Po jakim czasie facet powinien się oświadczyć ? - Netkobiety.pl

@Nowe_Otwarcie

Ja tu nie piszę ani do Ciebie, ani do nikogo innego konkretnego, bardziej o pewnych tendencjach, które bywają widoczne. Myślę, że jeżeli nie masz problemów z relacjami w życiu realnym, to naprawdę nie ma sensu szczególnie nic udowadniać na forum i przejmować się jakimiś opiniami z forum, gdzie dyskusje siłą rzeczy ciążą ku skrajnym punktom widzenia.

@Shinigami

Ja nigdzie nie piszę, że "muszą". Znam fajnych mężczyzn, którym się nie przelewało na różnych etapach życia i którzy uważam, że mimo to dla wielu kobiet mogliby być atrakcyjnymi kandydatami na partnera - np. ambitny student prawa, który był wychowywany bez rodziców przez dziadków, wcześnie musiał przejąć odpowiedzialność za opiekę nad nimi, dokładać się do ich utrzymania i spłaty długów za dom, czy osoby, które po prostu nagle straciły pracę i nałożyło się to na jakieś większe wydatki, jakieś sytuacje losowe, choroby.

Tyle że takie osoby robią wszystko, co w ich mocy, by problemy rozwiązywać, a nie same z siebie je generują.

Może być jednak faktycznie tak, że gdy ktoś jest bogatszy, to ma więcej możliwości, by pewne brzydkie cechy charakteru zatuszować - np. odziedziczył pieniądze po rodzicach, trwoni je, ale "długi biznesowe" brzmią znacznie lepiej niż chwilówki, czy jest leniem i obibokiem, ale płaci za jakieś dyplomy różnych collegium tumanum, więc część osób nabiera się, że faktycznie ma solidne wykształcenie itp.

Napisałaś tu ciekawą rzecz, dokładniej to "uważam, że mimo to dla wielu kobiet mogliby być atrakcyjnymi kandydatami na partnera". Piszesz, że dla wieku kobiet więc dla ciebie nie i teraz wyobraź sobie, że każda z tych wielu kobiet powiedziała to samo. Nie zliczę ile razy słyszałem tekst "Fajny z ciebie chłopak, na pewno prędzej czy później znajdziesz dziewczynę", każdy z tym wyjeżdża nawet nie próbując zrozumieć, że to jest mega bolesne. Teraz jestem tak wyczulony na ten tekst, że jak tylko ktoś zacznie to mówić od razu przerywam i mówię tej osobie by nawet nie próbowała tego kończyć bo będzie niemiło. Nigdy nikomu nie mówcie czegoś takiego.

Jak tak siedzę na tym forum to coraz częściej mam wrażenie, że posiadanie problemów jest konieczne by być "normalnym". Są tylko dwa stany, rozwiązując problemy i samemu je tworząc.

To oczywiste, że bogaty ma nieporównywalnie większe możliwości niż biedny. Odnoszę wrażenie, że niektóre osoby z forum myślą iż ja i jeszcze paru innych dosłownie nienawidzimy bogatych za samo to, że istnieją. Nic bardziej mylnego, dla mnie stan majątkowy nie ma znaczenia w kwestii stosunku do danej osoby, liczą się zupełnie inne rzeczy. Mnie tylko wkurza to, że facet zarabiający na przykład minimalną z automatu jest traktowany przez kobiety jak trędowaty. Zarabia minimalną to musi być z nim coś nie tak, musi być debilem, nie mieć żadnych ambicji, ma jakieś nałogi, na pewno jest leniwy, ogólnie to patola. Z tego co widzę choćby na forum to jest niemal to samo co z incelami, jeszcze trochę i biedak podobnie jak incel będzie traktowany gorzej od największego zbrodniarza. W dzisiejszych czasach chyba już nie istnieje podejście, że oboje będą ciężko pracować i oboje będą budować swój majątek, a tak powstało kilku milionerów, których znam. Zaczynali od zera ale nie byli sami, mieli dziewczyny/żony, które razem z nimi zasuwały po 12h często też fizycznie, a teraz są po 50 i sobie jeżdżą po świecie prywatnym kamperem, a majątkiem zarządzają dzieci. Jestem coraz bardziej załamany tym co ostatnio widzę, spotykam coraz więcej ludzi, którzy pod względem fizycznym są niezły kawał drogi za mną, grubi, zaniedbani, mają różne nałogi, dieta złożona z kebabów, kiełbasy i gotowych dań z Żabki, a mimo to wszyscy mają partnerów/partnerki, w wielu przypadkach sporo atrakcyjniejszych od nich.

