kolejna kobieta po 40 szukająca miłości - Netkobiety.pl

Ela, masz chyba dziwną definicję kontroli, w którym punkcie nawiązuję do niej? Zaufanie i szacunek, mają się nijak do kontroli, a to są dla mnie istotne kwestie

Ale się postów narobiło.
Ela, ta lista jak pisałem to dalej co wyjdzie w praniu. Nie ma ludzi idealnych bo w założeniu człowiek jest bardzo nieidealny. I pisałem ją od pod ten wątek. I chcieć to ja mogę złote góry, a to co dostanę to już co innego zupełnie. I mam wrażenie, że lubisz sobie nadinterpretować posty pod swoją tezę. Nawet jak autor zaprzeczy to ty wiesz lepiej
Gary jak zwykle wszystko do seksowania się sprowadza

Misinx napisał fajną rzecz która i mnie dotyczy o wchodzeniu w relacje na hamulcu ręcznym. No ja już nie potrafię inaczej, nie potrafię dać się ponieść emocjom. Ostrożnie, wolno - w sensie faktyczne zaangażowanie i bycie ze sobą. Seks i tak wyjdzie pewnie szybciej niż później naturalnie. Nie chce mówić kocham gdy tak nie jest, tak samo obiecywać coś gdy wiem że druga strona tego oczekuje. I jestem też przekonany, że taka postawa może sabotować niektóre relacje.

No i Autorko - co do twojej listy wymagań jak dla mnie one są normalne. Standardowe, nic szokującego. Tylko no, w pewnym wieku właśnie fajną osobę do związku może być ciężko znaleźć. Bo te naprawdę fajne osoby raczej są rozchwytywane, w ten czy inny sposób.

Tylko z tego co piszesz Misinx, to Ty nie jesteś typem lovelasa, więc twoja partnerka nie miałaby powodów do zmartwień o twoje spotkania.
A są tacy faceci, o którzy sobie tak układają życie, żeby mieć przestrzeń na różnego rodzaju przygody, trzymają kontakty z zainteresowanymi koleżankami.

Kobietapo40 - ja sie zmeczylam czytajac te twoje rozterki. O dobrze dopasowanego partnera trudno, dochodzi bagaz zyciowych doswiadczen, jedyne co pozostaje to zyc szczesliwie, stwarzac okazje do poznania nowych osob, rozgladac sie - tyle i az tyle. Cala reszta to strata czasu.

Kobietapo40, chyba jednak Twoje oczekiwania są za wysokie. Wolnych ze stanu cywilnego facetów po 40 jest mało a Ty jeszcze ich filtrujesz pod swoje cechy. To sie nie uda. Skup sie na tym aby z taką osobą fobrze Ci sie spedzało czas a hobby, taniec, ilosc godzin przed tv czy stała praca lub niezaleznosc finansowa nie sa wazne. Moze facet spedza duzo czasu przed tv bo interesuje sie sportem, programami historycznymi czy przyrodniczymi - czy yo zle. Moze nie lubi i nie umie tanczyc, tak samo jak nie umie pływac - bo nie miał kiedy mozliwosci sie tego nauczyc. Moze nie ma swojego mieszkania bo stracił go podczas rozwodu, albo zbyłą zoną mieszkali u jej rodziców w domu. Moze nie ma stałej pracy bo stała praca jest teraz luksusem, moze miał działalnosc która podupadła, albo zeolnili go z roboty bo była restrukturyzacja i nowà robote na stałe trudno mu było znslezc. Masz 40+ lat a oczekiwania rodem z postu 23 letniej panienki. No i jeszcze wiek. Wiesz facet 40 lat to jak dpelnia Twoją liste to niejednej 30 latce w głowie zawróci wiec po co ma szukac rownolatki jak xnajdzie 10 lat młodsza, jędrną, z młodą buzià. Twoje najlepsze lata mineły, sorry, moze wiecej zainteredowania bedziesz miec wsrod panow okolo 50 letnich, ale od nich wymagac mozesz aby nosili spodnie i mieli na tyle niskie nadcisnienie, ze lekarz zgodzi sie viagrę przepisac, wiec seks 2 razy w miesiacu może sie Ci trafi.

