Ofiary ghostingu. Jak sobie radziliście? Nagle zablokowana wszędzie - Netkobiety.pl

Bo obraziła się na niego, że przespał się z żoną, gdy ta wtargnęła do mieszkania kochanki pod jej nieobecność i "zgwałciła" go. Lol. Wiem jak to brzmi, sama się śmieje.
Ale kochanka uznała to za zdradę i odesłała mu ciuchy do żony.
A on jakaś kukła bezwolna. Inna sprawa że rzeczywiście mogła go zgwałcić skoro on ważył 65 a ona 110.

Ty chyba nie kumasz różnicy pomiędzy zdradzaniem, a zwykłym ruchaniem bez zobowiązań, co?

Nie chełpiłem się niczym. Po prostu o tym napisałem. Bo nie widzę problemu kiedy samemu będąc singlem zaliczałem przelotne znajomości oparte na seksie z różnymi kobietami, które czasem okazywały się być mężatkami lub po prostu w związkach. Co ja jestem? Matka Teresa, żeby robić za czyjeś sumienie? Czy gardzę zdradzającymi? Generalnie - tak. Czy to przeszkadza w fajnym seksie z atrakcyjną kobietą? Nie. Życia sobie przecież z taką układał nie będę po jednorazowej przygodzie. Co mnie obchodzi czy ktoś kradnie i oszukuje w związku, kiedy potrzebny jest mi jedynie do ojebania pęta? Ważne, żeby paszczę wcześniej umyła.

Ciebie to po prostu boli, bo ta twoja narkotyczna eks żonka cie puściła kantem z niższym kolesiem, czego przeboleć nie możesz do tej pory, bo ma masz na tym punkcie kompleksy. Co jest szczególnie komiczne, bo podobno jesteś w nowym, w pełni zaspakajającym potrzeby związku.....

Wchodzenie w związek ma miejsce kiedy świadomie i celowo stara się go rozbić. Z czystej zawiści lub aby samemu sobie z takim kochankiem lub kochanką życie ułożyć.

Jak np na integracyjnym wyjeździe służbowym prześpisz się z "kolegą" z innego oddziału tej samej firmy, o którym nie specjalnie masz jakąkolwiek wiedzę i który nie bardzo cię obchodzi poza tym, że ci się podoba (z wzajemnością) to jest to po prostu decyzja dwójki dorosłych ludzi, gdzie odpowiedzialność każdego spoczywa na sobie. Nie na sobie nawzajem.

Kluczem, jak sama zauważyłaś, jest to sformułowanie - sam nie zdradzałem.

Nigdy nie miałem w zwyczaju pytać o szczegóły prywatnego życia kobiet, na których poznaniu mi nie zależało, bo jedyne czego od siebie oczekiwaliśmy to miłe chwile cielesnego uniesienia. Bez dorabiania do tego ideologii, bez udawania uczuć, słodko-pierdzących pogaduch i innych tego pokroju. I bez dram na około jakie ty urządzasz. A za szmatę cię mam, bo zdradzasz. A nie dlatego, że jesteś czyjąś kochanką.

Dla zdrady nie ma okoliczności łagodzących.

Oczywiście, że tak. I to był dla nich element wyzwalający. Bo często-gęsto uważały, że z mężem nie wypada robić takich rzeczy, jak z kochankiem, aby mąż nie stracił szacunku.

Wielu facetów też myśli podobnie do tych mężatek/zajętych babek. Że są rzeczy, jakich nie wypada robić z żoną.

niech sprawdzi BPD

Bo żona jest już zaklepana, jest jakby własnością - mają to samo nazwisko. Jak on kupi sobie nowe auto to też o nie bardziej dba aniżeli po kilku latach. Jak sobie kupisz nowe, błyszczące szpilki to też o nie dbasz a potem pierdzielisz po jakimś czasie. Tak to już działa, natura ludzka.

