kolejna kobieta po 40 szukająca miłości - Netkobiety.pl

W jednym z wykładów TedX pani prowadziła badania na portalu randkowym zagranicznym... założyła konto jako mężczyzna, rozmawiała z kobietami, a potem jako kobieta i rozmawiała z mężczyznami, przypadków było mnóstwo... i okazało się, że bardziej mężczyźni szukali związku i stabilizacji niż kobiety, które raczej przychodziły po romans, seks.

W ostatnim "Rolnik szuka żony" jest taka starsza pani, co zaprosiła 3 starszych panów. Ona szuka kogoś na stałe. Ale w ostatnim chyba odcinku mówiła, że na razie ona chce luźnego związku, koleżeństwa, aby się lepiej poznać. Prawdziwy związek się dopiero zbuduje lub nie.

Czytając "szukam MĘŻA" bałbym się, że po kilku randkach kobieta będzie chciała deklaracji, czy "ze sobą chodzimy", czy "nie chodzimy", czy "jesteśmy razem", czy "jesteśmy osobno". I musiałbym określić się, czy z tą obcą kobietą muszę być w jakiejś sformalizowanej już trochę relacji. Wiedziałbym również, że ona nie skupia się na seksie, i pewnie tego seksu nie chce prędko, a uważam, że dopiero po seksie można się pełniej poznać. Czyli ta droga lovelasów odstraszy na pewno... ale pewnie też panów, którzy szukają żony, ale nie chcą przechodzić przez pełny "lejek weryfikacji"... tylko spodobać się, mieć randki, spotkania, miły czas, seks, a potem się zobaczy.

Z drugiej strony mężczyźni mogą uważać, że jeśli kobieta delikatnie pisze "nie szukam przygody", "nie jestem tutaj tylko dla zabawy", "szukam kogoś na stałe", to "lovelasi" atakują, bo myślą, że brak kryterium "szukam męża" powoduje, że ona i tak się chce najpierw bawić.

Wydaje mi się, że tak to właśnie by wyglądało, odstraszyłabym lovelasów ale i panów, którzy chcą poznać kobietę a potem określić co chcą z nią tworzyć dalej.

I trochę z tym sexem też jest ciężki temat, bo właśnie, tak to może być odbierane - nie szukam przygód=nie chcę sexu, a to nie tak, ja chcę sexu, bo to nieodłączny element relacji, ale relacji, a nie jednorazowego bzykanka.

Czyli jak ktoś szuka poważnej relacji i widzi opis, że ktoś tez takiej szuka to go ma odstraszyć? No takich wniosków to się człek nie spodziewał. Świat stanął na głowie .

Nie, to nie tak do końca, ja na samym początku nie miałam napisane nic co miało związek z infomacją czego szukam, tylko co ewentualnie lubię, jaka jestem. Po krótkim pobycie i otrzymywaniu dużej ilości jednoznacznych propozycji, wpisałam już czego nie chcę i co mnie nie interesuje, i widać po pewnych opisach, ze ludzie mają podobnie,  są już zmęczeni, sfrustrowani. Opisy te są naładowane emocjonalnie, np. panowie wymieniają listę jakich kobiet nie chcą stwierdzenia typu np. materialistka, księżniczka itp., widać od razu, że pan już swoje na tym portalu przeszedł, a co gorsza, może nad wyraz być uczulony na pewne zachowanie, wypowiedzi kobiet, które z tymi jego doświadczeniami mogą się kojarzyć. Co wcale nie musi oznaczać, że dana kobieta taka jest. Nie mówię tutaj o bezpośredniości, ale o pewnych niuansach.
Jeśli widzę taki obszerny opis na nie, to mnie zniechęca, to jest impuls, tak to działa. Jeśli pan napisze w drugą stronę, że szuka zony, to też ma duży wydźwięk.

Opisu, ze męża szukam nie ma, ale co mnie interesuje w znajomości już tak.

Porządnego "używanego" faceta tak samo ciężko namierzyć jak przyzwoity "używany" samochód. Niby tego tyle ale jak się dobrze przyjrzysz to....

