Mąż, żona i ta trzecia - Netkobiety.pl

paslawek napisał/a:

           Animus - JohnnyBravo777 to nie Ty przypadkiem ?

Pasławek, kogo Ty pytasz i o co pytasz? I po Ci to deklinowanie przez przypadki?

"Kobieta szantażuje go dzieciakami, wymyślą im choroby, albo sobie samej. Stąd nasza decyzja o wyjeździe za granicę"

Smutne, że facet nie potrafi postawić sprawy jasno, tylko zamiast tego woli uciec przed byłą żoną za granicę. To nie tylko będzie ucieczka od byłej, ale również i od dzieci. Jest ojcem i on również jest za nie odpowiedzialny i powinien uczestniczyć w ich wychowaniu, a nie uciekać.

I co im powie jak będą starsze? Słuchajcie musiałem przed wasza matką uciec za granicę, bo wymyślała wam choroby bym nie spotykał się z ówczesną kochanką? Szczerze nie rozumiem ucieczki za granicę. Można postawić sprawę jasno, ustalić opiekę nad dziećmi i tyle. Jeśli była żona nie chce być obciążona 24h opieką nad dziećmi to może tez żądać opieki naprzemiennej. Osobiście uważam to za niesprawiedliwe, bo mąż zostawiając żonę tak naprawdę zostawia ją samą z obowiązkami. Praca, dom i dzieci. Takie będzie jej życie. Każde popołudnie i każdy weekend. A były mąż tymczasem bajlando za granicą bez obowiązków.

Klara1998 napisał/a:

Miłość się wypala. Dziękuję, ale pozostanę przy swoim mężczyźnie. Wiem na co się pisałam. Od samego początku. W nowym miejscu rozpoczniemy nowe życie. Wspólnie. On rozwodzi się dla mnie. Dla nas. To pokazuje, że nigdy nie należy tracić nadziei, nie ważne w jak beznadziejnym położeniu jesteś.
Nie szukam tu potwierdzenia ani wsparcia.
Wręcz przeciwnie, chcę przekazać dziewczynom w mojej sytuacji, że się da, że można. Być szczęśliwym z mężczyzną, który ma swój własny bagaż. Wymaga to tylko cierpliwości, ogromu miłości i wsparcia dla niego, żeby ten bagaż zrzucił

Jak miłością nazywasz paliwo, to się wypala. Utożsamienie miłości z emocją takie daje efekty uboczne; wypalenie następuje tym szybciej, im większą się osiąga emocjonalność, to jak postawienie ognia w przeciągu - większy dostęp powietrza zwiększa szybkość spalania.

Wypalenie emocjonalne następuje szybciej, gdy pragniemy więcej, niż możemy otrzymać albo gdy się spodziewamy więcej, niż jest.

Klara1998 napisał/a:

Jestem zmęczona. Jesteśmy. Ale za bardzo się kochamy, żeby nie próbować tego przetrwać. Jeszcze kilka miesięcy i prawdopodobnie wyjedziemy na dłużej do innego kraju. Więc widoki są dobre mimo wszystko chętnie posłucham o innych podejściach

No to dokonałaś trafnej autodiagnozy: jeśli "za bardzo" to ZA BARDZO.

W dodatku myślisz, że walka sprzyja przetrwaniu. Walka jest tym, co robisz ZA BARDZO.

Zrób sobie powtórkę z biologii: zajrzyj do hasła "rodzaje oddziaływania między organizmami". Znajdziesz tak oddziaływania antagonistyczne (to walka) i nieantagonistyczne.

Antagonistyczne to:
- konkurencja
- pasożytnictwo
- drapieżnictwo
- amensalizm

Nieantagonistyczne to:
- neutralizm
- protokooperacja
- mutualizm.

Gdybyś, po zapoznaniu się z tymi zjawiskami, miała poszukać oddziaływania adekwatnego do pojęcia miłości, to gdzie byś jej poszukała?

Gdy podejmujesz walkę, to ze strony osób trzecich narażasz się na amensalizm lub konkurencję. Walka wewnątrz "związku" przybiera formę pasożytnictwa lub drapieżnictwa.

