Czy ta relacja ma sens - Netkobiety.pl

Nie chodzi o przyzwoitość  czy karę dla tego Pana za coś  tylko  o to że wg mnie seks zaćmiewa głowę  kobietom rodzi przywiązanie  i być może trudniej będzie autorce spojrzeć  trzeźwo na tę relację. 
A planuje związek więc powinna.
Ja popieram zdanie Samanty Jones że znanego serialu:
Po czym poznać że związek rokuje?
Po swojej minie w lustrze: A ona jest taka:   
Albo taka:       zdanie innych nieistotne.

Moim zdaniem co już tez napisałam pare postów temu ten koleś nie jest zainteresowany związkiem. Te jego piękne bajeczki na początku - autorka dała wplatać się w sidła bajkopisarza. Ja osobiście nigdy nie kupowałam takich tanich kawałków od kolesia którego znam tydzień czy dwa tygodnie- dla mnie urósł by  w oczach jakby faktycznie zaproponował i zorganizował gdzieś wyjazd.
Wracając na ziemie - tez uważam ze może randkowac z innymi. Koleś rozwiedziony w końcu kózka może poskakać , najstarszy tez nie jest wiec nie będzie się ograniczał do jednej dziewczyny. „Zmęczenie” to wymówka do innych randek pewnie. Autorko ja bym odpuściła bo to zdecydowanie nie jest facet dla ciebie - znacie się tylko 7 tygodni - to jest serio żaden czas. Jakby chciał toby znalazł czas.
Nie marnuj czasu na rozkmnianie kolesia który tego wart nie jest bo on się zaraz będzie dobrze bawił w górach czy gdzie tam jedzie.

A Wy tak na serio? :-O

Seks zaćmiewa głowę i seks rodzi przywiązanie?
Chyba Wam obojgu, bo ja się pod czymś takim bym nie podpisała :-D

Hahaha :-D Nie dziękuję, ja z tych, które najpierw się przywiązują i angażują, żeby stracić głowę i zdecydować się na seks. Wiem, trąci staroświeckością, ale tak już mam. Może dlatego mnie nie zaćmiewa :-D

Tak wypowiedź pop psycholożki Miller mi się przypomniała, że spory odsetek kobiet wiązał się ze swoim pierwszym partnerem seksualnym, tylko z tego powody, że był pierwszy, nawet jak ten seks był beznadziejny. No nie wiem, czy to było zaćmienie głowy seksem, ale w jakimś sensie przywiązanie z pewnością. No ale to przy pierwszym partnerze, potem już chyba łatwiej się nie przywiązać, jeśli nie ma się zaburzeń związanych z desperacką potrzebą bliskości i przynależności.

Ela210 Dziękuję
Ewidentnie mam taką minę od 2 tygodni.
Facet wysyła mi zdjęcia z gór i opisuje to jak bardzo jest cudownie, jakie ogromne to przeżycie dla ducha i ciała.

Co do seksu z nim, czułam, że za szybko, ale sprawiał od samego początku, że czułam się bezpiecznie, dobrze, nie nalegał, to ja popłynęłam. Nie żałuję. Seks z nim był bardzo czuły. To było dla mnie nowe i fascynujące. Temu też chciałam wierzyć i patrzeć przez różowe okulary, że może coś z tego wyjść, że to się rozwinie. Seks przyćmił mi trzeźwe patrzenie na relację.

Dobitnie to mi powiedział, na samym początku, że chce związku poważnego, miłości, jedynie nie chce na ten moment więcej dzieci, ale może mu się to zmieni. Więc proste, że miałam nadzieję, że ta relacja się rozwinie. Spotykałam się z nim, cieszyłam się tymi spotkaniami, czułym seksem. Mówił, że traktuje mnie poważnie. Ja nie wiem, ty myślisz może, że on miał na czole wypisane, że będę tylko przytulanką a ja głupia tego nie widziałam? Po 4 tygodniach dopiero powiedział to co zacytowałaś wyżej. A ja zaćmiona nie "slyszałam" wszystkiego co się za tym kryje. Wybiórczo sobie tylko wyłapałam słowa - dobrze mi z tobą, chcę Cie poznawać, traktuje Cie poważne, nasze spotykanie się nie prowadzi donikąd, może mi sie to zmieni. Oszukiwałam się. Ale czy na początku znajomości przypadkiem każdy z nas się trochę nie oszukuje? Zrobiłam to, bo chciałam związku z nim, i być w nim ważna. Źle zrobiłam, że miałam nadzieję. Myślę, że porę się ocknęłam.