Halina, zapomniałaś dodać, że dopiero od punktu 4 wzwyż facet jest w ogóle brany pod uwagę choć patrząc po niektórych postach to punkt 6 też jest wątpliwy.

I to jest chyba najlepsza i najuczciwsza rada na jaką Shini mógł tutaj liczyć. Właśnie o to chodzi i tak to zadziała w przypadku normalnej kobiety. Powtorzę: NORMALNEJ kobiety, o ile oczywiście pozostałe cechy wyrobią mu u niej odpowiednią pozycję. Zresztą właśnie i dlatego informację o swoich możliwościach finansowych należy zachować na później. Jeśli kobieta zwleka z decyzją, ewidentnie czekając na poznanie możliwości finansowych faceta, to lepiej odpuścić, bo i tak nic mu po takiej; to w sumie dobry sposób na odsiew szonków,  a i (jak to niektóre panie bezczelnie określają) "zmarnowanie czasu" takiego szonka to nie grzech, a wręcz zasłużona kara dla takowej 

Ilu znasz prezesów, dyrektorów i menedżerów, co na regularnej stopie przyjaźnią ze sprzątaczami, sprzedawcami najniższego szczebla czy rzemieślniczymi wyrobnikami klepiącymi masówkę za najniższą stawkę?

Ja znam jeden przykład. W rodzinie. Małżeństwo poprzedniego pokolenia. On nawet bez matury, ona ze skończonymi studiami. Udało im się przetrwać i oboje są teraz na emeryturze.

Ale z moich praktycznie wszystkich znajomych, to jakieś przyjaźnie czy jakiekolwiek bliższe relacje to mają miejsce pomiędzy ludźmi o podobnym statusie ekonomicznym i światopoglądowym. Nawet największe przyjaźnie szkolno-studenckie nie przerwały próby czasu jak się rozjechali ekonomicznie i ktoś tam zrobił turbo karierę, a komuś się nie poszczęściło.

A to jest szczególnie ciekawe, ze względu na.....moje doświadczenie życiowe. Jestem jaki jestem, wywołuję skrajne emocje i często w związku z tym frustratki wyładowują się na mnie. Także to nie jest wrażenie, bo po prostu wielokrotnie słyszałem, że zasługuję, aby mi w życiu było jak najgorzej, a siurek to żeby mi usechł i odpadł i tak dalej. Więc wiem, że nie brakuje osób, które chętnie odebrałyby mi prawo nawet do oddechu. Jeszcze większej ilości osób....to zwyczajnie nie obchodzi. Dlaczego zatem miałbym się przejmować takimi rzeczami? Czemu jakieś wybuchy frustracji, niemocy i niezadowolenia z własnego przede wszystkim życia takich babeczek miałyby w jakikolwiek sposób wpływać na moje życie i moje decyzje? Ja mam zapracować na własne szczęście, czy na aprobatę i zadowolenie jakichś pustaków, z którymi i tak nie chcę mieć za specjalnie do czynienia w realnym życiu?

W byciu odrzuconym nie ma nic złego - podobnie jak w odrzucaniu innych.

W posiadaniu wymagań nie ma nic złego - podobnie jak w wymaganiach innych ludzi.

Ja pytam o twoje pokolenie. A nie naszych ojców.

A widzisz.

Ja powiem więcej - nie znam układów z dużą różnica zarobków, gdzie faktycznie jest to szczera sympatia. Ogólnie takich układów znam trochę. Ale to jest albo interesowne i wynika z chęci dostania się do źródełka, do kręgu ludzi z kasą, albo wynika z chęci pompowania ego (co regularnie widzę u nowobogackich)

No, a co to zmienia? Dlaczego na twoje samopoczucie ma wpływać czyjaś opinia lub światopogląd? Jak nie lubisz np anala, to pod wpływem rozmowy z dwójką gejów, którzy go będą zachwalać, to zmienisz zdanie? Po prostu spróbuj i wypracuj zdanie samodzielnie na dany temat. Różnica poglądów jest tylko.....różnicą poglądów. To nie jest wieczna wojna o to kto ma rację, a do tego to jest sprowadzane najczęściej. To bez sensu. Kompletnie. W życiu jest miejsce na różnorodność, a swojego stanu szczęścia i spełnienia nie można uzależniać od tego co kto klepie. Bo zawsze znajdzie się jakaś maruda, zawsze znajdzie się niedoruchana frustratka, stulejarz, toksyk, karierowicz, co to bez względu na koszty i nawet po trupach, aby tylko mieć 'więcej' i 'bardziej'. Nigdy nie wiesz jaki kto ma cel w swoich słowach. Więc pozwolenie, aby to wpływało na ciebie nie jest rozsądne. Po prostu trzeba robić swoje, bez oglądania się na innych (lecz nigdy kosztem kogoś).

