Przejściowy kryzys czy definitywny koniec? - Netkobiety.pl

Żartujesz teraz? Kto zatem Twoim zdaniem ponosi winę za to, że źle przedstawiłeś swoją sytuacje?

Zedytowałeś zatem i ja edytuje: Bo nie dajesz dojść do głosu i wybiórczo odpowiadasz/czytasz posty, które Ci odpowiadają. Tak jak szukasz g******** wymówek odnośnie ex relacji tak jak i w postach powyżej robisz dokładnie to samo. Jak chcesz klarownych odpowiedzi to pisz tak klarownie, żeby każdy mógł zrozumieć. Ludzie poświęcają swój czas żeby pomoc TOBIE. Jeżeli piszesz w poście powyżej że nie zagłębiałeś się bo tak Ci radzili, to jest to nic innego jak wymówka i próba manipulacji nami. Reagujesz w zależności od sytuacji, jesteś chorągiewką.

Wyluzuj, miałem to samo w swoim wątku. Mnogość teorii, które wiedziałem że są z palca wyssane, co tylko czas pokazał. Ale i wiele mądrych rad i wsparcia, w tym od osób które łajały mnie równo i wprost nazywały toksykiem. Ze wszystkiego warto wyciągać wnioski. Tu są żywi ludzie, mający własne pryzmaty, doświadczenia, osobowości. To bardzo dobre forum, choć potrafi nie zostawić suchej nitki.

Kolejny update.

Tak jak przypuszczałem, poranki są najgorsze, o dziwo nawet nie wieczory. I to nie chodzi o to że nie budzę się koło niej, nie mieszkaliśmy razem, chociaż nocy spędzonych razem było mnóstwo.

Ale zwlokłem się z łóżka, śniadanie i trening, endorfiny na pewno pomogą. Kolejna dawka rozmów ze znajomymi, odkopuję dawne znajomości, wykonuję pierwszy krok. Niestety dalej mam napływy głupich niechcianych myśli, ale to też i pomaga, zaczynam też widzieć, że wyrozumiałość i cierpliwość nie jest jej mocną stroną. Chociażby z tym, że nie mogłem polegać na jakimś wsparciu kiedy miałem problemy czy byłem czymś sfrustrowany bo jak jeszcze na początku po prostu jeszcze pogarszała sytuację zamiast jakoś podnieść na duchu tak później musiałem się zastanawiać czy przypadkiem nie jest tak że znowu oskarży mnie o negatywność. Dla ścisłości, nikt z moich znajomych nie uważa mnie za jakiegoś skończonego pesymistę, nie jestem toksykiem. Ona ma po prostu takie podejście do życia, sama jest silna to i wymaga siły. Przynajmniej tak to rozumiem.

Mam też coraz większe wątpliwości co robić gdyby nawet doszło do tego, że jednak się zejdziemy. Nie wiem czy to wpływ waszych porad czy może sam dochodzę do pewnych wniosków. Bo jakby nie patrzeć z dnia na dzień dostaję nóż w serce nie mając z nią kontaktu. Czy można ot tak po prostu po jakims czasie powiedzieć, że wszystko jest i będzie ok kiedy nie jest?

Staram się robić to co lubiłem do tej pory, ale tak jakby coś ucięło moje chęci do robienia tego, jakby jakaś siła nie dopuszczała mnie do tego, ale wnioskuję, że to normalne że traci się chęci. Walczę z tym na ile mogę.

To niekoniecznie tak, że ona jest silna. Równie dobrze może udawać silną i tłumić w sobie emocje, które uważa za trudne jak np. frustracji, ponieważ nie potrafi sobie sama z swoimi poradzić. Taki człowiek co niby wygląda, że wszystko jest ok, a w środku się gotuje.

