dlaczego zdradzani sa glupi... - Netkobiety.pl

Heh... To witam w klubie. Ja już piórka pozbierałam do woreczków. Teraz opracowuję niezniszczalna konstrukcję na nowy "stelaż". Nowe skrzydła będą niezniszczalne.

Polecam zebro Adama (ewentualnie mozna zmienic imie ..)

Muszę Cię zmartwić. Potrzebujesz pomocy bardziej niż niejedna z nas. Nie wyszedłeś z roli ofiary. A z takim bagażem trudno budować następny związek...

Po raz kolejny prosze o kulturalną wymianę zdań a nie obrażanie się nawzajem i dogryzanie. Kolejne upomnienie którejś z moderatorek będzie skutkowało banem. Wracajcie do tematu wątku, który przecież jest bardzo ciekawy i pewnie wielu osobom pomógł.

O słodki Jezu!
Dziś będzie chyba trochę filozoficznie - bo taki mam nastrój
Zanim jednak przejdę do sedna to chciałabym tylko powiedzieć, że nie zamierzam z nikim podejmować polemiki na temat tego co się działo w moim życiu rodzinnym bo o takich rzeczach mogę dyskutować i dyskutuję z osobami, które są ze mną na co dzień w realu, i które miały okazję oglądać fakty. One mogłyby mi ewentualnie zarzucić kłamstwo. One wiedzą jak było oraz kto kogo zostawił w moim pierwszym małżeństwie, kto kogo w drugim. Gdybania i przepychanki na temat kto tu pisze o sobie prawdę, a kto kłamie nie mają sensu i tak jak wiele osób zauważyło - przychodzimy tu po pomoc w ciężkich chwilach życia. A skoro się tu zjawiłam to najwyraźniej jest mi ciężko bo ufałam mężczyźnie, z którym założyłam rodzinę, a on nas zdradził - mnie i naszą córeczkę.
Ten wątek nie jest o tym, że dzieci kochają ojców (choćby alkoholików, czy narkomanów), że za kryzys w związku odpowiadają w większym czy w mniejszym stopniu obydwie strony (choć nie zawsze i mogę podać na to naukowe przykłady), ale zdrady winny jest zawsze i tylko zdradzający. Każdy jeden psycholog czy terapeuta to powie. 
Wracając zatem do tematu wątku: jakoś ciągle pobrzemiewa mi w głowie pytanie "Dlaczego zdradzani są głupi?"
No i nasuwa mi się taka myśl, że dlatego, że mają klapki na oczech. Najgorsze, że mają je i w trakcie gdy są zdradzani, ale też i później, gdy cierpią, gdy pogrążają się w bólu, gdy nie mogą znaleźć odpowiedzi na pytanie: dlaczego on/ona to zrobił/zrobiła???
W jednej wspaniałej książce znalazłam chyba odpowiedź na to pytanie. Otóż mamy wbite do głowy pewne stereotypy: mąż to mąż, powinien być taki, taki, taki, żona to żona, powinna być taka, taka, taka. Wiadomo jaki/jaka -  wpaniały/a opiekuńczy/a, wyrozumiały/a, kochający/a itp. I beż względu na wszystko co się w danym małżeństwie dzieje patrzymy na naszego partnera przez pryzmat tych steretotypów. A powinismy patrzeć przez pryzmat faktów, tego co robi, co mówi, jak nas traktuje. Na tej podstawie powinniśmy oceniać jakim jest człowiekiem, a nie trwać przy postawie "przecież on jest moim mężem/żoną". Myślę, że byłoby nam wtedy łatwiej reagować na rzeczy, które nas krzywdzą czy upokarzają i w jakiś sposób się przed nimi bronić, a wówczas ten ból psychiczny byłby mniejszy. 
Co o tym myślicie?
Życzę wszystkim miłego dnia i dużo wewnętrznego sloneczka!

Wybacz mama niki ale teraz mam wrażenie, że nie podejmujesz polemiki tylko z tymi, którzy się z Tobą nie zgadzają. Nie chcesz na forum roztrząsać spraw rodzinnych. Bardzo szlachetnie. Ale jak do tej pory chętnie roztrząsałaś i opisywałaś dość szczegółowo sytuacje. Obrzucać męża błotem- bardzo chętnie, ale siebie? A za co? Troszkę samokrytyki jednak by się przydało, bo z całym szacunkiem ale teraz to wydaje mi się, że zarzuty Tobie tu postawione nie były bezzasadne. Mnie osobiście to nie przeszkadza;). Ale nachodzi mnie myśl, że ja....też bym Cię zostawił. Brutalne ale chociaż szczere. Ludzie absolutnie bezkrytyczni wobec siebie w żaden sposób nie uszczęsliwią nikogo i nic dziwnego, że obaj panowie nie wytrzymali. Nikt nie wytrzyma. I nigdy nie będziesz szczęśliwa jesli tego w sobie nie zmienisz. Dopóki ktoś głaska po głowie- to przyjaciel, a jak się ze mną nie zgadza-to wróg. Z taką postawą nie stworzysz szczęśliwego związku nigdy. Dlatego pomyśl o tym a może jeszcze coś dobrego w życiu na Ciebie poczeka. I proszę nie wypowiadaj się za psychologów- chyba, że nim jesteś. Wątek zdrady jest do rozwinięcia. co innego walczyć z poczuciem winy a co innego nie mieć go wcale.I wiem co mówię bo.... zaskoczę wszystkich ale jestem właśnie psychologiem.