Tak, ale w kontekście aktualnego pokolenia, gdzie szczerych i życzliwych układów tego typu po prostu nie kojarzę.

Ja też mam znajomych i z wykształceniem podstawowym i takich z doktoratami. Tu pytanie nie jest o to czy znasz, ale o przyjaźń i bliskie, regularne relacje, a nie raz do roku na piwie. To nie jest częste i to jest normalne zjawisko.

Skąd wziąłem? Ano stąd:

I stąd, że dalej to traktujesz w kategoriach emocjonalnych pisząc o 'niechęci'. Czy czujesz do niego 'niechęć', bo jest prawiczkiem? Boli cie to jakoś? Jego wieczna pisanina o tym samym wpływa na twoje poczucie szczęścia w aktualnym związku?  No nie. Bo to nie jest problem w społeczeństwie, ze ktoś ich traktuje tak lub inaczej, ale to jest problem w nich, że wszystko sprowadzają na płaszczyznę personalną do swojego incelstwa.

Kurwa, aż żałuje że nie zapisałem linku, a za Chiny tego nie znajdę. Był kiedyś, lata już temu taki eksperyment z bliznami na twarzy. Wzięli grupę babek pod pretekstem sprawdzenia jak blizny na twarzy wpływają na szansę na zdobycie pracy. Oczywiście blizny były efektem pracy specjalistów i specjalistek od filmowego make up'u. Pokazywali im potem efekty swojej pracy w lustrach, na zdjęciach itp. No i wysyłali je na rozmowę o pracę. Tylko tuż przed samym wyjściem pod pretekstem, że się sztuczna blizna odkleja, to im to zdejmowali. One mając nieskazitelną szły na rozmowę o pracę mając w swoich głowach bliznę na twarzy. Oczywiście żadna pracy nie zdobyła, a duża część kobiet opowiadała jakimi to tekstami sypali im w twarz ich rozmówcy o ich bliznach.

Z incelami zachodzi to samo zjawisko. Oni nie mają swojego stanu wypisanego na czole, ale mają tak ogromny kompleks, ze absolutnie wszystko sprowadzają do niego.

Także mój post był nie tyle odpowiedzią/argumentem w dyskusji z tobą, a raczej nawiązaniem i rozszerzeniem z mojej perspektywy.

-edit to chyba było to, ale znam to w trochę innej wersji, że tam do badania wzięli jedynie kobiety, bo odnośnie facetów to nie ma aż takiego zastosowania, ze względu na doświadczenia wojenne i inne postrzeganie płci w związku z tym (w XX wieku po prostu nie brakowało wojen i facetów z bliznami w związku z tym):

https://wybudzeni.com/2023/05/07/badani … -bliznami/

OMG, no serio? Usuń lekarza i prawników, zostaw sędziego, kierowniczkę w korpo, kasjera, pracownika McD sztuk 1 i masz najbardziej podstawową wersję moich spotkań towarzyskich. Rozszerzaną w miarę możliwości o panią konduktor, panią od automatyki i robotyki pnącą się po szczebelkach w korpo, jej narzeczonego od tego samego, który zrobił doktorat i został na uczelni, rolnika (ale ma krowy, jak krowy to rolnik czy farmer?) i kolejnego sprzedawcę/konsultanta/cholera wie co. Naprawdę muszę zaprzyjaźnić się z milionerem, żeby był widoczny przekrój?

...

Chyba naprawdę się nie rozumiemy.
To jest post, na który odpowiadałam:

Dlatego pisałam o powodach niechęci, którą na forum budzą incele. Nie niechęci ogólnej, do prawiczków czy coś tam, tylko niechęci, której daje się wyraz w dyskusji, w ramach reakcji na wszystkie zakamuflowane bądź mniej "powinnyście", "należy się", "to wina...".

No tak, to jest oczywiste. Tylko to nawiązanie do czego? Bo o stanie wypisanym na czole pisałam odnośnie dyskryminacji/słownych ataków w porównaniu do np. otyłych. Tzn. co wspólnego ma to, co myśli o sobie incel, z zachowaniem społeczeństwa? Przecież jeśli będzie przez to zachowywał się... dziwnie, to zostanie potraktowany jak ktoś, kto zachowuje się dziwnie, przez to, że zachowuje się dziwnie - a nie przez to, że jest incelem.

