Małżeństwo od strony faceta - po co? - Netkobiety.pl

Małżeństwo bywa atrakcyjne tylko wtedy, jeśli się  myśli o kimś  na poważnie i potrzebuje się drugiej osoby na stałe.
Jeśli traktujesz kobiety jak przedmioty to małżeństwo nie jest ci potrzebne. Lepiej zostań singlem. Niektórzy wybitnie nie nadają się do małżeństwa ze względu na swój egocentryzm/ Jeśli potencjalna kobieta zdecyduje się  do bycia z kimś takim na jego warunkach, to staje się jego potencjalną ofiarą. Bywa też na odwrót, ze kobiety liczą na finansowe profity i wszystko działa, dopóki pan nie straci kasy.

Ciekawe, co tam u Becketta słychać..

Ciężko mi zawsze przechodzi przez gardło określenie, żę ktoś dorosły jest za drugiego człowieka odpowiedzialny, w rozumowaniu ścisłym. Mam wrażenie, że to dla wielu ma takie samo znaczenie, jak w przypadku odpowiedzialności za kogoś, kto rzeczywiście sam sobie w życiu nie może poradzić, jak dziecko czy np zwierzę domowe. Może się mylę, ale w małżeństwie widzę postawienie kropki nad :i" takiego związku a nie budowanie go od fundamentów, przynajmniej jeśli ludzie przed ślubem się dobrze znają. Co innego wczesne etapry związku, ale czy aż tak bardzo różni się relacja tuż przed ślubem od tej po? Czy narzeczeni albo partnerzy z długoletnim stażem, przy założeniu, że oczywiście się kochają, nie tworzą czegoś trwałego i zgodnego?
Jeszcze jedna ciekawa rzecz mi się nasunęła, odnośnie tej niby opiekuńczości, jakiej Kolega chyba oczekuje od kobiety. Tutaj możę można dyskutować, bo skoro Panie oczekują poczucia bezpieczeńśtwa i "silnego męskkiego ramienia", to dlaczego Panowie nie mogą chcieć tej kobiecej i opiekuńczej małżonki? Nie dziwi mnie to akurat w kontekście tego, iż facetom się zarzuca często, że wolą te "słabsze" i bardziej "kobiece" Panie a nie te silne, tak, jakby szukali w niej właśnie tego delikatnego pierwiastka kobiecego a uciekali od tych, które sa silne, bardziej "twarde"..Kto wie..

Olinko Tak to już niestety jest Każdy taki program czy inicjatywa wbudzać może kontrowersje..Dla jednych będzie to ratunkiem, dla innych okazją, by sobie powydawać na tzw. pierdoły a jeszcze inni będą narzekać na trwonienie kasy. Każdy z nich widzi po swojemu, dlatego akurat 500 + jest bardzo dyskusyjną kwestią.

Ja akurat nie należę do osób, które uważają, że na 500+ nas nie stać, że to wina PiS, Tuska itd.
Bo to są po prostu puste, chwytliwe hasła, które jak trafią na podatny grunt, to są bezmyślnie powtarzane, a jak wszyscy wiemy: "kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą".

I tutaj można się bardzo pomylić. Żeby pomagać innym samemu trzeba być silnym.
Siła psychiczna w takim przypadku jest bardzo potrzebna, bo załatwianie np. pomocy lekarskiej to czasem nie jest na siły przeciętnej osoby. Coś o tym wiem. Często ludzie bez siły przebicia nie załatwią tyle, co Ci zdecydowani i uparci, którzy nie pozwolą się zbyć. Potem  każdego dnia muszą też sprostać wyzwaniom, bo sam lament i głaskanie po głowie nie pomoże biedakowi.

Ja wiem, że przyjaciel to nie ten, co prowadzi Cię z baru, tylko ten, co się z Tobą czołga.
A jak już się doczołgacie to dobrze gdy czeka ktoś mocno stojący na nogach

Nie, to nie miało związku. Rozpadł się tego dnia, którego chciałem się oświadczyć. Na całe szczęście...tylko zrobiłbym to nieświadomie. To nie byłaby moja decyzja jednak. To byłaby decyzja "bo tak trzeba".