Gary! Goście z Twojego opisu zapamiętają tylko jedno zdanie: lubię seks.
Cześć pomyśli że to źle  bo będzie niewierna
Druga część zapyta kiedy się mogą spotkać w łóżku.
Idealizujesz swoich kolegów: )
Romantyk z Ciebie

Haha tak pewnie by było XD

Elu, nie wiem czy "żarobliwość" to skrywanie się przed światem. Dla mnie to mozliwość zaczęcia rozmowy w ten sposób. Bo też tego oczekuję, że rozmowa potoczy się na początku w luźny, przyjemny, okraszony żartem sposób. Jestem w stanie wyczuć wtedy poziom poczucia humoru danego osobnika i to czy  "nadajemy na tych samych falach". Często jak nie ma o czym rozmawiać, nie ma punktu zaczepienia, a pan jest nad wyraz "poważny" zaczyna się wywiad: gdzie pracujesz, jak długo jesteś sama, gdzie mieszkasz, ile masz dzieci. Taka rozmowa do niczego nie prowadzi. 

Zauważyłam również, ze panowie, których intetresuje tylko sex, walą bezpośrednio podtekstami, nie interesuje ich żadna rozmowa, bo to dla nich strata czasu.

Gary  napisałeś seks anons. Jak ona tak napiszę, to przyciągnie samych facetów, którzy szukają jedynie niezobowiązującej relacji, kawka, kino, jakiś spacer, seks, seks, a potem każdy idzie do siebie. A jak mu się zachce, to przyjedzie wieczorem sobie ulżyć.

Szukaj na żywo, nie na portalu. Portale właśnie takie są. Dają poczucie nieograniczonych możliwości, podczas, gdy zamykają na relacje na żywo.
10, 15 lat temu nam wrażenie, że było inaczej. Ludzie poważnie do tego podchodzili.  Teraz 90 procent użytkowników nastawionych jest na darmowy seks, bo jednak w agencji trzeba płacić, a tu może znajdzie się jakaś chętna.
Ja bym szukałaxw realu. Albo nie szukała, przecież nie będziesz chodziła z napisem na czole "szukam faceta". Takie rzeczy znajduje się przypadkiem, po prostu żyjąc. Jednemu die trafi, innemu nie. W słowa, że na przypadek mogą liczyć mlodzi, a w pewnym wieku trzeba szukać na portalach, przez internet-bzdury Ci piszą, nie wierz w to. Ile młodych kobiet i mężczyzn jest samotnych. Ile 40 i 50 latkow poznaje nowych partnerów przez kolegę z pracy albo wynajmując fachowca do podłóg.
Znajomy, po 40stce szuksl szukał, a miał wypadek w pracy i swoją kobietę poznał w szpitalu, zupełnie tego nie planując. To czysty przypadek decyduje. A jak szukał po forach, po portalach to figa mu z tego wychodziła.
Szukaj, a raczej nastawiaj się na poznanie na żywo.

I jakie odnosisz wrażenie? Jakie masz wnioski z portali, długo tamnjestesci na wielu spotkaniach byłaś? ( nie czytałam całego tematy  nie wiem czy wspominałaś?). Tu trzeba poznać raz a dobrze, a nie chodzić na 20 randek z portalu, w nadziei, że 21 spotkanie to będzie to. A raz a dobrze, to poznaje się,z tego co zaobserwowałam, przypadkiem.
Kiedys, powiedzmy 15 lat temu, rejestrowali się głównie użytkownicy, którzy faktycznie szukali kogoś poważnie. Tera jest jak leci. Gro osób po prostu szuka niezobowiązującego seksu, a przez portal bezpieczniej płytach niż na żywo, gdzie można się narazić na różne reakcje.
Nue wiem jak Ci się potoczy, ale z moich doświadczeń wypada, że partnera poznaje się przypadkiem i gdy się tego nie spodziewa.
Pozatym na portalach strasznie dużo żonatych lub w nieformalnych związkach facetów. Nie macie takiego wrażenia?

Jeśli już chodzi o spotkanie z wirtualna osoba, to ja jestem za jak najszybszym spotkaniu na żywo. Może nie zaraz na drugi dzień, ale co jeśli po pół roku pisania spotkacie się i na żywo okaże się, że to zupełnie nie to. Pisanie to całkiem co innego niż kontakt na żywo, uwierz mi. Dlatego jestem za poznawanie na żywo, tam szybko wychodzi co i jak. A pisać to sobie można i pisać.

