, bo... nie będzie o czym. Bo będzie za duża różnica.

Czy macie jakieś przemyślenia na ten temat? Pomysły co mogłabym zrobić? Czy w ogóle odbywać z nim rozmowę na ten temat, że jest to dla mnie duży problem w tej relacji, czy raczej metodą małych kroczków podsuwać mu jakieś podpowiedzi, pomysły, książki...? Czy nie ma sensu?

Fakt, dzisiaj miałam gorszy dzień, wzięło mnie na przemyślenia, a nie miałam z kim obgadać tematu. Przyjmuję cios na klatę, ale temat zostawię; może ktoś jeszcze coś mądrego napisze ;-)

Ale jakie inne zalety moze miec taki czloweik ktore moglyby przewazyc jego braki? Przychodzi mi na mysl tylko bycie street-smart i powodzenie w jakiejs branzy gdzie nie trzeba miec szkoly. Ale to chyba tez nie ten przypadek. Co on robi zawodowo?

Mam taki przykład w bardzo bliskiej rodzinie.  Facet nie jest wykształcony,  ale jest ogarnięty.
Sam zrobi meble do domu,  zajrzy do samochodu,  zrobi remont. 
A wiedz że to jest dużo,  bo nie każdy po politechnice wymieni żarówkę w samochodzie. 

Są razem 20 lat, pracowity. Dba o nią.  Moim zdaniem to jej się trafiło. A nie jemu.
Niby jak są pieniądze to można wziąć fachowca do remontu. Kto robił remont i wykańczał ten wie jak jest z fachowcami.
Manię wspólną pasję a to dużo. 

Nie poprawiaj go. Zjedziesz jego wartość.

Dobry fach w ręku i może zarobić więcej niż jakiś magisterek

Cześć, mam 30 lat, od pewnego czasu spotykam się z mężczyzną w moim wieku. Połączyła nas pasja. Oprócz hobby mamy także podobne usposobienie, świetnie dogadujemy się w łóżku i mamy podobną wizję przyszłości. On jest bardzo wyrozumiały, dobry i generalnie nikt nigdy o mnie tak nie dbał. Świetnie dogadujemy się pod kątem fizycznym, emocjonalnym i duchowym.

Problem leży jednak w sferze intelektualnej...
Ja mam tytuł magistra, skończyłam trudne studia, przez całe życie byłam prymusem w szkole. Nie jestem alfą i omegą, ale mam dość szeroką wiedzę ogólną, potrafię się wysławiać, lubię dyskutować na tematy okołonaukowe. Potrafię komunikować się po angielsku, a w podstawowym zakresie także w innych. Staram się rozwijać.
On natomiast skończył technikum, ale nigdy nie przystąpił do matury; w szkole był uczniem typu "byle zdać". Ma duże luki w wiedzy, nie potrafi się ładnie wysławiać, angielski zna wyłącznie na poziomie podstawowym. Zaś po polsku robi byki językowe, nie potrafi poprawnie używać znaków interpunkcyjnych.

Spotykamy się dość krótko, ale znajomość jest bardzo intensywna, bardzo silne zauroczenie, obojgu nam zależy. Jemu zależy także na mojej dobrej opinii na jego temat i gdy np. zwracam mu uwagę na jakiś błąd językowy (chociażby popularne "bynajmniej=/=przynajmniej", czy, o zgrozo, "wogule") to zapamiętuje te uwagi i wciela je w życie. Ani razu nie popełnił 2 razy tego samego błędu, ale... popełnia kolejne, inne. Nawet przy pisaniu z autokorektą. Podobnie z wiedzą ogólną - czasami dzielę się z nim jakimiś ciekawostkami, które są oczywiste (w moim odczuciu) dla każdego, kto skończył podstawówkę (przykład z d*: "jaszczurka należy do gadów") i on także to zapamiętuje, potrafi 2 tygodnie później użyć tego jako argumentu w jakiejś rozmowie. Jest naprawdę bystry i ma chłonny umysł, ale ma absolutne braki, także z jęz.polskiego, historii, geografii.

Większość moich znajomych to intelektualiści, z którymi prowadzi się dyskusje, wypełnione aluzjami i porównaniami. Brakuje mi tego z tym mężczyzną.
I mimo, że teraz jesteśmy w fazie mocnego zauroczenia i bardzo nas do siebie ciągnie, a także widzę w nim bardzo dużo pozytywnych cech (jest zaradny, niemarudny, silny, decyzyjny, rodzinny, wrażliwy), to obawiam się czy w przyszłości po prostu nie przestaniemy ze sobą rozmawiać, bo... nie będzie o czym. Bo będzie za duża różnica.

