kolejna kobieta po 40 szukająca miłości - Netkobiety.pl

Dzięki za info. Chętnie poznam spojrzenie kobiety.
A jak spotkanie? Było krótkie, czy długie i chciałaś z niego uciec?
To dobrze, że się spotkałaś. Jeden "odhaczony" "na nie".

Ciekawe, ciekawe... Ludzie siedzą na portalach, nawiązują kontakt, a nie poznają się dalej.

Czyli masz dobre zdjęcia

Pewnie mu chodziło o seks...

czyli sami się skreślili... Może się wystraszyli...
Pewnie będą i tacy co się umówią na spotkanie, ale nie przyjdą.

Odsiewanie na pewno jest pracochłonne.

O ile prośba o więcej zdjęć jest oczywiście nietaktem...
O tyle przerwanie korespondencji może być gafą zwykłą... I tutaj może nie skreślać od razu gościa.

Kontakty kto nawiązywał pierwszy? Ty czy panowie?

Rezygnacja, frustracja może być największą przeszkodą w tych poszukiwaniach.

Brak konkretnych zamiarów, czyli brak chęci spotkania w realu i nie od razu na seks, przekreśla kandydata.

Eee.. chyba ten wniosek że chętnych nie brakuje jest nieprawdziwy.

Jak był kontakt, to ok... chociaż w sumie mógł wyjść dużo wcześniej... zwłaszcza na pierwsze spotkanie.

Pewnie poza "podobasz mi się" w ogóle nie dotknął pewnie twojej osoby słowami.

Oj to faktycznie draka jak cholera. A nie sądzisz, że umawianie się na spotkanie na kawę czy na drinka z gościem, którego nie znasz, to jest zbyt długie spotkanie? Nie lepiej się zobaczyć tylko na chwilę? Gdzieś tam ... tylko aby zrobić sobie pierwsze wrażenie? Po co tracić czas na tym drinku czy kawie... Jak ktoś jest fajny, to zaprosi Cię znowu i znowu...

Chciałbym wierzyć, że to była gafa... ale nie wychodzi mi.

Zawsze mnie to zastanawiało. Kiedyś taka znajoma online jeździła w delegacje i szukała seksu. Rozmawiała, rozmawiała... i w końcu wybrała jednego. Mówię jej "umów się z trzema... zobaczysz, że może gość prysnąć w ostatniej chwili". Nie posłuchała. Facet się nie pojawił. Minęło ileś tygodni, nowa delegacja. Umówiła się z trzema... chętnymi na seks... w jej hotelu... za darmo... Każdy był na 100% zainteresowany. I wszyscy ją wystawili. Wszyscy.   Dość długo próbowała aż w końcu kogoś poznała. Wydaje mi się, że panów obleciał strach po prostu.

Myślę, że panowie co podrywają, a potem nie chcą spotkania, to sami siebie oszukują. Że to takie nieuświadomione. Chcą się spotkać, chcą seksu... ale gdy nagle otwiera się możliwość, to tchórzą.

Najbardziej chce mi się śmiać z facetów, którzy w warunkach dnia codziennego (np. w pracy, albo w sklepie) ostro podrywają jakąś kobietę. Bo myślę, że jakby ona powiedziała "No dobra! Przestań już kombinować, pójdę z Tobą do łóżka" -- to czy on nagle ucieknie jak Ci panowie z internetu?

Masz 100% racji. Mimo to uważam, że to wyższa empatia czy wyższa kultura, aby tak się nie zachowywać.

Nawet w biznesie tak robią handlowcy -- klient pisze pytanie, a on milczy... Dlaczego milczy? Bo musi się dopytać szczegółów u kogoś wewnątrz firmy. A co klient myśli? Klient myśli, że mówi do ściany... Handlowiec, choć mądra osoba, to nie zdaje sobie z tego sprawy.