Jestem zła na siebie, rozczarowana całą tą sytuacją.

Ech, nie ma co być złym, lepiej wspominać miłe chwile. On nie do końca był fair, ale niektórzy tak mają.
i zorientowałaś się w miarę szybko.
kupiłabym mu krawat na pamiątkę i rozstała się bez żalu
obejrzyj sobie film: Rozwód po francusku Kate Hudson gra ta tam ciekawą rolę

I tak trzymaj. Moze jak sie odrobine zdystansujesz to sie w koncu bardziej okresli. Chyba, ze szuka sobie pen pal friendsa do popisania i wysylania zdjec .

Taaaa... tinder to nie jest serwis do szukania miłości a łatwego bzykania.

Taka ciekawostka:

Wracam z małym updatem. Pan wrócił z gór w niedzielę w nocy, w poniedziałek po południu zadzwonił, opowiedzieliśmy sobie co u nas, ja zażartowałam -że się wahałam czy odebrać telefon wziął to sobie do serca, zaczął się tłumaczyć, że na prawde nie miał głowy do pisania i czytania, trasy były ciężkie, a wieczorami był zmęczony. Przejął się tym, przeprosił, że dziś już nie da rady ale jutro przyjedzie. I przyjechał następnego dnia z kwiatami, i na prawdę widać było, że się lekko wystraszył  i przejął tym, że chciałam się wycofać. Następny weekend mial z córką, ale mimo to zaprosił mnie do kina w sobotę - córkę planował zostawić u dziadków na ten czas. Ostatecznie córka przez 5h była z matką. Byłam mile zaskoczona, że wygospodarował ten czas.
Jednak ten tydzień to był znów dla mnie ciężki czas. Widzieliśmy się raz, we wtorek. W środę miałam imprezę firmową. Ani ja ani on nie mieliśmy większych planów na długi weekend, więc umówiliśmy się, ze pojdziemy ktoregoś dnia na rowery. W czwartek napisał mi, że wyjechał do Warszawy na kajaki i na imprezę. Troszkę to mnie zaskoczyło. Ale ok. Umówiliśmy się w piątek na rowery na 17.30. Wrócił z wawy, miał sie przespać, wyjsc ze mną na godzinę na rower i pójść na ściankę wspinaczkową. O 17 dzwoni, ze musi odwołać, bo zapomniał, że o 17.30 miał odebrać córkę z ex z pociągu i jest bardzo zmęczony (ale na ściankę dał radę iść). Wkurzyłam się, powiedziałam co o tym myślę i znów postanowiłam sobie, że jeżeli nie znajdzie dla mnie czasu w weekend to odpuszczam sobie już ostatecznie. Oczywiście nie znalazł. W sobotę miał komunię i czas z małą, w niedzielę okazało się, że wyjeżdża do dobrego kolegi, z którym ma okazję od bardzo długiego czasu się zobaczyć. Nie musiałam nawet nic mówić, sam zaczął temat, że mu źle z tym, że nie ma dla mnie czasu, że chciał spędzić ze mną trochę czasu w weekend ale tak mu się ułożyło, że nie miał jak. A chce ze mną więcej tego czasu spędzać i że znajdzie czas, jak to robił do tej pory. Pomyślałam, że to chyba dobrze, że sam widzi ten problem. Jest szansa, że coś się poprawi. Wczoraj spotkaliśmy się, znów przywitał mnie z kwiatami, przeprosił za weekend. I zaczęliśmy rozmawiać o tym, czy to ma sens. Powiedział, że jeżeli jestem nieszczęśliwa i smutna to lepiej mi będzie jak to zakończymy i sobie pójdzie. Zapytałam, czy faktycznie nie jest w stanie mi więcej tego czasu znaleźć. Porozmawialiśmy jeszcze o tym wszystkim. Obiecał, że postara się 3 razy w tygodniu ze mną spotykać, i że może bym z nim chodziła na crossa albo ściankę. Powiedział, że jestem dla niego ważna, że jest zazdrosny, ale też chłodno myśląc ta relacja nie ma sensu, bo on jest na takim etapie życia, że nie może mi dać tego czego chcę, albo zaraz będę chciała (np dziecka) i że bardzo mnie szanuje, lubi i chce mojego dobra. Z jego strony są też emocje i uczucia do mnie i dla niego to też jest trudne. Nie traktuje mnie jak czasoumilaczkę, a już na pewno nie chodzi o seks. Zdaje sobie sprawę jak to z boku wygląda, ale tak nie jest. Otworzył się przede mną, powiedział dużo o sobie. Poświęcił dużo dla związku, ślub, dziecko, terapie małżeńskie. i teraz chce ten czas trochę odzyskać, że chce robić to na co nie miał czasu a zawsze marzyl, że dużo mu daje te uczucie adrenaliny w górach. Pytał, gdzie chcę pojechać z nim, kiedy wyjdziemy na miasto, czy pójde z nim w sierpniu na wesele szefa - tylko na tyle mogę liczyć, plus wieczorne spotkania i wspólne spędzanie 3 nocy w tygodniu
Kurde to na prawde wartościowy, mądry, dojrzały facet. Polubiłam go bardzo, zauroczyłam się. Szkoda, że poznaliśmy się w takim momencie jego życia. Jest mi dwa razy ciężej z tą świadomością, że to na prawdę fajny szczery facet, że mnie szanuje itp a musi to być koniec. Byłoby mi lżej gdybym mogła być na niego zła. Byłam od początku wszystkiego świadoma a dałam ponieść się hormonom, chemii. Z jednej strony fajnie, ze mogłam przeżyć te chwile, a z drugiej będę za tym tęsknić.