Czy macie jakieś przemyślenia na ten temat? Pomysły co mogłabym zrobić? Czy w ogóle odbywać z nim rozmowę na ten temat, że jest to dla mnie duży problem w tej relacji, czy raczej metodą małych kroczków podsuwać mu jakieś podpowiedzi, pomysły, książki...? Czy nie ma sensu?

Jak widać facet szybko się uczy i robi to trwale. Nie brakuje mu zatem intelektu. Ekonomicznie również sobie radzi bardzo dobrze. Różnicę formalną między wami ty podkreślasz i starasz się ją potęgować, choć sama jesteś.....no nie za bystra czego dowodem może być przykład twojej 'ciekawostki z dupy'. Bo to nie jest ciekawostka. Ten przykład dowodzi temu, że nie wiesz czym ciekawostka jest. Byłoby nią podanie, że np istnieje ssak znoszący jajka albo że istnieje jaszczurka bez nóg. A nie podanie przyporządkowania taksonomicznego.

Biorąc pod uwagę jak szybko się koleś uczy i jak mało błędów popełnia, to za kilka lat cię wyprzedzi bez problemu. Bo to nie jest Kazio z bramy, który ma problem ze skleceniem zdania złożonego. Po prostu nie zaprzątał sobie nigdy głowy czymś, co było dla niego zbędne, mało ciekawe lub po prostu obojętne.

Problem jest w Autorce. Dlaczego? Przedstawia nam tego jej chłopaka raz w czarnych barwach. A raz w różowych okularach. Buduje u siebie spory dysonans poznawczy. Tak jakby jednego dnia miała mu zasadzić kopniaka. A drugiego uwierzyć, że to on jest najlepszym co mogło ją spotkać.
Ostatnio oglądałem film Noce i dnie, to podobna sytuacja jak w tym filmie Barbara i Bogumił Niechcic. Tylko zdaje się brakuje tu Strasburgera w bajorze.

Problem jest w Autorce. Dlaczego? Przedstawia nam tego jej chłopaka raz w czarnych barwach. A raz w różowych okularach. Buduje u siebie spory dysonans poznawczy. Tak jakby jednego dnia miała mu zasadzić kopniaka. A drugiego uwierzyć, że to on jest najlepszym co mogło ją spotkać.
Ostatnio oglądałem film Noce i dnie, to podobna sytuacja jak w tym filmie Barbara i Bogumił Niechcic. Tylko zdaje się brakuje tu Strasburgera w bajorze.

Problem leży jednak w sferze intelektualnej...
Ja mam tytuł magistra, skończyłam trudne studia, przez całe życie byłam prymusem w szkole. Nie jestem alfą i omegą, ale mam dość szeroką wiedzę ogólną, potrafię się wysławiać, lubię dyskutować na tematy okołonaukowe. Potrafię komunikować się po angielsku, a w podstawowym zakresie także w innych. Staram się rozwijać.
On natomiast skończył technikum, ale nigdy nie przystąpił do matury; w szkole był uczniem typu "byle zdać". Ma duże luki w wiedzy, nie potrafi się ładnie wysławiać, angielski zna wyłącznie na poziomie podstawowym. Zaś po polsku robi byki językowe, nie potrafi poprawnie używać znaków interpunkcyjnych.

Halina3.1 napisał/a:

Ale jakie inne zalety moze miec taki czloweik ktore moglyby przewazyc jego braki? Przychodzi mi na mysl tylko bycie street-smart i powodzenie w jakiejs branzy gdzie nie trzeba miec szkoly. Ale to chyba tez nie ten przypadek. Co on robi zawodowo?

Jakie inne zalety? Jest zdrowy psychicznie, ma poukładane wartości w głowie. Nie gra w gierki, nie manipuluje, nie próbuje niczego na mnie wymuszać, nie szuka problemów na siłę. Jest zaprzeczeniem słowa ,,toksyk" czy ,,narcyz" - po prostu ŚWIETNIE się przy nim czuję jako człowiek. Doceniona i kochana.

Zawodowo - ma tzw. fach w ręku, prowadzi działalność gospodarczą, finansowo jest zaradny i bez obaw o utratę zarobków. Bo to zaradny facet, konkretny.
Tylko mało błyskotliwy z rozmowie, jakkolwiek źle to brzmi.