Sparowanych? To pewnie Tinder, bo tam ludzie się "parują"...

bardzo delikatnie powiedziane

Z tym Panem chciałam umówić się na  szybką kawę, przekonał mnie, że możemy wypić wieczorem drinka, stwierdziłam ok, mam wolny wieczór.
Nie sądzę aby Twój sposób spotkania w drodze na autobus jest dobrym rozwiązaniem. Co ja mogę zweryfikować podczas takie spotkania, jedynie czy zdjęcie zgadza się z rzeczywistością . No i powiedzmy, ze zweryfikowałam, umawiamy się drugi raz na drinka, sądzisz, że taka sytuacja nie miałaby prawa bytu? Myślę, że tak. Bo "buc" ujawnia się po jakimś czasie, przez pierwsze parę minut jest jeszcze w stanie trzymać fason, a już najlepiej wychodzą pewne zachowania po drinku.
Ale jedno jest pewne, będę starała się mocniej weryfikować Panów przed spotkaniem

No i tutaj wychodzi jeden wymóg z mojej listy. Pan musi być pewny siebie (nie buc ) taki Pan nie stchórzy.

Myślę, że w sytuacji realnej byłoby to mnie nagminne, jednak przytoczę sytuację z życia wziętą, która trochę ma podobny wydźwięk:
Pan narzekający, ze kobiety wiecznie boli głowa, nie chcą sexu, a on jest taki ogier i mu mało i mu brak. Trafia taki na kobietę z temperamentem i bidulek nie wie co ma z taka począć w ostateczności zwiewa

Gary ja nie posiadam nad wyraz rozwiniętej empatii jak również nie jestem nad kulturalna i jakoś takie zachowania uważam za niestosowne, niekulturalne. To w jakich my czasach żyjemy, ze zwykłe (jak dla mnie) kulturalne zachowanie wymaga od człowieka jakiś niesamowitych umiejętności empatii?

Nie robią tak handlowcy, jestem jednym z nich (w szeroko pojętym zakresie), zresztą wymiana maili to nie rozmowa na czacie, nie ma co tego porównywać.

Nie, nie tylko na Tinderze ludzie się parują

Aniuu1 - dla mnie też są to dziwne zachowania i pokuszę się aby stwierdzić to co TY, z doświadczenia mojej koleżanki, wiem, ze nigdy nie trafiła jej się podobna sytuacja z obcokrajowcem.

Ale tu Buc sorry ujawnił się od razu wlasciwie: Pan od początku nie był w stanie skoncentrować się na Tobie. A to przecież była jakby nie patrzeć  randka. To coś innego niż nieśmiałość gdzie może facet czy kobieta siedzą  i się pocą ..Ale nie wychodzą nie strzelają oczami po innych nie wydzwaniają do byłych żon.
Niestety chyba trzeba być brutalnym i zdawać się na intuicję z obcymi ludźmi.  I chyba zakładać że jak w sklepie z butami: jedną na 100 par się nam spodoba a wygodna będzie jedną na 10 przymierzonych i to nie znaczy że sklep jest słaby.
Więc chyba krótkie spotkanie to oznaka szacunku i nie ma co przeciągnąć zawsze się można jeszcze raz umówić na dłużej. Albo będzie tak świetna atmosfera że czas się sam wydłuży..chociaż to wydłużanie  nie buduje napięcia. Kopciuszek uciekł przed północą  a nie tańczył do rana.:)
A to że mężczyźni w Polsce boją się pewnych siebie kobiet to fakt. Statystyka że tak nie jest to 1 do 5 gdzieś z moich obserwacji I o te 20 procent chodzi.  Reszta sera dla szarych myszek )
W realu ludzi poznajemy już wstępnie przefiltrowanych chociażby przez środowisko gdzie pracujemy mieszkamy bawimy się.
Stąd wrażenie chyba że na portalach jest gorzej.
Ale gdyby się pojechało w obce sobie miejsce może byłoby podobnie.
Obce czyli nie  z Warszawy do Berlina  tylko np z Warszawy na wieś w płd Włoszech itp.
Zauważcie że portale filtrują nawet kolor oczu ale np już nie zajęcia życiowego wykształcenia poziomu życia swiatopogladu
A to nas bardziej określa niż kolor oczu czy wzrost.

