Czego pragną kobiety? - Netkobiety.pl

rakastankielia napisał/a:

Większość kobiet ma problem z byciem prawiczkiem, bo nie chcą faceta uczyć, co ma robić w łóżku, tylko oczekują, że będzie miał doświadczenie i sam będzie wiedział. Dlatego ruchacz > prawiczek.

Okej, zaufam Twojemu doświadczeniu.

SaraS napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Większość kobiet ma problem z byciem prawiczkiem, bo nie chcą faceta uczyć, co ma robić w łóżku, tylko oczekują, że będzie miał doświadczenie i sam będzie wiedział. Dlatego ruchacz > prawiczek.

Okej, zaufam Twojemu doświadczeniu.

Akurat w tym miejscu ma rację. Bo czym innym jest nastoletni prawiczek, a czym innym 30stoletni.

MagdaLena1111 napisał/a:

No tak, kobiety to tylko sobie żartują i mają problemiki, które pchają je ku probom samobójczym, nie to, co faceci :-O chcesz, aby Cię traktować serio, to traktuj innych serio. Mówię serio.

Miałem psychologię na studiach i ten motyw był dość mocno omawiany, bo to jedna z nielicznych rzeczy, która jest wspólna dla całego zachodniego świata. W jednym z filmików mówił też o tym Jordan Peterson.

SaraS napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Większość kobiet ma problem z byciem prawiczkiem, bo nie chcą faceta uczyć, co ma robić w łóżku, tylko oczekują, że będzie miał doświadczenie i sam będzie wiedział. Dlatego ruchacz > prawiczek.

Okej, zaufam Twojemu doświadczeniu.

Akurat w tym miejscu ma rację. Bo czym innym jest nastoletni prawiczek, a czym innym 30stoletni.

Inaczej będzie odebrany prawiczek Raka, inaczej jakiś wystraszony, a inaczej facet, który sam nie robi z tego problemu i zachowuje się normalnie. Ten ostatni po prostu nie zrzuca odpowiedzialności na kobietę mimo braku doświadczenia i, powiedzmy, dobrze rokuje. Zresztą, ja już gdzieś pisałam, mi by to nie przeszkadzało, dopóki facet normalny. Wielu moim koleżankom też. Jakieś "ale" pojawia się dopiero, jeśli rozmawiamy o możliwych konsekwencjach, z którymi facet nie próbowałby nic robić.

SaraS napisał/a:

Inaczej będzie odebrany prawiczek Raka, inaczej jakiś wystraszony, a inaczej facet, który sam nie robi z tego problemu i zachowuje się normalnie. Ten ostatni po prostu nie zrzuca odpowiedzialności na kobietę mimo braku doświadczenia i, powiedzmy, dobrze rokuje. Zresztą, ja już gdzieś pisałam, mi by to nie przeszkadzało, dopóki facet normalny. Wielu moim koleżankom też. Jakieś "ale" pojawia się dopiero, jeśli rozmawiamy o możliwych konsekwencjach, z którymi facet nie próbowałby nic robić.

A ilu znasz 30letnich - normalnych - prawiczków?

SaraS napisał/a:

I co tych dwóch ostatnich odróżnia od panów z tego forum, to to, że nie są na tym braku seksu czy kobiety zafiksowani. Robią swoje, mają zainteresowania, znajomych itd., po prostu nie trafiła im się kobieta, z którą chcieliby być w związku, a nie pasują im żadne FWB czy inne ONS. To ich po prostu nie definiuje w żaden sposób. I właśnie u kogoś takiego brak doświadczeń w ogóle by mi nie przeszkadzał.

Spróbuj całe życie żyć bez jakiejkolwiek bliskości. Zero szans na przytulenie kogoś, pocałowanie, zobaczenia filmu wieczorem, itp. Nie mówiąc o seksie.

No ja wiem, że to, że facet nigdy nie był w związku, a chciałby być, jest dla dziewczyn odstraszające. Nie ma nic straszniejszego niż facet bez doświadczenia, który chce się poczuć jak normalny człowiek chociaż przez chwilę xD No ale dziewczyny na to nie pozwolą.