Samba napisał/a:

Nie pisze tego złośliwie, ale jako ktoś o intelektualnym nastawieniu nie powinnaś stosować błędnych założeń na samym początku i powinnaś po prostu wiedzieć, że do technikum nie idzie się po to, by zostać magistrem. Technikum to technikum, to konkrety i praktyczne umiejętności, na przeintelektualizowane dysputy nikt nie będzie miał czasu ani ochoty.

Stąd pytanie "co z tym zrobić". Ja go do tego technikum nie wysyłałam ale fakt niepodejścia do matury mówi też trochę o odmiennych ambicjach.

Halina3.1 napisał/a:

Loczek123123 napisał/a:

No wiesz można mieć mężczyznę lub facecika.

Mając wyższe wykształcenie,  warto mieć podstawowe wychowanie.  A z tym trudno u niektórych.

No tak bo prawdziwy facet to tylko gbur bez wyksztalcenia, za to z odciskami od rboty na spracowanych lapskach i smierdzacy potem xd
Ja wole mezczyzne ktory biegle zna kilka jezykow, pracowal w wielu krajach z najwiekszyi firmami z topki swiatowej, poznal wplywowych ludzi, jest oczytany, wygadany i umie sie odnalezc w kazdej rozmowie i w kazdej sytuacji, a dzieki swojej inteligencji zarabia w tydzien tyle, ile ten drugi w rok. A jak sie cos popsuje w domu to zadzwoni po facecika zeby to naprawil, chciaz jakby sam musial to by o tym poczytal i sam to zrobil - bo to wbrew mitom nie jest fizyka kwantowa, w przeciwienstwie do tego czym ten mezczyzna zajmuje sie na codzien pod wzgledem zlozonosci.

Tylko co z tych biznesowych zalet ma wartość w relacji?
Pewnie i Ty i ja znamy takich mężczyzn wielu.
I dobrze wiesz, że kupa z nich nie nadaje się do stałego związku.
Ale kobieta powinna jednak swojego mężczyznę podziwiać, więc jeśli Autorka nie widzi w nim zalet i są jacyś w otoczeniu, co go przyćmiewają w jej głowie, to niech da chłopu spokój.

Można by się zdziwić, ile takie "Mietki" zarabiają...

Autorko, piszesz o nim niemal w samych superlatywach. Wymieniasz te wszystkie zalety, opisujące cechy, których brak często jest powodem kłótni czy kryzysów w związkach. Generalnie, na podstawie Twojego opisu, wygląda na to, że żyje Wam się niemal cudownie, poza tym facet rzeczywiście jest w miarę inteligentny, radzi sobie w biznesie, ma fach w ręku, dba o zapewnienie odpowiedniego poziomu życia, więc o co chodzi?
Tak bardzo boli Cię to, że nie dorównuje Ci wiedzą, oczytaniem czy umiejętnościami językowymi? Jeśliby Ci to przeszkadzało, to zapewne na początku odrzuciłoby Cię to od niego.. Opisujesz go, jako niemal idealnego faceta, podkreślając wszystko to, co jest najważniejsze w związku, ale już różnica w wykształceniu zdaje się taka niewygodna? Jesteś w stanie zaakceptować te różnice, skoro tak cudownie Ci się z nim żyje?

Mirindaa napisał/a:

Zgadzam się, ja też siebie nie uważam za najinteligentniejszą postać pod słońcem, mam z tym luz ;-) a Twój komentarz na temat mojej bystrości odbieram jako próbę zachwiania mojej pewności siebie - raczej niepotrzebną, nic nie wnoszącą dla sprawy. Bądźmy dla siebie miłe i wspierajmy się, nie atakujmy.

Zwrócenie ci uwagi na oczywisty błąd odbierasz jako próbę...zachwiania pewności siebie?

Oj dziewczyno, masz ogromne problemy.

"Koleś" uczy się szybko, ale błędów popełnia masę

Ty również. Tylko on nie robi z tego halo, a wyciąga wnioski i szybko się uczy, nie odbierając takich bzdetów personalnie.

I TAK, nigdy nie zaprzątał sobie głowy czymś, co wydawało mu się nieistotne. Tylko czy znajomości użycia znaków interpunkcyjnych albo wypowiadania się pełnymi zdaniami, czy języków obcych są umiejętnościami nieistotnymi?

Ogólnie - są to bardzo istotne kwestie. ALE facet nie ma matury, a prowadzi z sukcesem własną działalność. Także jak widać nie są to rzeczy niezbędne do odniesienia sukcesu.

Temat wykształcenia i posiadanych tytułów naukowych i zawodowych jest pewnego rodzaju fiksacją/kompleksem narodowym. I o ile są zawody, gdzie jest to niezbędne, to tak naprawdę nie jest konieczne do tego, aby godnie żyć na poziomie i cieszyć się życiem.

