kryzys w małżeństwie - Netkobiety.pl

Rzadko  się wypowiadam na forum bo przeważnie mądre i doświadczone osoby piszą to co sama bym doradziła. Tym razem też tak jest, a jednak uważam,że przydałoby się stwierdzenie iż  Mężczyźni to w gruncie rzeczy bardzo przewidywalne istoty. Niemal zawsze działają według schematu i to jest w nich piękne- żeby nie było .
Byłam przez wiele lat moderatorem forów na gazecie, przeczytałam setki podobnych historii, kiedy mnie przydarzyła się podobna,  przeczytałam całe to forum, i stwierdzam z 99% pewnością co następuje:
Mężczyzna zachowuje się tak jak mąż autorki tylko w 5 przypadkach.
1 zdradził, chce zdradzić lub uważa to za nieuniknione ( fizycznie i/lub emocjonalnie)
2 ma problemy prawne i/lub finansowe na tyle poważne ze zagraża to rodzinie
3 ma problemy ze zdrowiem tak poważne ze grozi mu smierć lub wmawia to sobie- co zagraża rodzinie
4 ma chorobę psychiczna, min. głęboką depresję spowodowaną punktami powyższymi lub stricte medyczną z zaburzeniem chemii mózgu
5 jest skrajnie niedojrzały
Tak po prostu jest i kropka.

Biorąc pod uwagę wszystko co napisała autorka obstawiam : jeśli nie romans to nieplanowany sex z przyjaciółką żony, a swoją współpracownicą.  Ma wyrzuty sumienia, ale ma też świadomość,  że nie zdarzył  się bez powodu i jakby nie było  jest realna szansa , iż to koniec jego małżeństwa ,kiedy sprawa się wyda.  Dodatkowo początki depresji lub załamania nerwowego w związku z finansami -  przeinwestował i zaczął się naprawdę bać - żonie nie mówi jak bardzo jest w tej sferze źle.
Wszyscy dobrze radzą autorce: powinna zdobyć dowody, zabezpieczyć siebie i dzieci finansowo, a na końcu zarządzać konfrontacji, wóz albo przewóz. Życie w zawieszeniu to zapowiedź obłędu.

Za dużo komplikacji się tu już robi, ale jak wchodza w grę wróżki, to ja wolę się nie wypowiadać, bo mnie Moderacja zbanuje od razu..

A gdzie napisałam że polegam?

Madziu, ja wiem... dzieci, rodzina, dobry mąż i ojciec. U mnie tak samo było i jest. Oddalił się, niby był, ale jakby go nie było, zmienił się, ja płakałam, prosiłam, nie wiedziałam co sie dzieje, a okazało się, że miał kochankę w pracy (oczywiście wyszło przypadkiem i zaklinał się ten dobry wierzący kochajacy ze nie).
W efekcie zniszczyłam samą siebie.
My żyjemy w zawieszeniu, cały czas razem, ale to nie jest zycie, on ma dobrze, wszystko po staremu, a mnie to zabija, biorę leki.
Nie powtarzaj moich błędów, bądź silna, konsekwentna, myśl o sobie, o dzieciach, dbaj o siebie wiecej, to pomaga,
to on ma problem i to on niech to teraz naprawia, niech się stara. A prawda jest taka, ze opamięta sie, jak Was straci.

Magda czy mąż ma kochankę, czy nie, czas zadbać o siebie w tym wszystkim. Jesteś odtrącona od ok 4 miesięcy, może starczy tego skupiania się tylko na uciemiężonym, skrzywdzonym, umęczonym, niewyspanym, człowieku, który robi w okół siebie aurę jakby był  w najtrudniejszej sytuacji na świecie,  tylko na sobie. Nie masz wpływu na decyzje męza, co mogłaś to próbowałaś z tym zrobić. Masz wpływ na swoje szczęście, na swój komfort psychiczny i tym się zajmij. To ci da możliwość odzyskania panowania nad swoim życiem. Bo na razie oddajesz swoje samopoczucie w rece męża, a on się chyba do tego nie nadaje. Rzekoma zdrada nawet gdyby była to problem drugorzędny, najważniejsze jest byś zadbała o to byś odbudowała zaufanie i wiarę w siebie samą. Za dużo psychicznie uzależniłaś się od męża.

