On chce się rozstać - Netkobiety.pl

konserwatywna i 12 lat bez slubu? Mialabys chociaz alimenty na siebie.

a nie moglas wziasc koscielnego?

za to teraz nie masz nic. dostaniesz pare groszy na dzieciaka i 500 plus czy ile teraz tam tego jest. mieszkanie czyje? wspolnoty majatkowej tez nie macie.

Z tym, że nie musisz akceptować... Nic to nie zmieni.

jestem za. gdyby to ode mnie zalezalo wprowadzilabym rowniez jakies kary karno-cywilne w przypadku zdrad malzenskich. bez wzgledu czy kobieta czy mezczyzna. bo tez jakas plaga sie juz robi.

Jedyne co ci zostało to się d tym pogodzić. Nie dasz rady go zatrzymać na siłę. Jeśli chcesz dobrze dla swojego dziecka to postaraj się mieć z byłym partnerem dobre relacje, nie utrudniaj mu kontaktów z dzieckiem, nie nastawiaj dziecka negatywnie do ojca.

jesli do czwartku bedzie u niego to niech od pon do czw lekcje odrabia ON. w ten sposob bedziesz miala czas nie tylko na sport. niech tez ma jakies obowiazki, skoro sam stawia wszystko do gory nogami.

@Blueangel

Kompletnie nie rozumiem, dlaczego uważasz, że samotna matka ma nie mieć czasu na sport, czy inne rozwijające aktywności. Oczywiście, że nie może zachowywać się jak non stop imprezująca do rana nastolatka, bo ponosi odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale bez przesady.

Uważam, że narracja, że samotna matka ma być męczennicą wiecznie strudzoną życiem jest bardzo toksyczna i niebezpieczna. Kobieta, która nie zadba sama o siebie, nie będzie też w stanie zadbać o najbliższych. I nie mówimy tutaj o tym, że matka noworodka ma zatrudnić (nie wiadomo za co) opiekunki na pełen etat i spędzać całe dnie na siłowni z trenerem personalnym.

Chodzi po prostu o to, by zaplanowała też jakiś moment odprężenia dla siebie, coś co pozwoli naładować baterie jeżeli chodzi o sport to np. godzinkę na basenie (kilkanaście zł) czy wycieczkę rowerową za miasto w weekend (z 10 latkiem super zabawa).  A jeżeli pracuje ciężko fizycznie to może jakieś aromatyczne kąpiele wieczorem, gdy dziecko śpi, czas na dobrą lekturę i kawkę po południu czy udział w jakichś warsztatach artystycznych raz na dwa tygodnie. Na takie coś praktycznie każdy może sobie pozwolić i to kwestia pewnej higieny psychicznej.

@Minnie.89

Czytając o Twoim podejściu do życia zastanawiam się, czy nie cierpisz od dłuższego czasu na jakąś depresję/ewentualnie stałaś się skrajnie bierna życiowo na skutek jakiegoś przemęczenia/wypalenia/serii porażek.
Owszem, nie każdy musi być mega skupiony na bardzo ambitnych celach i pasjach, ale bez przesady. Większość ludzi ma jednak jakieś zainteresowania poza rodziną i nudną pracą, chcą się czegoś dowiedzieć, coś doświadczyć, przeżyć. Twój problem polega chyba na tym, że całkowicie zrezygnowałaś z siebie, do tego stopnia, że nie widzisz sensu w życiu poza rodziną. Nie istniejesz jako indywidualna jednostka.  Uważam, że powinnaś teraz zawalczyć "o siebie" i postarać się odbudować to poczucie sensu. Być może działania w kierunku zmiany pracy na bardziej związaną z zainteresowaniami też byłyby jakimś celem w tym momencie i pomogłyby zmobilizować się do działania.
Bardzo dobrze, że zaczęłaś terapię, trzymam kciuki

@Blondynka

Sport to tylko przykład, być może zupełnie chybiony, szukamy po omacku, bo nie wiemy, co autorka robi i co lubi.
Chodzi po prostu o to, by zaczęła robić cokolwiek dla siebie, co ją rozwija, daje jej przyjemność i wytchnienie.
Żeby nie była tylko "dodatkiem" do faceta i dziecka.
Żeby zatroszczyła się o siebie.