Tak potrzebujesz, ponieważ naukowo udowodnione jest, że kobieta odczuwa wstyd i niechęć do faceta, jeżeli on zarabia mniej. I te które dobrze zarabiają szukają facetów zarabiających jeszcze lepiej. No małżeństwo to głównie możliwość poprawienia sytuacji finansowej kobiety oraz zaspokojenie presji społecznej. Jakimś cudem jednak Twój facet zarabia więcej od Ciebie.

Jeśli zarabiasz grubo ponad średnią krajową, i nie potrzebujesz mężczyzny do tego, aby Cię utrzymywał, to zaraz dowiesz się, że jesteś skrajną feministką

To się czuje. Jak facet nie jest pewien, to jaki sens tracić kolejne lata na taki związek? Przynajmniej w młodszym wieku ślub jest raczej równoznaczny z chęcią założenia rodziny. Wydaje mi się, że trudniej planować wspólne życie bez ślubu. Nie chodzi tylko o dzieci, ale też kwestie majątkowe, inwestycje itd. Inaczej nie ma żadnej wspólnoty, tylko każdy jednak dalej patrzy tylko czy głównie na siebie.
Prawdę powiedziawszy mi się nawet podobało życie na dwa domy ale wtedy relacja była zupełnie inna bo żyliśmy niby razem ale osobno, swoim życiem, rytmem itd.

Akurat z tego powodu, być może, część osób nie chce wchodzić w związki
Ludzie za bardzo cenią swoją przestrzeń, swoje nawyki, przyzwyczajenia i podejście do życia. Coś czuję, że tak u mnie właśnie jest

Ogólnie na pewno nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że małżeńśtwo(czy w ogóle związek), to jedyny udany i dobry spośób na ułatwienie sobie życia w niemalwszystkich aspektach, co wiele ospob podkreśla, kiedy twierdzą, że życie we dwójkę jest łatwiejsze. Tak, jakby samotny człowiek nie był sobie w stanie poradzić z niczym i potrzebował do tego wsparcia i jakiejś pomocy. Bliskość, uczucia to jedno, ale nie róbmy z singli jakiś istot, które nie potrafią o siebie zadbać czy sobie czasu zorganizować.

Akurat te tzw gorzej płatne zawody, to niekoniecznie takie, o jakich lubimy stereotypowo mówić. Cżęść osób np pracuje przez pewien czas w zawodzie a jeśli stwierdzą, że chcą się rozwijać, to po jakimś czasie idą dalej i wyżęj. "Niskie" zarobki to niekoniecznie przysłowiowa kasa w markecie czy sprzątaczka, ale np niektóre stanowiska w budżetówce, przynajmnije na poczatku.
Poza tym, pewne miejsca pracy mają to do siebie, że poza dobrym zarobkiem, stwarzają pewne niekorzystne warunki czy odstraszają swoją specyfiką. Ja na samo słowo "korpo" dostaję gęsiej skórki..
Zatem bywa tak, żę owe ambicje czy plany na życie niekocznie wiążą się z ciągłym wspinaniem się w górę po stołkach z wymiernymi tego korzyściami w postaci kasy.

Mam czasami wrażenie, że niektórzy z tego środowiska zwyczajnie nie ogarniają, że inni ludzie mogą nie czuć tego "klimatu".

Single mogą żyć szczęśliwie pod warunkiem, że potrafią i lubią być sami. Część osób jednak tego nie potrafi. Co do dbania o siebie czy organizacji czasu, to jednak widzę znaczącą różnicę. Zawsze miałam bliskie grono przyjaciół na których mogłam liczyć, ale to nie to samo. Inaczej się troszczysz o tą 2 osobę z którą dzielisz życie. Razem też inaczej się paluje i spędza czas.

Istnieje jeszcze coś takiego jak intercyza.

Z tym, że facet o wiele bardziej. Nawet gdy typowo zawini kobieta. Facet nie ma ŻADNEJ ochrony:)

Dzieci, plus musi płacić alimenty czyli kasa na żonę, bo potrzebne rzeczy i tak on kupi. Albo jak źle pójdzie to wręcz alimenty na żonę przyznają. Intercyza jest mega rzadko i laski się o to oburzają;)))). Bez sensu taka skrajność, większość małżeństw tak nie wygląda.

