Jadę bez partnera, bo go nie stać - Netkobiety.pl

Kochajmy się jak bracia, ale liczmy się jak Żydzi.

W sumie masz rację...
Znamy się ponad półtora roku, oboje jesteśmy po rozwodach z własnymi dziećmi. Kwestie finansowe są jasno określone i nikt nie był by zadowolony z propozycji fundowania wyjazdu.

No to gdzie leży problem? Bo ja trochę nie rozumiem. W sensie ja nie mam nic przeciwko oddzielnym wyjazdom. Przeciez nie jesteście do siebie przyspawani. Zwłaszcza w momencie, kiedy kwestie finansowe macie omówione. To za bardzo nie masz do czego mieć pretensji.

W takim razie skoro jesteście tylko parą a nie małżeństwem, każdy ma swoje dzieci to jest to normalne, że każdy spędza urlop tam gdzie go na to stać ze swoim dzieckiem.

Nie ukrywam że trochę dziwnie się z tym czuję a sytuacja jak by nie było patowa.

Umowa była już renegocjowana... Muszę więcej zarabiać

Dzięki za zainteresowanie tematem.
Pozdrawiam

Witam Cię za mało konkretów by można było coś więcej powiedzieć.Ale według mnie skoro jesteście w partnerskiej relacji facet ma dziecko.To jest  zdrowe podejście do tematu z jego strony.

Jak pisały wyżej koleżanki, za mało danych, a Diabeł tkwi w szczegółach.
Np jeśli zażądałaś by zrezygnował z wyjazdu z córką, żeby były pieniądze na wasz wspólny wyjazd, to nie dziwię się że powiedział nie.
Z drugiej strony, jak ktoś jeździ na snowboard w Alpy, nie sądzę by miał budżet tak napięty, by nie mógł pojechać też w góry jeszcze z Tobą dodatkowo.
Jeśli różnice zarobków są duże, związek ma sens  tylko wtedy, gdy lepiej sytuawana osobą bierze tę różnicę na siebie.
Ale to już kwestia tego, czy uznaje że warto.

Dla mnie sytuacja jest dziwna. Czy jeśli partnerzy zarabiają na różnych poziomach, oznacza to że zawsze mają spędzać wakacje, Sylwestra, urlopy osobno? Chore. Jesteście w dość początkowej fazie związku, gdzie się jeszcze szaleje za sobą. Na tym etapie (chociaż na późniejszych też) ja akurat bym się źle bawiła bez mojego partnera. To związek, a nie jakieś koleżeństwo. Fajne chwile chce się dzielić, spędzać razem. Wtedy się siada i ustala kompromisy.
Np. że jedziecie w jakieś tańsze miejsce, ale razem.
Albo - jeśli zarabia dużo i nie liczy się za bardzo z kasą - że postawi na przykład jedzenie na urlopie, a Ty zapłacisz za swoją miejscówkę.
Albo już dawno mogliście ustalić, że odkładasz regularnie co miesiąc na cel jakim są wakacje.

Żeby nie było: uważam że tak powinno być niezależnie od płci. Jeśli to kobieta zarabia dużo, ona mogłaby część rzeczy postawić. Miałam kiedyś chłopaka który był spłukany, a ja dobrze zarabiałam, i dla mnie było przyjemnością gdy mogłam mu coś kupić. To tylko pieniądze. I nie stawiałam pieniędzy wyżej niż nasz związek.
Dla równowagi. Pamiętam jak jeszcze chodziłam do liceum a miałam chłopaka który zarabiał ok. 20 tys na miesiąc i tez musieliśmy rozliczać się z wakacji idealnie pół na pół. Nie miałam żadnych swoich pieniędzy, musiałam sprzedawać jakieś rzeczy albo błagać rodziców. Chore to było i dobrze że z nim nie jestem.

I szczerze nie uważam, że wszystkie osoby które tu piszą że to normalne, byłyby szczęśliwe gdyby ich miłość powiedziała im "musisz zarabiać więcej, jadę bawić się bez ciebie, see ya!"

Po kilku latach zarabiania więcej, płacenia za wyjazdy, za rzeczy do domu, bycia osobą, która głównie oszczędza (w sensie praktycznie wszystkie oszczędności jakie mielismy były z mojej pensji) powiedzialam męzowi, że mam dość i że musi zacząć więcej zarabiać.

I... zaczął więcej zarabiać.