No właśnie jak napisałaś,  korygowanie wymagań  w mniej istotnych punktach może przynieść  fajny związek. 
No i trzeba parę punktów dodać,  by nie trafić  na kogoś z pozoru fajnego, a w myśleniu jak Pan wyżej.
40 latkom o tyle łatwiej, że presji zakładania rodziny już nie ma, a po wiagrę biegać  nie trzeba, kosmetyczka zwykle nie grozi zawałem:)

Zrzutekranu - ja spotykałam zazwyczaj mężczyzn, którzy rozwijali relację bardzo szybko, mimo iż ja na początku byłam powciągliwa, to zazwyczaj oni przeciągali mnie na swoje tempo.

foggy naprawdę uważasz, że stała praca jest luksusem, a posiadanie lokum - własnego, na kredyt czy wynajmowanego jest jakimś niebywałym osiągnięciem. To gdzie ten mężczyzna mieszka, u rodziców, z kumplem? I tak dla Twojej wiadomości, żeby młoda kobieta zainteresowała się starszym od 10 lub więcej lat mężczyzną, to stała praca i kawalerka nie wystarczy, uwierz mi :)

Jużprawiepo - zgadzam się z Tobą, w dojrzałym wieku ciężej się dopasować, ale dlatego są pewne wymagania, których młodzi ludzie mogą jeszcze nie mieć.
Miałam kiedyś partnenra, który był motocyklistą, pasja, która pochłania dużą część czasu, ale da się to pogodzić, to z nim właśnie byłam najdłużej po rozwodzie. Więc nie jestem taka zero jedynkowa.
Z tymi przyjaciółkami też musiałabym się nauczyć u mnie pewien dyskomfort wiąże się z niefajnymi doświadczeniami.

Ela presji rodziny nie ma, tu się zgadzam, ale czasami gdzieś z tyłu głowy jest widmo uciekającego czasu.

Ludzie po 40 roku zycia zaczynsją miec pod gorke z pracą - niektore firmy szukają głownie mlodych osob i na 40 latkow krzywo patrza. Mozna pracowac na 'smieciówce' nie dlatego ze sie tego chciało. Piszac o własnym lokum miałem na mysli prawo własnośći, wynajem to nie własne lokum, przynajmniej ja to tak rozumiem. Ludzie po rozwodach przeprowadzają sie do innych miast, przepisują na rozwodzie mieszkanie na dzieci czy wynajmują mieszkanie bo nie wiedza czy w tym miescie pomieszkają długo czy krótko. Natomiast, czytając Twoj pierwszy post odniosłem wrażenie, ze wysoko zawieszasz poprzeczke i szukasz pana równego Tobie
lub lepszego. Tymczasem sporo osob moze byc zagubionych, po przejsciach, kopniętych przez życie - ale jednoczesnie wartosciowych. Majac 40+ lat warto szukac kogos z kim miło spedza sie czas, kogos kto dla Ciebie pojdzie na kompromis i Ty dlaniego pojdziesz na kompromis , bo w takim wieku kazdy ma swoich przyzwyczajen cała masę. Chocby głupie przyziemne sprawy bytowe, stosunek do pieniedzy, forma spedzania wolnego czasu, styl ubierania, dieta, religia, godziny spania; o polityce, religii czy seksie nie wspomne - bo w tych 3 kwestiach cięzko o kompromis.

Jaki smaczny temat Chętnie przyłączę się do dyskusji, jako że jestem kobietą po 40tce, 2 lata po rozstaniu, niecały rok po rozwodzie, prawie dwie dekady w małżeństwie.

Podobnie jak kobietapo40 miałam kilka krótkich znajomości, a teraz jestem w pewnej relacji od kilku miesięcy. Moje bardziej potrzeby niż wymagania nie są wygórowane, bo jak foggy świetnie to ujął, jesteśmy na takim etapie w życiu, że mamy już wiele rzeczy poukladanych, masę przyzwyczajeń. Dla mnie ważny jest wzajemny szacunek, chęć poznawania siebie nawzajem, ale też otwartość na pracę nad sobą, jeżeli mamy świadomość, że jakies nasze nawykowe zachowania nie mają racji bytu w tej konkretnej relacji.

I na przykładzie tej właśnie relacji wiem, że niezmiernie ważne jest zamknięcie przeszłości, na tyle na ile się da formalnie, ale też przede wszystkim w głowie.

