dlaczego zdradzani sa glupi... - Netkobiety.pl

Napiszę coś na prive. Tylko Adaś z daleka od kompa

Cześć Polyanna,
Ty wyszłaś a zaraz po tobie weszłam ja. Zmiana warty. Sama się wygramoliłam z tego szajsu dopiero co i chyba będę żyć :-)
Też się boję takiego obrotu spraw. Dużo dziewczyn, z tego co widzę przechodzi taki aseksualny syndrom odstawienny. To jakiś zespół lęków, niechęci, braku zaufania ... u mnie to coś na zasadzie utraty wiary w ICH (mężczyzn) inteligencję, mądrość, dobroć. Dla nas seks to zawierzenie się komuś. A jak można siebie zawierzyć takim niewiarygodnym istotom. To chyba jednak przechodzi. U mnie już POWOLUTKU tak.
Zazdrości i Niekochanej to W OGÓLE przeszło
Trochę wyemigrowałyśmy na Grupę wsparcia a teraz i ja założyłam swój nowy wątek - zapraszam. Tu to tylko "dyżury" pełnimy.

właściwie to niewiem czego się boje bo moje rany są jeszcze bardzo świeże a jedno o czym myśle to jak zniknąć z tego świata

No i masz problem kochana. Bo wiesz, strach upośledza nasze działania i nas uwstecznia. Czemu bowiem twierdzisz, że boisz się samotności i ślepej miłości skoro WŁAŚNIE w niej tkwisz?
Trzeba sobie powiedzieć prawdę w oczy...
Czytaj kochana i wyciągaj wnioski - czy NAPRAWDĘ chcesz w takim stanie spędzić resztę życia?
Czy Cie to uszczęśliwia? Bo jeśli nie... to chyba COŚ trzeba z tym zrobić, no chyba, że wolisz sama siebie okłamywać - tak też można

No wiesz Polyanno, jaki super nick, od razu wywołujący łzy i wzruszenie, ja nie starzeję się pośród stada kotów, mam tylko jednego, rasowego i arystokratycznego, który dał mi wiele więcej radości, niż mój ex. Wiem, wiem, wiem, co mi powiesz, że jak się nie chce przytulać człowieka, to się przytula kota. No i coś z prawdy w tym jest. Bo zwierzę kocha bezwarunkowo, za michę, za pogłaskanie, za dobre słowo. Nie widzisz podobieństwa ? Wielkiego podobieństwa ??? Faceci to takie zwierzątka, jeśli zaspokoisz ich podstawowe potrzeby, będą merdać ogonkiem na Twój widok. Naprawdę wolę, jak merda ogonkiem mój kot, niż facet z wybujałym ego, bo ten ostatni jeszcze ma psychikę, która mu podszeptuje równolegle działania wobec innej 'kotki'. Miejmy własną dumę, godność i honor wielkich i inteligentnych kobiet, które słaby gatunek wprawdzie tolerują, ale także mają własne zdanie i tor własny myślenia. Przeczytajcie, proszę biografię MAGDALENY SAMOZWANIEC, Juliusz Kossak, Jej ojciec miał flam i dam bez liku, ale przy swojej Maniusi z Kisielnickich (matki Marii Bzowskiej-Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec i Jerzego Kossaka) pozostał do śmierci. Czy jest coś piękniejszego na świecie, niż wyniosła, mądra i inteligentna kobieta ???

Majusiu, czerp radość ze wspomnień, na razie widzisz je wszystkie, a z upływem czasu pozostaną tylko te fajne, kolorowe i będziesz się cieszyła, że je masz, a jak będziesz babcią, to właśnie te wspomnienia dadzą Ci niewyczerpaną radość, wiem, wiem, że to czas, do którego nie sięgasz jeszcze, ale bez wspomnień trudno żyć. Teraz Cię jeszcze bolą, dlatego płaczesz, ale nabierzesz dystansu, zredukujesz ból i nabierzesz nowego spojrzenia. Ja też wypłakałam wiele nocy, wieczorów i weekendów. A dzisiaj jest mi już dobrze. Zamknęły się stare drzwi, otworzyły się nowe drzwi.

