Czego pragną kobiety? - Netkobiety.pl

A co powiedziała?

Każdy facet myśli, że kobiety marzą o rycerzu na białym koniu.
A one marzą, żeby się najeść i nie przytyć

Nieprawda . Tutaj każda marzy o Tadziu Bundym .

PS. Uprzedzam jedynie fakty. I tak tu zaraz wpadnie i będzie wszystkich uświadamiać .

Są jeszcze tacy co marzą o pełnej załodze na pokładzie

Jacek, sorry za off top :*

Luzik.

Czasem można pożartować, ale generalnie problem z tego shorta jest dość powszechny. I na szczęście przestaje to być tabu.

To jest króciutki short. Po prostu looknijcie.

Różnie bywa, zarówno kobieta jak i facet mogą zjeść przysłowiowego konia z kopytami i nie tyją.
Ale większość raczej tak, dotyczy to obydwu płci, tylko większość mężczyzn nie dba o sylwetkę, kobiety proporcjonalnie odwrotnie.

.

obejrzałem
Szeptuch miał podobny temat i rozkminy o tym że kobiety dla kobiet są okrutne i bardziej bezlitosne niż mężczyźni
o białych koniach tylko tam nie było i rycerzach

Odnośnie pytania postawionego w tym temacie "Czego pragną kobiety?" od faeceta kiedy czyją się jak g***o
rozsypują się i pękają bo każdy pęka i upada
ostatnio znowu się przekonałem że niekoniecznie pragną rycerza co będzie miał gotowe rozwiązanie i pozałatwia wszystko jak tylko zobaczy płacz kobiety
niektóre kobiety pragną tego żeby nie smęcić wtedy,nie truć,nie moralizować,nie biadolić,nie przekonywać że czują i myślą inaczej niż tu i teraz ,nie analizować,nie robić psychoanalizy,nie pocieszać że wszystko będzie dobrze,nie stawiać durnych diagnoz,a tylko poświęcić trochę czasu uwagi na jej emocje bez marudzenia z prawdziwym współczuciem ale bez litości takiej przez wyższość

Lubię Brene Brown :-)

Ten fragment nie jest o tym, czego pragną kobiety, ale chyba bardziej o tym, co boli facetów.

Dzięki JohnyBrawo. Właśnie o to mi chodziło. Dziekuję za podsumowanie.

Tak założyłem.

Generalnie chodzi o presję społeczną i zdrowie psychiczne mężczyzn. Z jednej strony tlumaczy się nam, że możemy się otworzyć i okazać słabość, ale z drugiej - jak to wcześniej tu było - oczekuje się, że facet będzke twardy i że ma rozwiązywać problemy, a nie być jednym z nich.

Doświadczenie większości mężczyzn jest takie, że ci co naprawdę się otworzyli i okazali jakąś formę bezsilnej słabości, to zostało to na jakimś etapie życia wykorzystane przeciwko nim.

To co natomiast różni naszych forumowych inceli od reszty facetów to to, że reszta się otrzepuje, hoduje se parę porządnych jajec i idzie przez życie dalej. Na tyle, na ile potrafią.

Tylko co oznacza według was "być mężczyzną"? Nie w rozumieniu romantycznym i klasycznym, ale właśnie nowoczesnym? Czego oczekujecie od mężczyzn?

Ale dlaczego otwarcie sie mialoby byc dobre dla kazdego w kazdym przypadku?

Jesli otworzysz sie i:
- Wewnatrz Ciebie jebie gownem (jestes egoista, ktory mysli, ze jest lepszy od innych i stawia siebie na pierwszym miejscu) - to po "otwarciu sie" ludzie sie ewakuuja.
- Chcesz zyc dla drugiej osoby ale ta osoba jest egoista, ktory stawia siebie na pierwszym miejscu - to po "otwarciu sie" zostaniesz wykorzystany.
- Chcesz zyc dla drugiej osoby i ta osoba chce zyc dla Ciebie - to po "otwarciu sie" masz piekny zwiazek na cale zycie.

