19 lat razem i kryzys - Netkobiety.pl

Związek tworzą dwie osoby i obie muszą być tym zainteresowane, więc preferencje to za mało żeby być szczęśliwym w związku.
Z moich obserwacji wynika, że kobiety wolniej się starzeją, ponadto mają znacznie więcej energii i ochoty na życie. Dlatego w pewnym wieku, tak do 35 - 40 lat godzą się na starszych facetów, bo oni jeszcze są w formie i mogą im dotrzymać kroku, niemniej z wiekiem ta proporcja się odwraca. Kobieta pod pięćdziesiątkę nie chce dziadka pod sześćdziesiątkę, bo  często facetom w tym wieku marzą się ciepłe kapcie, pilot od telewizora i fotel. Ona chce jeszcze bardzo dużo od życia i nie będzie go tracić na obsługiwanie męża.

Żadna ze znanych mi kobiet po 45 roku życia nie wiąże się z facetem o 10 lat starszym. Mają już pozycję, do której przez lata same doszły, dobrą pracę, konkretny dorobek, i nie muszą dorabiać  rolą opiekunki starszego pana.
No chyba, że pan jest młody duchem, nie ma nawyków starego dziada  i ciało też mu dobrze służy...to już jest inna bajka

Więcej energii i ochoty na życie? Może jednak nie generalizujmy za bardzo, mierząc ową energię wedle jakiegoś ścisłego kryterium, właściwego dla jednej płci. Gdzieś obok jest wątek, w którym kobeta narzeka, żę jej mąż lubi jeździć na działkę zamiast wyjeżdżać na szalone wyprawy po kraju..

Mnie zastanawia jeden fakt: to ocenianie doświadczenia związkowego/seksualnego mężczyzn w wieku tych 35-40 lat. Ok, są tacy, którzy nie mają żadnego albo słabe, jak również tacy, którzy się trochę "wyszaleli" lub to podejście mają zbyyt luźne. Tylko czy to jest większość? Czy aby to nie są jakieś skrajnośći, te dwa końce krzywej Gaussa, pomiędzy którymi istnieje grupa ludzi, mających za sobą te kilka związków, ale powiedzmy, że im się po prostu nie udało..Wydaje mi się, że dla kobiet w tym wypadku jedyną rolę gra nie to, czy facet w ogóle był w poważnym związku(związkach), ale czy wszedł w związek małżeński. ALbo przynajmniej chciał wejść.
Zatem samo małżeństwo gra tutaj wielką rolę, gdzie dużo atrakcyjniejszy będzie starszy i doświadczony rozwodnik, niż równolatek mający na swoim koncie np "jedynie" kilka poważnych związków..

To jest właśnie ten wątek
O tym piszę - kobieta ma energię na szalone wyprawy po kraju a pan tylko działka....Bo blisko, bo znane, bo bez większych niespodzianek i trudności.

Taaaak, słyszałem te bajki. I co, czy w związku z tym tylko do tych 20% kobiety same zagadują (czy to na żywo czy na portalach)? Jakoś nie sądzę

Śmiem podejrzewać że (w związku z tym że faceci po raz drugi hajtają się w różnym wieku i że dolny przedział pewnie obejmuje trzydziestokilkulatków) że gdyby podzielić tych hajtających się po raz drugi na grupy wiekowe, to wyniki wyglądałoby ciekawie, a jednocześnie byłyby całkiem zbieżne z tym co pisałem wcześniej. Innymi słowy: dla średniej masz 57% chcących równolatki; podejrzewam że dla tych najmłodszych z grupy średnia będzie nawet wyższa, być może zbliżona do do tych hajtających się po raz pierwszy. Jednak (co zrozumiałe) bardzo ciekawią mnie wyniki dla grupy 40+ i śmiem podejrzewać że tu może już przekraczać 50%

No z tym fragmentem akurat się zgadzam Raczej rzadko która wiążąca się z facetem >20 lat starszym ma faktycznie taki fetysz; najczęściej to zimna kalkulacja oparta na kasie.

