dlaczego zdradzani sa glupi... - Netkobiety.pl

Taaa..... ja od piątej na nogach jestem kochane Kobiet pracująca jestem.
Teraz muszę zjeść obiadek, bo na śniadanie był tylko jogurcik. Nie zapomniałam - napiszę

Ale ja za to dopiero się doczołgałam do domu

No dobra - masz gorzej

nie wszyscy faceci sa jednakowi
zdrade mozna wybaczyc i jest to nawet latwe do logicznego uzasadnienia...
czesto jednak wybaczamy nie dlatego, ze kochamy partnera tylko dlatego, ze boimy sie bez niego zyc

tak latwo rozpoznac powod naszego wybaczenia.... bo teksty "w imie milosci" "wspolnych lat" etc to tylko takie bajerowanie opini publicznej...
Jesli facet zdradza cie bo jest charakteropata, bez kregoslupa moralnego, chorym na uzaleznienia czlowiekiem itd... a Ty mu wybaczasz... to nie ma tu wcale milosci i nie bylo zadnej milosci... jest tylko wzajemne wspoluzaleznienie dawcy i biorcy, oprawcy i ofiary, charakteropaty i osoby "kochajacej za bardzo"

Najlepszy test na prawdziwa milosc w zwiazku z seksualnym utracjuszem to rozstanie na pewien czas.
Jesli ty boisz sie, ze stracisz kontrole nad nim.... to sorki ale to co do niego czujesz nie ma zwiazku z prawdziwa miloscia
Jesli on wykorzysta sytuacje do zdrady... no to chyba jasne.....

Osoby wspoluzaleznione maja rowniez dziwna potrzebe odcinania wszystkiego  GRUBA KRESKA...
"Wbaczam Ci teraz, ale od tego momentu jak sie potkniesz to nie wybacze"... wtedy nie trzeba wybiegac wstecz i przypominac sobie, ze on poszedl do tej baby drugi... trzeci , czwarty....raz
To sie nie liczy, wtedy nie wiedzialam, nie postawilam grubej kreski, wiec on ma usprawiedliwienie na te kolejne razy... no bo nie byl uswiadomiony w konsekwencjach.... czyli zamazujemy tamto i zaczynamy od grubej kreski
Wygodniej nam nie wnikac w motywy takiego dzialania, jego charakteropatie i powazne braki w sferze emocjonalnej.... takie rzeczowe przeanalizowanie doprowadziloby nas do jednoznacznego wniosku "on ma cos nie tak pod sufitem" i naprawa tego nie zalezy od naszego wybaczenia... nie zalezy od naszego chcenia i sprytnego dzialania
...wiec nie wybaczamy by dac mu laske i szanse.... wybczamy bo boimy sie byc niekochane

Wierze, ze zdarzaja sie przypadki zdrady wybczalnej bez interwencji terapeutow...
Znam takie przypadki.

Median, dzieki temu jakie pytania zadajesz w innym watku, czuje sie bezpiecznie na tym padole ziemskim... Zawialo nomalnoscia, az milo!
Jakby ktos sie przypietruszyl w sprawie Twojego diagnozowania .. to sie nie poddawaj Trzymam kciuki

P.S. dziewczyna z mojej "grupy" na pytanie o wybaczenie odpowiedziala tak:
Wy***** go z domu i nie dalam zadnego wybaczenia. Nie wybaczam mu bo niby dlaczego mam wybaczyc. Mam go gdzies. On jest logicznie myslacym facetem po doktoracie, niech sobie sam znajdzie droge do mnie jesli mu zalezy. Ja tej drogi nie widze, moze on ma wiecej motywacji do szukania... TO JEGO BIZNES"