Jużprawiepo, wybrałam te dwa fragmenty, bo bardzo się z nimi zgadzam i dziękuję, że o tym wspomniałaś. W ogóle samoświadomość jest niezmiernie istotna. Wiadomo, że potrzeba czasu, żeby kogoś lepiej poznać, ale wiedząc, co nas uwiera i na co na pewno się nie zgadzamy, jest dużo łatwiej podejmować decyzje.

Bardzo ciekawy temat, ilu ludzi tyle opinii.
Ja jestem sama od 6 lat, im dłużej - tym ciężej kogoś zaakceptować i bardziej lubię swoje życie. Nie wiem, czy to kwestia tego, że jestem za granicą i ciężej kogoś spotkać? Hmm. Możliwości towarzyskich mam też dużo mniej, niż w kraju.
Może zabrzmi to mało nowocześnie, ale dla mnie dziwni są mężczyźni posiadający dużą liczbę ‚przyjaciółek’, lub gdy kobieta ma samych kumpli, co to wpadną na piwko czy kawkę ze śmietanką . Dla mnie nie do zaakceptowania, gdy będziemy w związku. Zawsze z tego wychodziły dziwne dymy; czy u mnie lub u znajomych w związkach. Rozumiem znajomych tej samej płci, ale niezliczoną ilość przeciwnej? Coś tam zawsze było nie tak.

O, tak daleko to bym w swych wnioskach nie poszła

Tylko pytanie z czego wynikają te jednoosobowe gospodarstwa? Z wyboru,  z potrzeby,  z konieczności itd.
Ja myślę tak, mężczyzna nie jestem warunkiem koniecznym w moim życiu,  ale żebym powiedziała, że w ogóle niepotrrzebny ...z różnych względów:) to raczej nie

Z potrzeby to wynikają związki.

No i z uwarunkowań ewolucyjnych.

Dlatego w krajach 3ciego świata nie ma kryzysu demograficznego/eksplozji singli, bo tam kobieta i mężczyzna są sobie potrzebni.
Budowa nowego wspaniałego świata, na przekór milionom lat ewolucji, po prostu musi się rozlecieć.

Kompletnej zapaści gospodarczej/kulturalnej/zostania 4tym światem? -Pewnie jeszcze za naszego życia. Bo do tego czasu, ten 3ci świat, się wybije gospodarczo i młodzież, jakakolwiek tu jeszcze będzie, będzie emigrować do Azji/Afryki.

np. takie Chiny. Większość osób nie wie ile % rozwoju gospodarczego osiągnęli od 1990. Zalety kapitalizmu, bo gospodarczo to oni są kapitalistami - XIX wiecznymi. Gdyby Polska rozwijała się, od tego 1990, w takim samym tempie to mielibyśmy PKB na poziomie Niemiec. Bylibyśmy najbogatszym państwem w Europie.

20 lat rozwoju Szanghaju:

Co do zwiazków bo odszedłem od tematu. To się zgodzę, że z wiekiem jest raczej trudniej. Przestaje się chcieć ryzykować i przemeblowywać życie, no i wtopić następny raz.

ja to bym powiedział że to raczej kobieta bardziej potrzebuje związku z mężczyzną niż na odwrót - większa potrzeba bliskości, łatwiejsze życie finansowo, wykonywanie męskich siłowych czynności przez mężczyznę. Już nie wspominając o chęci posiadania potomstwa co jest priorytetem prawie każdej kobiety

a
A z jakiej potrzeby mężczyźni wchodzą w relacje,  jeśli nie z potrzeby bliskości,  szerokiej w swojej nazwie.
Łatwiejsze życie finansowe...hmmm...to chyba po 40 i w dzisiejszym świecie średnio aktualne...sama sobie radzę całkiem dobrze,  jak większość kobiet  które znam:) z męskimi czynnościami reż  sobie radzę,  są znajomi i fachowcy,  za których pracę zapłacę,  gdyby coś:) i myślę że wiele kobiet z tym też poradzi sobie.
Potomstwa po 40, zazwyczaj większość już ma, a jeśli nie, to wiele kobiet już wtedy mówi nie...z różnych przyczyn
.
Czyli nie pasuje do tego schematycznego myślenia,  jak pewnie wiele kobiet po 40...oprócz bliskości,  to lubię i potrzebuje tylko nie wiem czy bardziej niż mężczyźni:)

No nie,  z konieczności to już nikt po 40 nie wiąze się. Więc teoretycznie te związki powinny być lepsze, tzn dwojga osób dojrzałych. Czy tak jest nie wiem.

