Co sądzicie o tzw "wiecznych singlach"? - Netkobiety.pl

Bagienniku, owszem, ale tego, co człowiek przeżyje, tych szczęśliwych chwil nikt i nic nie zabierze. A kasa? Przyjdzie nagle taka wojna i pyk, niczego nie ma.

Pisałam o zdrowym związku, z patologii się ucieka.

Wiadomo, jednak to i tak zostaje z człowiekiem.

Niech sobie każdy żyje jak chce. Niech każdy życie układa tak, aby być szczęśliwym.

Ale jak ktoś w wieku 40+ powie "jestem singlem z wyboru", "jestem dziewicą z wyboru"... to nie uwierzę w ostatni wyraz: "z wyboru"

Można być z wyboru. Nie słyszałeś nigdy o tzw. dziewicach konsekrowanych. Kwestie wiary i religii, i wyboru. Indywidualna forma życia.

Single z wyboru nikogo nie przekonują. To oni są na siłę przekonywani, że koniecznie muszą w swoim życiu coś zmienić, bo tak jest normalnie i szczęśliwie. Single z wyboru nikomu nie mówią, porzuć swój zdrowy, szczęśliwy związek i bądź singlem. To oni ciągle słyszą szukaj, szukaj koniecznie związku, bo tylko wtedy będziesz szczęśliwy, bo my wiemy, że teraz nie jesteś, lecz jedynie racjonalizujesz swoje nieudane, tragiczne życie.

Niesamowite jak można czuć się lepszym od kogoś tylko i wyłącznie z tego powodu, że się jest w związku. Jakie kompleksy leczy to poczucie?

Udany związek >udane samotne życie
Byłaś w jakimś szczęśliwym związku?

Zakład, że NIE, bo jakby umiała stworzyć udany związek, to by w nim była.

Madziu, to fantastycznie że Ty taki masz, więc może sobie w nim bądź i daj żyć innym jak im wygodnie a nie na Twoją modłę? Dasz radę, czy będzie Ci to psuło samopoczucie? Potrafisz zrozumieć cudzy punkt widzenia, czy tylko własny?

Załóż się o swój szczęśliwy związek To teraz wyobraź sobie, że dla mnie może być on całkiem byle jaki. Począwszy od wyboru osoby partnera, tego jak Cię traktuje oraz tego w jaki sposób żyjecie. Jakie to będzie miało dla Ciebie znaczenie? Żadne, prawda? To działa w dwie strony.

Przyjmując Twoją narrację wypowiedzi. Gdybyś umiała stworzyć szczęśliwy związek, to Twój pierwszy siedmioletni związek nie rozpadłby się, lecz trwał nadal i nie musiałabyś teraz nikogo przekonywać, że masz kolejny, tym razem niby szczęśliwy.

Napisałam że nie czuje potrzeby usprawiedliwia się w tej dyskusji.

W wypowiedziach tych niby szczęśliwych w swoich niby związkach aż kipi toksyczność, protekcjonalizm i wyższość.

Zaraz tam obozy ,biura rachunkowe przyjemne z pożytecznym .

Zdaje się że dyskusja zbacza w kierunku kto znowu lepszy a kto gorszy i utknęła na tym .

Mając 24 lata rodziłam pierwsze dziecko i byłam najstarszą pierworódką na oddziale.
Nie wydaje mi się, aby coś się od tego czasu zmieniło. Nastolatki zaczynają wcześniej relacje, niż za moich zamierzchłych czasów
A co do pracy czy zdobywania kwalifikacji, to jedno drugiemu nie przeszkadza, a często mobilizuje, bo dzieciom chce się zapewnić wszystko, co najlepsze.

Miała chłopaka, czyli, że w jakim to "związku" oni wtedy byli? i jak np. porównać to do związku samodzielnych np. 30 latków?
Chłopaka to ja też miałam. I co z tego?

Kształt i wizja związku zmienia się przecież. Mieć chłopaka a być w związku, czy tylko może ja widzę różnicę?

Jeśli komuś w wieku 20 lat nie spieszy się do wyprowadzki i wspólnego mieszkania z aktualnym chłopakiem/ dziewczyną, to co z nim jest nie tak?

Dlatego w Nowym Świecie praktyka z filmu Lobster będzie powszechna.

Co do przeprowadzki sam bym to zrobił. Tylko patrząc na koszty najmu - po co? Lepiej zbierać kapitał inwestycyjny na własny kwadrat.

Jak widać wiedzą

Wiedzą, bo ślepo wierzą(możę na podstawie swojego związku), zę związek to dobro najwyższe i absolutne. Takie, bez którego się jest nikim i nic się nie osiągnie.

