Czy waszym zdaniem to normalne że psycholog pyta o takie rzeczy ? - Netkobiety.pl

JuliaUK33 napisał/a:

Ty jako jej pacjentka masz pelne prawo odmowic jej takich zeznan, a takze poddaniu sie leczeniu. Ja bym zmienila psycholog. Niektorzy idac na terapie to sie czuja jak na komisariacie podczas przesluchania, bo psychologowie to juz im sie calkiem w glowkach poprzewracalo... i tak obowiazuje  tajemnica lekarska,  no,ale wlasnie i tak mamy te swiadomosc, ze ktos juz wie o nas i naszym.zyciu.

Ja ogólnie od samego początku jestem negatywnie nastawiona, ale teraz po tym "terapii" jestem jeszcze bardziej negatywnie nastawiona. Rzeczywiście masz rację, że niektórym psychologom to się w główkach poprzewracało.

Luisa91 napisał/a:

Jestem już jakiś czas w separacji ze swoim mężem. Generalnie sytuacja wygląda tak, że mój mąż chce małżeństwo jeszcze ratować, a ja uważam po prostu że lepiej będzie dla nas obojga jak się rozstaniemy z racji tego że jesteśmy różnymi ludźmi i mamy różne priorytety w życiu. Mimo wszystko zgodziłam się na propozycję męża czyli na uczęszczanie na wizyty do poradni małżeńskich, oczywiście bez żadnych złudzeń że coś to ma niby dać, a bardziej po to żeby mieć podkładkę że też próbowałam ratować to małżeństwo, no ale ostatecznie nie wyszło. Szczerze powiedziawszy już po pierwszej wizycie u Pani psycholog nie jestem zadowolona, ponieważ ta Pani od razu na pierwszy ogień przeszła do spraw seksu jakby to ona wręcz lubiła o tym słuchać, zrozumiałabym gdyby to jeszcze był facet, ale że kobieta ? Ja w tych poglądach jestem staroświecka i generalnie bardzo nie lubię o takich rzeczach gadać szczególnie z obcymi ludźmi. I to nie jest tak że nie lubię o tym gadać bo nie ma życia łóżkowego, bo nawet gdyby ono było bardzo bogate i obfite to gadanie o takich sprawach przed obcymi uważam za nieetyczne. Powiedziałam oczywiście wprost że o takich sprawach gadać nie będę, niby próbowała mi później wytłumaczyć że to jest akurat bardzo ważne, ale i tak pozostałam nieugięta, bo nie lubię o takich sprawach gadać. Nawet już miałam powiedzieć że wyjdę jak będzie dalej o tym gadać, no ale na szczęście przeszliśmy do innych tematów, jednak absmak pozostał, a ja ogólnie zaczęłam się zastanawiać czy jest sens tracić na takie coś czas ? Ogólnie miałam wrażenie ze ta psycholog to jest zbyt ciekawska, niby opinie ma dobre, ale na mnie pierwsze wrażenie wywołała mocno negatywne.

A jak wyglada wasz seks? Bo piszac, ze "nawet gdyby ono było bardzo bogate i obfite" sugerujesz, ze jest totalna klapa. Martwisz sie, ze ktos dojdzie do wniosku, ze rozpad malzenstwa to twoja wina?

Witaj, a jak sądzisz, czemu Wasze małżeństwo przechodzi kryzys? Czy mąż chętnie opowiadal o sprawach łóżkowych?

Luisa91 napisał/a:

JuliaUK33 napisał/a:

Ty jako jej pacjentka masz pelne prawo odmowic jej takich zeznan, a takze poddaniu sie leczeniu. Ja bym zmienila psycholog. Niektorzy idac na terapie to sie czuja jak na komisariacie podczas przesluchania, bo psychologowie to juz im sie calkiem w glowkach poprzewracalo... i tak obowiazuje  tajemnica lekarska,  no,ale wlasnie i tak mamy te swiadomosc, ze ktos juz wie o nas i naszym.zyciu.

Ja ogólnie od samego początku jestem negatywnie nastawiona, ale teraz po tym "terapii" jestem jeszcze bardziej negatywnie nastawiona. Rzeczywiście masz rację, że niektórym psychologom to się w główkach poprzewracało.