To ze kobiety zarabiają  więcej to chyba w kosmosie..

To że wiecej  mezczyzn z różnych przyczyn NAJPIERW będzie chciała zaspokoić potrzeby seksualne to jedno, ale ze mniej szukają bliskości emocjonalnej się nie zgodzę.
Raczej szukając seksu nie są  po prostu tak wybredni z wiadomych względów jak kobiety.
I nawiązują relacje z kobietami z którymi bliskość ich nie interesuje częściej. Stąd może to wrażenie.
Jak Ci się chce mocno pić i jeść  najpierw pijesz, ale to nie znaczy że jesteś mniej głodny.

Wiele, ale na pewno nie większość. To że jakieś są  nie dowodzi reguły. Ogólnie to w większości przypadków na małżeństwie z rówieśnikiem kobieta 40 plus zyska a nie straci finansowo.
30 stka pozornie zyska, a więcej straci. Bo rodzina jest kosztem kariery zawsze.

W obecnych czasach, gdy kobieta ma choć dwie szare kontatybilne komórki, to zawsze na związku traci. Niestety, ale mamy wciąż patriarchalny wzór związku, gdzie to kobieta sprząta, gotuje, zajmuje się domem a mąż robi karierę.. i zarabia. Kiedy dochodzi do rozstania, to kobieta oprócz doświadczenia jak prać i prasować męskie koszule rzadko coś więcej z tego związku wynosi. I rozumiem, jak się panowie tutaj obruszą.

Większość panów zawyje z gniewu i powie; ale przecież ja jej coś tam zostawiłem, a ona nie pracowała. Tylko że w tym czasie troje albo więcej dzieci wychowała, to już ten pan nie widzi.

Powiem tak; Byłam i tą piorącą koszule i teraz jestem niezależna i wolna. I  w żadnym, ale to w żadnym wypadku nie zamieniłabym tego stanu dzisiejszego, mimo że jestem bez stałego faceta, na to co było kiedyś. Sorry, ale nie.

A czy trudniej sobie kogoś znaleźć w późniejszym wieku?

OCZYWIŚCIE ŻE TAK!  Nie jest już tak, że się zakochasz po długim spojrzeniu w oczy, bo się zastawiasz; Co on mi tak długo w te oczy patrzył? Chce mnie na bank poderwać, ciekawe na czym mu bardziej zależy, na mnie czy na mojej pozycji/kasie? Pewnie liczy na to, że go ustawię w życiu, bo do teraz marne ma osiągnięcia.
Jeśli zaś facet ma kasę; Zaliczył już wszystko co było możliwe w jego zasięgu, więc sięga dajej.

Przepraszam, ale np. u mnie tak to wygląda
Zbyt sobie cenię stabilizację i bezpieczeństwo, żebym się narażała na utratę tego. Motylki w brzuchu już nie wystarczą.

Po prostu podoba mi się życie jakie mam i naprawdę nie chce mi się ryzykować. Miłość to przereklamowany temat, zawsze w końcu ktoś zostaje z nożem w sercu

Oczywiście, że tak jest. Mamy to na co się godzimy. Jesteśmy traktowani w taki sposób na jaki się godzimy. Minęły już czasy, gdzie rozstanie czy rozwód to była jakaś skaza dla kobiet (ot chociażby patrz statystki z sądów rodzinnych która płeć zdecydowanie częściej o rozwód wnosi).
Jeśli kobieta wchodzi bądź przyjmuje rolę praczki etc to nie jest wina mitycznego patriarchatu tylko tej kobiety. Ona absolutnie nie powinna jeśli nie chce się na to godzić, nie jest bezwolną kukłą na łasce pana.
Aczkolwiek demonizowaniu małżeństwa czy partnerstwa dwojga ludzi jestem absolutnie przeciwny.
Także - kwestia ustaleń i znalezienia odpowiedniego partnera. A że nie ma łatwo? To nie brać byle czego i nie płakać po kątach.