Mówisz, pokazujesz, wiesz sama, że takie czy inne życie Ciebie cieszy, ale zewsząd będą Ciebie bombardować tym, jak to związek jest cudownym lekiem na wszystko a bycie w nim, czy raczej jego blaski, przesłaniają wszystko, co tylko złego możę spotkać człowieka w życiu.
Masz wyraźny podział: szczęśliwi partnerzy w udanym związku, ludzie wzajemnie się wspierający, dążący do osobistego rozwoju, gdzie drugi człowiek to podstawowa motywacja do działania oraz samotni, sfrustrowani, którzy nieczego nie osiagnęli, cierpią katusze, bo nie mogą się do nikogo odezwać, są zamknięci na ludzi - ogólnie mówiąc życiowe przegrywy bez perspektyw czy mobilizacji do zmian, gorszy sort ludzi, bo nie chcą doświadczyć tego "najwyższego dobra, tej najważniejszej potrzebym jaka tylko w nas istnieje..

Uśmiałem się..

Pięknie to pokazuje, jak single są zewsząd "nawracani" na jedyną słuszną "wiarę".. A dlaczego muszę coś z czymś pogodzić? Nie mogę poświęcić jedno na rzecz drugiego, jeśli zdecydwanie bardziej cieszy mnie w życiu to drugie?

edit: Lucek Argument ze zbieraniem kapitału i chłodną kalkulacją kosztów nie przejdzie , bo jest zbyt racjonalny

No to się nadymasz jak tak

coś o zwierzątkach rozmawiacie..  trochę zboczę z tematu, ale pewnie znacie Eksperyment Calhouna...
sory za oftop... niech każdy żyje jak chce, normalnie - cokolwiek to znaczy.....

"Niech każdy żyje, jak chce" - otóż wlaśnie Niech o tym pamietają wszyscy, po OBU stronach

Moze okreslenie " singiel z wyboru " postawili ci ludzie co slencza sie i mecza sie w swoich sosach i nie maja jaj zeby to przerwac / zakonczyc
i tak skrytozeczo spogladaja na tych wesolych promiennych ludzi zyjacych solo co podskaluja i podspiewuja w swoich radosnych zywotach.

Fukien Hiel...czyli jednak chodzi o kawalki muzyczne. Wszystko mi sie dzis bazgroli

Nie zauważyłem, żeby ktoś komuś mówił jak żyć. Raczej zaobserwowalem wielki jazgot singli "z wyboru", którym po prostu jeszcze nie dane było zaznać szczęścia związkowego. A już zbieranie kapitału starych byków mieszkających wygodnie u mamusi to jakiś solidny odpał. Ja bym tu raczej widział wygodnictwo, lenistwo i strach przed życiem za własne pieniądze, a nie "zbieraniem kapitału".

Zapewniam Cię, że zaznałam wiele szczęścia tak u boku mężczyzny jak i solo, i wypraszam sobie nazywanie jazgotem, tego co mam do powiedzenia na temat życia w pojedynkę, a także wolności wyboru sposobu relacji z mężczyznami.

Takie te związki szczęśliwe, że się wszyscy z tych szczęśliwych związków singlami muszą zajmować zamiast swoim szczęściem.

Aktualnie już nią jestem, i mało tego, nie mam najmniejszej ochoty tego stanu zmieniać, a już na pewno nie na siłę. Romans - tak, seks - tak , związek - nie i zabij mnie. W związku z tym nikt nigdy tu nie przeczyta mojego pytania "co ze mną nie tak?" ponieważ ze mną jest wszystko tak, jak chcę żeby było.
W głowę zachodzę, jak trudno jest uwierzyć, że komuś może być dobrze w życiu na własnych, a nie cudzych, zasadach. Co z Tobą jest nie tak?

Nie odpowiadam za marnej jakości relacje w których dotychczas byłaś.

Sooooo 1999.

Ciekawie muszą wyglądać kłótnie w tym związku.

Dla niektórych życie jest czarno - białe, nie ma żadnych odcieni szarości, żadnych niuansów, nic, co by powodowało różnorodność ludzkich motywacji, sytuacji życiowych.

W takim razie kim są małżeństwa, które całe życie mieszkają u teściów /  przy teściach jednego z małżonków? Przecież to nie takie znowu odosobnione przypadki zamieszkiwania dwóch rodzin pod jednym dachem (i to dachem rodziców, nie własnym), przez całe życie.

KoralinaJones i Bagiennik - nie jesteście jacyś wyjątkowi. Ot kolejna stara panna i stary kawaler przekonują, że są szczęśliwi sami że sobą. Jak to mówiła Margaret Thatcher: "Jeśli musisz mówić ludziom, że jesteś damą, to znaczy, że nią nie jesteś."

