On chce się rozstać - Netkobiety.pl

Wychowanie dziecka, założenie rodziny to ogromna odpowiedzialnośc finansowe, duży wysiłek emocjonalny, organizacyjny. Sama przeciez pisałaś że nie masz na nic czasu
I o tyle rozumiem, ze ktos jest w stanie zdobyć się na ten wysiłek z własciwą osobą i we właściwym momencie i robić to z przyjemnoscią, o tyle dla mnie podjęcie sie takiego wyzwania "bo tak wyszlo" brzmi jak jakiś koszmar. Nie wyobrażam sobie żebym nagle musiała całe życie poświęcić na budowanie czegos z jakimś losowym kolesiem do którego od poczatku miałam letnie uczucia, tylko dlatego że wpadka.
Dla mnie sytuacja w której jest twój partner brzmi jak męczarnia. Na swiecie pojawia się nieplanowane dziecko, nagle wszystko trzeba przemodelowac dla dziecka, a do tego partner samozwańczo sobie uznał że skoro dobrze zarabiam to chętnie przejmę całą odopowiedzialność finansową za zycie naszej rodziny. Bo on owszem chodzi do pracy, ale jakoś tak mu nie idzie dobicie do mojego poziomu zarobków. I wczasy to owszem moga być jak sobie opłace i zorganizuje paczke znajomych, ale na partnera to nie ma co liczyc. On ma znajomych, ale ci znajomi to mamałygi. Zeby chociaż ten partner był z jajem, z poczuciem humoru, co pozytywnego wnosił go mojego życia. Nawet nic konkretnego,ale zwyczajnie dobra energie i radość. A on jedynie kręci na mnie bat i litanie obowiązków i zasad, bo dziecko to i dziecko tamto i on chce takie życie a nie inne. Z takii wymaganiami i wkłądając tyle pracy(ja organizuje finanse, mieszkanie, wakacje, wycieczki, wyjścia rozrywki) to moge miec każdego. Skoro i tak odwalam całą robote to niech chociaz coś fajnego dla siebie mam. Ale nie. Partner tylko krzyczy więcej i rozsiada sie w roli która jest dla niego wygodna.
Tak sobie wyobrażam co czuje taki facet z rodziną której nie planował.
A dziecko? Skoro piszesz że ciągle się nim zajmujesz i nie masz na nic czasu, to pewnie on nawet nie ma z nim głebokiej więzi. Osaczyłaś pewnie to dziecko jako swoje trofeum i uzasadnienie dlaczego należy ci się jakieś życie zapewnione przez faceta i pilnowałaś żeby byc łącznikiem na osi ojciec-córka, bo wydawało ci sie że to podtrzyma ten układ. Nawet teraz masz to dziecko w dupie i już mu robisz pranie mozgu zeby na pewno wiedziało że tata jest gówniany i zniszczył jej całe poczucie bezpieczenstwa tym że ciebie nie kocha. A kto to poczucie bezpieczenstwa jej dal? W czyim mieszkaniu dziecko mieszka i kto jest bardziej odpowiedzialny finasowo w tym układzie? Niby ojciec, ale ponieważ jeseś większa męczybułą pewnie wszystkim wokol nie wprost sugerujesz że ty i bez ciebie cały układ rodzinny by padł. Już teraz zaczynasz bajeczki że tata cos nisczy i zupełnie zapominasz co przez te X lat budował z toba. Ty przezucajac cala odowiedzialnosc za wasze finanse, mieszkanie i rozrywki na faceta wcale nic nie nieszczysz, przesadnie go obciazajac obowiazkami tylko dajesz mu okazje się wykazac jako facet, co nie?