Czytałam, że ludzie, którzy mają problem z daną emocją np. złością nie będą potrafili sobie radzić ze złością u innych. To samo z innymi uczuciami. Oczywiście nie wiem, czy to sytuacja, która ma miejsce u Twojej partnerki, ale istnieje taka możliwość.

Normalne, że się zastanawiasz czy możliwy jest powrót do tego co było. Nawet jakbyście do siebie wrócili, to zawsze byś miał ten czas teraz z tyłu głowy i zastanawiałbyś się, czy nie skończy się wasz nowy, reaktywowany związek taką samą akcją.

Teraz masz przede wszystkim czas na danie sobie czasu na wyrażenie wszystkich tych emocji, które masz w sobie w związku z tą sytuacja jak: smutek czy złość. To ważne, żeby je wyrazić i nie dusić w sobie.

Kolejny edit. Wszystko zakończone. Napisała do mnie pewnie tylko żeby pogadać, ale tak się rozmowa potoczyła, że zakończyliśmy nasz związek a ja tą decyzję uszanowałem. Może i zostaniemy przyjaciółmi, może nie, na razie na pewno nie chcę kontaktu.

Być może jeszcze coś tu napiszę choćby żeby się wygadać, dziękuję za wszystkie rady.

Jak i dla wielu mężczyzn Generalnie ludzie miewają z tym problemy. Jedni mniej, inni bardziej.

No i w końcu dotarło do Ciebie. Dziewczyna z jakiegoś powodu postanowiła rozstać się. Serce boli, ale w końcu ogarniesz emocje. Ten rok zwłoki może był potrzebny Tobie, ona pewnie walczyła z sobą cały czas. Daj jej odejść, Ty odetnij się od niej i nie szukaj przyjaźni, bo to będzie bolało. Jesteś znowu singlem i tyle. Pozdrawiam.

Wituś chodzi o tzw. beciakowanie. Jak tak popatrzysz z boku, na to co nam tu piszesz. Możesz zadać sobie pytanie. Jakim facetem jest Wituś? Wiesz co to rama w związku? Dziewczyna wciska ci kity, ty łykasz je jak młody pelikan. Teraz jakbyś tego nie przedstawiał, to ona w końcu powiedziała ci (wreszcie!), że wasz związek to trup. Ty tego nie widziałeś. Radziłem ci sprawdź co się dzieje. Co się działo na tym sylwestrze. Gdybyś to sprawdził, wiedziałbyś dużo więcej i sam podjął decyzje o zakończeniu związku. Ale Ciebie na to nie stać. Kochasz całym serduszkiem, ufasz i szlochasz za panną. W jej ręce oddałeś decyzyjność w tym związku.

Hm... No cóż, obyś nie przerabiał kolejnych powrotów.
Trzymaj się poukładanej pod siebie codzienności .

Nic nie wiesz, bo nie siedzisz w jej glowie, a zaufanie masz do kogo? Do tej kobiety, która zwyczajnie olała cię? Oczywiscie miała do tego prawo, poniewaz obchodzisz ja teraz tyle co snieg z sezonu 2014/15 Moze i nie ma nikogo konkretnego aktualnie, zadnego adoratora (ale to tak 50 na 50),ale z pewnoscia ty juz nie jestes zadna opcja dla niej. Z Sylwestrem zwyczajnie porobiła cie jak pierwszego lepszego, ze niby njgdzie sie nie wybiera i nagle ktos ją zmusil... Z pewnoscia byla smutna, nie pila, nie bawila sie, bo caly czas myslala o tobie:) Są dwa wyjscia: jest otwarta na konkretnego faceta ktory sie pojawil, albo jest otwarta na wiele meskich opcji, zeby zobaczyc ile jest warta na rynku. Ty jestes juz zuzytym towarem dla tej panny. Jestes jak ten sweter w szafie kobiety, ktorego nie zalozyla od 4 lat, ale nie wyrzuci, bo moze kiedyś...

