Brak celu w życiu - Netkobiety.pl

Boze chyba faktycznie jest jakas nowa choroba na swiecie. Ile razy to ja slysze od ludzi "ze sa ciagle zmeczeni, ze na nic energii nie maja, ze nic im sie nie chce" serio sobie mysle, ,ze to moze efekt scepionek na srovida,bo az nie wierze, zeby tyle ludzi bylo zniecheconych do zycia

1) cel wybierasz sobie sam, nie istnieje żaden obiektywnie dobry i poprawny cel, każdy który obierzesz jest słuszny
2) to może brzmieć jak początek depresji, jeśli masz hajs to poszedłbym do psychologa żeby to zweryfikować

Miałeś cel i już go spełniłeś i teraz nie masz co robić przez co pojawia się pustka. Ja mam 28 lat i czuje się bardzo podobnie z tą różnicą, że ja nigdy nie miałem tego celu, a i z pieniędzmi krucho. Doradzić ci nie mogę ale gdybym ja miał tyle kasy to na pewno dużo bym wyjeżdżał by zwiedzić jak najwięcej świata i próbował bym różnych sportów ekstremalnych. Masz wielkie możliwości, znacznie większe niż jakieś 80% albo i 90% ludzi w tym kraju i skoro z nich nie korzystasz to początek depresji jest całkiem prawdopodobny, powinieneś to zdiagnozować.

Mam rodziców, brata i siostrę, żony i swoich dzieci nie mam i raczej nie chce mieć. Mój brat ma syna 4 letniego i bliźniaczki 20 miesięcy, siostra ma córkę 6 lat i syna 3 lata, lubię swoją rodzinę i dzieci mojego rodzeństwa, ale po jednym dniu często jestem nimi tak zmęczony, że cieszę się, że mogę wrócić do siebie, nie wyobrażam sobie, że miałbym tak 24h na dobę. Najdłużej jak z nimi wytrzymałem non stop to przedłużony weekend 4 dni i myślę, że to mój max. głowa pęka od tego gadania, krzyków, niekończących się pytań, pisków itd..., bałagan też mnie irytuje więc myślę, że nie ma sensu żebym dobrowolnie miał sobie to zrobić Poza tym i tak nie mam z kim, w sumie nigdy nie byłem w poważnym związku, spotykałem się z różnymi kobietami i nadal się od czasu do czasu umawiam, mam 2 dobre "koleżanki" ale nic więcej.

Co do majątku to nic nie planowałem, pewnie dlatego, że jeszcze nigdzie się nie wybieram, ale gdyby coś się stało to mam rodziców, rodzeństwo i ich dzieci. Zresztą mojej rodzinie też się przyzwoicie powodzi więc nie sądzę żeby to miało większe znaczenie i nikt na ten majątek jakoś specjalnie nie czeka.

Jest ogromna roznica miedzy wlasnymi dziecmi, a obcymi. Wlasne kocha sie inaczej, ja sobie nie wyobrazam zycia bez moich dzieci, ale kazdy jest inny i kazdy ma inne oczekiwania od zycia.

A te wcześniejsze projekty to były cele same w sobie czy zadania, które miały służyć innym "wyższym" celom? Na przykład napisałeś o gromadzeniu majątku, rozwijaniu firmy. Czy to były te cele czy to miało czemuś innemu służyć?

Masz spore doświadczenie w wyjazdach więc przy okazji chciałbym zapytać czy masz jakieś rady co do pierwszego w życiu samotnego wyjazdu i przy tym pierwszego za granicę? Oczywiście nie mówię tu o kilku miesiącach ani o takim standardzie jak twój bo to zupełnie inny poziom.

