Mój chłopak nie kwapi się z oświadczynami - Netkobiety.pl

Koniecznie załatw tę sprawę zanim zaczniecie starać się o dziecko, bo później ślubu już się nie doczekasz. Były tu takie którym wydawało się że po dziecku doczekają się pierścionka i miały rację... wydawało im się.

Twój wygląda na to że przygotowuje się więc można go tylko delikatnie zmotywować. Powiedz w żartach że taką dobrą partię jak Ty warto sobie zaklepać, że nie bedziesz czekać w nieskończoność itp.

Miałabym te same wątpliwości. Nie umiem doradzić, ale poprzedni argument jest okej

On był już żonaty? Ma dzieci?

1.5 roku i temat, że "on nie kwapi się do pierścionka.

Wrzuć na luz, ja wiem, że twoje SMV za chwilę zacznie spadać, a on jest w swoim peaku, ale trochę staż krótki żeby już nalegać.
Rozumiem myśleć o tym, ale żeby się niecierpliwić?

Ja bym ominęła zaręczyny, bo one też nie gwarantują ślubu, jeśli Ci na nim zależy to musisz konkretnie z nim porozmawiać, sama wyjść z inicjatywą terminu ślubu, to nic zdrożnego, tym bardziej jak planujesz dziecko po ślubie.
Być może on sam nigdy się nie zdecyduje, obawia się odpowiedzialności, skoro do tej pory nie potrafił stworzyć stałego związku.
Niech się więc zdeklaruje co chce, jak widzi waszą przyszłość, a jak powie, że ma być jak Ty chcesz, czyli nie będzie miał jasnego swojego zdania, bierz sprawy w swoje ręce, albo rybka, albo akwarium...
Bo plan na przyszłość powinniście mieć, żeby wiedzieć na czym się stoi.

Myślałam o tym i dyskretnie zapytałam go swego czasu, a on kategorycznie uważa że wyłącznie mężczyzna powinien wyjść z inicjatywą zaręczyn i ślubu. Żadnych damskich zaręczyn, żadnych rozmów o ślubie ze strony kobiety być nie powinno.. Pytanie tylko do babek czy wy po tym wszystkim co tu napisałam o jego zachowaniu, czy spodziewały byście się tego pierścionka czy raczej płonne nadzieje?

Zastanawiałabym się dlaczego w takim wieku miał tylko krótkie związki i dlaczego zawsze trafiał na kobiety z którymi nie chce założyć rodziny

Nie planowałabym dzieci bez ślubu

Jakby mu zależało to miałabyś ten pierścionek już teraz.

Oni są razem mniej niż 2 lata. Jakby byli 5 lat, to bym Cię poparłam ale 2 lata i brak zaręczyn jeszcze o niczym złym nie świadczy.

Też miałam takie obawy, facet ma tyle lat i żadna nie była dość dobra dla niego? Dziwne, ale tłumaczył mi że wiedząc że to nie to - nie chciał marnować jej i swojego czasu, i kiedy mnie poznał gotowy był już być sam, no i wtedy zaczęło się między nami..

Napisałam wyżej że nie jest mu potrzebny ślub ale też nie ma nic przeciwko, że wszystko zależy od chęci partnerki, a ja już mu dałam do zrozumienia że dla mnie ślub musi mieć miejsce.

No to teraz poczekaj zamiast naciskać. 1.5 roku to jeszcze niewiele.
Byle byś przed slubem nie szła w żadne kredyty i dziecko.

O tym również napisałam wyżej - nie chce żeby to były zaręczyny wynikające z rozmów i "przymusu", to jest raz w życiu i chce aby było jak należy. Chce żeby to zrobił bo tak czuje, bo sam tego chce a nie dlatego że ja mu nagadam. Pytanie tylko czy wy po takim zachowaniu byście miały nadzieję czy raczej dupa.

Myślisz, że my mamy tutaj czarodziejską kulę? Wycziluj lepiej, to życzliwa rada.
Nikt z nas nie jest w stanie Tobie powiedzieć jak będzie, my tylko spekulujemy sobie bez żadnych konsekwencji. Sorki za to rozczarowanie :-(

A Ty jeśli chcesz wiedzieć na czym stoisz, to nie na forum, ale obok siebie masz jedyną osobę, która może Cię uspokoić. Czy on to odbierze jak naciski/szantaże, to tylko zależy od tego, jak to przedstawisz. Jak powiesz, że masz obawy, czy kiedykolwiek TO nastąpi (bo przecież masz), więc to Ci ryje umysł (bo przecież ryje i stąd ten wątek)  i nie pozwala normalnie funkcjonować ;-), to jak facet miałby odebrać to jak naciski. Myślisz, że Ci nie uwierzy?
A jak chcesz, żeby facet sam podjął tę decyzję, to uzbrój się w cierpliwość.