Psycholog może si wypowiadac w takich kwestiach? Myślałam że jak przychodzisz do psychologa i mówisz "chcemy ratować nasz zwiazek" to on ma za zadanie dawać wam ciągle nowe metody co można ulepszyć, co poprawić nad czym popracować. A jak już metod nie ma to musi się przyznać że sytuacja go przerasta, zaproponować zakończenie wizyt u niego, albo zaproponować kogoś w swoje miejsce. Jesli poszedłeś do psychologa zeby pokazał wam jak ratowac malzenstwo a on wam powiedział że w sumie to najlepiej się rozstać i nei ma co ratować to jakby nie zrobił tego za co mu płacicie(już pomijam ile kasy od was zabrał żeby nie zrobić nic).
Gdyby to byl np serwis laptopów i przychodze zeby naprawili mi klawiature, a gość powiedzial ze jest zbyt gowniana zeby naprawiac, najlepiej wywalić na złom i kupić nowy to ide do innego serwisu. Ten nie daje mi tego o co prosze. Che mieć stary laptop z nową klawiatura wiec szukam jakiegos pasjonata majsterkowicza az mi da rady jak te nowa klawiature zamontowac a nie słucham lenia który chce wziac kase ale nie zrobic tego o co prosze. Tak sobie to wyobrazam. Nie wiem o co chodzi z psychologami którzy wiedzą lepiej czego ludzie chcą i po co przychodza do nich.

Aaa okej. Zrozumiałam że poszliście razem do psychologa a on stweirdził że przepsuje rozwód i chuj. Wtedy to jest meeega nieprofesjonalne. 
Zasłanianie się jakąś opinią psychologa córki brzmi słabo. Brzmi nawet wiecj niez słabo. Brzmi jak jakaś pojebana manipulacja. Dziecko w zaufaniu powiedziało co się dzieje u psychologa, więc pyk można to wytknąć mezowi w twarz i umyć rączki od odpowiedzialności. Zamiast z gory powiedzieć że po prostu jest ktos inny, ze już jej się nie chce, jakies pojebane akcje z szukaniem potwierdzenia swojej decyzji u psychologa dziecka, albo zmyślanie że taka wypowiedz była. Pojebane to wszystko.

Jako rozwodnik na ile% zgadzasz się ze stwierdzeniem że od początku były jakieś sygnały, tylko je ignorowałeś?
Co mam na myśli? Spotkałam się z opinią, że ludzie zawsze na początku widzą wszystkie wady (że leń, że manipulant, że meczybuła) tylko czarują rzeczywistość i udają że nie widzą i nie rozumieją. W innym wątku kobieta opisuje że byla w związku z leniem, który nic nie robił w domu i wiedziała że taki jest i bedzie od poczatku, tylko się łudziła. W tym wątku nie wierze, że kobieta nie widziała jak letnie uczucia ma jej partner(rozmijane się, brak wspólnych wyjazdow, brak planownia slubu, mieszkani tylko na niego) tylko wolała udawac ze to jest pełna, normalna, zdrowa rodzina dla swojego komfortu psychicznego. Manipulantów którzy potrafią nas zupełnie omotać jest jak na lekarstwo, czesciej to my sami siebie okłamujemy.

Bardzo to racjonalnie rozebrałaś
pod kątem korzyści, ale tu było sporo tematów rozwiedzionych kobiet z małymi dziećmi.i mają inne historie.
Ale z tego co piszesz o wieku ludzi, od razu widać,  że mieszkasz na prowincji.

Mocno się uśmiałam z planów moich cioć i mamy co mam zrobić ze swoim życiem po rozwodzie,
To po prostu  inny świat.
Ale to Twoje życie i jak je ułożysz  takie będziesz je mieć.
Zacznij od tego że dziecko ma ojca i zawalcz o dobre alimenty