Przerabiałem to, ale w końcu zrozumiałem, że na siłę nikomu nie pomożesz. Jak ktoś sam sobie nie chce pomóc to nie ma na świecie człowieka, który pomoże, wiem, że brutalne ale tak już jest. Już dawno się z tego wyleczyłem, pomagam, ale ludziom, którzy mają pomysł na siebie, na życie i wiedzą czego chcą. Chociaż ja sam coraz mniej wiem

Przede wszystkim gdzie chcesz jechać? Jak do jednego z państw UE to wsiadaj w samolot/pociąg/samochód i jedz, wszędzie wszystko wygląda tak samo, sklepy te same, hotele działają jak w Polsce, poza językiem raczej nic Cię nie zdziwi, wyjazd do Barcelony to taki wyjazd do Gdańska Tylko więcej ludzi, dużo cieplej i po innemu mówią

Jak chcesz jechać poza UE to przede wszystkim kup dobre ubezpieczenie, koszty hospitalizacji potrafią być bardzo duże nawet w Azji południowo-wschodniej, że o USA nie wspomnę. Dobre ubezpieczenie kosztuje 10-15 zł za dobę więc przy wyjeździe na kilka tygodni nie są to zaporowe pieniądze a śpisz spokojnie. Ja nigdy nie korzystałem, ale znam takich co mieli np. "przygodę" na skuterze i bez ubezpieczenia wróciliby lżejsi o ok 25K PLN a to i tak drobne, bo koszt leczenia potrafi wynieść i kilkaset tysięcy zł.

Po drugie pilnuj swoich dokumentów, telefonu, portfela, mnie raz okradli i było sporo zamieszania, bo bez gotówki, bez kart, bez dokumentów i telefonu nie jest łatwo wrócić do domu, więc oczy dookoła głowy
No i nie noś wszystkich cennych rzeczy w jednym miejscu, warto sobie też zrobić skan dokumentów.

Po trzecie przed wyjazdem sprawdź czy tam gdzie się wybierasz są potrzebne wizy i ile kosztują. Z reguły groszowe sprawy i do załatwienia od ręki, ale lepiej sprawdzić zawczasu.

Po czwarte szczepienia, jeżeli wybierasz się w bardziej odległe miejsca też warto przeanalizować temat.

Po piąte warto znać jakiś język, przynajmniej podstawy, najlepiej angielski, jak nie znasz, kup urządzenie do tłumaczenia albo poszukaj aplikacji na telefon.

Po szóste, naucz się w lokalnym języku kilku słów (dzień dobry, dziękuję, przepraszam itd...), minimum wysiłku a pozwala szybko złapać kontakt z lokalsami.

A co było motywacją do tych działań?

Miałeś różne projekty, zadania, zajęcia. To wszystko dość szczelnie wypełniało czas. Biznes się kręcił, kupka oszczędności na emeryturę rosła. To rozumiem. Ale co było motywacją do tego wszystkiego?

Czy poza pracą coś jeszcze się działo - jakieś marzenia, relacje?

Na początku chęć zarobienia pieniędzy, po to zakłada się firmę. A jak już wszystko się kręciło to po prostu działało i działa siłą rozpędu, nie ma w tym drugiego dna.

Marzenia były, żyć po swojemu, niezależnie od otoczenia, móc robić to co się chce i nic nie musieć... i tak w sumie mam

W związku takim poważnym nigdy nie byłem, najpierw nie miałem czasu a później chęci, niezobowiązujące znajomości są mniej problematyczne. Poza tym nigdy się chyba nie zakochałem. Może raz, na studiach, ale dziewczyna stwierdziła, że lepszą opcją dla niej będzie chłopaczek z bogatego domu a nie jakiś student-biedak:)
Ten z bogatego domu zabawił się i zostawił, dziewczyna chciała wrócić ale honor mi nie pozwolił. Bez znaczenia, dawno się z tego wyleczyłem. Po tej historii nie angażowałem się w związki z kobietami i tak mam do dzisiaj.

Życie jako tako samo w sobie nie ma sensu. Sami sobie wytwarzany jakieś cele żeby przetrwać i nie zderzyć się z rzeczywistością, że życie właśnie jest takie jakie jest samego wyższego celu i sensu nie ma. Albo masz depresję, albo już nie masz tego drive co kiedyś, bo zagrałeś na remis. Kiedyś słyszałam, że warto sobie zdać sprawę jaka pełni się rolę w życiu, no i co możesz zrobić dla ludzkości jeśli masz takie możliwości i predyspozycje.
Mozesz byc mentorem dla ludzi którzy chcą być przedsiębiorcami a nie wiedzą jak, może potrafisz kogoś wesprzeć żeby w siebie uwierzył, generalnie chodzi o to, żeby zostawić świat lepszy niż go zostałeś.