Zdrada bardzo mądre co piszesz. Żaden psycholog nie doradzi zdradzać małżonka, bo ten jest zły. Ja prowadzę terapie małżeńskie od wielu lat. A w życiu przyszło mi przeprowadzić terapię samemu sobie. I choć jestem psychologiem i powinienem pamiętać o pewnych rzeczach, zaniedbałem żonę. Doprowadziłem do tego, że uciekła w ramiona innego mężczyzny. Rozumiem wasz żal czy złość. Ale do rzeczy. Zawsze staram się małżeństwom które do mnie przychodzą nakreślić problem w ich związku. Dotrzeć do nich i każdemu z nich z osobna (podkreślam- każdemu) uświadomić jego własne ułomności. Trzeba pracować nad związkiem, nad sobą samym szczególnie a nie oglądać się na to, czy mój partner jest gorszy niż ja. to bardzo niedojrzałe. tylko praca nad własną osobą przynosi prawdziwe efekty i jeśli tak się dzieje często związek udaje się uratować. Postawa taka jak mama niki jest typowym przykładem osoby z problemem. ale jej największy problem leży w niej samej. Nie posiada krytycznego spojrzenia na siebie. Praca nad błędami? Owszem. Ale męża. ja jestem ok. W psychologii zaleciłbym pracę nad mama niki. W życiu, jako zwykły szary facet, pewnie zostawiłbym ją. Nie oczekujcie cudów. Mężczyznom trudno zrozumieć kobiece przesłanki i trzeba ich naprowadzać. Kiedy terapia? Kiedy jest jeszcze co ratować. kiedy nie ma najistotniejszej rzeczy, jaką jest uczucie, należy się zdrowo rozstać. Podkreślam- ZDROWO. Kiedy mężczyzna nie kocha, żadna siła tego nie zmieni ani najlepszy psycholog. Piszesz, że mąż mama niki powinien był do niej dotrzeć.... A skąd wiemy, że nie próbował? Być może robił to wiele lat aż wreszcie coś w nim pękło. Skąd Wy macie pewność, że mężczyżni zostawiają ot tak po prostu. Mama niki pisze jasno, że mąż pół roku nie potrafił podjąć decyzji ze względu na dziecko i nawet próbowali terapii. To dla mnie oznacza, że jast odpowiedzialnym człowiekiem. Próbował wszystkiego by jakoś z nią żyć ale... nie dał rady. Nie mamy wpływu na swoje uczucia. jeśli kogoś nie kochamy nie nauczymy się tego. Zwłaszcza jeśli przez lata druga osoba doprowadziła do tego, że nas od niej odpycha. I nie można mieć za złe kobiecie czy mężczyżnie, że poczuł miłość do innej osoby, bo to nie jest od nas zależne. I to co powtarzam WSZYSTKIM. Nie ma większej krzywdy dla dziecka, niż dwoje rodziców żyjących ze sobą z dziwnie pojętego poczucia obowiązku. Lepsi rodzice szczęśliwi osobno niż nieszczęsliwi razem. I to napewno potwierdzę ja i każdy inny psycholog. Osoby takie jak mama niki chcą szczęścia w związku ale... tylko dla siebie. Dlatego namawiam i ją i Was do przyjrzenia się sobie a wówczas uda Wam się w życiu jeszcze stworzyć coś pięknego. Pozdrawiam.

Kochana Zazdrości! Jesteś naprawdę bardzo mądrym człowiekiem. Nie wiem czy ktoś lepiej wypowiedziałby to, o czym napisałaś powyżej.
Dziękuję z całego serca.
mirek45 - nie znasz mnie (jak piszesz) ale już zrobiłeś mój rys psychologiczny. Tylko co to wnosi do tematu "Dlaczego zdradzani są głupi"? Jeśli chcesz to załóż wątek "Wiwisekcja mamy.Niki" - nie mam nic przeciwko. Załóż tez wątek "Dlaczego mąż, który od lat nie kocha żony, decyduje się na adopcję dziecka" - chętnie poczytam co na to powie profesjonalista.
Notabene mam już swojego osobistego psychoterapeutę i temat "co sie wydarzyło" jest z nim przepracowywany. W tym wątku szukam mądrych wskazówek osób, które mają taki sam problem jak ja i emocjonalnie próbują wyjść lub już wyszły na prostą.
Ponownie pozdrawiam.