Ale teraz spojrzyj co się stanie, jeśli przyjmiesz nieantagonistyczne rodzaje oddziaływania? Wtedy w najgorszym przypadku osiągniesz neutralizm, a im bardziej jest w Tobie pozytywne nastawienie do otoczenia, tym bardziej możliwa jest protokooperacja lub mutualizm.

Wtedy przestajesz inne osoby traktować jak przeciwników lub wrogów (szczególnie niebezpieczna jest wrogość, bo wróg karmi się Twoimi emocjami), przestajesz z nimi walczyć i możesz udać się na wyżyny błogostanu.

Wtedy pojawia się wdzięczność Kochanki do Żony, że przez lata zachowała swojego Męża w dobrym stanie dla Kochanki. Wtedy pojawia się wdzięczność Żony wobec Kochanki Męża, że uwolniła ją od tego, czego ona już nie chciała, ale do czego nie mogła się przyznać przed nikim, także przed samą sobą (na tym polega samooszukiwanie, które często przykrywamy oburzeniem, obrazą, urazą, niechęcią).

Wypełnij się pozytywnymi emocjami do Żony swojego Kochanka, a znacznie łatwiej Ci będzie być Kochanką Jej Męża.

Walka jest konsekwencją konfliktu zewnętrznego, ale skutkiem walki jest konflikt wewnętrzny, często nazywamy wyrzutami sumienia. Konflikty są niszczące, zabierają czas i energię. Nie są jednak konieczne, można je pokonać prostą decyzją, najpierw jednak trzeba osiągnąć pewien stan świadomości.

Wyjazd był moją propozycją. Z dala od tych ludzi będzie mu prościej podreperować swoje zdrowie psychiczne. Jestem zdania, że jak rozpocząć nowy rozdział, to daleko. Oczywiście, że jest to rodzaj ucieczki. Tu na miejscu musielibyśmy spotykać się z przykrymi komentarzami. Po co to sobie serwować? Jeżeli gdzieś daleko stąd będziemy po prostu dwojgiem szczęśliwych, zakochanych ludzi

Klara1998 napisał/a:

Wyjazd był moją propozycją. Z dala od tych ludzi będzie mu prościej podreperować swoje zdrowie psychiczne. Jestem zdania, że jak rozpocząć nowy rozdział, to daleko. Oczywiście, że jest to rodzaj ucieczki. Tu na miejscu musielibyśmy spotykać się z przykrymi komentarzami. Po co to sobie serwować? Jeżeli gdzieś daleko stąd będziemy po prostu dwojgiem szczęśliwych, zakochanych ludzi

Ucieczka nieodmiennie kojarzy mi się z reakcją neurotyczną.

Wszelkie ułatwienia nie sprzyjają dojrzewaniu.

I do tego te optymistyczne założenia w ostatnim zdaniu, wysnuwane z niewiadomych.

paslawek, tez mi sie wydaje że to ta sama osoba, ale dowodów nie mam,wiec nie będę wyrokował.

123qwerty123 napisał/a:

"Kobieta szantażuje go dzieciakami, wymyślą im choroby, albo sobie samej. Stąd nasza decyzja o wyjeździe za granicę"

Smutne, że facet nie potrafi postawić sprawy jasno, tylko zamiast tego woli uciec przed byłą żoną za granicę. To nie tylko będzie ucieczka od byłej, ale również i od dzieci. Jest ojcem i on również jest za nie odpowiedzialny i powinien uczestniczyć w ich wychowaniu, a nie uciekać.

I co im powie jak będą starsze? Słuchajcie musiałem przed wasza matką uciec za granicę, bo wymyślała wam choroby bym nie spotykał się z ówczesną kochanką? Szczerze nie rozumiem ucieczki za granicę. Można postawić sprawę jasno, ustalić opiekę nad dziećmi i tyle. Jeśli była żona nie chce być obciążona 24h opieką nad dziećmi to może tez żądać opieki naprzemiennej. Osobiście uważam to za niesprawiedliwe, bo mąż zostawiając żonę tak naprawdę zostawia ją samą z obowiązkami. Praca, dom i dzieci. Takie będzie jej życie. Każde popołudnie i każdy weekend. A były mąż tymczasem bajlando za granicą bez obowiązków.