A feministki to jest największy kit na świecie, bo one w rzeczywistości chcą silnych badboyow, którzy zamkną im gęby. A facetow, którzy je wspierają nie lubią. Były badania, były dyskusje z feministkami, nawet pamiętam jedna przyznała publicznie, że feminizm może być shittestem dla facetów - niczym więcej.

Oczywista oczywistość, jednak ma się wrażęnie, żę wiele tzw. "korpoludków" patrzy nieco z góry z wyżśzośćią na innych. Tak, jakby właśnie ich własna droga do kariery była jedyną słuszną, a akżedy, kto ma inny pomysł na życie niż skakanie po stołkach, 5-cyfrowe kwoty i wielkie miasto był zwyczajnym nieudacznikiem. To samo dotczy wszelkich przejwów ambicji, rozwoju czy marzeń, gdzie są one utożsamiane z owym wyściegiem po lepsze stanowisko i posadę. Nic do nich nie mam, póki sami nie zaczynają wyśmiewać mojego sposobu na życie.
Nie mam na myśli nikogo stąd, ale już spotykąłem się z tym przy innych okazjach.

Natomiast facet przy rozwodzie to akurat ma zdecydowanie prze**ne, wychodząc ze sporą stratą na pewno w jednej, jedynej kwestii: dzieci. Przy tak sfeminizowanych sądach i ogólnej tendencji, jaka panuje przy wydawnaiu wyroków w sądach rodzinnych, matki potrafią tak grać, że każda z osobna powinna dostawać Oskara za te swoje bzdety. Każda, która próbuje grać z byłym mężem zapomocą dzieci. Sam fakt, żę opiekę nad dzieckiem może przejąć osoba winna rozpadowi małżeństwa czy skrajnie patologicznie się zachowujaća, już wiele mówi o rzetelności wydawanych wyroków.

Obie strony mogą mniej lub wiecej stracić, mogą się przerzucać winą i skakać sobie do gardeł, ale podejśćie do opieki nad dzieckiem po rozwodzie to istsny kabaret.

a jak się para rozstaje i nie mają slubu a są dzieci to... nie ma alimentów? zaraz dojdziemy do wniosku, że trzeba się zabezpieczać, po co dzieci bo i tak nie wiadomo czyje one (z punktu widzenia faceta oczywiscie) i w ogole...  quo vadis... .. i kabaret...

Przecież w związkach nieformalnych również się ludzie rozliczają/dzielą majątkiem w przypadku rozstania. Oczywiście wymaga to odpowiedniego udokumentowania itd. ale to nie jest tak, że wystarczy wystawić walizki i tyle. No chyba, że się mieszka osobno. U wielu osób żyjących razem bez ślubu pojawiają kwestie dotyczące finansów (czynszu, kredytów, remontów czy nawet wyposażenia). Był tu nawet kiedyś wątek w którym facet był oburzony bo dziewczyna nie chciała mu dokładać do kredytu (jego kredytu). Dlatego tak jak pisałam wcześniej, w takim nieformalnym związku zupełnie inaczej się podchodzi do wydatków bo niby dlaczego ktoś ma np. inwestować w mieszkanie, które nie jest i nigdy nie będzie jego?
U nas też był z tym problem bo ani ja nie chciałam mieszkać u mojego partnera ani on u mnie. Nie wiem jakby wyglądało urządzanie wspólnego gniazdka gdybyśmy nie byli małżeństwem. Mi by się chyba nie chciało inwestować ani czasu ani kasy.

Prawdę mowiąc nie słyszałam o żadnym przypadku, by osoba skrajnie patologiczna otrzymała wyłączną opiekę nad dzieckiem, niemniej nie wykluczam, że zdarzają się takie przypadki, po prostu ja ich nie mam w otoczeniu i nie znam. Jeśli zaś chodzi o winę rozpadu małżeństwa, to one są bardzo różne i nie muszą wykluczać tego, że dana osoba jest naprawdę dobrym, troskliwym i kochającym rodzicem. Ludzie rozstają się z różnych pobudek, ale uczucia, które wygasły w stosunku do partnera, nie muszą i często nie przekładają się na dzieci.
Natomiast nie da się zaprzeczyć, że jednak to matki zdecydowanie częściej sprawują opiekę, bo sądy tak decydują, niekoniecznie sprawiedliwie, ale z zasady. Równocześnie chyba spore grono ojców nie chce w ten sposób komplikować sobie przyszłości, wolą płacić alimenty, a nawet regularnie widywać się z dziećmi, ale mieć możliwość na nowo ułożyć sobie życie bez takiego obciążenia.
Reasumując: każdą sprawę, jak zwykle zresztą, należy rozpatrywać indywidualnie, bo i tu generalizacje się nie sprawdzają .