I nie do końca. Nie ma nic straszniejszego niż facet, który potrzebuje kobiety, żeby "się poczuć jak normalny człowiek". Chcemy tych, którzy są normalni niezależnie od tego, czy są w związku czy nie.

Tylko skąd wiesz ile z tych prób, to była chęć zwrócenia na siebie uwagi, a ile rzeczywistym targnięciem się na swoje życie?

Skoro wiadomo, że kobiety podejmują dużo więcej prób samobójczych niż mężczyźni, ale więcej z nich jest nieskutecznych, to ile w tych nieskutecznych kobiecych targnięciach się na swoje życie jest chęci zwrócenia uwagi na swoje problemy, a ile nieskutecznych prób zakończenia swojego cierpienia w ten sposób?

No i jak to się ma do tego, że kobiety chcąc ładnie wyglądać nawet po śmierci, wybierają takie metody, które z klucza są mniej skuteczne, także wtedy, gdy wybierają je mężczyźni?

Jack Sparrow napisał/a:

SaraS napisał/a:

Inaczej będzie odebrany prawiczek Raka, inaczej jakiś wystraszony, a inaczej facet, który sam nie robi z tego problemu i zachowuje się normalnie. Ten ostatni po prostu nie zrzuca odpowiedzialności na kobietę mimo braku doświadczenia i, powiedzmy, dobrze rokuje. Zresztą, ja już gdzieś pisałam, mi by to nie przeszkadzało, dopóki facet normalny. Wielu moim koleżankom też. Jakieś "ale" pojawia się dopiero, jeśli rozmawiamy o możliwych konsekwencjach, z którymi facet nie próbowałby nic robić.

A ilu znasz 30letnich - normalnych - prawiczków?

Ech, trzeba było każdego kolegę pytać o doświadczenia seksualne, mogłabym lepiej odpowiedzieć na to pytanie.

Ale tak na szybko: znam czterech. Przy czym dwóch jest nie do końca normalnych, ale dziwność jednego w ogóle nie jest powiązana z brakiem seksu czy kobiety (on jej w ogóle nie szuka), a drugi to ten kumpel mojego partnera, który od zawsze wariował przy dziewczynach, kiedy prawiczkami byli wszyscy i z wiekiem podobno jest coraz lepiej (chociaż mi trudno uwierzyć, że mogło być gorzej xD), więc też trudno obwiniać o to brak seksu.
Natomiast co do pozostałej dwójki: są zupełnie normalni, jeden skupiony po prostu na karierze naukowej, ma koleżanki, zachowuje się przy kobietach zupełnie normalnie, po prostu żadna to nie ta właściwa jak na razie, ale też wydaje się, że jak już spotka tę, która go zainteresuje, to wcale nie będzie nieśmiałą beksą, tylko zachowa się jak każdy inny, może z tym dodatkiem, że na pewno chciałby ślubu w przyszłości i raczej by tego nie odwlekał. I ten drugi podobnie minus kariera naukowa, tzn. jakieś tam mu się podobały, nie wyszło, ale bez histerii, fajnie, jak się jakąś zainteresuje, bo generalnie to chciałby żonę i dzieci.
I co tych dwóch ostatnich odróżnia od panów z tego forum, to to, że nie są na tym braku seksu czy kobiety zafiksowani. Robią swoje, mają zainteresowania, znajomych itd., po prostu nie trafiła im się kobieta, z którą chcieliby być w związku, a nie pasują im żadne FWB czy inne ONS. To ich po prostu nie definiuje w żaden sposób. I właśnie u kogoś takiego brak doświadczeń w ogóle by mi nie przeszkadzał.

SaraS napisał/a:

Całe życie... Dramatycznie. Na razie to tu większość stosunkowo młodych narzeka na samotność, młodych na tyle, że pewnie i do połowy tego życia nie doszli.

No tak, bo ja mając 32 lata nie mam prawa czuć się samotnie

A normalni = przystojni.

rakastankielia napisał/a:

SaraS napisał/a:

Nie. Normalni to ci, którzy nie jęczą całymi latami na forum, że nikt ich nie chce.

Nic nie poradzę, że mam dość samotności. Każdy by narzekał na moim miejscu.