Zgadza się tyle, że na czerpanie radości ze wspomnień przyjdzie czas za kilka lat...

Teraz to nie czas na rozpamętywanie tego co było wspaniałe ale analiza tego co było złe bo tylko dzięki temu uda się przetłumaczyć sobie, że jednak to nie bylo to... Sama teraz nadal cierpię po nim....choć minął prawie rok i...jest ciężko ale zaglądam tu i czytam co piszą kobiety takie jak my...oszukane, zdradzone i staram się za wszelką cenę jak przyjdzie ta chwila wspomnienia o nim..)) ponad wszystko pomyśleć o tej chwili kiedy odchodząc powiedział że ,,mu się znudziłam"...
Dziewczyny to my musimy kochać siebie.. i tylko siebie a nie tych co nas skrzywdzili i nie rozmyślajmy o tym co było miłe ale o tym co doprowadziło nas do rozpaczy bo ponoć od miłości do nienawiści to malusi krok... tak będzie łatwiej.

może wróć do niego ?  tylko po co. Może zamiast myśleć o nim pomyśl ilu facetów marzy by cię poznać ale ciężko  to ci zauwazyć kiedy cały czas duchowo tkwisz tam gdzie  twoje miejsce zostało zajęte.

może warto sobie  coś postanowić w tym temacie

  jestem warta ...,jestem ładna,wyjdę do kina , itd

  juz nie jestem ... czerwonym kapturkiem tylko dorosłą kobietą wartą nie byle jakiego faceta a czekanie na księcia na białym koniu to tylko strata czasu.
pozdrawiam

do Ana37 - ja przeżywam dokładnie to samo co TY. Jestem  w związku od 29 lat przypuszczam, że zdradzał mnie mąż od wielu lat - częste wyjazdy w delegacje , miejsca pracy jak najdalej od domu przważnie w innych miastach itd...
pierwszy raz gdy jego zdrada (po 25 latach związku) wyszła na jaw zupełnie przypadkiem był w związku z kobietą ( poznaną na portalu randkowym) ponad dwa lata żył z nią i ze mną -wszystko runęło mi na głowę ,byłam wściekła , rozżalona, dotknięta do żywego, totalny szok - oczywiście do niczego się nie przyznawał - wynajęłam agencję -udowodniłam  - nigdy nie pryznał się otwacie , chciałam   się rozstać on - przekonywał, że kocha nie wyobraża sobie życia bezemnie ,że to było wynikiem kryzysu w naszym małżeństwie.Zaczęliśmy chodzić na terapię - zaczeliśmy powoli rozmawiać o tym - starał się coś naprawiać ale trwało to krótko-kilka miesięcy.  Starałam się zapomnieć , wybaczyć , mocno nad sobą pracowałam winiąc siebie w połowie za jego zdradę ( bez powodu by tego niezrobił !!!!!!)Moja głupota nie miała granic - ale dałam nam drugą szansę ,łączyło nas 25 lat życia -myślałam każdy może zbłądzić. Po roku miał bardzo poważny wypadek samochodowy - niestety ze swojej winy-Rozpięłam nad nim skrzydła opieki. Pracowałam,prałam gotowałam, nadskakiwałam ................ Teraz mija dwa lata od wypadku . Już doświadczona jego zdradą   inaczej patrzyłam na jego zachowania - uważniej - i nie pomyliłam się zdradza mnie ponownie od półtora roku  jest związany z inną kobietą (również poznaną na portalu randkowym)Teraz już świat mi się nie zawalił przyjęłam to inaczej ( tak jakbym się tego spodziewała podświadomie wiedziałam jak zdradził raz zrobi to znowu - nie było to dla mnie już nowością  -to było kwetią czasu -  a jednak boli). Oczywiście nie przyznaje się do zdrady ale ja mam dowody niezbite, on je lekceważy - wypiera się- jak zwykle. Cierpię na własne życzenie i dzięki swojej głupocie -tak bardzo go kochałam, za szybko wszystko wybaczałam, byłam za bardzo pobłażliwa . Teraz wiem że się z nim rozstanę - mimo to że łączą nas dzieci, wnuki,lata życia ,nie dlatego że mnie znowu zdradził ale dlatego,że jest między nami pustka .Ja już mu nie zaufam to co robi jest obrzydliwe.Mąż jest zimny,oschły i obcy , teraz wiem ,że jego "dobre chęci" to były tylko pozory i chęć wygodnego życia - a ja? Ja jestem jego wentylem bezpieczeństwa . Nie wiem jak dalej będę żyć ale wiem jedno nie mogę żyć dalej w upodleniu i kłamstwie. Dzięki takim jak TY podniosicie mnie na duchu i napełniacie nadzieją. Przywracacie poczucie dumy i odwagi do dalszego życia . DZIĘKI WAM ZA TO, również i Tobie.