Ani słówka o jej aferach, czy dymach nie usłyszeliśmy. Chyba idziesz zbyt daleko.
Za to w oczy rzuciło się jej rozczarowanie Wiciem rok temu. Potem ostatni, przed świętami super seks (moje spostrzeżenie cos się emocjonalnie działo już gdzie indziej - mogę się mylić, może na pożegnanie). Jej nielojalność co do Sylwestra, no i jak pisał BEKAśmiechu, odłożenie Wicia do starej szafy na święty nigdy, miło i żeby miał tam w szafie wygodnie.

To wszystko czas i samo życie zweryfikuje co yam było. Być może autor z czasem krótszym lub trochę dłuższym przekona się, że jednak jego była buja się z /koło innego panem/a. Są te portale społecznościowe, mają wspólnych znajomych to napewno jakieś informacje dotrą do niego wcześniej czy później. Zweryfikuje sie to wszystko co miał w głowie o niej, tej całej akcji, tym co mówiła mu czy jak przedstawiała to dla niego już na sam koniec. Bo ja też jakoś tak dziwnie czuje że jednak może być ktoś trzeci, kto był może do tej pory gdzieś z boku czy na marginesie. No nic nie zrobisz, samo życie, moja znajoma też miała dylemat bo pojawił sie ktoś nowy do którego zabiło serce i zerwała zaręczyny na rzecz tego nowego.Możesz mówić jej wszystko, ustawiając sie pod nią, dając jej wszystkie opcje choćby z poczekaniem ze stabilizacją a ona i tak bedzie miała to w czterech literach. Ty musisz się szanować i trzymać tej jej/waszej decyzji nie błagając o uczucia czy powroty. Do tanga trzeba dwojga, ty zajmij się sobą i nie żebraj o jej uwagę. Bo nie stać jej na powiedzenie prawdy i albo nie chce cie ranić albo wstawi cie jako opcje koła zapasowego w najgorszym scenariuszu dla ciebie. Bo w sumie lepsza by była prawda i rozejść sie jak na dorosłych ludzi przystało.

Bo coś nie pasujesz w tych jej puzlach już lub na te czasy, a nic nie dzieje sie tak samo z siebie bez powodu.

To co było piękne to było, należy to zachować w pamięci i iść ewentualnie dalej przez życie. Tylko kurde nie rób z siebie pieska ratlerka na każde jej zawołanie czy kończąc niby w jej friendzonie.

Przeczytaj co napisałam. Napisałam wprost, że nie wiem czy ona jest zaburzona i po co daję ten przykład.

Nie szłabym w to. Ona robi z Ciebie koło zapasowe. Już Ci rzuca tekstami, które Ci dają nadzieję. Trudniej też będzie Ci o niej zapomnieć i znaleźć kogoś nowego. Zerwij kontakt porządnie i poblokuj ją. Może się spotykacie z parę lat jak oboje będziecie mieli już tę sprawę dawno za sobą, wtedy taka przyjaźń z eks po długiej przerwie jest możliwa, ale nie bezpośrednio po zerwaniu. 

Szczerze nie podoba mi się to, że już mówi o spotkaniach przyjacielskich i takimi tekstami rzuca, że może jeszcze los was zwiąże. To jest niepoważne z jej strony. Mam wrażenie, że się mógł jej włączyć pies ogrodnika albo nie ma nikogo na oku i boi się samotności albo z kimś rozmawia przez tindera na przykład, ale wiadomo, nie wie jak wyjdzie i czy nie zostanie na lodzie, to Ciebie będzie trzymać jako koło zapasowe. Trzymając Cię jako przyjaciela, nie daje Ci nabrać dystansu i poznać kogoś nowego.

Skoro tyle myślała o zerwaniu i chce dla Ciebie dobrze to powinna rozumieć, że utrzymywaniem kontatku daje Ci fałszywą nadzieję i jest kiepskim pomysłem.