Mam wrażenie, ze Cię zirytowałam tylko nie za bardzo wiem czym? tym ze dziwię się pewnym zachowaniom? Tak dziwię się, bo Ci ludzie, którzy są na portalach internetowych, chodzą po ulicy, pracują (może nawet z Tobą), przebywają wśród innych ludzi. Więc wniosek chyba z tego jeden, w necie stają się innymi ludźmi

Uwierz mi podchodzę do tego typu miejsc z bardzo dużym dystansem, ale pozwól mówić mi  o chamskich zachowaniach. Nie wiem czy zauważyłeś, ale w większości z przymrużeniem oka.
Nie za bardzo wiem co miałeś na myśli "z realnymi oczekiwaniami"? tzn. mam je dostosować do tego miejsca i np. do niekulturalnych osób zachować jednak kulturę, czy może dostosować się do ich poziomu?
Rozumiem, że miałeś nie jedno przejście w takim miejscu i właśnie frustracja wyszła rozumiem również, ze Ty już nie korzystasz, bo masz dosyć, możliwe, ze ja też niedługo dojdę do ściany.

A co do pracy, ja takiego komfortu nie mam, a po drugie bardzo rozdzielam sprawy służbowę (nawet jako miejsce) od życia prywatnego i chyba nie chciałabym tego łączyć.

Edit. odnosząc się do Twojego drugiego posta zrzutekranu, Pan Buc miał wpisane wyższe wykształcenie

Ela210  filtruję co się tam tylko da, ale jak widać nieskutecznie No i coś w tym jest z tym tchórzostwem polskich mężczyzn.

Nie, absolutnie ani cię nie oceniałem ani tym bardziej się nie zdenerwowałem, po prostu nie lubię jojczenia na rzeczy na które nie ma się wpływu bo jak deszcz to jest mokro bo jak śnieg to zimno. Nie bierz proszę tego do siebie
Bardziej chodziło mi o to że nie ma co oczekiwać tam cudów czy wysokich standardów. Absolutnie się nie zniżaj do czyjegoś poziomu, należy żyć tak by móc rano sobie spojrzeć w lustrze w twarz
I dodając -korzystając z takich portali świadomie wiem, jakie to miejsca, jaki tam sort ludzi w dużej mierze siedzi, że właśnie będzie niesamowicie duży przemiał (chyba, że się przyfarci) i należy mieć bardzo duży dystans. Dla własnego spokoju ducha/
Nie odbierałbym też pewnych zachowań jako tchórzostwa. Nie uważam się za tchórza, zawsze dąże do konfrontacji i wyjaśniania, jednak jestem do bólu realistą - i zbyt (dla mnie) atrakcyjna kobieta (tu uroda) nie jest postrzegana z automatu jako materiał na partnerkę

A to ciekawe, rozwiń proszę to zdanie?

Elu, coś w tym jest, ja spotkałam się z  podobnymi pytaniami i nie na portalu, a w realu. Na zasadzie co taka piękna i mądra kobieta robi sama? ( a w podtekście, co z nią nie tak).

Stąd mój jeden z wymogów, Pan musi być pewny siebie, taki nawet jak nie jest super przystojny, nie przestraszy się i nie będzie myślał, że to nie jego target. Byłam kiedyś w związku z mężczyzną, którego gro ludzi uważało za po prostu brzydkiego, a dla mnie był najprzystojniejszy, miał takie cechy, które właśnie cenię w mężczyznach i wygląd zewnętrzny nie miał tu nic do rzeczy. Pana jednak poznałam na żywo. Na portalach jest trochę inaczej, jeszcze te niektóre zdjęcia jakie Panowie wstawiają ....o matkooo, to już nie sam Pan odstrasza, ale rodzaj tego zdjęcia.

