Nie chcę byłego męża na urodzinach córki. - Netkobiety.pl

Dużo się z ojcem dziecka nie różnicie.
Tak samo, jak on Twoim zdaniem, chce tylko zrobić dobre wrażenie, tak samo Ty chcesz, aby on nie popsuł Twojego dobrego wrażenia na Twoich znajomych, bo przecież to Ty masz robić dobre wrażenie.
Obojgu Wam bynajmniej zależy na dobrym samopoczuciu córki, tylko Wasze jest ważne i cenne.
Oboje jesteście beznadziejnymi rodzicami, żadne nie potrafi wznieść się ponad własne ego dla dobra dziecka.

Trudno, taki lajf.
Pytasz o opinie, to ją otrzymujesz, a że nie wstrzela się w Twoje oczekiwania, to nie mój problem. Rozumiem, że czekasz na klepanie po pleckach, jakie to masz straszne życie, bo ex chce uczestniczyć w urodzinach corki, a ona sama akceptuje go takiego, jakim jest, bo jest jej ojcem.

Decyzje to ma mojego czuja masz dwie do podjęcia. Jedna punktową czyli te urodziny. Tu osobiście bym odpuściła. Emocjonalne miotanie się nic nie zmieni ani demonstracyjne robienie Rejtana sensu głębszego nie ma. . Mimo całkiem zrozumiałych emocji Twoich tudzież równie uzasadnionych dylematów.
Drugą strategiczną czyli jak mają wyglądać dalsze relacje takiego a nie innego ojca z córką. To bym przegadała nie na forum i nawet nie z rodziną czy przyjaciółką, ale prędzej z psychologiem.
Nikt nie zgadnie, co tak naprawdę będzie dla córki najlepsze. To ewidentnie jest zgadywanka czy tam spekulacja. Oczywiście psycholog tego też nie zgadnie, ale może Ci skutecznie pomóc jakąś strategię przyjąć. Ten Twój ex nie jest wielce wyjątkowym i niewiarygodnie nietypowym człowiekiem, w jakiś tam schemat się wpisuje. Nie że Ci psycholog powie, co masz zrobić ale może pomóc uporządkować Twoje własne emocje czy tam zobaczyć sytuacje z innej strony.
To, że jakaś matka w podobnej do Twojej sytuacji jakoś tam zdecydowała wiele Ci nie pomoże, niestety. Jak Ci napiszę, że znałam jedną co wzięła exa na stronę i mu wyklarowała, że spada z jej życia i z życia córki pod rygorem takim, że ona się mianowicie wyprowadzi na drugi koniec Polski to co? Dobre rozwiązanie czy złe?
W tej konkretnej rodzinie akurat pokazało się dobre, córka już jako dorosła podziękowała matce za odcięcie biologicznego ojca. Ale przecież to nie jest pomysł dobry dla wszystkich, litości. Jest radykalny, potwornie brutalny i mogło się skończyć zupełnie innym podejściem córki do sprawy. Niektóre decyzje niestety podejmuje się mocno "w ciemno". Sytuacji współczuję. Łatwo Ci nie jest.

Też myślę żeby odpuścić, niech samo się jakoś potoczy... jak chce to niech przyjdzie.

Chodzę na terapię właśnie od 2 lat, ale mam miesiąc przerwy, bo terapeutka zachorowała. Stąd te rozterki.
Ogólnie ona uważa, że były mąż to narcyz, człowiek któremu nigdy nie udało się dojrzeć. Niezbyt niebezpieczny odkąd zobaczył, że już się go nie boję.
Z grupy terapeutycznej dla samotnych mam wiem że tacy tatusiowie uaktywniają się tylko na jakiś czas, potem znów wszystko wraca do szeroko pojętej normy.

Myślę, że muszę po prostu robić swoje i przejmując się tym, biorę udział w grze byłego męża.

Były mąż jest alkoholikiem, dlatego nie jesteśmy razem.
Ponoć jest trzeźwy gdy się widzą. Gdy się nie widzą, poza pracą- pije. Dlatego np jakby coś się działo i nagle potrzebowałabym opieki nad córka, to mam nianię... bo on jakby akurat nie pracował to byłby pijany.
Corka mi też przekazuje ze gdy bywa u taty to widzi butelki po alkoholu.
Kiedyś też do mnie dzwonił pijany.