hej słabo... sytuacja z tym panem potoczyła się bardzo słabo. Widzieliśmy się jakoś dwa tygodnie temu w środę, sam z siebie podjął temat, że bardzo mnie lubi, ze ma do mnie uczucia, że jest mu ciężko, bo jego sytuacja jest jaka jest, ale się postara. Powiedział, że postara się ze mną widywać 3xw tygodniu, że chce mi poświęcać weekendy, że nie chce by ta relacja wyglądała tak jak do tej pory. Zaplanowaliśmy wspólny urlop na morzem, dwa koncerty, wyjście na miasto. Powiedział, że jest ze mną szczęśliwy, że jest mu dobrze ze mną i liczy na to, że po wakacjach mu się zmieni (podejscie do dzieci i slubu). Ja w lekkim szoku, ale szczęśliwa, znów mająca nadzieję, że jednak wszystko się ułoży i coś z tego będzie. W czwartek jeszcze zaplanowaliśmy co bedziemy robić nad morzem. A w piątek jak bylismy na mieście, gdy mieliśmy już wracać do domu, przytulił mnie i powiedział, że gryzie go to wszystko od jakiegos czasu i musimy tą relację zakończyć, wahał sie nawet w tym momencie gdy to mówił. Bo on nie chce bym przez niego nie doświadczyła radości z macierzyństwa, slubów itp. I chciałby miec ze mną kontakt, bo mnie bardzo lubi ale lepiej jak tego kontaktu nie będzie. Chyba nawet nic nie powiedziałam, bylam taka zła w środku, zamowilam taksówkę i pojechałam do domu. Rano napisał, mi ze ma moją koszulkę. Po dwóch dniach zapytał czy na pewno oddałam mu w piątek kabel od powerbanka bo mialam go w torebce. A jakoś przed wczoraj odezwal się do mnie by zapytac jaki film chciał ze mną obejrzeć bo nie pamieta tytulu. Po czym zapytał mnie "jak tam tinder huczy?" "u mnie nie, jestem skazany na samotność, zwłaszcza jak wywalam już kawę na ławę, "mam nadzieję, że szybko znajdziesz kogoś kogo szukasz, uważaj tylko na ujków od przelotnych znajomości". Na to wszystko odpisałam, że mam nadzieje, że nikt już tak "szlachetnie" mnie nie potraktuje jak on, że poczułam się przez to ujowo. Odpisał, że nie chciał źle, ale mialam prawo się tak poczuć. Wysłał mi piosenkę Sanah - ten stan, dopisując, że ta piosenka kojarzy mu się ze mną i aż mu sie płakać chce jak jej słucha, i że mnie lubi aż za bardzo i że bardzo żałuje, ze spotkaliśmy się na innych etapach życia.
Rozmawiałam o tym z psychologiem, powiedziała, że powinnam zareagować mocniej, nie tłumić w sobie emocji, bo mnie na prawdę oszukał, nawiązując do obietnic i planów. Też zaczęła go bronić, gdy powiedziałam, że jego byla zona ma depresję i nim manipuluje wysylając smsy o treści "dzis sie zle czuje, psychicznie, wezme tabletki na sen, drzwi zostawiam otwarte". On oczywiscie na to reaguje, jest podatny bo boi się o córkę, która w tym momencie jest z nią. Psycholog mi wyjaśnila, że być może zobaczył we mnie coś co mu przypomina byłą i się po prostu wystraszył. Ja to potrafię zrozumieć, bo sama byłam w dwóch związkach, w ktorych partnerzy mieli depresje i zaburzenia. Jednak jakoś mi z tym wszystkim ciężko. Czuję się spokojniejsza, bo się wszystko wyjaśniło, ale też w pewnien sposób zraniona gdy narobił mi nadziei po czym od razu skreślił. Ale poradzę sobię z tym jest to jakaś nauka dla mnie.