Zmien psychologa.  Jezeli to nie pomoze to mozesz poszukac internetowych grup wsparcia. Tam mozesz byc anonimowa, nawet inne imie i nazwisko podac , bo kazdy sie wspiera nawzjem w grupie, wiec tyle kazdy wie o Tobie ile sama powiesz/napiszesz. Na takich grupach tez sa psychologowie

Mimo wszystko zgodziłam się na propozycję męża czyli na uczęszczanie na wizyty do poradni małżeńskich, oczywiście bez żadnych złudzeń że coś to ma niby dać, a bardziej po to żeby mieć podkładkę że też próbowałam ratować to małżeństwo, no ale ostatecznie nie wyszło.

Podstawowe pytanie jakie mi się nasuwa to z jakiego powodu zgodziłaś się na te terapię? Bo rozumiałbym gdyby sąd wysłał was na nią przed udzieleniem rozwodu, ale rozumiem że to nie jest ten scenariusz?

Marnujesz czas i męża i psycholog. Psycholog nie jest od tego żeby się z tobą zgadzać, bo gdyby tak robił to nigdy nie konfrontowałby klienta z jego opiniami a co za tym idzie nie dochodziłoby do zmiany.

A gdybyś spróbowała spojrzeć na seks jako sposób okazywania uczuć, czulości i zaangażowania? To czy mogłabyś sama szczerze przed sobą przyznać, że nie chcę podejmować tego tematu, bo nie zależy mi na okazywaniu uczuć - tzn. nie mam ciepłych uczuć w stosunku do jeszcze męża, nie mam dla niego czułości oraz nie zależy mi, tak ogólnie. Myślę, ze ta psycholog chce wybadać jak blisko fizycznie byliście oraz czy cokolwiek z tego jeszcze zostało. Unikając tego tematu, dajesz jasny sygnał, że, mówiać delikatnie, masz wyrąbane. Rada w tej sytuacji dla Ciebie: zastanów się czy nie chcesz gadać o seksie, bo z mężem to już pozamiatane czy to bardziej Ty masz w sobie jakąś blokadę. Jesli to drugie to moze sie okazac, ze o terapii to sama dla siebie powinnaś pomyśleć. Moze udać się do seksuologa, gdzie bez spiny i presji męża dojdziesz sama ze sobą do ładu. Co z tego, że się rozwiedziesz, skoro ten problem będzie powracał przy każdym nowopoznanym mężczyźnie.
Mój mąż uwielbia łapać mnie swoimi stopami za moje. Tak mnie to denerwowało, że aż sama się dziwiłam czemu tak na to reaguję. Aż w końcu, kiedyś trafiłam na artykuł mówiący, że wg badań pary, które nie dotykają się stopami, szybciej i częściej się rozstają, nie ma między nimi intymności, ponieważ stopy są jednymi z najwrażliwszych miejsc na ciele ludzkim i człowiek, który dopuszcza inną osobę do swoich stóp, niewerbalnie daje sygnał, że chce mieć z nią bliską i opartą na fizyczności relację. Mowy ciała nie oszukasz Od tamtej pory, rozmawiamy bardzo często z mężem stopami i powiem Ci, że czasami bardziej się dogadujemy niż przy pomocy słów.
Czasem wystarczy chwila zastanowienia, refleksji nad sobą. Nie musisz się zmuszać do pozostawania w tym małżeństwie. Być może o czym nawet nie wiesz świadomie, Twoje ciało wysyła komunikaty, że nie czuję chemii z tym mężczyzną.

nim2 napisał/a:

