Fajny związek z jednym ale.. - Netkobiety.pl

#Beyondblackie, nie. Choćby dlatego że przeszłość jest skończona, nie ma do czego wracać.

Wygląd? Błagam. Po za jakimiś ekstremalnymi "odchyłami" nigdy aż tak się nie przyglądałem. To nie sklep z NOWYMI rzeczami żeby wymagać czegoś idealnego. Sam idealny nie jestem.

To nie moja opinia.
Sam mam dzieci, pewnie dlatego.

Bezdzietnym odradzam patchworkowe rodziny jak mogą spróbować tworzyć swoje.
Wszystko się zmienia jak jest, z tej czy tamtej strony bombelek. W czym on zawinił? W czym przeszkadza?

Życie to nie bajka, życie to orka i potrafi tak przypierd.że warto jest mieć kogoś fajnego, życiowego przy boku, nie jakaś modelkę z sianem w głowie.
Czego wszystkim samotnym i szukającym życzę.

Wiesz, jak szukałem, to wychodziłem z uczciwego założenia że sam mam dziecko, więc i kobietę z dzieckiem też muszę rozważać (akurat trafiła mi się bezdzietna). Raz nawet rozważałem jedną z dwójką dzieci, ale to był faktycznie tylko jeden raz

Proste - nie mam dzieci i nie chcę ich mieć nigdy, tym bardziej cudzych. I co, wychowujesz takie dziecko, wkładasz w to wiele wysiłku, a ono ci potem mówi żebyś się odwalił bo nie jesteś jego ojcem xD (przykład z mojej dalszej rodziny)

Albo starasz się, pomagasz, wychowujesz a później się rozstajecie i nikt już o tym nie pamięta.
Każdy ma jakąś wizje swojego życia i to co dla innych będzie zupełnie naturalne, dla innych może być nie do przejścia .

A ta zaradnosc to co to jest?
Inteligencja?
Lizusostwo?
Pracowitosc?

Bogactwo nie jest funkcją ŻADNEJ z tych cech,  co można bez trudu udowodnić.
To tylko kwestia MOTYWACJI, a ta nie jest cechą osobowości.

Ludzie przekraczają swoje dyspozycje przy odpowiedniej motywacji.
Wiec ja dyspozycji do procesu motywacyjnego nie  zaliczam.
Sytuacja też nie wystarczy: w tej samej sytuacji, ludzie zachowują się różnie.
Motywację raczej powiazalabym z systemem wartości i oczywiście podstawowymi instynktami.
Np poczucie bezpieczeństwa czy jego brak, spostrzeganie zagrożeń.

Nie, nie jest tylko kwestią motywacji, bo dziś byliby bogaci także wszyscy ci, którzy tak udanie demonstrują na sobie powiedzenie "pracuj pracuj, a garb ci sam wyrośnie".

Motywacja jest tylko jednym ze składników; oprócz niej niezbędny jest talent do tego co się robi, osobowość umożliwiająca jednocześnie łatwe nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów jak i pozwalająca wymóc na kontrahencie/pracodawcy odpowiednie stawki. Do tego musisz dodać jeszcze odpowiednio i precyzyjnie ukierunkowaną kreatywność oraz... nazwij to jak chcesz: szczęście lub szósty zmysł, który sprawi że twój biznes okaże się żyłą złota, a nie porażką; który sprawi że mając do wyboru (na różnych etapach życia) kilka możliwości podejmiesz decyzję, która w przyszłości zaprocentuje zamiast zostawić cię za kilka lat w czarnej dupie; że spośród dostępnych i chętnych kandydatek na partnerkę wybierze się tę, która będzie skutecznie wspierać, trwać i dawać szczęście, a nie doprowadzi do wykończenia nerwowego i utraty wiary w naprawdę dobre jutro.

Zaradność to umiejętność planowania, przewidywania przyszłych wydarzeń, bycie na nie przygotowanym, a przede wszystkim umiejętność znalezienia rozwiązania w każdej (kryzysowej) sytuacji. Zaradność to sposób bycia.

