On chce się rozstać - Netkobiety.pl

I można tak żyć ze świadomością że zniszczyło się życie dziecku i jego matce?

Ja będę żyć ze świadomością że może mogłam więcej lepiej
Przeczytałam wiele historii i nadal nie umiem sobie poradzić z tym że już nie będzie nas naszej rodzinki

no, mi czytanie tych historii zajęło pare tygodni
no i jakie masz wnioski ?
On się juz wyprowadził? Bo jak chcesz jeszcze walczyć, to nie z pozycji jęczącej baby

Bożesz, współczuję Ci, ale  co stracisz a co zyskasz po tym jak spakujesz mu walizki?
teraz tylko psuje Ci nerwy:)

Z czasem pogodzisz sie z tym. Moze za jakis czas, rok, kilka lat, bedziesz szczesliwa i bedziesz sie z tego smiala.

Pewnie za kilka lat nie wiem za 3 5 7 pogodzę się z porażką tak jak ze wszystkim innymi.
Co do tego że nie wejdę w inny związek to jestem pewna. Owszem można z kimś iść do kina ale na pewno nie mieszkać razem. Tego mając dziecko sobie nie wyobrażam.

Jest masa wątków przypadków o tym jak dla nastoletnich czy dorosłych dzieci jest trudno zrozumieć że mama przyprowadziła do domu gacha.
7 letnie dziecko nie wie co mama robi z tym panem 11 letnie też nie powinno wiedzieć dla 15 łatki to jest szok że jej mama może robić takie rzeczy.
Dla wielu nastolatków szokiem jest że ich rodzice współżyją bo jak to sex geriatryczny to oni jeszcze mogą a co dopiero z jakimś obcym facetem.

Nie neguje że są takie przypadki. Nie wiesz na ile jest to prawda raczej w pracy nie mówimy że jest źle.
Tak jak napisałam czym innym jest wyjść do kina a czym innym żyć.
Opiekę naprzemienną uważam za bardzo słabe rozwiązanie bo w efekcie dziecko nie ma domu tylko jest podrzucane, oczywiście że wiem iż w innych przypadkach traci kontakt z rodzicem.

Rozwód i rozstanie zawsze jest klęską i tragedią, jednak jeszcze większą tragedią jest pozostanie z kimś, kto cię nie kocha i wprost o tym mówi.
już pomijając to, jak on potrafił cię traktować, ale jemu też należy się szansa na bardziej udane życie? I tobie też się to należy. Rozstanie to nie koniec świata, natomiast z opieką naprzemienną bym się sto razy zastanowiła, że dziecko nie będzie nigdzie miało poczucia, ze jest u siebie w domu.

Sczególnie jak planujesz harmonogram uprawiania seksu tak żeby dziecka nie szokować. Na pewno twoja córka ci podziękuje jak bedzie dorosła, że wytrwałaś w cnocie po rozstaniu tylko po to żeby ona nie odczuwala dyskomfortu.

Po pierwsze to są hotele i twojemu dziecku nic do tego co i z kim robisz.

Po drugie to sama zdecyduj się czego chcesz. Zdecydowałaś się na dziecko bez ślubu(nie uwazam ze to złe, ale dla kogoś kto cale życie marzy tylko o założeniu rodziny jest to co najmniej dziwne...), ale jednocześnie szokuja cie patchworkowe rodziny. Troszke konsekwencji. Myslę że od początku widzialas że twój facet ma jakies wątpliwosci tylko to wypierałaś. Masz marzenie o pełnej rodzinie i ignorowałaś znaki (np to że przez 10 lat kolesiowi nie było po drodze ze ślubem, czyli de fakto nigdy nie obiecał ci ze wasz zwiazek jest na zawsze), ze realizujesz je z niewłaściwą osobą. Paradoksalnie teraz masz okazje to marzenie spełnić. Twój facet wymiksował się z wspaniałego planu męczenia się w nieudanym związku tylko dla dobra dziecka, więc teraz masz szanse poznac kogos o bardziej konserwatywnych poglądach. Tak jak ktoś napisał. Możesz znaleźć innego rozwodnika z dziekiem, który tez marzy o solidnej rodzinie i masz szanse zrealizowac to czego chciałaś. Mozesz znaleźc sobie kogos kto nie chce bujac sie latami w situationship, tylko marzy żeby mieć żone, dzieci, spędzać czas razem, razem wychowywać dzieci. Ten twój tego nie chciał, ale sa mezczyzni co nawet po rozwodach i wieku 40+ chcą stabilnej relacji, rodzinnego życia domatora. Niestety w trakcie poszukiwań tego partnera bedziesz musiała uprawiać ten zły i niedobry seks czasem