To bylo pol roku temu.
Facet nie znalazl w sobie motywacji 

Jestem już kochane. Okazało się, że w lodówce mam tylko  światło, więc co by nie umrzeć z głodu musiałam udać się na zakupy
Już piszę o mojej koleżance. Pozwolicie, że w punktach, bo pisałabym do rana
1. Po 3 latach małżeństwa (ona z dzieckiem w domu, psychicznie i finansowo uzależniona od męża) szanowny małżonek wdał się w romans ze znajomą ze studiów.
2. Oczywiście koleżanka po jakimś czasie zorientowała się, że coś jest "nie tak". Mąż zaprzeczał, kochanka (była konfrontacja) też. W końcu spraw się "rypła" - klasyka gatunku: sms-y i połączenia w komórce.
3. Awantury, wyprowadzka z sypialni i wszystko, co w tej sytuacji możliwe.
4. Koleżanka ze względu na uzależnienie od męża, "miłość", dobro dziecka itp postanowiła wybaczyć mężowi. On robił wszystko, żeby udowodnić, że zdrada już się nie powtórzy (komórka na wierzchu, sms-y dostępne dla żony, żadnych nocowań po szkoleniach poza domem), ale jednocześnie nadal psychicznie i finansowo - jej pełne uzależnienie (jak się wkurzył potrafił np zabrać jej telefon, komputer, musiała prosić o pieniądze na podstawowe zakupy). Jak się obraził, to potrafił się do niej nie odzywać 3 tygodnie!!! Ona natomiast nie potrafiła już nawiązać prawdziwej bliskości z nim. 
5. Małymi kroczkami koleżanka "uwalniała się" od kajdan - praca, komórka, laptop. Po kolejnej kłótni "wyprowadziła się" z sypialni (zdarzały się "epizody" powrotu). Mąż oczywiście bardzo źle znosił jej samodzielność.
6. W tym roku, po 16 latach małżeństwa rozwiodła się. I powiedziała mi znamienne słowa:
"Powinnam od niego wtedy, po tej zdradzie odejść, rozwieść się. Straciłam 10 lat życia tkwiąc w związku, w którym oboje się raniliśmy. On mnie zranił zdradą i swoim postępowaniem przez te wszystkie lata, a ja tym, jak się zachowywałam, gdy postanowiłam wybaczyć zdradę. Bo przecież sama zdecydowałam, że z nim zostaję i wybaczę. I owszem jemu wybaczyłam, ale NIGDY NIE WYBACZYŁAM SOBIE. Czego sobie nie wybaczyłam? Ano tego, że z nim ZOSTAŁAM, ŻE MU WYBACZYŁAM - bo tak naprawdę czułam, że nie powinnam, że on na to nie zasłużył. "

Tak więc - warto chyba, żeby zastanowiły się nad tym wszystkie kobiety, które nie są pewne, jaką decyzję podjąć.
Czy warto poświęcić siebie? Ja nigdy nie miałam wątpliwości, że NIE.

Dziewczyny, kolejny weekend, kolejna klęska emocjonalna.
Jestem w oku cyklonu - poddawana gehennie kolejnych manipulacji, które mnie wycieńczają nerwowo.
Psychofag dzwoni, nawiedza mnie, roztacza wizje swojego oczyszczenia, naszej świetlanej przyszłości. Po chwili okazuje się, że nadal kombinuje z kochanką oraz (!!!) zameldował się na znanym portalu randkowym i wyhacza kolejne dziewczyny.
Siostry drogie, to nie jest tak, że ja jeszcze daję mu jakiekolwiek nadzieje, raczej na chwilę przez te wszystkie jego gadaniny, prośby, obietnice na krótką chwilę w moim mózgu otwiera się jakiś kanał, który był przeciez na niego otwarty przez wiele lat. I przez tę krótką chwilę temu śmieciowi udaje się wlać mi do mózgu tyle jadu, tak rozhuśtać moje emocje, że nie mogę się potem pozbierać przez wiele kolejnych dni. Jak to jest, że mimo całego doświadczenia i wiedzy mój umysł ciągle pozwala sobie na takie ryzykowne otwarcia na jego gadki. Wystarczają dosłownie minuty po zakończeniu kontaktu z nim i rozum bierze górę ale to co się tam tej toksyny wlało CAŁKOWICIE wytrąca mnie z równowagi. Za każdym razem jestem posądzana o jakąś rzekomą winę w tym wszystkim, co się stało i potem to mnie dręczy mimo woli. Podam Wam kilka przykłądów:
- że w pewnym momencie roztyłam się tak, że wstyd się było ze mną pokazać (79 kilo żywej wagi kobiecie nie przystoi, bo jednym z podstawowych obowiązków partnerów jest pilnowanie swojego wizerunku, żeby pozostawać atrakcyjnym dla drugiej strony, on łaskawie przyznaje, że i on w pewnym momencie też bardzo przytył ale przeciez się opamiętał i schudł a ja (cyt. dosłownie - "ciągle tylko wpierdalałam i wpierdalałam")
- że gdybym wtedy wyglądała tak atrakcyjnie jak teraz (59 kilo żywej wagi), to w ogóle nie obejrzałby się za inną,
- że ogląda nasze stare zdjęcia i wszędzie jestem naburmuszona, a on oczekiwał radosnej i "lekkiej duchem" partnerki,
- że byłam chorobliwie zazdrosna (wziąwszy pod uwagę kolejne sygnały o kolejnych kobietach, to rzeczywiście absurdalne, nieprawdaż?),
- że mam już tak skonstruowany umysł, że nie potrafię sie na niego nastroić pozytywnie i nawet teraz nie umiem do niego wyciągnąć ręki, kiedy on robi wszystko, żeby NAS ratować (nie zrobił nic po za gadaniem, ale to szczegół).