Nie bardzo rozumiem tej argumentacji o tym, że kobieta ze związku wynosi tylko umiejętność prania i prasowania męskich koszul. To tak jakbym ja np. napisał, że z mojego małżeństwa wyniosłem tylko umiejętność kupowania tamponów, podpasek, rajstop Bez sensu. Ale jeśli ktoś tak chce do tego podchodzić... Ja nigdy nie miałem problemu z nastawianiem prania z rzeczami żony i tak samo vice versa. To w ogóle jakiś wyczyn w dzisiejszych czasach ? To oznaka zniewolenia ?

Droga Autorko,
Pozwolę i ja się odnieść do Twojego wątku. Wbrew temu co napisała tu spora liczba osób nie uważam byś miała wyśrubowane wymagania wobec partnera.
Naturalnym dla mnie jest, że osoba z bagażem życiowym, z pewnymi doświadczeniami wyniesionymi z przeżytych lat będzie mieć jasno określone wymagania i świadomość tego czego oczekuje od związku. Ty też masz taką "swoją listę" i nikt nie ma prawa poddawać ją w wątpliwość.
Każdy z nas jest inny i czego innego oczekuje od związków. Jak dla mnie Twoja lista jest składna i rzeczowa i chyba też jestem "niedzisiejszy" skoro moje wymagania wobec partnerki są podobne.
Swoje punkty traktujesz jako "must have" i dla mnie nie jest to dziwna sytuacja, bo przynajmniej świadomie wiesz czego szukasz i czego oczekujesz od swojego kandydata na partnera. Wiele spraw można dogadywać, ale masz jasno wyklarowane ramy poza które nie chcesz wychodzić co mnie wcale nie dziwi.
Ważne jest to, że przynajmniej wiesz czego nie chcesz. Wiesz jakich kandydatów masz skreślać w przedbiegach.
Nie chce tu przytaczać wypowiedzi niektórych osób, ale po przeczytaniu niektórych wpisów otworzyłem szeroko oczy ze zdziwienia.
Kompromisów to można szukać przy wyborze miejsca na wakacje a nie przy wyborze partnera na życie.
Ja też nie szukałem kucharki, sprzątaczki czy niańki dla mojego nastoletniego syna.  Ze wszystkim sobie sam świetnie radzę.
Nie szukałem też sponsorki czy utrzymanki.
To, że Twój kandydat ma mieć uporządkowane życie (wolny, po rozwodzie, wdowiec) to zupełnie zrozumiałe.
Mnie układy pozazwiązkowe nie interesują. Koleżanki i koledzy preferujący spotkania intymne lub wszelkie inne niejasne zażyłości poza związkiem niech sobie je organizują we własnym gronie. Naprawdę dziwi mnie, że są osoby, które uważają takie relacje za naturalne...
Związek to związek - zaufanie, partnerstwo, więź, szczerość, komunikacja między ludźmi. Bez tego ani rusz.
Ze swojego punktu widzenia dodam jeszcze, że jako facet po rozwodzie, do wszystkiego podchodzę teraz z dużo większym spokojem i dystansem. Wiem, że teraz już nic nie muszę a tylko mogę. I tak jak Ty Autorko - nie muszę się godzić albo akceptować odchyleń od własnych wymagań.
Mnie poprzednie lata sporo nauczyły. Wiem jasno czego chce i wiem czego nigdy nie zaakceptuje. Wolałbym być sam niż tworzyć jakąś atrapę związku.
Twoja lista wymagań jest zbieżna z tym czego i ja wymagam od partnerki. Dodałbym tylko jeszcze jeden bardzo ważny punkt. By kandydat był samodzielny i by twardo stąpał po ziemi.
Na koniec pozostaje mi życzyć Ci powodzenia w poszukiwaniach. Nie rezygnuj ani z siebie ani ze swoich wymagań. To Twoje życie i Twoje zasady. Jeśli komuś z tym nie po drodze - to już nie Twój problem. A wydaje mi się, ze lepiej unikać pewnych zagrożeń, które wynikają z takich wątpliwej jakości związków niż później "odchorowywać" takie relacje.
Powodzenia

Złota rada. Dopiero jak poznasz siebie, będziesz szczęśliwa sama ze sobą będziesz gotowa na prawdziwy związek.
A jak poznasz siebie to będziesz wiedzieć kogo szukać. Nikt inny za Ciebie tego nie będzie wiedzieć. Żadna najbliższa przyjaciółka, przyjaciel czy rodzina.