A co ty się bawisz w internetowego specjalistę? Tak się składa, że nie masz o tym pojęcia. Począwszy od 2015 u psychiatry byłam wiele razy i pytałam pod kątem bipolara, ale nie stwierdził, tak że Twoja teoria jest z dooopy.
Nic innego niż depresja lękowa mi niestety nie przybijesz, choć widzę że chciałabyś.
Może to z tobą coś nie halo. Poziom empatii null, czyżby socjopatia?

Ja to nie wiem, wiadomo że taki człowiek nie szanuje obydwu tych kobiet - żony ani kochanki, ale w takiej sytuacji już wolę być kochanką, bo tam jest jasny układ: ukryte spotkania i nara, a nie chciałabym być waloną w rogi żoną, która niczego się nie domyśla a jest robiona w wała.
Mój mąż akurat się domyślał, o zdradzie w końcu wysypałam mu się sama i kazałam mu zrobić z tym co zechce bo ja już go nie kocham. W okłamywaniu go wytrzymałam całe 3 miesiące, to nie dla mnie.
Mimo wiedzy o zdradzie długo nie palił się do rozwodu co znaczy że może sam wcześniej już się puszczał. To by się nawet zgadzało, bo przez całe lata ja za nim latałam jako żona już, dogadzalam a on miał mnie głęboko, pamiętam też jak na drugiej randce gapił się na inne ładne kobiety a na zapytanie co on robi, reagował agresją.
Ale byłam zbyt zaślepiona i zbyt zakompleksiona by tego człowieka od razu odpuścić.

Glupia jest taka natura. Wogole fajnie by bylo jakby za zdrady zrobili kare wiezienia to by bylo super. Ze jak ktos jest w malzenstwie a zdradzi to np 3 lata pozbawienia wolnosci. To myslicie, ze zdrady by zlecialy do minimum? Ja tak

Nieprawda.  Jak komus nie pasuje zycie w malzenstwie z roznych powodow to najpierw niech bierze rozwod, a pozniej sobie szuka kolejnej lub kolejnego. A nie najlepiej do kochankow i kochanek narzekac na zle zony i zlych mezow, ale rozwodu wziasc to juz nie. No skoro zona/maz tacy zli  niedobrzy to czemu nie brac rozwodu ?

Nie martwię się, bo obiecał rozwód za porozumieniem stron i taki też wniosek złożyliśmy.
Mąż nie jest mściwy.

I tak bardzo dobrze. Rozwod I moze bedziecie razem. Jak nie to nie- zycie. Czemu tylko tyle lat zyc w takim malzenstwie gdzie sa zdrady

Kobiety z dziecmi tez znajduja powazne zwiazku. Ja mam dziecko niedlugo slub biore. Pelno kobiet takich znam.  Nie musisz byc tylko.kochanka ,bo masz dzieci

Teraz to chciałabym zapomnieć o kochanku, niby się odezwał wczoraj zdawkowo, ale oboje wiemy że to do niczego nie prowadzi.
Macie jakieś patenty jak o nim zapomnieć?
Jak sobie radziliście w podobnych przypadkach, będąc w nierównej relacji, zakochani bez wzajemności?
"Klin klinem" nie wchodzi w grę. Nie chce na razie nikogo poznawać, poza tym podobno to jest bardzo niedobre tak od razu włazić z jednej relacji w drugą. I ja się z tym zgadzam.
Co może pomóc? Termin u terapeutki dopiero w ostatnim tygodniu sierpnia a ja nie ukrywam, męczę się niesamowicie. Najgorzej jest wieczorami.

Zapewne tak.
Tylko problem w tym, że decydując się na status kochanki, świadomie GODZISZ SIĘ NA EMOCJONALNY WPIERDOL.
Możesz co najwyżej lawirować, aby dostać go wcześniej albo później. Ale, że nastąpi to bankowe.