Rodzina to też nie niewolnictwo, gdzie jedna osoba jest akceptowana taka jaka jest z pełnym zestawem wad i ograniczeń, a partner(ka) musi zawsze stawać na wysokości zadania, dawać sobie rade ze wszystkim samemu i nadganiać wszystkie niedociągnięcia partnera/ki swoją pracą(czy to pracą w domu, gotowaniem i sprzątaniem, czy praca zarobkową). Ja uznaje tylko równy podział obowiązków i odpowiedzialności, między 2 dorosłych ludzi o podobnym poziomie aspiracji życiowych, pracowitości i ogarnięciu. Masz racje, że do tego trzeba z pełną uczciwością wycenić co ty wnosisz a co wnosi partner.
Sama tez piszesz za chwile, że nie odpowiada ci niewolnictwo dla pana z piwem przed TV. Rozumiem, że szczera miłość i komplementy od takiego kawalera nie wystarcza ci do szczescia i nie będą cię motywować żebyś szybciej zapierdzilała przy garach?  Oczekujesz tez ze bedziesz miała wygodne życie u jego boku. Czyli sama policzyłaś bilans i wyszło ci na minus. Jego wygoda(tego wymyślonego piwosza)= twoja niewygoda(nowe obowiązki).

No to się przeprowadź do lepszej dzielnicy
Bo sorry, myślenie masz prowincjonalne

Nie wydaje się, żeby ta sytuacja trwała od 2 lat:

Choćby z powyższego wyraźnie wynika, że to trwa od bardzo dawna.
Kogo chcesz oszukać? Nas nie musisz, a sobie możesz tylko zrobić jeszcze większą krzywdę.

Myślę, że te frazesy służą jedynie podtrzymaniu dobrego obrazu siebie, tak w oczach własnych, jak i innych. Plus nasza autorka liczy na to, że uporem wymusi na drugiej osobie to, co chce. Plus jest "zewnątrzsterowna", nie przyjmuje odpowiedzialności za swoje złe decyzje, jej się to wszystko niewinnie i niesprawiedliwie "przydarza" z winy drugiego.

Jakie decyzje? Nie bardzo wiem o jakich decyzjach piszesz

Jakie życie na czyjś koszt?!
Wypraszam sobie takie teksty po pierwsze ogarniam 100% kwestii w domu od sprzątania prania gotowania do robienia zakupów za moje pieniądze! Nikt mi na nic nie daje więc sorry za taki tekst o życiu na kogoś koszt.
Ja ogarniam każdą pracę domową córki od lektury do każdego projektu od zakupu materiałów do wykonania
Ja ogarniam zdrowie dziecka od ortodonty co 6 tygodni odpłatnie za moje pieniądze do fizjoterapeuty też odpłatnie no fakt za rok wreszcie będzie nasza kolej na NFZ za wszystko płacę ja!
Ja ogarniam zajęcia pozalekcyjne jak basen. Półkolonie kolonie ja i kto płaci oczywiście że ja!
Odzież oczywiście że ja!
Prezenty na święta dla całej rodziny w tym jego też ja na mój koszt.
Nie rozumiem tego robienia potwora że mnie czy nieudacznika.

Nie nie żyje myślą że trudno rozwaliło się ale życie samotnej matki też może być fajne w końcu jest ich dużo no super perspektywa.
Co najwyżej mogę tolerować ten stan ale na pewno nie ma się z czego cieszyć!

Proszę bardzo kilka przykładów:

Zdecydowałaś się na ciążę nie mając stałej pracy, do której mogłabyś wrócić.
Po zajściu w ciążę po prostu podążyłaś za partnerem, bez zadbania o swoje finanse.
Po urodzeniu dziecka przez kilka lat nie podjęłaś żadnej pracy zarobkowej, a potem długo funkcjonowałaś na śmieciówkach i minimalnych zarobkach, mimo, że swoje studia określasz jako "wymagające". Masz świadomość, że trzeba poprawić angielski, a mimo to zrezygnowałaś z kursu na rzecz sprzątania, prania itp.
Nie egzekwujesz od partnera należytego podziału obowiązków domowych i opieki nad dzieckiem.
Nie skorzystałaś z opcji ślubu cywilnego i teraz jako "konkubina" nie masz z partnerem żadnego wspólnego dorobku.
Od 2 lat w twoim związku dzieje się źle, partner mówi że cię nie kocha i nie chce, a ty wciąż decydujesz się "finansować" jego potrzeby zarówno swoim czasem, jak i pieniędzmi: pierzesz, sprzątasz, gotujesz, wydajesz pieniądze na jego żywność, prezenty dla jego bliskich itd.