Również uważam, że w grę wchodzi inna kobieta. Może ta wyprowadzka była jakimś aktem, rodzajem deklaracji w stosunku do niej. Relacji między Wami nie kończy definitywnie. Może czeka na coś, co go ostatecznie popchnie, może boi się reakcji rodziców, może sumienie woła. Twoja pasywna postawa pozwala mu tkwić w takim zawieszeniu nie podejmując żadnych decyzji. On widzi, że Ty zabezpieczasz mu tyły, więc na dzień dzisiejszy nie musi  wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Dopóki dbasz o jego reputację, dopóty będzie żył równolegle. Żadne zapewnienia o miłości, które Ci składał nie mają teraz żadnego znaczenia. Jeśli jest nowa, silna fascynacja, Ty stajesz się automatycznie przeszkodą, a jak widać zostawił Cię bez większego żalu. Żadna też znachorka ani czarodziejka nie sprawi, że aktualną sytuację coś zmieni. Na to masz wpływ tylko Ty sama. Jeśli nie zmienisz radykalnie podejścia do męża, tylko będziesz racjonalizować jego postępowanie, zniszczysz się, a niczego tym nie uzyskasz. Zrób coś. Idź do adwokata, psychologa, matki. Ale nie żyj iluzją. Facet, który nagle opuszcza rodzinę, nie odchodzi w próżnię. Czy jest to wspólna przyjaciółka? Możliwe. Nie takie historie widziało to Forum

EDIT. Tak, wiem, że to nie mieści Ci się w głowie. I miotasz się i nie wierzysz już nikomu, nawet samej sobie. Ale jeśli będziesz kupować tylko jego wersję zdarzeń, sprzedasz się tanio.

W punkt.

Ja na miejscu autorki chyba bym się w piec minut odkochała w takim „cudzie”, co to się wyprowadza z domu, i to takiego, w którym są małe dzieci, bo niewyspanie, bo kłótnia, i to o błahostkę. Wyraziłam swoje zdziwienie, ale autorka, zdaje się, nawet zrezygnowała z rozmowy z mężem, coby go niepotrzebnie nie zdenerwować. Bo on biedak „nie wie”, wiec nie chce rozmawiać i się denerwuje przy każdej próbie i dlatego trzeba się z nim obchodzić jak z jakiem. Tyle ze autorka jeszcze nie zauważyła, ze to zgniłe jajko, wiec chodzi na paluszkach. Tym bardziej, ze pan mąż ostatnio wyjątkowo wyraził chęć spania w domu, w którym są jego dzieci, wiec tym bardziej trzeba uważać, żeby przypadkiem nie zmienił zdania.

Z jednej strony trudno się dziwić , ze podupadł psychicznie. Z tego co doczytalam to ma bardzo wymagająca prace a nie zrezygnuje z niej bo ma szokujące kredyty. 10 tys miesięcznie ??? Jakbym miała takie zobowiązanie finansowe co miesiac to nie wytrzymalabym takiej presji. Ludzi spotykaja rożne sytuacje odpukać... Załóżmy ze nie strata pracy , ale np choroby , wypadki ? Jak w ogóle można doprowadzić się do stanu żeby żyć pod taką presją i brac antydepresanty.
Wspominałas ze zaczął być niepewny uczuć do Ciebie i wątpi w Twoje uczucie. Cóż może warto tą kwestie przemyśleć? Wywnioskowalam z Twoich postów , ze mąż nie jest mężem , ojcem a robotem do pracy i maszyną do robienia pieniędzy. Zapetlil się w spiralę kredytów i teraz ciężko z tego.wybrnac.
A Ty czym sie zajmujesz zawodowo ? Czy Twoja praca też wymaga takiego poświęcenia? Pytam nie ze złośliwości tylko jestem ciekawa czy obydwoje splacacie te kredyty czy całość spoczywa na nim ?

