On chce się rozstać - Netkobiety.pl

Powiało optymizmem

No nie czytałem duzej czesci watku ale dobrze tego posta przeczytać. Glowa wyżej:)

Świeży optymizm i kosmiczne pozytywne zakręcenie? Brawo Ty To prawdziwy wiatr odnowy.

Pozytywne zakręcenie zaczęło się i to widać już w Twoim zachowaniu. Niektóre historie można szybko przetrawić i poukładać, ale są też i takie, na które potrzeba znacznie więcej czasu. Masz co robić, a jest tego sporo. Studia, taniec, terapia i no i oczywiście codzienne obowiązki domowe i rodzicielskie. Poza tym Grecja, Norwegia i Portugalia cierpliwie czekają na Ciebie
Ps. Co do zaufania i innych rzeczy to oboje wiemy, że w życiu nigdy nie mówny nigdy, jednakże nie będę rozwijać tego tematu. Po prostu czas pokaże jak ewoluuje Twoje życie, jaki nowy kształt przybierze. Więc niech ten wiatr odnowy dalej wieje.

Ci którzy przeczytali wątek od początku wiedzą, że moje rozstanie nie było moją decyzją. Ok, miłości pomiędzy nami to pewnie już od 2016 roku nie było, ale byliśmy u psychologa dziecięcego w związku z problemami córki mój były uważa, że powinnam mówić, że to była NASZA decyzja, podczas gdy to była jego decyzja. Nie czuję, się zobowiązana do mówienia dziecku że RODZICE tak postanowili.
Pogodziłam, się z tym, że zmarnowałam najlepsze lata w których mogła poznać kogoś fajnego, w których mogłam być szczęśliwa. Nie ma sprawiedliwości, prime time dla mężczyzny to lata 35-45, a dla kobiety 25-35, więc sorry ja straciłam dużo więcej niż on, ale czy dla świętego spokoju już odpuścić, nich będzie że rodzice?

Ja z tego związku wyszłam jako samotna matka z gigantycznym kredytem do spłacenia, a on że bardzo bardzo pokaźnym majątkiem i odchowanym dzieckiem.
Czy jeszcze to mam brać na siebie? Psycholog oczywiście młodziutka dziunia, że powinnam odpuścić dla dziecka i komunikować że oboje ją kochamy, że będzie dobrze, że to nasza decyzja, nie jest winna, że nie mogę zrzucać winy na byłego partnera, że to tata tak chciał. W jej ocenie wiedzę powinnam zachować dla siebie. Oceniłam jej profesjonalizm jako zerowy.

Ela, dziękuję , po prostu ja się poczułam, że nie dość że to ja została porzucona, to jeszcze mam brać na swoje braki coś co nie jest skutkiem mojej decyzji.
Nie dość że on mi przedstawia listę swoich wyjazdów, ja zaiwaniam na dwóch etatach, żeby jakoś godnie żyć. To jeszcze to.

Myślę, że do mnie nie będzie miała żalu, zresztą nie ma do mnie żalu. Powiedziałam, że mogę się nie wypowiadać na ten tamat, ale nie chce komunikować tego jako NASZEJ  decyzji bo to nie była NASZA decyzja tylko on ją podjął, a ja muszę ją wykonać.

Właśnie tego się obawiam, on bez problemu kogoś pozna, pojawi się jakaś młódka i będzie

Co do teściów, to tak uznali ze to NASZA decyzja mimo, że to JEGO decyzja i to boli bardzo boli

Tesviom możesz wyraźnie powiedzieć że to jego decyzją.
Ale córce nie musisz.
Jak będzie pytać,  to powiedz ze Ci przykro,  ale ma nadal 2 rodziców mieszkających osobno.
Ma pieniądze, niech ją bierze na te wyjazdy.
W ogóle ograniczyłabym czas z nim by nie słuchać głupot i zajęła się swoim życiem.

Słuchaj siebie i tylko siebie. Także uważam, że teściom i jemu powinnaś powiedzieć to głośno, żeby do nich dotarło.
Budujesz swoje życie na nowo i tego się trzymaj. Nie pozwól, aby ktokolwiek i cokolwiek przeszkodziło Ci w tym, a przede wszystkim on. Bardzo dobrze Ci idzie, chociaż lekko nie masz.
Uważam też, że powinnaś skończyć z tym pomaganiem jemu. Jak widać nadal traktuje Ciebie za przynieś, wynieś, pozamiataj, czyli  jego podejście do Ciebie nie zmieniło się. A skoro jest taki zamożny to niech zatrudni gosposię czy asystentkę.