Mozna rzucać pięknymi hasłami o tym, jak to się nie funduje drugiej stronie i ile to się nie dokłada, ale jeżeli ta druga strona jest ciągle stroną, która bierze, to w pewnym momencie się czerwona lampka zapala. W pewnym momencie człowiek chce postawic na siebie, a nie oszczędzać po to, żeby drugą osobę zabrac na wakacje.

Ich miłość to za dużo powiedziane, nie czytałaś wszystkiego, związek jest wtórny, więc o szaleństwie trzeba zapomnieć, tu jest bardziej umowa biznesowa, żeby nie było strat

Wiesz, zawsze tak jest, bo nawet nie da się w związku wszystkiego wycenić i podzielić, tym bardziej jak jedna strona nie chce uronić złotówki.

Pytanie czy razem mieszkacie, czy odpowiada Ci podział wydatków, czy zgadzasz się na nie mimo, że inaczej myślisz?

Ten związek musi mieć więcej plusów niż minusów, skoro z nim jesteś.

No to się nie dziwię, nie tworzycie razem rodziny, nie macie ślubu to logiczne że macie osobne finanse. Dlaczego on ma sobie odmawiać czegoś, tylko dlatego że cię na to nie stać?

No u nas nie ma kwestii pozyczania czy nie. W takim sensie, że kasa jest tak czy inaczej wspólna w małżeństwie. Więc po prostu mowiny co trzeba i sie to kupuje, ale mam świadomosć tego, że jest to jednak w większości kasa, którą ja zarobilam. I finalnie to ja sobie musialam czegoś odmawiać, bo druga osoba zarabiała duzo mniej.

Gloria, w zeszlym roku wynajęliśmy dom w Karpaczu, z wszelkimi wygodami, dla kilku osób, bo przyjechała w odwiedziny siostra mojego narzeczonego z mężem i chciałam im wszystkim jakieś ładne miejsca w Polsce pokazać, plus jeszcze zjechała na kilka dni moja córka, żeby się z nami wszystkimi spotkać.  Koszt wynajmu to 16.000 zł za dwa tygodnie.
Można "u Gaździny" a można i tak, i pewnie wcale nie jest to jakiś koszt z tych najwyższych.
W Alpach można podobnie wynająć Ferienwohnung za 50 euro na dobę, a można za 500, z masażami, basenem itd. Te za 50 euro to naprawdę nie jakieś "speluny", tylko fajne czyste mieszkanka, choć czasem nieduże, ok. 40 do 50 m2, ale chyba na wczasach nie metraż jest najważniejszy. My w Polsce mamy już ceny "europejskie", zwłaszcza jeśli chodzi o wypoczynek.

Dojazd? Pewnie że benzyna kosztuje, ale przecież autorka nie jechałaby sama i po podzieleniu kosztów to już nie wychodzi znowu tak drogo.
Jestem zdania, że jak ludzie sa ze sobą na poważnie, myślą o sobie przyszlościowo, to zawsze znajdą jakiś kompromis, nawet w tak delikatnej kwestii jak finanse. Te wakacje oddzielnie, bo jednego na nie stać, jakoś mi dziwnie wyglądają. Mnie by to zastanowiło, no bo jak będzie w przszłości, jak już zamieszkają np. razem. Facet zechce kupić telewizor za.. nie wiem ile taki wypasiony w Polsce kosztuje, ale zalożmy że 20.000zl, bo go na niego stać i co powie autorce; Nie patrz na niego, kup sobie inny, tańszy i ten oglądaj, bo na mój cię nie bylo stać?

Ojj jak ja pamiętam te wszystkie górnolotne hasełka Loki, która mówiła że jje nie przeszkadza ze zarabia więcej od męża.
Jak sie okazało, do czasu, w przepadku kobiet zawsze jest do czasu.
Bo hipergamia.
To w tamtym związku ma facet do powiedzenia to juz nie raz można było wyczytać: praca i obowiązki domowe maż, bo loka musi sie patrzeć na dziecko 24h, pieniądze sa Loki, i to ona łaskawie zabiera męża na wakacje, a nie że jada wspólnie na nie. Ciekawe ile razy biedaczysko słyszał że ona cos mu kupuje, albo go sponsoruje.  Pamiętam temat sprzed lat, gdzie Loka pisała równie ciekawie że na święta jada do jej rodziny i tyle ma jej maz do powiedzenia, a jak sie mu cos nie podoba, to nie musiał sie żenić.