żyjesz jak widze ciągle ze swoim eks? jego emocje i uczucia są dla ciebie najwazniejsze na świecie??

po proostu uświadom sobie - ten facet nie jest wart, żebys o nim myslała
żebys poświęcała mu czas
żebys dbała o jego uczucia....

Witam wszystkich zdradzonych,
Jestem nowa, Dołączam do Was, zdradzonych. Forum czytam od kilku tygodni. Niektóre wpisy bardzo mi pomagają, niektóre jątrzą rany.
O zdradach mojego męża dowiedziałam się 3 m-ce temu. Próbuję TO wszystko jakoś sobie poukładać w głowie, przechodzę przez skrajne nastroje, targają mną silne, negatywne emocje, chociaż przyznaję, że coraz częściej mój umysł daje mi chwile wytchnienia. Ja i mój mąż nadal mieszkamy razem, chodzimy na terapię rodzinną - próbujemy znaleźć dla nas najlepsze rozwiązanie (rozstanie lub wspólna przyszłość).
Nie wiem, czy z tego powodu jestem głupia.
3majcie się.

Tak, zdradach...były dwie.
To skomplikowane :-(

Nie rozumiem tego dziewczyny. Jako kobieta zdradzona której zawalił sie Swiat nie mogę zrozumieć waszego podejścia. Nie wierze ze to postawa wynikająca z miłości wiary w wasze związki. Uważam ze to postawa wynikająca z tchorzostwa w którym uważacie ze lepiej znane gowno od nieznanej przyszłości.
A ja jestem pewna jednego. Wszystko. Wszystko musi być lepsze niż to w czym jesteście.
Mówicie o facetach którzy was nie chcą. Którzy nie zamierzają niczego naprawiać. Dla których jesteście balastem przeszkoda zbędnym przedmiotem który komplikuje ich życie.
A wy uparcie mówicie o naprawianiu o miłości o wspólnej przyszłości.

Nie da sie zachować przeszłości. Nie da sie do niej wróci.
Pytanie tylko ile lat stracicie żeby sobie uświadomić ze coś sie w czasie w jakim jesteście wypalilo.
Każde okrutne słowo. Każde zachowanie. Wszystko zapamietacie. I do was wróci.....

Nie rozumiem. Czemu uparcie sol nie widzisz tego co sie wokół ciebie dzieje.

Niby ja...
On zdeptal?? Jak mógł zdeptac coś co należy do ciebie? Czemu nie wierzysz w to ile jesteś warta...

Jak to nikt tego nie odbuduje..
A ty?? Ty odbudujesz. Możesz. Ty to masz.

Niby ja. Ale to nie jest twoja kochanka.
To jakaś idiotka która myśli ze jak dupę okrągła wystawi to Swiat leży u jej stop.
Niby ja. Czy ty z nim jesteś? Nadal?
Czy już nie?

