Bede nastoletnia mama I chce umrzec - Netkobiety.pl

Raczej douczyć, że aborcja w Czechach jest legalna do 12 tygodnia ciąży a Autorka jest już w 14. Dziwna lekkość w ogóle doradzać coś takiego Wręcz namawiać. Mniejsza...

Trzeba pomyśleć jak się wygrzebać. Na pewno nie będzie Ci lekko. Na to musisz być gotowa. Przez wiele lat będzie ciężko, bardzo. Ale masz już jakąś odporność wyrobioną poprzez życie w takich warunkach w jakich żyjesz. Musisz tylko docenić swoją moc. I szybko dorosnąć. Mam koleżankę, która była w podobnej sytuacji. Urodziła w połowie liceum. Ma się ok i jej dziecko idzie do liceum. Co przeszła to przeszła. Ją tylko wzmocniło choć też delikatna i melancholijna. Poszukaj inspiracji wśród takich kobiet, które były w podobnej sytuacji jak Twoja i posłuchaj jak sobie poradziły. Takie historie potrafią zbudować i dać siły by patrzeć pozytywnie z głową podniesioną. Bo nie ma sytuacji bez wyjścia. Po prostu czasem nie jest wesoło, łatwo, przyjemnie. Trzeba dużo znieść. Dużo wycierpieć. Ludzie nie będą Ci zazdrościć. Będą współczuć ale to tak wiesz... bardziej cieszyć się, że nie są w Twojej sytuacji. Teraz ważne. Nie możesz się kierować tym jak inni to widzą. Tylko podetną Ci i tak kruche skrzydła takim współczuciem. Zbędna rzecz. A na kruchych skrzydłach motyle latają Dają radę. Tylko nie daj się zgnieść. Dużo pracy z psyche.

I czemu nie pomyśleć o pomocy kościoła??? Przemyśl. Choćby pogadać? Zapytać? Myślę, że docenią Twoje stanowisko. Duchowość opiera się na cierpieniu, a duchowni to jak psychologowie. Poszukaj dobrego i zaufanego. Po prostu. Nie daj się modzie na ateizm. I ta przejdzie.

Życzę Ci wielu życzliwych ludzi, którzy Cię czasem ukochają... dobrym słowem, przytulą, przyniosą ubranka, przyniosą pieluszki, przyniosą zupy... A takie rzeczy się czasami dzieją, to nie są bajki Choć zbyt rzadko w tym niby cywilizowanym świecie.

Trzeba obmyślić plan. Właściwie to wiele planów. Nie panikuj. Spokojnie. Coś się wymyśli. Trzeba tylko pomyśleć co i jak. Gdzie możesz się z tym dzieckiem podziać? Nie do pomyślenia, że własna rodzina umywa rączki a nawet chce wykorzystać zamiast wspierać, rozliczać, dokopywać... oceniają więc będą ocenieni. Ale takie są niestety realia. Chrześcijaństwo niewiele nauczyło społeczeństwo A może kryzys chrześcijaństwa ich uwstecznia. Nie ma co sobie zajmować tym głowy. Skup się na sprawach najważniejszych. Ustal priorytety.
Tak w skrócie myślę. Jesteś u rodziców. Kończysz liceum. Tak, będziesz słyszeć za swoimi plecami szydery. Nie przejmuj się tym. Wszyscy pewnego dnia dorośnięcie i będziecie się mieć centralnie w dupie. Ucz się tak długo jak możesz, krótka przerwa na poród i wracaj do szkoły. Skończ ją, zdaje maturę. W międzyczasie przecierpisz u rodziców, jeśli Cię nie wywalą. Później praca jak najszybciej. Rodzice jeśli będą Was utrzymywać niech wezmą te 500 plus. A Ty postaraj się dorobić. Dziecko do żłobka. Dzieci szybko rosną. Może i rodzina zryje mu trochę psychę ale będzie miało szansę potem samo zdecydować jak żyć. Być może będzie mądrzejsze od Was? Nigdy nie wiadomo Dziecko do przedszkola. Ty do roboty. Studia? Być może do tej pory ułożysz sobie jakieś kontakty, np z innymi samotnymi matkami, które potrafią się naprawdę pięknie wspierać w niedoli. Wieczorowe? Weekendowe? Może dziadkowie też do tego czasu się ze wszystkim pogodzą?