I oczywiście w każdym innym układzie z facetem też nie można go wykluczyć, ale tutaj masz gwarantowany.

Więc pierwsza konkluzja: widziały gały co brały.

Dwa: masz nieco rozdygotane postrzeganie rzeczywistości. Jak Ty zachowujesz się na poziomie wczesnej podstawówki, to ok. Jak on podejmuje wyzwanie i robi to samo - to dziecinne i jak tak można.
To się zdecyduj, na jakich zasadach chcesz grać, bo one obowiązują obie strony.

I trzy: inputujesz facetowi własne podejście. To, że Ty masz do niego stosunek emocjonalny z automatu oznacza (w Twoim mniemaniu), że on to odwzajemnia.
Pisze o gniewie, złości, ogólnie o złych emocjach. Ale to są Twoje uczucia. On Cię zablokował nie dlatego, że go zraniłaś, uraziłaś, pojechałaś czy co tam jeszcze. Tylko dlatego, że przestałaś się wpisywać w akceptowane przez niego ramy tej znajomości. Po prostu. Nie schlebiaj sobie przypuszczeniami, że on jest na Ciebie wściekły, czy coś w ten deseń.
Zaczęłaś dymić więc po prostu przestałaś być wygodna. Uznał, że trzeba Cię wymienić bo już się nie przydasz.
Tyle.

hahaha

kochanka uznala, ze kochanek zdradza ja z zona dobre

Jaki bipolar?
Jesteś bezduszną, bezrozumną istotką, pustą wydmuszką.

Nie czytałam całego wątku jedynie kilka pierwszych odpowiedzi, czyli rozumiem że zghostowal cię kochanek.
Jakoś trudno mi sobie wyobrazić, że ktoś kto jest nielojalny wobec swojej żony, nie ma godności i honoru żeby odejść mógłby się z jakaś tam względna klasa zachować. To naprawdę nie jest jakieś trudne żeby odgadnąć postawę wobec innych nalogowego zdradzacza. To jakby uznać, że skoro ktoś zdradza tajemnice innych nie będzie zdradzał mojej. Także smutne to, napewno lecz takie szczurki zawsze będą szczurkami, będą się kryć, zdradzać, uciekać, chować.

Jacku Wiewióro (spodobał mi się ten twój nowy nick nadany przez jedną z forumowiczek, tym bardziej że i do mnie szmaciarzu skakałeś z tego "kobiecego" konta), nieodmiennie zadziwia mnie i bawi jak karkołomnej ekwilibrystyki moralnej regularnie używasz dla wybielenia swojego draństwa. Ty nie zdradzałeś... aż się przypomina pamiętna wyliczanka "w delegacji - nie zdrada, bez miłości- nie zdrada...".
Malutki, już nawet systemy prawne znalazły sposób na takich cwaniaczków, skutkiem czego znalazły się w tych systemach zapisy o odpowiedzialności za współudział. I tak jak cwaniak, który uczestniczył w zbrojnym napadzie i zarzeka się że "to kolega zastrzelił straznika", ale ZA WSPÓŁUDZIAŁ też może dostać nawet (w niektórych krajach) czapę,  tak I ty też nie jesteś niewinny, jak pokrętnie byś nie dobierał kryteriów dla wybielenia swojej osoby 

Nope. Naucz się czytać ze zrozumiem. Choć raz. Tak, żeby nie trzeba było ci tłumaczyć trudniejszych słów. Ja nie zdradzałem. Nie ważne czy żonę, czy mniej zobowiązujące związki. Bywałem kochankiem - a i owszem. Niekiedy dowiadywałem się po fakcie. Niekiedy wiedziałem już wcześniej. Nie mam w zwyczaju być cudzym sumieniem. Jak komuś dobrze z tym, że jest szują - c'est la vie. Bo i co mnie boli, że ego takiego N_o zostanie ugodzone? Ba - to nawet bonus, że taki zafajdany laluś dostaje po nosie. Na wspomnie jak mu się całowało żonę po tym jak opierdalała pytona dla jakiegoś kurdupla na pewno robi mu się ciepło cały czas.