Dlatego koreluje z dobrymi zarobkami.

Nowe_otwarcie Raczej taka dyskusja nie ma sensu...

Skoro dla niektórych ludzi jedynym możliwym scenariuszem życia jest bezustanne rwanie do przodu, wyścigi i wspinaczka po szczeblach kariery, to niech sobie tak żyją. Co komu do tego? Skoro tak bardzo chcą pokazywać swoją ambicję czy pracowitość - proszę bardzo. Niech jednak w końću zrozumieją, że może nie dla wszystkich ważne jest ciągle chwytać się za coś nowego, gonić, ulepszać się i rywalizować z innymi, gdzie zarobki mają rosnąć w górę praktywnie bez końca. Chyba ciężko zrozumieć komuś, że inna osoba może się zwyczajnie męczyć np na stanowisku kierowniczym czy w określonej branży? No nie, moim życiowym celem nie było, nie jest i nigdy nie będzie zwiększanie swoich umiejętnośći za wszelką cenę, zmiana branży, bo gdzieś tam lepiej się zarabia, co oferuje nowe możliwości za wszelką cenę. Jestem średniakiem i jest mi z tym dobrze
Być możę nie jest ważne dążenie do wielkiej kariery czy fortuny, ale zatrzymanie się na pewnym etapie, co nie oznacza koniecznie cofania się, bo przecież mogę się czym innym zająć, co niekoniecznie przyniesie mi nie wiadomo jaki hajs ani stanowisko? To chyba jeszcze nie oznacza, że ktoś jest przegrywem? A samo planowanie czy przewidywanie albo radzenie sobie w kryzysie to już niekoniecznie jest przypisane do ludzi o wielkich ambicjach czy karierach - możę właśnie ci, którzy są wtrwali i DŁUGO dąża do celu, osiągają go po pewnym czasie. Przekleństwem tego świata jest tempo życia i oczekiwanie natychmiastowych sukcesów.
Przekonania o absolutnej nieomylności lub przewidywaniu wszystkiego czy radzeniu sobie ze wszystkim nawet nie skomentuję, bo sam się przekonałem swego czasu, że takie "myślenie" można sobie wsadzić nie powiem gdzie..Szczególnie jak pojawia się zagrożęnie życia czy zdrowia.

Gdyby byli wszyscy tacy zaradni i gnali tylko w to gdzie największa kasa , to nie pisałabyś na tym forum , nie miała byś gdzie i czego do jedzenia kupić , nikt by śmieci nie odebrał , nikt by Ci nawet samochodu nie naprawił.
Nie było by żadnych usług .

Byli by sami dyrektorzy i prezesi i prawnicy

Wtedy to chyba by jedli szczaw i mirableki i trawę a śmieci co najwyżej za płot wywalali , ale moment , przecież nawet by domu ani samochody nie mieli , bo kto miałby to wybudować  i wyprodukować ?

Nie nawidzę ludzi którzy się wywyższają i uważają się za lepszych od innych. Ktoś kto ma dobry zawód i skończył prestiżową szkołę wcale  nie jest lepszy od drugiej strony , bo pieniądze NIC nie gwarantują.

Są zwykłe buraki , chamy i zwykli idioci którzy dorobili się olbrzymich majątków i są one wynikiem ich wiedzy i itd a często sprytu , braku moralności i uczciwości ..

Ja szybciej bym zmienił kobietę niż pracę , bo jak kobieta widzi we mnie tylko źródło dochodu to nie chcę takiej kobiety ..

Bez sensu takie wypominanie. Bez robotnika nie powstałby budynek. Ale bez architekta po studiach też, bo jakby robotnik wiedział, wg jakiego planu wybudować, ani bez tego, kto produkuje cementy, zaprawy, cegły i milion rzeczy potrzebnych do budowy domu.
Każdy zawód jest potrzebny i jest w swoim rodzaju.

Ja tylko dalem definicje z pierwszego dzialu podrecznika do psychologii.