Ale musisz być gotowa na hardcore. Znasz go już, więc tylko zamień tą moc, dzięki której masz siłę i energię wplątywać się w kłopoty i trwać w nich, przekieruj to na siłę ukierunkowaną w dobre miejsce - wasz byt. Macie prawo tu być i żyć. Nawet biednie i niezbyt przebojowo, bez zabaw dorosłych dzieci na studiach, bez niepotrzebnego przedłużania dzieciństwa.

A chłopak faktycznie tfu tfu, co za (edit) (edit). Odwróćmy sytuację. Kobieta na jeźdźca, jesteśmy umówieni na przerywany, facet mówi już i chce wyjąć a kobieta "a nie, takiego, ja docisnę". Facet winny? Aczkolwiek znam wielu świetnych ludzi, którzy powstali poprzez wrobienie. Ale nie można tego samego powiedzieć o ich ojcach, niestety. Sąd i tak nie przewiduje kary za taki występek, bo nie ma nawet jak go udowodnić. Nic. Let it be.

Ale! Co jest ważne. Dlaczego Ty się z nim zadawałaś? To nie jest wyrzut. To materiał do nauki. Przemyśl sobie swoje motywy, swoje emocje, potrzeby, myśli... To będzie ważne na przyszłość, żebyś nigdy więcej nie pozwoliła się wmanewrować w podobny układ. Musisz sobie poukładać w głowie.

Trzymaj się!

Ela3 napisał/a:

Ewe131 napisał/a:

Uważam, że w Twojej sytuacji najlepszym wyjściem będzie pozostawienie dziecka w szpitalu po porodzie. Dziecko dostanie szansę na pełny dom, a Ty dostaniesz szansę na ogarnięcie swojego życia, zdobycie wykształcenia, znalezienie pracy i być może wyciągniesz jakieś wnioski na przyszłość, np. jeśli nie planujesz ciąży to albo nie uprawiasz seksu,albo skrupulatnie się zabezpieczasz.

Zostawienie dziecka nie wchodzi w grę gdzieś to napisałam. Takie pisanie jak któraś osoba wyżej że dziecku będzie lepiej w domu dziecka bo znajdzie lepszy dom pogarsza moje myślenie. I nie wiem kto siedzi na tym forum ale chciałam pomocy w związku z rodzicami a nie zostawieniem dziecka... Nie mam sumienia czegoś takiego zrobić. Jak ktoś ma to proszę bardzo powodzenia. I tak wystarczy mi krytyki mam ja codziennie w domu

Ale jakiej pomocy w związku z rodzicami oczekujesz na tym forum?
Rodzice są dorośli, ty nieletnia. Jeżeli chcesz z nimi mieszkać to musisz ich słuchać.
Nikt do nich nie pojedzie i nie nakaże im aby robili tak jak im powiesz.
Masz jedynie możliwość odejść od nich do pogotowia opiekuńczego, rodziny zastępczej, potem do domu samotnej matki i podać ich o alimenty.
Narobiłaś kłopotu sobie, rodzicom i temu dzieciątku.
Wina rodziców jest w tym bo powinni pogonić tego pedofila, wezwać policję.
A matka jako pracująca na ginekologii uświadomić cię o antykoncepcji.

Ela3 napisał/a:

Kleoma napisał/a:

Ale jakiej pomocy w związku z rodzicami oczekujesz na tym forum?
Rodzice są dorośli, ty nieletnia. Jeżeli chcesz z nimi mieszkać to musisz ich słuchać.
Nikt do nich nie pojedzie i nie nakaże im aby robili tak jak im powiesz.
Masz jedynie możliwość odejść od nich do pogotowia opiekuńczego, rodziny zastępczej, potem do domu samotnej matki i podać ich o alimenty.
Narobiłaś kłopotu sobie, rodzicom i temu dzieciątku.
Wina rodziców jest w tym bo powinni pogonić tego pedofila, wezwać policję.
A matka jako pracująca na ginekologii uświadomić cię o antykoncepcji.