I wciąż używasz takich sformułowań jak "mieć pecha", "trafiłam", że partner coś ci zniszczył, tak jakbyś nie miała wpływu na własny los.

Minnie.89, powiedz, że trollujesz, bo trudno jest uwierzyć, że człowiek może być aż tak głupi...
"Partner" niczego nie ogarnia?

Odniosę się bo chyba trochę nadinterpretujesz czym jest decyzja o ciąży. Jeśli decyzja jest to ze nie usunę nie oddam to tak.
Byłam jeszcze na studiach od 4 lat na każdej wizycie w poradni endokrynologicznej ginekologicznej słyszałam że zajście w ciążę jest praktycznie nie możliwe ale lepiej że się wie w młodym wieku to później nie ma rozczarowań. W tym czasie nawet się zastanawiałam czy jeśli tak będzie czy dałabym radę adopotować pokochać nie swoje dziecko. Kiedy odwiedziłam lekarza mówić że chyba jestem w ciąży to usłyszałam. „Kiepski żarty jest tyle pacjentek w ciąży a Pani raczy żartować”
Cóż a jednak czasem coś co jest niezbyt możliwe się staje prawda. Był szok płacz nieprzygotowanie ale podobno nie ma dobrego czasu.
Praca nie możesz patrzeć z perspektywy teraz 11 lat temu realia były inne posiadanie umowy zlepienia w zadowidzie dla moich znajomych z roku to był rarytas większość mogła liczyć na bezpłatne praktyki po studiach przez 2 lata potem staż a potem to być może jakieś stałe zlecenie. Dziś już tego nie ma ale po reformie tak wyglądała rzeczywiści, czy reforma to też moja decyzja? Nigdy nie byłam posłem ale pewnie też moja decyzja
Powoli jestem na etapie że akceptuję ten stan
Owszem czuję się gorsza wybrakowaną niewartościowa

Czym jest dla Ciebie lepsza praca?
Pisałam dość wyraźnie że zaledwie 1% kobiet zarabia powyżej 10 tys netto jaką jest szansa na bycie w tym gronie?
Dlaczego założyłaś że nie szukam od co najmniej roku aktywnie szukam pracy ale głową muru nie przebije.

Niestety nie mam takich znajomych którzy moglibymi pomóc w uzyskaniu lepszej pracy

Dziś poza jednym typem znajomych reszta raczej nie może pomóc

W pasjach i zainteresowaniach?
Nikt ci nie da gotowej recepty na szczęście.
Tym bardziej nie odpowie ci na pytanie o sens życia.
Polecam ci książkę "wędrówka dusz"
Przeczytana lata temu, gdy byłem jeszcze sam, pomogła mi uporządkować kwestie egzystencjalne.
Że w wszystkim co przeżywamy jest to bezcenne doświadczenie dla nas jako człowieka, i tylko one pozwala nam się rozwijać. Mimo że jestem ateista, jakoś ta książka do mnie przemówiła.

Ex zajmuje się dzieckiem tak jak pisałaś wcześniej? Płaci alimenty na dziecko?