Impreza urodzinowa to nawet nie impreza rodzinna tylko urodziny-spotkanie dla moich znajomych z dziećmi, wszyscy skupiamy się wokół jednego tematu, mamy jedna pasję, której mąż nigdy nie podzielał. Nie będzie tam mojej mamy, siostry itd.
Po prostu spędzamy ze sobą masę wolnego czasu itd ze względu na wspólne zainteresowania, sposób na życie... I dzieci w podobnym wieku.
Pewnie jeszcze zaprosimy kilkoro dzieci z przedszkola, z którymi córka najbardziej się trzyma, albo one wcześniej ją zaprosiły na urodziny.

Z "łatką" narcyza się zgadzam, przeczytałam sporo książek na temat i w niemal każdym opisie widzę byłego męża.

Po prostu zostaw sprawy swojemu biegowi, jak się sprzeciwiasz to i tak może przyjść lub nie, a córka Ciebie będzie obwiniała, bo mama była na nie.
Jak się będzie źle czuł w waszym towarzystwie, to pewnie prędko się zmyje...

Sama z siebie. Gdy kiedyś szłyśmy przez park i zobaczyła butelki po alko przy ławkach.
Powiedziała że tata ma takie same w domu.
Ale powiedziała też, że przy niej nie pije z tych butelek i ja jej wierzę. Z resztą jak odbiera ją ode mnie to widzę, że jest trzeźwy.

Ja jej nie wypytuję.
Ona sama mi po jakimś czasie różne dziwne rzeczy mówi.

Salomonko, wieka dziękuję za głos rozsądku.

Poinformuję go gdzie i kiedy są urodziny.
Będzie chciał to przyjdzie.

Jakoś to przeżyję. Pewnie będę zajęta organizacją więc wiele go nie będę widzieć.
A moje dziecko zajmie się kolegami...

Nie chce żeby corka kiedykolwiek mi powiedziała, że zabraniałam tacie zbliżać się do niej. Że ograniczyłam im kontakt.

Ja zauważam, że sama sobie przeczysz.

Raz piszesz że córka daje się nabierać na drogie prezenty i zainteresowanie męża, a za chwile że wraca i odreagowuje spotkania z nim. No to ją te spotkania uszczęśliwiają czy nie?

Raz piszesz że mąż chce popsuć urodziny, a za chwilę że boisz się że wszyscy zobaczą jaki jest fajny i cudowny. No to zepsuje urodziny, czy wszyscy się nim zachwycą?

Sama nie wiesz o co Ci chodzi. Po prostu go nienawidzisz i w imię swojego ego chcesz utrudniać mu kontakty z dzieckiem.

"Poinformuję go gdzie i kiedy są urodziny."

Nawet nie musisz, córka to zrobi.

Madoja, kiedyś bardzo lubiłam czytać twoje odpowiedzi bo były fajnymi i rzeczowymi punktami widzenia, ale ostatnio widze w twoich komentarzach mnóstwo jadu i dziwnego podsycania.

patrząc na opisane rzeczy powyżej mogę uwierzyć że uczucia mogą być złożone, mąż może popsuć urodziny obecnością, swoją pozą i wkurzającym krótkotrwałym zainteresowaniem dla córki, a jednocześnie być miły dla gości.

Po pierwsze alkoholik to nie człowiek, ze o ojcu nie wspomnę.
Wcześniej czy później  i tak wybierze wódę zamiast dziecka.
Musisz kontrolować to z uwaga, czy odbiera i oddaje dziecko będąc trzeźwy, jeżeli zauważysz jakiekolwiek symptomy bycia pod wpływem od razu dzwon na policje.
I domagaj sie aby widzenia z dzieckiem odbywały sie w obecności kuratora.

W jego zachowaniu widać klasyczna zawiść i zazdrości.
Bo jak ty śmiałaś ułożyć sobie życie, gdybyś nie związała sie z aktualnym partnerem, to ów "tatuś" dalej miałby dziecko w dupie i widywał sie z nim od wielkiego dzwonu.
Jego zachowanie nie jest ukierunkowane dobrem dziecka i tworzeniem z nim więzi, tylko próba dopierdolenia tobie
Cos w stylu "skoro ja nie jestem szczęśliwy, to ty tez nie będziesz"
Ojcowanie szybko sie skończy jak znajdzie jakąś naiwna idiotkę która sie z nim zwiąże, w tedy będziesz miała z nim spokój.