Powtórzę - to ty masz problem z jego matury czy magistra. On nie ma z tym żadnych problemów i w życiu radzi sobie znakomicie. Zastanów się po prostu czego oczekujesz od życia i partnera - oczytania, bo ma imponować twoim 'inteligentnym' znajomym, czy ma uzupełniać ciebie w codziennym życiu. Bo prowadzić go za rękę nie musisz.

Halina3.1 napisał/a:

Loczek123123 napisał/a:

No wiesz można mieć mężczyznę lub facecika.

Mając wyższe wykształcenie,  warto mieć podstawowe wychowanie.  A z tym trudno u niektórych.

No tak bo prawdziwy facet to tylko gbur bez wyksztalcenia, za to z odciskami od rboty na spracowanych lapskach i smierdzacy potem xd
Ja wole mezczyzne ktory biegle zna kilka jezykow, pracowal w wielu krajach z najwiekszyi firmami z topki swiatowej, poznal wplywowych ludzi, jest oczytany, wygadany i umie sie odnalezc w kazdej rozmowie i w kazdej sytuacji, a dzieki swojej inteligencji zarabia w tydzien tyle, ile ten drugi w rok. A jak sie cos popsuje w domu to zadzwoni po facecika zeby to naprawil, chciaz jakby sam musial to by o tym poczytal i sam to zrobil - bo to wbrew mitom nie jest fizyka kwantowa, w przeciwienstwie do tego czym ten mezczyzna zajmuje sie na codzien pod wzgledem zlozonosci.

Zdajesz sobie sprawę że facet którego tutaj opisujesz to jakiś top 0.001% populacji? Kto zna biegle kilka języków, nie-tłumaczowi utrzymać dwa na poziomie już jest ciężko bez dłuższych wizyt w krajach w których danego języka się używa i jakiejś nietypowej pracy. Jest nawet taki dowcip o Singapurze gdzie obowązują cztery języki urzędowe, a mieszkańcy nie znają biegle żadnego z nich i każdy kaleczą. No chyba że piszesz o zwykłej komunikatywnej znajomości, ale to nie jest to samo co biegła znajomość.
Zarobki... w tydzień tyle ile ktoś inny w rok? Mietki teraz wołają 500zł za dniówkę czyli 2500zł za tydzień, x50 = 125000 tysięcy zł rocznie. No jak ktoś tyle w tydzień zarabia to  x50 daje jakieś 6 mln zł rocznie. Kto zarabia 6mln rocznie?
Taki mężczyzna w ogóle istnieje czy to wytwór wyobraźni, marzenie? Pewnie każda kobieta by wolała takiego mężczyznę tylko pytanie, zakładając że taki ktoś jest, kogo on by chciał do związku bo może mieć niemal każdą.

Szeptuch napisał/a:

Ela210 napisał/a:

Nie, nie wierzę że po roku to zauwazyla.
Musiał pójść jakiś impuls,  opinia czyjaś czy nowy facet w pobliżu.
Albo się znudziła po roku, bo nic się nie dzieje, chociażby deklaracje jakieś co dalej.

+1

Najprawdopodobniej kto z jej otoczenia, jej towarzystwa, zrobił jakąś uwagę na temat jego taktu czy obycia, to nie usiało byc nawet ścisłe w temacie intelektu, i kruche podstawy na których stoi osobowość autorki runęły.

Nie przepadam za insynuacjami.

Nie wiem skąd wziął się "rok" - znamy się od kilku miesięcy, spotykamy od kilku tygodni. On nie poznał jeszcze moich znajomych, a ja jego. O tym, że nie ma matury, dowiedziałam się dopiero kilka dni temu.

znamy się od kilku miesięcy, spotykamy od kilku tygodni. ...... O tym, że nie ma matury, dowiedziałam się dopiero kilka dni temu.

Mirindaa napisał/a:

znamy się od kilku miesięcy, spotykamy od kilku tygodni. ...... O tym, że nie ma matury, dowiedziałam się dopiero kilka dni temu.

Przez kilka miesięcy się nie skapnęłaś, a teraz nagle widzisz tę rzekomą przepaść intelektualną między Wami???

Coś tu nie gra w tej historii.
Gdyby facet faktycznie odstawał od Ciebie, to byś wiedziała po pierwszej rozmowie.

A tak między nami - ile zarabiasz Ty, a ile on?

Tak wogole jezeli sie serio kochacie