Szeptach, dziękuję, książkę z pewnością przeczytam.
Imprezy chyba mogłabym policzyć na placach na ilu byłam, raczej nigdy nie chodziłam bo były inne problemy.
Nie wiem co to romantyczna miłość tylko rozsądek. Nie byłam na randce, bo zawsze lepiej było coś innego. Nie było pomiędzy mną a moim byłym grama namiętności ale to już nie ważne, nie wracam, temat zamknięty nie wróci, teraz trzeba się skupić na innych rzeczach.
Tak dziecko jest już całkiem duże. Nie wiem na ile problem niepłodności istnieje a na ile jest to fakt że o dzieciach kobiety myślą w wieku 33 lat, cóż, coś za coś można powiedzieć. Z pewnością gdyby do tematu podeszły 10 lat wcześniej nie byłoby problemów

Tak, mam własne 4 kąty w zamian za 5 tys raty kredytu ale mam.

Ruch staram się mieć chociaż raz w tygodniu udaje mi się iść na jakieś zajęcia fitnes dość ważne w przypadku pracy biurowej.

Ex jak ma czas to zajmuje się dzieckiem. Alimentów mi nie płaci, płaci za społeczną szkołę. W pozostałym zakresie ja pokrywam wszystkie koszty.

My nie byliśmy małżeństwem, więc nie mamy rozwodu. W zakresie opłacania szkoły oczywiście podpisał przed myotriuszem dokumenty. No jak przestanie płacić to pewnie ja zapłacę bo co innego zrobię. Wezmę trzeci etat i zapłacę, bo co innego taki los samotnych matek.

Szkoła kosztuje 3400 miesięcznie.

Jak często się zajmuje mniej więcej 2- 3 dni w tygodniu, wg porozumienia 3 dni w tygodniu powinien. Powinien odebrać w poniedziałek po szkole, wtorek cały dzień z wyłączeniem szkoły środę podobnie i w czwartek rano zawieść do szkoły.

Rita, nie zgodzę się z tobą.

Wiele kobiet nie ma czasu na ciąganie się po sądach, wynajmowanie detektywa żeby ustalił miejsce zamieszkania delikwenta gdy ten. np zwial za granicę, czy po prostu boją  się o swoje bezpieczeństwo gdy facet jest przemocowcem; O bezpieczeństwo swoje i dzieci i dla tego wolą się od takiego trzymać z daleka, aby nie drżeć ze strachu gdy tylko usłyszą dzwonek do drzwi.
Jeszcze w Polsce pracowałam jakiś czas w schronisku dla kobiet i te historie ktore tam usłyszalam, czasami rozrywały mi serce.
Wiadomo, że każdy przypadek jest inny, ale są sytuacje które niestety n ie dają się wpasować w szablon.

Ale na obecnym etapie nie widzę przeciwskazań do tego, żeby Autorka porozmawiała o tym z ojcem dziecka. A to jaką finalnie podejmie decyzję to już Jej sprawa. Wszyscy wiemy, że dobro dziecka jest dobrem nadrzędnym.
Nie uważam, żeby Autorka była w tym temacie bierna.

Nie powiedziałabym, że się nie poczuwa całkowicie. Nie poczuwałby się jakby nic nie robił, a wiem, że są i tacy.  Rozumiem, że ma swoją pracę, że podróżuje ze znajomymi, stąd łatwiej jest mi zająć się dzieckiem. Ja i tak nigdzie nie jeżdżę, bo staram się odbudować poduszkę finansową. Nawet jakbym chciała to i tak tylko z córką, bo z kim innym. Nie wychodzę nigdzie, to dlaczego mam jemu na złość powiedzieć taraz ja będą oglądać Netflixa a Ty się zajmuj dzieckiem i mnie to wali.  Wolny czas poświęciłam na studia podyplomowe (na szczęście online) które mimo wszystko wcisnęłam w harmonogram.

Jesteś pierwszą kobietą jaką "znam" która oddała dziecko? Tak łatwo Ci to przyszło?

