Co sądzicie o tzw "wiecznych singlach"? - Netkobiety.pl

Nie, nie, nie Gary
Właśnie przyjąłeś bardzo, ale to bardzo złą logikę sprowadzając to do bilansu finansowego.
Człowiek jest z natury egoistą i zawsze będzie się egoistyczną kalkulacją kierował.
Nawet zwykła satysfakcja uszczęśliwienia kogoś może być zyskiem całej operacji, niezależnie od poniesionych kosztów.

Bycie prawiczkiem z wyboru a singlem z wyboru to jak dwie odmienne galaktyki..

Nie wszystkie kołacze są warte wymaganej pracy.
Ale to indywidualna perspektywa.

Kręcisz .czyli że są też takie kołacze warte i nie wymagające zbyt wiele pracy ,bo nie wszystkie są takie same .
Czemu więc koncentrujesz wymagany wysiłek pracy tylko i wyłączie  na tych niewartych.? Po co ci potrzebne są te niepowodzenia notoryczne?
Fatum ,przeznaczenie,zły los ?
Czy po to żeby nie pracować wcale ?

Wycena pracy i sens jej robienia to sprawa indywidualna.
Wykonujemy prace, które w dużej mierze przynoszą nam korzyść.
Nie skupiamy się na pracach, które mało nam dają.
I tak najważniejszym kapitałem w tym pozostaje czas.

Największa strata czasu to podążanie tą drogą, która wszyscy podpowiadają, jak to nie jest zajeb*ta, kiedy tak naprawdę chce się czegoś zupełnie innego lub sięwidzi same wady w podążaniu tą drogą. Ewentualnie, kiedy wady przeważają nad zaletami..

A gdy w  domu na dwóch pokojach żyją rodzice z czwórką dzieci, to też wszyscy będą tak żyć przez długie lata po osiągnięciu dorosłości, bo oszczędnie albo wygodnie?
A gdy w domu jest alkoholizm to też warto w nim mieszkać bo wygodnie albo oszczędnie?
Przekonaj mnie, ze to nie jest odpowiednia motywacja do samorozwoju, aby sobie samodzielnie ułożyć życie

Szczerze mówiąc nie wiem, bo nigdy jej tak wprost nie zapytałam jak ocenia moje życie.
Ona przyznaje, że nie spotkała odpowiedniej osoby, dla której chciałaby wchodzić w związek ze wszystkimi tego konsekwencjami.
Wielu singli widząc dobre związki chciałoby w takich być, natomiast patrząc na te nieszczęśliwe wie, że tak nigdy nie chcieliby żyć.
Wszyscy chcemy sobie poprawić życie, a nie pogorszyć.

Pogratulować wizji związku.

Czyli inwestując w czas,nie tracąc go ,kalkulując co przynosi największy zysk,korzyści i najmniejsze straty opierdzieliłeś własny ogon i dotarłeś do celu
,oj Lucek Lucek to nie jest chyba ta akceptacja, albo jakiś inny jej rodzaj ,ale i tak robi się coraz cieplej to nieuchronne .
Dziewczęta już się szykują na wiosnę ,wszystko się budzi do życia na nowo

Agnes76 Tylko czy dla takiego zarabiającego średnią krajową, niby bez wykształcenia, żyjącego w trudnych warunkach, związek jest naprawdę jedyną motywacją, żeby zmienić swoje życie? Czy oni nie potrafią się rozwinąć sami dla siebie, zamiast działać pod presją?
Co do wynajmu, to akurat wiele osób, NIEZALEŻNIE od swojego stanu majątkowego, zawodowego czy planów na przyszłość, mogą nie chciec po prostu płacić innym, wynajmująć, ale przez jakiś czas chociaż pomieszkać u rodziny, jeśli warunki na to pozwalają, aby zaoszczędzić i zarobić na swoje lokum. Dla wielu ludzi wynajem tro wyrzucanie kasy w błoto i ja to rozumiem. Tylko, że spora grupa ludzi uważa to za wygodnictwo nie biorąc pod uwagę czyjeś czystej kalkulacji i myślenia do przodu. Ile zajmuje taki okres, kiedy można się dorobić tyle, aby chociaż wziąć kredyt? Nawet te kilka lat to już za dużo dla niektórych, bo oczekuje się, że od razu z wejściem w dorosłość ma się tyle kasy, aby mieć swoje..
Kto chce wynajmowac niech wynajmuje, lecz nie wszyscy tak mają..Nie warto tych drugich od razu uważać za nieudaczników czy maminsynków...

moment moment znowu L666 ściemnia
jakie 1.86cm ma 1.88cm wzrostu a nie 1.86
spasł się tylko przez zimę i cała tajemnica
leniwiec

Ja o chlebie Ty o niebie.
Nie chce mi się wchodzić już w tą dyskusję, bo nie nawiązujesz do tego co napisałam, albo o co pytam, tylko snujesz swoje teorie.
Masz ochotę to je pisz, tylko nie nawiązuj do moich wypowiedzi, bo mają się do nich nijak.
A  z tymi nieudacznikami czy mamisynkami to już kompletnie odleciałeś. Może coś tam Cie gniecie, nie będę w to wchodzić, tylko proszę mi niczego nie imputować.