Agnes - otóż problem właśnie w tym, żę taką aktywność, jak szlaone wyprawy uznaje się(czy tez kobiety uznają), za jedyną słuszną i atrakcyjną, skoro spokojne życie, przeplatane aktywnością w ogródku traktują jak nudne i nieciekawe. Choć tam to akurat problemem jest to, żę Autorka chyba nie jest w stanie w ogóle niczego się podjąć ani nic zrobić bez partnera/męża, musi mieć go obok siebie.
Natomiast nie posuwałbym się mimo to aż tak bardzo do tego typu generalizacji, która płeć jest bardziej oagrnięta czy chętna do życia. Mam przeczucie, zę gdyby w tamtym wątku zamienić rolę, to już nie byłoby to takie oczywiste, bo jak facet ma często jakąś swoją wielką pasję i poświęca temu choć odrobinę czasu, to już czasami dochodzi do zgrzytów. Dlatego lepiej szukać kogoś, kto podziela nasz punkt widzenia

Ross, z niektórymi z Was jest ten problem, że właśnie te wymienione przez Ciebie cechy nie mają chyba kompletnie znaczenia, bo liczy się tylko to poczatkowe "flow", ta chemia i wybuch iskier, zaś jakiekolwiek pozytywy czy bardziej realne "przymioty" nie są dostrzegane. Dziwne, bo powiwdziałbym raczej, że jednak te "flow" czy iskry coś musi generować i raczej nie jest to jakaś mityczna siła wyższa, ale choćby wspólne tematy do rozmów, poczucie humoru, dobry kontakt itp.

edit: co do różnicy wieku, to osobiście nie ogarniam tego, że dla kogoś różnica wieku od 3 lat w dół może być istotna..

Stara dupa z Ciebie

Gdybyś mnie zobaczyła, to byś pomyślała, że studenciak.

Na pewno im człowiek starszy tym różnica wieku bardziej daje we znaki ale to też zależy od sposobu życia/bycia. Pomiędzy mną i partnere nie ma aż takiej dużej różnicy wieku bo ok 10l ale i tak przez te kilka lat zmieniło się wszystko na plus. Po prostu młodsza kobieta powoduje, że facet zaczyna bardziej dbać o siebie.

Każdy sądzi po sobie. Przecież wielu facetów ok 30-ki ma duży problem z tym, że kobieta miała więcej niż 3 partnerów. Jeśli ja miałam wiecej, to wiadomo, że też nie zaintersuję się facetem dla którego to problem.

Mąż Eli latał akurat za starszymi od niej.

W wynikach nie było stricte o preferencjach tylko o wieku partnera przy wchodzeniu w kolejny związek. Ok, nie było powiedziane w jakim wieku ale...
BEKAśmiechu, weź się rozejżyj wśród znajomych i odpowiedz szczerze ilu z nich (w podobnym wieku co Ty) ma kobiety 15-20 lat młodsze. I nie, nie pytam czy z takimi spotykał czy nawet miał seks, albo by wolał tylko stworzył związek, choćby kilkuletni ale partnerski.

Dokładnie. Ja nie wiedziałam ile mój obecny partner ma lat kiedy go poznałam, z wyglądu ocenilam go na max 5 lat starszego. Nawet nie pamiętam na którym spotkaniu zapytałam o wiek, na pewno nie na pierwszym, a nawet raczej nie drugim. Po prostu mi się spodobał i to od razu.

Oczywiście, że człowiek to konglomerat cech, a, jak pisałam w pierwszym poście w tym wątku - wiążemy się z człowiekiem, a nie jego wiekiem, wyglądem, wzrostem itd., ale sama zaczęłaś od przytaczania danych, więc pociągnęłam tylko dalej taką formę dyskusji ;-)

Mnie np. nudzą już tego typu wątki, gdzie kolejna cichodajka szuka aprobaty i usprawiedliwienia dla siebie (jeśli nie kolejny znudzony troll uwagi). Przecież podobnych wątków są tu setki. Niech autorka sobie poczyta, bo to, co jej tu napiszą w temacie wątku, padało już wcześniej w innych tysiące razy.

Temat można podsumować: gruby na bramkę, a do ataku przesuwamy żylastego dziadka na wspomaganiu.

Nie da się dobrać raz a dobrze. Sami się zmieniamy i zmieniają się nasze oczekiwania od życia.
Rolą drugiej strony jest też inspirowanie nas do zmian i motywowanie do nich.