Co do wracania do byłego, to czy czujesz, że mógłbyś jej jeszcze zaufać? Nie wracaj do niej, bo teraz czujesz się odrzucony i samotny, to bardzo złe podwaliny pod związek.

Jak zerwała z Tobą, to nawet jeśli teraz kogoś nie ma, to nie sądzę, żeby w ogóle nie myślała o tym z kim mogłaby i chciałby być, jeśli Ty jej nie pasujesz. 

Natomiast obiektywnie z boku to z tego co piszesz ona próbuje już teraz trzymać Cię we friendzonie. Moim zdaniem to nie jest fair wobec Ciebie i próbuje zrobić z Ciebie koło zapasowe. Mam po prostu trochę doświadczenia i wiem, że nie każdy tak robi i zachowuje się po zerwaniu w taki sposób i że takie dawanie nadziej tylko przedłuży okres przeżywania straty i wychodzenia z relacji. Tobie to nie pomoże na dłuższą metę, a ona najprawdopodobniej do Ciebie nie wróci. W dodatku jak już sobie kogoś znajdzie, to pewnie chęci do trzymania Cię jako przyjaciela jej zabraknie, jak wiadomo nowy partner może nie być zachwycony bliską przyjaźnią z eks.

Zobacz to tak: jak ona kogoś znajdzie, to utrzymywanie kontaktów z Tobą będzie dla niej niezręczne. Jeśli Ty kogoś znajdziesz, to utrzymywanie kontaktu z eks, też będzie niezręczne.

W żadne przyjaźnie po zerwaniu nie wierz. Przyjaźń to możecie mieć, jak się spotkacie ze sobą z na przykład 10 lat w roku 2031. Wtedy tak, to będzie taki kawał czasu, że zdążą wygasnąć wszelkie emocje i romantyczne oczekiwania wobec partnera, ale nie teraz, nie w tym momencie.

Wiem, kierując się rozumem jest to oczywiście logiczne. Tylko ja należę do tego rodzaju ludzi którzy bardzo szanują co mają i wolą naprawiać niż wyrzucać. Wiem, że to nie ja to skończyłem, zdaję sobie sprawę.

Ale właśnie to nie jest tak, że ona nie chce. Sama twierdzi że chciałaby dalej być razem, ale coś w niej jej na to nie pozwala. I to jest najgorsze pod tym względem żeby dać sobie spokój.

Pomysł tylko, czy Twoja Ex Cię szanuje proponując Ci przyjaźń, jednocześnie zdając sobie sprawę, że darzysz Ja uczuciem? To bardzo egoistyczne podejście. Jeśli nie ma na oku kogoś innego (jest duża szansa, ale o tym pewnie się wkrótce dowiesz) to może głupio się czuje, że nie odwzajemnia uczucia i zwyczajnie rzuca Ci ochłapy, żeby sama nie czuła się źle. Wybacz, ale tak to wygląda z perspektywy czytelnika Twoich postów. Jesteś bardzo fajnym facetem, może lepiej daj sobie szanse na prawdziwe szczęście i odpuść sobie zakończona już relacje.

Chyba tu wychodzi moja osobowość, żeby naprawiać zamiast wyrzucać. Tak wiem, to nie ja tu mogę coś naprawić, za późno. Z resztą co naprawiać, dałem z siebie 100%. Po prostu mam obawy, nie jestem już najmłodszy, nie nawiązuję łatwo znajomości a i okres na poznawanie nowych ludzi bardzo kiepski.

Edit. Ale przypominają mi się różne sytuacje, które trochę przybijają, ale jednocześnie rzucają światło. Na przykład gdzieś z pół roku temu jak po imprezie ze znajomymi po alkoholu i nad ranem chciała zrobić sobie zdjęcie i wrzucić na instagrama, a kiedy odmówiłem, bo może lepiej nie robić tego po alkoholu i w takiej sytuacji, z resztą nie przepadam za robieniem sobie zdjęć. Fakt, że była trochę wstawiona, ale zareagowała mocno że strasznie ją to zdołowało, że psuję radość chwili. Mimo tego że super się bawiliśmy wcześniej. To taka sytuacja która mi się przypomniała, nie wiem czy to coś złego że nie przepadam za obiektywem a już tym bardziej wrzucać w internetu nasze podchmielone twarze ze środku ulicy.