Autorko, mi także wydają się Twoje wymagania sprzeczne.
Rozumiem , że wolność związku nie ma nic wspólnego z wiernością.
Jak się decyduje na spędzanie z kimś życia to dla mnie jest oczywiste , że muszę zrezygnować ze znajomości gdzie jest coś więcej jak koleżeņstwo, a przynajmniej muszę postawić sobie i temu " koledze " jakieś granice . Tego samego oczekuje od swojego partnera.
Ale Serio poznaje się kogoś i się ma takie oczekiwania, na samym początku znajomości ? O ile po iluś tam latach dziwne by dla mnie było, że mój Partner nagle spotyka się z jakąś koleżanką z liceum i chętnie bym takową poznała i na pewno wymagałabym tego by NIE spędzał z nią całego weekendu ( No sorry , ale NIE) ,Tak na początku bym nie wpływała na to w ogóle,  nawet Jak się bzykną No to Co? Może to nie czas , że się jeszcze zdecydował na bycie ze mną/ na mnie. Takie oczekiwania na początku są nie na miejscu,  to takie niebezpośrenie przyciskanie do ściany i wymuszanie jakiś decyzji i deklaracji. A tak się chyba na początku nie robi. Jeśli jestem z kimś latami w związku to Co innego . Spędzanie całego weekendu albo nocy z tą koleżankă w jej mieszkaniu byłoby dla mnie nie do przyjęcia. Ale nie po iluś tam randkach albo sexach. Może nie powinnas kazdego spotkanego Pana traktować Jak potencjalnego kandydata na męża. I po kilku randkach oczekiwać bycia jedyną.
Tak samo jeśli o wolność w związku chodzi i zainteresowania.  Po Co on ma lubić tańczyć? Bo Ty lubisz? No i Co z tego. To sobie tańcz. Wymóg z d... znowu decydowanie za kogoś o spędzaniu wolnego czasu.
Mój facet uwielbia spędzać aktywnie czas, ja z kolei jestem takową domatorką. On spędza swój wolny czas na sportach wodnych , A ja w kuchni , bo uwielbiam gotować. Oczywiscie trzeba czesto podejmowac kompromisy i ani ja ani on nie ma z tym problemu.  Ty nie jestes gotowa na jakies kompromisy , na dodatek bardzo niecierpliwa. Sorry , ale nie musisz byc dla nowo poznanych facetow ta jedyna i nie musza Cie tak traktować. Nie musi byc po 3 spotkania wierny.  A  Ty tego wymagasz. Nie dziwie sie ze facet nie ma ochoty i odcjodzi.Facet nie musi lubic tanczyc bo ty lubisz.  Chcesz wolnego to mu ta wolność daj.  Takich szukasz a pozniej zdziwko, że z tej wolnosci dla Ciebie zaraz , teraz nie rezygnuja.
Mysle ze Jak ma byc z tego związek to przyjdzie pora na omawianie wymagan,  ale stawianie jakis na początku znajomości,  Serio? Jak jest przystojny,  ciekawy,  ogarniety to się spotykaj,  uzywaj. Sama komplikujesz i się dziwisz że faceci noe wytrzymuja i koncza znajomość. 
Ja nie widzę konkretnej babki,  a jedynie zaborczosc,  brak gotowosci na kompromisy i za duze wymagania ( Jak na początek znajomości )

Pewne cechy dyskwalifikują już na starcie: brak stałej pracy,  leń.
Pracoholik też ciężko. Jednak różne sytuacje chodzą po ludziach. Po rozwodzie faceci często zaczynają od zera,  można też miec firmę i/ lub zyski i je stracić. Mozna inwestować ogrom kasy w coś i cos moze nie wyjsc/ zbankrutować.Facet może Właśnie chce się z dołku finansowego podnieść stąd ten pracoholizm.  Brak zrozumienia w takiej sytuacji nie ma nic wspólnego z konkretymi wymaganiami i samoświadomością , a po prostu brak zrozumienia i taka emocjonalna wygoda. Skreślam kogoś, bo nie pasuje do mojej listy , ponieważ nie obchodzi mnie człowiek i jego droga do tego miejsca w którym sie znalazl ,a sam fakt , że nie jest tam gdzie ja.