Aby otwieranie sie mialo sens, najpierw trzeba byc fajnym czlowiekiem nie myslacym glownie o sobie i upewnic sie, ze druga osoba tez jest takim czlowiekiem.
Im mniej myslimy o sobie, tym wiecej myslimy o swiecie i innych ludziach - przez co latwiej idzie nam rozpoznawanie czy przed dana osoba mozemy sie otworzyc.

Rozumiem, tylko dalej nie wiem o jaką/ którą mądrość konkretnie chodzi. O tę?

"Z jednej strony tlumaczy się nam, że możemy się otworzyć i okazać słabość, ale z drugiej - jak to wcześniej tu było - oczekuje się, że facet będzke twardy i że ma rozwiązywać problemy,"

Bo tego akurat nie nazwałabym mądrością, a poglądem z którym się zgadzam. Jedno nie przeczy drugiemu. Wszystko zależy od okoliczności.

Ciężko o taką uniwersalność j. w. której ja bym oczekiwała, jak już pytasz ogólnie.

Sorry ale ja tak " klasyfikuje" facetów... jak samiec alfa to cham, jak dobry, kulturalny, to d*** wołowa.
A chodzi o to, żeby był samcem alfa, przy czym  kultura, dobroć nie jest mu obca.

Panowie, otworzyć się to nie oznacza dać się poznać. To oznacza zaufanie i przyznanie się do najskrytszych pragnień i wad, których 99,99% ludzkości udaje, ze nie ma nawet przed samym sobą, co zwyczajnie wypiera.

Pytam o to wszystko w dwóch kontekstach:

1) naszych forumowych inceli i ich wyobrażenia o tym czego pragną kobiety

2) wątków zakladanych przez kobiety, które z kednej strony nie chcą związku, bo "nie czują tego" jedbocześnie godząc się na seks i tych co uważają w zasadzie każdą uprzejmość za podryw

Czy wymaganie od faceta, żeby był bezwzględnym wojownikiem, namiętnym i czułym kochankiem i wrażliwym oraz emocjonalnym artystą jednocześnie, to nie za dużo?

Kobiety generalnie chcą żeby było dobrze taką mam generalną refleksję u schyłku życia mego

W dlugoletnim zwiazku jesli sytuacja nie jest dobra dla jednej osoby to nie jest dobra dla obu.
Bo osoba, ktora sie meczy zatraca mozliwosc wspierania drugiej osoby.

Zaczyna się. W kolejnym temacie. Niech to ktoś powstrzyma!

Pragną leżeć pierdzieć, nic nie robić, podano pod nos.

Z wiekiem marzenia się zmieniają. A w ogóle każda marzy o czymś innym.
Kiedyś w bajkach było coś o Kopciuszku, a dzisiejsze bajki przedstawiają silne kobiety,które chcą walczyć i zwyciężać. Instytucja rycerza się trochę zdewaluowała. Koń może być, ale kucyk, i to najlepiej różowy     z przymrużeniem oka).

To akurat obie płcie chcą

Tak samo jak faceci chcą w nich być.

Tylko my inaczej rozumiemy kim jest "prawdziwy facet" i inne mamy wymagania od partnerek, a inaczej widzicie to wy i macie inne wymagania wobec facetów. Jak w innym wątku wypisałem kilka swoich wad, to zostało to podsumowane przez kogoś, że to zalety. Przecież to absurdalne. Bo jak bycie pasywno-agresywnym arogantem z niemałym ego może być zaletą?

Ten brak wspólnego języka jest upierdliwy i uniemożliwia komunikację.

Generalnie to ten temat był już maglowany na forum niezliczoną ilość razy.
Widzę to tak: czym innym jest okazywanie słabości, nieukrywanie jej za maską twardziela, macho i czy innego superhero, a czym innym jest radzenie sobie ze słabościami i problemami.
Z moich doświadczeń tutaj wynika, że faceci obawiają się utraty pożądania i podziwu dla nich przez kobietę, przy której okażą swoją słabość. Ale to przecież jest bez sensu. Bo chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie zakłada, że facet jest bulletproof i niezniszczalny, nic go nie rusza itp. Facetów, czy ogólnie ludzi ceni się i szanuje nie za to, że nie mają problemów i słabości, ale za to, że się z nimi mierzą, że przed tym nie uciekają, że się nie poddają i nie rezygnują w dążeniu do ich akceptacji i/lub usunięcia.