Tak w moim życiu pojawiła się seria porażek. Bardzo skupiłam się na pracy która była dużym źródłem problemów zawsze chciałam jak najlepiej byłam wykorzystywana pracując po godzinach za darmo z szantażem że zaraz mogę nie mieć nic.
Mój był stosował przemoc ekonomiczną uświadamiając mnie że ja nic nie mam, że wszystko jest jego. Jak głupek myślałam że jak będę pracować więcej to mnie docenią a było jeszcze gorzej.

Tak macie rację dla mnie kobieta jest elementem rodziny tej układanki z puzzli.

Wiem że moje dziecko będzie miało kontakt z ojcem ale to nie to samo co tata i mama razem. Już nie będzie wspólnych wyjazdów tj będą tylko z tatą. Nie jest okrutna zrodziłam się na wyjazd byłego z córką to że moja sytuacja nie pozwala mi na wyjazd nigdzie to nie oznacza że będę tego dziecku bronić.

Tak do prawda nie mam życia poza rodziną i mysle ze nie jestem jedyna która nie lepi garnków nie szydełkuje tylko żyje prozą życia  wstaję rano jedzie do pracy po drodze dziecko do szkoły po pracy odbieram, potem obiadokolacja coś ogarnąć w domu czasem przejrzeć neta zakupy czasem kolacja porozmawiać z dzieckiem jakieś lekcje odrodzić i iść spać. Tak wyglądał każdy dzień. Kiedy wracasz do domu o 17:15 to nie ma już czasu na aktywność. Nawet jest problem z nauką angielskiego ciągły zarzut w pracy że za słabo znam ten język ale jak uczęszczałam  na kurs to zawsze słyszałam że myślę o sobie a kiedy będę sprzątać kiedy zajmę się dzieckiem, że moja zmiana przy dziecku jest od 16. Jego od 8-16 wtedy jest w szkole

Gdzie będziesz mieszkała po ewentualnym rozstaniu ? Nie jesteś sama, masz dziecko, facet to jest osoba najczęściej nie stała.

Tak pracuję w firmie prywatnej, jakie to ma znaczenie?
Poszukam czegoś na wynajem bo nie mam innego wyjścia teraz

Tak jak pisałam ja zawsze miałam pecha że albo śmieciowa albo nic. Zeszłam ze śmieciowki na B2B to miesiąc później COVID c’est la vie do widzenia byłam bez pracy kilka miesięcy ale chyba nie byłam jedyną w tym kraju z takim problemem. Potem coś znalazłam ale ta praca mi bardzo nie odpowiadała bo była do 19, mi też ale z czegoś żyć trzeba.
Znalazłam coś innego ale no też bez umowy o pracę i przy każdej chorobie dziecka był problem że ja nie idę na opiekę.
Jeśli on pracuje od 15 to nie jest niemowlę żeby nie mógł się zająć

W jego ocenie jak ktoś nie ma pracy za 10 tys netto mieszkania za gotówkę albo chociaż w kredycie niewielkiej części bo większość powinien mieć to jest nieudacznikiem czyli pewnie z 95% ludzi w tym kraju którzy nie mają takiego szczęścia

Problem istniejący w Polsce od dawna że ludzie mają problem z dzieci w wakacje w czasie choroby że nie stać ich na zakup mieszkania czy tylko ja jestem jedynym ułomem w tym kraju