Ja też jestem głupia bo czekam na coś co mi obiecał. Nie będę się wdawała w szczegóły. Tłumaczę sobie to w ten sposób,że dotrzyma słowa bo ma w tym interes.
Ale za chwilę mam wątpliwości.
Bo już nie wierzę.
Nie wiem gdzie mam o tym napisać i nie chcę zakładać nowego, kolejnego wątku bo takich jak ja jest wiele.
On mnie zdradził i odszedł do swojej kochanki.
Po jakimś czasie doszedł do wniosku,że jednak nadal mnie kocha ale od tamtej nie odszedł.
Mamy córkę niby odwiedza nas ,dzieli nas trochę kilometrów, ale wiem,że przyjeżdża do mnie .
Wydawało mi się,że go znałam ,że on tak na dwa fronty nie potrafiłby a jednak.
Teraz dla odmiany oszukuje tamtą.
A jestem jeszcze głupia dlatego bo nie umiem znaleźć w sobie tyle siły,żeby do końca się od niego uwolnić ,że zgodziłam się na coś co mnie teraz strasznie męczy tutaj chodzi o sprawy majątkowe.
Ja wiem jakie są rozwiązania. Ale gdybym chciała postawić na swoim byłaby wielka wojna między nami.
Ja jestem taka,że wolę żyć z ludźmi w zgodzie.
Rozmawiam z nim normalnie tak jakby się nic nie stało.

Dlaczego zdradzani sa głupi? Bo miłość jest ślepa, bo my na naszego partnera i nasz związek patrzymy zupełnie inaczej niz widzą to osoby z boku. My nie dostrzegamy wad, nie dostrzegamy tego, że jest coś złego, że robimy głupie rzeczy tylko po to by zatrzymać przy sobie tego dupka jak to nazwała autorka. Ja również weszłam do grona kobiet, porzuconych, porzucił mnie maż, ale dlaczego do samego końca nie wiem, nie mam dowodów ani nawet najmniejszych oznak jego zdrady, w syumie wszędzie sie ich doszukuje, wiem, że porzucił nas- rodzinę dla wygodnego życia, dla kolegów i imprez. Jak się z tym czuje? Cholernie źle, czuje ból i nienawiśćdo niego, do tej cholernej odległoiści jaka nas podzieliła bo tu w tym państwie cięzko o pracę. Czuję się jak mały robaczek wgnieciony w ziemię, mimio, że jestem osobą po studiach, czuję się nikim.Walczyłam o nas chciałam zacząć od nowa, a on wielki Pan obrósł w piórka bo wyjechal za granice i mysli, że jest panem i władcą. Mimo to kocham dalej...nie wiem czy nadejdzie ten czas, że mi to minie, że zrozumiem, że poczuje sie jeszcze szczęśliwą spełnioną kobietą. Teraz własnie jestem zdradzonym głupkiem, który patrzy oczyma zakochanej nastolatki :(

Ja już nie kocham

Ale strasznie mnie wkurza ta jego pewność siebie to,że jemu się wydaje,że pstryknie palcami i może mnie mieć.
On sobie nie wyobraża ,że ja przestanę z nim kontakt utrzymywać  - jego słowa.
A ja chcę ale na razie jeszcze mam cel w tym kontaktowaniu się z nim.

I dlatego jestem głupia bo nie umiem się jemu przeciwstawić , nie umiem właśnie jak napisałam znaleźć w sobie tyle siły.

No właśnie ciężko jest żyć wbrew sobie. Stoję w miejscu na swoje własne życzenie.

Ale do czasu

Coś w tym jest co napisałaś.  To w pewien sposób usprawiedliwienie siebie przed strachem jaki niesie ze sobą przysłość, boimy sie być samotne, odczuwamy, że nie stać nas na nic lepszego skoro mężczyzna którego kochamy zdradził nas, zostawił....odszedł. Może ten strach i tkwienie w "zafajdanym grajdołku" powoduje myslenie, a może zrozumie, może wróci, może zaczekam na niego? Bo przeciez wie, że kocham, że wybaczę. To jest nasza głupota tego nie ma co ukrywać, ale zrozumiemy to chyba po czasie, gdy staniemy na nogi i same sobie powiemy DOŚĆ! ON NIE JEST WART MOICH LEZ

Świeta racja

mk.margo, ja na początku byłam swietna, usmiechnieta, pełna zycia, pewna siebie dziewczyna...a teraz...jestem wyniszczona psychicznie, "zdeptana", smutna, ponura nie widzaca w sobie zycia dziewczyna...ale musze w koncu zebrac sily i sie  odbic od tego dna