A że szmata się szmaci to co mnie to obchodzi? Co ja sobie życie będę układał z taką? No nie bardzo. A jednakże darmowe usługi są wciąż lepsze od rękoczynów jak akurat w związku nie byłem. Chcącemu nie dzieje się krzywda.

On wczoraj napisał do mnie, że będzie gdzieś tam jechał i ma chwilę na video. Ja oczywiście poleciałam rozmawiać (to już się dzieje automatycznie). Rozmowa była ok, takie tam co u nas słychać u mnie, co u niego, itd., wyjaśnianie ostatniej sytuacji (tylko co tu wyjaśniać? Koń jaki jest, każdy widzi).
Po tej rozmowie miałam dobry dzień, ale dziś rano znów czuję się tak sobie. Bo to nie jest tak, że to jego trzydniowe karanie ciszą nie zostawiło we mnie śladu. I jeszcze jak o tym wspomniałam, że ta cisza była okropna, to stwierdził, że to nic takiego (co? Ja od zmysłów odchodziłam) bo w sumie "dobrze jest sobie czasem zrobić przerwę, nie wkrada się rutyna".
I całe to myślenie o beznadziejności tej sytuacji i o tym, że właściwie to jestem dodatkiem do czyjegoś życia między pogawędkami z żoną a obiadami rodzinnymi, coraz bardziej we mnie wzbiera.
Nie mam już dla niego tak serca. Półtora roku łudzenia się wystarczy.
Cieszę się że się w końcu odezwał, bo nie chciałam się rozchodzić w gniewie.
Jemu to jest obojętne kiedy my się spotkamy, więc dziwne, w jakim celu nadal trzyma kontakt.
Żeby się zobaczyć raz na pół roku?
Po co ja mu jestem, to mi się często kłębi w głowie.
Ale uczuć do niego już prawie nie mam i chyba długo to już nie potrwa.
Nie da się w nieskończoność czekać na kogoś, kto i tak nie przyjdzie.
Dziwi mnie tylko, dlaczego on jest z tą kobietą skoro nie jest w stanie wytrzymać bez romansów. Ostatnio baaardzo się pilnował z telefonem, wręcz pisze w ogromnej tajemnicy, bo jest bardzo inwigilowany. Ok, jak im taki związek pasuje, to mi nic do tego.
U mnie i mojego partnera nigdy nie było sprawdzania telefonów. Ja wręcz wychodziłam z założenia, że wolę nie sprawdzać, bo jeśli coś złego znajdę, to mi to życie zniszczy, a ja wolę nie wiedzieć.
I jeszcze chciałam powiedzieć, że niby wiem że sama wiedziałam, że on ma żonę, wiedziałam że zajęty, ale po prostu w trakcie tego wszystkiego się zakochałam. Nie było to trudne, bo on mi się od dawna bardzo podobał.
I wiem niby, że "sama chciałam", sama dawałam przekraczać swoje granice, ja właściwie to nie miałam granic, ale ... I tak mam do niego żal. Uważam, że jednak zrobił mi krzywdę.

P.S. Ma być w moim mieście niedługo, ale ona jedzie z nim. Bardzo go pilnuje, bo ona wie że ja jestem z tego miasta.
On oczywiście podsumował mi sytuację tak: "będę w tej kawiarni pewnie tego dnia, ale ona się będzie kręcić więc lepiej żebyś jej nie spotkała".
Aha.
Nie ma sprawy, nie zamierzałam iść!! Jego dwulicowość coraz bardziej mnie irytuje. Mój prawie już były mąż (sprawa w toku) przynajmniej wie, że ja cały czas mam kontakt z tym człowiekiem. Nie umiałam nigdy kłamać. A tamten ukrywa się jak szczur, lawiruje i kłamie. A pisze jak pisał, dzwoni jak dzwonił. W ogóle to on przedstawił kiedyś żonie tę sytuację tak że niby to ja go pierwsza podrywałam (było dokładnie odwrotnie!) I że byłam tylko taką "o" zabawką, więc nie ma o co bić piany - tak jej powiedział. A potem mi się tłumaczył, że musiał, bo miałby piekło w domu.
Kłamca, nie wiadomo kiedy kłamie a kiedy prawdę mówi ale myślę że jednak uczucia to on ma akurat do niej.