Przeciez pisałas, ze poza domem nigdzie nie bywasz, niczym sie nie interesujesz. Interesuje cie tylko wychowanie dziecka i praca i nie masz czasu na nic innego. Widze ze kolejny troll pomylił się w zeznaniach.

Hahahahahaha. Czyli na początek musi go przyprowadzić do ciebie na obiad i dopiero jak dostanie zielone świaqtło może działać?

A może nigdy nie miały męża, albo żyją w konkubinacie jak ty przez X lat? Ty sama nie jesteś rozwódką, bo przeciez ojciec dziecka nie brał z tobą ślubu. Chyba że nosiłaś fikcyjnie obrączke?

Hahaha tak ci śmierdzą rozwodnicy i rozwódki a jesteś praktycznie w takiej samej sytuacji, tyle, że w gorszej, bo dałaś sobie zrobić dzieciaka konkubentowi z którym żyłaś przez całe lata na kocią łapę. Więc te pseudo konserwatywne wynurzenia śmiesznie brzmią.
Wątpię, że jakikolwiek rozwodnik będzie liczył na życie na twój koszt, skoro sama martwisz się jak zapewnisz byt sobie i dziecku po rozstaniu z ex.

Faktycha takie nudne te rozwódki na zajęciach, za to czytanie książek siedząc na dupie jest takim celem z aspiracjami, ze jprdl xd Co za wyjatkowo złośliwe trollisko.

A czym to się różni od tego życia, które do tej pory prowadziłaś? Z Twoich opisów wynika, że dokładnie NICZYM poza wątpliwej jakości atrakcjami w postaci kontaktu z przemocowym, lekceważacym Cię ojcem Waszej wspólnej córki, bo nawet partnerem go nie nazwę.

I niby dlaczego teraz musisz z tego wszystkiego zrezygnować? Co przeszkadza w tym, żebyś nadal wyjeżdżała w większej grupie, jeździła na nartach, rolkach? Potrafisz robić cokolwiek bez uwieszenia się na drugim człowieku?

Trudno się nie zgodzić. Sama zresztą napisałam wcześniej coś podobnego. To nie miłość, to brak chęci wzięcia odpowiedzialności za swoje życie, a być może po prostu brak takiej umiejętności.

Po pierwsze cena, kiedy koszt wszystkiego nie będzie już wspólny to robi się problem.
Nie oszukujmy sie koszt wyjazdu na tydzień 1+1 nawet nisko budżetowy Wizz i 3-4 gwiazdkowy hotele żeby było taniej to zrobi kwotę ok 10 tyś można sprawdzić przykładowe ceny
Dotychczas wyjeżdżaliśmy z jego znajomymi bo moje koleżanki albo wolą siedzieć w spa albo nie ruszają tyłka z domu.
Tym samym za bardzo nie mam tej grupy ale patrz pkt 1 i nie ma o czym gadać.
Oczywiście że macie rację że byłam zaślepiona natomiast jakby każdy przewidywał przyszłość to rozdział o rozwodach rozstaniach byłby zbędny.
Jeśli już o wsi to nie jestem ze wsi chociaż to bez znaczenia
Pochodzę średniego miasta (powyżej 100 tys mieszkańców