Mąż powiedział Ci, że nie ma żadnej innej ale czy nie było? Nikt nagle nie uświadamia sobie, że jego uczucia do partnera się wypaliły zwykle istnieje jakiś impuls zewnętrzny, a tym impulsem zewnętrznym jest zazwyczaj osoba trzecia. Może mąż się kimś zafascynował, ktoś dodał mu skrzydeł, przy kimś poczuł się ważny, ktoś ofiarował mu bliskość, której TY jako osoba pracująca i zajmująca się domem mu nie dałaś w jego mniemaniu i nie zauważyłaś oddalenia się męża. Sama piszesz, że mąż ciągle pracuje, na nic nie ma czasu, ma na głowie masę problemów i nagle taki zapracowany zmęczony człowiek ma czas na przemyślenia swoich uczuć do żony i stwierdzenia że nie czuje już nic do Ciebie i wyprowadza się z domu. Uświadom sobie, że jeżeli nie czuje nic do Ciebie, to poczuł coś do kogoś innego. Przyroda nie znosi pustki, jeśli w małżeństwie brak uczuć i bliskości, to ten partner, który zauważa, że jego potrzeby są ignorowane (zarzucił Ci brak wsparcia, brak bliskości, brak uczuć) zaczyna szukać taj bliskości na zewnątrz.
Przy takim zachowaniu męża, który ciągle ucieka od problemów małżeńskich, tylko Twoja zdecydowana postawa może uratować wasze małżeństwo, nie możesz być uległa i grać w jego grze. Zacznij stawiać warunki, bądź wymagająca i nieugięta, jeżeli chce naprawiać małżeństwo, to w pierwszej kolejności niech się wprowadzi do domu, niech uczestniczy w życiu rodzinnym, niech zacznie pracować tyle aby mu czasu starczyło na życie. Niech mąż rozłoży w czasie swoje ambitne plany zawodowe. Spłatę długów nawet tak potężnych można negocjować - rozłożyć w czasie, a nawet długi czy zadłużone nieruchomości można sprzedać. Uświadom mężowi, że są większe wartości w życiu, których nie kupi się za pieniądze. Nie warto życia rodzinnego poświęcać karierze, musi być równowaga, a wiem to z własnego doświadczenia, bo przez swoje ambicje zawodowe i finansowe o mało nie straciłam męża.

PS. Madzia, jeżeli chodzi o uczucia i kwestie romansu, to nie wierz w nic nikomu, nie ma dobrych, zaufanych koleżanek, sąsiadek a nawet rodziny. Romanse przeważnie rozwijają się w najbliższym gronie, dlatego twoja koleżanka - sąsiadka jest dla mnie osobą mocno podejrzaną. Te jej narzekania na Twojego męża wyglądają, tak jakby chciała odsunąć podejrzenia od siebie, a tak właśnie robą osoby o nieczystym sumieniu. Sięgnij pamięcią wstecz i zacznij sobie kojarzyć fakty, bo nic się nie dzieje bez przyczyny - mam tu na myśli wypalenie uczuć męża, wyprowadzkę i jego rozbicie emocjonalne. Z pewnością duże znaczenie ma stres związany z pracą i sytuacją finansową ale dla mnie największą winę ponosi za to jakiś romans i uczucia do kogoś innego z którymi nie potrafi sobie poradzić do chwili obecnej.

Jak chcesz naprawiać to małżeństwo Autorko, prośbą? Bo jeśli wierzysz w sprawczość swoich góźb, że po rozwodzie "cię nie będzie", to raczej kulą w płot. Dla niego już Cię nie ma o czym co jakiś czas napomyka. Myślę, że tą rozmową znów zamknął Ci usta i wytrącił z rąk argumenty. Oto on uciśniony, na prochach, z kredytem u szyi. Jeszcze trochę, a przybędziesz z odsieczą. Czy padły jakieś konkrety, deklaracje? Powrót do domu, terapia, próba? Bo jeśli nie, była to typowa przegadanka, jakich jeszcze wiele przed Tobą. Strachy na lachy i krokodyle łzy, a faktyczną prawdę poznasz, jeśli o nią realnie zawalczysz. Pytasz co robić: ulecz siebie. Skorzystaj z psychologa, poradź się prawnika. Przygotuj grunt pod ostateczność. Masz dzieci i niestabilnego męża, kwestia ewentualnej kochanki to rzecz drugorzędna.

Edit: Ostatnią rzeczą, na której zależy użytkownikom tego Forum, to zaszkodzić Ci Autorko. A pierwsza rzeczą, którą Ty powinnaś zrobić, to zrozumieć to. Mocne wpisy nie mają na celu obrażenia Cię, a obudzenia z marazmu, bo większość w jakiś sposób przerabiała podobne historie.

Bardzo rozsądne ciekawe spojrzenie od innej strony.