Nie. Sorry, ale problem braku dziewczyny, chociaż zdominował Twoje życie, tak obiektywnie nie należy do największych dramatów i katastrof. Ludzie lepiej sobie radzą z większymi tragediami, nie marudzą tyle, mając poważniejsze problemy.
Ja już raz pisałam: znamy się z partnerem od 10 lat, jesteśmy razem od 5. Będąc z nim na co dzień, nie słyszałam nawet 1/100 jęków, jakie przeczytałam od Ciebie. Przecież i tu, na forum, można wskazać sporo osób, które przeżyły dużo gorsze rzeczy niż brak dziewczyny w wieku 20-24 lat i żadna z nich nie zachowuje się tak jak Ty. Weź Ty może w końcu wyjdź z tej bańki, w której bycie singlem jest tragedią godną tylu lat smętów, bo jedynie dla Ciebie jest to normalne i zrozumiałe.

rakastankielia napisał/a:

SaraS napisał/a:

Nie. Sorry, ale problem braku dziewczyny, chociaż zdominował Twoje życie, tak obiektywnie nie należy do największych dramatów i katastrof. Ludzie lepiej sobie radzą z większymi tragediami, nie marudzą tyle, mając poważniejsze problemy.
Ja już raz pisałam: znamy się z partnerem od 10 lat, jesteśmy razem od 5. Będąc z nim na co dzień, nie słyszałam nawet 1/100 jęków, jakie przeczytałam od Ciebie. Przecież i tu, na forum, można wskazać sporo osób, które przeżyły dużo gorsze rzeczy niż brak dziewczyny w wieku 20-24 lat i żadna z nich nie zachowuje się tak jak Ty. Weź Ty może w końcu wyjdź z tej bańki, w której bycie singlem jest tragedią godną tylu lat smętów, bo jedynie dla Ciebie jest to normalne i zrozumiałe.

Nie bycie singlem jest tragedią, a brak jakiejkolwiek bliskiej osoby.

Dlaczego Twój partner miałby narzekać, skoro ma dziewczynę i normalne życie towarzyskie?

Mógłby narzekać na małe zarobki, albo na ludzi z pracy, na szefa, albo na zdrowie, czy relacje z rodzicami, czy na pogodę, albo na miasto, w którym mieszka, czy na sasiadow-l, albo na to, że chcialby juz mieć dzieci albo, że nie chce mieć dzieci,  ludzie narzekają na różne rzeczy.

SaraS napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Nic nie poradzę, że mam dość samotności. Każdy by narzekał na moim miejscu.

Nie. Sorry, ale problem braku dziewczyny, chociaż zdominował Twoje życie, tak obiektywnie nie należy do największych dramatów i katastrof. Ludzie lepiej sobie radzą z większymi tragediami, nie marudzą tyle, mając poważniejsze problemy.
Ja już raz pisałam: znamy się z partnerem od 10 lat, jesteśmy razem od 5. Będąc z nim na co dzień, nie słyszałam nawet 1/100 jęków, jakie przeczytałam od Ciebie. Przecież i tu, na forum, można wskazać sporo osób, które przeżyły dużo gorsze rzeczy niż brak dziewczyny w wieku 20-24 lat i żadna z nich nie zachowuje się tak jak Ty. Weź Ty może w końcu wyjdź z tej bańki, w której bycie singlem jest tragedią godną tylu lat smętów, bo jedynie dla Ciebie jest to normalne i zrozumiałe.

Nie bycie singlem jest tragedią, a brak jakiejkolwiek bliskiej osoby.

Dlaczego Twój partner miałby narzekać, skoro ma dziewczynę i normalne życie towarzyskie?

SaraS napisał/a:

rakastankielia napisał/a:

Nie bycie singlem jest tragedią, a brak jakiejkolwiek bliskiej osoby.

Dlaczego Twój partner miałby narzekać, skoro ma dziewczynę i normalne życie towarzyskie?