I Salomonka, Ela piszecie bzdury o tym zniewoleniu Serio. Posiadanie dzieci nie przeszkadza kobiecie  w rozwoju i pracy. Rok czasu da sie przeżyć,  a po roku to juz wasze wlasnie decyzje.

Skoro są kobiety,  które z własnej woli zostają w domu i taki przyklad dają środowisku i własnym dzieciom to niech się nie dziwią, że jest to odbierane jako cos naturalnego.
A pozniej wielkiej zdziwienie , że lata ulecialy,  a te dalej od mężów uzalezaleznione.
A Jak juz w domu siedza to niech cos robia,  a Jak im pranie, sprzatanienie,  gotowanie nie pasuje to niech ida do pracy. Naprawde nie rozumiem Jak normalnie myslaca kobieta może w tych czasach jeszcze chciec siedziec w domu. A Jak przyjdzie Co do czego to jęczą ze nic nie mają.  No z czego niby? Nie mam ani jednej kolezanki, mowa o tych , które maja dzieci , które latami w domu siedza i rezygnuja z Pracy bo dzieci.  Sa zlobki, sa przedszkola, pozniej dzieci ida do szkoly. Dziecmi sie zajmujesz po przedszkolu i po szkole.  Serio nie rozumiem tego jęczenia. Przyjdzie Co do rozwodu to później wielce pokrzywdzone i wołają kase od eks mężów. Mi by bylo wstyd,  Serio.  I do rozwodu nie musi dojsc bym nie byla tylko praczka,  nianka,  sprzataczka i kucharka , bez wlasnych dochodow. Kobiety same się poswiecaja za nic robia z siebie jakies meczennice bo "MUSZA" prac,  gotować,  wychowywac. Chyba wiecie,  że za darmo na samym początku,  a później jęki i płacz,  wołanie o alimenty. No proszę Cię.  I to w tych czasach.

Dzieci trzeba odwozic zawozic i trzeba siedziec z nimi w domu Jak sa chore , No i nalezaloby spędzać z nimi czas I swiezo gotować. I Serio da sie.  Nawet Jak dwojka pracuje.  Ja pracuje 40 godzin w tygodniu , maz tez. Ja zawoze o 7, moj maz odbiera przed 16. Jeśli chodzi o choroby to się zmieniamy. Ja gotuje, maz robi zakupy. Ja sprzatam w domu , maz oprawia ogrodek.
Ale Jak mozna miec pretwnsje o to, że kobieta musi robic to sama skoro sama z własnej woli siedzi w domu? A co innego chcialaby taka kobieta siedzaca w domu robi, na? No ludzie. Nikt wam nie kaze siedziec w domu i rezygnowac z pracy.

Kobietapo 40 - proszę bardzo
Ja rozumiem Twój post, Twoją listę zyczen, wydaje mi się normalna.
Na forum rozmawiaj o czym chcesz, o hobby, gotowaniu, modzie, nawet o polityce, ale nie dzieł się może sprawami uczuciowymi, bo widzisz jak to się kończy. A wiesz czemu, bo ludzie piszą że swojego punktu widzenia. Inaczej napisze Ci nieszczęśliwy w małżeństwie mąż, inaczej starsza rozwodka, nie mogąca sobie ułożyć  życia, jeszcze inaczej zdradzana mężatką bez środków do życia. Inaczej napisze Ci młoda 25 letnia osoba i nieco starsza po 50txe;)
Wiesz kogo chcesz to takiego szukaj/ czekaj.
Haha. Rozumiem, o co Ci chodziło z tym punktem o tańcu, zdziwiłam się, że ktoś to może odebrać w sposób, że jak facet nie lubi tańczyć to nara , papa i następny:D
Od siebie Ci powiem, że ja np lubię jak facet lubi i ma kwiaty doniczkowe w mieszkaniu. Dużo kwiatów. Ale to nie jest przecież cecha,  przez pryzmat której szukałabym kandydata haha. Po prostu moloby było być z taką osobą, bo sama lubię kwiaty w domu
Tekstami o tym, że nie masz co po 40 wybrzydzać, bo facet weźmie jak nie Ciebie to 30latkę-tym to się wcale nie martw. Chcę niech bierze. Z jakiegoś jednak powodu nie bierze;)
Słowem Tobie ma być dobrze, z forum nikt za Ciebie nue przeżyje życia , na forum ktoś Ci coś napisze  może nawet niepochlebnego, zamknie laptopa o zapomni , że tu w ogole coś napisał. A dużo ludzi chce sobie po prostu podnieść samoocenę.
To się rozpisałam, ale to przez deszcz, leje i leje i pokrzyżował mi plany.:)
Jeszcze raz na koniec powodzenia.;)