No i generalnie jestem, byłam i będę do dupy, ale on MIMO WSZYSTKO próbuje, bo (UWAGA) dojrzały partner wie, że życie nie jest czarno-białe, wszyscy na świecie się zdradzają i czas dorosnąć a nie ciągle schizować.

Po takim powpędzaniu mnie w winę, on czuje się już znacznie lepiej a ja wpadam w czarną dziurę i muszę przez kolejne dni budować w sobie swoje poczucie wartości i sama sobie udowadniać, że całe to kur*wo to może jednak nie była moja wina, że nie jestem grubą zrzędą, chorą zazdrośnicą, walniętą w mózg prześladowczynią biednego misia, którego swoją patologiczną niezdolnością do stworzenia zdrowego związku doprowadziłam do konieczności zdradzania mnie i zapędziłam w kozi róg niemożności dokonania wyboru pomiędzy dwoma światami, bo go tu na łańcuchu trzymałam.

Rany, niech nadejdzie wreszcie ta decyzja z banku, niech no ja sie uwolnię, ucieknę w miejsce, gdzie nie będzie miał dostępu do mojego umysłu, bo doprawdy idzie popaść w szaleństwo.

Tarantello kochana.
Dlaczego Ty w ogóle z nim rozmawiasz na te tematy? Jeśli dobrze rozumiem, to Ty tylko czekasz na decyzję z banku - tak? Tak więc nie sĄ Tobie do niczego potrzebne rozmowy, spotkania i słuchanie wynurzeń psychofaga - tak?
No więc  - DLACZEGO? Dlaczego zgadzasz się, żeby Cię niszczył, pastwił się nad Tobą?????? Bo jak inaczej nazwać to, co on do Ciebie mówi? Każda normalna kobieta po pierwszym zdaniu zakończyłaby jego monolog. I nie piszę tego z "wydumanej wiedzy", wierz mi - przećwiczyłam to wielokrotnie.
Podczas ostatniej odbytej dyskusji (kilka miesięcy temu) powiedziałam: "Ty masz swoje zdanie na temat sytuacji, ja mam swoje. Wyraźnie widać, że nie znajdziemy dla nich wspólnego mianownika. Tak więc w tym momencie kończę jakiekolwiek dyskusje n ten temat. Więcej nie będziemy do tego wracać". I bronię tego jak NIEPODLEGŁOŚCI.  Gdy padało PIERWSZE zdanie "w temacie" przerywałam mu i mówiłam:"Nie będę rozmawiać na ten temat." Jak nie skutkowało - odwracałam się na pięcie i wychodziłam. Wszystko spokojnym, grzecznym i stanowczym tonem. Wierz mi - z czasem robi się z tego "nawykowa" rekcja, a przeciwnik widzi, że nie ma sensu drążenie tematu. KONSEKWENCJA I SPOKÓJ - tylko to Cię może uratować.
Jeśli dzwoni - po prostu nie odbieraj. I nie czaruj, że może Ci chcieć przekazać jakieś mega ważne informacje - czekasz na decyzję z banku, a nie od niego - tak?
Poza tym weź pod uwagę, że jak on się zorientuje, że ma na Ciebie jeszcze tak duży wpływ - może przeciągać sprawę mieszkania. A jeśli zorientuje się, że jesteś zdecydowana i nie odpuścisz - poszuka innego łupu.
Sorki kochana z oschły ton, ale pamiętaj - ON SIĘ ŻYWI TWOJĄ SŁABOŚCIĄ.