PS. Dziwne, że pojawia się w ogóle słowo "szaleństwa" w kontekście tego wątku. Szaleńczym wyskoniem byłby wykupienie wyprawy na Everest, a nie wycieczka po polskich górach

Samee rozmowy, poczucie humoru, dobry kontak nie wystarczą, musi być coś więcej. Dobry kontakt i poczucie humoru mam z kolegami i niekoniecznie widze w nich partnerów. To samo mam s koleżankami, podobne poczucie humoru, tematy do rozmóe, dobry kontakt - a to sa tylko koleżanki.

Normalnie pojechać... z koleżanką jeśli chcesz... ON na działkę, a Ty na wycieczkę.

Możesz być:

-- albo w małżeńśtwie
-- albo sama

I to wszystko co robisz sama możesz robić będąc w małżeńśtwie.
Np. wycieczka... gdy będziesz sama pojedziesz? Tak? To jak jesteś w małżeńśtwie też pojedziesz.

To Ty decydujesz. Ale się czegoś boisz...   Boisz męża zostaiwć... boisz romansu...

Niektóre kobiety mają chyba w naturę wbudowane, że jak nie zrobią zupy, to się źle czują... nawet jak rodzina siedzi obżarta na sofie... to one i tak gotują.

A musi być trwałe? Dlaczego?

Nie chce sprawdzić. To Wy kobiety wierzycie że mężczyzna chce sprawdzić.
To działa inaczej.

Ester Perel    --   ludzie jej mówią ciągle i ciągle to samo niezależnie od kultury -- "poczułam że żyję".
Zgadzam  się z Ester. Nie zgadzam z twoim stwierdzeniem.

To właśnie tak działa, że z jednym sobie żartujesz, dogadujesz się, macie wspólne tematy i jest chemia i przyciąganie fizyczne. A z innym tak samo zartujesz, macie wspólne tematy, dogadujesz się, ale to jest koleżeństwo.
I można mieć tak z wieloma osobami, ale tylko z kilkoma osobami na przestrzeni lat chciec czegoś więcej.
Lubię sobie pożartowac z kolega z pracy, mamy to same poczucie humoru, w rozmowie czuć, że nadajemy na tych samych falach, ale to jest tylko kolega.

Ross, to szukaj sobie swojego mistycznego księcia dalej, skoro nie potrafisz w tych "zwykłych" nawet sprawach odnaleźć tej chemii czy więzi. Szukasz tego swojgo św Graala w postaci jakiejś ulotnej aury, czaru wręcz, który się musi wokół tego faceta roztaczać. Powiem Ci szczerze, że gdybym tu teraz trafił i to usłyszał, to pomyślałbym, że masz nie więcej niż 15 lat. Twoja wizja tej idealnej wprost miłości i motylków brzmi tak, że jakby człowiek miał się nią kierować, to chyba znacznie mniej ludzi tworzyłoby związki, bo jeśli Cię grom nie uderzy albo iskierki się nie tlą od razu, to już nic z tego nie będzie..

Natomiast, jeśli mam wierzyć, że wyłacznie partner ma motywować do zmian czy rozwoju, to serio powinienem w obecnym momencie być życiowym przegrywem, który nie potrafi sam z siebi się czegokolwiek podjąć. Zatem jeśli nawet coś w tym jest, to nie przeceniałbym tego aż tak bardzo - nie zmieniam się i nie roziwjam głównie dlatego, żeby coś komuś pokazać, ale z wewnętrznego pragnienia i zapału. To dla mnei podstawa, do czego można najwyżej dodać partnera jako DODATKOWY czynnik motywujący.

A nie umiesz się po prostu kolegować z kobietą? Z resztą nam kilku kolegów, znajomych, z którymi dobrze mi się rozmawia i nue znaczy to z automatu, że chciałabym być w związku. Lubię kolegów z pracy, pana listonosza, sąsiada, pana że sklepu, w którym kupuje tusz i papier do drukarki, mojego hydraulika, kolegów z klubu i to jest zupełnie dla mnie normalne, że traktuje te wszystkie osoby jak po prostu kolegów, znajomych bez żadnych podtekstów erotycznych czy wizji, że chce być z nimi w związku.
Myślę, że większość kobiet tak ma.
Potrafi się kolegować z mężczyzną, w drugą stronę już nie jest tak różowo, jak myślisz, że mężczyzna chce się kolegować, to im zawsze chodzi o coś więcej.

Czy mogę się kolegować? Myślę, że tak.