I wydaje się Tobie, że jak kobiety okazują(ły) słabość i bezsilność, to nikt nigdy tego nie wykorzysta(ł) przeciwko nim? Bardzo bym chciała, żeby tak było. Wydaje mi się, że większość ludzi ma złe doświadczenia w tej kwestii. Sęk w tym, że musiałyby chyba wszystkie, albo przynajmniej te kluczowe i znaczące doświadczenia z bliskością, odsłanianiem się skończyć się porażką, żeby zrezygnować z satysfakcji, jaką daje bycie z drugą osobą bez żadnych osłon i masek. Zatem to nie jest tak, że jedno czy nawet kilka negatywnych doświadczeń zaowocowało blokadą i zamknięciem się, jeśli ma się wystarczająco dużo dobrych doświadczeń.

Można byłoby jeszcze coś tu jeszcze dopisać o samospełniającym się proroctwie, bo jak się (nie)świadomie oczekuje pewnych rzeczy, to się jest bardziej na nie uwrażliwionym, coś tam się eksponuje we własnej głowie, gdy tylko pojawi się ślad wiodący do zagnieżdżonego przekonania. Ale może nie teraz ;-)

Będę mówić za siebie. Chcę w swoim facecie mieć przyjaciela, partnera i kochanka (kolejność przypadkowa) i wszystkie jego cechy, które cenię są pochodną tegoż.
Z tego, co piszesz, to u Ciebie jakoś nie gra ta „przyjaźń” .

Uspokajasz sie blednie ekstrapolujac brak zrozumienia potrzeb kobiet na mezczyzn (a nie na siebie).

Jesli chcesz znalezc wspolny mianownik mezczyzn, ktorzy nie rozumieja kobiet to lezy on w skupieniu na sobie.
To nie dotyczy tylko braku zrozumienia kobiet przez mezczyzn ale braku zrozumienia kogokolwiek kto jest w innej sytuacji przez takie osoby (obu plci).

To skupienie na sobie bierze sie z traumy.
Caly czas zastanawiasz sie dlaczego nie byles akceptowany przez rowiesnikow i chec bycia tym akceptowanym i widzianym jako ktos warty znajomosci nie pozwala Ci na bycie wartym znajomosci.
Bo abys byl wart powyzszego to musisz - wlasnie przeciwnie - przestac myslec o sobie (i kontrolowac swoja auto-prezentacje - bycie pewnym siebie, bezblednym, znajacym sie na wielu tematach) a skupic sie na sytuacji i uczuciach innych osob - wtedy zrozumiesz dlaczego twoje "oczywiste rady" sa kompletnie bezwartosciowe w ich kontekscie.

No to skoro byla ze "zjebami" z kasa i chce byc z Toba mimo, ze nie masz kasy to...
Jedynym wspolnym mianownikiem jest, ze leci na "zjebow"

Tego zdarzyło mi się doświadczyć. I też wielu moich znajomych również. Tylko kobiety to potem opisują, że najpierw był taki fajny, męski itp, a potem się zrobił jakąś taką "kluchą". Gdzie jedyną różnicą było przyznanie się do zmagań z jakimiś tam problemami. Często mocno obiektywnymi jak perturbacje zdrowotne w wyniku nadmiernego stresu (w przypadku, o którym myślę to były problemy żołądkowo-jelitowe), czy depresja po utracie rodziców w wypadku samochodowym. Gdzie panna zjechała kolesia, że mógłby się ogarnąć i nie być takim maminsynkim, bo pół roku żałoby wystarczy. A koleś po prostu wpadł w srogą depresję z napadami paniki i stanami lękowymi.