dlatego edytowalam, bo doczytalam, ze ma 10. teraz u mnie to tez juz inaczej wyglada. ale skad sadze? bo sama bylam sama z malym dzieckiem, moze zeby isc na godzine na basen + pol godz w jedna i pol w druga to juz 2 mialabym np 2latka samego w domu zostawic? nie kazdy ma kogos do pomocy. i nie ma to nic wspolnego z byciem meczennica, ale dlatego, ze to poprostu nie dla kazdego jest REALNE. teraz juz moze pobyc sam, i teraz mam cos swojego, ale tez mocno ograniczenie, bo praca w tygodniu, dojazdy w te i we wte,  po pracy i tak gonitwa, zrobic zakupy, obiad, pomoc w lekcjach i pierdylion innych rzeczy. dlatego jej radze, zeby choc lekcje i uczenie do klasowek przerzucila na ojca, skoro dzieciak i tak bedzie te 4 dni w tygodniu u niego to moze z ojcem zrobic lekcje, u niego zjesc i tatus moze go przygotowac na nastepny dzien do szkoly- ciuchy, sniadanie, itd--> to da jej mase wiecej czasu. zreszta na tym polega opieka naprzemienna, ze raz dzieciak jest u jednego, raz u drugiego z rodzicow i tego wlasnie ojciec chce, wiec niech weznie na siebie  obowiazki,  anie tylko prawa. przeciez jak z nia zrywa to przeciez ona nie bedzie siedziec u niego i gotowac czyy w jego mieszkaniu odrabiac lecki. to byloby smieczne. to po co ma siedziec u ojca? zeby tylko spac? i po to go ciagac od mieszkania do mieszkania? jesli dobrze to rozegra to nie bedzie dybac drugiego etatu w domu. wiem, ze to dziwnie brzmi, ale wyjdzie jej na lepsze niz przed rozwodem, jezeli wziasc pod uwage jej osobe, dla dzieciaka to oczywiscie i tak tragedia.

jak bierze dzieciaka w tygodniu to tylko z obowiazkami, a jak nie chce to niech dzieciak siedzi u ciebie, a tatus placi alimenty. bo wyglada na to, ze chce sie jasnie pan tylko wykrecic. chce sie ustawic twoim kosztem.

Taki wpis każe mi przypuszczać, że to zwykły trolling. Po pierwsze nie da się zmienić jak za pstryknięciem palcami i nagle nie zaczął taki być. Musiał być taki już wcześniej. Po drugie, NIGDY w całym swoim życiu nie spotkałem takich facetów. A poznałem i jednostki zaburzone i uzależnione. Po trzecie jak dałaś radę funkcjonować w takim gównie i pomyjach 12 ostatnich lat? Oczy chujem ci zarosły czy coś? Harujesz w pracy, harujesz w domu, jesteś nieszczęśliwa, a zamiast cieszyć się, że wydostajesz się z gnojowicy, to marudzisz.

Skoro jest tak gównianym partnerem, że ciężko o gorszego, to czego się boisz?

Skoro jest tak gównianym partnerem, że ciężko o gorszego, to co cie trzymało do tej pory? Syndrom sztokholmski?

Nie.....ta historia jest zbyt idealna, zbyt idealnie wpisuje się w kanon, aby mogła być prawdziwa.

Nie no bądźmy poważni. Przy zapyleniu jakie mamy w PL, to czy okna są umyte czy nie to nie widać różnicy po tygodniu.

I to jest sedno twojego problemu: znalazłaś sobie bankomat, ale bankomat znudził się byciem bankomatem. To, że dziecko się pojawiło po drodze to jedynie wypadek losowy ('naturalna kolej rzeczy bycia w dłuższym związku'), ale jakiegoś większego związku z nim nie ma. A i ty używasz dziecka jako wytrycha, aby zatrzymać faceta przy sobie.

Wbij to sobie do pustego łba, że przy takim podziale ról i takim zachowaniu względem siebie nawzajem, to NIGDY nie stanowiliście rodziny. Po prostu mieszkaliście razem i okazjonalnie uprawialiście seks. Ty chciałaś mieć bankomat i dziecko, a on chciał mieć służącą/podnóżek. Jemu się znudziło, tobie nie. A byliście oboje na tyle leniwi, wycofani i zachowawczy, że nawet nie sformalizowaliście związku.