Bo ze względu na chorobę genetyczną jest niepełnosprawny w stopniu znacznym. Wątpię, że dziewczyna i życie towarzyskie mu to rekompensują w pełni. Zabawne natomiast, że jest osobą, która mimo tego ma i tę dziewczynę, i życie towarzyskie, i dobre zarobki i w zasadzie wszystko, co mają inni, nie licząc zdrowia, oczywiście, a Ty zachowujesz się, jakbyś przegrał życie, bo - uwaga, uwaga - masz przeciętny wygląd.
Może jednak nie o wygląd chodzi, a o to, co sobą reprezentujesz? Ale nie, niemożliwe,  po prostu nikt nie jest w stanie pojąć Twojej tragedii, czymże jest śmierć męża, strata dziecka, choroba i inne takie wobec przeciętnej facjaty. Wszyscy by narzekali, masz rację.

Ależ ja nie twierdzę, że choroba czy strata dziecka są mniej poważne od mojego problemu. Tylko że ani dobre zarobki, ani zdrowie, nie dadzą szczęścia, jeśli nie została spełniona podstawowa potrzeba, czyli potrzeba bliskości.

I nie twierdzę, że przegrałem życie, ale gdybym był brzydki, chory czy niepełnosprawny, to pogodziłbym się z samotnością, bo nie mógłbym od nikogo oczekiwać, że będzie mnie chciał. Ale ja jestem normalnym człowiekiem, wyglądam przeciętnie i mam wiele do zaoferowania. Kobieta, która byłaby ze mną w związku, byłaby najszczęśliwsza na świecie, już ja bym o to zadbał.

rakastankielia napisał/a:

Ależ ja nie twierdzę, że choroba czy strata dziecka są mniej poważne od mojego problemu. Tylko że ani dobre zarobki, ani zdrowie, nie dadzą szczęścia, jeśli nie została spełniona podstawowa potrzeba, czyli potrzeba bliskości.

I nie twierdzę, że przegrałem życie, ale gdybym był brzydki, chory czy niepełnosprawny, to pogodziłbym się z samotnością, bo nie mógłbym od nikogo oczekiwać, że będzie mnie chciał. Ale ja jestem normalnym człowiekiem, wyglądam przeciętnie i mam wiele do zaoferowania. Kobieta, która byłaby ze mną w związku, byłaby najszczęśliwsza na świecie, już ja bym o to zadbał.

Raka, mi wbrew pozorom nie chodzi o porównywanie wagi problemów na zasadzie: "Twój nie jest poważny, więc się ciesz", bo jasne, to tak nie działa. Jak jestem głodna, to jestem i świadomość istnienia umierających z głodu ludzi nie poprawi mojego samopoczucia.
Mi chodzi o porównanie podejścia. Ty o swojej przeciętności jęczysz na forum od lat i uważasz, że to usprawiedliwione. Tymczasem są ludzie, którzy w gorszych sytuacjach mają, nie wiem, więcej determinacji, poczucia sprawczości itd. i dzięki temu sprawiają zupełnie inne wrażenie i są w stanie zrobić dużo więcej niż Ty, mimo że każdy z nich oddałby swoje problemy za Twój. Nie chodzi o wygląd sam w sobie, a o to, jak do tego podchodzisz.

rakastankielia napisał/a:

SaraS napisał/a:

Raka, mi wbrew pozorom nie chodzi o porównywanie wagi problemów na zasadzie: "Twój nie jest poważny, więc się ciesz", bo jasne, to tak nie działa. Jak jestem głodna, to jestem i świadomość istnienia umierających z głodu ludzi nie poprawi mojego samopoczucia.
Mi chodzi o porównanie podejścia. Ty o swojej przeciętności jęczysz na forum od lat i uważasz, że to usprawiedliwione. Tymczasem są ludzie, którzy w gorszych sytuacjach mają, nie wiem, więcej determinacji, poczucia sprawczości itd. i dzięki temu sprawiają zupełnie inne wrażenie i są w stanie zrobić dużo więcej niż Ty, mimo że każdy z nich oddałby swoje problemy za Twój. Nie chodzi o wygląd sam w sobie, a o to, jak do tego podchodzisz.

Ale co mi da determinacja czy poczucie sprawczości, skoro nie mam wpływu na to, że nie podobam się kobietom? Cokolwiek bym nie zrobił, choćbym nie wiadomo jak zdeterminowany był, to nie jestem w stanie tego zmienić.

A sa jakieś, którym sie podobaleś ale one Ci nie?