To co okreslasz "systemem wartosci" i "podstawowymi instynktami" jest zawarte w "dyspozycji".
Dyspozycje sa zestawami przekonan. Przekonania mamy takie, ktore wierzymy, ze zaspokoja nasze potrzeby.

Bagiennik, Nowe otwarcie
Znów bardzo fajny komentarze.

Od siebie dodam dwie rzeczy:
1: Nie wiem czemu, w Polsce pokutuje wyobrażenie że jak ktos nie poszedł na studia po szkole średniej, i nie dorobił sie stanowiska do 30, to znaczy że przegrał życie.
Bardzo dużo czasu spędzam w Austrii i Danii, i tam wręcz normą zaczyna być to że NIE idzie sie na studia po szkole średniej, tylko wykorzystuje tez czas na Working Holiday.
Jeżdżą po świecie , pracują i zwiedzają, w ten sposób bardzo sie rozwijając.
I dopiero w okolicach 30 ida na studia.
2: w kwestii, ciągłej wspinaczki ku gorze:

Dostrzegło oko Zaratustry, że pewien młodzieniec unika go. Gdy któregoś wieczora szedł samotny po wzgórzach, okalających miasto, zwane „pstrą krową“, spostrzegł wśród tej wędrówki owego młodzieńca; siedział on wsparty o drzewo i znużonym wzrokiem spoglądał w dolinę. Zaratustra chwycił oburącz pień drzewny, o który wspierał się młodzieniec, i rzekł w te słowa:
„Choćbym wysiłkiem rąk obu wstrząsnąć zapragnął tem drzewem, nie zdołam przecie tego uczynić.
Lecz wiatr, którego nie dostrzegamy, dręczy je i przegina, jak zechce. Najnielitościwiej dręczą nas i uginają niewidzialne dłonie“.
I oto zerwał się młodzieniec spłoszony i rzekł: „Słyszę Zaratustrę, właśnie o nim myślałem“. Zaratustra odparł:
„I czemuż cię to przeraża? — Jednak człowieka dola jest, jak tego drzewa.
Im bardziej garnie się ku górze i ku jasności, tem gwałtowniej zapuszczają się jego korzenie w ziemię, w dół, w ciemnię, w głąb, — w zło!“
— Tak jest, w zło! — wykrzyknął młodzieniec. — Jakimże to cudem odkryłeś mą duszę?
Zaratustra uśmiechnął się i odparł: „Niejednej duszy nigdy się nie odkrywa, chyba że się ją wprzódy wymyśli“.
— Tak jest, w zło! — wykrzyknął młodzieniec po raz wtóry.
— Prawdę rzekłeś, Zaratustro. Nie domierzam ja sobie od czasu, gdy się ku wyżynom mam i nikt mi już nie dowierza, — czemuż to się dzieje?
Przeobrażam się zbyt szybko: moje dziś obala moje wczoraj. Przeskakuję często stopnie, wspinając się wzwyż; — tego mi żaden stopień nie wybacza.
Gdy na wyżynie jestem, samego siebie tylko znajduję. Nikt do mnie nie przemawia, mróz samotności dreszczem mnie przejmuje. I czegóż ja chcę na wyniósł ościach?
Moja wzgarda i tęsknota ma wzrastają równomiernie; im wyżej się wspinam, tembardziej gardzę tym, kto się wspina. I czegóż on chce na wyniosłościach?
Jakże ja się wstydzę wspinania i potykania swego! Jakże szydzę z swego gwałtownego zasapania! Jakże nienawidzę polotnych! O, jakżem umęczony na wyżynie!“
Tu zamilkł młodzieniec. A Zaratustra, spoglądając na drzewo, przy którem stali, rzekł temi słowy:
„To drzewo stoi samotnie na wzgórzu, wyrosło ono wysoko ponad głowami ludzi i zwierząt.
A gdyby mówić zapragnęło, nie miałoby wokół nikogo, ktoby je zrozumiał: tak wysoko wyrosło.
I oto czeka i wyczekuje, — nacóż ono czekać może? Chmur siedliska zbyt blisko zamieszkało: snadź pierwszego oczekuje ono gromu?“