Kiedyś rozmawiałam około 3 tyg z jednym facetem z portalu. Wydawało mi się, że trafiłam na ideał. To było może 8 lat temu. Tak jak ja był wtedy sam. Szukał nie przelotnej znajomości, ale czegoś na stałe. Miał koło 40ki, chciał w końcu osiąść, mieć żonę, dzieci. Marzył o spokoju. Był po ciężkim rozstaniu. Poważnie myślał o życiu.
Na spotkaniu, pierwszym i ostatnim, wyszli, że szuka w zasadzie tylko seksu I to bardzo specyficznego ( oszczędzę tu szczegolow), poza tym pani z mieszkaniem, prawo jazdy ( sam nie mual), aby jeszcze umiała gotować i była gotową zaraz po pracy na seks igraszki.
No to się odkochałam moment.
Po spotkaniu zamilkł na wielki. Potem widywałam jeszcze jego anons na innych portalach z taką samą gadką  jak to on szuka ciepła, domu, chce mieć dzieci i nie interesują go przelotne znajomości.

Opis Garego brzmi tak: przeżyłam już wszystko co najlepsze, a Ty mi jestes potrzebny na sztukę. Czyli standardowy problem i odpychacz...

Wszystko zależy od tego kto czego szuka. Przecież 40latek zazwyczaj ma już dziecko i rzadko który wchodząc w kolejny związek nie będzie się pchał w pieluchy z 20latka czy nawet kobieta - 35. Ostatnio słyszałam od koleżanki, że jej kolega koło 40 rozstał się z 20paro latka, a urodziło im się niedawno dziecko. I wiecie co? Śmieją się teraz z niego, że co myślał że będzie z 20latka robił... A panna zaciążyła, syf w domu, ale pazurki zawsze zrobione.

trochę zamieszania miałam ostatnio w życiu, więc byłam zmuszona zawiesić działalność randkową. Kont nie usunęłam, ale moja aktywność spadła do minimum, więc  rezultatów brak. Patrząc jednak na to co się działo i dzieje teraz w małym stopniu, jest trudno, panowie urywają rozmowy, umawiają się na spotkania i je odwołują, albo nie potwierdzają. Trafił mi się "sąsiad" Pan mieszka w na tym samym osiedlu, po 3 rozmowach telefonicznych, zaproponowałam spontanicznie spotkanie w pizzeri w naszym bloku, pan zmieszany zaczął się wykręcać no i więcej się nie odezwał

to jest możliwe o ile jestes fizycznie z daleka dla niej atrakcyjny. Wtedy dziewczyny nie reagują odrazą/agresją/strachem.
jak jesteś brzydki to koło tematu będzie trzeba dłużej pochodzić.

mowa oczywiscie o atrakcyjności względem drugiej strony.

Aniuu, nic się u mnie nie zmieniło, od grudnia nie za bardzo mam czas na randki i buszowanie na portalach, trochę problemów mi się skumulowało. Chociaż nie usunęłam kont to ruch tam niewielki (zaglądam raz na jakiś czas).
Nie znam portalu o którym piszesz, daj znać jak wrażenia.

Wczoraj miałam dłuugą rozmowę z nowym panem. W sumie cały wieczór na telefonie do 2.30, kilka godzin . No ale przyjemnie się rozmawiało.
Interesujący, sporo rzeczy mamy podobnie. Co ciekawe ma podobny stosunek do zdjęć i stwierdził, że mój opis mu wystarczy na razie.
Nie jest pewien czy chciałby się wiązać na całe życie. Do tego w sumie nie wiem jak podejść. Zanim kogoś nie poznam to nie myślę o tym czy to ma być na całe życie.

Sporo panów chce się wymienić numerem telefonu i chyba warto z tego korzystać. Tamten poprzedni przepadł, bo chciał rozmawiać przez telefon a ja nie podjełam tematu.

Trochę mi się nie chce kolejnych osób sprawdzać, skoro ten mi pasuje i mamy być w kontakcie. No ale znajomość może szybko paść a tamci będą obrażeni

Możesz poprosić o zdjęcie na e-mail.