SaraS napisał/a:

Nie. Sorry, ale problem braku dziewczyny, chociaż zdominował Twoje życie, tak obiektywnie nie należy do największych dramatów i katastrof. Ludzie lepiej sobie radzą z większymi tragediami, nie marudzą tyle, mając poważniejsze problemy.
Ja już raz pisałam: znamy się z partnerem od 10 lat, jesteśmy razem od 5. Będąc z nim na co dzień, nie słyszałam nawet 1/100 jęków, jakie przeczytałam od Ciebie. Przecież i tu, na forum, można wskazać sporo osób, które przeżyły dużo gorsze rzeczy niż brak dziewczyny w wieku 20-24 lat i żadna z nich nie zachowuje się tak jak Ty. Weź Ty może w końcu wyjdź z tej bańki, w której bycie singlem jest tragedią godną tylu lat smętów, bo jedynie dla Ciebie jest to normalne i zrozumiałe.

No ale każdy inaczej podchodzi do różnych rzeczy. Sama pisałaś, że lubisz być sama i brak drugiej osoby to nie byłby problem dla Ciebie. Tylko że:

- ja mam 32 lata
- Ty wg opisu masz 30 (jeśli podałaś poprawne dane)
- z partnerem jesteś od 5 lat, więc gdy miałaś 25
- znasz go odkąd miałaś 20 lat
- zanim z nim byłaś też pewnie jakieś relacje miałaś, seks, przytulanie się, itp.

Więc sorki, ale tego nie da się porównać Bo nigdy de facto nie byłaś sama.

Ale co mi da determinacja czy poczucie sprawczości, skoro nie mam wpływu na to, że nie podobam się kobietom? Cokolwiek bym nie zrobił, choćbym nie wiadomo jak zdeterminowany był, to nie jestem w stanie tego zmienić.

rakastankielia napisał/a:

To ma do rzeczy, że udowadnia, że jeśli dostanę szansę, to potrafię przekonać do siebie ludzi.

A co Ty robisz żeby tę szansę dostać?

I czy Ty np. dajesz szansę także tym dziewczynom, które na pierwszy rzut oka odrzucają Cię swoim wyglądem?

rakastankielia napisał/a:

SaraS napisał/a:

Zaczniesz działać, zamiast jęczeć. Zaczniesz sprawiać inne wrażenie. Zaczniesz się zmieniać i rozwijać, zamiast oczekiwać, że to inni się zmienią. Zaczniesz wykorzystywać to, co masz, i iść dalej, zamiast siedzieć ciągle w tym samym miejscu.

Ale ja cały czas działam i się rozwijam, natomiast nie ma to żadnego wpływu na powodzenie u kobiet, bo nadal żadnej się nie podobam.

Już Ci kiedyś napisałam: fajnie, że się rozwijasz, ale miałam na myśli rozwój i działania dotyczące relacji międzyludzkich. Skoro są osoby w dużo czarniejszej d... niż Ty, a dają radę, to jak w ogóle możesz uważać, że przeciętny wygląd jest czymś, co Tobie to uniemożliwia?

Ale jak mam się rozwijać pod kątem relacji międzyludzkich, skoro potrzebuję do tego drugiej osoby, czyli właśnie tej szansy? Na psychoterapię w najbliższym czasie zamierzam się wybrać.

jakis_czlowiek napisał/a:

SaraS napisał/a:

Raka ma 24, a beczy od 4.

Nom, tu się zgodzę, że ja mam większe prawo marudzić niż on xD

Nie, bo ja mam większe prawo marudzić

Nie, to było praktycznie zerowe doświadczenie, jeśli chodzi o związki, na moment, w którym w ten związek weszłam. Różnica jest tylko taka, że ja miałam okazję, ale z niej nie korzystałam.

Poza tym to w zasadzie nie ma nic do rzeczy. Chodziło o to, że ludzie z o wiele większymi problemami (i przecież nie miałam tu na myśli siebie, żeby wskazywać moje niesamowite doświadczenie w związkach ) nie odstawiają takich cyrków, radzą sobie dużo lepiej, mają związki, rodziny itd., więc tym bardziej przeciętny wygląd nie jest czymś, co automatycznie z tych związków wyklucza. To raczej kwestia charakteru i sposobu bycia, a jeśli mowa o problematycznych kwestiach - determinacji, żeby rozwiązać/obejść problem albo choćby zrobić tyle, ile się da, mimo tego problemu. Oczywiście, Raka tego nie przyjmie. A na nieszczęście dla niego każdy zna chyba kogoś z problemem poważniejszym niż przeciętny wygląd i jednocześnie radzącego sobie lepiej, więc nikt się nie będzie nad nim litował i dawał mu szans, bo on taki pokrzywdzony.