To twoje zdanie Być może ze sposobu opisywania, pisania wyłania się taki obraz mojej osoby, bo tu mogę sobie anonimowo się wyżalić, ale na żywo nigdy żadnych dram nie urządzałam, nigdy też nie płakałam przy kimś, czy nawet w poduszkę, po prostu szłam dalej. U psychologa uczę się te emocje z siebie wyrzucac, pokazywać,  więc nie wykluczam, że dopiero zacznę robić dramy z płaczem w tle ;p
Umiem trzeźwo oceniać ale też mam uczucia, odczucia, emocje a moją wadą jest to, że za bardzo wierzę w słowa innych osób. To kolejna nauczka dla mnie, nie pierwsza nie ostatnia Nic nie poradzę na to, że tego faceta serio bardzo polubiłam, i chciałam coś więcej i tak dawałam tej ralcji kolejny następny dzień. Przecież jest coś takiego jak zauroczenie, no i mnie dopadło. Z jednej strony to mega fajne uczucie, z drugiej nie prowadziło w tym przypadku do niczego dobrego i byłam tego w pełni świadoma

A o czym ma nie śnic? Jestem zajebistą babką, więc nie przestanę myśleć o tym, że chcę poznać kogoś wartościowego, dojrzałego emocjonalnie, by mieć rodzinę

Myślisz, że gdybyś spotkała go w innym momencie, byłoby inaczej? Daj spokój! Gdyby był tobą poważnie zainteresowany, nie miałby problemu z ustawieniem ciebie na pierwszym miejscu. Jeżeli masz do siebie szacunek, zablokuj faceta jeszcze dziś! Chyba, że chcesz być jak ten pies pod stołem, któremu jaśniepan zrzuci czasami kosteczkę, czy chrząstkę, a ty zajadasz się jakby to był kawior z bieługi.