Haha kłopotu dziecku, sądzę że gdybym je miała oddac do domu dziecka wtedy bym mu mogła narobić kłopotu i wtedy byłoby skazane na gorsze życie niż życie z matka, gdzie ja leki na depresje myślę że mogę zacząć brać i się leczyć.

Ela, twoja depresja to chyba nie jedyny twoj problem? Nawet jeśli zaczniesz się leczyć, to wielu spraw tak naprawdę to nie załatwi, przynajmniej nie od razu. Zauważ, że masz jakieś dziwne podejście do ludzi. Rodzice źli, siostra zła, nauczyciele w szkole źli, chlopak zły i nawet psycholog do którego się wybierasz też będzie zły, bo jak już teraz zauważyłaś - on ci nie pomoże.
Przede wszystkim poważnie porozmawiaj z rodzicami, bo to ich teraz będziesz potrzebowała przede wszystkim. Mieszkasz u nich i tak naprawdę to na nich spadnie całe odium tej sytuacji. Oni już swoje dzieci wychowali i gdy się spodziewali, że teraz wreszcie odpoczną, może sobie sprawią czy kupią coś na co ich dotąd nie było stać, to okazało się że dostali w prezencie jeszcze jedno dziecko do utrzymania i wychowania. Nie uważasz, że mają prawo się buntować i być w stresie?
Z siostrą też utrzymuj dobre relacje, bo gdy dziecko się już pojawi to jej pomoc albo chociaż rada będzie dla ciebie bezcenna. Możesz też prosić ją o "ciuszki" po jej dziecku albo inne rzeczy ktore się tobie i maleństwu przydadzą. Nie narzekaj, że musisz jej dziecka popilnować bo kiedyś może być tak, że się to tobie zwróci z nawiązką.
Moim zdaniem nie powinnaś dziecku wpisywać w metrykę "ojciec nieznany", to nie tylko krzywdzące dla dziecka ale nierozważne. Masz prawo do alimentow, a jak on nie będzie płacił  możesz poprosić o finansową pomoc jego rodzicow, jeśli nawet nie stałą to chociaż okazjonalną. W końcu to także ich wnuk.
Jeśli będziesz mieć jakiekolwiek problemy z ojcem dziecka, to istnieje sąd, można wnioskować o przyznanie kuratora, a nawet o ograniczenie mu praw rodzicielskich, ale wcześniej dlaczego chcesz to robić? Jesteś lekarzem żeby stawiać mu diagnozę o chorobie psychicznej? Skąd wiesz, jakim będzie ojcem? Do tego fajnie tak było zrobić dziecko nieletniej i żyć sobie dalej bez zobowiązań i konsekwencji.
Teraz przed tobą mnóstwo spraw ale zacznij od wzięcia na klatę tego, co zawdzięczasz niestety tylko sobie. Płacz niestety teraz niewiele pomoże, a tylko może zaszkodzić. Stres w ciązy prawie zawsze odbija się na dziecku.
Przede wszystkim psycholog dla ciebie, nawet psychiatra, nie przerywaj leczenia abyś włączyła odpowiednie leki które cię uspokoją i wyrównają twój stan emocjonalny. Potem organizacja twojego przyszłego życia z dzieciątkiem i dbaj o jak najlepsze relacje z ludźmi, bo każda nawet najmniejsza pomoc z ich strony będzie ci teraz potrzebna jak powietrze. Nawet gdybyś miała czasem zagryźć zęby i znieść jakieś przytyki czy niewygody. To wszystko minie, gdy rodzice zobaczą jak sobie radzisz, że zachowujesz się dojrzale i odpowiedzialnie. No i oczywiście nauka.. Nie zawalaj, ucz się i rób wszystko, żeby jak najszybciej zacząć pracować i zdobywać wyksztalcenie, bo tylko tak zapewnisz sobie i swojemu dziecku lepszy byt. Wszystko właściwie teraz zależy od ciebie. Dasz radę, tylko nie panikuj i spójrz realnie na swoją sytuację. Nie jest taka beznadziejna, tylko popraw relacje z najbliższymi i po prostu poproś ich o pomoc.