Rozmawiać w ostatnim czasie raczej nie w jego odczuciu nie ma o czym.
Nie potrafimy się zbliżyć, nie ma pomiędzy nami intymności czy namiętności.
Czego mu brakowało zarzucił mi niski progres, niski wkład finansowy w codziennym życiu zazwyczaj było tak że on dokonywał opłat a ja robiłam zakupy ale nie tylko spożywcze takze odzież dziecku czasem jemu chociaż wolał sam kupić i drobne wyposażenie   czy dodatki do domu od pościeli po wazon.
Zarzucił mi nieodpowiednie wkładanie naczyń do zmywarki tj brudne zamiast czystych.
Do tego że czasem jestem nerwowa chociaż dużo mniej niż on.
Dodatkowo jestem mało nowoczesna jak koń klapki na oczach.
Więcej zarzutów nie był w stanie wyciągnąć

Można tak powiedzieć. Zawsze podwójny dochód jest większym. Jednak uważam to za teoretyczne dywagacje jak nowy związek ojca wpływa na obowiązek alimentacji zgodnie z art. 133-136 krio

Po pierwsze tu mamy za dużo tematów pobocznych.

Od poczatku, moj ex bardzo chciał żebyśmy się rozstali w stylu nie wyszło nam, ja natomiast powiedziałam nie, dlatego w ostatnim czasie zaczął mnie poniżać, abym jednak zdecydowała się odejść. O ile łatwiej jest powiedzieć dziecku "mama i tata Cię kochają, ale będą żyli osobno" niż "tata już nie chce rodziny"
Mój ex nie chce aby córka za 5 czy 10 lat powiedziała mu że to przez niego nie miała normalnej rodziny. Nie musiał czekać, powiedziała mu już, że tylko ona nie będzie mieć taty i mamy razem i jest jej wstyd się przyznać przed koleżankami, że jej tata nie chce już rodziny. Nie oszukujmy się on nie podał żanych konkretnych argumentów tylko jakieś śmieszne kwestie.

Temat sportu, pracuję umysłowo zatem to normalne że idę na fitness raz czy dwa razy w tygodniu i nie robię z tego pasji. Do wczoraj nawet nie zwracałam uwagi na to kto przychodzi, dopiero wczoraj zauważyłam znikomą ilość mężatek, właśnie po Waszych wpisach, że zumba pomaga po rozstaniu.

Dochód, oczywiście że to mnie martwi, bo dotychczas nie musiałam się martwieć czy mogę wykupić leki czy nie. Czy mogę kupić buty, czy trzeba chodzić w potarganych. To oczywiste że mnie to martwi.
Jasne, dla kogoś kto mieszka w małej miejscowości w Polsce wschodniej zarobki nawet 7000 brutto to dużo, w regionach gdzie pensja nauczyciela to rarytas to oczywiste. Tyle, że tam metr mieszkania kosztuje 6000 złotych w Poznaniu, Wrocławiu czy Gdańsku 15000 co robi kolosalną różnicę.

Nie krytykuję rozwodników, jak krytukuję odejścia bez powodu bo nie jest mi komfortowo, niestety większość rozwodów w ostanim czasie nie jest spowodowana alkoholem, czy zdradą lecz "wypaliło się" nie czułam się usatysfakcjonowana no sorry co to jest za powód.

Nie planuję się z nikim wiązać, żeby była pełna jasność. A już na pewno nie z kimś kto nie jest samodzielny życiowo i finansowo, mimo tego waszego jadu bo trudno to inaczej nazwać ja jestem osobą odpowiedzialną samodzielną, a to że pełna normalna rodzina jest dla mniej dobrem nadrzędnym nie powoduje, że jestem życiową ciamajdą.