Ze sposobu pisania nie dam Ci więcej niż 30 lat, więc nie przesadzaj z tym nie najmłodszym

Z tego co piszesz, po prostu nie pasujecie do siebie charakterami. Jesteś spokojniejszy, dbasz o prywatność, pewnie nie przeszkadza Ci siedzenie w domu. Ona zapewne jest bardziej imprezowa, i nie dostawała w Waszym związku, tego co było jej potrzebne. I często tutaj powołujesz się na to co Ci powiedziała. Nie zakładaj, że każde słowo, które wypowiada, to jej rzeczywiste mysli. Ty zapewne jesteś osobą, która nie powie czegoś, jeśli nie jest pewna, że tak naprawdę myśli (sam tak mam), ale to nie znaczy, że wszyscy tacy są.

Czyli życie dopiero przed Tobą.
Nie doszukuj się teraz kłamstw w tym co mówi czy robi.
I nie doszukuj się tam drugiego, trzeciego dna - ona w ten sposób kończy waszą relację i już.
I nie pchaj się teraz w relację przyjaciel - przyjaciółka bo to się nie uda.
I nie spotykaj się teraz z nią bo czemu takie spotkanie ma służyć?

Gwoli ścisłości nie pisałem, że ona kłamie, a tylko, żebyś nie zakładał, że wszystko, co mówi to są jej rzeczywiste myśli.

Ludzie czasami mówią coś w emocjach, a czasami coś innego niż prawda, bo np prawda jest dla nich samych zbyt bolesna. To nie znaczy, że mają złe intencje i chcą okłamać. Czasami ktoś woli małą ściemę niż niepotrzebny konflikt.

No i stało się. Nie wiem co mnie podkusiło, ale przeczytałem tą rozmowę sprzed roku. Wszystko kręciło się na tym, że panikowałem trochę przy pisaniu magisterki i jeszcze sytuacja w domu sprowadzała mnie do takiej frustracji że po prostu pękałem. A ona musiała o tym słuchać.

I pierwszy raz czuję wyrzuty sumienia. A co gdybym zrobił tak, a co jakby nie inaczej, ogromny żal i poczucie ogromnego smutku. Czuję, że sobie nie radzę. Łatwiej by było jakbym doszukał się czegoś złego w tym co ona zrobiła. Tym bardziej boli, że niczego takiego nie ma.

Edit. Chyba dociera do mnie powoli że to się skończyło, dlatego znowu czuję się beznadziejnie. Staram się nie myśleć o tym, ale to nie pomaga. I teraz jeszcze ostatni kontakt z mamą, która od razu wyczuła, że coś jest nie tak i stara mi się pomóc. Ta sama, na którą tak wtedy się wpieniałem.

Daj spokój, jedna akcja nie robi z nikogo męczybuły. Zrozumiałabym ją jakbyś takie akcje robił co kilka dni i ona musiała robić stale za Twojego terapeutę i pocieszycielkę. 

Z tego co pisałeś wcześniej, to wychodzi, że ona może mieć problem z okazywaniem słabości, więc w trudnych sytuacjach robi za siłaczkę, co sobie sama ze wszystkim poradzi.

Chcesz być smutny, to się smuć, choć jako facet pewnie będziesz miał niestety problem, żeby znaleźć akceptację tych uczuć u innych. No ale przynajmniej przed sobą nie ukrywaj, szkoda zdrowia na tłumienie.