Ja często  myślę dlaczego jestem taką idiotką? dlaczego tak mi zależy? po mi to wszystko?
Jesteśmy razem ale jakby nie do końca...nie potrafię, wciąż nie potrafię. Powiedziałam, że to nie ma sensu bo zadręczam i siebie i Jego Niby jest dobrze aż nagle coś mi przypomina to co nam zrobił i świat się sypie na nowo. Wcześniej byłam trochę szalona, towarzyska, z fantastycznym poczuciem humoru ludzie mnie naprawdę lubili, mimo, że nie jestem laską (nigdy nie byłam) to facetom się podobałam zawsze, chyba mam w sobie to coś ;-), jestem po studiach, jakieś odpowiedzialne stanowisko miałam...a teraz zastanawiam się co do cholery było ze mną nie tak. Patrzę na siebie i widzę nieatrakcyjną babę, mało inteligentną, która nie ma żadnych zainteresowań, widzę żałosną kobietę a do cholery nigdy wcześniej tak o sobie nie myślałam...Ale  kiedy jest "normalnie, dobrze" wciąż czuję (chyba niestety), że Go kocham a potem myślę, że jestem z Nim dla dzieci...i tak żyję od 9 miesięcy w takiej otchłani, która jednego dnia mnie wyrzuca z siebie żeby po kilku kolejnych znów mnie tam zabrać.Cholernie boli to, że to On był tym jedynym, tym którego sobie wzięłam, wybrałam a On wybrał mnie a potem trzask prask książe stał się głupi (powtarza to ciągle, głupi byłem) i wszystko jak domek z kart poszło w pi....I wciąż nie wiem czy potrafię żyć z Nim i z tym co się stało...A najgorsze jest to, że przez Niego moje poczucie wartości walnęło o podłoże i rozpadło się drobniej niż szklanki z duralexu...poczucie wartości osoby do tej pory pewnej siebie...a wystarczył jeden samolubny dupek żeby je tak załatwić, co z tego, że przeprasza i mówi, że już wie, co z tego skoro teraz ja nie wiem ani nie jestem pewna niczego, przecież Jemu nie mogę już ufać, niby jak to zrobić jak Cię okłamuje i nawet nie ma odwagi powiedzieć, ze coś jest nie tak. Jak Go pytam co Go we mnie denerwowało, co było nie tak to nawet nie umie (a może nie chce) odpowiedzieć bo mówi, ze nie wie...ech...nie wiem dlaczego jesteśmy takie głupie i na razie nie potrafię zmienić myślenia w sobie a wiem, ze od tego powinnam zacząć...

Jaki super watek !
Przeczytalam kilka stron i sie podbudowalam.
Fajnie kobitky gadacie, daje do myslenie i do walki nad samym soba.

Ja tez bylam zdradzona (wybaczylam), uderzona pare razy (tez wybaczylam), niszczyl moje rzeczy (tez wuybaczalam i lecialam do sklepu kupic nowe za swoje pieniadze).

Po 3 latach przejrzalam na oczy i powiedzialam koniec. Ile pieniedzy i nerwow mnie kosztowal ten zwiazek. Nie wierze, ze mozna byc szczelisiwym zakochanym, zawsze bedzie jakies 'ale'. Chcialabym miec normalny, partnerski zwiazek. Najgorsze jest to ze moj ex, poza tym co zrobil byl 'partnerski'. Na zmiane gotowalismy, na zmiane sprzatlismy, na zmiane robilismy zakupy. Jak bylam chora, opeikowal sie, jak mialam nocna zmiane w pracy to wstalam i odbieral mnie o 4 rano.

Pewnie dlatego tak dlugo mi zajelo wyjscie z tego z zwiazku, bo on taki najgorszy nie byl. A ze uderzyl to i tak pewnie byla moja wina, bo go wkurzylam (tak sobie to tlumaczylam).
Ale dzisiaj wiem, ze nie ma zandego usprawiedliwiania dla przemocy fiznycznej czy psychicznej czy zadnej. Obecniej robie drugi kierunek studiow i zamierzam pracowac w organizacji, ktora wlasnie zajmuje sie przemoca domowa.