ZDRADA! Taką postawę chciałem tu znależć . Jesteś kobietą, która potrafi ugryżć problem ale przede wszystkim osobą, zdolną do przemyśleń i przyznania się do błędów. O czym świadczy choćby fakt, że w końcowym etapie dajesz szansę niejakiej Lilli, choć w pierwszym odruchu mocno ją skrytykowałaś. I nie twierdzę, że nie miałaś racji. Mnie też nie podoba się to, w jaki sposób podeszła do mama niki. Krytyka też musi być w odpowiednim wydaniu. Wsiadłem trochę na mama niki nie dlatego, ze mam jakieś uprzedzenia, ale chciałem trochę chlusnąć w jej stronę kubeł zimnej wody. To czasem niestety jedyny sposób na dotarcie do ludzi z takim problemem jak ona. mama niki ma poważny problem z.....nie dostrzeganiem problemu. i nie chcę jej krytykować ale właśnie ona wydaje mi się tu osobą najbardziej potrzebującą pomocy, właśnie dlatego, że sama tego nie widzi. Jest przepełniona poczuciem krzywdy, zalu, pretensji do losu i to normalna reakcja po zdradzie. Ale trzeba dotrzeć do sedna sprawy. nie jest tak, że jako psycholog akceptuję zjawisko zdrady. NIE. Zdrada jest ostatnią i najgorszą rzeczą jaka dotyka nas w nieudanym związku. Nie popieram faktu jej zaistnienia ale zawsze staram się dotrzeć do przyczyn takiego zachowania. Co się stało, co się wydarzyło, że doszło do zdrady. Zdrada zawsze ma jakieś podłoże. I jeśli to podłoże jest chorobliwe ( sexoholizm) to inny temat. Ale jeśli związek trwał wiele lat i zakończył się zdradą, to były jakieś przyczyny. I tych przyczyn należy się dokopać. nie płakać nad rozlanym mlekiem i pogrążać się w bólu. Postarać się realnie ocenić sytuację, by powoli stanąć na nogi będąc świadomym własnych zalet ale i ułomności. By w przyszłości, dzięki odpowiedniej pracy nad sobą uniknąć podobnych błędów i stworzyć zdrowy, partnerski związek oparty na wzajemnym szacunku i zaufaniu. Jeśli chodzi o mama niki to naprawdę zainteresował mnie jej przypadek. Tkwi w niej głęboko zakorzeniony problem. I wierzcie mi lub nie ale bardzo chciałbym jej pomóc. Gdyby to było możliwe chętnie zaprosiłbym ją do naszej poradni. Wykrzycz się, wyżal ile trzeba a potem... pozwól sobie pomóc. dotrzyj do swego wnętrza. Mama niki jest osobą zdradzoną po raz kolejny. warto zastanowić się nad tym, dlaczego tak się stało. Co było tego przyczyną. I nie po to aby wpędzać się w poczucie winy ale aby zrozumieć mechanizm własnych zachowań. Pisałem delikatnie, ostrzej, potem całkiem hardcorowo;). Nic do niej nie dociera. Ma kobieta ogromny problem z przyznaniem się do własnych błędów. Najłatwiej obarczyć winą cały świat, ale to nie rozwiąże problemu. Problemu który ja widzę w niej samej. Jeśli nie zacznie pracy nad sobą, każdy następny związek zakończy się mniej lub bardziej boleśnie. Trudno jest kochać ludzi tak mocno skupionych na sobie. A Ty Zazdrość dotarłaś już do tego etapu, w którym z powodzeniem mogłabyś zastąpić mnie w pracy . Gratuluję. Potrzeba charakteru aby to osiągnąć. Takiego charakteru życzę każdej z Was. Szczególnie Tobie mama niki. Dużo pracy przed Tobą ale im szybciej to zrozumiesz, tym szybciej wyjdziesz na prostą. na prostą czyli nie pozbierasz się po kolejnej zdradzie, ale nauczysz się żyć świadoma własnych wad i licząc się z drugą osobą i jej potrzebami. Pamiętaj. To co dajemy wraca nam się podwójnie. Oby teraz wracały do Ciebie dobre rzeczy. Takie naucz się dawać:). Pozdrawiam.

Mirek - ale ja wiem jaki mam problem. Zazdrość dokładnie go nazwała. I ten problem rozwiązuję ze swoim terapeutą. Niestety faktycznie nie słuchasz innych.
A przyszlo Ci do głowy, że może mój mąż obwinia za swoją zdradę cały świat tylko nie siebie?
Oj! Nie chciałabym jednak trafić do Twojej poradni. Powodzenia w życiu zawodowym.

Mama niki bez względu na to do jakiej poradni trafisz, żaden terapeuta nie będzie w stanie Ci pomóc jeśli nie będziesz z nim szczera. A w Tobie właśnie tej szczerości nie mogę się dopatrzeć. Kochanie za bardzo? To duży problem. Ale czy Ty wiesz mama niki co to znaczy kochać? Kogokolwiek prócz siebie samej? I tu jest pies pogrzebany.