Wcale nie musisz dostosowywać się czy do niego czy kogokolwiek innego. Jeśli już na coś zgodzisz się to będzie wynikać jedynie z Twojej dobrej woli, a nie z przymusu. Nie ulegaj jakiejkolwiek presji. Masz swoje zdanie, swój światopogląd. To Twoje życie i zajmuj się nim dalej. Niech ten wiatr odnowy w dalszym ciągu wieje i niech nie przestaje.
Poza tym Ty akceptujesz jego wybory, a czy on akceptuje obecną Ciebie i Twoje nowe życie, Twoje decyzje, Twoje zdanie?

minnie teraz poważnie. Nie daj Boże nie wciągaj małej w Wasze sprawy. To sprawa między dorosłymi nie wolno Ci jej tym obciążać. Dla niej ma być: mama i tata się kochali ale się niestety nie udało. Czasem tak bywa. I tyle.

NIE WOLNO CI jej wciągać. Nie mów o jej tacie zle. Nie utrudniaj kontaktu. Mow że się nie udało ale jest fajnym facetem ale się już nie kochacie. Ale to nie jej wina.

A jak zagrasz inaczej to miej świadomość co się moze stac. Ona może pójść w życie z Twoim obecnym stosunkiem do facetow (nie ufaj, im nie można wierzyć, oni cie skrzywdza, nie angażuj się bo to niebezpieczne). Oczywiście jakis facet może ja skrzywdzic - takie życie. Ale jeśli przekonasz ją że faceci są niebezpieczni to nikt jej nie skrzywdzi bo ona nie stworzy szczęśliwego zwiazku. Nie da się pokochać swini albo kogoś niebezpiecznego. Dużo w Twoich rękach.

A poza tym gratuluję zmiany podejscia do życia. Powodzenia duzo szczęścia przed Toba

Przykro mi, trudna sytuacja. Pecha mialas.  Na strasznego barana trafiłaś (między dorosłymi mowiac).

Ale trzymaj się tego optymizmu ktory zawitał u Ciebie. Nie wiadomo jak bedzie ale zycie w utulaniu się w smutku i złości jest do bani. Tak jak masz teraz jest lepiej. Nie trać optymizmu choć momentami będzie ciężko- wiedz że to tylko momenty, nawet jesli bywają dłuższe.

Bezczelny bo Cie chciał na kawe zaprosić?

nie jestes gotowa i tyle, ale możesz powiedzieć po prostu dziękuję, bez manifestacji.
i Ty akurat masz takie możliwosci, bo przez sporo czasu dzieckiem zajmuje się mąż.

Moj były to zajmuje się dzieckiem na papierze, bo stale mu coś wypadnie

Ja uważam, to za niestosowane, że coś takiego proponować kobiecie, która nie jest już studentką. Jak miałam lat 22 to spoko, miło mi bardzo było, ale nie teraz.
W tyn klubie akurat managerka jest córka mojej przyjaciółki, od niej wiem, że jak przekazują trenerzy jestem uznana za bardzo atrakcyjną, z tym, że ja nie mam już 20 lat żeby się bawić w jakiś cyrk na kółkach.

To nie jest kwestia podoba nie podoba. Cały okres mojego związku siedziałam w domu, nie wychodziłam nigdzie. Zawsze słyszałam, ze moja zmiana przy dziecku jest od 16-24 a jego on 8-16 z tym, że wtedy dziecko w szkole. Nawet jak chciałam iść na kurs języka, czy szkolenie to musiałam iść online, bo ktoś musiał być w domu.

Nie wyobrażam sobie siebie umawiającej się nawet na kawę, ja do wszystkiego podchodzę zadaniowo, czyli co ja mam zrobić, jaki temat trzeba rozwiązać, co trzeba zrobić. Jestem wzorcowym pracownikiem, bo wszystko zrobi, rozwiąże bardzo zadaniowym i przy tym kreatywnym. W każdej czynności muszę widzieć jej cel, uzasadnienie.

Ja bym mu tylko czas zmarnowała, zbudowałam tak pancerną zbroję, że nie ma szans.