Kiedys Ela napisała że wyłania sie jej obraz zahukanego meża Loki, i  po tym dzisiejszym wpisie, raczej dochodzę do tego samego wniosku.
Bo co ten chłopina może zrobić, zarabia marnie, kredyt, dziecko, a w domu rodzinnym  "ciekawa" mamusia.
Co prawda zona równie "ciekawa"
Wiec w razie rozwodu zostanie mu las.
wiec podejrzewam że więcej do powiedzenia w ich domu to ma facet z glovo który przynosi jedzenie Loce, i z łaski jej mężowi.

Nie wyobrażam sobie, jak można byc w małżenstwie, lata związku, i myśleć w takich kategoriach że sie "sponsoruje" partnera, tak jak pisze Loka.
I to męża z którym sie tyle przeżyło, który sie sprawdził w tak trudnych chwilach.

rodzina to wspólne nazwisko, wspólny budżet i wspólna przyszłość.
Kobiety bardzo lubią w takich sytuacjach podliczać prace domowe.
szkoda Loka że facet cie nie podliczył jak robił wszystko w domu (czym sie chwaliłaś) sprzątał i gotował, abyś ty mogła patrzeć sie na dziecko 24h

Co do autorki, to kopnij tego faceta w dupę.
Zwykły sknera i nic po za tym.

I nie nie jest to normalne, jak piszą tutaj niektórzy.
Nie jest normalne ze gdy idziesz z mężem/zona która zarabia mniej, bo zawsze ktoś zarabia mniej, i jest masa zawodów krytycznych, a chujowo opłacanych, np nauczyciele.
Moja zona jest nauczycielka właśnie, i jak to nauczyciel, zarabia marnie.
Idac tokiem rozumowania, to ja z synem, z racji ze zarabiam dużo więcej, to na wakacje lecimy do chin, a ze zony nie stać, no to coz, niech zostanie  w domu albo cos sobie zorganizuje.

I to by było na tyle w temacie.
Nie przeczę, wkurwił mnie post Loki.
Typowa kobieca mentalność

Ja jeszcze tylko jedno dodam.
Szeptuch, Ty sobie sprawy nie zdajesz, jak wygląda codzienność z dzieckiem, ktore urodziło się 3 miesiące przed terminem. Ja tu nigdy tego nie pisalam i się nie rozpisywalam na ten temat, więc może teraz powiem.
Nigdy męzowi nie wyliczałam, co kto kupuje i kto za co placi i dalej tego nie wyliczam. Nie przyjeżdża do nas kurker z glovo, nie jeździmy na wakacje. Dalej mam w pompie to, ktore z nas ile zarabia. Jak trzeba kupić buty, kurtkę, spodnie, to się je kupuje i nie wazne jest, czyja kasa na to idzie.

Ale jezeli trzeba zaplacić za leczenie dziecka 2tys miesięcznie za sam antybiotyk (a leczenie trwało 4 miesiące), to po prostu jest to dodatkowym obciążeniem na całej rodzinie. Ciężarem i fizycznym i psychicznym.

Nie zdajesz sobie sprawy, jak obciązone są dzieci urodzone tak wczesnie. To nie ten typ, ktory wsadzasz w nosidło i gotujesz obok obiad. Nie typ, z którym idziesz sobie spokojnie na zakupy z wózkiem, albo spacerujesz godzinami po chodniku. To typ, z ktorym dymasz kilka razy w tygodniu na rehabilitację, kontrole lekarskie róznej maści, leczenia szpitalne, zabiegi, plus dostosowujesz dom kupując odpowiednio dostosowane sprzętu. Na jesień potrzebujemy 40tys na leczenie. Nigdy nie siedziałamw domu patrzac 24h na dziecko. Latalam jak durna 5x w tygodniu po gabinetach lekarskich, zeby miec pewność, ze dbam o to, zeby moje dziecko bylo w przyszłosci samodzielne. Żebym za 30 lat nie widziała w moim dziecku takiego Mikloszy użalającego się nad sobą, a dorosłego człowieka, ktory potrafi o siebie zadbać pomimo swoich ograniczeń.

A teraz też juz wrócilam do pracy. Moj mąż musiał zaczać więcej zarabiac, bo ja w tym momencie nie mogę zmienić pracy. On mógł. Ja mam taka pracę, że nikt mi nie robi problemow, kiedy muszę wyjśc z dzieckiem do lekarza. Nie będę tego zmieniać jeszcze przez jakiś czas, bo nie wiem, czy trafię na równie przyjazny zaklad pracy.