A moja historia...
A ja jestem z rozbitej rodziny, nieszczęśliwej, smutnej, gdzie moja mama dała się poniżać, zdradzać, pracować jako jedyna na całą naszą piątkę, kiedy ojciec robił długi i nigdy jej nie szanował. Nie bił jej, ale wrzeszczał, na nas wszystkie w domu, dla dzieci też nie był wzorem...
Rozwiedli się, całkiem niedawno. On kogoś ma, ale nie utrzymuję z nim kontaktu, nie chcę.
Moja mama kogoś ma, jest szczęśliwa, spełniona, chce pójść na studia pomostowe, zrobiła prawo jazdy, wyremontowała mieszkanie... już dwie córki wyniosły się z domu, więc jest zapraszana na obiadki... zadowolona z życia kobieta.
I chcę brać z niej przykład. Nie z tej słabej, zaharowującej się osoby, ale z tej silnej kobiety, która mając prawie 50 lat wywróciła swoje życie do góry nogami, chodzi na randki, jeździ za granicę i w końcu jest zadowolona z życia.
I ja też nie powielam starego wzorca. Mam nowy. Mój związek oparty jest na równości, pomocy i zaufaniu. Wiem, że czeka mnie jeszcze dużo pracy, ale dam sobie radę, nie chcę, aby spotkało mnie to samo. Mojej mamie się udało wyrwać z toksycznego, smutnego związku, ale nie wszyscy mają taką szansę.
Prawda, najważniejsze to kochać siebie. I ja kocham, bo mój mężczyzna mnie kocha i to okazuje. I naprawdę może być lepiej, jeśli się uwierzy w siebie i spróbuje. Chociaż troszeczkę.

Dziękuję, przekażę. Czy sam przekażesz jak będzie na następnym czyszczeniu?
I tu kończę z Tobą dyskusję by nie wprowadzać więcej bałaganu do wątku.

Mama niki szczerze powiedziawszy nie bardzo rozumiem tego ostatniego posta ale ja jestem ten głupszy gatunek , to może mam prawo. I nawet nie chcę się zagłębiać w temat, bo widzę, że tu faktycznie "bez pół litra nie rozbierzesz" hehe.

Cześć a ja teraz z innej beczki: jestem załamana, były napisał mi właśnie długiego maila, w którym pisze o wszystkich swoich problemach jak do przyjaciółki i o tej drugiej też, bardzo chce ze mną porozmawiać i utrzymywać kontakt, napisał też że odświeżył dawne kontakty z kobietami ale trzyma je na dystans, siedzę i płaczę, jak się nie odzywa jest ze mną dobrze a jak tylko coś napisze mam dół, nie jestem wcale wyleczona, gubię się w tym wszystkim, help!

Maxi, kochana. Musisz się od niego odciąć. Niech sobie poszuka innej przyjaciółki. Nie dając Ci spokoju, powoduje, że nie możesz "zaleczyć".
Musisz to jakoś ukrócić, bo za każdym razem będzie "rozgrzebywanie ran".
Ja chyba poprosiłabym, żeby nie pisał. Ale cóż, nie wiem, jak Ty się na taki sposób zapatrujesz.
Trzymaj się.

Monia nie ma tu żadnych kłótni. Przynajmniej ja nie mam ochoty do nich dążyć. Zaglądaj sobie ze spokojem:). Jakoś tak wyszło, nie wiedzieć czemu. Ale ja do nikogo nic nie mam Boże broń. Do mama niki zwłaszcza. Raczej mi jej żal. Oby znalazła w życiu to co ważne. Wpadłem z uśmiechem i chęcią pogadania ale moje myślenie zdaje się jest nie na rękę tutaj. a użalać się nie mogę i nie chcę nad każdym, bo nie widzę w tym sensu. Trzeba się brać z życiem za bary:)) Pozdrowienia

dobrze robisz maxi że nie odp. i nie rób tego bo polegniesz na całości. najlepiej by było gdybyś zmieniła pocztę internetową przestała korzystać z tej skrzynki zakładając całkowicie nową. bo to że ty się nie odzywasz to nie znaczy że ci nie jest źle, bo to on się odzywa do ciebie.
Mi do dziś psuje humor na cały dzień kiedy chociaż były mi się tylko śni !!! chodzę wkurzona i mam dość tego.
po ostatnim razie kiedy pisał do mnie smsy że chcę wrócić że tamta okazała się zupełnie inna kobietą niż myślał że bierze ślub tylko dla dziecka itp itd stwierdzam jedno że to był kompletny kretyn. a ja byłam głupia ślepa no bo byłam nie ma co tutaj gadać.
dasz radę musisz odciąć się od tego "waszego" malutkiego światka, bo wiem że kiedy logujesz się na pocztę to serce podchodzi ci do gardła. a kiedy nie ma od niego wiadomości czujesz lekki smutek. tak to jest ........ niby czegoś nie chcemy ale jednak oczekujemy ..... ale CZEGO ?? trudno powiedzieć. też tak miałam chciałam usłyszeć że żałuje że kocha że chce mnie a nie ją. ale kiedy to usłyszałam nagle mi przeszło. już nie chcę, i nie czułam się tak fajnie jak myślałam że będzie fajnie

bez serca, jak loguję się na pocztę modlę się aby nic od niego nie było, naprawdę dobrze się czuję gdy nie mam z nim żadnego kontaktu a tu jeszcze pisze mi o tamtej, szok, nie chce nic wiedzieć, smieszne to dla mnie jest że on nadal uważa mnie za przyjaciółkę i terapeutkę, że nic do niego nie dotarło, ze kompletnie nic nie zrozumiał, ze nie ma zadnych wyrzutów sumienia i dlatego nie rozumiem facetów, to dla mnie osoby z MARSA.