R_ita2 bardzo Ci współczuje.
Tak owszem na każdą moją złotówkę on zarobi 5-6 a czasem i więcej, nie mamy takiej samej pozycji majątkowej. Ja nie mam nieruchomości o znacznych wartościach.
Owszem ja płacę za wszystkie zajęcia dodatkowe jak basen hiszpański i inne ja płacę za dentystę ortodontę ja kupuję odzież buty, jedzenie. Pewnie z tego zrobi się kwota ok 2,5 tys miesięcznie, czyli wyjdzie mniej więcej po połowie. Z tym, że dla mnie te 2,5 to sporo, ale tu nie jest problem tylko i wyłącznie pieniędzy, a bardziej żalu, żalu zmarnowanej młodości. Żalu zmarnowania czasu, który poświęciłam, żeby on mógł robić coś innego. Ja zawsze musiałam zrezygnować dla dobra "domu" z ambitnych zajęć. Teraz już kurcze mimo, że nie jestem stara ale no na korpo za stara (przykre trochę).

Dziś bardziej mnie boli to że nic nie daje mi radości i nie widzę szans na zmianę. No a przecież nie będę udawać, że mam 20 lat Średnio mi się uśmiecha iście starszej Pani do jakiś klubów w których nigdy nie byłam, wiec raczej sobie daruję. Czas który zostaje przeznaczam na dodatkową pracę.

Możecie mnie linczować, ale serio moja córka nie jest małym bąbelkiem która cieszy układanie puzzli z mamą, ma obecnie taki wiek dość trudny, że rodzice są "cringowi" skupia się za rozwijaniu własnych zainteresowań i właściwie ma potrzeby żebym ją głownie woziła na zajęcia dodatkowe oraz do szkoły czy odrabiała z nią lekcje, bo te są zadawane na weekendy.

Pomyśl..
Ty już rodzicielstwo masz prawie za sobą.
Nie jedna kobieta w twoim wieku ma dopiero niemowlaka.

Dla mnie jako taty żadna  super kariera i społeczny poklask czy też  prestiż nie mogą się równać z tym czasem jaki spędziłem z synem.
Mój ma 14 lat, i wciąż z ochotą idzie z tatą na rower czy koncert.
Chce ci powiedzieć że szczęście masz koło siebie, ciesz się z tych ulotnych i krótkich chwil, bo jesteśmy na tym świecie tylko przez moment.

Możesz albo płakać nad przeszłością i rzekomą strata, ale, gdy na tym ci zależy, zacząć to realizować teraz.

Sama mówisz że młoda w zasadzie zajmuje się sobą.

Zabaw się, idź potańczyć, pośpiewać, wyrwij jakiegoś faceta, miej dobry seks.

Dlaczego na siłę się ograniczasz?
Potrzebne ci są jakieś dodatkowe studia, do zmiany pracy?
To na nie idź, nikt nie powiedział że studiować można tylko gdy ma się 20 lat
Czasami z różnych powodów zaczynamy żyć po 30 albo 40, bo albo nieudany związek albo patologiczna rodzinka albo opieka nad chorym członkiem rodziny.
Skup się na tym co teraz możesz, a nie nad opłakiwaniem przeszłość.
Świata nie interesują nasze łzy.
Jeżeli Bóg istnieje to Belweder ma gdzieś w piekle i w blasku palonych ciał śmieje się z nas.
Nam nie pozostało nic inne jak śmianie się tutaj na ziemi.
Póki możemy i oddychamy.
Bo gdy umrzemy to wszystko będzie stracone, bo martwym nie spełniają się marzenia

Bardzo w punkt w zakresie wykorzystywania możliwości ekonomicznych rodzica, to że ja mogę sobie pozwolić na tańsze rzeczy niż on, to że ja mogę pojechać na weekend do hotelu 4 gwiazdkowego co najwyżej i to raz na rok, a z tatusiem wycieczka za kilkanaście tysięcy co 6 tygodni.