Przecież po pierwsze kobiety i mężczyźni o ładnych rysach mogą być w zachowaniu  naprawdę różni. I różnie tę pewność siebie okazywać.Mogą mieć  seksapil albo być go pozbawieni.

No jak to jak? Weź kota

A twój mąż jaki byl?

Psa?
1. Czy Pan musi być superprzystojny? Nie wystarczy, że tobie się będzie podobał?
2. Pan przeciętny faktycznie pewnie musiałby zostać zachęcony. Jeśli po zachęcie dalej będzie jojczał no to do odstrzału bo ile można. Jeśli złapie sytuacje za jaja i spróbuje działać to chyba całkiem fajny ten pan?
3. Pan brzydki - wracamy do kota/psa i wdrażamy odczulanie

Moim zdaniem nie ma brzydkich ludzi poza naprawdę ludźmi chorymi na jakieś choroby genetyczne, a są ludzie po prostu niedbający o siebie.
Wystarczy ogarnąć podstawową higienę, włosy, twarz, regularnie uprawiać sport, zdrowo się odżywiać i jest się ponadprzeciętnym.
Sam fakt, że kobieta jest chuda czyni ją ponadprzeciętną. A u faceta lekko umięśniona chuda sylwetka.

Dla przykładu zadaję pytanie:
"Ciekawy pomysł na zdjęcie który świetnie zgrywa się z Twoim imieniem. Jakie jest Twoje zdanie na temat murali?"
I ona mi odpisuje "Super. Co u Ciebie?" to aż nie chcę się pisać więcej z takimi kobietami
A są kobiety które napiszą swoje zdanie, dopiszą kto robił im te zdjęcie, opiszą co czuły tego dnia, opiszą uczucia co do tego zdjęcia i zapytają mnie o coś.

Czujecie różnicę? Najgorsze, że mam wrażenie, że 90% ludzi na tinderze na Podlasiu to właśnie ten 1 typ.

Wiem, próbuję, ale często się po prostu nie da.

Norma na portalach Jak nie odpowiesz w ciągu kilku godzin to Cię kasują.

Jak kobieta pierwsza się odzywa, to jest lepiej. Bo wstępnie wybrała.
Panowie nie dają się wybierać:

Tak jak niektórzy nie mają talentu aby się modnie ubrać, to tak samo nie mają talentu do zrobienia dobrego zdjęcia.

Ok

Może ludzie nie chcą wpadać w żywiołową korespondencję nagle, intensywnie, a potem wpaść w milczenie.

Faktycznie tak na to nie patrzyłem, ale i tak jestem zdania, że często takie rozmowy są na siłę.
Akurat ta osoba miała dużo fotek murali na tinderze, więc założyłem, że się interesuje Do tego miała zdjęcie przy skrzydłach anioła, a nazywa się Angelika.
I akurat tutaj rozmowa poszła w dobrym kierunku (druga reakcja).

Ale wiesz że włosy mogą być po prostu ogolone więc podchodzą pod istniejące?