A gdybyś spróbowała spojrzeć na seks jako sposób okazywania uczuć, czulości i zaangażowania? To czy mogłabyś sama szczerze przed sobą przyznać, że nie chcę podejmować tego tematu, bo nie zależy mi na okazywaniu uczuć - tzn. nie mam ciepłych uczuć w stosunku do jeszcze męża, nie mam dla niego czułości oraz nie zależy mi, tak ogólnie. Myślę, ze ta psycholog chce wybadać jak blisko fizycznie byliście oraz czy cokolwiek z tego jeszcze zostało. Unikając tego tematu, dajesz jasny sygnał, że, mówiać delikatnie, masz wyrąbane. Rada w tej sytuacji dla Ciebie: zastanów się czy nie chcesz gadać o seksie, bo z mężem to już pozamiatane czy to bardziej Ty masz w sobie jakąś blokadę. Jesli to drugie to moze sie okazac, ze o terapii to sama dla siebie powinnaś pomyśleć. Moze udać się do seksuologa, gdzie bez spiny i presji męża dojdziesz sama ze sobą do ładu. Co z tego, że się rozwiedziesz, skoro ten problem będzie powracał przy każdym nowopoznanym mężczyźnie.
Mój mąż uwielbia łapać mnie swoimi stopami za moje. Tak mnie to denerwowało, że aż sama się dziwiłam czemu tak na to reaguję. Aż w końcu, kiedyś trafiłam na artykuł mówiący, że wg badań pary, które nie dotykają się stopami, szybciej i częściej się rozstają, nie ma między nimi intymności, ponieważ stopy są jednymi z najwrażliwszych miejsc na ciele ludzkim i człowiek, który dopuszcza inną osobę do swoich stóp, niewerbalnie daje sygnał, że chce mieć z nią bliską i opartą na fizyczności relację. Mowy ciała nie oszukasz Od tamtej pory, rozmawiamy bardzo często z mężem stopami i powiem Ci, że czasami bardziej się dogadujemy niż przy pomocy słów.
Czasem wystarczy chwila zastanowienia, refleksji nad sobą. Nie musisz się zmuszać do pozostawania w tym małżeństwie. Być może o czym nawet nie wiesz świadomie, Twoje ciało wysyła komunikaty, że nie czuję chemii z tym mężczyzną.

O sprawach seksu nie gadam nie dlatego że go nie ma, tylko dlatego że są to sprawy intymne o których nikt z osób trzecich nie powinien wiedzieć. Być może dla ciebie to normalne że o takich sprawach się gada, ale dla mnie nie, to jest tak samo jakbyś np miała komuś opowiadać znajomemu ile razy dziennie się wypróżniasz i jakiego koloru są twoje odchody. Ja te tematy właśnie tak widzę. O takich sprawach się nie gada i tyle.

Luisa91 napisał/a:

nim2 napisał/a:

A gdybyś spróbowała spojrzeć na seks jako sposób okazywania uczuć, czulości i zaangażowania? To czy mogłabyś sama szczerze przed sobą przyznać, że nie chcę podejmować tego tematu, bo nie zależy mi na okazywaniu uczuć - tzn. nie mam ciepłych uczuć w stosunku do jeszcze męża, nie mam dla niego czułości oraz nie zależy mi, tak ogólnie. Myślę, ze ta psycholog chce wybadać jak blisko fizycznie byliście oraz czy cokolwiek z tego jeszcze zostało. Unikając tego tematu, dajesz jasny sygnał, że, mówiać delikatnie, masz wyrąbane. Rada w tej sytuacji dla Ciebie: zastanów się czy nie chcesz gadać o seksie, bo z mężem to już pozamiatane czy to bardziej Ty masz w sobie jakąś blokadę. Jesli to drugie to moze sie okazac, ze o terapii to sama dla siebie powinnaś pomyśleć. Moze udać się do seksuologa, gdzie bez spiny i presji męża dojdziesz sama ze sobą do ładu. Co z tego, że się rozwiedziesz, skoro ten problem będzie powracał przy każdym nowopoznanym mężczyźnie.
Mój mąż uwielbia łapać mnie swoimi stopami za moje. Tak mnie to denerwowało, że aż sama się dziwiłam czemu tak na to reaguję. Aż w końcu, kiedyś trafiłam na artykuł mówiący, że wg badań pary, które nie dotykają się stopami, szybciej i częściej się rozstają, nie ma między nimi intymności, ponieważ stopy są jednymi z najwrażliwszych miejsc na ciele ludzkim i człowiek, który dopuszcza inną osobę do swoich stóp, niewerbalnie daje sygnał, że chce mieć z nią bliską i opartą na fizyczności relację. Mowy ciała nie oszukasz Od tamtej pory, rozmawiamy bardzo często z mężem stopami i powiem Ci, że czasami bardziej się dogadujemy niż przy pomocy słów.
Czasem wystarczy chwila zastanowienia, refleksji nad sobą. Nie musisz się zmuszać do pozostawania w tym małżeństwie. Być może o czym nawet nie wiesz świadomie, Twoje ciało wysyła komunikaty, że nie czuję chemii z tym mężczyzną.