Co do imprezy urodzinowej.
Pierdol konwenanse.
Powiedz mu wyraźnie, że nie jest zaproszony, to ma byc przyjemny dzień, również dla ciebie, a nie to że będziesz czuć sie jak zaszczute zwierze na imprezie która sama organizujesz.
Chce zorganizować córce urodziny? Zabrać ja gdzieś? Bardzo proszę, ale w tedy również kontroluj jego stan.

Komentarze powyżej ignoruj całkowicie, ci ludzie nie maja zielonego pojęcia co to znaczy byc ofiara przemocy, inaczej nie pierdolili by takich głupot.

No jasne, ale gdyby to ojciec organizował córce urodziny, i nie chciał zaprosić na nie matki, bo by się bał, że goście pomyślą, że była żona jest w sumie fajniejszą babeczką niż jego obecna wybranka - to by już była inna gadka, już by nie było mowy o tym, że ojciec ma do tego prawo, tylko, że jest egoistą, który nie myśli o potrzebach dziecka. Dziecko chce mieć mamusie na urodzinach a ten niedobry ojciec się na to nie zgadza.

Możliwe, że tak jest. Jeśli to narcyz to by pasowało, że lubi być  w centrum uwagi. I wszyscy mają się nim zachwycać. Szczególnie obcy, a w domu ma zupełne inne oblicze.

Ktora normalna kobieta by sie obrazila albo ktory normalny facet? Narobil bigosu, przez niego malzenstwo sie rozpadlo, autorka ulozyla sobie zycie i jest szczesliwa, nie chce go na urodzinach corki i ma do tego prawo. Ludzie sie rozstaja i wcale nie musza utrzymywac bliskiego kontaktu. Corka moze nawet o tate nie spyta, powinien sam jej cos zorganizowac, a nie wpraszac sie miedzy wodke a zakaske.

Szeptuch ty chyba zapomniałeś, że to NIE DZIECKO JEST OFIARĄ PRZEMOCY i facet dziecku póki co żadnej krzywdy nie zrobił. To że pije alkohol to go jeszcze nie czyni alkoholikiem, bo jeszcze nigdy pijany dziecka nie oddawał, więc przy dziecku nie pije. To, że relacje jego z byłą żoną a autorką tematu są jakie są, nie czyni go z punktu złym ojcem którego należy wszelkimi siłami od dziecka izolować. Córka ma już 5 lat i gdyby ojciec w którymś momencie się nie sprawdził, to by powiedziała o tym matce, a jednak tego nie robi. Wprost przeciwnie, ma więź z ojcem i chce go widywać. Możliwe, że ta więź ustanie samoistnie, gdy ojciec przestanie się kiedyś dzieckiem interesować, ale póki się interesuje i chce być obecny w jej życiu to dlaczego go od czci wiary odżegnywać? Trzeba umieć oddzielić własne uprzedzenia od rzeczywistości i skupić się na dobru dziecka, a nie podsycać własną złość i nienawiść do byłego partnera. Kiedyś córka może mieć żal do matki o to, że ojca odizolowała od niej, a on też będzie miał wymówkę, że przecież on chciał a nie mógł...
To są bardzo delikatne sprawy i wymagają zachowania zimnej krwi, bo wszelka "gorączka" obróci się przeciw autorce tematu, a w końcu i przeciw dziecku.

Przecież napisałam wyraźnie w poprzednim poście, że były mąż to nie rodzina dla matki dziecka, ale dla dziecka TO JEST RODZINA. I jeśli dziecko mówi, że chce być całą rodziną to ma na myśli swojego ojca i swoją matkę, a nie byłego męża matki który po rozwodzie nagle ma się stać obcym dla dziecka. No nie dzieje się tak. Rozwód nic dla dziecka nie zmienia, ono nadal może chcieć obecności ojca na urodzinach. I potem są takie cyrki, że matka sobie nie życzy byłego męża na 18stce córki albo co gorsze weselu córki, mimo, że córka może mieć świetny kontakt z ojcem i uważać go za super ojca. Znowu matka i jej krzywda ma być na 1 planie - mimo, że to są wydarzenia dotyczące dziecka i to ono powinno decydować kogo zaprasza

