Mój chłopak nie kwapi się z oświadczynami - Netkobiety.pl

Pannakota napisał/a:

Kaszpir007 co według Ciebie powinnam zrobić?

Nie wiem.  Dla mnie facet nie chce ślubu ani dzieci. Mówi że to on powie kiedy ślub a dzieci jak już to po ślubie.  Czyli om będzie o tym decydował.

A kiedyś powie ze za stary już na dzieci i w wieku 40 lat w pieluchy nie chce wchodzić.

Jak dla mnie facet był w kilku związkach i żadne nie zakonczylo się małżeństwem to raczej prawda jest inna niż mówi...

Nie liczę na wróżki na forum, liczę na to że zdobędę informacje od innych Pań jak wy byście to odebrały i do tego podeszły. Komentarze że uważacie że 1,5 roku razem to spoko czas i nie należy się martwić a wrzucić na luz - uważam za konstruktywne bo taka jest czyjaś opinia wynikająca z czyjegoś doświadczenia, ale komentarze typu "zapytaj najbardziej zainteresowanego, czemu Ty bab na forum pytasz, skąd mamy to wiedzieć" to raczej śmiecie a nie życzliwość. Może ciężko w to uwierzyć ale zdaje sobie sprawę że mój partner to ten przy którym zasypiam a nie któraś z Was i że zapewne to od niego zdobędę informacje leżącą najbliżej prawdy. Aczkolwiek pytam Was, kobiet, o opinie, i nie uważam aby konsultacja w tym temacie była czymś czego powinnam się wstydzić czy unikać. Panie od "zapytaj chłopa, nie jestem wróżką" - dajcie spokój.

Heloł.
W skrócie, mam 25 lat w tym roku, mój partner 37. Poznaliśmy się na początku czerwca 2021. Moment poznania uznajemy za początek związku z racji tego że już miesiąc później planowaliśmy wspólnie zamieszkać, ja przeprowadziłam się dla tej relacji na drugi koniec Polski, a on wrócił do kraju. Od listopada 2021 mieszkamy razem, więc już prawie 1,5 roku. Jego najdłuższy związek przede mną trwał 1,5 roku, więc nasz jest dla nas obojga najdłuższy. Między nami jest super, bardzo się kochamy, wspieramy, seks jest w porządku, no jest naprawdę dobrze, widzę że z jego strony też, po tym co mówi I robi na co dzień. On twierdzi że nikogo nigdy tak nie kochał jak mnie. Ja również. Miesiąc po wspólnym zamieszkaniu poznałam jego rodziców, nasze rodziny nas I siebie akceptują I lubią. Planujemy przed wakacjami przeprowadzić się do miasta skąd pochodze, on sam dla mnie wyszedł z tą inicjatywą, ponadto z końcem tego roku chcemy adoptować psa, a w następnym roku zacząć starać się o dziecko. Wszystko super ale - no właśnie.. Koleś jest starszy

Pannakota napisał/a:

Nie liczę na wróżki na forum, liczę na to że zdobędę informacje od innych Pań jak wy byście to odebrały i do tego podeszły. Komentarze że uważacie że 1,5 roku razem to spoko czas i nie należy się martwić a wrzucić na luz - uważam za konstruktywne bo taka jest czyjaś opinia wynikająca z czyjegoś doświadczenia, ale komentarze typu "zapytaj najbardziej zainteresowanego, czemu Ty bab na forum pytasz, skąd mamy to wiedzieć" to raczej śmiecie a nie życzliwość. Może ciężko w to uwierzyć ale zdaje sobie sprawę że mój partner to ten przy którym zasypiam a nie któraś z Was i że zapewne to od niego zdobędę informacje leżącą najbliżej prawdy. Aczkolwiek pytam Was, kobiet, o opinie, i nie uważam aby konsultacja w tym temacie była czymś czego powinnam się wstydzić czy unikać. Panie od "zapytaj chłopa, nie jestem wróżką" - dajcie spokój.

Ale ludzie o takich sprawach w związku właśnie z sobą rozmawiają a nie, jak to ujęłaś z „babami na forum” :-D

Co z tego, że 10 osób Tobie powie, że facet znalazł młodszą, głupią i łatwą do manipulowania gąskę, której ściemnia o możliwym ślubie w przyszłości, a którego nijak nie planuje, na co wskazuje jego nieustabilizowana związkowo przeszłość?
Albo to, że kolejnych dziesięć osób powie Tobie o tym, że czekaj aż się doczekasz?
Co Tobie to da?

Dalej będziesz w tym samym miejscu. Gadająca o przyszłości swojego związku z „obcymi babami” na forum :-P

Wg mnie, istnieje tylko jedna okoliczność, żeby brać ślub,
muszą tego chcieć, w takim samym stopniu, dwie osoby..

Gdy jest inaczej,
ślubu nie należy brać.

Wszystkie próby, przyspieszenia, wymuszenia, ultimatum i takie tam..
zazwyczaj kończą się płaczliwie..
nawet po wielu latach,
nawet gdy: myślałam, że byliśmy szczęśliwi

Gdy ktoś nie rwie się do ślubu,
poczekać,
gdy się nie zerwie już, podjąć samej decyzję: ta relacja jest nie dla mnie.

Oceniaj sama fakty, podejmuj decyzje,
nie wymuszaj tego na innych..
To się nigdy nie opłaca..