To ja nie rozumiem. Myślałam, że cały sens opierał się na tym, że właśnie również ludzie o różnych pozycjach zawodowych mogą mieć wystarczająco punktów wspólnych do przyjaźni czy dobrego koleżeństwa.

I teraz lekarza i blachary nie łączy nic, ale już sędzia i sprzedawca w randomowym spożywczaku to jest jeden poziom? I w ogóle sprzedawca czy pracownik Maca - klasa średnia? To kto jest na dole? Stale bezrobotni?
I tak, finansowych różnic wśród 30-latków nie będzie takich jak u ludzi 20 lat starszych, bo będą pogłębiać się z czasem, to oczywiste. Niemniej są widoczne i mimo że willi nie ma nikt, to są już tacy z dwoma mieszkaniami na koncie, a są tacy, co mieszkają z rodzicami. Tyle że - nawiązując do wcześniejszej wypowiedzi - dopóki ma się za co żyć, wyjść, spotkać się itd., to nikomu to nie przeszkadza. Wernisaży nikt nie lubi , ale już rozmowy o teatrze czy operze przeplatają się z opisami weekendowych wypadów na łażenie po klubach.
Natomiast ja też nie próbuję powiedzieć, że zawsze tak się da i z każdym. Ale trochę inteligencji i otwartości i różnice stają się interesujące, zamiast - uciążliwe.

Okej, tu pełna zgoda.

NO a ile córa mają lat? Może podaj numer i problem z głowy. Przecież ona jest normalna, skoro ma za wzór takiego starego jak ty. Fajnie że mógłbyś mieć takiego zięcia jak Shini. Twoja córka by ogarniała pranie, sprzątanie i dzieciaki, a Shini nadal miał czas na forum. win-win.

.

No okej, ale jeśli wyłącznie pieniądze mają stanowić o różnicach, to ja się akurat nie zgadzam. W tym sensie, że znałam osoby zarabiające już bardzo ładnie, ale swoim, powiedzmy, osobistym poziomem (intelekt, styl bycia, zainteresowania, ekhem, klasa, a raczej jej brak) pasujące raczej do nizin niż miejsca, w którym miałyby uplasować ich zarobki. Bo mam tu na myśli np. panów, co zarabiali przeszło 10 lat temu 30k, 50k (akurat dwóch znam dokładne zarobki), a ten sam klimat, co semi-pato z Żabki, więc z moich doświadczeń o wiele większą różnicę daje "całokształt" przy mniejszej różnicy w zarobkach (jak np. sędzia - magazynier) niż same finanse. Istnieją, powiedzmy, kumaci ludzie ze smykałką do "robienia hajsu", ale poziomu im to nie winduje w żaden sposób.

Z pewnością tak jak piszesz byłoby najlepiej, niestety "mieć gadanie" to ostatnie co można o mnie powiedzieć. Ta fotka w trakcie sportu mnie zastanawia, nigdy takiej nie robiłem i nie bardzo wiem jak zrobić by było dobrze. Na prawdę 22 letnia studentka w ogóle by spojrzała na faceta zarabiającego minimalną?

Mnóstwo ludzi pracuję na stałe za minimalną lub niewiele więcej. Większość ludzi pracujących w budżetówce zarabia niewiele powyżej minimalnej i bez porządnych znajomości nie mają szans wybić się wyżej. W służbach mundurowych jest mnóstwo ludzi po studiach będących "na krawężniku" po 15 latach pracy bo nie mają ojca generała.

Absolutnie nie mogę się z tym zgodzić. Tylko najbardziej radykalni incele publicznie pokazują nienawiść i te radykalne poglądy. Zdecydowana większość to zwykli faceci, po których w życiu byś nie poznała, że to inceli. A jednak kiedy tylko ktoś się dowiaduje, że ten gość ma 25+ lat i jest prawiczkiem lub co gorsza nigdy nie był w związku to najchętniej by go ukrzyżowali.

Znajomi i partner/partnerka to dwie zupełnie różne rzeczy. Sama to napisałaś ale odrzucać każdego jak leci może tylko kobieta albo bardzo atrakcyjny facet. Nie miałbym takiego wrażenia i szczerze mówiąc w ogóle bym się tym nie przejął. Nie ważne czy ktoś chce mi odebrać takie prawo tylko czy fakt może to zrobić.