Bardzo ciekawy temat Kobietopo40:) Sama jestem kobietą po 40-tce, po rozwodzie, z dwójką dzieci i po różnych doświadczeniach na portalach randkowych. Obecnie - co jest dla mnie nadal zaskakujące:) - od 8 miesięcy jestem z jednym facetem, poznałam go na Badoo, to jest dla mnie kolejnym zaskoczeniem, bo wg mnie Badoo w porównaniu do Tindera to jest dno razy 10. No ale jakimś dziwnym trafem, kiedy byłam już z jednej strony zmęczona tymi wszystkimi facetami (standardowe historie, które tu były wspomniane) i na zupełnym luzie, na zasadzie "to zobaczę co na badoo" trafiłam na gościa. Tzn on mnie polubił, ja - po przeczytaniu opisu - jego. Po czym przez ponad tydzień milczał. Tak jak Ty Kobietopo40 moje doświadczenia są takie, że ilekroć się sama do faceta pierwsza odezwałam, to nic z tego dalej nie było, w sensie nawet jakiejś dłuższej rozmowy na portalu, wiec też się nie odzywałam. Ale też pamiętam, że miałam tak, że jak facet po sparowaniu się nie odezwał w ciągu 3 dni to wywalałam. Ale tu jakoś zapomniałam, że z kimś tam mnie sparowało, chyba już wtedy naprawdę totalnie na luzie do tego (wreszcie) zaczęłam podchodzić. I nagle wiadomość. Spotkanie pierwsze, drugie, trzecie. Nie powiem, że było wow na początku, wręcz przeciwnie - odkrywaliśmy się powoli. No i sobie jesteśmy i jest naprawdę fajnie. Nie zawsze jest kolorowo, bo im dalej w las to wychodzą różne rzeczy. I nawet już prawie się rozstaliśmy, ale to zadziałało na nas wręcz scalająco. Ostatnio - dla mnie to był duży krok - był ze mną i moimi dziećmi na wakacjach kilka dni.

I moja konstatacja na dziś jest taka: doskonale rozumiem kogoś, kto jest po 40-tce i mówi, że mu się nie chce, że woli być sam.
Bycie z kimś na tym etapie życia to taka duża lekcja tolerancji i kompromisu, że po prostu wierzę, że łatwiej jest być samemu. Bardzo trudno jest coś budować. Widzę po sobie, jak się prawie rozstaliśmy to była moja inicjatywa i potem dopiero zaczęłam sobie zadawać różne ważne pytania. Łatwo jest teraz po prostu zmienić człowieka na inny model. I myślę, że dużo ludzi tak funkcjonuje. A tworzenie czegoś, dogrywanie, docieranie się jest naprawdę dużo trudniejsze niż kolejny nowy etap.
Nasze wymagania na tym etapie życia są zupełnie inne niż na etapie 20+. Wtedy mamy inny cel, nie zwracamy uwagi na pewne kwestie, przymykamy oko albo ich nawet nie dostrzegamy. Teraz jesteśmy uformowani jako ludzie i po prostu wiemy czego chcemy a czego nie będziemy akceptować.
Nie wiem co będzie dalej. To dla mnie też była duża lekcja, bo jestem idealistką i tez m.in. dlatego podejmowałam długo decyzję o rozwodzie - jedna miłość na całe życie, jeden mąż i inne bzdety. Ale uczy mnie ten związek bycia tu i teraz, brania z codzienności. Co jest sprzeczne z moją naturą, lubię mieć wszystko zaplanowane. Więc - na koniec - to wychodzi na plus.
I nie wiem jak to się wszystko zadziało bo równie dobrze mogłabym teraz nadal chodzić na randki. I mam kumpelę, ok 40-tki, która własnie jest cały czas na portalach i jak mi opowiada swoje historie to tym bardziej jestem szczęśliwa, że to już poza mną.

Nie wiem jakie są statystki, ale:
1) Mam koleżankę, która ok 40-tki postawiła na projekt "Facet" - randki z portali na maksa itp, Udało jej się, są małżeństwem od chyba 5- 6 lat.
2) Druga od 3 lat mieszka z facetem z "Zaadoptuj faceta" - też była po 40-tce
3) Trzecia w grudniu urodzi dziecko z facetem z Tindera:)

Więc jednak to się zdarza. Natomiast niestety trzeba dużo przerobić i mieć dużo wytrzymałości i cierpliwości.

Ja na to mówię "szukanie igły w stogu siana"

Panie po 30 mają już bardzo dużą konkurencję. Panie po 40 tym bardziej.
I w realu i na portalach.
Panowie po 40 na portalach to często odrzuty totalne, którym średnio w życiu z kobietami układa i próbują na skróty (przez co odstraszają - no ale taki mają poziom)

Z tym trzeba się liczyć, że facet będzie szukał młodszej, mniej pretensjonalnej, problematycznej, z mniejszym "bodycountem" i jak najmniejszymi zobowiązaniami/bagażami (typu ex, przyjaciele itd)

Nie wspomnę już o sytuacji kiedy kobieta szalała do 40 (zdarzyły się dzieci) i teraz szuka w panice frajera, który będzie na ten kramik łożył. Wartościowy mężczyzna zastanowi się 10 razy zanim wejdzie w taką "inwestycję".
No ale to pewnie nie ten przypadek.