to maxi zjedź go raz a porządnie i będzie spokój albo tak jak mówiłam wcześniej zmień adres skrzynki i po kłopocie po co masz to czytać kasuj odrazu może te wiadomości po cholerę masz czytać te bzdury ..... co za łajza kolejny czub który myśli że będzie miał każdą i byłą i kochankę i jeszcze aktualna kobietę

ZAZDROŚĆ. Pofatygowałem się do postu 14 i 50 jak mi "zaleciłaś":). I teraz. Mówimy, że mężczyżni nie są zli tylko my się godzimy na ich złe traktowanie;). No jakoś dla mnie to masło maślane. Przecież to jedno i to samo. Jesteśmy biedne przez nich:)). Ale jesli chodzi o post 50 to brawo Zazdrość. Sam lepiej bym tego nie opisał a to prawdziwy mechanizm. Tu zgadzam się z Tobą całkowicie. Dokładnie tak to wygląda w wielu przypadkach. Nie zgodzę się, że w każdym, bo i kobiety potrafią być egoistkami, ale wiele związków tak wygląda właśnie. Owszem, należy dbać o partnera ale nie zatracając w tym siebie i własnych potrzeb.

spotyka sie dwóch psychologów;
   -widzę i słyszę kaziu ,że u ciebie wszystko dobrzę, a jak u mnie ?

           witam płeć piekną poddaną psychoanalizie

Nie odezwałam się choć nie powiem korciło mnie aby coś napisać tak jak Monia sugerowała, zastanawiam się dlaczego tak jest że oni się jednak potem odzywają i do Moni i chyba do bez serca, po co tak robią? nudzą się? czy chcą mieć furtkę? czy ot tak sobie bez zastanowienia i bez sensu? Nie wiem, to dla mnie za dziwne jest i mój umysł tego nie ogarnia, za głupia jestem, właśnie zgodnie z nazwą wątku.

Sama się mądrzę, daję rady innym a sobie pomóc nie umiem, raz jest dobrze a raz źle, wystarczy coś takiego i człowiek rozsypuje się na kawałki, za duzo mysli, za bardzo analizuje i cała robota na darmo, znowu trzeba sie podnosić krok po kroku, tylko czy wystarczy mi siły, nie wiem.

No to Maxi, ja Ci i tak zazdroszczę, że dopóki się nie odzywa jest w porządku. Do mnie się wcale odzywać nie musi a i tak w porządku nie jest ;P
Mam wrażenie, że trochę niezadobrze odrabiam zadanie domowe dla niekochających siebie. Znaczy niby jakoś idzie ku lepszemu, tylko urodziło mi się chyba nie do końca poprawne credo życiowe Odnajduję w sobie coraz więcej stoickiego spokoju popadając równocześnie w głębokie przekonanie, że:  jestem brzydka, nudna i nieciekawa, nikt nie będzie mnie nigdy potrzebował więc mam sobie dać spokój z jakimikolwiek oczekiwaniami, ale nie powinnam się tym martwić, bo przecież zawsze można w ramach rekompensaty zająć się interesującym hobby

Zazdrość kocham Ciebie! uśmiałam się do łez
Takajka dziękuję za wsparcie też Cię kocham i Fajkę i wszystkie na tym forum
Amen.

Zazdrość ja Ciebie też kocham Wszystkie Cie tu kochamy Jesteś wspaniała !!!

Zazdrość, Maxi, Fajka, Median, Monia, wszystkie netkobitki tak wogóle co ja bym bez Was zrobiła, przeciez Wy dodajecie tyle energii i siły. Dzisiaj pójde spać z uśmiechem na twarzy dzięki Wam

Oj Zazdrość. Wchodząc tu raczej obserwuję kobiety i ich zachowania. Psychologią zajmuję się na co dzień i to wystarczy. Tu wszedłem jako normalny człowiek, który ma wady tak samo jak Ty i każdy inny. Naprzykład nerwus jestem i poniosło mnie trochę, fakt. Może zrobiłem przykrość mama niki, bardzo ją za to przepraszam. Niepotrzebnie się uniosłem. Ale o ile w pracy musze nad sobą panować o tyle w życiu odporność na wiedzę działa na mnie jak płachta na byka. Nie neguję kobiet ale staram się pojąć Wasze zachowania. A fakt, że pewne rzeczy są nie do pojęcia:). Np. to, że niektóre z Was tutaj wymyślają sobie problem( sorki ale tak jest), czytają o nim i "podciągają" się pod objawy. Nie jesteście obiektywne w stosunku do siebie. Pielęgnujecie tu swoje żale i wielką krzywdę jakiej doświadczyłyście. Po co? Może lepiej wyjść do ludzi, spojrzeć na  świat realnie. Ale wasza wola. Przepraszam jeśli któraś poczuła się urażona prawdą na swój temat. Zwłaszcza mama niki daję już spokój, bo ona chyba teraz cierpi na manię prześladowczą;). Nie każdy kto się z nią nie zgadza musi być zaraz jej mężem, kochanką, czy Bóg wie jakim jego krewnym:)). Spokojnie:). Fakt. Kobieca natura jest niezbadana:).Nam mężczyznom, choćbyśmy nie wiem ile ksiąg przeczytali pewnych zachowań zrozumieć się nie uda:) A może ja mam problem bo jestem rozwiedziony? hihi Nie wydaje mi się ale kto wie. Przecież Wy wiecie lepiej;)