W tej kwestii nie zgadzam się z resztą inceli. Wygląd jest ważny ale z pewnością nie najważniejszy. Ja na swój nie narzekam choć kilka rzeczy dałoby się poprawić.

To z blizną całkiem ładnie ujęte. Co dokładnie rozumiesz poprzez sprawdzenie wszystkiego do kwestii incelstwa? Dla mnie to dość oczywiste, że większość jeśli nie każdy problem w mniejszym lub większym stopniu łączy się z incelstwem.

I wszyscy tacy inteligentni, pracowici, ambitni i co to tam jeszcze było? To chyba inaczej rozumiemy powyższe określenia.

Radykalni? Nie, nie tylko. Przecież i tu, na forum, wystarczy poczytać, jakie zdanie o kobietach przebija z ich postów i ile w nich roszczeń. A to jeszcze nie jest poziom, żeby, myślę, można ich było nazwać radykalnymi.
Przecież to nie może budzić pozytywnych odczuć.

Ależ ja nie brałam pod uwagę potencjalnych trolli.

https://www.netkobiety.pl/p4059717.html#p4059717

Wiedziałam, że raz zrobiłam podsumowanie złotych myśli Raki. Więc tak, taka postawa, nawet jeśli daleka od jawnej agresji, jest nie do zaakceptowania. Nie może być tolerancji dla kogoś, kto dla własnych korzyści najchętniej ograniczyłby innym prawo do decydowania o sobie w tak podstawowych sprawach. Oczywiście pod płaszczykiem troski i dobrych rad.

Dodam trochę od siebie. Otóż można być w związku, gdy są znaczne różnice w zarobkach. Zarabiam 4x tyle co mój partner (w najgorszym momencie zarabiałam 6x tyle), jestem lekarzem, mój partner zarządza na produkcji. Gdy zaczęliśmy się spotykać to on zarabiał więcej, bo już zarabiał a ja jeszcze, później na stażu miałam najniższą krajową. W moim środowisku to dziewczyny zarabiają więcej, ciężko byłoby znaleźć partnera o porównywalnych zarobkach - tylko lekarze, przedsiębiorcy, programiści seniorzy pracujący na 2-3 etaty zarabiają podobnie, jednak wtedy taki związek byłby trudny do utrzymania - wiadomo jak wygląda praca lekarza. Żadna z nas nie narzeka na to, że partner zarabia mniej. Wybierając kogoś do związku szukałyśmy innych cech. Na pewno nie jest łatwo być w związku z kobietą, gdy jest taka różnica w zarobkach i to kobieta stawia pracę na pierwszym miejscu jednak jest to możliwe
Uprzedzę pytania - o rodzinę się nie martwię, w naszej branży można pracować nawet na 1/3 etatu i rodzinę utrzymać na solidnym poziomie, zwłaszcza gdy ma się oszczędności.

Nieee, nadal pracuję w ramach NFZ, ta praca nie jest taka zła na spijanie śmietanki przyjdzie jeszcze czas chociaż powiem szczerze, że w pełni chyba nigdy nie zrezygnuję z pracy na NFZ - inny pacjent, inne możliwości diagnostyki, inna satysfakcja.

@Shinigami

Myślę, że spokojnie masz szanse właśnie u takich kilka lat młodszych dziewczyn - np. takich, które też lubią być aktywne fizycznie, w większości też raczej nie zarabiają znacznie więcej niż Ty - bo jeszcze studiują i nie mają możliwości podjęcia poważnej pracy na pełen etat. Zwykle takie dziewczyny będą chciały najpierw powoli rozkręcać znajomość, spotykać i poznawać się, bez presji, że od razu musi być mieszkanie razem, huczny ślub i dzieci. Jeżeli faktycznie Twoim problemem jest brak kasy, a nie np. paskudny charakter czy dziwne zachowanie podczas randek, to myślę, że masz duże szanse na powodzenie. Tylko właśnie powinieneś ćwiczyć komunikację i np. starać się wyeksponować zainteresowania, dobry wygląd, sportowe fotki.

1. Babskie grupowe zajęcia. Tzn. nie, że tylko dla kobiet, ale takie, gdzie są głównie kobiety. Jak patrzę po zdjęciach wrzucanych przez siłownie czy inne takie, to zawsze jest pierdyliard kobiet i 1-2 mężczyzn. Nieważne, czy trening obwodowy, indoor cycling, mobility, zumba czy te wszystkie pseudo siłówki oznaczające cardio z majtaniem hantlami - prawie same babki. Tak że wchodzisz i z miejsca zwracasz na siebie uwagę jako ten rodzynek.