Chyba nie ale to zalezy juz od danej osoby. Ale napewno wzloty , upadki sukcesy i porazki zawdzieczasz tylko sobie.
Jak masz kompana to moze byc poprostu razniej ale wszystko dzielisz przez 2

W zdrowym zwiazku jeden nakreca drugiego, wspiera motywuje i w ten sposob jest latwiej przenosic gory niz w pojedynke.
W dupnietym zwiazku wszystko sie szarpie szczypie i tak nie koniecznie jest latwiej.

Do pewnego stopnia samodzielnie dazac do celow moza piekie wystrzelic jak raca swietlna.

Jest różnica pomiędzy osobą, która była w dłuższym związku, albo związkach i teraz świadomie wybiera bycie singlem, bo to lepsza droga dla niego, a pomiędzy kimś kto nigdy nie liznął dłuższej relacji, jest "starym kawalerem" czy "starą panną" z przymusu i teraz rozprawia o "wyborze", którego dokonał, a tak naprawdę wyboru dokonał rynek matrymonialny. W ogóle słowo singiel zręcznie maskuje kiedyś używany zwrot stary kawaler. Coś jak MILF, albo kuguar, a rycząca czterdziestka:) Mieszkanie z rodzicami dla wygody pominę, bo tu raczej powinniśmy zapytać rodziców, czy są zachwyceni tym, że w domu mają duże dziecko.

Czemu tak trudno zrozumieć, że ktoś mógł dokonać wyboru nie wchodzenia na rynek matrymonialny? I w związku z tym żaden rynek matrymonialny nie dokonał za niego wyboru, bo z punktu widzenia tej osoby rynek matrymonialny był zupełnie obojętny.  Z jakiego powodu tak trudno zrozumieć niektórym osobom, że są osoby, które unikają zobowiązań a jednocześnie są zainteresowane innymi, luźniejszymi formami interakcji?

I dlaczego, bycie choć raz w życiu w relacji ujmowanej jako związek ma świadczyć o wartości człowieka na rynku matrymonialnym?
Przypomina mi się powiedzenie "choćby pił, choćby bił, byle był". Nie, dziękuję.

Czy to znaczy że jeżeli nigdy z nikim nie dzieliłam w pełni wspólnego mieszkania, finansów oraz innych zobowiązań,to znaczy że moja relacja nie była związkiem i zostałam tak naprawdę wyparta z rynku matrymonialnego?

Btw. a jaki związek, to związek? Kto ustalił definicję i dlaczego ona jest wiążąca?

Mnóstwo cech wyglądu wyklucza ludzi z rynku chociażby. U mężczyzn cechy fizjonomii pewnego organu też bywają wykluczające I tak można mnożyć przyczyny.
Tak więc trudno powiedzieć jak się rozkłada ten podział ludzi samotnych, w sensie na tych co chcieli, ale nikt ich nie chciał i tych drugich, co nie chcieli, bo w sumie nie potrzebują.

Zacznijmy od tego, że według natury ludzie stadnie byliby poligamiczni i pod względem doboru hierarchiczni.
Dopiero przymus zjawiska kultury pozwolił na zwiększenie konkurencyjności stada przez m. in. monogamię

"Co sądzicie o tzw "wiecznych singlach"?"

Sądzę, że coś bardzo istotnego im niestety w życiu nie wyszło, natomiast staram się tego nie oceniać, bo przyczyny mogą być różne, nie na wszystko w życiu mamy wpływ.
Traumy z dzieciństwa, złe wzorce z rodzinnego domu (strach przed powieleniem takowych), choroby psychiczne i inne utrudniające nawiązywanie relacji, niskie poczucie wartości i kompleksy ( w tym z powodu wyglądu), przeżycie odrzucenia i lęk przed kolejnym, czasem zwykły pech, nawarstwienie się problemów i konieczność skupienia się na innych sferach życia, a czasem jak widać egoizm i brak empatii (bo inny człowiek przeszkadza i burczy).
Mam wielu singli w otoczeniu, jedna jest z tym pogodzona, nie szuka. Realizuje się w opiece nad siostrzeńcami, ma wielką, zgraną rodzinę. Drugi zapada się w depresji. Różnie bywa.

Natura człowieka jest złożona. Nikt temu nie przeczy. Ale z powodu, które podałam powyżej, a powtarzać się nie zamierzam, twierdzę, że częścią (nie całością :-D) natury człowieka jest dążenie do budowania relacji z drugim człowiekiem, potrzeba więzi i przynależności.
Rodzimy się w relacji, nie mamy innego wyjścia i te relacje nas budują.

Lęki przed związkiem to już konsekwencja „trudności” po drodze ku dorosłości. Wtedy naturalne dążenia zmieniają się w unikanie.

Tak uważam i nawet gadanie, że źle uważam tego nie zmieni. Sorry.