Statystycznie znaleźć kogoś wg swoich upodobań jest trudniej z wiekiem, bo nasze miejsce przychodzą nowe egzemplarze.

AlaMaKota75 bardzo utożsamiam się z tym co napisałaś, i z jednej strony dajesz nadzieję, z drugiej jednak zastanawiam się czy ja dałabym radę. Z tego co piszesz i Gary tutaj podkreśla niejednokrotnie, trzeba przerobić niezłą ilość facetów i może faktycznie w tym szaleństwie jest metoda. Tylko czy ja dam radę. Z jednej strony jest to logiczne, że im więcej randek/spotkań tym w końcu ktoś się trafi z drugiej natomiast wiem, ze po jakimś czasie przyjdzie totalne wypalenie co spowoduje usuniecie konta.

Mam podobne spostrzeżenia co do badoo i tindera. Teraz jestem na tym pierwszym, kiedyś byłam na tym drugim. Na tinderze mimo, iż mam wrażenie, że częściej pojawiają się Panowie żonaci to jakiś jednak poziom osób tam jest na badoo po krótkim pobycieu jestem zniesmaczona, jakiś "inny sort" ludzi tam jest

Ja jestem analityczna i zadaniowa i tak samo podchodzę do tematu portali. Analizuję, zastanawiam się i traktuję to jako kolejne zadanie do wykonania. Jestem też bardzo poukładana, stąd rozumiem Twoje rozterki związkowe w naszym wieku i uczenie się życia tu i teraz. Staram się mniej planować i korzystać z tego co los przyniesie.

Mam zagwostkę co do szybkich spotkań z Panami, na zasadzie po jednym "Hej" spotkajmy się. Z jednej strony to szybka weryfikacja, z drugiej natomiast wiem, ze zazwyczaj to są niewypały, czyli strata czasu. Wolę chwilę (2-3dni) z facetem pogadać, nim się spotkam, nie zawsze jednak się da i tutaj mam dylemat spotkać się czy nie - na zasadzie a może coś tracę.
Wczoraj miałam właśnie taką sytuację, Pan po przywitaniu zaproponował kawę, napisałam co o tym myślę,  no i się nie dogadaliśmy

Mam koleżankę, która "działa" na tinderze od dłuższego czasu i idzie na ilość Jak słyszę jej opowieści to jestem załamana Trafia na facetów szukających sexu, zazwyczaj żonatych (a chce znaleźć kogoś na stałe), jak ją ostatnio zapytałam po co się z nimi spotyka, to stwierdziła, ze z braku laku woli to, niż nic, przynajmniej będzie sex

ja Ci odpowiem, bo w większości przypadków nie zadowolą się byle kim, doświadczenia robią swoje.
Jakbym chciała być z byle kim to pewnie by się znalazł szybko, tylko po co mi ktoś taki.

W punkt

Jaki sam/sama masz związek (nie wiem czy jesteś pan czy pani). Ile trwa, kiedy spotkałeś swojego partnera/partnerke, jak to się stało, że tworzycie udany związek?

Nie znam tego nicku.

Cp dp związków, to w związek bardzo łatwo wejść z bylekim, komś pierwszym lepszym kto sie napatoczy, a nie znasz tej osoby. Ale już w dobry związek wejść to wyższa szkoła jazdy.
Z perspektywy czasu mówię że tylko dobry związek, albo wcale.
Ja tam współczuję osobom, które są z kimś tylko dlatego, że nie chcą byćsame.To jest kanał normalnie.