ps. i na tym oczekiwania wobec dziecka się nie kończą, bo dość często taka mama wprowadza do życia dziecka nowego mężczyznę, i oczekuje od dziecka, że to dziecko będzie się tak samo zachwycać tym typem jak ona się zachwyca. Są takie matki, które oczekują, że dziecko zapomni o swoim ojcu, i zacznie traktować jej partnera jak nowego ojca. To, że matka układa sobie na nowo życie to ok, ale niech nie wymaga od dziecka, że ono ma porzucić swoją rodzinę - w tym przypadku ojca, bo mamusia zadecydowała, że rodzinka ma teraz wyglądać inaczej

Ale co się chłopowi odmieni? Jeśli on teraz chce kontaktu z dzieckiem, chce uczestniczyć w urodzinach itd. To co tu się ma odmieniać? Jak będzie mieć 18 lat i przez ten cały okres ojciec będzie w jej życiu obecny (bez alkoholu oczywiście) to dlaczego ona by miała go potępiać i nie chcieć z nim kontaktu? Jak będzie dojrzała to co najwyżej stwierdzi, że ojciec nie nadawał się wtedy na dobrego męża dla mamy i dlatego im nie wyszło. I tyle, ale to nie będzie powodem dla którego miałaby ojca odtrącić.

Córka może nie chcieć w przyszłości kontaktu z ojcem jeśli matka ten kontakt teraz ukróci i będzie córce mówiła jaki to ten ojciec jest zły i beznadziejny. To wtedy jak najbardziej może go mieć gdzieś. Pytanie czy córka mimo, że dobrze traktowana przez ojca ma podzielać poglądy matki. No nie sądzę. To toksyczne jeśli matka wymaga od córki, aby nienawidziła swojego ojca bo ona znienawidziła swojego męża.

Jesli tak jest to typa nie rozumiem - "będę dobrym ojcem z zazdrości o nowego partnera mojej byłej żony."
Chyba, że on wyczuł, że może stracić córkę, bo pojawił się nowy facet w jej życiu, którego ona może prędzej czy później polubić/pokochać bardziej niż własnego ojca.

Pytanie czy on to robi dla córki czy dla siebie. Tak na prawde mógłby to robić też wyłącznie dla siebie, żeby sobie udowodnić, że jest lepszy w oczach córki niż nowy partner byłej żony.

Ciężko tu wyczuć prawdziwe intencje. Choć myślę, że gdyby sprawa mnie dotyczyła to bym pozwalała na kontakt  z córką jak największy, żeby tej relacji nie niszczyć mimo wszystko. Jak ma się ta relacja popsuć to już lepiej zeby on ją popsuł sam, bez udziału matki.

Miałam na myśli, że nie zmienia się miłość dziecka do ojca, bo dziecko nie ma często wiedzy dlaczego rodzice się rozstali.
Rodzice nie są razem, ale to , że nie da się spędzać czasu wspólnie to już bym polemizowała. Nie mówię tu o wspólnych spotkaniach we trójkę. Mówię tu o uroczystościach dziecka. Nie widzę powodu aby rodzic nie był zapraszany na urodziny, komunię, 18stke czy wesele. Tak jak wspomniałam, dziecko może nadal kochać ojca i chcieć aby był obecny w takich wydarzeniach.

Jak matka organizuje urodziny na których są jej znajomi, to nikt jej nie zmusza, do przebywania na tych urodzinach z byłym mężem. Ona nawet nie musi z nim rozmawiać, może się skupić na innych gościach,albo na partnerze. To dziecko ma mieć dostęp do obojga rodziców tego dnia bo to jego wydarzenie, jego uroczystość. Jeśli obecność byłego męża jest trudna dla matki to równie dobrze nieobecność ojca może być trudna dla dziecka. a podejrzewam, że nawet trudniejsza. Tylko się w to nie wczuwacie, bo nie patrzycie na sprawę z perspektywy dziecka, a kobiety skrzywdzonej przez męża