Nie ma znaczenie co uważasz, bo to nie przekłada się na normalność innego odczuwania przez człowieka niż większość odczuwana przez pozostałych ludzi ,właśnie z uwagi na złożoność natury człowieka, jej niejednorodność i zróżnicowanie. Przyjmujesz założenie, że normą jest to co jest bardziej powszechne, częstsze, a to jest założenie błędne.

Zakładasz cały czas istnienie określonych emocji (tu lęk). Z góry i autorytatywnie. Po prostu nie przyjmujesz do wiadomości , nawet czysto teoretycznie, innych zachowań niż własne, odmiennych motywacji, celów, pragnień.
To zwykła generalizacja, że każdy z natury pragnie tego samego.

Nikt nie twierdzi, że dążenie człowieka do tworzenia bliskich relacji i więzi z drugim człowiek nie jest naturalne.
Ta dyskusja dotyczy zupełnie innego twierdzenia.

Ta dyskusja dotyczy tego aby pozwolić innym żyć według własnych oczekiwań, bez szufladkowania ich jako "związkofobów". Być może w tej grupie są ludzie, którzy istotnie boję się wchodzenia w relację z drugim człowiekiem,a może są i tacy którzy nie wybierają życia w parze, nie dlatego że unikają, nie dlatego, że nie mają takiej szansy, a po prostu jest to zgodne z ich naturą, z tym jak czują.

Poza tym, cały czas mówimy o czymś bliżej niezdefiniowany, bo jak rozumiemy "związek" na potrzeby tej dyskusji - dalej nie wiadomo.

Nie, nie pogubiłam się.

Wiecznego singla należy zdefiniować przez definicję związku. O jakiej definicji związku mówimy. Wtedy możemy mówić o singlu, starej pannie (to chyba dawnej była "nie mężatka")  czy kimkolwiek innym.

Czy jak sobie na studiach pomieszkam miesiąc w wynajmowanym mieszkaniu z chłopakiem, kupimy razem na spółkę papier toaletowy i płyn do mycia naczyń i będziemy uprawiać seks, to znaczy że jestem "ta lepsza" bo byłam w związku?

Kto to jest "wieczny singiel"?

Trzymam się definicji autorki z pierwszego postu. Ostatecznie to jej wątek, tylko wiek przesunęłam bliżej 30tki, bo 24 to jakoś wg mnie za mało

Problem w tym, ze w dalszym ciągu kręcimy się wokół niedookreślonych zjawisk. W tym przypadku kolejne - na dłużej? No, naprawdę, nie żebym się czepiała, ale co to znaczy na dłużej?

Kora przedczołowa rozwija się do 25-30 r.ż.

Ale to nie o dojrzałość chodzi, ale często jest tak, że ludzie mają inaczej rozłożone priorytety, a 24 lat to wiek, w którym najczęściej kończymy studia i myślimy dopiero wtedy o związkach.

W realu to różnie bywa.
Moja przyjaciółka w tym wieku poznała swojego męża, z którym dzisiaj mają 2 dzieci, a to był jej pierwszy poważny facet. Wcześniej wszystkim czegoś brakowało :-D A ja w tym samym czasie kończyłam swój pierwszy związek. 7-letni.

Popełniasz Gary jeden błąd myślowy i to ogromny.

Łączysz związek z definicją szczęścia. A to jest po prostu nielogiczne, bowiem każdy indywidualnie definiuje swoje szczęście.

Myślę że kontekst jest istotny- temat jest o singlach ,osobach które nie są w związkach
jedne są szczęśliwe inne nie są ,z  powodu albo bez powodu

Cóż, bo docelowo do tego zmierzają, a że nie zawsze cel zostaje osiągnięty, to już inna sprawa. Nikt nie wchodzi w związek celem bycia w tym związku nieszczęśliwym Chociaż bywają związki z konieczności, rozsądku lub wymuszone innymi okolicznościami niż stricte poszukiwanie w nich spełnienia z drugim człowiekiem.

Ale jak można wnioskować z dotychczasowej dyskusji lepszy byle związek niż bycie nienaturalnym singlem

Bo to może być jeden z elementów jak kto chce Gary widocznie chce
pojęcie szczęścia nie musi podlegać logice ,nie ma obowiązku być racjonalne i obiektywne dotyczy stanów emocjonalnych,uczuciowych ,duchowych
akurat to pojęcie jest jednym z bardziej względnych
znowu dla jednych spełnione muszą być warunki do szczęścia a dla innych warunki są zbędne do szczęścia jakkolwiek je się pojmuje
a same definicje szczęścia jak widzę słyszę, są już i tak mało oryginalne
powtarzamy się nawet w indywidualnym określaniu tego zjawiska
nic nowego pod słońcem .

Mnie nie pytaj bo ja to mam zespół matołka zdiagnozowany przez moją żonę więc nic nie zakłóca mojego szczęścia
a poważnie to pewnie każda definicja będzie się mieścić
skutki i konsekwencje będą istotne wyznawanej definicji,filozofii lub jej nie przestrzeganie czy stylu życia - zdrowie,cierpienie może być takim wyznacznikiem ale niekoniecznie okazuje się .
Jedyna prawda to tak jak się czuje w danej chwili reszta to interpretacje,oceny kwalifikowanie i różnicowanie