Niestety taka jest prawna. Oczywiście w porozumieniu jest wskazane, że każde wykorzystanie przewagi ekonomicznej będzie skutkować uprawnieniem drugiej strony do jego wypowiedzenia jak również naliczenia kary umownej.

jeśli wspólnie prowadziliscie biznes, to inna bajka..
lepiej może na spokojnie udać się do prawnika i porozmawiać o sprawiedliwszym podziale majątku, mimo że nie masz do tego oficjalnie prawa,
tylko zrób to mądrze, z kimś kto nie będzie walczył dla robienia afery. a najlepiej skonsultuj w 2 miejscach.
Może pójdzie na wyższe oficjalne alimenty

Co do problemu autora:

Niewiele napisalas.
Przede wszystkim - na ile interesuja Cie problemy ludzi dookola?

Osoba skupiona tylko na swojej sytuacji i przyszlosci zawsze bedzie czula pustke - moze jedynie od niej uciekac w jakakolwiek aktywnosc i nalogi.
Osoba skupiona na problemach ludzi dookola siebie potrafi zidentyfikowac takie, ktore wywoluja w niej najwiecej emocji i wierzy, ze jest w stanie cos z nimi zrobic (chociazby - a nawet zwlaszcza - jesli na dana chwile nie posiada koniecznych umiejetnosci).

Dlatego wyjscie ze swojej glowy - skupienia na swojej tozsamosci, indywidualnosci, przyjemnosci, doswiadczeniach, bezpieczenstwie - jest pierwszym, koniecznym krokiem aby w ogole widziec mozliwosci.
Gdy nie zawracamy sobie glowy malo waznymi sprawami (naszym zyciem) i pozwolimy sobie wspolodczuwac stres innych ludzi - swiadomosc i motywacja do pracy, ktora nas spelnia pojawia sie sama (do takiego stopnia, ze budzik ma szanse zadzwonic tylko kilka razy w roku).

Bez wyjscia ze swojej glowy, przy wyborze tego, na co poswiecic swoj czas mozna jedynie kierowac sie zarobkami, statusem i swiadomoscia "zawodow" i spolecznych rol - czyli tego co przynosi nizsze tzw. intrinsic motivation.

W korpo nigdy nie pracowałam chociaż zawsze chciałam, nigdy nie spełniałam norm w zakresie dyspozycyjności.
Z tym, że na stanowiska Juniorskie zatrudnia się tylko osoby do 30 a na inne bez doświadczenia nie mam szans. A nawet gdyby mnie wzięli na Juniora to za 8 brutto to mi na kredyt braknie.
Temat zamknięty i nie ma o czym myśleć
Własny biznes to nie jest do końca prosty tamat, po pierwsze większość jest kapitałochłonna po drugie wymaga mega czasu, a ja obecnie nie mogę sobie pozwolić na brak stalifności finansowej. Własny biznes nie ma wieku, to zależy jaki kto ma pomysł i jaki przychód go interesuje.

Tatusiem od zachcianek to on jest, bo spełnia każde marzenie księżniczki, nawet jeśli o nim nie myśli to już je ma.

Tak jak pisałam dziś muszę walczyć z tym, że widzę czego nie zrobiłam i że tego już miała nie będę. Serio dziewczyny to nie jest tak, że kasa cieszy nie cieszy, bo żadna torebka nie otrze mi łez i z tym trzeba się pogodzić. Pracuję dużo czasem bardzo dużo, w dużej mierze po to żeby nie myśleć o tym czego już miała nie będę.

Absolutnie nie uważam że jestem stara, tylko po prostu już zbyt dojrzała na pewne rzeczy.
Bardziej dziś szukam rozwiązań, żeby znaleźć radość niż dopiec byłemu z którym mam na prawdę poprawne wręcz pozytywne relacje.
Potrafiłam mu powiedzieć, że życzę mu z całego serca, żeby znalazł sobie kobietę która da mu upragnionego syna dla której będzie się starał i o nią dbał, mimo iż wiem, że ja tego nie będę miała. Nie jestem zawistna czy zazdrosna, absolutnie nic z tego.

Tak wiem, co to samo spełniająca się przepowiednia.