Natomaist wśród tylu dziewczyn, jakie poznałem, raczej co najmniej połowa przy blizszym poznaniu, "nadawałaby się" na partnerkę. Niekoniecznie przez oszałamiającą urodę, ale właśnie tą swobodę i łatwy kontakt, połączony może z tą fascynacją, ale potrafię określić, co mnie do kogoś przyciągnie. Nie przypisuje atrakcyjności kobiecej i tego, jak ją postrzegam, jakimiś tajemniczym mocom, ale zwyczjanie na podobieństwach, jakie nas łączą. Mówimy tu o chęci stworzenia związku a nie o jakiejś przygodzie.

Ela, a co to jest dwa lata? Tyle co nic
Wydaje mi się, że jestem w stanie go zrozumieć. Kiedy jednak chęć "odmłodzenia się" przy młodszej kobiecie jest słabsza niż poczucie, że się jest ojcem dla własnej partnerki.

Na pewno z mojej strony nie widziałbym problemu, aby z tymi dziewczynami się spotykać, bo swoją atrakcyjnosć prezentowały na różnym polu. Kto powiedział, że nie byłoby to możliwe, tzn pójście do łóżka? Nie muszę tego ocenić od razu, w ciągu sekundy.
Natomiast jeśli jeden facet na kilkudziesięciu jest w stanie w Tobie wzbudzić pożądanie, to już nie jest normalne. Nawet biorąc pod uwagę tzw. "imperatyw biologiczny", gdzie kobieta wybiera jednak niewielu facetów do łóżka/związku, lecz w Twoim przypadku, powiedziałbym, że to skrajność.

Jak dla ciebie nieatrakcyjne, to nie znaczy dla innych też.

Tak się wypowiadasz o menopauzie jak ktoś bardzo ważny o tym jak "kobiety dają w szyję"

kurde!
kolejny z mojego targetu +/-3 lata mi odpada

eee tam, nadrabiam stosunkiem talii do bioder
a studenciaki to nie mają zmarszczek, także nie wierzę

Wrócę do domu, bo teraz siedzę na fonie, to wrzucę ci artykuł z Wyborczej o tym, że kobiety po 45 roku życia stają się dla mężczyzn przezroczyste. I nie ma tu znaczenia jeden Franek czy Mietek, którego kręcą babcie, chodzi o normę.

Bardzo śmieszne, faktycznie mężczyzna nie może wiedzieć czym się objawia menopauza..  Wasza menopauza, w przeciwieństwie do andropauzy, galopuje. U faceta są to zmiany powolne rozłożone na kilkanaście lat, u kobiet 2-3 lata i pozamiatane (mówię o głównych skutkach, a nie wszystkich, bo jak zaczniesz drobiazgowo liczyć, to też 10-15 lat się doliczysz).

Kaczyński akurat powiedział prawdę. Ale to nie wątek o polityce.

piąteczka acine zgadzam się z tym

wiem wiem post który nic nie wnosi do tematu tak jak 80% innych

u pozostałych użytkowników poza mną i Garym Elą i Beką, Agnes nie widzę płomienia i ognia w walce o duszę autorki
znużenie to coś co staje się problemem na tym forum robi się poważnie
wszyscy tylko się wyrywają do łapania trolli i to w sposób niezorganizowany chaotyczny
tak dalej być nie może moi drodzy

"cichodajka" to i tak dobrze że nie "mamałyga"
ale tak to jest jak Autor Autorka się nie interesuje

To normalne, że nie mam ochoty chodzić z mężczyznami do łóżka, z ogółem z nich, ale raz na jakiś czas, na ileśtam miesięcy może pojawić się jeden, z którym zachce. Albo na kilka lat. I to jeszcze go muszę choć trochę poznać, nie ma tak, ze kogoś widze pierwszy raz i trafia mnie piorun.
Chyba większość ludzi tak ma.
Nienormalne by było, jakbym chciała sypiać z moimi kolegami, których lubię tak jak koleżanki.