Cefape
Wspomniałeś, że byłeś zakochany tylko jeden raz na studiach i od tamtego czasu poniekąd się zraziłeś…. Wolisz niezobowiązujące znajomości, bo „niby” są bezpieczniejsze.
Moim skromnym zdaniem to miłość w życiu nas uskrzydla. Dodaje siły i natchnienia do życia. Jest energią, która wypełnia nasze wnętrza, jest potężną wartością sama w sobie. Każdy człowiek potrzebuje czuć się kochanym, ważnym, docenionym i potrzebnym. Więź z osobą, z którą: pragniemy kroczyć przez życie, snuć plany na przyszłość, uwielbiamy spędzać czas, darzymy z wzajemnością szczerym uczuciem jest totalnie nieporównywalna- z niczym. Uważam, że powinieneś zostanowić się jakimi wartościami w życiu się kierujesz/ co jest dla Ciebie fundamentem spełnienia?
Co każda z wartości oznacza dla Ciebie.

To nie jest kwestia pieniędzy tylko chęci i oczekiwań. Jak miałem 20 lat to jeździłem ze znajomymi do Chorwacji, Bułgarii, Włoch bez grosza przy duszy. Zawsze ktoś pożyczał samochód od rodziców (tak, wiem, ogromna pomoc i ułatwienie), zrzutka na paliwo, wtedy litr kosztował 3-3,5 zł, więc koszt przejechania 1000 km na osobę nie przekraczał 50 zł, do samochodu namioty, jak mieliśmy kasę to tanie pola kempingowe, jak nie to spanie na dziko, wyżywienie w lokalnym Spar, Aldi albo Lidlu
Dzisiaj dla wielu nie do pomyślenia, a ja to wspominam jako jedne z lepszych wyjazdów. Wtedy za 450 zł potrafiłem 2 tygodnie spędzić np; w Chorwacji i ani dnia się nie nudziłem
Dzisiaj pewnie nierealne za 400 zł, ale myślę, że za 1000 do powtórzenia.

Coś takiego brzmi całkiem ciekawie ale właśnie trzeba mieć do tego kilka osób albo chociaż w dwie osoby. W pojedynkę taki wyjazd na dziko to raczej kiepski pomysł. I te ceny też, odkąd sięgam pamięcią to paliwo już nie kosztowało 3zł za litr. Podejrzewam, że 1000 teraz też by nie wystarczyło.

Wynajęcie mieszkanka nie jakiegoś komfortowego, ale z łazienką, internetem i widokiem na morze to min. 600 euro dla dwóch osób na 10 dni. (Orebić). Do tego kolacja w restauracji nad morzem, jakaś niewielka karafka miejscowego wina to ok. 50-60 euro. Takie dziś są ceny w Chorwacji, choć pamiętam czasy gdy wystarczyło mieć połowę tych pieniędzy co dziś i też fajnie było.

Możliwe, nie próbowalam Chociaż kilka lat temu moja "gospodyni" wynajmowała przyczepę w ogrodzie za chyba 20 euro za dobę i ludzie płacili, choć wtedy jeszcze były kuny w Chorwacji.

Inaczej się patrzy na świat jak się ma 20 kilka lat a inaczej jak się ma 40 kilka albo więcej. W moich czasach studenckich nie potrzebowałem restauracji nad morzem bo wystarczył grill na plaży po zachodzie słońca, karafka była plastikowym kubkiem, o internecie nikt nie myślał w tamtych czasach, widok na morze mieliśmy prawie zawsze ze śpiworów a łazienka jeżeli była to najczęściej na stacji benzynowej, prysznice na plażach się zdarzały, ale częściej nie działały niż działały.

Dzisiaj powiedziałbym, że spartańskie warunki, ale nie wracałem z takich wyjazdów z traumom tylko wypoczęty i zadowolony I myślę, że dla młodych ludzi to fajne doświadczenie a brak kasy nie jest żadną wymówką, jedyne co trzeba to czas i chęci.