Witam wszystkich przed długim weekendem!
Nie wiem z jakiego powodu (ale co to za różnica? ) mam dziś tak dobry humor, że chciałabym podzielić się nim, gdyby to tylko było możliwe, ze wszystkimi, którym jest smutno.

Chyba niejedna z nas czuje się na to za głupia. Ale myślę, że faceci z grubsza dzielą się na tych dojrzałych i niedojrzałych emocjonalnie. Może to jest jakaś wskazówka?

Zazdrość - ja tez Cię kocham!

Empatyk -  dziękuję Ci za to, że w jednym z wpisów skierowanych do mnie uświadomiłeś mi, że życia nie da się przeżyć inaczej jak tylko dzień po dniu. Buziak!

Mirek - mnie nie musisz przepraszać (nie wiem jak innych Forumowiczów). Nie czuję się ani dotknięta, ani obrażona, ani zdyskredytowana, ani zaszczuta ani... ani... Twoje zachowanie to Twój problem - tego uczymy sie w tym wątku. Dziękuję Ci zatem, że jesteś "dobrym materiałem do ćwiczeń" Poza tym  możesz mieć na mój temat zdanie jakie tylko chcesz, inni zapewne mają swoje zdanie, a ja mam swoje. Wszyscy mamy do tego prawo - to się nazywa tolerancja. "Nietolerancja natomiast rodzi się z przekonania, iż wszyscy powinni się z nami zgadzać i postępować na naszą modłę. Jest postawą kontrolującą, która wyrasta z naszych lęków i nastawień obronnych" - polecam lektury psychologiczne.
I zgodnie z sugestią Zazdrości też chciałabym Ci zrobić dobrze
Otóż nigdy nie twierdziłam, że jestem bez wad. Ba! Nawet napisałam wyraźnie, że jestem DDA i osobą kochającą za bardzo. Te dwa magiczne hasła dla każdego psychologa niosą komplet informacji o toksycznych, destrukcyjnych zachowaniach i schematach myślowych.
Jeśli rozmawiasz z nami na forum, to czytaj proszę co piszemy - w myśl złotej zasady: ślepy w karty nie gra

Mama niki. Cokolwiek tam sobie nie myślisz bardzo mnie cieszy, ze nie czujesz się ani dotknięta ani urażona, bo... urazić Cię absolutnie nie chciałem. Nic do Ciebie nie mam mama niki, tylko odebrałem Cię ( nie gniewaj się) jako osobę bardzo skupioną na sobie, choć twierdzisz, że jest inaczej. Tak czy siak proponuję zakopać topór wojenny, bo wcale nie miałem na celu obrażania tu kogokolwiek. Jeśli odezwała się we mnie męska szowinistyczna świnia;) - przepraszam raz jeszcze. A jeśli stałem się dobrym materiałem do ćwiczeń to, jak Ty to mówisz mama niki , na zdrowie. ). Jeśli coś to wniosło pozytywnego, to niech i tak będzie;). Pozdrawiam Cię.                        Monia. Mój ton nie był sarkastyczny, może tak odebrałaś. Ja kilka lat temu też siedziałem w necie godzinami i szukałem ratunku. Bo łatwo radzić innym ale najgorzej pomóc samemu sobie. Wierz mi, ze dopiero wyjście do ludzi, do świata zewnętrznego pozwoliło mi wrócić do równowagi.

Nokaut-
Mirku, prosze czy jako psycholog moglbys nas wspomoc swoja rada bo wyczuwam w Tobie ogromna chec niesienia pomocy.. Prosze powiedz jaki jest Twoj, wynikajacy oczywiscie z praktyki zawodowej, stosunek do ostatniego "kroku" terapii love adiction w swietle Twojej wypowiedzi "Pielęgnujecie tu swoje żale i wielką krzywdę jakiej doświadczyłyście. Po co? Może lepiej wyjść do ludzi, spojrzeć na  świat realnie"
Wskazowka: odowiedzi nie znajdziesz w internecie.

I to jest moja wada wymieniona wczesniej. Przepraszam. Znow sie nie powstrzymalam.