Patrz, to sa przykłady dzieci urodzonych wtedy, co moje:
https://pomagam.pl/magdalenka-radaczyns … SUgxdw_hCA

https://pomagam.pl/kbfrph?fbclid=PAZXh0 … Llvjjfv4Sg

https://sercadlamaluszka.pl/nasi-podopi … r8RGvVAYCs

Poczytaj, a potem pieprz o tym, jak to patrzylam 24h na dziecko, a mąz musiał wszystko robić. Musiał, bo mnie w domu nie było.
Może im powplacasz trochę? Będzie lżej.

Mój mąż doskonale wie, jak wygląda nasze życie. W przeciwieństwie do Ciebie. Troche go to przygniotło. Mnie też. Czasami on potrzebuje kopa do działania, czasem ja.

Nie użalam się. Nie opowiadam tutaj o tym, że mam cięzko, bo uwazam, ze są gorsze sytuacje w życiu. Ale już mam dośc tych bredni o tym patrzeniu na dziecko.

To, co pisze na forum jest wypadkową jakichś moich przeżyć, a nie cała kroniką trwania mojego małżeństwa, więc siłą rzeczy gówno o tym wiesz. Mój mąz ma cięzko i ja o tym wiem. Ale w sumie pracę znalazł lepszą niż poprzednia i jest zadowolony. A ja jestem zadowolona bo moze faktycznie odłozymy na tyle, żeby było nas stac na jakieś wakacje.

Tyle z offtopu.

Swoją drogą, jak jest teraz?
Masz mój szacunek za to że kiedyś napisałaś że gdybyś mogła cofnąć czas, nie chciałabyś dziecka. Myślę że wiele kobiet tak uważa, a żadna tego nie powie. Dlatego szanuję te, które mają odwagę.
Jest coś lepiej? Gorzej?

Ps. Ogólnie zgadzam się z Szeptuchem - totalnym kosmosem jest odmawianie urlopu partnerowi, bo go nie stać, a drugie sobie jedzie samo.

Miłość to wolność. Dlaczego chcesz go ograniczać? Chce jechać z dzieckiem i "ekipą", niech jedzie, widocznie tego potrzebuje. Różne są etapy w życiu, czasem ktoś jest bardziej zmęczony, chce odpocząć bez przymusu starania się czy partnerce coś odpowiada czy nie. Jeśli by naprawdę było tak dobrze między wami, zabrałby cię, bo przy tobie by odpoczął, a tu tego nie widać.
Może to sygnał, żebyś ty zmieniła podejście do partnera?

A ja się Lady Loce nie dziwię. Ktoś  kto tyle poświęca dziecku, ma prawo być zmęczony, ma prawo do odpoczynku.

To skrót myślowy. Znaczy, że jak kogoś kochamy, to chcemy z nim być, bo to nasz wybór i godzimy się na to, żeby druga osoba dobrze się czuła przy nas.

Nie ma sensu zmuszać kogoś na siłę, żeby coś robił, czego nie chce.

My nie mamy slubu, ale nie wiem czy zmienie to po slubie. Wspolne pieniadze mamy na wspolne wydatki, chce jednak byc niezalezna finansowo.

Jak kocha, to zrozumie, że jej partner może nie kochać, bardziej cenić potomstwo - dowolne wpisać, a nie ma trzymać na siłę partnera przy sobie. Uważam, że to błąd. Wtedy nie zgorzknieje i zajmie się sobą i własnym szczęściem. Jeśli oni ustalili coś między sobą, to niech się tego trzymają i już. Autorka też chyba ma dzieci, nie doczytałam.

Znacie się ledwo półtora roku, on jeździ tam rok w rok i jest grono ludzi którzy liczą na ten wyjazd, w tym najważniejsze, jego syn.
Totalnie nie ogarniam tego, że masz do niego problem o ten wyjazd. Już nawet nie mówiąc o pieniądzach, nie przyszłoby mi do głowy mieć problem o taki wyjazd, bo to brzmi jak fajna tradycja, coś co mogą później wspominać z synem i coś na co czeka się cały rok. Jesteś strasznie egoistyczna.
A i nie stać cię? To zacznij zarabiać więcej. Ten facet nie ma obowiązku sponsorować cię w tym momencie, szczególnie jeśli macie oddzielne finanse i własne dzieci do ogarnięcia.

rowniez dobry argument

A ja myślę, że w tym przypadku jest drugie dno.
Ekipa i syn chodzą po górach oraz  są przygotowani do tej wyprawy sprzętowo i kondycyjnie.