Nie chodzi mi o odbijanie piłeczki. To nie w tym rzecz. Bo takie doświadczenia ma większość z nas. Chodzi o społeczny pryzmat, przyzwolenie na pewne zachowania lub akceptacja ich. Społecznie to jest ok być 'słabą' czy wrażliwą kobietą. Od mężczyzn wymaga się jednak więcej.

Satysfakcja.....to dla mnie dziwne słowo w tym znaczeniu. Mi to nie daje żadnej satysfakcji. Raczej odwrotnie. Poza tym czym innym są pewne bolączki dnia codziennego, a czym innym te faktycznie głęboko zakopane lęki czy pragnienia. I mówię tu o kalibrze, który zmienia percepcję na daną osobę typu "zabiłem pieszego i uciekłem z miejsca wypadku", "prostytuowałem się", "byłem molestowanym ministrantem", "wybiłem zęby i złamałem rękę mojemu szkolnemu prześladowcy i nie w obronie koniecznej, ale zwyczajnie chciałem go skrzywdzić, zadać ból i czerpałem z tego dziką satysfakcję, a myśl o tym wciąż wywołuje u mnie uśmiech", czy coś bardziej przyziemnego np wśród żołnierzy, kiedy zastanawiasz się jak to jest zabić. I nie jest to hipotetyczne rozmyślanie, bo broń masz w ręku i szkolisz się w 'eliminacji siły żywej przeciwnika". I te przemyślenia mają często charakter "chciałbym mieć to za sobą" (coś jak w filmie Jarhead).

Nie chodzi mi o wrzucanie wszystkich do jednego worka, a po prostu zastanawiam się nad społecznymi zmianami jakie się dokonały na przestrzeni ostatniej dekady. Ja osobiście jestem jednak trochę hedonistą. Dobrze mi ze sobą.

Widzisz swoj prywatny problem jako spoleczny mimo, ze takim nie jest.
W twojej sytuacji (i innych narcyzow) dzieje sie tak jak napisales.
Ale nie dzieje sie tak dlatego, ze kobiety maja mozgi zsynchronizowane z jakims spolecznym wizerunkiem meskiego mezczyzny.
Dzieje sie tak dlatego, ze zachowujesz sie jak zbyt pewien siebie, nieomylny, bezceremonialny kozak po czym Ci sie sznurowka rozwiazuje, potykasz sie i placzesz, ze doznales klinicznej depresji w wyniku upadku.

Takich ludzi sie zawsze wysmiewalo i z reguly dopoki facet takiego twardziela udaje to kobieta jest nim zafascynowana, po czym predzej czy pozniej wychodzi szydlo z worka i facet nie rozumie dlaczego tak szybko kobieta zmienila o nim zdanie i stracila nim zainteresowanie albo urwala kontakt.
Rozpoczecie relacji od udawania silnego jest problemem, nie spoleczny obraz mezczyzny.
Ale nie wszystko stracone - jak sie jest rzeczywiscie silnym to zawsze mozna zaczac pokazywac slabosci - wziac na klate rozczarowanie partnera i dalej odbudowywac relacje na prawdzie zamiast na iluzji.

To co napisales to absurd.
Hedoniscie nie jest dobrze ze soba - dlatego musi caly czas szukac zrodel przyjemnosci na zewnatrz.

Nigdzie nie napisałam, że WSZYSTKIE kobiety są święte, KAŻDA jest wyrozumiała i ŻADNA nie ma swoich oczekiwań, czasem odjechanych.
A Ty nie widzisz, że to głupie jest ujmowanie komuś z „męskości”, bo miał problemy żołądkowo-jelitowe? Chyba że notorycznie w toalecie siedzi, bo ewidentnie coś mu nie służy, ale nawet się strudził poobserwowaniem własnego organizmu, żeby zidentyfikować przyczynę.