Po prostu opisujesz tu miernej klasy melodramat jak to on by mógł, ale nie może, jak to Ty byś chciała, ale Ci nie wychodzi. On od początku sprzedaje Tobie tanie wymówki, nie mówiąc przy tym nic konkretnego, a Ty to łykasz. Paslawek to dobry człek ;-) więc pisze Tobie, że masz kolejne doświadczenie na koncie, ale Twoje doświadczenia nie są nic warte, jeśli nie wyciągasz z nich wniosków na przyszłość. Tak łykasz te głodne kawałki, bo lubisz taplanie się w ułudzie. Niestety Twoje marzenia o kimś wartościowym i rodzinie, chociaż ze wszech miar rozumiem, popieram i życzę Tobie ich spełnienia, to nie sądzę, że szybko się ziszczą. Bo jesteś w tej chwili idealnym materiałem dla wszelkiej maści lawirantów i bajerantów, którzy powciskają Ci kity, zabawią się Twoim kosztem i poszukają kogoś bardziej rozgarniętego.
Możesz się karmić złudzeniami, że niby masz czyste rączki, dobrze chciałaś, a on naobiecywał Tobie złote góry, a Ty tylko biedna w to uwierzyłaś, ale nie oszukujmy się, bo sama od początku widziałaś i nawet ten wątek założyłaś, bo coś nie grało. Tylko patrzeć na to nie chciałaś. Nawet nie chcę tu spekulować, co jest tego powodem, ale nie wygląda to dobrze, więc jeszcze sporo pracy przed Tobą. Ale snij dalej, że jest ok i tylko tym razem się nie udało.

Nie może tylko na pewno. Rozumiem, że to dziecko usypia codziennie do 21/ 22 w domu jego ex żony. I masz pewność ze 5 letnie dziecko chodzi tak pozno spać? Tak samo ta sytuacja kiedy natychmiast zarzucił wszystkie plany, żeby ex z dzieckiem odebrać z dworca. Naprawde nie ma taksowek? Albo ona nie ma brata, ojca, kuzyna , kolegi...

Już pomijajac inne oczywiste przesłanki jak permanentny brak czasu dla Ciebie to Pan niestety wyslal wszystkie znaki jakie mógł , że jedną nogą jest w tamtym związku i nie widzi możliwości następnego..

Będzie ,będzie.
Magda żeby nie było , jest jedną z moich ulubionych forumowiczek akurat.(DBWDS )
Nie odrzucałbym jednak automatycznie z góry  jej punktu widzenia i perspektywy, jak podumasz to pewnie szybko dostrzeżesz, co tam jest pod spodem głębiej w jej poście.
Ale też nie będę jej i za nią się tłumaczył bo to wydaje się trochę bez sensu.

Nie wiem, czy dobrym wyjśćiem jest poleganie na intuicji czy przyjrzenie się FAKTOM: facet wciska dyrdymały o rozejściu emocjonalnym z żoną, podczas gdy fakty mówią zupełnie co innego.

Wiem .

Niekoniecznie, mój partner początkowo też mi mówił takie teksty, a że był po rozwodzie, pod 50-stkę i miał już dorosłe dziecko, poniekąd go rozumiałam, że czuje "za stary". Niemniej nauczona doświadczeniem (w pewnym wieku to już tylko albo głównie facetów po tzw. przejściach, z mniejszym lub większym bagażem się spotyka), od razu pewne kwestie chciałam wyjaśnić, a mianowicie czy na pewno jest po rozwodzie i czy nie jest emocjonalnie uwikłany w żadną inną relację. Zależało mi też by poznać dość szybko jakichś jego znajomych i dziecko. Może i postawiłam go trochę pod ścianą i sama zagrałam vabank, ale na słowo ja już nikomu nie wierzę Gdyby zaczął kręcić, zwlekać wymyślając wymówki, to  bym go sobie odpuściła - szkoda czasu i nerwów.
Dodam tylko, że po około 1,5 roku sam zmienił zdanie co do wspólnego dziecka i to bez mojego nacisku. Staramy od dłuższego czasu, jednak bez skutku (ot taki chichot losu).
Także jak sama piszesz, że pewnie na nie jednego takiego jeszcze trafisz, ale już bogatsza o doświadczenie będziesz wiedziała na co zwracać uwagę i umiała odpowiednio reagować by niepotrzebnie się nie angażować (swoich uczuć i czasu).
Moim zdaniem ten facet zwyczajnie nie przepracował rozwodu, wciąż w jakimś stopniu emocjonalnie jest związany z ex i nie nie jest gotowy na nowy (poważny) związek. Jedni potrzebują więcej czasu, inni mniej, jednak mało kto ot tak od razu chce się w nową relację angażować.