Odpowiadając jednak na tytułowe pytanie - zauważam, że przed ślubem bronią się ci mężczyźni, którzy nie są przekonani do życia z daną partnerką, w efekcie czego nie chcą podejmować radykalnego ryzyka rozpadu związku. Jeśli jednak trafiają na właściwą osobę, to wątpliwości rozwiewają się bardzo szybko. Jednym słowem nie chodzi o brak przekonania do samej instytucji małżeństwa, co do osoby partnerki w roli żony.
W każdym razie szczerze rozmawiając z kilkoma facetami będącymi w długotrwałych, niesformalizowanych relacjach, ta reguła bardzo się sprawdza, bo zawsze jest w nich jakaś niepewność, która skutecznie zniechęca do podjęcia tego kroku.

Mimo wszystko uważam, że nie ma takiej dziedziny życia, której nie da się ogarnąć żyjąc z kimś bez ślubu, za to podejmując decyzję o rozstaniu jest zdecydowanie łatwiej. I piszę to ja - osoba od wielu lat będąca czyjąś małżonką, a która mimo to uważa, że ślub nie jest niezbędnie konieczny .

Ale ja tam nic nie mam do aktywnego trybu życia Choć czasem sa z tym problemy. Wszystko spoko, dopóki ktoś nie puszcza aluzji w stronę mojego życia. Całe szczeście nie jest to rodzina, ale o dziwo pewna grupa znajomych.

W niektórych kręgach, choćby się prowadziło super życie, miało ciekawy i dobrze płatny zawód, to uchodzisz i tak za dziwaka.
Wzmianka o książkach nawet nie warta...komentarza..

Natomiast, co do opieki nad dziećmi:

Oczywiście, że wyroki sa niesprawiedliwe dla ojców. To, czy oni już chcą się zajmować dziećmi czy nie to inna sprawa, ale właśnie tak, jak Olinka podkreślasz, ojciec również może w dalszym ciągu obdarzać miłością swoje dzieci, kiedy już ma nową partnerkę.
Problem jest raczej w tym, jak kobiety utrudniają ojcom kontakt z dziećmi. Jak często wyroki sądowe o ograniczenie opieki rodzielskiej bywają nieadekwatne? Nawet, jeśli związek się rozpadnie z winy kobiety.
W skrajnych przypadkach dochodzi do oczerniania i nastawiania dzieci przeciwko ojcu( w drugą stronę zresztsa też). To już jest ten etap, kiedy ludzie nie potrafią chyba zwyczajnie rozmawiać, bo zieją do siebie nienawiścią.

Alimenty niech płacą, ale niech to idzie WYŁĄCZNIE na potrzeby dziecka.

Pytanie autora jest, moim zdaniem, zupełnie normalne i świadczy o tym, że autor myśli.
Chyba każdy zdrowo myślący człowiek, zanim coś zrobi, najpierw kalkuluje sobie czy na tym straci, czy nie, a jeśli zyska, to co i ile.
Cóż jest dziwnego w tym, że Be uważa, że młody facet może nie chcieć ożenić się, ponieważ uważa, że tylko by na tym stracił?
Oczywiście, że by stracił.
Owszem zyskałby inne rzeczy, ale jeśli straty byłyby większe od zysków, to po co pchać się w coś, do czego nie ma się przekonania ani nawet takiej potrzeby?
Temat uważam za interesujący, a myślenie autora za życiowe i jak najbardziej logiczne.

Ja też nie wiem czy roztkliwia go matka prowadząca wózek z dzieckiem. Zakładam jednak, że tak, bo generalnie jest to miły widok.
A popatrzeć za darmo to jeszcze sobie można i czasami pomarzyć, prawda?

Ja też, zanim podejmę ważna życiową decyzję, to najpierw analizuje czy w ogóle chce tego i co z tego będę miała. Myślę też oczywiście o ryzyku straty. A ponieważ nie lubię tracić, toteż nad stratami rozmyślam najdłużej.