O sprawach seksu nie gadam nie dlatego że go nie ma, tylko dlatego że są to sprawy intymne o których nikt z osób trzecich nie powinien wiedzieć. Być może dla ciebie to normalne że o takich sprawach się gada, ale dla mnie nie, to jest tak samo jakbyś np miała komuś opowiadać znajomemu ile razy dziennie się wypróżniasz i jakiego koloru są twoje odchody. Ja te tematy właśnie tak widzę. O takich sprawach się nie gada i tyle.

Ja tak samo uwazam
Poza tym od seksu jest seksuolog, a nie psycholog a takze ginekolog. Teraz psychologowie sa za bardzo wscibscy, a I tak na koniec nie pomoga tylko tabletki przepisze:D

Enigmatycznie piszesz o powodach, dlaczego chcesz się rozwodzić, priorytety można zmienić i widać mąż chce coś robić w tym kierunku. Zbyt lekko podchodzisz do małżeństwa.
A nacisk kładziesz na pytanie psychologa o seks, jakby to było najważniejsze, a ważniejsze jest jak faktycznie wyglądało wasze pożycie, a nie pytanie, które zresztą było zasadne.

Myślę, że nie piszesz o faktycznym powodzie rozwodu, może masz innego na oku, skoro przesądziłaś rozwód?
Co z majątkiem, wszystko masz zaplanowane?
Macie dzieci?

nim2 napisał/a:

A gdybyś spróbowała spojrzeć na seks jako sposób okazywania uczuć, czulości i zaangażowania? To czy mogłabyś sama szczerze przed sobą przyznać, że nie chcę podejmować tego tematu, bo nie zależy mi na okazywaniu uczuć - tzn. nie mam ciepłych uczuć w stosunku do jeszcze męża, nie mam dla niego czułości oraz nie zależy mi, tak ogólnie. Myślę, ze ta psycholog chce wybadać jak blisko fizycznie byliście oraz czy cokolwiek z tego jeszcze zostało. Unikając tego tematu, dajesz jasny sygnał, że, mówiać delikatnie, masz wyrąbane. Rada w tej sytuacji dla Ciebie: zastanów się czy nie chcesz gadać o seksie, bo z mężem to już pozamiatane czy to bardziej Ty masz w sobie jakąś blokadę. Jesli to drugie to moze sie okazac, ze o terapii to sama dla siebie powinnaś pomyśleć. Moze udać się do seksuologa, gdzie bez spiny i presji męża dojdziesz sama ze sobą do ładu. Co z tego, że się rozwiedziesz, skoro ten problem będzie powracał przy każdym nowopoznanym mężczyźnie.
Mój mąż uwielbia łapać mnie swoimi stopami za moje. Tak mnie to denerwowało, że aż sama się dziwiłam czemu tak na to reaguję. Aż w końcu, kiedyś trafiłam na artykuł mówiący, że wg badań pary, które nie dotykają się stopami, szybciej i częściej się rozstają, nie ma między nimi intymności, ponieważ stopy są jednymi z najwrażliwszych miejsc na ciele ludzkim i człowiek, który dopuszcza inną osobę do swoich stóp, niewerbalnie daje sygnał, że chce mieć z nią bliską i opartą na fizyczności relację. Mowy ciała nie oszukasz Od tamtej pory, rozmawiamy bardzo często z mężem stopami i powiem Ci, że czasami bardziej się dogadujemy niż przy pomocy słów.
Czasem wystarczy chwila zastanowienia, refleksji nad sobą. Nie musisz się zmuszać do pozostawania w tym małżeństwie. Być może o czym nawet nie wiesz świadomie, Twoje ciało wysyła komunikaty, że nie czuję chemii z tym mężczyzną.

O sprawach seksu nie gadam nie dlatego że go nie ma, tylko dlatego że są to sprawy intymne o których nikt z osób trzecich nie powinien wiedzieć. Być może dla ciebie to normalne że o takich sprawach się gada, ale dla mnie nie, to jest tak samo jakbyś np miała komuś opowiadać znajomemu ile razy dziennie się wypróżniasz i jakiego koloru są twoje odchody. Ja te tematy właśnie tak widzę. O takich sprawach się nie gada i tyle.

Luisa91 napisał/a:

O sprawach seksu nie gadam nie dlatego że go nie ma, tylko dlatego że są to sprawy intymne o których nikt z osób trzecich nie powinien wiedzieć. Być może dla ciebie to normalne że o takich sprawach się gada, ale dla mnie nie, to jest tak samo jakbyś np miała komuś opowiadać znajomemu ile razy dziennie się wypróżniasz i jakiego koloru są twoje odchody. Ja te tematy właśnie tak widzę. O takich sprawach się nie gada i tyle.