W sumie ja bym lepiej zareagowała na wiadomość, że chce się umówić na seks, bo wtedy jest cel, realizacja, zadanie, jak pracę bym to wzięła.

Ja przez wiele lat funkcjonowałam praca dom i kiedy nawet jak jadę pociągiem najczęściej do Warszawy z pracy czasem do Krk to dla mnie dziwne jest to że ktoś się zapyta czy się umowie. Na kawę umawiam się z koleżankami, jak potrzebują porady czy podać.

Na randki to chodzą studentki, a nie ja! Ja to ograniam dom, życie, pracę, nowy biznes. Miłość jest dla młodych ludzi a nie dla dojrzałych.

Koleżance bym powiedziała, no słuchaj, rozumiem, jest młody, chce się bawić, niech się wypisze całkiem z opieki nad dzieckiem weźmie 2 weekendy w miesiącu płaci alimenty i daj sobie spokój z opieką naprzemienną.
Trudno trzeba było myśleć z kim ma się dzieci, pogódź się, pracę no trudno nie musisz jeździć na wakacje, nie stać Cię i tyle. Powiedź nie jestem dyspozycyjna mogę być tylko w takich godzinach i koniec, nie mogę brać udziału w dodatkowych szkoleniach, powiedz akceptuję niskie wynagrodzenie i brak perspektyw, bo no nie mogę sobie na to pozwolić. Wakacje, czy niezależne pokoje są dla rodzin a nie samotnych matek. Pogódź się z losem i idź dalej.
Weź etat w urzędzie za 6000 brutto i tyle.

Tak masz racje dałam się wykorzystać, dlatego nikt już nigdy w życiu tego nie zrobi, stąd nie ma szans na żaden związek.

Nie wolę, jest mi bardzo trudno pogodzić się z porażką. Pracuję nad tym, chodzę na terapię.
Jestem osobą szalenie ambitną, nie radze sobie z porażkami.
Nie mogę się pogodzić z tym, że musiałam zaakceptować to że jestem samotną matką, nie mogę się pogodzić z tym, że muszę zrezygnować z ambicji zawodowych.
Serio nie dla każdej kobiety siedzenie przed TV to jest marzenie.

Oczywiście, że są ludzie którzy mają znacznie gorzej, ja to widzę, wiem.
Mnie boli raczej to, że z tak wielu musiałam zrezygnować.

Studiowałam, nie imprezowałam bo się uczyłam był to mój świadomy wybór coś za coś.
Potem dziecko, inni robili kariery zawodowe, ja musiałam swoje marzenia i ambicje schować do kieszeni.

Muszę się mierzyć z upokorzeniami, w postaci łatki samotnej matki. Co jeszcze ja mam znieść?

Sama utrzymuję siebie, dziecko, grosza zapomogi, dodatku na nic nie dostałam.

Wiem że nie wszyscy są źli, wiem, chce żeby moja córka była szczeliwa. Nie chce żeby cierpiała jak ja. Chciałabym, żeby za te 15 lat pewnie poznała kogoś z kim założy super rodzine i będzie szczęśliwa.
Absolutnie nie bede na niej wisiała.
To że ja przegrałam, nie znaczy że ona też.
Moja mama nie przegrała, są z ojcem szczęśliwi od 40 lat.
Jestem jedyna samotna matka w rodzinie, wiec nie wychodzę z założenia, że cierpienie mam wpisane w DNA.
Nie oczekuje od byłego, żeby on tez cieprnial. Jest młody może mieć jeszcze rodzine w tym dzieci.
Absolutnie nie wszyscy są źli, nikt z natury nie jest zły. To że ja miałam pecha nie oznacza, ze świat jest zły.

Szklanka, do połowy pełna, bo staram się widzieć to co pozytywne bardziej niż to co złe.

Co do umniejszania, jasne, że mnie nikt jakoś głośno nie wyzywa.