Wyjazd był moją propozycją. Z dala od tych ludzi będzie mu prościej podreperować swoje zdrowie psychiczne. Jestem zdania, że jak rozpocząć nowy rozdział, to daleko. Oczywiście, że jest to rodzaj ucieczki. Tu na miejscu musielibyśmy spotykać się z przykrymi komentarzami. Po co to sobie serwować? Jeżeli gdzieś daleko stąd będziemy po prostu dwojgiem szczęśliwych, zakochanych ludzi

Klara1998 napisał/a:

Może kiedyś wrócimy. Ale neutralne miejsce na początek ucieczka dla dobra własnego i ukochanej osoby. Nie uważam, żeby to było złe

Tylko wyjątkowo i z pełną świadomością używam pojęcia dobra i zła, więc nic tu więcej napisać nie mogę.

Ponieważ stosuję uważność, więc wzdragam się na wszelkie wyznania zaczynające się od "Nie uważam...".

Klara1998 napisał/a:

123qwerty123 napisał/a:

"Kobieta szantażuje go dzieciakami, wymyślą im choroby, albo sobie samej. Stąd nasza decyzja o wyjeździe za granicę"

Smutne, że facet nie potrafi postawić sprawy jasno, tylko zamiast tego woli uciec przed byłą żoną za granicę. To nie tylko będzie ucieczka od byłej, ale również i od dzieci. Jest ojcem i on również jest za nie odpowiedzialny i powinien uczestniczyć w ich wychowaniu, a nie uciekać.

I co im powie jak będą starsze? Słuchajcie musiałem przed wasza matką uciec za granicę, bo wymyślała wam choroby bym nie spotykał się z ówczesną kochanką? Szczerze nie rozumiem ucieczki za granicę. Można postawić sprawę jasno, ustalić opiekę nad dziećmi i tyle. Jeśli była żona nie chce być obciążona 24h opieką nad dziećmi to może tez żądać opieki naprzemiennej. Osobiście uważam to za niesprawiedliwe, bo mąż zostawiając żonę tak naprawdę zostawia ją samą z obowiązkami. Praca, dom i dzieci. Takie będzie jej życie. Każde popołudnie i każdy weekend. A były mąż tymczasem bajlando za granicą bez obowiązków.

Wyjazd był moją propozycją. Z dala od tych ludzi będzie mu prościej podreperować swoje zdrowie psychiczne. Jestem zdania, że jak rozpocząć nowy rozdział, to daleko. Oczywiście, że jest to rodzaj ucieczki. Tu na miejscu musielibyśmy spotykać się z przykrymi komentarzami. Po co to sobie serwować? Jeżeli gdzieś daleko stąd będziemy po prostu dwojgiem szczęśliwych, zakochanych ludzi

WOW. On też tak uważa? Serio on uważa, że brak kontaktu z dziećmi podreperuje jego zdrowie psychiczne? przykre komentarze są trudniejsze do zniesienia niż rozłąka z dziećmi? Ten wyjazd za granicę jest tylko i wyłącznie dobry dla Ciebie. Jeśli on jest kochającym ojcem to wyjazd za granicę będzie dla niego trudny. Brak kontaktu z dziećmi, brak spotkań z nimi. No chyba, że jest tak wyrachowany jak ty i ma je gdzieś.
A jeśli ma gdzieś własne dzieci to Wasze wspólne też będzie miał gdzieś gdy na orbicie pojawi się inny obiekt westchnień.

Wyjazd był moją propozycją. Z dala od tych ludzi będzie mu prościej podreperować swoje zdrowie psychiczne. Jestem zdania, że jak rozpocząć nowy rozdział, to daleko. Oczywiście, że jest to rodzaj ucieczki. Tu na miejscu musielibyśmy spotykać się z przykrymi komentarzami. Po co to sobie serwować? Jeżeli gdzieś daleko stąd będziemy po prostu dwojgiem szczęśliwych, zakochanych ludzi

Chronię osobę, którą kocham. Chcę jej dobra i szczęścia.