Minęło trochę czasu, i... ulotniły mi się jakiekolwiek "uczucia" do bohatera tego wątku. Czuję się w końcu super. Nie myślę o nim już o jako super facecie. Jest jak każdy inny Co tydzień pyta mnie czy już kogoś mam, czy mam kandydata na męża. Proponuje też wyjście na ściankę i oferuje pomoc o każdej porze nocy i dnia jakbym czegos potrzebowała... Liczy na niezobowiązujący seks tym sprawdzaniem co u mnie? Oczywiście napisalam mu, że nie chce mieć kontaktu, i przypomianm mu, ze sie oboję na to umawialiśmy, to odpisał "wiem, nie wiem, dysonans poznawczy"
Serio ten facet to spore doświadczenie w moim życiu

no to faktycznie ten wycofany Pan bardzo ekspresowo wpada w ramiona kobiet. A masz pewność ,ze mówi prawdę ? Może po prostu szuka sobie klina ? Ty go olałaś to poszedł do innej, ona go olała to próbuje wrócić. Bardzo niezdecydowany Pan i bardzo szybki w poznawaniu nowych partnerek. Jak na mój gust za szybki.

To by brzmiało jak dobry plan gdyby co kolwiek miał wspólnego z prawdą.

No i masz odpowiedź ile jego słowa były warte. W relacjach damsko -męskich na pewno na początku patrzy się na czyny a nie na słowa.
Nie on nie chce stworzyć związku ani do Ciebie wrócić. Facet , który stara się o powrót nie wyjeżdża na tydzień sam w góry tylko " skacze" do okoła kobiety aby podbić swoją szansę na powrót. Za bardzo nie rozumiem dlaczego " że zachował się jak dupek, że teraz mu nie ufam i nie wie czy da się to przepracować" ? Dlatego ,że pojechał sobie po prostu czy z tym wyjazdem wiązały się też inne rzeczy ? Z jakąś kobietą tam pojechał ?

Wiesz ...zrobisz jak zechcesz ,ale ja bym komuś tak niezdecydowanemu nie dawała żadnej szansy. Niech przepracuje sobie to co ma w głowie i potem wróci.
Ma jakiś rozpier**** w życiu i robi Tobie taki sam. Nie wiesz na czym stoisz a on co chwila zmienia zdanie. Po co Ci to ?

nie poczułam jakiegoś przypływu radości po jego słowach, które kiedyś chciałam usłyszeć. Nie czuje już tego samego co wtedy, nie widzę tego ideału. Teraz dopiero widzę, ile ma wad. Góry miał zaplanowane już miesiac temu, pojechał tam z kolegą i ojcem by przejść orlą perć, wrócił wcześniej i chciał się spotkać ale wybrałam spedzenie czasu ze znajomymi. W tamtym tygodniu skakał nade mną, aż byłam w szoku. A teraz wycofanie, gdy dałam mu nadzieje na powrót. Daję mu czas jeszcze 2,3 tygodni. Zobaczę jak na weselu bedzie sie zachowywał i spadam z tej relacji. Bo to nie tak powinno wygladac. Dla mnie to nowość mieć styczność z taką osobą. Uczę się siebie i zachowania takich osób jak on.

Ja bym nie poszla na Twoim miejscu. Tym samym sprawdzisz czy jemu zależało na Tobie czy na towarzystwie na weselu.