Zwracam sie jednak do dziewczyn... i do Mirka.
Mirku nie dales mi spac dzis w nocy.. to ten testosteron w czcione, wiedzialam.
To bardzo dobrze, ze mirek zajrzal na to forum tryskajac i ociekajac swoimi niezaleczonymi problememi.
Uswiadomilam sobie jak wielu ludzi znam z ktorymi sie rozumiem... a z innymi takimi jak Mirek nie rozumiem. Przypomnial mi on bolesnie sposob komunikowania sie z moim pierwszym partnerem. Znaczy jest ich wiecej
Probowalam do niego dotrzec na rozne sposoby, prosilam o terapie. Nie dalo sie.
wiem ze on musi sobie znalezc kolejna ofuare z love adiction bo nie umie funkcjonowac inaczej i nie pojdzie po pomoc do terapeuty bo tak jak Mirek uwaza, ze jest to "wymyslaniem sobie problemu" a nie tak jak my to robimy nazwanie problemu i uczenie sie radzic z nimi. I jesli Mirek nie poprosi o pomoc fachowca to nie poradzi sobie ze soba, bo niestety on sam jest dla siebie najwiekszym problemem. Ja wiem, ze rozmiar bolu jakiego doznajemy po utracie osoby kochanej kaze nam wniknac w siebie. Tylko ze skutkiem tego wnikniecia nie moze byc przekonanie, ze ot po takim przezyciu to stalem sie domoroslym psychologiem.
Wiem, ze dla Mirka jak i dla mojego bylego meza najbardziej bolacy fakt jest w tym, ze powyzsze zdania wypowiedziala kobieta.
Jesli na kogos cokolwiek dziala jak "plachta na byka" to juz jest sygnal ostrzegawczy, ze trzeba szukac pomocy. Przyznaie sie do tego ze potrzebujemy pomocy nie jest rownoznaczne z przyznaniem sie ze jestesmy wariatami i juz sie nie liczymy w spoleczenstwie. Przyznanie sie do swoich slabosci jest pierwszym krokiem do pokonania ich.
Problem z Mirkiem, czy z moim mezem nie polega na tym, ze on jest zlym czlowiekiem, podlym i diablem wcielonym.
Problem polega na tym ze on nie umie sluchac. Wybiera sobie 1-3 zdania z tekstu i ON JUZ WIE.
Dlaczego wie? Bo zna zycie, bo pogoda marna, bo w filmie tak bylo... no on wie i juz i nie bedzie sluchal, analizowal bo po co skoro wie i przejrzal nas na wylot i plachta zadzialala. Ale taka frustacja tlamszona latami musi znalezc ujscie, wiec nie sluchamy co kto mowi dokladnie, wazne ze choc troche cos nam przypomina i mozemy wypluc to z siebie. W pracy mamy hamulce bo nas wywala... w domu NIE mamy... zwlaszcza jak krzata sie obok persona z love adiction. Komu latwiej przywalic piescia w zebra? Komu latwiej nawtykac za nic.... no tak, mozna jeszcze szukac naszej plachty na byka anonimowa na forum internetowym, zeby pozbyc sie tej frustracji.... a wtedy ULGA... ale na krotko.
A ta plachta to ostra reakcja na wlasny bol pieczolowicie tlamszony. Dlaczego?
U mojego eks, matka byla niedostepna emocjonalnie i nadal zyje z nia w ciaglym konflikcie, lagodzonym na krotkie momenty "udawaniem" pozytywnych emocji i sztucznym wypowiadaniem cieplych slow jako metody mnipulacji.
A co u Mirka nie gralo w domu rodzinnym.. nie wiem. Pierwsza jego reakcja powinno byc luzackie zaprzeczenie.
Chcialam bardzo zmienic mojego bylego meza. Kochalam go nad zycie... Byl madry (chodzi tu o wiedze) i bardzo dowcipny. Wszyscy sie dziwili ze mozna smiac sie z dowcipow meza po 20 latach. Mozna! Gdyby nie to ze byl uciazliwy emocjonalnie, bolesny, raniacy... nadal bylabym przy jego boku.... bo jest wspanialym czlowiekiem.
Moze bylismy skazani na niepowodzenie mimo naszej "madrosci"... bo nasze emocje byly chore. Caly odziedziczony swiat emocjonalny byl chory.