Ale rozumiesz, że nikt nikomu ot tak nie daje szans? Innym ludziom tak samo? Że relacje nie polegają na tym, żeby ktoś Ci dał szansę?

Nie, to było praktycznie zerowe doświadczenie, jeśli chodzi o związki, na moment, w którym w ten związek weszłam. Różnica jest tylko taka, że ja miałam okazję, ale z niej nie korzystałam.

Poza tym to w zasadzie nie ma nic do rzeczy. Chodziło o to, że ludzie z o wiele większymi problemami (i przecież nie miałam tu na myśli siebie, żeby wskazywać moje niesamowite doświadczenie w związkach ) nie odstawiają takich cyrków, radzą sobie dużo lepiej, mają związki, rodziny itd., więc tym bardziej przeciętny wygląd nie jest czymś, co automatycznie z tych związków wyklucza. To raczej kwestia charakteru i sposobu bycia, a jeśli mowa o problematycznych kwestiach - determinacji, żeby rozwiązać/obejść problem albo choćby zrobić tyle, ile się da, mimo tego problemu. Oczywiście, Raka tego nie przyjmie. A na nieszczęście dla niego każdy zna chyba kogoś z problemem poważniejszym niż przeciętny wygląd i jednocześnie radzącego sobie lepiej, więc nikt się nie będzie nad nim litował i dawał mu szans, bo on taki pokrzywdzony.

SaraS napisał/a:

Nie, to było praktycznie zerowe doświadczenie, jeśli chodzi o związki, na moment, w którym w ten związek weszłam. Różnica jest tylko taka, że ja miałam okazję, ale z niej nie korzystałam.

Hah, zależy od punktu widzenia. Dla Ciebie to "prawie zerowe", a dla mnie to coś, o czym na ja nawet marzyć nie mogę.

SaraS napisał/a:

Poza tym to w zasadzie nie ma nic do rzeczy. Chodziło o to, że ludzie z o wiele większymi problemami (i przecież nie miałam tu na myśli siebie, żeby wskazywać moje niesamowite doświadczenie w związkach ) nie odstawiają takich cyrków, radzą sobie dużo lepiej, mają związki, rodziny itd., więc tym bardziej przeciętny wygląd nie jest czymś, co automatycznie z tych związków wyklucza. To raczej kwestia charakteru i sposobu bycia, a jeśli mowa o problematycznych kwestiach - determinacji, żeby rozwiązać/obejść problem albo choćby zrobić tyle, ile się da, mimo tego problemu. Oczywiście, Raka tego nie przyjmie. A na nieszczęście dla niego każdy zna chyba kogoś z problemem poważniejszym niż przeciętny wygląd i jednocześnie radzącego sobie lepiej, więc nikt się nie będzie nad nim litował i dawał mu szans, bo on taki pokrzywdzony.

Przeciętny wygląd nie wyklucza automatycznie, ale jest jedną z rzeczy, które mogą spowodować to wykluczenie.

A co do determinacji. Jakim cudem np. ja mam ją mieć? Skoro za każdym razem słyszę, że (lub jestem za to skreślany):
- się nie nadaję, bo mam problemy (np. depresja, nerwica)
- nie mam doświadczenia w związkach, a tacy nie interesują dziewczyn
- nie mam prawka, czyli też nie jestem w kręgu zainteresowań
- jestem nudny, dziewczyny nie lubią introwertyków
- itd.

Zawsze będzie coś, co mnie skreśli.

rakastankielia napisał/a:

No co ja poradzę, że prędzej czy później i tak każdy temat sprowadzi się do jednego?

Nie, to Ty go do tego sprowadzasz. To jest jedyne, co masz do powiedzenia bez względu na temat, w którym się wypowiadasz. Zresztą Jakiś czy Rumunski mają tak samo.