Feniks, ja tak serio. Szerzej odniósł się do Twojego posta jutro, ponieważ teraz nie mam już możliwości.

Małżeństwo nie opłaca się mężczyźnie, ponieważ:

- będzie widywał swoją kobietę bez makijażu (trauma),

-kobieta będzie poświęcała więcej czasu dzieciom niż mężczyźnie,

-z powodu nr 2 mężczyzna będzie niezaspokojony seksualnie,

-kobieta będzie zadała wyłączności, być może zajrzy do telefonu mężczyzny i będzie wszczynać awantury z powodu tego, co zobaczy,

-kobieta po ślubie zaczyna narzekać i gderać,

-ta sama kobieta po kilku latach zwyczajnie nudzi sie mężczyźnie i nie ma on już ochoty na stosunki seksualne z nią.

Taka moja ironia. Mysle jednak, iż pomogłam wielu mężczyznom dokonać właściwego wyboru, a więc mężczyźni - nie zencie się! Potem i tak czeka was rozwód. Oszczędźcie pieniądze i odciążcie sądy

Małżenstwo z rozsądku?
Komentarz bez sensu.
Czyż ludzie cały czas nie powinni być rozsądni? Bycie rozsądnym to chyba nic złego. Jeśli ktoś żeni się to już nie może być rozsądny?

Wydaje mi się, że część z tych powodów nie jest aż tak ironiczna, jak mogłoby się wydawać. Możę nie znięchęca to całiem do małżeństwa, ale niewątpliwie pewne "przywary" ludzkie cieżko innym znosić.
Nie mówimy tu  o umiarkowanym natężeniu, ale o zdecydowanej przesadzie, którą jest np grzebanie komuś w telefonie.
Wieczne narzekania czy awantury niewspółmierne do zaistniałego problemu też nie zachęcają do nawiązywania bliższych relacji a przynajmnije sprawiają, że czasami człowiek ma dość. Jakby się wiedziało, że ktoś zamierza podejść do problemu w miatrę spokojnie, to sytuacja wyglądałaby zupełnie inaczej. Osobiście mam alergię na wszelkiego typu docinki, emocjonalne wybuchy czy awantury. Ne zniósłbym koło siebie osoby znerwicowanej i wybuchowej.

A ilu ojców z założenia odpuszcza, bo wie(lub przypuszcza, mając ku temu właśnie powody w postaci wielu przegranych spraw innnych facetów), że przegra tą walkę, bo kobieta będzie robić wszystko, żeby go udupić? Choćby to ona byłą winna, np oskarżająć byłego o przemoc, wobec siebie lub dzieci, kiedy to jest czysty nonsens? To dla mnei moralna zgnilizna i nie mam cienia współczucia dla takiej osoby, która nastawia drugiego z rodziców przeciwko nim.
To także kwestia aktualnie istniejącego i rzeczywistego prawa, które z góry jest po stronie matki. Dlatego jedni walczą, inni składają niestety broń. WIelu jest takich, których specjalnie los dziecka nie interesuje i to jest przykre. Natomiast skur**wem jest granie dziećmi przy rozwodach czy zabranianie( z jakiej racji?) ojcom widywania się czy w ogóle kontaktu z dzieckiem przz kobiety..
Sądy rodzinne są sfeminizowane a prawo jest po stronie matek - takie są fakty. Jeśli już facet chce(bo ma powody) zawalczyć o opiekę, to przychodzi mu to nieporównywalnie trudniej niż matce.

Nawet jeśli facet zawinił i np. zdradził, to czy zabranianie mu kontaktów z dziećmi ma jakikolwiek sens i czy dla tych dzieci będzie w ogóle korzystne? Poza czysta chęcią odegrania się i zemsty, niczego tutaj nie widzę. Zemsty dokonywanej przy udziale wspólnych dzieci, które przecież nie są niczemu winne, tym bardziej jak są małe i nie rozumieją powagi sytuacji, związanej z rozwodem.

W sumie to pasuje do każdego związku czy relacji o ile da się wyczuć, że mamy do czynienia z wrednym typem Choć czasami mam wątpliwości, czy pewne wady nie zostają przemilczane w nadziei na poprawę, jak gdzie w wątaku obok, gdzie po kilkunastu latach nagle Autorce przeszkadza lenistwo męża.