Czy autorka chodzi po górach, ma sprzęt i kondycję?
Gdyby to była jej pasja, podobnie jak innych uczestników wyprawy, to facet mógłby się szarpnąć i zafundować jej wyjazd.
W sytuacji gdy ani ona ani jej dziecko nie mają żadnego zainteresowania ani przygotowania w tym temacie, to byłyby po prostu wyrzucone pieniądze. Ponadto taka osoba jest jak hamulcowy, bo codziennie facet stawałby przed dylematem - iść w góry czy zostać z partnerką. W sumie szkoda i kasy i czasu na taki wspólny wyjazd.

Może być tak jak piszesz Salomonko a może jadą w polskie góry turystycznie, bez  wspinaczki górskiej. W Tatrach jest cała masa szlaków gdzie żaden sprzęt nie jest potrzebny, w sumie większość szlaków w Tatrach to  łatwe podejścia na których wystarczą dobre buty i kijki.
No i są jeszcze Krupówki

Z pierwszego postu wynika tylko, że oni wspólnie lubią snowbord. Ekipa jadąca teraz w Alpy może mieć całkiem inny cel wyprawy.

Ponadto dalej ona opisze:

Skoro nie byłaby zadowolona z propozycji fundowania jej wyjazdu to skąd ten dylemat?

Jest jeszcze trzecia możliwość, autorka jest nieszczera, nie mówi prawdy, a jej zachowanie to gra, by on widział ją lepszą niż jest.
W sumie wiele osób ucieka się do manipulacji. Niby nie chcą czegoś , a w duchu są obrażone, że ktoś ich nie zmusza do przyjmowania prezentów. Dlaczego to robią? Bo nie chcą prosić, nie chcą czuć wdzięczności, nie chcą poczuwać się do rewanżu.

Jak mówię, że nie chcę, to nie chcę.  Jak chcę, to proszę. I wszystko jasne.

Z tym, że często teoria sobie i praktyka sobie...
Nie dziwi, że Ci smutno, ale jak nie mieszkacie razem, łatwiej to przełknąć :D
Można powiedzieć masz, co chciałaś, a jednak dobrze się z tym nie czujesz.

tutaj autorka wyraznie napisala, ze chcialaby pojechac z partnerem w Alpy, ale jej nie stac albo by parter pojechal z nia w Tatry, bo tylko na to ja stac.

Mozliwe, ze chce od nas uslyszec, ze powinien jej zasponsorowac. Na pewno chcialaby pojechac z nim, najprawdopodobniej w Alpy.

Wydawanie opinii w tej sprawie jest trochę jak wróżenie z fusów. Nie znamy zapewne wielu składowych.
Każdy wielbiciel białego szaleństwa wie, że jest różnica pomiędzy wyjazdem w Alpy a w nasze polskie góry. I jeśli ktoś naprawdę chce mieć fun z tygodniowego wyjazdu to woli zacisnąć pasa i przez pół roku odłożyć pieniądze na Alpy. Tym bardziej, gdy radochę z ferii ma mieć też 15-letni syn. Polska, to całkiem spory wydatek, krótkie trasy, himeryczna pogoda, nierzadko brak śniegu.
Drugi, wspomniany przez kogoś, element. Towarzystwo. O ile dwoje dorosłych ludzi, do tego zakochanych, potrafiłoby spędzić fajny tydzień, nawet przy kiepskich warunkach, na polskich stokach o tyle dwóch 15-latków, być może nie nadających na tych samych falach, już niekoniecznie.
Kolejna zmienna - jeśli problemy Ewy są jednorazowe, każdemu zdarza się trudniejszy okres, to partner faktycznie mógłby odpuścić sobie Alpy i pojechać z nią w polskie góry. Ale co, jeśli ta sytuacja się powtarza? Ona dofinansowania nie dopuszcza o ile pamiętam.
Ale to wszystko tło zasadniczego problemu.
Dlaczego Ewa (skoro to jednorazowa sytuacja) nie chce by jej partner pojechał z synem i ekipą na tydzień w Alpy? Oczywiście, rozumiem że przykro. Nie ufa mu? Jeżeli zdecydowała się z nim być, to chyba nie dla wspólnych wyjazdów, a z innych powodów. Jeśli wie, że partner ją kocha, to może być pewna, że dla niego to równie trudna sytuacja i jest mu z nią ciężko. A jeśli nie czuje się kochana, to żadna strata. Niech sobie jedzie.
I ostatnie ale. Do ferii zimowych jeszcze parę miesięcy. Może warto popracować na akord?

Ciekawe jakie byłoby Wasze zdanie, gdyby sytuacja była odwrotna. I to Ewa chciałaby wyjechać z synem w Alpy a jej partner miałby z tym problem.