Klara1998 napisał/a:

Animus napisał/a:

No i lincz prześmiewczy został wywołany i zrealizowany.

Klaro, nie jestem zwolennikiem walki o miłość, bo walka męczy. Ale cóż, nie można Ci odmówić prawa do pomęczenia siebie i innych przez walkę. Jak się zmęczysz, to daj znać, a napiszę Ci o możliwym innym podejściu.

Pasławek nie sprecyzował o dobro jakiego świata mu chodzi bardziej niż o dobro świata wewnętrznego, rozkwitającego w wolności poprzez miłość i tłamszonego przez jego ukochane stereotypy poznawcze.

Jestem zmęczona. Jesteśmy. Ale za bardzo się kochamy, żeby nie próbować tego przetrwać. Jeszcze kilka miesięcy i prawdopodobnie wyjedziemy na dłużej do innego kraju. Więc widoki są dobre mimo wszystko chętnie posłucham o innych podejściach

Pasławek to akurat wie i pamięta pewne rzeczy ze swojej przeszłości i czasem jak widzę takie podejście jak moje wkurwia bo ja nie teoretyzuje zdradziłem kiedyś dawno temu kogoś ,widziałem jak zdradza niewierna żona ze mną męża,  a potem sam zostałem zdradzony ,wiec nie pisz mi że czegoś nie rozumiem i kogoś potępiam ponieważ tego nigdzie nie robię
koniecznie chcesz być za wszelką cenę ofiarą nie martw się jednak Animus Cię utwierdzi w tej racji stosując fikołki
poużalajcie się razem nieźle wam idzie podobnie z roszczeniami w stronę zdradzonych co powinni a czego nie powinni
stereotypy poznawcze -  następny ratownik ehhh

Klara1998 napisał/a:

[Nie klępie po plecach, mówię tylko: walcz o miłość. Jeżeli kochasz szczerze to walcz.
Jakie to płytkie uważać, że miłość zrodzona poza małżeństwem jest pozorna, że szczęście takich ludzi musi być pozorne. Ja się pytam dlaczego? Dlaczego tak uważasz? Byłaś kiedyś w podobnej relacji? Studiowałaś psychologię? Nawet jeżeli pamiętaj o jednym: każdy przypadek jest inny.
Co do sytuacji życiowych jakie mogą mi się przytrafić - nie boję się. Wiesz dlaczego? Bo zdaje sobie sprawę, że związki się rozpadają, miłość wypala, a ludzie odchodzą. Trzeba przyjmować to z godnością. I szukać nadal drugiej połówki jabłka

Rościsz sobie prawo do większych przywilejów jak widzę ponad innych ze względu na ta całą wielką miłość ,żądasz zrozumienia, czujesz się prześladowana, piętnowana i potępiona - niezła drama ,tylko sama nie chcesz rozumieć potępiasz zdradzone osoby
pouczasz je "w powietrze" co jak powinny czuć i jak mają myśleć żeby to niby co trzeba  Tobie było wygodniej
fakt łatwiej oceniać oceniających najłatwiej
Zdradzone osoby mają prawo do swoich uczuć wiem że strasznym jest spojrzeć w ich stronę to taki rozpaczliwy żałosny chodzący wyrzut sumienia ta kuoka nieszczęścia - ostatnia przeszkoda     

Animus - JohnnyBravo777 to nie Ty przypadkiem ?

paslawek napisał/a:

Klara1998 napisał/a:

Jestem zmęczona. Jesteśmy. Ale za bardzo się kochamy, żeby nie próbować tego przetrwać. Jeszcze kilka miesięcy i prawdopodobnie wyjedziemy na dłużej do innego kraju. Więc widoki są dobre mimo wszystko chętnie posłucham o innych podejściach