2. Ja mam mieszane uczucia względem zagadywania kogoś w pracy. Znaczy, uważam, że dużo trudniej o pozytywny feedback, jak babka pracuje. Albo - jeśli kobieta atrakcyjna i jest możliwość pogadania - będziesz milionowym klientem zawracającym tyłek, albo - jeśli praca niekoniecznie stwarzająca możliwość do pogaduszek - ona w głowie będzie już miała tylko kolejne zadania/pacjenta/cokolwiek.
Tak że, uważam, w ramach ćwiczeń możesz luźno zagadać, ale bez spiny, że teraz to już natychmiast kawa po jej pracy, ślub i domek z ogródkiem.

Nie. Do pk 4 tez sa brani pod uwage, przez panie ktore same nie moga przebierac, badz idealistki.

Tu się przychylam do Shiniego. Siłki w mojej okolicy, które przed covidem żyły z takich zajęć - padły. Wszystkie co do jednego. Zostało kilka największych sieciówek, gdzie zainteresowanie takimi zajęciami jest nie za duże lub grupy są stosunkowo małe i często ograniczone do 'tylko dla kobiet'. I nie ma fizycznej możliwości, żeby facet dołączył. Natomiast jak rozmawiałem tak ogólnie, to i tak 80-90% bywalców to faceci.

Mam wrażenie, że w mojej okolicy to wszystko poszło w stronę wąskich specjalizacji - studia jogi i pilatesu, zajęcia tylko dla kobiet, zajęcia dla seniorów, 'zdrowy kręgosłup' i tak dalej.

No, ja się nie upieram, że wszędzie tak musi być. Po prostu tak zupełnie szczerze jestem zaskoczona. Bo to nie jest duże miasto, znam 3 większe siłownie, nie wiem, czy w ogóle jest więcej sensownych, a w każdej z nich tak od 16:00 do 21:00 różne grupowe cosie. I facetów na nich prawie nie ma, bo to najczęściej takie jakieś lekkie formy ruchu, nawet jak któreś ma coś o sile czy wzmacnianiu w założeniach, to i tak kończy się na cardio z obciążeniem. Albo jakieś skakanie po schodkach, zumby, rowerki i takie tam.
Natomiast, owszem, ogólnie panów na siłowni więcej, tyle że oni właśnie robią sobie treningi siłowe we własnym zakresie. Kobiet "niezrzeszonych" mniej, wszystkie na bieżniach i orbitrekach, przez ostatnie pół roku widziałam dosłownie jedną, która też złapała za ciężary.
A jogi i inne specjalistyczne też są, ale to już raczej osobno, nie przy siłowniach, tylko na jakichś salkach itp.

W obecnych czasach zagadywanie na siłce itp to dość śliskie jest. Jak facet zagaduje, oferuje pomoc (np ma sugestie co do techniki itp) to ma łatkę creepa na starcie. I chuj, że babka się pręży przed lustrem robiąc fotki w nadziei na tysiące lajków w necie. To facet jest najczęściej 'zbokiem'.

Ale podpytanie o pilates/jogę/streching lub (umiejętne) zapytanie o pomoc w tym aspekcie jakiegoś lachona? Może i by przeszło. Na dwoje babka wróżyła.

Zgoda, dlatego wspominałam o zajęciach grupowych. Tam się jednak rozmawia; przed zajęciami, po zajęciach, w trakcie jakiś komentarz czy inny żarcik. Z automatu jesteś "kolegą z grupy", a nie obcym typem, który zawraca tyłek.

A prośba o pomoc też jest super pomysłem. Ludzie lubią doradzać, plus kojarzę jakieś badania, wg których większą sympatią darzymy tych, którym pomagamy, a nie tych, którym pomogliśmy. Tak że żadne wyrywanie się z dobrymi radami, raczej pytać. Zresztą to w ogóle ma lepszy wydźwięk, bo prośba o pomoc niesie komunikat: "podoba mi się, co robisz", a do tego Twoje intencje są jasne - też tak chcesz, potrzebujesz porady, robisz to dla siebie. A wyskakiwanie z dobrymi radami? Odwrotnie, bo raz, że przekaz "robisz to źle", dwa - nie wiadomo, czy dziewczyna sobie poprawek życzy (albo np. to jej pierwsze wyjście na siłkę, jest nieśmiała i podejście z uwagami będzie dla niej tym, czego się najbardziej obawiała), i - chyba najważniejsze - trzy, czyli niejasne motywacje. "Czego on właściwie chce? Pomóc? To co, zamiast ćwiczyć, patrzy, jak ćwiczą inni? Po co? A może lubi się powymądrzać? A co mu do tego, co ja robię? A jaki ma w tym interes? Następny facet, który wie lepiej i musi się popisać?" - nie mówię, że tak będzie, ale ryzyko jest.