No to przynajmniej wiadomo , ze jest dojrzaly...:D  odpowiednio dobiera kolory, a ty taka niedojrzala i nie widzisz szarosci.... a moze on zdradzal, zeby przemycac leki ratujace zycie sierotom? albo robil to z czysto altruistycznych powodow zeby ochronic innego zonatego mezczyzne przed tamta kobieta? Poswiecil sie!

Ubawilam sie setnie czytajac czym sprowokowalas swojego M do zdrady.
Musze Ci powiedziec, ze oni wszyscy sa bardzo pomyslowi gdy grunt im sie pali pod nogami
Mnie moj M uderzyl bo:
-ja go sprowokowalam, mowiac NIE
-zrobil to dla NAS i dla naszej przyszlosci, by mnie zmienic (chodzilo o to, ze nie poparlam go w jego agresywnie slownym konflikcie z obcym czlowiekiem, tylko stalam zawstydzona i chcialam sie zapasc pod ziemie)
-zrobil to bo mial nadzieje, ze jak ja go zobacze takiego szalejacego to nigdy nie odejde ( mam to na pismie!)
-bo PRAWDZIWI mezczyzni sa wybuchowi.

Dlaczego mnie zdradzano:
-bo on jest PRAWDZIWYM mezczyzna a prawdziwy mezczyzna jest jurny (wiec chyba poped seksualny jest u niego jak biegunka.... no nie da rady sie powstrzymac, zeby nie wiem co! bo narobi w gatki)
-bo kazdy mezczyzna zdradza, tylko on jest ZBYT uczciwy wiec sie wydalo
-bo on mnie kocha duchowo i fizycznie tylko ja go nie rozumiem, ze go cignie TYLKO fizycznie...

Tekst o "prawdziwym mezczyznie" dodal mi skrzydel...
Od tamtej pory na kazda propozycje seksu mowie mu, ze jestem PRAWDZIWA kobieta, i jako prawdziwa kobieta chce miec seks z facetem, ktory pragnie tylko mnie.
Prawdziwa kobieta rowniez nie lubi byc bita i nie szanowana.
Widocznie prawdziwa kobieta nie moze zyc w zwiazku z prawdziwym mezczyzna

NORMALNA KOBIETA to pewnie by tak i uczyniła, ale nienormalna słucha i myśli - kurczę, ale spier**łam jemu i sobie życie. Gdybym była zadbańsza, więcej się uśmiechała, była bardziej tolerancyjna, to miałabym chłopa jak malowanie. A tak? Zniszczyłam w nim to co najlepsze.

Ja to kocham w sobie obserwować wszystkie te truizmy i prawidłowości, które wyczytałam na forum i w literaturze fachowej. Wiem to wszystko, mam świadomość jego zagrywek i moich mechanizmów myślowych ale to sie dzieje samo.
Spoko, dziś już napisałam do niego, że miarka definitywnie się przebrała i kategorycznie zakazałam mu kontaktów ze mną. Koniec z telefonami, koniec z nachodzeniem, koniec z dręczeniem.

Wydajcie na mnie wyrok i powieście o świcie, jak się znów złamię.

Zazdrość,
Ty to nieustająco potrafisz mi zrobić dobrze

Taką właśnie "Cię chcę"

Z mojej strony masz to jak w banku

Zgadzam się w 200%.