Moja koleżanka jak organizowała komunię dziecka to ojca zaprosiła, mimo, że ten już miał nową rodzinę (zdradził ją i założył sobie nową) dziecku zależało na tym by ojciec na tej komunii był, więc go zaprosiła. Ona miała gdzieś tego typa, już był jej obojętny. Wychodzę z założenia, że to emocje matki decydują o tym czy ojciec dziecka ma być obecny na takich wydarzeniach czy nie. Jak czuje się pokrzywdzona to absolutnie nie ma takiej opcji zeby był. Jak jest jej obojętny to jak najbardziej niech przyjdzie bo to wydarzenie dziecka/

O ile były mąż nie ma ograniczonych praw rodzicielskich, to żeby skały srały nie masz nic do gadania na ten temat, bo to podlega pod stosowne paragrafy w każdym Europejskim kraju. Dla jasności - nie masz prawa utrudniać im kontakt.

O urodzinach, świętach i kto/kiedy je spędza decyduje sąd skoro wy tego nie ustaliliście.

Oczywiście, że grożą. Ojciec może zwrócić się do sądu o egzekucję kontaktów z dzieckiem i jeśli wyjdzie, że matka utrudnia kontakt, to może zapłacić grzywnę.

Tyle tylko, że te przepisy są bardzo rzadko stosowane wobec kobiet, a utrudnianie kontaktów z dzieckiem przez matkę to zagrywka numer jeden.

Potem będzie płakać, że się ojciec oddalił od córki, że kontaktu nie ma itp. Albo pojawiają się płacze, że faceci nie chcą angażować się w związki z samotnymi mamuśkami.

A weź przeczytaj co napisałaś. Na głos

-edit- I teraz popatrz na ten wątek w kontekście tego, co autorka napisała do tej pory o sobie i jej środowisku:

Jej aktualny facet, którego pozycję tak broni, to typ, z którym spotyka się max 2 miesiące z okładem. Nie wiem na jakiej podstawie pisze, ze córka go uwielbia, skoro ewidentnie faworyzuje swojego tatę, co autorce w niesmak.

Nie wiem skąd i po co to cytujesz.
Ale jaki mają związek urodziny z utrudnianiem kontaktów?
Chodzi mi tylko o ten dzień, bo jak jest na codzień nie wiemy, albo nie doczytałam.

A ja mysle,ze autorka nie chce zapraszac ex na urodziny corki,bo ma nowego fajnego chlopaka i sie boi, ze glupi ex co ma przy okazji problemy z alkoholem i agresja bedzie robil problemy i sceny z tego powodu

Zaproszenie na urodziny dziecka można spokojnie uznać za utrudnianie kontaktów, zwłaszcza jeśli kontakty nie zostały ustalone z użyciem sądu. Moim zdaniem.

Napisałam , Jack, że moim zdaniem smutne jest to, że egzekwowanie jest trudne. Czasochłonne. Wymagające wysiłku, czasem też pieniędzy. Tak być nie powinno, ale tak jest. A czas leci. Jak po 5 latach kobieta dostanie grzywnę za utrudnianie to co to zmieni? Coś tam może i zmieni, ale 5 lat minęło. Poza tym perspektywa sądu jest czasem inna niż by zwykły zdrowy rozum podpowiadał, co dla powoda krzywdą, z perspektywy sądu może się okazać co najwyżej niedogodnością i banałem niewartym uwzględnienia.

Jak chcesz wsparcia w temacie "sądy polskie niesprawiedliwie  i gorzej traktują ojców niż matki w sprawach rodzinnych" to masz mój udział.Wspieram znaczy. Jest dla ojców źle. Tak ogólnie. Nie dla wszystkich i nie zawsze, ale tak ogólnie mają gorzej. Trudniej.

Czy Autorka konkretna będzie płakała, że się ojciec od córki oddalił to raczej trudno spekulować. Ogólnie jedne płaczą a drugie nie. Jeśli ten konkretny pan akurat pije to możliwe, że nie będzie płakała. Ale jeśli pić przestanie...Z drugiej strony można zrozumieć uzasadniony strach przed zostawianiem dziecka pod opieką pana pijącego. Tak uczciwie i bez uprzedzeń. Oczywiście nie dotyczy to punktowych urodzin, na których jako na imprezie zbiorowej jeśli będzie pijany co najwyżej ujawni to swoje picie publicznie i raczej za siekierę nie chwyci. Choć kto wie...z pijącymi jest ryzyko.
Dalej lecąc uczciwie - facet co bił żonę jest człowiekiem podwyższonego ryzyka. Niezależnie od tego, jak okropnie zachowuje się żona, bić takowej nie wolno i na to są paragrafy. Tu znowu jest trudniej w sądzie mężom bitym przez żony, a są takowi. ogólnie miejscami facetom jest trudniej. W niektórych sprawach. Za to w innych trudniej jest kobietom. Oto odkryłam kolejną Amerykę zaraz wpadnę w samouwielbienie