Magda nie słuchaj nas, rób jak ty czujesz (co zresztą widzę, że robisz). Jeśli coś ma się rozpaść to i tak się stanie. Jednak jeśli jest w tobie siła i chęć by walczyć o was to, to jest jak najbardziej najlepsze co robisz. Tylko bardzo cię proszę zadbaj o siebie, żebyś miała na siły, żeby cię to nie zniszczyło. Pamiętaj, że dbasz o siebie nie tylko dla siebie, ale tez waszych dzieciaczków. Życzę ci bardzo dużo dobrego i żebyś w końcu była szczęśliwa i spokojna.

Magda,

Popełniasz błąd, bezgranicznie wierząc w słowa męża. Wierzysz we wszystko, co powie, bo on mówi dokładnie to, co chciałabyś usłyszeć. Z jednej strony rozumiem, bo jest to rodzaj mechanizmu obronnego - z wiarą w to, że jednak nie jest tak źle, znacznie łatwiej znosić trudy tej sytuacji. Nie wiem, czy miałaś okazję przeczytać podobne historie na forum - w większości wypadków zdradzający idą przecież w zaparte i kłamią tak długo, ile się da.

W podobnej sytuacji zachowywałam się jak Ty (było znacznie lżej wypierając temat potencjalnej kochanki). Tylko ja wtedy nie znałam jeszcze tego forum, nie miałam nikogo, kto mógłby mi otworzyć oczy - koleżanki chcąc ulżyć w moim cierpieniu, też raczej szły w przepracowanie, kryzysy, inne problemy.

Bądź czujna, zwracaj większą uwagę na to, jak się zachowuje a nie na to, co mówi.

Oczywiście życzę Ci, żeby Twoje małżeństwo udało się uratować, jednak ja też należę do grona tych, którzy uważają, że w grę wchodzi druga kobieta.
Argumentów poprzednicy przytoczyli sporo, nie będę się powtarzać.
Dołożę może tylko jeden. Jeśli ktoś sobie nie radzi, bo mam problemy w pracy  połączone z problemami finansowymi, nie wynajmuje mieszkania, bo przecież ten wynajem generuje kolejne koszty.

To nie jest Ela głupota i cos co oni wybieraja. to sie dzieje i juz. wiesz ze w polsce w 2016 wsrod samobojcow to 86 procent byli faceci? myslisz, czemu? nie radza sobie z obciazeniami psychicznymi, a utrata posady i pracy to czesto brak sensu zycia i pustka, utrata gruntu pod nogami, i zawiedzenie silnie przypisanej roli spolecznej. wsparcie dla kobiet jest ze wszystkich stron, a kto wspiera mezczyzn? do 2007 wielu zylo w bance. sam widzialem jak lecialy spolki, lecialy rady nadzorcze, byly kontrole, presja i weryfikowanie blednych decyzji biznesowych, przekreslone lata zycia bo przeciez na to pracowales, ogromny stres, praca po wiele wiele godzin, dobra mina do zlej gry, przerzucanie odpowiedzialnoscia, widmo upadlosci albo ogromnych dlugow, wyrzuty co mozna bylo zrobic lepiej, co stanie sie z wszystkimi pracownikami ktorzy ci ufali i pracowali dla ciebie latami, wiesz jak wtedy wzrosla liczba samobojstw, faceci nie dawali rady, presje sa tak duze. osobiscie mialem kumpla ktory wracajac po 16 h pracy w tym najgorszym okresie do domu slyszal wyrzuty ze go nie ma w domu, ze ciagle pracuje, ale czy jest na oboz jezykowy dla dzieciakow bo trzeba zaplacic do piatku, wyrzuty czemu sie lepiej nie zabezpieczyl i na pewno mogl zrobic inaczej. w pracy slyszal ze jest nikim, wracal do domu slyszal ze jest nikim i wszystko zle, oczywiscie zarzuty o kochanke jak gosciu o seksie to juz mogl pomarzyc i go pol roku pozniej chowalismy. Ela to nie jest glupota. to jest osamotnienie, poczucie pustki, utrata sensu zycia i to co niszczy facetow czyli ze buduja swoja wartosc na pozycji zawodowej, tak jak maz autorki. to nie jest kwestia 3 tysiecy hipoteki i zamiany domu na mniejszy. to sa leasingi na maszyny, auta, hale produkcyjne, wiele sypiacych sie inwestycji, upadanie spolek zaleznych i duze problemy z realizowaniem kolejnych inwestycji, pensje dla x pracownikow. facetow nikt nie wspiera, ma byc silny i sie otrzepac i dalej sobie radzic. no nie, oni sobie nie radza. przeciazenie jest tak duze ze chcesz uciec od wszystkiego, czyli np sie zabic. albo znalezc kobiete na ktorych choc przez chwile o tym zapomnisz i bedziesz znowu tym mlodym chlopakiem ktorego najwiekszym zmartwieniem bylo czy dziewczyna sie z nim umowi. u zon koledzy tego nie znajdowali, tam było zamartwianie, wyrzuty, pretensje, oni psychicznie nie dawal irady.