Że on gnój? No co Ty - jak napisał któraś mądra kobietka (bardzo mi się to spodobało): DNO I 3 METRY MUŁU.

I WODOROSTY...
Tarantello - skoro JUŻ wiesz, że to jest kłamliwy patafian, po co wspominasz jego słowa? One są tyle warte co ich autor, czyli z przeproszeniem - WIELKIE G...
Ty najlepiej wiesz ile jesteś warta.

Tarantello - jeśli już koniecznie chcesz sobie coś zapamiętać, to proszę bardzo:
"Jesteś wspaniałą, mądrą i dobrą kobietą. Jeśli chodzi o tzw. powłokę zewnętrzną - jest dla mnie osobiście (jako żem nadal hetero) zupełnie nieistotna. W ogóle mnie nie obchodzi, czy jesteś gruba, chuda czy w sam raz; niska czy wysoka, pomarszczona czy gładka jak pupka niemowlaczka. Nie ma to dla mnie najmniejszego znaczenia, bo nie na takich podstawach buduję relacje. Tak więc bądź taka, w jakiej "powłoce" czujesz się szczęśliwa. Tylko to jest ważne. Bardzo się cieszę, że miałam okazję Cię poznać, choć okoliczności mogłyby być bardziej sprzyjające
Wniosłaś tyle energii, woli walki i ukochanej przeze mnie autoironii do tego wątku - bardzo Ci za to dziękuję. Jestem pewna, że już niedługo osiągniesz spokój i szczęście (jakkolwiek je sobie wyobrażasz). Liczę na dalszą, owocną współpracę w wyciąganiu z dołka, kopaniu w tyłek lub głaskaniu po główce ".
Wyznanie to popełniłam ja - niekochana 

Tak, Zazdrość wszystkim umie zrobić dobrze (tylko "prawdziwemu mężczyźnie" nie chce - ale to nie znaczy, że nie umie).
Ja chyba też jestem prawdziwą kobietą. Mój "jedyny" MUSIAŁ iść do innej pani, nie CHCIAŁ, tylko właśnie MUSIAŁ. I na pewno nie zgadniecie dlaczego. Bo ja go do tego zmusiłam. Okazuje się, że "wynalazłam panią", której nie znałam, zmusiłam ją, żeby polubiła "prawdziwego mężczyznę" (to nie mogło być łatwe - doceńcie), cały czas jej nie znając i, teoretycznie, nie mając pojęcia o jej istnieniu, a "prawdziwy" poddał się (bardzo niechętnie) temu lubieniu i w końcu, na siłę, ostatecznie, bez przekonania też panią lubić zaczął. Dlaczego? Bo nie miał innego wyjścia...
Tak... dno, 3 metry mułu, wodorosty i Rów Mariański.
Tarantella, nie schizujesz, też tak miałam. Na moje nieszczęście nigdy nie byłam tak gruba, żeby się czepiać, ale...Cała reszta w moim wykonaniu to beznadzieja. Mimo tego żyć beze mnie nie potrafi. Ja nie ogarniam tej pokrętnej logiki.
Jest mi źle, nie podoba mi się, to robię tak, żeby się poprawiło (np. rozwodzę się ze "złym"). Nie męczę siebie i "złego". Poprawiam sobie i jemu. To proste. Niełatwe, ale wykonalne. Sobie poprawiłam na pewno, a co ze "złym"? To zależy od niego. Nareszcie coś w jego życiu zależy od niego. Powinien to docenić. Dorosłem i mogę decydować o sobie. To powinno być cudowne uczucie. Dlaczego nie dla wszystkich jest?