Minnie.89

Na ten moment nie chodzi o to, żebyś myślała już o znalezieniu nowego faceta, ani tym bardziej robienie z niego "nowego tatusia" dla dzieci.
Być może nadejdzie czas, że ktoś taki pojawi się w Twoim (Waszym) życiu, być może to nigdy nie nastąpi.
Teraz za wcześnie na myślenie o tym.

Teraz jest naturalne, że przeżywasz coś w rodzaju żałoby po związku i masz wrażenie, że świat Ci się zawalił. Powinnaś jednak teraz przede wszystkim skupić się na SOBIE, rzeczywiście o SIEBIE zatroszczyć. Potraktuj rozstanie jako punkt zwrotny w swoim życiu - moment, gdy możesz rzeczywiście coś zmienić, by za jakiś czas czuć się lepiej i być w innym punkcie swojego życia. Kiedy ostatnio robiłaś coś dla siebie?

Być może warto teraz pomyśleć o zmianie miejsca zamieszkania (np. bliżej swoich rodziców, przyjaciół) czy pracy. Pomyśleć, czego tak naprawdę chcesz w życiu. Dobrze, że chodzisz na terapię, to może być krok właśnie do tego, by zacząć nad sobą pracować. Jeżeli w ostatnich latach byłaś gnojona w pracy i w domu (przez męża, który Ci ubliżał), to może być ciężko od razu odbudować poczucie godności. Musisz nauczyć się sama z sobą funkcjonować, stawiać granice i realizować swoje potrzeby.

Bez tego we wszystkich relacjach (nie tylko damsko-męskich, ale i zawodowych, koleżeńskich, rodzinnych) będziesz się czuła źle.

Jako córka rozwiedzionych rodziców, powiem Ci że powinnaś bardzo uważać na to, jak rozmawiasz z dziećmi o rozwodzie. Nie przerzucaj na nich swoich emocji. Jeżeli wiesz, że dzieci są z nim bezpieczne, dba o nie i podczas jego wizyt krzywda im się nie dzieje, to to wystarczy.
Dzieci nie muszą znać przyczyn rozstania, ani nie powinny uczestniczyć w przepychankach między wami.
Nie wykorzystuj dzieci do zemsty na byłym, nie szantażuj ich dobrem.
Kilkulatka nie powinna się wstydzić przed koleżankami, że jej ojciec od was odszedł - to nie jest zdrowe. Nie wmawiaj jej, że powinna doświadczać jakiegoś "poczucia wstydu" przez to, co zrobił ojciec. Raczej staraj się dać poczucie "normalności" i bezpieczeństwa.

Najistotniejszą rzecz on powiedział jasno: że już cię nie chce i że to koniec. Szczegóły już nie są takie istotne. Chcesz tego, czy nie, będziesz musiała radzić sobie sama. Im szybciej zaczniesz sobie organizować nowe samodzielne życie, tym lepiej na tym wyjdziesz.

Tak właśnie należy dziecku powiedzieć: tata i mama cię kochają, ale będą żyli osobno. Wersja, że tata nie chce rodziny, czyli że też nie chce dziecka, jest nieprawdziwa. Prawdziwa wersja jest taka, że tata nie chce mamy, ale dalej chce być rodziną dla dziecka.

Nie chce robic z córki żołnierza ale mam poczucie tak tej niesprawiedliwości że za jego widzi mi się ma zapłacić moje dziecko oraz ja.
Dlaczego mam mu jakkolwiek pomóc? Dlaczego mam się starać żeby córka nie wiedziała kto jest przyczyną? Dlaczego mam tuszować to co on zepsuł? Dlaczego mam robić dobrą minę do złej gry?

Nie chce zemsty nie jestem mściwa ale nie mogę tego pojąć że skoro to jego decyzja to dlaczego ja mam za nią płacić? Czy jak jedna panienka zabierze ze soba tylko klapki to reszta nie pójdzie w góry? Nie albo sobie buty ogarnie albo będzie siedzieć sama.