Gdy Zaratustra te słowa wyrzekł, zawołał młodzieniec w gwałtownym wybuchu: „O tak, Zaratustro, prawdęś ty mi rzekł! Zaniku swego pożądałem, gdym ku wyżynom chęcią zmierzał, a tyś jest piorunem, którego wyczekiwałem! Spojrzyj, czemże ja jestem od czasu, gdyś się ty zjawił? Zawiść ku tobie zniweczyła mnie!“ — Tak oto powiedział młodzieniec i zapłakał gorzko. Zaratustra jednak objął go ramieniem i uwiódł ze sobą.
Czas jakiś szli tak społem, wreszcie Zaratustra rozpoczął w te słowa:
Serce mi rozdzierasz. Wymowniej niźli twe słowa wypowiedziały mi twe oczy całe twe niebezpieczeństwo.
Nie jesteś jeszcze wolny, ty szukasz dopiero wolności. Bezsennie czuwającym i nadczułym w nieustannej jawie uczyniło cię to poszukiwanie.
Ku wolnej garniesz się wyżynie, gwiazd łaknie twa dusza. Lecz i twe złe skłonności łakną również swobody.
Twe dzikie psy rwą się na swobodę; ujadają po twych piwnicach w ochocie szalonej, widząc jako twój duch burzy wszystkie więzienia.
Jeszcześ mi jest więźniem, co o wolności marzy: och, przebiegłą staje się dusza u tych więźni, lecz zarazem wykrętną i nikczemną.
Oczyścić winien się jeszcze wyzwolony duchem. Wiele z więzienia i zatęchłizny pozostało w nim jeszcze: oko jego czyste stać się winno.
O tak, znam ja niebezpieczeństwo twoje. Lecz na miłość moją i nadzieję zaklinam cię, bracie: nie porzucaj miłości i nadziei swej!
Szlachetnym czujesz się jeszcze, szlachetnym czują cię jeszcze i ci nawet, co głuchą niechęć i złe spojrzenia ślą za tobą. Wiedz, iż wszystkim stoi szlachetny na zawadzie.
Nawet i dobrym stoi szlachetny na zawadzie: a jeśli go nawet dobrym zową, to pragną go tem właśnie z drogi usunąć.
Rzecz nową pragnie tworzyć szlachetny i nową cnotę. Starego pragnie dobry i aby stare zachowane było.
Lecz nie to jest niebezpieczeństwem szlachetnego, iż się dobrym uczyni, lecz że się stanie zuchwalca, szydercą i burzycielem.
Och, znałem ja szlachetnych, co stracili swą najwyższą nadzieję. I oto spotwarzać poczęli wszystkie nadzieje.
I oto żyją czelnie w krótkich rozkoszach, i poza granicę dnia jednego nieomal że nie wyrzucają już swych zamierzeń.
„I duch jest rozpustą“. — wygłosili. W on czas połamali skrzydła duchowi swemu: i oto pełza wszędy i plugawi wszystko dogryzaniem.
Niegdyś marzyli, żeby zostać bohaterami: lubieżniki są to dzisiaj. Bohater jest dla nich grozą i utrapieniem.
Lecz na miłość i nadzieję moją zaklinam cię, bracie: nie wyrzucaj bohatera z swej duszy! Dzierż święcie swą najwyższą nadzieję! —

Tako rzecze Zaratustra.

Filozofie są różne:
Dążenie do bogactwa jest większe u tych, którzy  zaznali biedy, zależności itd.
Dlatego najbardziej kasą pogardza arystokracja:)
Mówi się o pieniądzach że są dobrym sługą, ale złym Panem.
Stary Testament chwali pracowistosc i bogacenie się, w  Nowym jest inaczej, dlatego pracowita Marta  przy prośbie do Jezusa o pomoc  siostry usłyszała o Marii:
Wybrała najlepszą cząstkę i NIE będzie jej pozbawiona.
Tak samo jak slyszy jeden młodzieniec, by pozbyć się majątku i iść za Jezusem,
Więc nie wszyscy spostrzegają to tak samo.
Ważne by autorka posta tak samo jak jej chłopak postrzegała takei sprawy.
Dla mnie pieniędzmi  rządzi koło fortuny, więc są tym dobrem, którego można być pozbawionym niezależnie od swojego działania i dlatego nie stoją najwyżej w hierarchii, więc są moim sługą, nie Panem.