Nawet na zupełnie szczerą i bardziej, ee... gładko wyrażoną chęć pomocy kobieta może się zjeżyć, ale na to solidnie zapracowała nie tak mała część męskiego grona. A obrywają wszyscy.
Tak że - niezależnie od sposobu zadeklarowania chęci pomocy - nie polecam metody na samozwańcze autorytety; niech te lepiej kobiety wybierają same.

Tylko zapominasz, że to cel numer jeden zajęć grupowych w tym wypadku: pretekst do poznawania ludzi o podobnych zainteresowaniach. Tak to działa na całym świecie - ludzie przychodzą na takie zajęcia, poznają siebie nawzajem, sąsiadów, potem gdzieś pójdą na kawę/lampkę wina itp. Jak ktoś jest zainteresowany sportem samym w sobie, to wykupuje lekcje indywidualne. Chodzi o społeczną interakcję. O zacieśnienia więzi.

Na obrzeżach Warszawy. W Polsce. Tu nie ma takich rzeczy jak coutry cluby. Tę rolę spełniają właśnie jakieś grupowe zajęcia, ale i to nie zawsze, bo to zależy od specyfiki miejsca.

W PL nie za bardzo są jakiekolwiek aktywności/miejsca dla młodych ludzi. Starsi to jeszcze mają jakieś domy seniora, kluby i koła PTTK i podobne, ale dla młodych ludzi bez kasy to naprawdę ciężko.

Widzisz i właśnie to jest cały klucz "mieszkam w mieście", a jego rozmiar już nie ma takiego dużego znaczenia. Mieszkam na wsi, tu nie ma żadnej wspólnoty, żadnych lokali typu siłownia czy cokolwiek takiego, nawet do najbliższego sklepu spożywczego trzeba jechać samochodem.

To nie tak, że koniecznie chciałem iść akurat na sztukę walki, po prostu poszedłem na jedyne co w ogóle było w okolicy. Chętnie bym spróbował tańca ale nie mam nic bliżej niż w samej Warszawie.

Wiem, że nic nie tracę, bardziej mnie zastanawia jak to zrobić w sensie fizycznym. Po prostu nie ma za bardzo możliwości by tak wprost zagadać, a  już tym bardziej w trakcie zabiegu czy też bez kilku świadków.

Niestety to prawda, kilka razy byłem świadkiem takiego nierównego traktowania.

Chciałbym kiedyś umieć zagadać tak jak w przykładzie wyżej, powiedzieć tyle na raz do osoby, z którą rozmawiam pierwszy raz, i która jeszcze mi się podoba.

W bezpośredniej okolicy nie ma dosłownie nic, żadnych wydarzeń społeczno-kulturowych. Jedyne co mam w odległości mniejszej niż 10-15km to małe miasto, w których faktycznie czasami są jakieś festyny i właśnie ta jedna sztuka walki. Byłem na paru takich festynach i niestety to kompletnie nie takie towarzystwo jakie by się przydało, same małżeństwa z małymi dziećmi albo starsze osoby, młodej dziewczyny i to jeszcze samej nie widziałem dosłownie nigdy, nie licząc nastolatek ale to już trochę nie moja kategoria wiekowa. Jest tam jakaś grupa taneczna ale tylko dla dzieci.

Jak już pisałem nie ma u mnie żadnej wspólnoty, osiedla, spółdzielni ani niczego podobnego, są tylko domy jednorodzinne, a sąsiad w większości przypadków to wróg. Kasa nie jest aż takim problemem, zwykle większość różnego rodzaju aktywności nie kosztuje jakoś bardzo dużo, gorzej z logistycznym ogarnięciem dojeżdżania na przykład do tej Warszawy po 20-30km w jedną stronę. 

Jeszcze taka ciekawostka, niedawno słyszałem, że podobno na pielgrzymkach jest dużo młodych i wolnych dziewczyn chętnych do nawiązywania relacji. Podobno jest ich tam sporo więcej niż facetów i czasami nawet pierwsze zagadują. Wiecie coś na ten temat?