tak, byłam na weselu. Było super, nie olewał mnie ani nic. Troszczył się, żebym dobrze się czuła i bawiła, poznał ze wszystkimi. Ostatni zeszliśmy z parkietu. Mieliśmy potem jechać wieczorem na festiwal - 2h w jedną stronę. Ale pogoda słaba i ciężka głowa. Więc spędził sobotę i niedzielę z córką - nie widział się z nią ponad tydzien, nie miał z nią kontaktu, bo byla u rodziców byłej żony, widzialam, że mu z tym ciężko, wiec nie miałam pretensji, ze nie miał dla mnie czasu. Dzień przed weselem zabrał mnie na miasto, poznał mnie ze swoim przyjacielem, jego dziewczyną, i parą młodą (jego szefowie). Wieczór byl super. Czułam, że się mną chwali - co raz wtrącając zdania co robię w życiu. o pasjach i jaka jestem.  A wczoraj wyszliśmy do kina, wróciliśmy i poszliśmy spać. Zauważyłam, że nie ciągnie mnie do łóżka, ale okazuje mi czułość. Proponuje mi, bym na swoj urlop, który wezmę jakoś we wrześniu pojechać z nim w góry, bo chce mnie tym zarazić. Mówi dużo miłych rzeczy, ciągle komplementuje. A wczoraj przed snem powiedział, że się ode mnie uzależnił, że czuje się przy mnie tak dobrze, ze ciągle chciałby przy mnie być.
Problem pojawia się jednak ciągle ten sam co przedtem. Ja nie wiem kiedy się z nim zobaczę. Bo on nie wie - jak wypadnie mu audyt, czyli o ktorej skonczy pracę, co powie córka - bo to ona dyktuje w dużej mierze gdzie i z kim chce być. Np. on ją odbiera z przedszkola, jadą coś zjeść i mówi mu, że chce do niego. Więc ją zabiera do siebie i ona u niego nocuje wówczas. Tłumaczy się też, że on chce by czas ze mną spędzać jakościowo, że nie chce przyjeżdżać jak jest mega zmęczony.
Obserwuję go i żyję swoim życiem. Podchodzę z dużym dystansem do tego. Jak widzę, że coś mi nie pasuje to od razu go informuję. On od razu przeprasza i obiecuje poprawę, żartując jednocześnie, że króciutko go trzymam.

K. widzę, że się stara. Dzisiaj zaproponował bym dołączyła do niego i córki bo wybierają się na plażę. Ale żebym nie była zależna od humorów córki, która może za chwilę powiedzieć, że chce do domu, to żebym przyjechała oddzielnie i spotkamy sie na miejscu. Pojechałam, rozłożyłam się, przywitałam, córka porzuciła zabawę z nowo poznaną koleżanką i przybiegła do taty mówiąc, że chce już do domu, jak mnie zobaczyła. Ale K. przekonał ją, żeby zostali. Gdy K. próbował coś mnie zagadywać - córka od razu chciała jego uwagę na siebei przyciągnąć - krzyczała - tata patrz kaczka - kaczki nie było żadnej. Odciągała go od miejsca gdzie byłam ja. Oboje zauważyliśmy jak to wygląda. Zajęłam się sobą, czytałam sobie książkę i się opalałam, bo nie wiedziałam jak mam się zachować. Na koniec mieliśmy iść na wieżę widokową. Córka nagle mówila, ze nie chce, ze za tydzien albo za rok. Po 10 minutach powiedziała K. na ucho coś. Domyśliłam się, że chodziło o to, żebym ja nie szła z nimi nigdzie. Poszłam wyrzuciłam śmieci, wracając powiedziałam, że jadę już do domu. K. powiedział, że oni jeszcze idą na tą wieżę, ale córka poprosiła żeby poszli sami. Powiedziałam, że tak tak wiem i odjechałam. Poczułam się źle. Nie jest to żadna zazdrość. Poczułam się odrzucona przez córkę. Wiem, że to ja powinnam zabiegać o kontakt, o budowanie realcji. Ale przeraziłam się tym murem, który córka stawia. Wiem, że to nie jej wina. Chciałabym z nią zbudować jakąś relację. Obawiam się, że nie będę potrafiła. Ja ze strachu przed tym, że to nie się uda. A ona jest bardzo nieufna. Boi się na moment zostać sama. Od razu szuka ojca wzrokiem, biegnie za nim itp.