W pojedynkę też wyjeżdżałem i też nic się złego nie działo, jak sam nie szukasz guza to guz też Cię nie znajdzie a ludzie nie są wbrew pozorom aż tacy źli.
Co do cen to owszem, kiedyś tankowało się po 3 zł z groszami, ale kiedyś pracowało się też za 4 zł/h na umowie zlecenie a znam też takich co mieli zaszczyt pracować za 2,5 zł/h. Takie niestety były czasy że po miesiącu pracy dostawało się do ręki 400-500 zł. Dzisiaj nawet na minimalnej krajowej zdaje się, że to ponad 3000 zł netto czyli 5-6 razy więcej. Ceny przez 20 lat poszły do góry, ale na pewno nie 5-6 razy, więc mimo wszystko dzisiaj takie rzeczy organizuje się dużo łatwiej. Tym bardziej, że jak ktoś ma chęci to rzadko kiedy pracuje za minimalną.

Ale tak już jest, że łatwiej znaleźć 10 powód żeby czegoś nie zrobić niż 1 powód żeby zrobić
Ja też tak czasami mam.

O aktualnych cenach się nie wypowiadam, ale z "niebezpieczne" i policją bym dyskutował. Jak nikomu syfu nie robisz pod domem, nie drzesz gęby po nocach i nikogo nie zaczepiasz to nikt Ciebie też nie zaczepia. Wręcz przeciwnie, zdarzały się sytuację, że ludzie pozwalali nam się na swoim podwórku rozbić i skorzystać z prądu czy wody, nikt nigdy mnie nie przepędzał. Z Policją raz miałem styczność w Bułgarii, ale nie robili problemu, my byliśmy grzeczni, oni też, powiedzieli, że o wschodzi słońca musimy zabrać z plaży swoje rzeczy i na tym się skończyło. Wiem, że teoretycznie można dostać za coś takiego mandat, ale przeciętny policjant też ma lepsze rzeczy do roboty niż wlepianie mandatów studentom, zwłaszcza, jeżeli studenci potrafią zagadać i nie robią chlewu wokoło. Podsumowując, nie ma się co bać świata i ludzi

To chyba jedyna rzecz, której na prawdę zazdroszczę starszym pokoleniom. Tego luzu, prostego podejścia, braku obaw czy wątpliwości, wszystko na spontanie. Posiedzieć na plaży z ludźmi w moim wieku, spać pod namiotem, może nawet z jakimiś dziewczynami, możliwość wypicia na przykład piwa bez żadnej kontroli na głową, to brzmi jak marzenie.

Na Balearach niby są srogie mandaty za biwakowanie, ale młodzi ludzie (głównie faceci) znaleźli na to sposób. Śpią na plaży na ręcznikach/kocach, bez namiotu, z plecakiem pod głową. Policja nie może ich ukarać mandatami, bo przecież nie biwakują, oni tylko usnęli na plaży oglądając zachód słońca XD I tak cały tydzień pobytu

A czy ja twierdzę że jest aż tak źle? Jedni cię okradli, drudzy pomogli, a nie dziwiłabym się, gdyby ci pomogli ci sami, co ci wczesniej plecak ukradli

Żarty żartami, ale nie polecam nikomu spania na plaży, jeśli chce się spędzić spokojny bezstresowy urlop i chyba nie muszę nikomu tłumaczyć dlaczego. To co było w Europie 20 a nawet 10 lat temu, już se nie wrati panie Hawranek. Europa się zmieniła i jest już nie do poznania. Chociaż jak ktoś lubi niech nocuje gdzie chce, mnie nic do tego.

Masz tylko częściowo rację, zmieniła się tylko bogata, zachodnia Europa, w Bułgarii, Rumunii, Albanii, Czarnogórze, Bośni itd... aż tak wiele się nie zmieniło, przynajmniej w kontekście ludzi spoza Europy wałęsający się stadami po ulicach.

Poza tym inaczej do tej kwestii podejdą kobiety inaczej mężczyźni, facet ma zdecydowanie mniejsze szanse na bycie napastowanym, samotna kobieta będzie zdecydowanie łatwiejszym celem. Ale o ile we Włoszech czy Francji to jest problem, o tyle myślę, że w takiej Bułgarii ani kobietom ani mężczyznom niewiele grozi.

Więc tym bardziej pytanie co Cię powstrzymuje?
Skoro masz możliwości finansowe to tylko brak chęci zostaje.