Z tą depresją ze stanami lękowymi to może być trochę bardziej skomplikowane. Bo nie wyobrażam sobie wiązać się z facetem w depresji, nie jestem ratowniczką. Co innego, jak kogoś to spotka w trakcie związku, wtedy wspiera się partnera, nawet jak to jest trudne i ciężkie. Bez względu na to, czy mówimy o związku, czy o przymiarce do relacji, to tekst tej dziewczyny uważam za niestosowny i bezsensowny, bo nic nie wnosi a tylko stygmatyzuje i pogłębia problem. No i też jest pytanie, czy facet z depresją coś z tym robi(ł), czy tylko „używał” jej do użalania się nad sobą. Bo jak pisałam, problemy zdarzają się każdemu, ale nie każdy chce i dąży do ich rozwiązania.

Ale to głównie faceci to sobie robią. Obrazek jak ojciec mówi do syna: „chlopaki nie płaczą” albo „nie rycz jak baba” to przecież standard.

Nie miałam na myśli takiego „kalibru” wyznań :-/ Niektóre z nich dyskwalifikowałyby w moich oczach faceta jako potencjalnego partnera, inne nie. Nie chciałabym np. mieć wiele do czynienia z sadystą, który czerpie przyjemność z zadawania bólu. Ale omorderczych myślach to już mogę sobie pogadać ;-) No ale ja to ja.
Jak nie masz żadnej satysfakcji z bycia blisko bez żadnych masek z drugą osobą, a nawet jest wręcz przeciwnie, to po co Tobie związek? Przecież to jest najlepsze, że jesteś sobą, że jesteś akceptowany taki, jaki jesteś, a przecież potrafisz czasami dokuczyć i uprzykrzyć życie jak każdy. Jak budować bliski związek bez poufałości i zażyłości, jaką tworzy bezpośredniość, szczerość i otwartość? Po cholerę życie z kimś w ciągłej asekuracji, żeby utrzymywać odpowiedni wizerunek? Na jaką cholerę Ci to?

To, ze ktos pisze, ze robil wszystko dla drugiej osoby nie znaczy, ze w jakimkolwiek stopniu zaspokajal jej potrzeby.
Jak taka osoba narzeka, ze go zona puscila z kochankiem to oznacza, ze on nie zaspokajal jej potrzeb.

A to jak bardzo taka osoba dramatyzuje - opisuje swoje poswiecenie, jak zostala potraktowana / zraniona - wskazuje co najwyzej na to jak bardzo jest skoncentrowana na sobie / jaka delikatna ma dupke.
I jedynie tlumaczy dlaczego nie potrafila zaspokoic potrzeb drugiej osoby. Bo widziala (i widzi) tylko swoje potrzeby.

Ta analiza przypomina mi uzytkownika zaczynajacego sie na G... xD

Czyli zgłaszasz uwagi w imieniu „kuzyna”, skoro Ciebie to nie dotyczy? ;-)

Każdy wybiera między obawą a zaufaniem. Nawet partnera często wybieramy takiego, któremu możemy zaufać lub z którym żyjemy w ciągłej obawie. Uważam, że takie sprawy, jak wybór partnera nie dzieją się przypadkiem.

PS

Może w tym problem, że rola facetów w wychowywaniu syna często sprowadza się do przekazywania i wdrukowywania takich komunikatów i przekonań jak powyżej?

Tylko u kogo brakuje? Kobieta co najwyżej może to ocenić - że tak jest fajnie, tak mniej, a to jej się w ogóle nie podoba. Może zachęcić do otwarcia się albo dać kopa na rozpęd do działania. I to w zasadzie tyle.

Jeżeli takiego podejścia brakuje, to brakuje go u mężczyzn, którzy udają, że nie mają uczuć, albo wybierają przeciwny biegun i ograniczają się do płakusiania, bo przecież też mają uczucia, więc mają prawo się w nich babrać. I jasne, mogą pod wpływem kobiety/dla kobiety próbować robić coś innego, ale dopóki to będzie wbrew im samym, dopóki to nie będzie wypływać z wnętrza, to będzie nienaturalne i nie na długo - wygra wygoda czy tam wpojone wcześniej przekonania. I wtedy rzeczywiście to może skutkować rozczarowaniem kobiety.

Ogólnie w społeczeństwie.