Jeśli ktoś chce założyć rodzine i nie chce czekac latami w gotowości na to co sobie mężczyzna postanowi to na pewno musi miec niskie poczucie własnej wartości i być niesamodzielny?.

jeśli ktoś jest katolikiem, to może

Pannakota napisał/a:

Heloł.
W skrócie, mam 25 lat w tym roku, mój partner 37. Poznaliśmy się na początku czerwca 2021. Moment poznania uznajemy za początek związku z racji tego że już miesiąc później planowaliśmy wspólnie zamieszkać, ja przeprowadziłam się dla tej relacji na drugi koniec Polski, a on wrócił do kraju. Od listopada 2021 mieszkamy razem, więc już prawie 1,5 roku. Jego najdłuższy związek przede mną trwał 1,5 roku, więc nasz jest dla nas obojga najdłuższy. Między nami jest super, bardzo się kochamy, wspieramy, seks jest w porządku, no jest naprawdę dobrze, widzę że z jego strony też, po tym co mówi I robi na co dzień. On twierdzi że nikogo nigdy tak nie kochał jak mnie. Ja również. Miesiąc po wspólnym zamieszkaniu poznałam jego rodziców, nasze rodziny nas I siebie akceptują I lubią. Planujemy przed wakacjami przeprowadzić się do miasta skąd pochodze, on sam dla mnie wyszedł z tą inicjatywą, ponadto z końcem tego roku chcemy adoptować psa, a w następnym roku zacząć starać się o dziecko. Wszystko super ale - no właśnie.. Koleś jest starszy, snujemy wspólne plany, widzę że myśli o mnie poważnie, pyta mnie jaka biżuteria mi się podoba, pod pretekstem żartu mierzymy obwody serdecznych palcy, odkryłam też w jego telefonie notatkę z prezentami dla mnie w tym opis pierścionka idealnego dla mnie, wielkość mierzonego obwodu palca, link do pierścionka którego mu kiedyś pokazałam... Wszystko wskazywało by na to że coś się kroi, ale to prowadzenie notatki trwa już z pół roku I w zasadzie nic więcej, nie wiem na co on czeka? Trochę mnie frustruje, wiecie, snucie planów itd ale żadnych zobowiązań? W czym leży problem. Gadaliśmy wcześniej o ślubie nie raz on mówił że mógłby bez ale wszystko zależy od tego czego chciałaby jego kobieta, I on wie że ja tego chce. Nie raz mu mówiłam że chce mieć rodzinę, męża, zanim przyjdą dzieci, że nie zależy mi na weselu, chodzi mi tylko o założenie rodziny, formę deklaracji miłości. On mówi że rozumie, ale nic z tym nie robi. Laski co jest. Nie chce wyjść na desperatke, ale jeśli on nie wyjdzie z inicjatywą to będę musiała podjąć ten temat zanim zaczniemy starać się o dziecko, bo bardzo zależy mi aby urodziło się w kompletnej już rodzinie, ale przyznam że wolałabym tego uniknąć, bo chciałabym aby ten moment zaręczyn był magiczny, a one same wyszły z miłości a nie z "przymusu". Jak myślicie co mu w tej głowie siedzi?

Dziewczyno, spokojnie. Ja jestem 7 lat z chłopakiem i nie wiem na czym stoję, daj ku trochę czasu, bo w sumie dla mnie 1,5 roku to mało, No ale każdy inaczej uważa. Jeżeli już wziął ,,wstępne” pomiary, to nie ma tragedii, gorzej jakby unikał tego tematu jak ognia. Natomiast możesz kiedyś mu wspomnieć, ze ważny jest dla Viebie ślub przed urodzeniem dziecka itp.

A dlaczego autorka nie może się oświadczyć?
Przecież jest taka "dorosła"

noben napisał/a:

Nie chce z przymusu, dlatego kombinuje jak przymusić faceta. Czego nie rozumiecie?

Oj tam, zaraz przymusić.
A nie da się tak nacisnąć, coby się nie zorientował, że to przymus?

Poproszę o cytat z moich wiadomości w którym napisałam że proszę o radę jak "przymusić faceta do oświadczyn". .

Pannakota napisał/a:

Poproszę o cytat z moich wiadomości w którym napisałam że proszę o radę jak "przymusić faceta do oświadczyn". .

Cały ten wątek w ogóle, a każdy Twój wpis w szczególe ociekają kwestią ''jak sprawić, by on...''. Więc darujmy sobie infantylne przepychanki w stylu 'to nie moja ręka'.

Ty zaś daruj sobie kolejną ciętą i błyskotliwą ripostę; bo one cięte i błyskotliwe są tylko w Twoim mniemaniu, na postronnych widzach sprawiają zaś mniej więcej takie samo wrażenie, jak pannica w za dużych maminych szpilkach umazana maminą szminką...

Bo widzisz - tu jest sedno Twojego problemu. Jesteś strasznie dziecinna i to jest dziecinność takiej przemądrzałej zbuntowanej nastolatki, co to jest święcie przekonana o swojej wielkiej dojrzałości i dorosłości. Dlatego nie będę się rozpisywać, bo i tak nie dotrze.

Ale jeśli Twój facet ma odrobinę oleju w głowie, to będzie odsuwał w czasie wszelkiej maści śluby, dzieci itp. do czasu aż w miarę dorośniesz i nie będzie groźby, że za miesiąc Ci się wszystko odmieni. Bo teraz jak najbardziej jest.

Facet 37 letni , żadnego poważnego związku, i zupełnym, a to zupełnym przypadkiem, wybranką jego serca,z którą chce sie związać, tą jedyną, zostaje młodsza o 12 lat....
ehe.
O pierścionku to ty raczej zapomnij.