W tym konkretnym układzie obawy przed kontaktami dziecka z eksem  jakieś podstawy mają. Niezależnie od problemów własnych Autorki.

Pewnie, lepiej córkę unieszczęsliwić, a raczej wmówić jej, że ma się cieszyć w swoje urodziny z obecności nowego wujka niż ojca z którym ma dobry kontakt i którego kocha.
To nie są urodziny autorki, na swoje niech sobie zaprasza kogo chce, ale to święto córki. Jeśli autorka ma tak podchodzić do tematu, lepiej niech tych urodzin nie wyprawia wcale.
Naprawdę czasem trudno mi uwierzyć, że kobiety tak moga podchodzić do dzieci po rozwodzie. Po swoim rozwodzie, bo ojciec ojcem jest i będzie, niezaleznie co się dzieje między rodzicami. Rozumiałabym gdyby ojciec chciał na te urodziny przyjść, a dziecko byłoby z nim kompletnie niezwiązane emocjonalnie, ale tu jest inaczej.

No coż, autorka zrobi jak zechce, bo córka jest jeszcze w takim wieku, że niewiele sama może zrobić i zadecydować. Tylko nie zawsze będzie miała 5 lat i kiedyś glośno powie co sobie o takiej matce myśli, oczywiście jeśli matka będzie ją traktowała jak kartę przetargową w rozliczeniach z byłym mężem, którego nienawidzi.

Zwłaszcza, ze ten nowy wujek, to nie jest jakaś stała relacja, tylko koleś dopiero co poznany.

Niestety to jest szeroko pojęta norma. Mam taki przypadek w rodzinie. Po kilkunastu latach walki facet się po prostu poddał. Bo cały czas musiał udowadniać w sądzie, że nie jest wielbłądem. Sąd na wszystko ze strony matki się przychylał, a on potem miesiącami walczył o odkręcenie tego. I teraz skumaj to - matka miała nawet negatywną opinię od biegłego sądowego, ale i tak dostała opiekę nad córką, którą technicznie......porwała.

Jack, sceptycyzm jest cenny, acz można nim komuś nadmiernie dowalić bez nijakiej potrzeby. Po co to czynić?

No właśnie, przypadki są różne, patrząc z boku łatwo się mówi. A wina gdziesz tam leży pośrodku, nigdy tak nie ma, że to jedna strona jest zła. Coś wynika z czegoś, więc nie da się wyrokować, każda strona ma swoje racje.

Ale tak może być, że ojciec się uruchomił po poznaniu przez matkę innego faceta. Nie ma dwóch takich samych przypadków, żeby porównywać, chociażby do swoich znajomych.

Że Cię to, jak napisałeś ,"jebie" ,to się Jack daje łatwo dostrzec. Od niedawna tu piszę a już widzę, a nie jestem jakimś jasnowidzem. Dlaczego wiadomo, a po co Ty to robisz? Zapewne masz w dupie odpowiadanie na głupie pytanie "po co",  czyż nie ?

Wieka,
my z poziomu forum to mamy nikły wgląd w skomplikowany wieloletni układ rodzinny. Bardziej strzelamy na ślepo i spekulujemy niż cokolwiek innego. Tak moim zdaniem.  A  to bywa dla innych czasem twórcze i inspirujące, choć nie zawsze tak wprost. No i pogadać można ...

Jeszcze 3 miesiące temu w innym wątku zastanawiałaś się czy z Twoimi chorobami jesteś w stanie dobrze wychować dziecko a teraz mówisz, że

Ty masz te ataki manii lub depresji bezobjawowo? Nie wierzę, że to nie wpływa na Twoją córkę. Bardziej prawdopodobne jest to,że ona jednak widzi zmianę w Twoim zachowaniu gdy dojdzie do takiego ataku..