Na moim osiedlu jest spokojnie 3/4 mieszkań na wynajem. Rotacja ludków ogromna. Raz jeden jedyny jakaś babka zorganizowała spotkanie dla nowych mieszkańców z akcentem na singli, ale zapraszała też rodziny. Jak z nią rozmawiałem za którymś razem, to nikt nie przyszedł.

Ludzie w PL raczej się alienują i odgradzają od siebie wzajemnie niż integrują. Integracja jest okazjonalna i raczej angażują się w to ludzie sprzed ery internetu, czyli okolice 40stki i wyżej. 20stolatk i młodsi niejako....negują takie eventy, bo po co to komu, oni przecież są tacy nierozumiani przez starszych, nie będą mieli wspólnych tematów i tak dalej.

Powiem szczerze - przykro słuchać, bo jednocześnie to są grupy ludzi najbardziej marudzące w internetach na samotność.

Tylko, ze nie wiem czy oni wszyscy czuja sie tacy samotni w internetach, bo szczerze, to z wlasnego doswiadcznia, to ten internet daje wlansie poczucie bycia w grupie. U mnie akurat to dzialalnosc na YT, Twitchu i insta gdzie mam grupe zaangazowanych ludzi, z biegiem czasu porozwijaly sie z tego znajomosci i przyjaznie. Udzielanie sie w spolecznosciach innych tworcow i bycie czescia ich community tez dziala na mnie raczej anty samotnosciowo. Ale to moze zalezy kto co z tego internetu wyciaga i jak go uzywa, jak ktos scrolluje i jest sfrustrowany tym co widzi, to jest to marnowanie czasu i alienowanie sie. No i tez internetowa dzialalnosc nie zastepuje mi wszystkich eventow z prawdziwego zycia, moze jak sie komus zaciera granica, to staje sie wyalienowany, nwm.

U mnie w apartamentowcu jak mieszkalam, to tez rotacja byla ogromna, ale to dlatego, ze umowe najmu dawali na rok a pozniej 20-30% podwyzki czynszu i jak ktos nie byl swiadomy jak dzialaja takie budynki, to musial sie wynosic. Czyli wiekszosc xd Ale na spotkania ludzie przychodzili. O, byly tez grupy na facebooku np dziewczyny z sasiedztwa umawialy sie na wspolne bieganie, wyprowadzanie psow, lunche, zakupy itd. Tam duzo osob sie zrzeszalo, sama chetnie sie tam udzielalam.

Nie wiem moze kwestia roznic kulturowych i nie ma sensu nic organizowac skoro ludzie nie sa zainteresowani, wiec pozostaje szukac po jakichs meetupach i grupach facebook spotkan w swojej okolicy. Ew. instytucjach jak ymca.

Właśnie ja też słyszałem, że większość pielgrzymek to chlanie i ruchanie czego tylko popadnie ale niedawno oglądałem wywiad z księdzem, który opowiadał, że na pielgrzymkach dziewczyny same podchodzą i zagadują. I tak mnie to zaciekawiło.

To prawda, że połowa jeśli nie większość mieszkańców pracuję w Warszawie, my w większości też i jakie to ma znaczenie w kwestii, którą omawiamy? Przecież ja nie jeżdżę na miejsce montażu swoim samochodem tylko jedziemy busem spod warsztatu i wracamy najczęściej koło 18. Zanim zdążyłbym zjeść obiad, umyć się trochę, przebrać i jeszcze dojechać do Warszawy to byłaby ze 20 więc większość grupowych zajęć odpada. Oczywiście na upartego dałoby radę jeździć na montaże swoim samochodem ale tu nie ma mowy ani o umyciu się ani o przebraniu, a obiad musiałby być w restauracji na mieście. Powtarzam ci po raz kolejny, że koleżanki miały swoich kierowców i sponsorów na zawołanie.

Z klientami widuję się tylko czasami i rozmowa z nimi nie jest nawet blisko zagadania do dziewczyny, która mi się podoba. Nigdy nie pracowałem w obsłudze klienta ani nawet w czymś zbliżonym. Wątpię by coś takiego jak wcześniej napisałeś było ABC obsługi klienta bo nie przypominam sobie bym kiedykolwiek był obsługiwany przez kogoś w taki sposób. Klienta raczej się obsługuje prosto, szybko i na temat trzymając się odpowiedniej etykiety.

Patrz wyżej.

Jak 20-30 km to jest dla kogoś za daleko, to serio strasznie wygodna osoba to musi być albo szukać sobie wymówek.To ja 30 ale mil robię bez problemu żeby sobie w golfa pograć czy łódka popływać xd