Edit no i to nie bylo w Polsce, to nie byli polacy. to jest wszedzie.

Wytrawny i świadomy kłopotów biznesmen - a jako takiego przedstawianam swojego męża Magdzia - w takiej sytuacji kompensuje wydatki i tnie koszty jak tylko może. A nie wyprowadza się na wynajęte mieszkanie, żeby zwiększać swoje finansowe obciążenia.

Może właśnie o to chodziło mężowi Magdy, kiedy mówił o ich oddaleniu podczas gdy ona tego nie czuła. Miała inny obraz ich małżeństwa bo po prostu nie interesowała się jego sferą zawodową, wystarczył jej obraz "ambitnego, pracowitego męża, który zapewnia jej i ogólnie rodzinie życie na wysokim poziomie). Magda pisząc o przepracowaniu męża, nietrafionych inwestycjach czy zadłużeniu męża zdaje się podchodzić do tego z dystansem, jako do czegoś normalnego bo po prostu ma taki fach.
Może ta wyprowadzka była po to by nie czuć dodatkowej presji, może po prostu nie mówi jej wszystkiego, jak naprawdę sytuacja wygląda oraz, że sobie nie radzi. No jak, on? Ten ambitny, zaradny, przedsiębiorczy...?
Poza tym, Magda wspomniała, że ona pracuje w firmie męża, więc odpowiedzialność jest podwójna.

ja byłam raczej z tych które hamowały męża przed przesadnym wydawaniem pieniędzy. Mówiłam mu że starczy to co mamy, że naprawdę nie trzeba więcej i więcej. Jesteśmy, zdrowi, mamy zdrowe dzieci i to jest najważniejsze.

10tys zl raty dla mojego męża to nie jest dużo i to nie jest problem, problem jest z warunkami tego kredytu. Ta rata to kropla w morzu.

Miroon źle to widzisz. Dzieci nie truły bo mają plac zabaw w domu obok który jeszcze jest nasz. Ja też nie trułam. To mąż kupił trampoline tak z dnia na dzień informując mnie tylko o tym. Przykladowo chciałam kupić w styczniu komode na przedpokoj i do sypialni. Szukałam w necie czegoś przystępnie cenowo i ładnego. Z dwa dni siedziałam i nawet mu pokazywałam. A on po dwóch dniach że niech zrobi nam stolarz, bo przynajmniej będzie porządnie. Na co ja że tak pewnie będzie porządniej, ale też dużo drożej. I tak koniec końców wyszło sporo więcej za te meble niż jak byśmy kupili w sklepie. To tylko jeden z wielu przykładów.

Magda, prywatne życie to jedno, zawodowe to drugie. Natomiast Wy oboje pracujecie w jego firmie. A jej sytuacja finansowa może w każdej chwili odwrócić. To, że mają kilkadziesiąt nieprzeczytanych maili i nie wyrabiają, nie jest żadnym powodem do dumy.
Piszesz, że jesteście zdrowi, a jeszcze kilka postów wcześniej pisałaś, że mąż bierze antydepresanty. Chyba nie zdajesz sobie sprawy w jak wielu przypadkach przewlekły stres jest przyczyną różnych chorób.

Madziu, ale czy Twój mąż powiedział Ci, co musiałoby się stać, żebyście zaczęli od nowa? Czy ma jakiś plan na Wasze relacje? Rozważa jakąś terapię? Własną, wspólną? Przepraszam, ale wydaje mi się, że gdyby kwestia rozbijała się tylko o sprawy finansowe, nie porzucałby Ciebie i rodziny. Pamiętam też, że w perspektywie jest jej powiększenie. Z tym podejściem, dość czarny prognostyk.

Jeżeli problemy w firmie są na tyle duże, że facet nie jest w stanie ich ogarnąć, a w żonie nie miał (na tym polu) zrozumienia, to może rzeczywiście wolał odejść niż pozwolić by patrzyła na jego "porażkę".
To by też tłumaczyło dlaczego on inaczej widział ostatni rok małżeństwa niż Magda. Po prostu ona nie miała pełnej informacji o tym co się z nim czy u niego dzieje. Czy sama nie chciała wiedzieć, czy on jej mówił tylko tyle ile uważał za stosowne, to już inna kwestia.