Pamiętam, jak namawiał mnie żebym się nie rozwodziła ani nic nie podpisywała: "Niczego nie podpisuj! Żyj z nim nadal, będzie Ci wygodnie, a na boku żyj swoim życiem". Super szkoła, ale JA TAK NIE POTRAFIĘ. i podziwiam że on latami ciągnie na kłamstwie, mnie od środka wyżerało.

Dla mnie życie jest proste: zakochałaś się w kimś innym - idziesz do innego, jeśli z partnerem żyje Ci się po prostu źle, on Cię gnoi, nie szanuje i ma od dawna za zero. Może nawet od samego początku, tylko ja tego widzieć nie chciałam. Męża kochałam BARDZO. Jakieś pierwsze 7 lat związku, po prostu szalałam za nim.
A tamten? Dziwna ta jego miłość do żony.
I myślę, że namawiał mnie żebym się nie rozstawała, bo pewnie miałby wyrzuty sumienia że ten rozwód jest częściowo przez niego.
Że zostanę sama, na lodzie, a przecież on mi nie pomoże.

"Znaczenie.....lol...czy ty wiesz na czym polega seks bez zobowiązań? Tu nikt dla nikogo nic nie znaczy. To prosty układ. Realizacja i zaspokojenie podstawowych, czysto zwierzęcych żądz."

Jack Sparrow, to może dla Ciebie i dla wielu tak jest, ale ja tak nie umiem. I ten romans tylko mnie w tym utwierdził. Po pierwsze, nie jestem w stanie pójść do łóżka z człowiekiem, którym nie jestem zauroczona, z którym wcześniej nie porozmawiałam sporo razy, nie zafascynowal mnie
Po drugie, po seksie czuję się jakbym oddała komuś część siebie. Ja już jestem "jego". I inaczej nie potrafię. To chyba dowodzi, że jestem monogamiczna, po prostu jeden związek się wypalił, a teraz byłabym monogamiczna w drugim. Ale nie będę, bo "kawaler" mnie nie chce.
Dla mnie seks to nie jest sport.
A całą sytuację nożna podsumować tak: "niby człowiek wiedział, a jednak się łudził". Myślałam, że zachwycę go jakimiś swoimi pozafizycznymi cechami, że może się zakocha. Nic z tych rzeczy.

Wiele razy mówił mi, że jestem ozdobą swojej płci, że nie ma we mnie cynizmu a to się bardzo rzadko zdarza, że jestem super mamą a i kochanką potrafię, że widać że jestem monogamiczna i to też na plus.
I co z tego? Wykalkulowal sobie w głowie, że tamta mu się bardziej opłaca, bo zarabia więcej, bo z każdego łajna go wyciągnie (pijaństwo kiedyś) a inna może by tego nie udźwignęła.
Zdradzać zdradza ją, ale twierdzi, że jej nie zostawi, bo "30 lat temu coś obiecałem i muszę się tego trzymać, nie można łamać słowa". I że to dobra kobieta.
No, to jak dobra, to niech na niej się skupi a nie innym laskom w głowie mąci.

Nie mam tego na celu ani tym bardziej nawet nie kontroluję, czy robię z siebie ofiarę.
Twoim zdaniem kiedy nie będę jej z siebie robić? Inaczej: co musiałabym robić żeby nie robić z siebie ofiary?