Autorka jest niepełnoletnia, a ciężar opieki chce ponieść sama pomimo depresji.  Do domu samotnej matki nie chce, nie odda dziecka do rodziny zastępczej.

Ela znalazłaś się w trudnej sytacji potrzebujesz pomocy, dobrze ze jej szukasz. Twoje serce mówi ci dobrze, posłuchaj go.
Zabicie swojego dziecka nie pomoże rozwiąac problemu. Dobrze czujesz. Ludzie mówią zabij, pozbądx się problemu, ale czy oni wezmą odpowiedzialność za ten czyn.
Nie. Nie będzie ich przy tobie kiedy będziesz przezywać tragedię i stratę. Nie będzie ich przy tobie kiedy będa do końca zyce dręczyć cię wyrzuty sumienia. A czasu nie cofniesz.
Już teraz wiesz co by było, że to może ci zaszkodzić, jesteś w depresji, a czy zabicie swojego dziecka uleczy cię z niej czy jeszcze bardziej pogrąży.
Krzyczą tu niektóryz na ciebie że nie myślałaś o antykoncepcji, a czy oni sa tacy dojrzali - nie sądzę bo czy dojrzały człowiek  tylko w ten jeden sposób umie pomoć - pozbądź się dziecka, czy dojzały człowiek podjudza do przestępstwa? Dlaczego nie myśłi co będzie potem.
Ela jesteś młodą osobą, doznałaś przemocy w rodzinie i nie tylko, szukasz pomocy, ale tak mało jej znajdujesz. Jednak nie ustawaj.
Wymagają tu od ciebie żebys była taka czy owaka. proszę się jednak zastanowić i wziąc pod uwagę, że Ela jest dzieckiem z przemocowej rodziny, skrzywdzonym, chorym i wołającym o pomoc.
gdyby miała noramalny dom, to rodzice powiedzieli by trudno dziecko, stało się, jesteś w ciąży, trzeba wziac odpowiedzialnośc za swoje czyny - teraz poświęcisz czas na zajmowanie się dzieckiem, my pomożemy bo ty jestes nasza córką i urodzisz naszego wnuka.
Ale u Eli tak nie ma. Ona jest w przemocowej rodzinie i powinna ją opuścic, bo inaczej nigdy nie wyjdzie na prostą.

Ela powinnaś poszukać w najbliższym dużym mieście pomocy, dzwoń i pytaj w Mopsach, tego prawnika, a może i psychiatra pomoże znależć pomoc.
Ja znam przypadek, że nastolatka poszłą mieszkać do domu samotnej matki, nie była pełnoletnia. Obdzwoń rózne placówki.
Myślę, że tam byłoby ci lepiej, byłyby inne kobiety, wymieniłybyście doświadczenia, pomagałbyście sobienawzajem, nie byłabyś sama.
Dziecko wiecznie nie jest małe, czas szybko leci, pójdzie do przedszkola a ty do pracy.
Na szkołę i pracę jeszcze znajdziesz czas i zawsze zdażysz, ale mamą możesz już nie miec okazji być.
Teraz sobie wychowasz maluszka, a potem dziecko do przedszkola a ty do pracy, szkołę sobie zaocznie uzupełnisz. I będziesz zadowolona, że sobie poradziłaś, że masz dziecko któe cię kocha, a kiedyś ono ci w życiu pomoże. nie będziesz sama, bedziesz mieć dziecko które cię będzie kochac i pomogać. Będzie twoją rodziną.
Z facetami już wiesz jak jest, można żle trafić, zobacz ile osób nawet tu jest samotnych i czekających na miłość, a ty będziesz mieć tę miłość od dziecka, ktoś cię będzie kochał i ty będziesz kochać.
Teraz wszystko wydaje ci się straszne, ale jak dziecko przyjdzie na świat, to nie będziesz żałowac. Masz 17 lat, niedługo będziesz pełnoletnia. Dostaniesz pieniądze od państwa na początek, masz teraz czas popytaj co ci przysługuje w gminie. Nie wiem jak u ciebie, ale są gminy które bardzo pomogaja ludziom w potrzebie, są osoby które chętnie pomogą potrzebującym, nawet rzeczowo. Tobie potrzebna jest taka właśnie pomoc, żeby cie pokierować do ośrodków które wiedzą co i gdzie możesz uzyskac, są też porady prawne darmowe, a jeśli będzie ci bardzo cięzko i smutno to dzwoń na linie które pomagają osobom w depresji i kryzysie, może tam ci podpowiedzą, może policja pomoże.