Hej Kobietopo40! Postanowiłam sie tu wypowiedzieć, bo to co piszesz mi jest mega bliskie i ogolnie Twoje podejscie, patrzenie, a nawet styl pisania przypomina mi siebie
Ja po rozstaniu burzliwym z mezem jestem juz ok 1,5 roku. W tym czasie sporo sie zadzialo, wielu mezczyzn sie przewinelo przez moje zycie. Niektorzy na malutka chwilke, niektorzy na chwilke dluzej. W jednym sie prawie zakochalam ale nie wypaliło, z perpsektywy czasu - pewnie dobrze. Inny zakochal sie we mnie bez wzajemnosci, mimo, ze byl super gosciem. Inni chcieli, ja nie chcialam, innych chcicalam ja, a oni mnie nie:D Przez długi czas nie bylam gotowa na zaangażowanie emocjonalne, szukałam tylko zabawy, odkryłam wolnosc i się nią naprawde z przytupem cieszyłam Doszłam jednak do momentu, gdy się "wyszalałam" i zachciałam czegoś więcej. Faceta do życia, jako wsparcie, przyjaciel, partner do podrozy, spedzania czasu, ale tez spokojnych chwil...Randek odbyłam wieeeele, az sie sama sobie dziwie jakie mam zdrowie:) Zazwyczaj to ja jestem stroną, kóra nie chce kontynuować mimo zainteresowania z drugiej strony, choć kilka razy to ja byłabym może i otwarta na kolejne spotkanie i poznawanie się - a Pan jednak nie...Od razu zaznaczę, że moje randki to randki w tradycyjnym tego słowa znaczeniu - kawa, spacer, raz kino. Bez żadnych dziwnych akcji, a juz na pewno nie seks na pierwszym czy drugim spotkaniu. Zresztą na profilu jasno i wyraźnie mam napisane czego szukam. I że nie jest to ONS ani FWB.
Portale randkowe to inny swiat. Poznajesz w sumie obce osoby i dopiero gdy pojdziesz na spotkanie dowiadujesz się, czy ta mityczna chemia jest czy nie. Doświadczenia mam w większości bardzo pozytywne bo choć nie poznałam jeszcze mojego perfect matcha - to poznalam wielu fajnych ludzi z różnych obszarów - zawodowych, środowiskowych, muzycznych, ideologicznych..I uważam to za dużą wartość, bo dało mi to obraz tego czego JA chcę a czego NIE CHCĘ. To naprawdę świetna lekcja samego siebie.
Randkowanie to też lekcja pokory! Gdy zaczęlam przygode z portalami przekonana bylam, ze po spotkaniu ze mna facet bedzie chcial dalej - obiektywnie mowiac jestem raczej wizualnie spoko;), plus z ekstrawertyczną osobowością nie mam zazwyczaj problemu by nawiązać kontakt z drugim czlowiekiem. A jednak! Do dzis nie zapomnę jak mnie ego ukłuło gdy Pan, z ktorym pierwsza randka byla naprawde mega fajna, był flow, nawet mi sie podobal i zdecydowanie chcialabym kontynuowac znajomosc - mnie odrzucił. Owszem, zrobił to bardzo kulturalnie, pieknie osłodził rzucajac milion komplementow na temat mojej urody i osobowosci - ale jednak...Wtedy zrozumiałam, że randkowanie to musi byc jednak zabawa i przyjemnosc, a nie projekt. Bez spinania sie. Lepiej podchodzic do tego w ten sposob, ze moze spotkamy dzis ciekawego czlowieka, pogadamy o fajnych rzeczach. Moze nie bedzie nas kręcił jako mezczyzna, ale dowiem sie fajnych rzeczy, pogadam z kims ciekawym. A odrzucenia nie mozna tez brac personalnie bo nigdy nie wiemy do konca co jest tego motywem. Moze ktos nie uporal sie z przeszloscia, moze ma ciezki czas w zyzciu i nie ma glowy do romansowania, moze stwierdzil, ze nie ma jednak przestrzeni na cokolwiek, a moze po prostu zamiast blondynek woli brunetki...Kazdy z nas ma swoje preferencje i ma prawo je mieć. Najważniejsze, by nie brać braku zainteresowania po randce na siebie i siebie nie umniejszać. To takie szukanie. Chodzisz, patrzysz, on patrzy na Ciebie. Jak szukacie sieie nawzajem - to sie zahaczycie na dluzej. Jesli nie, to odwrocicie sie i pojdziecie dalej.