Niekochana... pozwole sobie (jak na ROZPIESZCZONA JEDYNACZKE przystalo ) zapytac czy mi tez moglabys wystawic taka sliczna laurke jak Tarantelli?

wiesz Ty co?! Belkotac to mi moze pierwszy lepszy fiutek

Nosz kurde!!!!! Podcinasz korzonki mojemu kielkujacemu poczuciu kobiecosci i pewnosci siebie pfffff... No ja rozumiem, ze Maxi, ze Monia139, ze Zazdrosc, ze Anhedonia, ze Kriss, ze Fajka,  ze Takie Zycie. Bo Marynarka to do mnie zawsze z czuloscia ...ale Ty?!?! Ty?!

nie, ze to po nich predzej bym sie spodziewala powyrywania korzonkow, a nie po Tobie

o patrz, nawet Takie zycie wylazla jak glista z dziurki

oj tam od razu glizda
właśnie skończyłam pracować, bo miałam zadanie domowe z pracy niestety i teraz się relaksuję

a wy dziewczynki tu o wadze dziś mówiłyście, i co mi tam pochwalę się przez całe może burzliwe życie przez ostatnie pół roku ubyło mi 11 kg :):):) a myślałam że nigdy nie doczekam takiego dnia :):)

Wiesz, że ja jestem "po drugiej stronie wagi"

Nie biorę psychotropów, ale mam psychola za ścianą To się liczy?

Nie, on zdecydowanie "studzi". Wyobrażasz sobie, co w takim razie by się działo bez studzenia?
1,5 ROKU CELIBATU Zaraz mnie wywalą z forum za "obsceny"

Chcialam tylko niesmialo powiedziec, ze ja jestem bardzo grzeczna i niesmiala i nie chcialabym za Ciebie swiecic oczami "w towarzystwie"...rosjan najlepiej

Ale obiecuje, ze w razie czego bede Cie bronic, jak lew

Maxi, a jak Ty sie w ogole masz? Bardzo rzadko Cie tu widuje i nie wiem, czy to dobrze,czy niekoniecznie...

A dlaczego Twoim zdaniem to ma być bez wpływu na relacje między partnerami? Facet żeni się z kobietą zgrabną, a ta po ślubie przestaje dbać o siebie i szybciutko zamiast ładnej, fajnej laseczki, ma zapuszczoną, sfrustrowaną pomoc domową. Mi też by się to nie podobało. Faceci mają różne gusty, jednemu podoba się wieszak, innemu pulchna. Ja osobiście nie przepadam za tymi drugimi i sądzę, że gdyby nagle moja pani sobie wyhodowała ze 20 kg nadwagi, to miałoby to przełożenie na seks. A to z kolei ma przełożenie na wszystko inne.

Lupus, przeciez Niekochana wyrazila opinie na temat swojego podejscia, a nie podejscia mezczyzn...

Mi sie wydaje, ze chodzilo Niekochanej o relacje czysto przyjacielskie, bez wzgledu na plec

Jesli moge to pozwole sobie wtracic, ze uwazam iz Lupus ma troche racji - faceci to wzrokowcy niestety i nie dam sie przekonac, ze tak szlachetnie beda dzierzyc widok swojej utytej kobiety. Niestety wiekszosc mezczyzn woli szczuple kobiety i obruszanie sie na nich za to nie ma najmniejszego sensu. To sa tylko faceci, mysla "inaczej" Generalnie : kobiety mysla, faceci patrza.

Lupus drogi mój, powiedz w imieniu męskiej części tego świata: czy to fakt, że facet żeniąc się między 20 a (załóżmy) 40 rokiem życia z damą (która, zakładam, podoba mu się więcej niż nieco) w leciech 20 - 40 wyobraża sobie (zgodnie z wiedzą, doświadczeniem, intuicją, dowodami naukowymi), że dama owa do końca dni nie zmieni się zewnętrznie nic a nic?
Czy krzyżuje palce za plecami taki dżentelmen składając przysięgę i dopowiada sobie: dopóki mi się będziesz podobała.
Człowieku, mężczyzno! Nie ma obowiązku może przytyć 20 kilo, ale koło dziewięćdziesiątki trudno mieć figurę (i zdrowie) nastolatki.
Czy facet żeniąc się nie zdaje sobie sprawy z tego, że nie wskakuje w ramki ślubnego zdjęcia, tylko zaczyna brać udział w pewnym (czasami bardzo) dynamicznym procesie zwanym małżeństwem lub rodziną. Gdzie wydarzają się różne rzeczy: zmienia się ilość tej rodziny członków, ich wiek, prawa, obowiązki (do niektórych się dorasta, z innych, z czasem, można się zwolnić) i WYGLĄD! Człowiek- mężczyzna oczywiście nie "tatusieje" lub "dziadzieje" z czasem. On jest zawsze piękny, młody, zgrabny i zawsze ma poczucie humoru.