Oczywiście widać, że kochasz dziecko i starasz się by było jej jak najlepiej. Jednak wg mnie to takie trochę kwestionowanie choroby. To tak jakby alkoholik powiedział - "mój alkoholizm szkodzi tylko mi i nie ma wpływu na moją rodzinę"

A co do ojca i jego alkoholizmu, to... w żadnym poście nie napisałaś wprost, że on był pijany podczas spotkania z córką. Od czasu rozwodu z nim nie żyjesz, nie widujesz go, a wyskakujesz z teoriami, że on chodzi pijany, albo, że przyjedzie pijany na urodziny. Nie twierdzę, że przestał pić, bo mówiłaś że był alkoholikiem, ale wg mnie nie masz póki co żadnych dowodów na to, że on cały czas pije.

Także wg mnie to dużo tu hipotetycznych twierdzeń w Twojej wypowiedzi.

Moje ataki manii polegają na tym, że np potrafię się zapisać na nowe kursy, studia itd. Ostatnio zapisałam się na kurs tańca brzucha, ale byłam zaledwie 3 razy i już mi się znudziło. Rozpoczynam nowe książki, zdarza mi się zarezerwować jakieś fajny hotel czy coś, bo lubię podróże. Rozpocząć jakiś projekt, na który oczywiście nie mam czasu. Rozpocząć czytanie dziesięciu książek na raz. Oczywiście wszystkie je kupuję, więc wydatek dość spory; kupuję dużo ubrań, więc szafa pęka w szwach - potem wszystko ląduje na vinted... potrafię codziennie umawiać spotkania ze znajomymi, a potem w domu jest bałagan, ja przestaję pilnować tego co jem... i katastrofa gotowa. Mało wtedy śpię, bo nie czuję zmęczenia. To nie działa na córkę bezpośrednio, ale samo to że obserwuje to (i może to kiedyś naśladować) nie jest dla niej dobre.
To męczy głównie mnie.
Depresja wygląda jak depresja. Czyli chce mi się spać, nie chce mi się wstawać, robię na co dzień konieczne minimum. Do tych koniecznych minimum należy głównie opieka nad córką i to nie tylko podanie jej jedzenia, sprzątanie po niej i pranie. Chcę być dla niej dostępna.
Jednak biorę leki i jestem w terapii właśnie po to żeby nie przedłużać tych stanów.
Porównywanie mnie do alkoholika, który nie chce podjąć się leczenia i jest agresywny nawet na trzeźwo jest co na mniej nie na miejscu.

Pisałam tamten post gdy nie czułam się kompetentna w wychowywaniu córki. Rozpoczynała się faza "smutku". Już go pożegnałam. Bo jestem w terapii i pod okiem psychiatry. JA SIĘ LECZĘ. Moje leczenie jest skuteczne, ale wymaga mojej ciężkiej pracy na co dzień. Nie jestem nieobliczalna. Nieleczony alkoholik i owszem - dlaczego proszę mnie do takich ludzi nie porównywać.

Moja córka widzi, że jestem smutna czasami. Albo zamyślona. Albo zmęczona. Rozmawiamy o tym na tyle ile ona jest w stanie zrozumieć.
Nie jestem idealną mamą, ale takie mamy nie istnieją. Nawet te co mają normalnych mężów i są teoretycznie zdrowe.
Popełnię wiele błedów, ale nigdy świadomie nie chciałam skrzywdzić córki. W zasadzie to ona jest dla mnie motywacją żeby dbać o siebie.

Moje teorie o jego piciu to nie teorie.
Dzwoni do mnie pijany.
Wynajął mieszkanie na moim osiedlu... widuję go w żabce jak kupuje alkohol. Nie raz i nie dwa spotkałam go z reklamówką z alkoholem.

Poza tym nie ma takiej magicznej sztuczki, że osoba chora, uzależniona bez fachowej pomocy sama zaczyna zdrowieć - w tym przypadku przestaje pić alkohol. W takie bajki nie uwierzę.

Poza tym widać po nim jak przychodzi - szara skóra, fioletowy nos coraz bardziej, często czuć od niego przetrawionym alkoholem... takim wiecie, z dnia poprzedniego.
Także tak - mam dowody na to że nadal pije.