W tym momencie się nie uczę mam zwolnienie od psychiatry, jedynie zostaje mi nauka zaoczna od początku , co będzie dość ciężkie jeśli zostanę sama. Co do chłopaka chciałabym z nim zerwać ale czuje ze nie potrafię, nie mam serca mu tego zrobić, wolałabym aby on to zrobił lub aby doszedł do wniosku ze nie chce z nim byc.

KarminowaRóża napisał/a:

Ela znalazłaś się w trudnej sytacji potrzebujesz pomocy, dobrze ze jej szukasz. Twoje serce mówi ci dobrze, posłuchaj go.
Zabicie swojego dziecka nie pomoże rozwiąac problemu. Dobrze czujesz. Ludzie mówią zabij, pozbądx się problemu, ale czy oni wezmą odpowiedzialność za ten czyn.
Nie. Nie będzie ich przy tobie kiedy będziesz przezywać tragedię i stratę. Nie będzie ich przy tobie kiedy będa do końca zyce dręczyć cię wyrzuty sumienia. A czasu nie cofniesz.
Już teraz wiesz co by było, że to może ci zaszkodzić, jesteś w depresji, a czy zabicie swojego dziecka uleczy cię z niej czy jeszcze bardziej pogrąży.
Krzyczą tu niektóryz na ciebie że nie myślałaś o antykoncepcji, a czy oni sa tacy dojrzali - nie sądzę bo czy dojrzały człowiek  tylko w ten jeden sposób umie pomoć - pozbądź się dziecka, czy dojzały człowiek podjudza do przestępstwa? Dlaczego nie myśłi co będzie potem.
Ela jesteś młodą osobą, doznałaś przemocy w rodzinie i nie tylko, szukasz pomocy, ale tak mało jej znajdujesz. Jednak nie ustawaj.
Wymagają tu od ciebie żebys była taka czy owaka. proszę się jednak zastanowić i wziąc pod uwagę, że Ela jest dzieckiem z przemocowej rodziny, skrzywdzonym, chorym i wołającym o pomoc.
gdyby miała noramalny dom, to rodzice powiedzieli by trudno dziecko, stało się, jesteś w ciąży, trzeba wziac odpowiedzialnośc za swoje czyny - teraz poświęcisz czas na zajmowanie się dzieckiem, my pomożemy bo ty jestes nasza córką i urodzisz naszego wnuka.
Ale u Eli tak nie ma. Ona jest w przemocowej rodzinie i powinna ją opuścic, bo inaczej nigdy nie wyjdzie na prostą.