Tylko, że to nie prawda. Wejdz na jakikolwiek portal randkowy i wygooglaj mężczyzn 45 plus. Wcale nie starzeją się lepiej od kobiet i nie wyglądają apetycznie
A po drugie, pamiętam jak miałam 20 lat, koleżanki też, 30 latek był stary, ale jeszcze uszło. 40 latek to było pokolenie rodziców, zupełnie nieatrakcyjni. to byli po prostu starsi panowie.
Młody człowiek ma inną optykę. Ty pomyślisz wow, mam 40 lat, jeszcze jestem w sile wieku, jest kondycja, nieźle wyglądam, a dla 20 latka będziesz starym dziadem i całkiem innym pokoleniem.
Porozmawiaj o czym teraz rozmaiwają nastolatki czy ludzie w wieku studenckim, to nie nadążysz za nimi. Nie będziesz wiedział o czym mówią, to jest zupełnie inny świat.

Przecież sam to robisz, nie wczuwasz się w to, że ludzie są różni i mają swoje podejście tylko oceniasz ze swojego punktu widzenia. Niedawny przykład, rozmowa o gadżetach, perfumach, rowerach i
ubiorach.

co do wieku i zainteresowań atrakcyjnymi z intelektem paniami daleko po 40 to z pewnością są panowie którzy byliby zainteresowani znajomością czy też romansem. Nie skreślałabym tych pań po 40. Facet po 60 też bywa interesujący ale z punktu widzenia 40-50, ale raczej nie zostawiłby żony nawet dla najwspanialszej kochanki. Dorosłe dzieci wnuki nie zaakceptowałyby takiej zmiany, poza tym sprawy majątkowe trudne i dobijające a i perspektywa starzenia się jest  lepsza ze starą żonką niż z kochanką

Mężczyzna może znać teorię o menopauzie, a nigdy nie zazna praktyki,podobnie jak o ciążach - to jest ta subtelna różnica.
Pierwsze słyszę od ciebie o galopującej menopauzie i powolnej andropauzie, ciekawa jestem źródła wiadomości

Kwestia spojrzenia; ktoś inny widziałby w ostatniej wymienionej przez Ciebie kwestii raczej wzrost egoizmu w społeczeństwie, ale temu niestety sprzyja także dzisiejsze życie, zwłaszcza zawodowe. Tyle się mówi że pracodawcy bardzo cenią sobie u pracownika "mobilność i elastyczność", najchętniej widzą takiego, który na pierdnięcie rzuci wszystko i przeniesie się do oddziału firmy na drugim końcu kraju. Który dla pracy zaniedba sprawy rodzinne. Tylko że takie warunki nie sprzyjają pielęgnowaniu życia rodzinnego czy przyjaźni, a wręcz przeciwnie. I znacznie częściej niż kiedyś wybieramy "JA", a nie "MY": własną karierę, własną kasę, własne przyjemności i cele. I pewnie dlatego statystycznie jesteśmy w tym społeczeństwie bardziej samotni niż kilka dekad temu, być może najbardziej samotni w historii...

Bagiennik, bo tak jest. Jak kogoś znałam x lat temu przez długi czas i nie "podobał się wtedy "  w znaczeni,jako potencjalnych partner, to nie podoba się i po latach jako partner. Może być natomiast dobrym kolegą, tylko, że to mi się nie zdarza, mezczyzni ni chcą się tylko kolegować,  jak myślę, że chcą, to tam jest drugie dno.
Jak mija czas, miesiące, znasz kogoś parę lat i nie pociąga Cię fizycznie przez 5 lat, to nagle w 6tym się to nie zmieni.
Chyba, że się mylę, jak to u Was kobiety jest? Mężczyźni też Was pytam, czy jak macie dobrą koleżankę i znacie ją już parę kat i do głowy Wam nigdy nie przyszło aby to była Wasza partnerka, czy dajecie sobie czas aby to zmienić i dać szansę znajomości?
Bagiennik to do Ciebie pytanie. Co robisz jak jest fajna koleżanka ale chcesz znajomosc zatrzymać na poziomie przyjaźni jedynie, a nie widzisz w niej kobiety?

Chciałam takich kolegów, ale mi się nie zdarzyło. Gdy już się cieszyłam, okazywało się, że liczył na więcej. I znajomość się ucinała.
Dlatego nie mam kolegów w znaczeniu dzwonimy do siebie, umawiamy się do kina, odwiedzamy w domach.
Moi koledzy to tacy, z którymi chwilę porozmawiam, gdy wpadniemy na siebie po mieście, czy spędzę razem czas, ale gdy jesteśmy w grupie.
Z gejem mogłabym się zakumplowac, tylko żadnego nie znam.