CO do oczekiwan jednak - ja rowniez uwazam, ze w wieku 40 prawie lat, z dwojka dzieci (to ja) - jest juz inaczej. Duzo trzeźwiej patrze na relacje, na mezczyzn - niz jak mialam 20 lat i wystarczylo mi ze facet ma ladny usmiech. Tyle, ze to jest wlasnie doswiadczenie zyciowe. Jestesmy uksztaltowane przez to co nas spotkalo i dojrzale, wiec wiemy juz czego chcemy a co jest nieakceptowalne. I nie chodzi o szukanie ksiecia z bajki - co sugeruja co niektorzy Panowie - lecz po prostu znalezienie kogos, kto jest z naszej "bajki". Tyle, ze w wieku 35+ ludzie maja juz zazwyczaj jakos poustawiane zycia i jest wiecej kryteriow do spelnienia by moc uwazac, ze ktos jest z tej samej bajki. Dla mnie dla przykladu to posiadanie dzieci (wierze, ze facet bez dzieci nie zrozumie mojego swiata i stylu spedzania czasu i po jakims czasie to zawsze wyjdzie), jakies ogarniecie zawodowe i finansowe (skoro ja mam to nie bedzie dla mnie partnerem np facet ktory no nie pracuje). WIem, ze kwestie zawodowe i finansowe moga sie wydawac "wyrachowaniem" ale to nie tak. To raczej kwestia stylu zycia. Jesli ja mam styl zycia taki, ze wychodze czesto na miasto, do kina, jezdze za granice - to Pan, ktory spedza wakacje łowiąc ryby na Mazurach i nigdy nie wyjezdza poza kraj - nie bedzie po prostu dla mnie matchem. Moze byc super gosciem, ale po prostu nie dla mnie. Gdy ma sie tez dzieci wychowywane samotnie/na spolke z ich tata, prace, obowiazki - to lokalizacja tez nie jest bez znaczenia...I tak dalej.
Pytanie czy schodzic z tych oczekiwan? Ja mysle, ze trzeba miec jednak otwarty umysl i nie skreslac od razu kogos kto nie spelnia naszych wymyslonych kryteriow, lecz posluchac czlowieka, spedzic z nim chwile. Moze inne rzeczy okaza sie na tyle fajne, ze te nasze kryteria postanowimy troche odpuscic. Ja zdaje sobie sprawe z tego, ze przeciez ja tez nie spelniam czyichs kryteriow w 100%. Rozwodka, 2 dzieci, mam ograniczony czas  na spotkania itd..Dlatego staram sie patzrec dalej. Granicą nie do przekroczenia jest dla mnie jednak gdy juz wyaznie czuje ze po prostu mimo ilus rzeczy na "tak" - nie bede w stanie poczuc nic wiecej do faceta. Probowalam tak raz i bez sensu to ciagnelam. Pan sie wkrecal, ja liczylam, ze moze uczucie do mnie przyjdzie...Trzeba słuchać siebie na koniec dnia bo zwiazek ma byc WARTOŚCIĄ DODANĄ w zyciu a nie jakims punktem do odhaczenia. Wole szukac dluzej ale znalezc kogos z kim bede sie fajnie czula, dobrze bawila, kto bedzie empatyczny, bedzie przyjacielem. Moze nie doczekam sie, trudno. Lepiej jednak tak niz utknac w zwiazku z kims kto nas nie kreci i tracic cenny czas.
Plusem szukania milosci w takim wieku i majac juz dzieci jest jednak to, ze DUZO bardziej swiadomie wchodzimy w relacje i widzimy je juz takimi jakie są a nie w romantycznej okrasie, gdzie liczyly sie tylko motylki. Moze mniej "och i ach" ale na dluzsza mete zdrowiej...A poza tym jestesmy juz spelnione jako matki, żony...Odbębniłyśmy w zyciu juz święta, urodzinki dzieci, ślub etc wiec kolejny partner ma byc partnerem juz tylko dla NAS, by moc po prostu miec FAJNĄ osobe do zabawy, zycia, spedzania czasu - a nie potencjalnego męża czy kandydata na ojca. Taka optyka duuuuzo presji zdejmuje w tym szukaniu ale troche tez utrudnia bo nie chcemy byle czego. Bo nie musimy:)
Autorko - jak Twoje poszukiwania? Moze jakis update?:)