Ty BEKA, jak zwykle widzisz tylko to, co się Tobie wydaje słuszne.
Nikt i nic Ciebie nie potrafi przekonać do zdania innej osoby. Nie ogarniasz, że oboje tutaj nie jesteśmy rozpaczającymi z braku "drugiej połówki" samotnymi i zgorzkniałymi ludźmi, którzy czują, żę przegrali swoje życie i zaraz sobie strzelą w łeb. Widzisz tak, bo dla Ciebie widocznie związek i rodzina to jedyne czy przynajmnije główne źódło szczęścia, bez którego jest się nikim, kimś wybrakowanym i gorszym. To sobie dalej trwaj w swoim szczęściu, ale do ku**wy nędzy nie próbuj innych przekonywać, co jest dla nich dobre. Nie jesteś bóstwem, co siedzi w naszych głowach i wie, co myślimy o swoim życiu.

Niech ludzie swoim szczęsliwych związkach zostają, skoro dla nich druga osoba jest podstawowym gwarantem szczęścia i codziennej motywacji do życia. Niech tylko nie wtykają niepotrzebnie nosa w cudze życie, przekonująć na siłę, żę robimy błąd, podejmując pewne decyzje.

Nikt chyba nie bierze na poważnie przypadków, gdzie facet sam ośiwadcza, że nigdy się nie wyprowadzi Tak samo, jak mówimy o skrajnych przypadkach tzw pasożytnictwa, gdzie taki "lokator" właściwie korzysta z mieszkania, jak z darmowego lokum, w ogóle nie interesująć się tym, co się w nim dzieje, bo sam wszystko ma gotowe, nie potrafi nicZego sam zrpobić itp..

Nie twierdzę że jestem wyjątkowa ani nikogo do niczego nie przekonuje w szczególności do własnego życia bo to nonsens dla mnie i do niczego mi nie potrzebne. Zabieram głos w dyskusji stwierdzając, że dobrze odpowiada mi życie jakie prowadzę, i że dla mnie nie jest prawdą 'prawda' o tym że szczęście znajduje się wyłącznie w związku. W relacje poważne wchodzę ostrożne, nie jestem skłonna do czynienia poważnych zobowiązań.
Z jakiego powodu drażni Cię fakt że mimo aktualnego życia poza związkiem nie wykazuje z tego powodu histerii złamanego życia?

A jak myślisz dlaczego są na siłę przekonywani?

Moja odpowiedź:   bo "single z wyboru" w wieku 40+ są nieszczęśliwi, bo kariera nie cieszy, ani nowe auto w podziemnym garażu, a paczka przyjaciół się rozpadła, bo każdy ma rodzinę ... i nawet do teatru nie ma z kim wyjść... ... zatem najbliższe osoby, którym zależy na szczęściu tego singla z wyboru chcą go jakoś ostrzegać

Po drugie:   widzę osoby, które są nieszczęśliwe, bo są samotne...  ale nie widzę osób w małżeństwach, które narzekają "eee... po co mi było się wiązać, po co mi żona, dzieci, przecież mogłem mieć lepsze życie".
Owszem... związki padają, jest mnóstwo rozwodów i zdrad... ale nawet i tutaj -- zdrada jest tragedią, bo kończy życie, które było fajne.

Jeśli singiel mówi "Jestem sama, bo wszyscy faceci jakich poznałam byli do bani, każdy związek padł, każda relacja była niezdrowa... więc chcę być z kimś, chciałabym mieć bliskiego swojego mężczyznę, ale nie mam, bo mi się nie udało" <--- ja w to wierzę.

Jeśli singiel mówi "Nie szukam nikogo. Prowadzę szczęśliwe życie. Lubię swoją pracę, nie chcę związku, mam z kim wyjść tu i tam..." <-- słysząc to pojawia się pytajnik "Czy tak będzie zawsze?"

Związki są w połowie dobre, w połowie zepsute... ale jednak ludzie wolą żyć z kimś, w rodzinie.
Lepiej być samemu, niż w złym związku.
Najlepiej być w dobrym związku.
Więc bliscy singla naciskają na niego, aby poszedł w stronę "najlepiej".

Jesteś pewna, że u podstaw leży poczucie bycia lepszym?

Zróbmy eksperyment myślowy... Są dwie osoby X i Y, obie w wieku 24 lata...

X mówi "Słuchaj! Próbowałem wszystkich alkoholi oraz wszystkich papierosów oraz wszystkich narkotyków i byłem na wszystkich koncertach i milionie imprez...".
Czy osoba Y może poczuć się gorzej słysząc to w sytuacji gdy nie pali, nie pije, nie imprezuje?

X mówi "Hmm... byłem w kilku związkach, miałem kilka partnerek w seksie, dużo się bawiłem, ekperymentowałem... fajne były przygody, miło to wspominam".
Czy osoba Y może się poczuć gorzej słysząc to w sytuacji, kiedy jest prawiczkiem?

Hmmm... to dobre postawienie sprawy. Gdybym teraz znowu był sam, to robiłbym identycznie.
Ale gdybym znowu był młody, to bym jednak szukał związku też. Dlaczego? Bo bym się bał, że mój domek jest domkiem z kart.