Zwykle przeszkadza to, co przeszkadzało od początku, tylko się kumuluje i nawarstwia. Problem nie w wadach  a w tym, że niektórym się wydaje, że partner po ślubie się zmieni i wady znikną. A one nie znikną.

A dlaczego odpuszcza? Bo wie, że może przegrać i to sromotnie.

A czy ja tu mówię o tych przypadkach, kiedy ojcowie się wypierają? Nie, mówię o tym, kiedy CHCĄ, dobrowolnie i z własnych ojcowskich potrzeb, spotykać się czy widywąć z dziećmi, bo mają do tego prawo jako ich ojcowie. A co z tego, żę sobie życie układają na nowo? Przeprasza, nie mają do tego prawa? Jeśli na codzień nie mieszkają z dziećmi, to teraz pytanie ile chcą(a ile chce była żona) się z nimi spotykać?
Jeśli nie dostają pełni władz rodzicielskich a jedynie opiekę naprzemienną, to poza obowiązkiem alimentów, chyba mają prawo sie widywać z dziećmi, tyle na ile sobie mogą pozwolić..
Serio, myślałem, że trochę bardziej obiketywnie do tego podchodzisz..A tu znowu generalizowanie, że to wina wyłaćznie faceta. Choć czasami się nie ma co dziwić, bo mają może dość tych wszystkich emocjonalnych jazd i potyczek z żoną? Może warto na to zwrócić uwagę? Gdyby ludzie ze sobą normalnie potrafili gadąć a nie skakać sobie do gardeł, z chęci zemsty, grając przy tym na dzieciach, to pewnie wszystko by inaczej wyglądało. Prawda jest taka, że z góry sąd sprzyja matce, nawet jeśli z jakiś powodów, nie nadaje się na to, aby sprawować opiekę, to facet musi się napocić, żeby ją uzyskać.

Natomiast tu chodzi o przypadki, kiedy opieka jest naprzemienna, albo facet widuje dzieic rzadko, ale żona mu cały czas utrudnia kontakty, nastawia dzieci przeciwko niemu, wynajduje jakieś bzdurne dowody i oskarża go o nie wiadomo co..Naprawdę to dla Ciebie jakieś science-fiction? Czy zdrada partnera jest powodem, aby odbierać mu kontakt z dziećmi?
Co do alimentów, to wielu by pewnie inaczej podchodziło do tego, gdyby owe alimenty szły wyłącznie na dziecko. Sory, ale nie dałbym nawet grosza, więdząc, że żona to przepuści na siebie.

Inna sytuacja jest, kiedy całkowite prawo do opieki przejmuje jedna strona a inne, kiedy mają naprzemienną.

edit: ULLE Zmiażdżyłaś Ale jestem pod wrażeniem.MOżę TWój "błąd" polega na tym, że przyznajesz rację facetom, nawet tam, gdzie rzeczywiście rację mają?

Taki żarcik:)

A ja jak najbardziej zgadzam się KoralinąJones, zresztą już wcześniej napisałam coś w podobnym tonie, a jeśli facet już na starcie odpuszcza z obawy, że może przegrać, to widocznie mu wystarczająco nie zależy. Ja, gdyby mi zależało, stanęłabym na rzęsach, by dopiąć swego, zwłaszcza że doświadczenie już mi kilkukrotnie pokazało, że determinacją można naprawdę wiele osiągnąć.

Zgadzam się z Olinką i KarolinąJones. Bez dwóch zdań faceci wolą wygodne życie i dlatego odpuszczają starania o opiekę nad dzieckiem. Ale wygodnie jest powiedzieć, iż z pewnością nie udałoby mu się i ma temat z głowy. A to kobiety ponoszą poźniej trudy wychowawcze, a ojczulek co dwa tygodnie w weekend zabierze do dziadków albo do zoo i na lody I czuje się świetnym ojcem.

Mam córkę, zięcia i dwójkę wnucząt. Niedaleko pada jabłko od jabłoni, więc i moja córka ma posprzątane w głowie i odpowiednio ustawione priorytetowy. Nadajemy na tej samej fali.
Oprocz tego jest piękna kobieta. Mój zięć miał farta.

Uderz w stół, a nożyce same się odezwa.
Zakończyłam wymianę zdań z tobą.