Absolutnie nie wypisuje się ani z alimentów ani z obowiązku wychowywania dziecka
Nie ma wszystkiego bo nie będzie miała pełnego domu co jest dla niej ogromną trafienia

O jakiej przyszłości mam myśleć o tym jak będę siedzieć sama w czterech ścianach. Na obecnym etapie to nawet widok uśmiechu innych ludzi mnie wkurza

To jest dla niej tragedia, bo nie dosc, ze ma ojca przmocowca to jeszcze matke wariatke ktora zamiast dac jej poczucie bezpieczenstwa tylko napedza w niej strach i poczucie niestabilnosci. Fundujesz jej traume z dziecinstwa i dlugie lata terapii w pszyszlosci.

Absolutnie nie staram sie aby czuła poczucie niestosowności staram się żeby czuła się dobrze mimo iż on często do dziecka mówił o mnie źle ja nie powiedziałam o nim złego słowa do dziecka.
Zawsze jej powtarzam że ja bardzo kocham ze jest wspaniałym dzieckiem. Wiele razy jej mówiłam że choćby nie wiem co się działo mama ja zawsze będzie kochać.

W jaki sposób niby napędzam w niej strach?
W jakim sposób z tej wypowiedzi wynika że napędzam strach?
Mimo iż jestem cholernie zła to przy dziecku nigdy tego nie okazałam. Chyba za dużo sobie dopowiadacie

Nie oszczędzam na dziecku ale jeśli to jego wina to sorry on płaci. Czy ja wymyśliłam żeby się rozstać?

W szkole nie ma żadnych imprez więc luz
Czy gdyby ja rzeczywiście  kochał to niszczyłby jej życie dla własnej wygody?

Dlaczego? To jest bardzo proste do wyjaśnienia - bo to są sprawy między Wami, dorosłymi, a ona jest dzieckiem, które próbujesz w to wplątać.

Rozstania nie są łatwe, ale się zdarzają. Ból, gniew, rozgoryczenie, które czujesz naprawdę są naturalne i każda porzucona osoba przez to przechodzi. Ale w tym wszystkim pomyśl o dziecku. Naprawdę posiadanie pełnej rodziny nie jest takie fajne, jeśli między rodzicami nie ma miłości. Nie zatrzymasz nikogo na siłę. Pogódź się z tym i zacznij planować życie na własną rękę.
Utrzymywanie związku na siłę, kiedy nic nie wychodzi jest bez sensu i buduje zły przykład dla Twojej córki.
Nie wciągaj jej w rozgrywki z Twoim partnerem. Twoje rozczarowanie sytuacją i rozstanie z nim nie oznacza końca jej relacji z nim jako ojcem.
Wiem, że to trudne, ale myślę, że kiedyś możesz docenić to rozstanie i ułożyć sobie życie na swoich warunkach. Pod warunkiem, że skupisz się na tym nad czym masz kontrolę, czyli na tym co dalej będziesz robić, jak będziesz żyć i jak podzielisz opiekę nad dzieckiem z partnerem.

Interesuje mnie odbudowanie związku ale jego nie interesuje. Jego interesuje kiedy się wyprowadzę

Oczywiście że ja nie mam zamiaru wtajemniczać w takie zagadnienia. Po to żeby miała traumę z dzieciństwa.

Nie planowaliśmy dziecka.
Jednak żeby było śmieszniej to że nie mamy drugiego jest moja wina i dlatego on chce się rozstać, bo ja wolałam szukać marnej pracy niż rodzić dzieci w jego ocenie

Trochę przesadzasz wie że to decyzja taty bo jej powiedział że nie kocha już mamy nie chce z nią być ale ją kocha.

Dlaczego męczyć ? Stwarzasz wrażenie jakbym ja to była jakaś okropna najgorsza poprostu dno i wodorosty nie wiem czy ktoś poza Tobą ma takie zdanie