Nie liczę na wróżki na forum, liczę na to że zdobędę informacje od innych Pań jak wy byście to odebrały i do tego podeszły. Komentarze że uważacie że 1,5 roku razem to spoko czas i nie należy się martwić a wrzucić na luz - uważam za konstruktywne bo taka jest czyjaś opinia wynikająca z czyjegoś doświadczenia, ale komentarze typu "zapytaj najbardziej zainteresowanego, czemu Ty bab na forum pytasz, skąd mamy to wiedzieć" to raczej śmiecie a nie życzliwość. Może ciężko w to uwierzyć ale zdaje sobie sprawę że mój partner to ten przy którym zasypiam a nie któraś z Was i że zapewne to od niego zdobędę informacje leżącą najbliżej prawdy. Aczkolwiek pytam Was, kobiet, o opinie, i nie uważam aby konsultacja w tym temacie była czymś czego powinnam się wstydzić czy unikać. Panie od "zapytaj chłopa, nie jestem wróżką" - dajcie spokój.

Ja też tak uważam, jak Twój facet.
Skoro już mu dałaś do zrozumienia, że dla Ciebie ślub musi mieć miejsce.
Należy poczekać.

On wyraźnie się określił, a Ty wrzucasz bieg: lekkie wymuszenie,
wtedy naturalnym odruchem, jest wycofanie..

Nie dajesz mu przestrzeni, ani czasu, żeby wyszło to od niego.
odpuść i poczekaj, 1,5 roku razem i Twój wiek - jak najbardziej uzasadnia lekką zwłokę..

Nie zepsuj tego, inicjując rozmowę na temat ślubu,

to takie trochę niepoważne,
dla mnie samej, wymuszony ślub przez kobietę, jest niewiele wart..
a już na pewno niewiele znaczy dla faceta.

Ile dla ciebie samej znaczą kwiaty otrzymane od niego,
kiedy wcześniej powiedziałaś, że chcesz, żeby on Ci je dawał?

jak kurier?

ja tam wolę nic nie dostać,
niż sama to wymusić, bez sensu..

żeby po 20 latach dowiedzieć się, że to Ty naciskałaś?
a on wcale nie chciał?

Dziewczyno, ciesz się życiem z fajnym facetem,
nie twórz scenariuszy, pozwól mu na jego rytm,
posłuchaj co mówi..

Gdybym zaplanowała - a on przytaknął - napisałabym zaproponowałam, a on przytaknął. Skoro więc użyłam słowa "planujemy" znaczy że zaplanowaliśmy to wspólnie. Logika - dzięki za konstruktywną wypowiedź, doceniam

Okey, wieka coś w tym jest co piszesz. Może w kompromisie powinnam zatem poczekać do listopada aż stuknie nam pełne 2 lata wspólnego mieszkania i 2,5 roku związku a wtedy jeśli do tej pory nie wyjdzie z żadną inicjatywą - podjąć temat i wprost zapytać go jaki ma plan na nas na najbliższe parę lat. Czy to byłoby rozsądnie i okey, bez nacisków? Myślę że po takim czasie to pytanie nie będzie już zbyt pochopne i niedojrzałe, a wręcz przeciwnie. Co myślicie?

Ja to bym dzisiaj porozmawiała, bo lubię wiedzieć na czym stoję, nie bardzo wyobrażam  sobie, żeby swobodnie nie móc porozmawiać co się czuje, a później narzeka, że komunikacja szwankuje.

Sama sobie odpowiedz, czy ślub determinuje Twoją decyzję bycia razem, jeśli tak, to możesz mieć "zmarnowane" następne lata, jak jasno nie postawisz sprawy. Chcę wiedzieć, chcę mieć zaplanowane życie... Bo może się okazać, że ta przeprowadzka będzie nadaremna.