"Mąż okazało się ze bierze leki antydepresyjne. Po naszej rozmowie jeszcze wziął za dużo leków na uspokojenie."

Oby miał nad tym kontrolę. Mój przyjaciel i znajomy, obaj żyjący na max obrotach zawodowych i finansowych, skończyli w psychiatryku. Pierwszy miał myśli samobójcze (jedna z tych historii, o których pisał Miron), drugi uzależnił się od benzodiazepin (firma padała, nie mógł spać, nie uniósł tych stresów).

Czy on naprawdę nie może odpuścić jakiejś części biznesu? Chce być 35 letnim rentierem, a może skończyć jak wrak.  Z psyche nie ma żartów.

Ja o samobójstwa też słyszałam, jednak nie mniej groźną konsekwencją może być po prostu zawał. Dlatego nie bagatelizowałabym tego.

Dokładnie Pasławku. Tak właśnie miał mój Przyjaciel, największy kryzys był po namieszaniu leków. Zresztą zanim się ustawi antydepresanty, to często są wzmożone lęki, bezsenność/nadmierna senność i inne perturbacje.
To nie przelewki, jeśli do tego już doszło.

Wynika z tego wszystkiego że mąż uciekł i niezbyt wielka to różnica czy mieszka z rodziną czy nie ,jest nieco inaczej, możliwe że według niego rodzina jakby płaci niby mniejsze koszty , nie widząc go na co dzień znerwicowanego,przygnębionego ,zmulonego i słabego ,jest to owszem rodzaj pychy i jest to rodzaj złudzenia.Przyznał się do tych antydepresantów to minimalny postęp .Jeszcze żaden sukces .
Czy mąż faktycznie się leczy to jest dobre pytanie,dla mnie jakość tego niby "samoleczenia" jest wątpliwa i wygląda na kolejny przeskok w inny poziom uciekania raczej, niż rozwiązanie swojego problemu to tylko taka próba nic więcej wykorzystanie leku jak "dopalacz" bardziej i źródło przetrwania,łagodzenie bólu .Nie zmieniając postawy takie leczenie jest marne po prostu leczy i to powierzchownie objawy i skutki nie dotykając przyczyn .
Jak sama wiesz i pisałaś kilka razy o tym, lekarze lekką ręką wypisują recepty na życzenie,nie wnikając w szczegóły i sytuację pacjenta różnie jest i tyle ,jedni proponują skierowanie na psychoterapie a innym niestety zwisa i powiewa,i oczywiście do terapii nikogo nie da się zmusić jeżeli w tle jest depresja ,stres,przepracowanie ,mniejsza z tym dlaczego tak jest i że nad tym
masowym wypisywaniem nie ma za bardzo kontroli, pomimo procedur ,z resztą jest jeszcze szaro czarna strefa zdobywania leków.

Dokładnie, tak jak napisała Roxann. Magda zeby nie bylo ja nic Tobie nie zarzucam i nie wytykam ze moze jestes zla zona, ktora cos na mezu wymuszala i oczekiwala, nie nie. kazdy wie jaka jest proza zycia i ped zycia, wiele rzeczy mozna pominac i nie zauwazyc, mezczyzni maja taka wade ze ukrywaja problemy, te jego wew motywacje i przesadna ambicja go niszczy, moze zniszczyc tez was. po prostu to moze byc moment kiedy on potrzebuje pomocy a nie oskarzen o zdrady. jak napisala roxann- do problemow finansowych sie przyznal, teraz do brania antydepresantow. magda nie mowie o twoim mezu ale to ilu takich kolesi lata na prochach i conajmniej nie o lekach na depresje tu mowie to plaga. oni nie wyrabiaja. a ze na boku bzykal dalej nie wykluczam. tez jakas forma ucieczki i odskoczni jak sie nie umie przyznac przed wlasna kobieta ze zycie sie sypie i zburzyc jego silny obraz w jej oczach. bo dla facetow kariera to niestety czesto niemal cale zycie.

Twoj maz to niezly gracz. Chwilowo cos nie poszlo pomyslnie w jego nowej relacji, wiec wrocil do domu. Teraz zacznie sie jazda dla osoby, ktora jest przekonana, ze ''zaczynaja od nowa''.