A co do hoteli to osobiście uważam, że jak się jedzie samemu i chce się kogoś poznać to hostel jest zdecydowanie lepszą opcją, w hotelu to poznasz co najwyżej recepcjonistę, a hostelu masz mnóstwo młodych ludzi z całego świata, którzy przyjechali w podobnym celu jak Ty. Mniej wygodnie i miej prywatności, ale oceniając pod kątem czysto towarzyskim to uważam, że jedna z lepszych opcji.

Zazdroszczę, sam chciałbym kiedyś tak pojechać, ale cóż, lata studenckie już za mną, a wtedy nie miałem znajomych... Teraz z kolei praca nie pozwala mi na dłuższe wyjazdy tego typu. Nie mówiąc już o tym, że w czasach internetu, tanich lotów i hosteli, to już nie to samo.

Dokładnie tak.

Z tego co mi wiadomo to nie, mam lot 18.06 do Katmandu, pojadę na 2-3 tygodnie i zobaczymy, dam znać

Takie wyjazdy na parę dni praktykuję regularnie, ale to nie to samo, o czym pisałeś ty.

No nie wiem, sporo ludzi w hostelach ma na celu po prostu tanio się wyspać, a nie poznawać ludzi.

Z takim podejściem to na pewno nikogo nie poderwiecie. Ludzie idą do sklepu zrobić zakupy a nie na podryw, ludzie jadą pociągiem z punktu A do B a nie na podryw, ludzie idą na koncert posłuchać muzyki a nie na podryw itd... Co nie zmienia faktu, że mnóstwo par poznało się w sklepie, pociągu, na koncercie itd... Tak samo jest z hostelami, ja sam od czasu do czasu wybieram hostele i najlepiej pokoje koedukacyjne Mniej więcej rok temu poznałem 2 dziewczyny z Kanady, wcześniej laskę z Czech, jeszcze wcześniej z Hiszpanii, nie wiem jak można łatwiej do kogoś zagadać niż w hostelu? Przyjechaliście w obce miejsce, prawie na pewno oboje w celu turystycznym, wcześniej sporo tych samych rzeczy widzieliście osobno i być może macie jeszcze sporo do zobaczenia razem Naprawdę jest o czym rozmawiać, coś zaplanować, umówić się na wspólne wyjście na kolację itd... Wiadomo, że jak się spotyka osobę z drugiego końca świata to szansa to trwałą znajomość jest mała, ale na krótszą znajomość jest znacznie większa.
Poza tym kobiety mają w sobie coś takiego dziwnego, że ciągną do obcych (im bardziej odmienna kultura, rasa itd... tym lepiej). Nigdzie mi się tak dobrze pod tym względem nie funkcjonowało jak w Azji, wystarczy być białym i ma się rwanie, bez różnicy czy wysoki czy niski, gruby czy chudy, ważne, że biały. Zagadywanie do latynosek też bardzo dobrze wspominam, prawie zawsze bardzo pozytywna reakcja, miłe, uśmiechnięte i chętne na nowe znajomości, amerykanki, Kanadyjki również, najgorzej wspominam Niemki i Holenderki, naburmuszone i mało przyjemne w odbiorze, ale może po prostu miałem pecha.

Ja nie musze nikogo podrywac, bo mam partnera,takze mnie te rady nie dotycza. Po prostu wiem,ze nie wszedzie i nie zawsze ludzie maja ochote na podrywy.  Na zakupy tez nie chodzi sie z zamiarem poznania kogos tylko w celu kupienia potrzebnych produktow, do pracy nie idziesz po to,zeby znalezc zone lub meza,tylko po to,zeby zarabiac pieniadze,  do parku z dziecmi idziesz po to,by one sie mogly bawic, a nie po to by polowac na facetow/kobiety. Tak samo z hostelem/hotelem,.Kazdy idzie do jakiegos miejsca w okreslonym celu, ale nie,ze idzie konkretnie na podrywy,a to,ze czasami komus ktos zajdzie droge i jest z tego pozniej milosc to inna sprawa. Ja swojego partnera poznalam jak sie wogole przestalam interesowac zwiazkami

Autorze nie wiesz, czego Ci brakuje?
A może jesteś  jak miedź  brzęczącą albo cymbal brzmiący?
Jak nie ma miłości w Twoim życiu, wszystko o kant d..y  można rozbić.
Więc masz nad czym pracować