Ela powinnaś poszukać w najbliższym dużym mieście pomocy, dzwoń i pytaj w Mopsach, tego prawnika, a może i psychiatra pomoże znależć pomoc.
Ja znam przypadek, że nastolatka poszłą mieszkać do domu samotnej matki, nie była pełnoletnia. Obdzwoń rózne placówki.
Myślę, że tam byłoby ci lepiej, byłyby inne kobiety, wymieniłybyście doświadczenia, pomagałbyście sobienawzajem, nie byłabyś sama.
Dziecko wiecznie nie jest małe, czas szybko leci, pójdzie do przedszkola a ty do pracy.
Na szkołę i pracę jeszcze znajdziesz czas i zawsze zdażysz, ale mamą możesz już nie miec okazji być.
Teraz sobie wychowasz maluszka, a potem dziecko do przedszkola a ty do pracy, szkołę sobie zaocznie uzupełnisz. I będziesz zadowolona, że sobie poradziłaś, że masz dziecko któe cię kocha, a kiedyś ono ci w życiu pomoże. nie będziesz sama, bedziesz mieć dziecko które cię będzie kochac i pomogać. Będzie twoją rodziną.
Z facetami już wiesz jak jest, można żle trafić, zobacz ile osób nawet tu jest samotnych i czekających na miłość, a ty będziesz mieć tę miłość od dziecka, ktoś cię będzie kochał i ty będziesz kochać.
Teraz wszystko wydaje ci się straszne, ale jak dziecko przyjdzie na świat, to nie będziesz żałowac. Masz 17 lat, niedługo będziesz pełnoletnia. Dostaniesz pieniądze od państwa na początek, masz teraz czas popytaj co ci przysługuje w gminie. Nie wiem jak u ciebie, ale są gminy które bardzo pomogaja ludziom w potrzebie, są osoby które chętnie pomogą potrzebującym, nawet rzeczowo. Tobie potrzebna jest taka właśnie pomoc, żeby cie pokierować do ośrodków które wiedzą co i gdzie możesz uzyskac, są też porady prawne darmowe, a jeśli będzie ci bardzo cięzko i smutno to dzwoń na linie które pomagają osobom w depresji i kryzysie, może tam ci podpowiedzą, może policja pomoże.

A ty będziesz przy niej, żeby pomóc jej zaopiekować się dzieckiem i odciążyć? Będziesz do jej dziecka wstawać w nocy? Będziesz przy niej jak trzeba będzie dziecku coś kupić? Rachunki za nią zapłacisz? Już to widzę.

Nie opowiadaj też bzdur, że będzie żałować do końca życia. Kobiety, które chciały aborcji nie żałują. Zmuszanie za to jest najgorsze, człowiek zmuszony, bez wyboru, może mieć żal na lata, nie ten co wybrał sam. My tu pokazujemy autorce inny sposób myślenia. Nikt z nas nie może jej do niczego zmusić, bo nikt z nas nie stoi obok niej, żeby ją siłą zaciągnąć za granicę do kliniki.

Przypominam też, że Polska to nie cały świat i w innym państwie, można aborcji dokonać legalnie. W takim wypadku autorka nie popełniłaby żadnego przestępstwa.

No i dziewczyna dostaje rady, żeby się usamodzielnić i zdobyć edukację. Tylko edukację, a potem dobrze płatną pracę, dużo łatwiej zdobyć jak się ma czas na naukę, a nie jak się człowiek zajmuje małym dzieckiem, a potem jest padnięty i niedospany. Bez wykształcenia, bez konkretnych umiejętności autorka będzie klepać biedę z dzieckiem przez conajmniej kolejne kilka lat. Pójście na zaoczne studia to też wydatek, a on będzie miała dziecko do wykarmienia i o ile nie znajdzie jakieś dobrze płatnej pracy pomimo braku wykształcenia, to raczej nie będzie się jej przelewać.

Ah, jakie typowe dla prolifów straszyć, że już dzieci nigdy nie będzie miała. Bez przesady. Autorka może sobie badania zrobić jak tak się boi.

Nie znacie patusów z tzw dobrych rodzin w których pieniędzy nie brakowało? Ja znam wielu. Nie znacie porządnych ludzi wyrosłych w patologii? Ja znam wielu.

Teraz wszystko wydaje ci się straszne, ale jak dziecko przyjdzie na świat, to nie będziesz żałowac.