Tak stało się zrezygnowałam. Nie mam pięknych wspomnień zawsze zimna kalkulacja, czasem myślę, czy ja kiedyś byłam zakochana, raczej nie poprostu trafił na odpowiedni moment i tak poszło, ale nigdy nie poczułam owych motyli i nie planuję

Nieźle dmucha ten wiatr odnowy

Tak, może gdzieś się chciałam tylko wyżalić bo już tylko do mi pozostało.
Chciałby móc stanąć przed lustrem i powiedzieć sobie że coś mi się wyszło, że zbudowałam super rodzinę albo osiągnąłam coś ja stanę i powiem nic nie zrobiłaś.
Owszem cieszę się z tego co mam, że gdzieś tam mam już w miarę odchowane dziecko trochę świata zobaczyłam.
A czego nie mam:
1. Zgranej fajnej rodziny
2. Udanego życia zawodowego
3. Nie doświadczyłam miłości takiej romantycznej

Co jeszcze mogę mieć
1. Dobrą relację z córką

To chyba nie jest tak źle ☺️

Wszyscy wiemy, że w życiu nie zawsze wychodzi tak jakbyśmy tego chcieli. Jedni robią karierę zawodową z sukcesem, drudzy spełniają się na łonie rodziny, zaś jeszcze inni albo mają życiowy slalom alpejski albo nic.
Autorka powinna dopisać do tego co ma, oprócz wspaniałej córki i zwiedzenia kawałka świata, także takie rzeczy jak:
- młodość,
- naturalna uroda i związana z nią atrakcyjność,
- inteligencja,
- zdrowie, wprawdzie fizyczne,  ale równie bardzo ważne i bezcenne (sfera emocjonalna i psychiczna w trakcie leczenia, ale pozytywne efekty już są widoczne),
- ambicje (podjęcie studiów podyplomowych, szkoła tańca, siłownia)
- grono bliskich osób...
itd. Jak widać sporo tego dobrego u Niej nazbierało się.
Ktoś może stwierdzić, że to nic szczególnego, bo wiele jest takich osób. Owszem, jednakże stanowią one zdecydowaną mniejszość, a wielu nawet i tego nie posiada. Dlatego uważam powyższe za szczególne wartości.
Jakieś pytania szanowna Autorko?

A powiedz minnie jeśli to nie tajemnica o co mial pretensje Twoj facet na początku? Wtedy kiedy bylo między Wami dobrze to co mu w Tobie nie odpowiadało? Od czego zacząl swoje zale jak zaczęło się psuć?

Wiesz tak sobie czytam i zaczynam się zastanawiać na ile nieudany zwiazek wpłynął na Twoje podejście do życia i facetow  a na ile to Twoje podejście do życia i facetow wpłynęło na nieudany związek. Co bylo pierwsze kura czy jajko?

Tak, poznaje się 20-latki pozostałe to tylko praca i dom

O co miał pretensje. O zmywarkę, że źle w niej naczynia układam potem, że zrobiłam na obiad nie to na co miał dziś ochotę
Później to jak mnie opierdalał, o to wyżej opisane to że milczałam zamiast powiedzieć przepraszam, poprawie się, już nigdy więcej tak nie zrobię. Nie, były to poważne tematy. Nie chce to tego czasu nawet myślami wracać, ale to piekło powoduje, że ja już nigdy więcej nie zaryzykuję.

Ogólnie ja dla niego to byłam typową służącą. Wszystkie obowiązki były zawsze moje, pamiętam jak jechaliśmy na święta, my w samochodzie a on do mnie jakie prezenty przygotowałam dla jego rodziny, to też było na mojej głowie.

O dziękuję, no ja na studia w USA ani w Niemczech nie mam juz szans te w Polsce będą mi musiały wystarczyć Też bardzo chciałam wyjechać, niestety jak byłam na studiach to nawet na Erasmusa nie mogłam sobie pozwolić, a teraz to mogę sobie pozwolić, ale na wyjazd z Gdańska do Gdyni

Nie bierz mnie za krezuskę Wychowałam się w domu dziecka, więc branie się z życiem  za bary jest dla mnie codziennością.
Jestem z tych kobiet, których nic nie złamie, chyba że wpadną pod pociąg

Normalnie wkładałam brudne, a w jego ocenie wkłada się czyste.

Tak masz wymyć a zmywarka tylko nabłyszcza niestety jako niskopojętny osobnik myślałam, że myje nabłyszcza i suszy cóż Teraz każdy ma swoją zmyrakę i jest spokój, ja mam swoją on swoją.

Żeby nie było że wkładam tak z kotletem, ogólnie opłukam i wkładam, ale i tak było za mało Bez znaczenia już teraz

No, ale teraz jak widać to już tak trochę bardziej jesteś ogarnięta Przede wszystkim kontynuuj to co zaczęłaś, osiągaj kolejne progresy. Dla siebie, dla córki.