Tak również być może. To, że bierze psychotropy, nie znaczy, że się leczy. Towar dość łatwo dostępny w obecnych realiach. Mój ex również straszył samobójstwem, też brał tabsy, które de facto podsuwała neurotyczna kochanka Pewnie taki element pasował im do dramatu Dlatego zaufałabym z ograniczoną odpowiedzialnością. No i przede wszystkim zadbała o własny komfort psychiczny i zdrowie. W przypadku zdrad psycholog powinien przydzielany być obligatoryjnie.

Madzia, dajesz się wciągnąć mężowi w przedstawienie jakie robi z waszego życia. Czy nie widzisz, że on stopniuje napięcie przed finałem - wtedy dopiero dowiesz się ciekawych rzeczy i zapewniam Cię nie będą, to przyjemne informacje. Znam przypadek, kiedy mąż udawał przed żoną i dziećmi próbę samobójczą jak się później okazało witaminami, po to tylko żeby zyskać współczucie żony i dzieci. A tak naprawdę potrzebował trochę czasu aby ułożyć sobie życie z kochanką i upłynnić majątek.
Bądź czujna i filtruj, to co widzisz i słyszysz od męża, bo jak widać jeszcze wiele ciekawych i zaskakujących akcji przed Tobą.

Z tym samobójstwem, to większość z nas przerabiała. Już szedł się zabić, myślał o tym, gotów to zrobić.... Teatr kłamcy.

Nadal utrzymuję to, co napisałam kilka stron wcześniej. Jeśli on Madzię zdradzał, to raczej ze swoją pracą. To chorobliwie ambitny pracoholik. Nie miałby ani siły, ani czasu na wyskoki. Nie miałby nawet czasu o tym pomyśleć. Kompletnie nie wiecie, jak funkcjonują ludzie na takich stanowiskach.

"...mamy około 80tys opłat miesięcznie także presja jaka na nim ciąży jest duża. Podjął ostatnio kilka złych decyzji finansowych np zakup ziem na Mazurach które już miały przynosić zyski, a przez pandemie i inne takie na razie są tylko dla nas comiesięcznym kosztem. Mąż jest chorobliwie ambitny, ciągle chce więcej i więcej. Jeszcze nigdy tyle nie pracował co teraz".

Nie zdajecie sobie sprawy, jakie to obciążenie. 80 tys opłat, inwestycje przynoszące póki co straty, a do tego nowy dom na jakimś lichwiarskim niebankowym kredycie. Tyle wie Madzia, a o czym nie jeszcze nie wie?

"...jak tylko próbowałam się dowiedzieć co go gryzie w pracy itp żeby jakoś mu pomoc to mnie zbywał, mówil że i tak nie zrozumiem"

do tego:

"...w październiku miał covid, który bardzo ciężko przeszedł i od tego czasu jest ciągle zmęczony".

A teraz jeszcze antydepresanty, więc przypuszczalnie nerwica.
Zapętlił się.

I zgadzam się z Pasławkiem:

"Czy mąż faktycznie się leczy to jest dobre pytanie,dla mnie jakość tego niby "samoleczenia" jest wątpliwa i wygląda na kolejny przeskok w inny poziom uciekania raczej, niż rozwiązanie swojego problemu to tylko taka próba nic więcej wykorzystanie leku jak "dopalacz" bardziej i źródło przetrwania,łagodzenie bólu .Nie zmieniając postawy takie leczenie jest marne po prostu leczy i to powierzchownie objawy i skutki nie dotykając przyczyn ."

Dedektyw rozwiklalby ta sprawe

Na wyskok typu tylko seks na boku dla rozladowania to moze i sile i czas by znalazl bo wtedy to faktycznie nie wiele trzeba na to ale na budowanie relacji z inna kobieta i zycie z nia na boku? to nie wiem ile godzin musialaby miec doba.

Wielka szkoda, to prawda. Ciekawe jak tam z cisnieniem, sercem i zdrowiem.

Detektyw i po problemie. Raz dwa sie okaze

No i co z tego, że ludzie mają większe obciążenia niż mąż autorki.
Może dla niektórych 80 tys obciążeń miesięcznie to bułka z masłem.
To tylko człowiek, a nie robocop. On potrzebuje terapii.

Detektyw, jak on robi po 500 km miesięcznie?