Widziały gały co brały. Naucz się żyć z konsekwencjami własnych wyborów. Bo jak ktoś cie traktuje jak ścierwo (a z twojego opisu tak to wygląda) to nie ma tu mowy o stabilnej relacji partnerskiej i taki związek skazany jest na porażkę. Jego nie zmienisz i nie zmusisz go do bycia z tobą, skoro przez tyle lat nawet nie sformalizowaliście relacji. W tym wypadku poniosłaś całkowitą klęskę. Pogódź się z tym. Możesz co najwyżej powalczyć o odpowiednie alimenty skoro zarabia więcej.

A dzieciakowi będzie lepiej z samotnym rodzicem niż jakby miał obserwować takie toksyczne gówno i na tym budować swój wizerunek związku.

Także otrzyj łzy, weź się do kupy i zacznij działać dla dobra swojego dziecka (alimenty/zmiana pracy/podniesienie kompetencji). Bo tkwiąc w takim łajnie robisz dziecku ogromną krzywdę.

Wiesz że obraziłaś wszystkie patchworkowe rodziny ? Nie to nie jest patologia, patologia jest wtedy jak się jest ze sobą jedynie ze względu na dziecko i trzyma się chłopa pazurami. Poza tym obrażasz takie rodziny a sama nie miałaś ślubu..więc to trochę słabe z Twojej strony. Nigdy tak nie oceniaj bo w życiu bywa różnie.

to nie wpadaj posprzatac. ja bym go zabila smiechem. lekcje niech tez on odrabia. co najwyzej zawiozlabym dzieciakowi jesc, ale tylko i wylacznie porcje jemu. ty mega sama jestes sobie winna, bo dajesz zrobic z siebie przynies, wynies, pozamiataj. nawet mi do glowy nie przyszlo, ze ktos moze tak dawac robic siebie w bambuko.

a jesli z mlodym nie bedzie odrabial lekcji to masz przed sadem dowod, jak sie zajmuje dzieckiem, a raczej nie zajmuje i niech bedzie u ciebie. moze wpasc w niedziele na 2 godz do dzieciaka i spadac. siedziec i grac to mlody moze bez niego. to zadna opieka.

Nie to nie jest trolling nie miałam zamiaru obrażać ludzi żyjących w takich związkach po prostu nie wyobrażam sobie że obcy facet ma żyć w tym samym domu co moje dziecko, tak samo jak zupełnie nie widzę że jakaś obca kobieta ma mówić mojemu dziecku co ma robić. Wiem że są ludzie którzy żyją w takich relacjach. Rozumiem wdowców wdowy bo tego kogoś już nie ma, ale sama myśl że moja mama miałby sie bzykac z obcym za ścianą mnie przeraża.

Co do mojej relacji z ojcem dziecka tak dałam się wykorzystać uzależnić ale nie nazwałabym tego bankomatem bez przesady ja pracuję. Owszem to ja robiłam wszystko w domu chociaż ciągle było mało. Oczekiwał tradycyjnego modelu jednocześnie wypominając mi że to nie ja jestem osobą która utrzymuje domu. Oczywiście zapominał że ja robiłam zakupy ja kupuje odzież środki chemiczne na to on nie łożył, a jedzeniem mielonych i pierogów nie jest zainteresowany, więc chyba bankomatem nie był.

Konserwatyzm w mojej wersji przyjmował związki bez ślubu ale powiększanie przyrostu naturalnego poprzez posiadanie dzieci z różnymi facetami już nie bardzo.

Odchodząc od głównego wątku kiedy zaszłam w ciążę dla moich rodziców to był wstyd, więc trochę byłam na jego łasce bo gdzie miałam iść bez pracy, mieszkania. Na opieke w tym kraju raczej nie ma co liczyć.

Jack piszesz dosadnie ale tak masz rację w tym układzie mogłam spełniać może nie zachcianki ale nie musiałam się zastanawiać nad wyborem buty czy jedzenie. Czy jak kupię kurtkę na zimę czy wystarczy mi do wypłaty. Czy jak podjadę z dzieckiem na prywatną wizytę czy to już chwilówka czy jeszcze wystarczy. Czy to są zachcianki raczej normalne potrzeby. Nawet ta terapia można powiedzieć że to zachcianka bo przecież NFZ za to nie płaci tylko ja. Z drugiej strony to chyba normalne ze przy dwóch dochodach ludzi stać na więcej niż przy jednym.