Pasławek to akurat wie i pamięta pewne rzeczy ze swojej przeszłości i czasem jak widzę takie podejście jak moje wkurwia bo ja nie teoretyzuje zdradziłem kiedyś dawno temu kogoś ,widziałem jak zdradza niewierna żona ze mną męża,  a potem sam zostałem zdradzony ,wiec nie pisz mi że czegoś nie rozumiem i kogoś potępiam ponieważ tego nigdzie nie robię
koniecznie chcesz być za wszelką cenę ofiarą nie martw się jednak Animus Cię utwierdzi w tej racji stosując fikołki
poużalajcie się razem nieźle wam idzie podobnie z roszczeniami w stronę zdradzonych co powinni a czego nie powinni
stereotypy poznawcze -  następny ratownik ehhh

Klara1998 napisał/a:

[Nie klępie po plecach, mówię tylko: walcz o miłość. Jeżeli kochasz szczerze to walcz.
Jakie to płytkie uważać, że miłość zrodzona poza małżeństwem jest pozorna, że szczęście takich ludzi musi być pozorne. Ja się pytam dlaczego? Dlaczego tak uważasz? Byłaś kiedyś w podobnej relacji? Studiowałaś psychologię? Nawet jeżeli pamiętaj o jednym: każdy przypadek jest inny.
Co do sytuacji życiowych jakie mogą mi się przytrafić - nie boję się. Wiesz dlaczego? Bo zdaje sobie sprawę, że związki się rozpadają, miłość wypala, a ludzie odchodzą. Trzeba przyjmować to z godnością. I szukać nadal drugiej połówki jabłka

Rościsz sobie prawo do większych przywilejów jak widzę ponad innych ze względu na ta całą wielką miłość ,żądasz zrozumienia, czujesz się prześladowana, piętnowana i potępiona - niezła drama ,tylko sama nie chcesz rozumieć potępiasz zdradzone osoby
pouczasz je "w powietrze" co jak powinny czuć i jak mają myśleć żeby to niby co trzeba  Tobie było wygodniej
fakt łatwiej oceniać oceniających najłatwiej
Zdradzone osoby mają prawo do swoich uczuć wiem że strasznym jest spojrzeć w ich stronę to taki rozpaczliwy żałosny chodzący wyrzut sumienia ta kuoka nieszczęścia - ostatnia przeszkoda     

Animus - JohnnyBravo777 to nie Ty przypadkiem ?

Nie mam wyrzutów sumienia. A w stronę tamtej patrzę ze złością, wstrętem, bo nie rozumiem jak mogła doprowadzić takiego fajnego faceta do takiego stanu. Sama jest winna rozpadu tego związku. Dlaczego zatem miałbym jej współczuć. Niech żyje jak chce, byle pozwoliła mu odejść i żyć normalnie. Bez używania szantażu

Klara1998 napisał/a:

nie martw się jednak Animus Cię utwierdzi w tej racji stosując fikołki

Dziękuję Klaro, a jednak przeceniasz moje możliwości. Nikogo nie mam zamiaru w czymkolwiek utwierdzać. Przedstawiam pewne racje i odróżniam je zdecydowanie od jasnowidztwa (którego tu pełno), czarnowidztwa (które tu uprawiają moralizatorzy), domniemań, przedsądów, przesądów i sądów a priori.

Fikołki? Rozmarzyłem się. Rozumiem, że nie z Tobą?

Animus napisał/a:

Klara1998 napisał/a:

nie martw się jednak Animus Cię utwierdzi w tej racji stosując fikołki

Dziękuję Klaro, a jednak przeceniasz moje możliwości. Nikogo nie mam zamiaru w czymkolwiek utwierdzać. Przedstawiam pewne racje i odróżniam je zdecydowanie od jasnowidztwa (którego tu pełno), czarnowidztwa (które tu uprawiają moralizatorzy), domniemań, przedsądów, przesądów i sądów a priori.

Fikołki? Rozmarzyłem się. Rozumiem, że nie z Tobą?