Nie wiem co Cię tak dziwi: wartość dodana to nic negatywnego czy nieważnego.
Ja czuję dokładnie tak samo jak Pain.
Wartość dodana mężczyzna na życie to naprawdę ktoś ważny, a nie byle kto, byleby była jakaś para portek.
Może jesteś młody na etapie wielkiej chęci zagniazdowania z jakąś Panią, więc tego nie czujesz i w ogóle jesteś z innej bajki
Gonisz za czymś co Pain czy ja czy autorka wątku mamy już zrealizowane. Więc może na wątek jakiejś 30 latki z tykającym zegarem biologicznym pójdziesz? Może Ci się coś  urodzi z tego.

Ja jako mężczyzna 35 już  na nic nie liczę hehe nie liczę już na zwykłą miłość. Każdy związek to porażka początkowe związki dobry seks reszta leżała. Później reszta dobra lub super seks żałosny. Nigdy nie miałem partnerki związku, gdzie wszystko byłoby w rownowadze. Nie było tego dużo teraz 5 poszedł w kanał (seks) najgorsze że przygody na jedną noc mnie nigdy nie kreciły

Nie tylko partnerkę, ale i mamę … mojej córki
Mój niemalże dorosły syn będzie miał siostrę.

Pozdrawiam wszystkich i życzę szczęścia,

Ooo, co ja czytam, gratulacje )) To się porobiło.

Autorko minął rok i jak tam sytuacja u Ciebie ?

Ciekawa teoria tej koleżanki. A jaki układ ona szuka ?  U mnie w sumie też jest to pewien układ, chociaż nie jest to jakieś wyrachowane. Po prostu się bardzo często widujemy, nocujemy u siebie, spędzamy razem czas, wyjeżdżamy razem, ale nie mamy zamiaru ze sobą na stałe zamieszkać. Ona jest po rozwodzie. Ma syna, który jest typem dość wrażliwym i nie chce mu robić kolejnej rewolucji w życiu. Ja też mieszkam ze swoim synem. Dlatego nasz związek jest jakby dochodzący, ale mieszkamy dość blisko siebie, więc to nie stanowi problemu. Daje to też pewną przestrzeń dla siebie. Może coś takiego by było dobre dla Ciebie ? 

W tym środowisku tanecznym nie ma szans kogoś wyhaczyć ? Znałem kiedyś pary, które się łączyły przez taniec towarzyski. Nawet bywały małżeństwa.

Układ, który miała na myśli to usługi za kwestie finansowe. Czyli ustawiony starszy gość 60+ (ona po 40) zapewnia jej drogie życie, a ona mu sex i usługi domowe. Nawet ostatnio takiego gościa poznała i jak to mówi, znajomość rokuje. Wewnętrznie mnie coś takiego odrzuca.
U Ciebie po prostu nie mieszkacie razem i jeśli obojgu z Was to pasuje to ok. Ja nie mam na razi potencjalnego partnera, żebym się zastanawiała czy razem mieszkać czy nie. Pewnie w dłuższej perspektywie chciałabym razem zamieszkać, ale co życie przyniesie - nie wiem. U Ciebie jest ten plus, że blisko mieszkacie. Chcociaż w tłumaczenie Twojej partnerki bym do końca nie wierzyła, tzn, oprócz syna są pewnie jeszcze inne kwestie.

Jeśli chodzi o taniec, to nie tańczę w parach, mamy swoja formację, same kobiety
I mam jeszcze wrażenie, ze ta moja "pasja" przeraża panów. Nie raz słyszałam, że pewnie mnie to pochłania do reszty, co oczywiście nie jest prawdą.

No pewnie, że są jeszcze inne kwestie. Ale ja poznałem jej syna i rozumiem jej podejście. Chłopak jest mocno absorbujący i bardzo emocjonalnie związany z matką.

Co to za taniec ? Nie bardzo rozumiem, co przeraża w tańcu facetów. Tańcząca kobieta może być bardzo pociągająca

Układ Twojej koleżanki wymaga pewnego charakteru. To nie dla każdego. Jeśli jej to odpowiada, to nie oceniam. Dorosła jest.

Tak podejrzewałem, że to jakiś taniec latino. No to oznacza, że umiesz się bardzo seksownie poruszać Nie rozumiem tych facetów. Ja nie lubię słowa "pasja", bo dla mnie to brzmi jak posiadania pierdolca na jakimś punkcie Ale coś takiego jak u Ciebie nie stanowiłoby dla mnie problemu. No chyba, że jesteś światowej sławy tancerką i pół roku spędzasz po świecie na jakimś tourne To mógłby być pewien problem.

Ale to modne. W artykułach o związkach, na forach podkresla się, że człowiek powinien mieć pasję, aby był ciekawy. Mężczyźni, kobiety narzekają, że na Symoatiach pełno ludzi bez jakiejkolwiek pasji. Czasami się zastanawiam, o jakie pasję chodzi? Czy o podróże typu 300 dni poza domem zwiedzam świat z 200dolarami w kieszeni i śpię gdzie mnie wiatr zawieje, czy może jako pasja wystarczy po prostu czytanie literatury amerykańskiej albo po prostu układanie puzzli?