Ale jest coś takiego jak Bristolska skala stolca i jest to ważne kryterium diagnostyczne w wielu schorzeniach.

Dlatego seks w związku jest ważnym aspektem terapii.

JuliaUK33 napisał/a:

Ale co ma gooowno do seksu,bo nie rozumiem? I wogole obrzydliwe sa te obrazki apetyt mnie odebraly na reszte dnia

Wypunktuję:
a) nie dziwi mnie, że nie zrozumiałaś, to było tak "trudne", że wyraźnie nawet inteligencja wyższa nie wystarcza;
b) zdecydowanie nadużywasz zaimka "mnie", w powyższym zdaniu powinnaś napisać "apetyt mi odebrały na resztę dnia";
c) piszemy w ogóle.

P.S.
ad. punktu a) - skala bristolska jest bardzo ważna z punktu widzenia stanu naszego zdrowia, dokładnie tak jak seks, jeśli weźmie się pod uwagę kondycję związku.

"Mnie" za miast 'mi' to powszechny rusycyzm ludzi ze ściany wschodniej. Mnie :> się tam podoba i często używam.

Ale właśnie tak jest - jak ktoś ma problemy gastryczne, to jest to super ważne narzędzie. Ogólnie to też się przydaje do kontroli własnego zdrowia.

Seks jest jednym z filarów związku. Wiec jak mowa jest o rozwodzie, to jest to ścisła czołówka tematów do omówienia u specjalisty. I nie ma w tym nic dziwnego.

Nie interesuje mnie to nie jestem w szkole na dyktandzie. Chociaz z tego co pamietam to akurat mialam dobre oceny z dyktand, a tu pisze jak chce

Bez prywatnych szczegół to żadna terapia nie ma sensu. O to chodzi w terapii. A nie, żeby mówić o ogólnikach, które nie wnoszą absolutnie nic.

A wlasnie, ze wiem i to wiecej niz Ty napewno

JuliaUK33 napisał/a:

Ale co ma gooowno do seksu,bo nie rozumiem? I wogole obrzydliwe sa te obrazki apetyt mnie odebraly na reszte dnia

Wypunktuję:
a) nie dziwi mnie, że nie zrozumiałaś, to było tak "trudne", że wyraźnie nawet inteligencja wyższa nie wystarcza

A gdybyś spróbowała spojrzeć na seks jako sposób okazywania uczuć, czulości i zaangażowania? To czy mogłabyś sama szczerze przed sobą przyznać, że nie chcę podejmować tego tematu, bo nie zależy mi na okazywaniu uczuć - tzn. nie mam ciepłych uczuć w stosunku do jeszcze męża, nie mam dla niego czułości oraz nie zależy mi, tak ogólnie. Myślę, ze ta psycholog chce wybadać jak blisko fizycznie byliście oraz czy cokolwiek z tego jeszcze zostało. Unikając tego tematu, dajesz jasny sygnał, że, mówiać delikatnie, masz wyrąbane. Rada w tej sytuacji dla Ciebie: zastanów się czy nie chcesz gadać o seksie, bo z mężem to już pozamiatane czy to bardziej Ty masz w sobie jakąś blokadę. Jesli to drugie to moze sie okazac, ze o terapii to sama dla siebie powinnaś pomyśleć. Moze udać się do seksuologa, gdzie bez spiny i presji męża dojdziesz sama ze sobą do ładu. Co z tego, że się rozwiedziesz, skoro ten problem będzie powracał przy każdym nowopoznanym mężczyźnie.
Mój mąż uwielbia łapać mnie swoimi stopami za moje. Tak mnie to denerwowało, że aż sama się dziwiłam czemu tak na to reaguję. Aż w końcu, kiedyś trafiłam na artykuł mówiący, że wg badań pary, które nie dotykają się stopami, szybciej i częściej się rozstają, nie ma między nimi intymności, ponieważ stopy są jednymi z najwrażliwszych miejsc na ciele ludzkim i człowiek, który dopuszcza inną osobę do swoich stóp, niewerbalnie daje sygnał, że chce mieć z nią bliską i opartą na fizyczności relację. Mowy ciała nie oszukasz Od tamtej pory, rozmawiamy bardzo często z mężem stopami i powiem Ci, że czasami bardziej się dogadujemy niż przy pomocy słów.
Czasem wystarczy chwila zastanowienia, refleksji nad sobą. Nie musisz się zmuszać do pozostawania w tym małżeństwie. Być może o czym nawet nie wiesz świadomie, Twoje ciało wysyła komunikaty, że nie czuję chemii z tym mężczyzną.