Nie znam tego nicku.

Cp dp związków, to w związek bardzo łatwo wejść z bylekim, komś pierwszym lepszym kto sie napatoczy, a nie znasz tej osoby. Ale już w dobry związek wejść to wyższa szkoła jazdy.
Z perspektywy czasu mówię że tylko dobry związek, albo wcale.
Ja tam współczuję osobom, które są z kimś tylko dlatego, że nie chcą byćsame.To jest kanał normalnie.

To jest paradoksalnie sposób na zostanie starą panną czy starym kawalerem.
Wchodzenie w związki bo boimy się być sami to proszenie się o kłopoty. Jak mamy pokochać kogoś innego jeżeli sami siebie nie kochamy? Takie skakanie od relacji w relacje w większości przypadków się nie udają i wracamy na tindery jeszcze bardziej skrzywdzeni niż przed wejściem w taką relację.
Tworzy się efekt kuli śnieżnej który w pewnym momencie przygniata autora i tworzy się psychoza.
Takich historii jest masa, bo łatwiej okłamać siebie, że to było niedopasowanie charakterów niż przyznać się przed sobą, że mamy problem i musimy go przepracować w samotności przez kilka tygodni czy miesięcy.

Nie piszę "osobę wartościową", tylko "mężczyzna wartościowy". Dla kobiety kryteria są inne niż mężczyzny.
I jak kobieta definiuje tę wartościowość. "powoduje motyle w brzuchu, przebojowy" czy może "nie do końca piękny, opiekuńczy, ustawiony ale troche nudny".
Bo z moich obserwacji wynika, że ta "wartościowość" u kobiet przechodzi od tej pierwszej definicji do tej drugiej z biegiem lat.
U mężczyzn przeważnie ta definicja jest mniej więcej stała.

tak, dokładnie tak jest. I wystarczy poczekać parę lat i życie - lub też "randkowy rynek" weryfikuje drogę każdej osoby.

Można wychowywać cudze dzieci tylko w dwoch przypadkach:

1. Rozbite małżeństwo
2. tragedia życiowa /śmierc rodzica,rodziców

Zacznę od Ad.2
Wychowywanie cudzego dziecka jest moralnie uzasadnione oczywiście i tu nie ma o czym gadać.

Natomiast Ad.1
To proszenie się o kłopoty. i za przeproszeniem Pan nawet w oczach wybranej dzieciatej Pani jest frajerem drugiego sortu, który na rynku pierwotnym nie poradził sobie na czas i musi wybierać w dzieciatych.

Sorry, trochę realizmu: wybij sobie z głowy, że bezdzietny u progu życia, ustawiony i rozsądny mężczyzna postawi karierę, pół majątku na osobę która dokonywała ewidentnie kiepskich wyborów w przeszłości, której NIE ZNA, a która chce deklaracji już tu i teraz! Która nagle może zaciążyć a za chwile zakochać się w tej pierwszej miłości ze szkoły (ex). Albo się "pogubić."

Kobieta zmienną jest.

W dzisiejszych czasach kobieta po 30 (nie mówiąc że po 40) to jest ruletka i każda ze stron musi udowodnić że inwestuje a nie tylko bierze. Na to potrzeba czasu. Na prawdę dużo czasu.

Edit: apropo_defacto cos czuję w moich starych kościach, ze ta historia od przyjaźni z piaskownicy do miłości do grobowej deski trochę naciągnięta jest. Pan mi się wyłania z nieszczęśliwymi doświadczeniami

Nie wiem jak historia się skończy, bo ją piszemy. Ale proszę bardzo, wierz w co chcesz. Nie mam zamiaru przekonywać, zwłaszcza kogoś w Twojej sytuacji.

Co do krzywd, to bywało za młodu płaczliwie, nie jakoś specjalnie. ale od tego jest młodość. No i człowiek się uczył że "kobiety też robią kupę" i że szacunek należy się również mężczyznom.

Tak czy siak. temat jest interesujący