Nie wiem. Ja jestem z jakiejś innej gliny.
Nie rozumiem ani tego człowieka, który nie zna pojęcia wierności, a jak mu się żona znudziła nie idzie do następnej, a potem znowu do następnej (to by było uczciwsze niż oszustwa), ani nie rozumiem tej jego żony, kobiety pozbawionej miłości własnej, która od 30 lat znosi zdrady w imię dulszczyzny i drobnomieszczańskiej aprobaty: bo ona ma męża. Nieważne że on ciągle zdradza, latami pił. Ale portki w domu są, a dla niektórych to już wystarczy do szczęścia. No i ma profity z jego pracy, niemałe.
Jak tak wybrali to ich sprawa. Ja tylko stwierdzam, że to nie moja bajka.
Ja miałam dość męża, który miał mnie za null absolutne, więc w końcu podjęliśmy decyzję o rozejściu się.
A oni siedzą razem. Ona to za niego oczy by wydrapała. To już chyba choroba psychiczna, nie chcę mieć nic wspólnego już z tymi ludźmi.
Pisanie tego tutaj pomaga mi psychicznie.

A w którym miejscu ja manipuluję? Serio nie widzę tego.
Nie jest niczemu winien, tylko ja jestem winna? A on sumienia nie ma i nie mógł wcześniej przestać ze mną kręcić skoro wiedział że nic z tego nie będzie? Bawi go zabawa drugim człowiekiem, o którym wiedział że łaknie miłości? Bo on to wiedział od początku. Co innego jakby mamił jakąś tutkę lubiącą inne 'bolce' a co innego kobietę która chciałaby się zakochać ze wzajemnością, bo takie komunikaty dawałam mu od pierwszego dnia.

Dlatego nie uważam, że tylko ja jestem winna. Jedni wygłodniali uwagi, czułości, lgną do wyciągniętej ręki a drudzy się bawią, nie mając nic poważnego w zamiarach. Dla nich to jak beknąć.
Wybacz, ale nie jestem w stanie wyobrazić sobie siebie robiącej coś takiego facetowi, który mi jawnie mówi że szuka nowego związku. Ja miałabym się z nim r.. chać a potem do męża wrócić? Nie.

A na terapię pójdę na bank, nawet jestem umówiona na ostatni tydzień miesiąca, jak już mówiłam.

Byłam poprostu dziecięco, niebywałe NAIWNA. Mierzyłam innych swoją miarą. Wydawało mi się, że zdrowy psychicznie człowiek, zdrowy moralnie, jeśli w ogóle decyduje się na tak nieładny krok jak szukanie relacji na boku, to chyba nie jest zadowolony ze swojego aktualnego związku i szuka namacalnego motywu by go zakończyć.
Wiem wiem, nieładnie, ale tak jest.
A tutaj proszę: ani myślał o zakończeniu małżeństwa, a te panie były mu po to, by podbić sobie ego. Nie miało to nic wspólnego z poszukiwaniem miłości, jak to miało miejsce u mnie.
Mam nauczkę na CALE ŻYCIE. tak jak mówiła moja dobra znajoma, psycholog: "Nigdy nie bierz pod uwagę faceta nierozwiedzionego, w separacji, świeżo po rozwodzie. Nigdy. Bo faceci to tchórze i krętacze oraz asekuranci. Kłamią częściej niż mrugają". I miała rację.
Tylko facet z czystą kartą.
Za chwilę ja będę rozwiedziona, więc też będę mieć status osoby wolnej.
Tylko takie układy. Nigdy więcej innych.

Wór syfu przepełnia też fakt, że na pytanie swojej małżonki, dlaczego wchodzi w relacje na boku, powiedział jej kiedyś, że robi to bo chyba cała ta manipulacja go kręci, jak daleko się posunie ta osoba a jak daleko on. Ona mi to kiedyś napisała.