Najpierw coś Ci wyjasnię na moim przykładzie, dla mnie przysięga małżeńska nie ma żadnego znaczenia. To jak ślubowanie żolnierzy w PRL, gdzie musieli przyrzekać wierność sojuszowi ze Związkiem Radzieckim. I nikt tego nie traktował poważnie, ale każdy ślubował. Póki co nie da się w Polsce wstąpić w związek małżeński bez tej przysięgi, więc taką przymusową jej wersję trudno traktować poważnie.

Teraz do sedna Twej wypowiedzi. Odwracasz kota ogonem. Sugerujesz, że skoro przysięga, to już kobieta może się przerobić na ciocię ChrumChrum, a facet ma to po prostu akceptować. Każdy sobie zdaje sprawę, że 20 latka wygląda inaczej, inaczej 40 latka, a jeszcze inaczej 60 latka. Ale to nie znaczy, że gdy ślubuję ze zgrabną dajmy 30-latką, po 2 latach mam mieć w domu King Konga, zamiast zgrabnej 32-latki. Tak samo 60 latka też nie musi wyglądać jak monstrum, może być zadbaną 60-latką.

Szczerze i brutalnie - brzydzą mi się tłuste kobiety i w życiu bym z taką do łóżka nie poszedł. Tak samo jakbym nie poszedł z kobietą, która się nie myje.

Co do facetów, to nie wiążę się z facetami, więc nie będę się odnosił, za wysoki poziom abstrakcji dla mnie.

No moj drogi! kladz sie!! odbedzie sie lincz!!

Umarlam hahahahaha, tarzam sie po podlodze, przepraszam ale Ty jestes taka zabawna opisujac swoj dramat, ze nie moge sie powstrzymac. Hahaha ja Cie z checia przygarne zebys mi tak opowiadala w domu przy porannej kawie:))))

No  dzieki Lupusowwi kolejny raz odkrylam jak ciezka dolegliwoscia jest "kochanie za bardzo".
Powinnam obydwu zdradzic zaraz przy pierwszych oznakach lysienia a popasc w rozpasanie po pierwszym kilogramie ponad norme....
.. a ja dusze kochalam... i to nie bylejaka dusze!... tylko taka kompletnie popaprana i powyginana na wszystkie strony...

Do repertuaru moich mow odtracajacych (bo z czestotliwoscia raz na tydzien mam prosby blagalne o seks) dodaje zatem:
"Przepraszam ale nie mam ochoty na seks z Tobac bo sie zaniedbales (wylysiales, pogrubiales, masz syf w domu, nie maswz pieniedzy, nie uprawiasz zadnego sportu i jesz smieciowe jedzenie)... A! i bym zapomniala, i nie czytasz ksiazek.

Tekst o smieciowym jedzeniu jest najbardziej zjadliwy bo on jest mezczyzna widzacym tylko dwa rozwiazania
1. Jesc smieciowe jedzenie
2. Nie jesc wcale

no i wtret o sporcie tez jest z tych ciezkiego kalibru bo sa tu rozwiaznia:
1. nie bede cwiczyl
2. bede cwiczyl od pierwszego (wkrotce, wnet)

o lysieniu juz nie wspomne... bo wlosy byly przedluzeniem jego meskosci... a teraz to musi sobie nabyc  Alfa Romeo Giulietta zeby zniwelowac niedobory

... a na koniec PIENIADZE ... tu najbardziej popisalam sie jako osoba "kochajaca za bardzo"
Szkoda gadac! Powinnam powiedziec "spadaj dziadu"... a ja sie zakochalam