Po prostu robisz bilans i widzisz że nic z tego o czym marzyłaś nie masz

Nie miałam bajowego ślub i sukni księżniczki, kiedy zaszłam w ciąże od własnej matki usłyszałam "miejmy nadzieję, że problem się sam rozwiąże" co oznaczało, że może uda się stracić ciążę, miłe prawda? Nie wspominam tego czasu dobrze niestety.

Nie spełniłam marzenia o wybitnej karierze zawodowej, więc to też odpadło.

Tak jak pisałam nie doświadczyłam miłości, więc stad poszukiwania co ja mogę w życiu mieć co daje radość?

Z zainteresowań zapisałam się na studia, ale to taka mizerna radość, raczej ciekawość. Szukam dalej, czegoś co spowoduje, że mogę być szczęśliwa.

Masz dopiero 36 lat. Dziecko już masz, więc jedna z dość istotnych ról, jakie kobieta może wypełniać zrealizowałaś.
Masz swoje 4 kąty bez pomocy osoby trzeciej.
Całe życie przed Tobą!
Nigdzie nie jest napisane, że w Twoim życiu już nie będzie miłości ani pięknego ślubu.
Dziadkowie mojego taty mieli piękny ślub kościelny pod koniec swojego życia, może nie byli klasycznymi "młodymi", ale bardzo się kochali, przeżyli razem całe życie i ten ślub był najbardziej wzruszającym, na jakim byłam.
Po prostu musisz otworzyć głowę - nie zawsze życie się układa tak jak chcemy. Głównie układa się kompletnie inaczej, ale to nie znaczy, że nie spotkają Cię piękne rzeczy.
Z doświadczenia też Ci powiem, że praca w korpo to nie jest niewiadomo jaka kariera. Ludzie w tym widzą dużo więcej, niż w rzeczywistości tam jest.

Dziękuję, że odpisujecie Ja tylko chwilka bo malutka przerwa.

W życiu jestem realistką, nie kieruje się marzeniami tylko realiami, tym co jest możliwe, realne.

Pewnego, dnia podsumowujesz wszystko i widzisz tak: ciąża, nie miałam pięknego okresu, wyczekiwania radości kompletowania wyprawki tylko dostałam wszystko od znajomych po ich córce. Nie wybierałam wózka niczym samochodu za 300 tys., urodziłam dziecko w państwowym szpitalu bez znieczulenia, wiec taki lekki niedosyt, że wszystko co piękne mnie ominęło.

Co do ślubu to nie tu bez przegięć to domena młodych osób a nie dojrzałych, zresztą no nie oszukujmy się przecież nikt normalny nie robi cyrku w urzędzie. Z perspektywy osoby gdzieś tam związanej z odradzam małżeństwo jeśli nie są to młodzi ludzie którzy chcą posiadać dzieci w każdym innym przypadku raczej mija się z celem.

Dodatkowo za dużo pracy włożyłam w to żeby moja córka miała względnie normalnie, żebym teraz miała jej tłumaczyć, iż ten randomowy chłop będzie u nas czasami, zatem to nie wchodzi w grę.

Zawsze chciałam mieć dom taki wolnostojący teraz wiem, że nie będzie zresztą po co mi teraz.

Bardziej dziś boli, to nawet złe słowo boli bo to bardziej żal, że nie miałam nic z tego co powinno się zrobić będąc młodym. Nie chce być i mam nadzieję, że nie jestem osobą zgorzkniałą staram się mimo tego co mnie spotkało uśmiechać do innych, nie zazdrościć mimo, iż wiem, że ja tego miała nie będę.

Stąd pytanie co może dać radość skoro te tradycyjne sposoby odpadły

Radość życia sama musisz sobie dać, nie potrafisz się cieszyć tym co masz i nie doceniasz. Nikt nie da recepty, jak sama nie zmienisz nastawienia do życia i go sobie nie zorganizujesz.