Straszne to, nie wiadomo której kobiecie mówi prawdę a którą okłamuje, ale jednak chyba jej mówi prawde. Bo z nią jest, więc chyba jakieś uczucie tam jest.

No cóż: przestroga dla naiwnych kochanek. Nie wchodźcie w to jeśli koleś od razu nie mówi że myśli o zostawieniu żony.
Wy się tylko wkrecicie i będziecie cierpiec, a on się tylko bawi.
Może nawet to ich taka gra w tym związku, żeby nudno nie było. Taka jego zabawa ludźmi.
Oni umocnią się jako związek, on pobierze energię z relacji na boku. Kochanka jest zasilaczem oficjalnego związku takiego typa. A ona, chora typiara, będzie się puszyć w duchu że "wrócił do niej". Dumna ze swojego szmatławca. Obydwoje mają zrąbaną moralność. A ja przy nich też miałam.
Nigdy więcej.

Hmmm...skoro tak to widzisz...cóż, masz do tego prawo. Owszem, masz rację, że to ja odpowiadam za to że w to weszłam. Tu się zgodzę w 200 proc.

Ostatni akapit, czyli przestrzeganie przed romansem wcale nie jest manipulacją. Ja po prostu byłam w tym miejscu i wiem jak boli bycie kochanką i każdego będę przestrzegać. Wiem tylko że nic to nie da, każda niestety uczy się na błędach własnych a nie cudzych. Wielu kobietom wydaje się że z nimi będzie inaczej, ze im się uda.

"Kobieta, która szuka miłości, nie szuka bolca na boku" - a dlaczego nie? Jeśli męża i tak dawno nie kocha, a bała się, że póki nie będzie miała "nowego wspólnika" to nie da rady w życiu  i z rodziną, bała się samotności, miała do wyboru szukać miłości na boku i do niej odejść, czy cierpieć w nieudanym związku albo samotna jeść żołędzie bo kasy nie starczy na siebie i dzieci? Ty pewnie byś tak wolała. Bo nie Ciebie to dotyczy.
Ja ciągnąć dwóch tematów nie chciałam, chciałam zacząć nowy i zaraz zakończyć stary.
Jest takie powiedzenie "mądra małpa nie puszcza starej gałęzi, zanim nie chwyci drugiej". Zwłaszcza jak grozi jej upadek w przepaść. Nie każdy ma supportujaca rodzinę która przyjmie Cię z dwójką maluchów.
Oskarżenia o szukanie nowego źródła dochodu za 3...2...1...
Ja i tak miałabym alimenty. Ale ja szukałam MIŁOŚCI. Wsparcia psychicznego. Jakbym w domu miała wsparcie, dobre słowo, ciepło i wiarę we mnie zamiast wieczne podcinanie skrzydeł, to i praca w Biedrze 12 h byłaby lżejsza do zniesienia.
Ale mówcie sobie co chcecie, nie jesteście mną, nie wiecie co siedzi w mojej głowie i jakie mam realne możliwości.

To wszystko jest proste tylko w teorii. Też kiedyś tak teoretyzowalam, obrzucałam shitem na necie kochanki i kochanków.
Też mi się wydawało że jak tak można, że lepiej zostać samotną matką ale z czystym sumieniem.
Dopóki sama nie miałam dzieci.
Wtedy optyka się zmienia.

Tak zostałam wychowana. W domu wszystko podsuwano mi pod nos, byłam rozpieszczoną dziewczynką mamy, choć ta była zamknięta emocjonalnie. Ale ogolnie wszystko zawsze podsuwała pod nos. Po raz pierwszy mopa w ręku miałam w obcym mieście, na studiach, w wieku 18 lat. Po raz pierwszy gąbkę i talerz w zlewie też wtedy. Mnie w domu do niczego nie dopuszczano, ja się miałam tylko uczyć.
Spod parasola ochronnego rodziców przeszłam pod parasol męża, który też jak mnie poznał to ciągle rozpieszczał, nic nie pozwalał robić, zniechęcał do każdej pracy a teraz po latach mówi że popełnił mezalians i że jestem len. Sam mnie tak wychował.
Ja dopiero się uczę być sprawcza.
On też nie wiadomo jakiego uja chciał ode mnie. Chciał żebym z każdym z naszych dzieci była po 2-3 lata w domu a potem zdziwiony że dopiero się rozkręcam zawodowo.
Żałuję, że go poznałam.