Doświadczenia,doświadczenia są  różne u ludzi - kolorowe i podłużne
nie koniecznie zaraz jasnowidztwo czy czarnowidztwo - taki urok forum kwestia interpretowania
fakt w dzieleniu się doświadczeniem istnieje też coś jak obliczanie rachunku prawdopodobieństwa ,spekulacje,dedukcje etc takie życie
również niekoniecznie to dzielenie się zawiera od razu negatywne emocje czy intencje  zawiera często przestrogę  i ostrzeżenie przed własną nieomylnością i bezbłędnością .

Animus robisz to samo co  inni też domniemywasz, sądzisz, oceniasz interpretujesz i obstawiasz coś tam
ciężko być na forum w roli suerwizora co nie ? - umęczysz się prawdopodobnie tym.

paslawek napisał/a:

ceniasz interpretujesz i obstawiasz coś tam
ciężko być na forum w roli suerwizora co nie ? - umęczysz się prawdopodobnie tym.

Paslawek, będę wdzięczny, jak mi to będziesz pokazywał i nazywał.

Klara1998 napisał/a:

Ejjjj....ale o tych fikołkach to nie ja pisałam źle zacytowane

Przy wycinkach trzeba uważać na [.quote.]

Klaro, ja to wiem, że to nie Ty. ))))))))))))

i oboje kochamy Grecję do której jedziemy. Pobyt tam to nasze wspólne marzenie.

Takie pytanie:
Czy tylko mi historia klary idealnie wpisuje sie w schemat dobrego.empatycznego/wrażliwego/troskliwego idealnego wręcz misia, którego zła/paskudna/niedobra.wredna/złośliwa żona nie tylko nie potrafiła docenić skarbu jaki ma w domu,ale bardzo zle i podle go traktowała.
I nagle zjawia sie Klara,cała na biało,niczym Gandalf z Władcy Pierścieni: Dwie wieże, i ratuje biednego misia przez paskudną żoną.
Oczywiście snując plany wyjazdu za granice,najlepiej do cieplejszych rejonów, gdzie plaże i złote piaski, po który będzie biegał ich wymarzony synek.
A oni z tarasu(no bo w tej historii muszą mieć domek przy plaży z tarasem, tak), będą obserwować jak ich synek sie bawi,oczywiście przytuleni i patrzący w zachodzące słonce...

Spotkanie ze rzeczywistością będzie dość sporym szokiem.

Szeptuch napisał/a:

Takie pytanie:
Czy tylko mi historia klary idealnie wpisuje sie w schemat .

Jeżeli Klara jest z 1998 roku to jest o rok młodsza od mojej córki,a po moich i nie tylko moich znanych mi doświadczeniach z romansami
to pewnie
bałbym się o nią gdyby była w takiej sytuacji  po prostu.To spore wyzwanie i mnóstwo ciężkich spraw w sensie oczekiwań wiary zaufania nadziei i życzeń.
Cała tajemnica 
Więcej znam połamańców niż szczęściarzy, a nigdzie nie obiecywałem że będę mega obiektywny i że będę silił się na to.

paslawek napisał/a:

Szeptuch napisał/a:

Takie pytanie:
Czy tylko mi historia klary idealnie wpisuje sie w schemat .

Jeżeli Klara jest z 1998 roku to jest o rok młodsza od mojej córki,a po moich i nie tylko moich znanych mi doświadczeniach z romansami
to pewnie
bałbym się o nią gdyby była w takiej sytuacji  po prostu.To spore wyzwanie i mnóstwo ciężkich spraw w sensie oczekiwań wiary zaufania nadziei i życzeń.
Cała tajemnica 
Więcej znam połamańców niż szczęściarzy, a nigdzie nie obiecywałem że będę mega obiektywny i że będę silił się na to.

Wiesz,chodzi mi o pewien banał, ile tutaj było takich tematów, w realu tez znam z 3, gdzie kochanki ślepo wierzą w każde słowo żonatego faceta, zwłaszcza te o podłej zonie, zaczynają go bronic przed wszystkimi,nawet jak rodzina mówi że coś z tym facetem jest nie tak, to bronia go dalej niczym lwice, koniec zazwyczaj jest taki że kończą z brzuchem, a misio wraca do tej podłej zony i dzieci..