Ja w tym wieku byłam taką dziewczynką i poznawałam kolejne konkubiny mojego ojca... Niektóre polubiłam dawały mi uwagę i życzliwość, jakąś taką opiekuńczość, ciepło. Niestety niektóre były wredne i starały się mojego ojca tak ustawić że niby ja jestem jakimś rozpuszczonym bachorem, który mu wchodzi na łeb. Zabraniały mu kupować mi zabawki i buty. Do dziś pamiętam to. To może być dla ciebie jakaś wskazówka jak trzeba się zachowywać.

Wszyscy tutaj pisali, że relacja z dzieciatym partnerem jest trudna, ciężka, wymagająca czasu i poświęcenia. Trzeba być tego świadomym.

może i lawirant. obserwuje, analizuje, ale też zyje swoim zyciem i spotykam się z innymi facetami. moze to nie fair, ale nie okreslilismy kim dla siebie jestesmy. Nie wiem ile nas jest. Ale jest na pewno trójkat, on, jego była żona i ja. Była żona ma borderline, depresje i mam wrażenie, że mu żyć nie daje. Gdy bylismy na weselu to przez cały wieczór wypisywala i wydzwaniała, ze potrzebuje fotelika bo nastepnego dnia jedzie gdzies z córką. Gdy tylko on nie odbierze telefonu by porozmawiac z córką, ona wysyla smsy pelne żalu, że widocznie ma ciekawsze i wazniejsze rzeczy do robienia. Myślę, że tez nastawia córkę przeciwko mnie. Wcale nie chce myśleć o byłej żonie źle. To psycholog do ktorej chodze próbuje mnie uświadomić, jak musiał mieć przerąbane w małżenstwie z osobą o takich zaburzeniach i na pewno teraz żyje w lęku. Bo zauważyłam, że unika seksu. Mam wrazenie, że nasza relacja bardziej przypomina relację - ojciec corka - przytulanie, calusy, głaskanie. Wg mnie i psycholog on bardzo boi się, że zajdę w ciążę. Sam tez powiedział przecież, że zerwał relacje ze mną, bo jestem w takim wieku, ze już zaraz bede chciala mieć dzieci. Teraz unika seksu, pilnuje czy nie zapomniałam o tabletkach anty. Psycholog twierdzi, że boi się, że znów go to samo spotka, i będę jak jego była żona. np grała dzieckiem itp.
Oprócz tego wszystkiego, on zamiata problemy pod dywan, co mi się bardzo nie podoba. Mam żal, że nie porozmawiał ze mną o sytuacji z córką i o innych rzeczach, które są dla mnie ważne. Po prostu ucieka. Teraz jest na urlopie z kolegami, chodzą gdzieś po górach w Rumunii.
Nie jestem teraz w niego zapatrzona jak poprzednio. Widzę, że ma ciężki charakter. Ja na ten moment nasze spotkania traktuję jakos tak niezobowiązująco.

strasznie racjonalizujesz sobie jego zachowanie i starasz się dodawać mu punkty, tymczasem fakty przemawiają przeciwko niemu,

od kiedy psycholog mówi żeby komuś dawać szansę? to jest wykorzystanie swojego autorytetu, decyzja powinna być Twoja

Tinder jest pełen ludzi którzy mają wiele deficytów, zamiast pracować nad sobą to potem takie historie

nie zrobił kochance dziecka... dziecko ma ze związku, który trwał 12 lat.

decyzja jest moja zgadza się. Staram się nie racjonalizować, patrzeć obiektywnie. Jak wróci z wyjazdu wezmę go na poważną rozmowę. Powiem o sytuacji z córką, że ze mną o tym nie porozmawiał, o zamiataniu pod dywan i o unikaniu seksu

zrobisz oczywiście co uważasz za stosowne, ale widać gołym okiem wiele czerwonych flag, oboje tworzycie patchworkowy związek gdzie trudno spotkać się na wspólnym gruncie, ogólnie ta historia dowodzi jak ciężko obecnie o normalność, której jednak koniec końców mimo promowania hedonizmu każdy poszukuje

Ela naiwność jest bez podziału na płeć a jej poziom w społeczeństwie sięga zenitu. Wystarczy stworzyć odpowiednie pozory i zawsze cześć ludzi się złapie a to dlatego że większość osób nigdy nie pracuje nad sobą