kobietapo40,  wyciągnęłam wnioski z Twoich wypowiedzi. Sama mówiłaś,  że to były znajomości krótkie i nie rozwijające się.  Na tym etapie nie mam takich wymagań ( jakie ty przedstawilas- nie wszystkie oczywiscie )Jak do faceta , z którym chcę dzielić życie m.in tego ze ma byc monogamista. Sama dziwisz się, że facet od randkowania nie stał się  kimś więcej i pytasz czy wymagasz za wiele między innym tego zeby byl wierny ? Czyli Kto? Facet na randki czy Twój przyszly niedoszly? Bo to wielka roznica.  Z drugiej strony od razu się TYM facetem do związku nie stanie, więc nie uważam zeby to skreslalo kogoś bo nie jestes jedyna z która sie spotyka. Zapewne Jak sie zakocha to sam zechce się ograniczyc do Twojej osoby.

Z tą koleżanka to mogłam zacytować,  to rzeczywiście nie przykładowa sytuacja podana przez Ciebie.

Męża nie chcesz,  ale chcesz związku i Partnera,  i z takim celem ruszasz na "podbój" , pod takim kątem ułożyłaś swoją Liste. I nie zrozum mnie źle,  wymagania powinno się jak najbardziej mieć i nie ze wszystkim powinno się isc na kompromis. Ale takie " poście w zaparte " , trzymanie się tych punktów Jak jakies wyroczni Ci to bardziej tylko utrudni.
Pomijając fakt oczywiście,  że mało facetów kolo 40  ogarniętych , którzy są wolni. A jak są wolni to nie na ich liście ponowne wiązanie się, a jesli juz to prędzej wyrwą jakąś zadbaną, niegłupią 30-stkę i to bez problemu. I to nie dlatego ze jest mlodsza i jakas ladniejsza lepsza, a bardziej dlatego ze jest bardziej sklonna do zycia i kompromisow.  Im czlowiek starszy tym wiecej przekonan,  upodoban,  przyzwyczajen i coraz ciezej takie zmienc/ zrezygnowac z noch.
Chyba ze spotkasz kogos przypadkiem i o swoich wymaganiach zapomnisz i nie zdazysz przefiltrowac kazdej jego niedoskonalosci bo sie po prostu zakochasz bo to ta lista to jednak nie jest pewnik ze sie w takim zakochasz a to ze ktos w 100 % nie spelnia Twoich oczekiwan,  wcale nie oznacza ze nie mozesz z kimś takim byc szczęśliwa. Dlatego przestan sie tak zadreczac i się tak kurczowo trzymać swojej listy,  boś dojrzala, konkretna i swiadoma. Swiadomie i konkretnie mozesz tez zakonczyc związek jesli Ci w takim związku źle.

Czy naprawdę trzeba Ci to rozrysować? rozpisać harmonogram, po jakim czasie kto ma być wierny, a po jakim można sobie jeszcze pobzykać? A do zakochania to długa droga, na początku to można się ewentualnie zauroczyć

No cóż będę miała trudniej, nie zawsze w życiu jest łatwo, a już o partnera po 40 szczególnie - jak to mnie tu wiele osób przekonuje :)

I o co Wam chodzi z tymi 30?? Skłonna do życia i kompromisów? - no brzmi to jak wybór posłusznej dziewczynki, bo Pan po 40 (zgodnie z tym co piszesz) będzie miał już jakieś przekonania, upodobania, przyzwyczajenia, a ona rozumiem miałaby się dostosować bo tych upodobań i przekonań nie posiada.

Czyli ile zarabiasz na tym szeregowym stanowisku? 10 tys?
Piszemy o samodzielności kobiety więc co mają do rzeczy 2 połączone pensje??
Mam wrażenie że chyba nie zrozumiałaś tego o czym pisaliśmy po prostu.

A niech sobie Ci panowie,  którzy chcą 30, ich szukają

A niech sobie Ci panowie,  którzy chcą 30, ich szukają