Zwrot marnowania czasu, był metaforą którą wszyscy znamy nie piszę do szefa w pracy żeby musieć specjalnie dobierać słowa. Jak ktoś chce to do przecinka się przyczepi. Sens jest zachowany a to najważniejsze. Dzięki za wszystkie komentarze.

Prawda, równie dobrze można by było tak to odebrać. Jeśli ja czegoś bym nie potrzebowała ale była gotowa zrobić to dla kogoś (tak jak mój partner ze ślubem) to uważam że w jakiś sposób może nie zależy mi na tym ale zależy mi na osobie, więc nie wiem czy to jest chowanie głowy w piasek.

Nie czytałam calego wątku...
Myślę, że albo ślub nie jest mu do niczego potrzebny i odkłada to jako mało ważna rzecz, może myśli, że jeszcze jesteś młoda i nic Ci nie umyka (rodzenie dzieci .
A może się "obawia", że jak już będzie ślub to rozmowy o dziecku przybiorą na siłę, a już on niemłody mężczyzna może podświadomie obawia się ojcostwa? I chcąc - nie chcąc - nic w kierunku ślubu nie działa.

Bo według mnie, gdy dla kogos ślub jest ważny (przecież równie dobrze są związki partnerskie długoletnie) a wiek kobiety i mężczyzny to już nie czasy nastoletnie czy studenckie to decyzja o zaręczynach z osobą, z która pragnie się spędzić resztę życia jest łatwa...

Ja jak zamieszkałem razem z moją kobieta to chyba po roku jej się oświadczyłem a potem kilka miesięcy później był ślub a potem pojawiły się córki.

Jeśli mieszkacie ponad 1.5 roku i nie było nawet oswiadczyn i żadnych rozmów to kiepsko to widzę.

Na co czeka ? Chyba ponad 1.5 roku mieszkania razem  to nie mało...

Jak dla mnie facet nie chce ślubu ani dzieci i zapewne to było powodem że nie ma jeszcze żony.
Zapewne kobiety chciały deklaracji i ustaleń , bo raczej kiedyś oznacza w większości... nigdy.

Liczą Sue nie słowa a czyny ...

Jak dla mnie on nie chce dzieci ani zobowiązań.  Ma młoda kobietę z ładnym ciałem i tylko dla siebie. Wue że jak pojawi się dziecko to nie będzie na 1 miejscu a Twój wyglad Się zmieni i też ochota na sex.

Dodatkowo obecnie może sobie też uprawiać sex z innymi kobietami bo tak naprawdę nic was nie łączy.

Dla mnie 37 letni facet który nie był w żadnym trwałym związku to raczej podejrzany element

Kaszpir007 co według Ciebie powinnam zrobić?

A później autorka wróci tu za 5 lat aby napisać że dzieci są a on nadal się nie oświadczył. Ile takich wątków tu było.

Jakoś mężczyźni nie mają takich dylematów i gdy mają do wyboru kobietę a brak ślubu z lekkością wybierają jednak wolność w myśl zasady tego kwiatu pół światu. I tak to się może kręcić aż dobiją do 50. Niestety autorka tyle czasu przed sobą nie ma.

Jak dla mnie to się kupy nie trzyma. Rozmawiacie o dziecku i już macie zaplanowane kiedy się za to zabierzecie, ale nie jestescie jeszcze zaręczeni nawet? Czasowo sie nie wyrobicie, no chyba że chcesz iść z brzuchem do ślubu. Nie wiem gdzie dokładnie mieszkasz, ale weź pod uwagę, że czasem na sale weselną czeka się nawet rok w dużych miastach. Ślub to masa przygotowań, drukowanie zaproszeń, potem zapraszanie gości, kupno i poprawki sukni, szukanie fotografa,  rezerwacja muzyki na żywo, czy DJa, to wszystko jest czasochłonne. Wy nie jesteście nawet zaręczeni. O ile ślub się nie odbędzie przy stoliku w restauracji i nie zaprosicie max 10 gości to raczej sie nie wyrobicie ze wszystkim przed terminem w którym macie począć bobasa.
Dla mnie to że nazywa cię swoją "żonką", mimo, że się nawet się nie zaręczyliście jest co najmniej dziwne. W planowaniu wspólnej przyszłości zaręczyny są najprostsze, idziesz do jubilera, kupujesz pierścionek i możecie sobie być narzeczonymi jak długo się wam podoba, nie podejmując żadnych kroków w kierunku przygotowania ślubu. Nie ma teraz zwyczaju wydawania przyjęć zaręczynowych, więc nie musicie nawet całej rodziny i znajomych zapraszać, wystarczy ze powiecie o tym osobiścieo rodzicom i najbliższej rodzinie, a reszcie możecie to ogłosić nawet na facebooku, czy telefonicznie.
Na twoim miejscu pilnowała  bym, żebyś nie zaczęła wypełniac obowiązków żony, zanim przestaniesz być jedynie jego dziewczyną.