to tyle...
Dzis wiem, ze relacje z mezczyznami moga byc calkiem inne. wiem ze mozna miec rozne zdanie na rozne tematy.
Jesli chodzi o to forum...i jego meska czesc.
Dziekuje Dunkis, ze sie ze mna nie zgadzales i nie zgadzasz i masz inne zdanie w wielu kwestiach, ze wywolywales mnie do tablicy. Dziekuje dlatego, ze wysililes sie by poznac moje zdanie i nie oceniasz ludzi z gory. Z takim facetem mozna isc do przodu i mozna sluchac i chciec sie zmienic bo wiadomo, ze mowi on do mnie i dla mnie a nie musi na mnie zwalic calej swojej frustracji za rod kobiecy i za niemoc. Zainspirowales mnie do zmian.. Dziekuje bardzo, ze chce Ci sie tu zagladac.
Dziekuje Morfeusz, ze sie ze mna nie zgadzasz w wielu sprawach. Czasem zmieniasz zdanie a czasem ja je zmieniam. Na tym polega dialog.
Emapatyk... chwytasz w lot i jestes dowcipny... Piszesz krotko i tresciwie... Dowcip o psychologach byl na 100% we wlasciwym czasie, we wlasciwym miejscu... i nie trzeba bylo nikomu tego tlumaczyc. wiedziales o tym bo szanujesz ludz i potrafisz ich sluchac.
To dobrze, ze Mirek tu wpadl, dziekuje. Dzieki Tobie wiem, ze nie musze sie juz starac abys mnie zrozumial i prosic abys mnie wysluchal. Zwroc uwage ile razy prosilysmy bys przeczytal o czym piszemy. Wszystkie o tym pisalysmy.... tys tylko  po ta "plachte na byka" przyszedl. I to Twoj problem co z tym zrobisz.
Mam tylko prosbe, ogromna. Nie odpisuj zanim nie odpowiesz na moje pierwsze pytanie.
i od razu tlumacze... nie nazwalam je nokautowym bo chce Cie pokonac i zwyciezyc. ABSOLUTNIE! Nazwalam je tak, bo mam wrazenie ze moj pierwszy maz kazde logiczne dzialanie w samoobronie traktowal jako nokaut.... wiec przez analogie i podobienstwo pomyslam tak o Tobie.

zatem dziewczyny, Mirek przyszedl tu po to, i chwala mu za to bysmy mialy kolejna lekcje. Przynajmniej ja.
NIE WSZYSCY MEZCZYZNI NAS NIE SLUCHAJA. Czasem moga nas nie rozumiec, ale wysluchaja. Odrozniajmy jednych od drugich. Nie myslmy, ze jak bedziemy bardzo sie starac to zmienimy tych pierwszych, nie myslmy ze jak trafimy wreszcie na wlasciwa kombinacje slow to otworzymy JEGO umysl na nas. Nie mamy takiej mocy sprawczej... i choc moze wiele z nas to boginie (ja niestety nie) to nie jestesmy Bogiem i cudow nie zdzialamy.
Ahimsa i pokoj z Toba Mirku.... a moze wlasciwa kombinacja slow dla Mirka to "Sezamie otworz sie!"
... nieeee... wiem, ze nie. Nie ma takiej kombinacji slow dzieki ktorej komus zachce sie chciec.

Dziewczyny   witam   po burzy , słoneczko juz wzeszło  i ogrzewa nasze dusze .
Zazdrość  ,niekochana72 ,Tamara 985 dzięki za buziaki  miłe to  wsparcie z waszej strony ja tam jestem uczuciowy kazdy taki gest  to  szkrzydeł dodaje .
Jestem na tym forum od niedawna i widze w waszych wypowiedziach zmiany  ,zmiany na lepsze na lepszą pogodę a to mnie cieszy.

  Mnie zdrada  żony  kosztowała  bardzo wiele  nie byłem do niej przygotowany , jeśli wogóle można sie przygotowac  na cios w samo serce.
   Niebyło wtedy  internetu   był alkohol który znieczulał ból  bo faceci trzymaja w sobie ,muszą byc twardzi ??   (tylko po co ) nie będą   nikomu mówić no bo jak chwalić się tu rogami    ,wcale to nie znaczy ,że wy  czy ja mam teraz lepiej bo jest internet  możemy  tylko  lżej to przejść i oby po raz ostatni.

  Jeśli chodzi o moje zdanie na temat przebaczenia    >tak przebaczyć >  a rozumiem  to.. >oznacza oddać  sprawcy winę .To on ma problem który próbował w cześci przerzucić na mnie.
                                      Nie  może być moja winą  że ufam drugiemu jabłuszku .
    Dwoje  ludzi  którzy tworzą  zwiazek musi łączyc    ZAUFANIE       bez niego nie ma co myśleć o milośći ,o życiu razem, o domu który powinien być ostoją zwiazku.

  coś mnie dziś naszło łza się cisnie na oko  jak powracająca wiara  do duszy . 

wiesz Fajka czesto teraz mysle o sobie "tamtej nocujacej na wycieraczce pana", przeciez nie jestem az taka glupia... to dlaczego bylam taka glupia.
To tak jak w alkoholizmie.... dotyka wszystkie warstwy spoleczne.. ludzie wyksztalceni, i bez wyksztalcenia, biedni i bogaci.
i jak w alkoholizmie duza czesc roboty mamy za soba gdy przyznamy sie do tego.

Caly problem polega na tym ze my NIE WIEMY co to znaczy kochac siebie, nie wiemy czy to robimy czy nie, czasem wydaje nam sie ze tak a czasem ze nie.... ale bladzimy. wydaje nam sie ze sie kochamy bo on dzis powiedzial ze pieknie wygladam i spojrzalam na to przychylnie na siebie w lustrze, albo ze siebie nie kochamy bo sie tak poswiecamy dla drania ze juz bardziej nie mozemy i patrzymy na siebie z pogarda.
A to nie tedy droga.
i co by nie mowic rodzimy sie na nowo przez placz (bez wyjatku)... jak noworodek.
Bylam dla siebie dzis dobra.