Co co wstydu nie znali go poznali jak już było po zawodach, ja byłam na studiach a oni w innym mieście więc też nie było tak że mieli go jak poznać w sumie to nawet nie bardzo wiedzieli że się z kimś spotykam.

Chyba pokrótce pasuje.

Nie.

Skoro wybrałaś sobie faceta o określonym zachowaniu, to nie możesz wymagać, żeby się zmienił jak za dotknięciem zaczarowanej różdżki. Wybrałaś chuja i jak chuj się zachował. Wybierzesz frajera? To jak frajer się zachowa. To jest takie proste. Musisz pogodzić się z konsekwencjami swojego wyboru, że na ojca swojego dziecka wybrałaś jakiegoś kurwia.

ALE skoro już to wiesz, to pora wyjść z gnojowicy zamiast się w niej mościć, bo dziecko potrzebuje zdrowych wzorców, a nie czegoś takiego, w czym tkwisz obecnie (bo związkiem to nie jest).

Więc podwijaj rękawki i zapierdalaj do dobrego adwokata i walcz o solidne alimenty. To najlepsze co możesz zrobić dla siebie i dziecka.

Oczywiście macie rację że on mnie nie szanuje. Owszem to nie jest dobre ani dla dziecka ani dla córki.

Jednak przeraża mnie wizja samotności, samotnych świąt, życia bez celu.

Kwestia czy lepiej trzymać pazurami to co jest czyli nic czy lepiej pogodzić się z przegranym życiem, tylko po co takie życie?

Jaki ono będzie miało cel? Żyć po to zeby zajmować miejsce na ziemi?
Każdego dnia widzieć swoją porażkę żeby w końcu czyn balastem dla dziecka, później dorosłego młodego człowieka. Widzę to że ja za chwilę będę dla niej wyrzutem sumienia.

No tak. W końcu wygodniej być czyjąś szmatą niż pogodzić się z mniejszym standardem życia.

Nie no serio, to musi być trolling. Bo nie wierzę, że można mieć do siebie samego tak mała szacunku

Uważam na odwrót. Wreszcie masz szansę wygrać życie, uwalniając się od służenia partnerowi i mając czas dla siebie.

Przerażające jest to, że bez faceta uważasz swoje życie za bezcelowe. Nikt obcy nie da ci szczęścia, ono jest w tobie. Jesli tego nie zrozumiesz i nie będziesz szczęśliwa sama z siebie, zawsze będzie tylko czepiającą się faceta kobietą, obciążeniem, których faceci nie lubią i nie szanują.

Współczuję ci sytuacji, w której się znalazłaś, ale nie widzę, żebyś szukała jakiegoś rozsądnego wyjścia, a on wyraźnie powiedział, że nie chce z tobą być.

Nie chciałam tego pisać tak wprost, stąd delikatne sugestie o czasie dla siebie, rozwijaniu swoich zainteresowań.
Uważam, że to absolutnie nie jest normalne, że matka 10-latka nie ma żadnych hobby, poczucia celu w życiu, nic nie robi, by się rozwijać, poczucie sensu daje jej tylko "rodzina" - nieważne, że małżeństwo tylko na pozór, bo od dawna nie ma miłości, szacunku.
Nie wierzę, że to kwestia przede wszystkim "braku czasu". Owszem, wiadomo, że czasami jest się wyczerpanym po pracy, czasami nawał obowiązków przytłoczy, ale znam matki, które z maluchami w wózeczku w parku czytają książki do doktoratu czy późno w nocy ćwiczą yogę na matach, robią jakieś kursy online. 10-latek nie chce spędzać całego czasu z matką, raz na jakiś czas chętnie zostanie u dziadków czy u kolegi na noc, w sobotę pewnie woli grać w piłkę ze znajomymi niż siedzieć w domu.
Tu problemem niekoniecznie chyba jest rzeczywiście aż taki brak czasu - raczej nieciekawy charakter, życiowa bierność.
Autorka nawet nie ma pomysłu, na co mogłaby przeznaczać wolny czas, co chciałaby robić w życiu, bo wcześniej wisiała na facecie. Pralka czy odkurzacz to przydatne sprzęty, ale mało kto jest nimi zafascynowany. Aby czuć się dobrze samemu ze sobą i być w stanie tworzyć naprawdę wartościowy związek, to trzeba nie tylko usługiwać, ale i dbać o siebie, o rozwój swojej osobowości.
Mnie takie podejście do życia kojarzy się z jakąś depresją czy skrajnym przemęczeniem - zdrowego człowieka jednak ciągnie do wielu rzeczy.