Ptaki niebieskie nie sieją, nie orzą, a jednak Bóg im daje - AnnoF wyjaśnisz wszystkim o co chodzi w tym ustępie z Biblii?
Nie musisz oczywiście - tylko tak sobie zażartowalam.
Generalnie chodzi pewnie o to, że człowiekowi wierzącemu Bóg da wszystko, co potrzebne jest mu do życia.
Schodząc jednak na ziemię nie chciałabym męża, który uważałby, że bycie ptakiem niebieskim jest fajne, a ja musiałabym przyjąć rolę dawcy, żeby niczego mu nie zabrakło.

Anno napisz do mnie jeszcze raz, jeśli możesz, bo jestem strasznie ciekawa chyba że Twój brat poprosił Cię o to, żebyś nie pisała z nikim na priv.

Wiedziałam, że napiszesz w taki sposób o tym wersecie z ptakami niebieskimi.
Ja też w związku z nimi miałabym do Ciebie sprawę, trudna o osobista.
Więc jeśli możesz, to napisz.

Przerwij ten związek ten facet to nieudacznik, i prędzej czy później zacznie chlać jak jego stary, a ty będziesz mu jeszcze trunek sponsorować, dziecku to on na pieluchy nie zarobi.

Wracam po dłuższym czasie bo trochę się wyjaśniło... problemy partnera wynikły z wziętych chwilówek gdy był w okresie szukania pracy. Wpadł w pętlę i wszystkie pieniądze idą na spłatę. W końcu się wygadał kiedy zaszło to za daleko. Udało mu się co prawda pożyczyć od rodziny i to spłacić aby uniknąć ciągłych telefonów od windykacji no ale teraz co miesiąc będzie oddawał rodzinie raty także dalej przez dłuższy czas będzie bez grosza:( sama nie wiem co z tym zrobić:(

Czemu od razu bez rozumu?
Bo się potknął finansowo i wpakował w te złodziejskie chwilówki?

Przynajmniej walczy z tym, spłacił, zadłużył się u rodziny co na pewno nie było dla niego łatwe.

Pytanie czy nauczony już jest żeby się nie pakować w takie akcje, no i czy autorka jest w stanie dźwignąć z nim tą obecną sytuację która w związku niestety odbija się także na niej.

Nie, nie ma. Dlatego napisałem, czy ona jest w stanie dźwignąć to.
Ja nie usprawiedliwiam jego głupoty, tylko to, że ja skreślam ludzi tylko dlatego że się zgubili - i jasne on teraz musi tego konsekwencje ponosić, a ona nie musi, może tylko chcieć.
Decyzja należy do autorki i nie ma tu złej decyzji.

Pokazał mi te umowy i jakoś latem to się zaczęło. Więc koło pół roku. Z natury jest raczej oszczędny więc nie zauważyłam wielkiej różnicy. Ale tak czy inaczej mnie okłamywał w bądź co bądź ważnej kwestii:/

Zastanów się bardzo dobrze nad tym, z kim chcesz budować swoją przyszłość, rodzinę i czy aby na pewno Twój obecny facet nadaje się na męża. Pisałaś, że mało zarabia, niespecjalnie się to zmieni z upływem czasu, nie doszkala się, bo nie ma ambicji, w dodatku będąc z Tobą w związku zaciąga długi i Cię okłamuje. Nie płaci też za czynsz. Nie ciekawie to wygląda, ale pewnie nie chcesz tego widzieć. Tak naprawdę to Ty w tym związku zapewniasz bezpieczeństwo i stabilizację. Czy na pewno jako kobieta chcesz pełnić taką rolę?