wieka napisał/a:

Jak ktoś jest bystry niczym woda w klozecie... nomen omen To nie dziwi.
Julka też świetnie rozpoznaje trolla, tylko u siebie go nie widzi

Ale z tym apetytem to się udała

Prawda, że się udała?

JuliaUK33 napisał/a:

Bo ja nie jestem troll.

Nieeee... w ogóle
Tak tylko dla formalności przypomnę, że normalny człowiek nie zakłada dwóch kont, by się samemu ze sobą spierać, a to dopiero początek góry lodowej.

KoralinaJones napisał/a:

Gosiawie napisał/a:

Bardzo mozliwe, wspierasz sama siebie, mnie nikt nie wspiera

Niestety, nie rozmawiam tutaj sama z sobą  pod swoimi wszystkimi nickami . Od kiedy odkryłam Koralinę Jones zakończyłam poszukiwanie nicku idealnego. Także rozczarowanko.

a niby dlaczego  mam ci wierzyc? Wrecz przciwnie, nie jest to takie glupie siebie wspierac Przyznanie sie do innych nickow, to juz wielki wyczyn z twojej strony. Chetnie poznam ich nazwy

Gosiawie napisał/a:

oj to ktos tu obraza kolezanke

Przecież takie są fakty. Jeśli dla Ciebie czymś normalnym jest, że ktoś zakłada dwa konta, z których jednego używa do antagonistycznej dyskusji z drugim, o całej reszcie dziwnych zachowań nie wspominając, to chyba nie mam więcej pytań

Priscilla napisał/a:

Gosiawie napisał/a:

oj to ktos tu obraza kolezanke

Przecież takie są fakty. Jeśli dla Ciebie czymś normalnym jest, że ktoś zakłada dwa konta, z których jednego używa do antagonistycznej dyskusji z drugim, o całej reszcie dziwnych zachowań nie wspominając, to chyba nie mam więcej pytań

Nie mówiąc, że Gosiawie to drugie wcielenie Julki
Ten sam język i inteligencja, z tym, że nie chodzi o język polski, bo jak kiedyś napisałam, że piszą jednym językiem, to była odpowiedź... tak, bo piszą po polsku

nim2 napisał/a:

Witaj, a jak sądzisz, czemu Wasze małżeństwo przechodzi kryzys? Czy mąż chętnie opowiadal o sprawach łóżkowych?

Wiem czemu nasze małżeństwo przechodzi kryzys. Jesteśmy różnymi ludźmi, moim zdaniem błąd został popełniony na samym początku że w ogóle do tego małżeństwa doszło. Czy jest sens to małżeństwo ratować ? Nie. Bo żadne z nas się nie zmieni, to będzie w najlepszym przypadku takie udawanie przed drugim partnerem i oszukiwanie samego siebie.

Gosiawie napisał/a:

oj to ktos tu obraza kolezanke

Przecież takie są fakty. Jeśli dla Ciebie czymś normalnym jest, że ktoś zakłada dwa konta, z których jednego używa do antagonistycznej dyskusji z drugim, o całej reszcie dziwnych zachowań nie wspominając, to chyba nie mam więcej pytań

Gosiawie napisał/a:

ty napisalas, ze czlowiek, ktory zaklada wiecej kont jest nienormalny, a nie, ze to jest nienormalne. Nie odwracaj wiec kota ogonem.

Zmartwię Cię - dokładnie wiem, co napisałam, ale to niczego tutaj nie zmienia. Za to właśnie Ty usiłujesz coś przekłamać, bo przecież nie tyle chodziło mi o sam fakt zakładania większej ilości kont, co o prowadzenie samemu ze sobą dyskusji, w dodatku w TAKI sposób jak to mieliśmy wątpliwą przyjemność obserwować.