Dla mnie to wygląda tak, że ten mój zaraz były mąż to narcyz, któremu miałam służyć za tło dla jego wspaniałości. Pan z doktoratem, dwoma hobby, pasjonat i mistrz w swojej dziedzinie. Na początku straszny maminsynek, matka mnie chciała od początku wygryźć i teraz żałuję że nie odpuscilam bo i tak nam się nie udało.
Byłam dobra póki miescilam się w rozmiar S, jak przybyło mi 8 kilo po drugim dziecku to już zaczęło się codzienne Gnojnie, wyśmiewanie, body shaming, wiedział też jakie studia skończyłam i jakie są po nich perspektywy a teraz wielce zdziwiony że nie zarabiam po 20 k

I znowu jedyne co robisz to się nad sobą użalasz.

A jest jakiś zakaz?

W jaki sposob Ci to pomaga? Poza tym, ze obrzuciłas wszystkich błotem i polecialaś na pierwszy telefon kochanka, a teraz znowi narzekasz?

Naucz się czytać ze zrozumieniem, chłopcze.
Napisałam wyraźnie, że papiery rozwodowe są złożone. I za porozumieniem stron, a nie tak jak ty byś chciał. Mąż wie o romansie, wiedział już po pół roku jego trwania, a papiery złożył na MOJĄ prośbę rok później. Czyli jakoś mu się do tego nie spieszyło. Powiem Ci dlaczego. Jemu opieka nad dziećmi wyłączna ani nawet 50/50 nie jest w smak. A to dlatego, że jemu się NIE CHCE nimi zajmować, poświęca im niezbędne minimum czyli jakieś 20 minut dziennie. Więc sam wie że jakby mi chciał prawa odebrać to chyba by się że//są/rał w kwiku że nie daje rady. To jest człowiek który uważa że jak zarobił kasę to już nic nie musi. Kumasz to?
I jakbyś przeczytał cały temat a nie ostatnie wpisy tobys więcej wiedział zamiast tu moralizować.
Co do posiadania dzieci, na szczęście nie Ty o tym decydujesz kto je może mieć a kto nie.
Moje dzieci nie narzekają, są zadowolone i radosne. Zobaczymy jak ty swoje wychowasz

Ogromnie żałuję że założyłam tutaj ten temat. Jest może z dwie-trzy osoby na poziomie a reszta to gnidy, które jedyne co potrafią to rzucić kamień.
Znaleźli się kryształowi. Hah pokażcie swoją historię, każdy ród na swój smród.
Tylko najłatwiej jest udawać ideały w Internecie.
Wasze moralizowanie mnie kompletnie mnie nie rusza. Przejdźcie się najpierw w czyichś butach. A ty, misiu, zostań samotną matką i wtedy się wypowiadaj o kobietach, które szukają sobie alternatywy.

Nie, nie chcę żeby było jak było.
Chcę z tym skończyć. Na szczęście on mi ułatwia, bo coraz rzadziej się odzywa, a ja już gonić za nim nie będę.
Pisanie tutaj o tym pomaga mi się z tego oczyścić, a w chwilach słabości utwierdzić się w przekonaniu, że to do niczego nie prowadzi i bardzo dobrze że to się kończy.

Oki, ale co byłoby, gdyby on zaczął kontaktować się z tobą częściej? Poszybowałabyś na skrzydłach do niego, czy jednak odsuwałabyś go od siebie?