Poza tym tylko wtedy, gdy się rozwijamy, mamy jakieś zainteresowania, pasje, mamy kawałek odrębnego życia, swoich znajomych, jesteśmy ciekawymi ludźmi - stanowimy dla partnera wyzwanie, powodując, że jemu też chce się chcieć i o nas starać. Jeśli zaś ma pewność, że byłyśmy, jesteśmy i będziemy, w dodatku bierne i usłużne, to często traci swoje zainteresowanie nie widząc już w partnerce kobiety, a nierzadko, jak tutaj, także szacunek.

Cały ten związek to jakiś chory układ, nie żadna rodzina.

Facet jest zupełną porażką - sponsorem o podłym charakterze i nikim więcej. Z tego co tu napisano niestety wynika, że 'widziały gały co brały'.

Ale Autorkę też trudno uznać za 'normalną'. Te nachalne teksty o pechu, że życie się na nią uwzięło... Niedasizm + całkowity brak jakiegokolwiek entuzjazmu do czegokolwiek przerażają. Myślę, że jak Autorka idzie chodnikiem, to na jej widok trawa blaknie a kwiaty usychają.

Facet pewnie trwał w tym 'związku' bo nie miał nic innego w opcjach, a wychodziło taniej niż zatrudniać sprzątaczkę i kucharkę na normalnych zasadach.
Teraz coś się pojawiło, więc uznał, że 'jemu też się coś od życia należy'.
On - zdaje się - niczym nie ryzykuje. Nawet ja widzę z wpisów Autorki, że koleś będzie mógł wrócić w każdej chwili, jeśli mu się odwidzi nowa opcja, a Autorka przyjmie go z otwartymi ramionami i nie tylko.

Niestety nic mądrego nie doradzę. Pora na działania była kilka lat temu. Trzeba było dbać o swoją szeroko rozumianą atrakcyjność - nie tylko wizualną, ale ogólną. Teraz jest po ptokach, bo faktycznie słaby moment i jakoś tego nie widzę, żebyś nagle stała się ciekawą i chłonną życia kobietą...

Niech ten wątek będzie przestrogą dla innych, którym się wydaje, że filozofia 'jakoś to będzie' w związkach działa na dłuższą metę.

Skończyć studia w PL to nie wyczyn. To już od wielu, wielu lat nie jest żadnym wyznacznikiem.

Nie chodzi o rozmiar. Ale postawę życiową, która wydaje się być po maksie bierna i pozbawiona nawet cienia osobowości.

Nie trzeba. I kończy się albo jak autorka, albo jak połowa naszych forumowych inceli.

Brak pasji i zainteresowań = nudna i nijaka osobowość. Ciężko budować długoterminowe, stabilne relacje w takich związkach.

Czyli facet zostałby z nią jakby miała jakieś zainteresowania ? Myślenie dekli, po prostu się wypaliło, jakoś przez 12 lat to "znosił". Nie wiadomo jak było między nimi, jak wyglądał ich dzień, więc te wyrokowania są po prostu durne, że jakby wspinała się po ściance, pływała, uprawiała trójbój to facet by został no żenada. 5i5kiN odpieprz się od blondynek, bo ja akurat mam dużo zainteresowan, ale faceci mają to w nosie, bo liczą się inne rzeczy.