Raz jeszcze dla pewności powtórzę : to nie jest normalne zachowanie, a skoro tak, to trudno mówić, że z człowiekiem, który coś takiego robi, wszystko jest w porządku.
Coś jeszcze trzeba wyjaśnić?

wieka napisał/a:

Nie mówiąc, że Gosiawie to drugie wcielenie Julki tongue
Ten sam język i inteligencja, z tym, że nie chodzi o język polski, bo jak kiedyś napisałam, że piszą jednym językiem, to była odpowiedź... tak, bo piszą po polsku

Haha, o tym samym pomyślałam Julka ma taki sam problem ze zrozumieniem prostego przekazu i dyskutuje tam, gdzie wszystko powinno być jasne

Tak tylko dla formalności przypomnę, że normalny człowiek nie zakłada dwóch kont , by się samemu ze sobą spierać, a to dopiero początek góry lodowej.

Przecież takie są fakty. Jeśli dla Ciebie czymś normalnym jest, że ktoś zakłada dwa konta, z których jednego używa do antagonistycznej dyskusji z drugim, o całej reszcie dziwnych zachowań nie wspominając, to chyba nie mam więcej pytań

Priscilla napisał/a:

Gosiawie napisał/a:

oj to ktos tu obraza kolezanke

Przecież takie są fakty. Jeśli dla Ciebie czymś normalnym jest, że ktoś zakłada dwa konta, z których jednego używa do antagonistycznej dyskusji z drugim, o całej reszcie dziwnych zachowań nie wspominając, to chyba nie mam więcej pytań

Te dziwne zachowania są aż nazbyt widoczne.

Nawet nie chce mi się czytać, co produkuje gosiawie tym bardziej, że nie chce jej się używać polskich znaków diakrytycznych, i to też jest według niej normalne. Ma inne poczucie normalności, które tu, na forum próbuje forsować. Bardzo jest super bawić się, według niej, kosztem innych, a jak ktoś zwraca jej uwagę, to wielka obraza.

I po co tak kręcić?

Po prostu piszecie o różnych kwestiach.

Jedna z was o równoległych multikontach jako kolejnych alter ego tej samej osoby

Druga o kolejnych kontach (zmieniających się nickach) jednego i tego samego alter ego.

W praktyce internetów oba zjawiska są 'normalne'. Tak jak posiadanie maila biznesowego, prywatnego i do spamu. To wieloletnia praktyka np z grup fb, gdzie połowa członków dumnie się blokuje wzajemnie, a potem zakłada kolejne konta, aby jednak poczytać co tam za płotem się dzieje. Albo, żeby anonimowo dołączyć do grup, z którymi oficjalnie nie chcą być wiązani (z powodów prywatnych, biznesowych itp).

Gosiawie napisał/a:

Tamiraa napisał/a:

Te dziwne zachowania są aż nazbyt widoczne.

Nawet nie chce mi się czytać, co produkuje gosiawie tym bardziej, że nie chce jej się używać polskich znaków diakrytycznych, i to też jest według niej normalne. Ma inne poczucie normalności, które tu, na forum próbuje forsować. Bardzo jest super bawić się, według niej, kosztem innych, a jak ktoś zwraca jej uwagę, to wielka obraza.

Nie uzywanie polskich znakow, to jest naprawde wielki problem dla ludzi, ktorzy nie potrafia czytac Oj nawet tym probujesz mnie upokorzyc, zdenerwowac, poczuc sie lepiej poprzez krytyke.

Nie chce ci sie czytac, to nie czytaj, mi na tym nie zalezy. Po co sie angazujesz i denerwujesz? Zlosc pieknosci szkodzi *) I najlepiej nie komentuj omijaj szerokim lukiem, bo przeciez to takie trudne czytanie ze zrozumieniem

Takie trudne pisanie z użyciem polskich znaków? To pisz na niemieckim, będzie ci łatwiej. Męczysz się, żądasz od czytających, żeby cię rozumieli, obrażasz, bez sensu.
Dla mnie jesteś trollem, chyba, że coś zmienisz w swoim pisaniu

Zauwaz tez, ze dla niektorych, tych "najmadrzejszych" jedni moga miec wiecej kont, a inni nie.

Nope. Mieszasz dwie różne kwestie.

Ja generalnie nie mam z tym problemu i stoje tu przede wszystkim w obronie Julki

Julcia nie wymaga bronienia.

Albo jest osobą wysoce zaburzoną (wątpię).

Albo jest trollem.

Albo jest nieźle zaawansowanym botem.