Nie wiem.  Dla mnie facet nie chce ślubu ani dzieci. Mówi że to on powie kiedy ślub a dzieci jak już to po ślubie.  Czyli om będzie o tym decydował.

A kiedyś powie ze za stary już na dzieci i w wieku 40 lat w pieluchy nie chce wchodzić.

Jak dla mnie facet był w kilku związkach i żadne nie zakonczylo się małżeństwem to raczej prawda jest inna niż mówi...

Wcale nie. Jak facet jest dojrzały i mu zależy to też poczeka.
Ja mojemu powiedziałam, jak się za pierwszym razem chciał oświadczyć, że jeszcze nie czas. Czekał 1,5 roku na mnie. Nie widzę problemu, o takich rzeczach się w związku po prostu normalnie rozmawia.

Wiesz Loka, ty chyba masz jakiegoś mocno dojrzałego/inteligentnego emocjonalnie chłopa. Niestety, ale ja się zgadzam z Pannakotą, dla większości mężczyzn odrzucenie oświadczyn to początek końca.

Pochopna opinia względem mojej osoby. Zostawię to bo nie ma sensu się wdawać w przepychanki. Potrafię liczyć, wiem ile będzie miał on kiedy ja będę x lat starsza, i to czy w wieku 50 lat będzie wyglądał jak dziadek czy nie - nie jest tematem do debaty. Wystarczająco poznałam życie by wiedzieć z czym się je ślub i dziecko, więc daruj sobie poddawanie tego pod wątpliwość.

Sporo tu różnych, skrajnych opinii, ale dobrze. Nie oczekiwałam gotowej recepty tylko chłodnego spojrzenia. Dziękuje wszystkim którzy podzielili się ze mną swoją myślą.

Przecież 1,5 roku to sporo czasu, można już ślub brać a Autorka pyta się tylko o to czy to nie czas na oświadczyny. Po takim długim czasie też zastanawiałabym się czy jest wszystko ok, oni przecież już nawet mieszkają ze sobą.

Czyli facet ma wszystkie przywileje męża, ale w razie czego może się wycofać jak mu coś nie spasuje, albo pojawi się lepsza opcja - to według mnie trochę nieuczciwe wobec Autorki, bo ona mówiła mu, że chce wziąć ślub, nie chce żyć bez tego.

Można powiedzieć, że jakby Autorce zależało to by poczekała, ale dlaczego on się nie decyduje na pierścionek skoro jemu zależy na niej?

Tak sobie myślę, że gdyby był jej pewny i chciał mieć ją na wyłączność, to by się postarał żeby faktycznie była jego. A tak... widocznie mu nie zależy.
Może to kwestia zaufania. Może jeszcze czegoś innego. Ale nie ma co szukać tłumaczeń na siłę, jest jak jest.

Jeszcze to mówienie na nią żona, pani jakaśtam gdy nawet ślubnych planów nie ma... Źle bym się czuła jakby ktoś do mnie tak mówił, bez żadnych deklaracji. Albo planowanie jakiegoś kupna mieszkania, budowy domu czy jakiś innych rzeczy, które z reguły robi się w małżeństwie.
Planowanie dziecka bez ślubu, to już w ogóle kosmos. Po co? Jak facet nie potrafi zdecydować się na zaręczyny, to jak można mówić o takim poważnym zobowiązaniu jakim jest dziecko?

37 lat to mega dużo, w tym wieku można mieć już dłuuugi staż małżeństwa i dzieci w wieku szkolnym... Zawsze wydawało mi się, że w takim wieku to jest się już poukładanym i poważnym człowiekiem.

Miałam partnera 36 lat, pasje rozwija bo to jego dzieci! Związki? Najdłuższy 1.5 roku, każda była winna rozpadowi,  ja też.  Rozmowy na poważne tematy skończyły się zerwaniem.