 
Obie płcie mają przechlapane przez stereotypy. Panowie owszem, nie mogą okazywać słabości, bo głupie stereotypy, że „faceci nie płaczą” i takie tam głupie gadanie, ale panie też mają przechlapane tylko, gdzie indziej. Nam nie można tak wyrażać złość. Wszak mamy być grzecznymi dziewczynkami, a „złość piękności szkodzi”, przez co wiele kobiet zamiast powiedzieć, że coś im się nie podoba, to nic nie powiedzą.

Ale kombinujesz Wituś, żeby znaleźć w sobie przewiny i winy. Muszę przyznać, że kreatywny w tym jesteś ;-)

To wszystko po to, żeby odzyskać kontrolę i wpływ na przebieg zdarzeń? Czy po prostu lubisz sobie dowalić?
Bo na pewno chwytasz się tej winy jak tonący brzytwy i nie chcesz odpuścić. A jak nie odpuścisz, to ex może ciągnąć się za Tobą latami.

No i to jest właśnie to, ludzie potrafią się dotkliwie ranić a mimo wszystko dalej są ze sobą, a tu jakieś niezrozumienia czy nie tak się zachowuję jak chce, czasem ponarzekam i to już jest za wiele. I to nie jest tak że ja nie widzę, że jest na czym pracować ale tak jak mówiłem, nie jestem toksykiem uwielbiam spotkania z ludźmi mi znanymi , nie czuję się jakimś spokojnym, smutnym kapciem który nie chce iść uśmiechnięty przez życie. Cholera no, tylko w takim razie gdzie jest miejsce na popełnianie błędów czy słabości, skoro to już jest za wiele.

Kolejny dzień, wstaję z łóżka i pustka, ale za chwilę uczucie - "a Je*ać to" Czytam sobie tu czasem posty innych i dochodzę do wniosku, że naprawdę nie mogę sobie zarzucić czegoś złego. Skoro sama wie, że ją bardzo kochałem, okazywałem to na każdym kroku, byłem czuły, troskliwy i bardzo się starałem. I że tyle nas łączy, cholera. Przy tym jednocześnie NIE BĘDĄC nudnym czarnobiałym pantoflem bo tak nie było nie jest i nie będzie to czego ja mam żałować. Pamiętam jak na początku naszej relacji mówiła, że podoba jej się moje poczucie humoru, że jak coś nawet jest kiepskie czy się nie podoba to ja to przerzucę w żart czy ironię, o tak ironię jak najbardziej.

Przecież nie ma osób które czasem coś zasmuci czasem coś wkurzy, czasem mają moment słabości i co mają to dusić w sobie, nie okazywać emocji, nie dzielić się z tą drugą osobą? Przecież chyba o to chodzi, żeby czasem wziąć odpowiedzialność za tą drugą osobę i wysłuchać, pocieszyć, przytulić. I ja rozumiem, że może dla niej to było za dużo, ale czy ta jedna szala wagi przeważa nad tyloma dobrymi rzeczami? Nie sądzę.

raczej nie o to chodziło, że ich zranisz mniej, tylko o przedstawienie siebie w lepszym świetle, bo jakże to tak że brutalnie traktuję dobrą osobę= jestem zła?
gdyby Twoją motywacja była troska o nich, to zapewne po wejściu w skórę drugiej osoby poczułabyś jak ważna jest szczerość, by ktoś nie musiał się bić ze swoimi wątpliwościami jak chłopak tutaj.

Ale mało osób jest w stanie się na taką szczerość zdobyć- wobec siebie i innych. Moze też trzeba do tego dorosnąć po prostu.
Gdy miałam 18 lat właśnie takiej nieszczerej odpowiedzi udzieliłam chłopakowi który się mną mocno interesował i wstyd mi za to. Nie byłam wystarczająco dojrzała po prostu.  OI autor też już takiego info nie dostanie, trzeba iść dalej a w następnej relacjio więcej rozmawiać, głębiej się poznawać i odkrywać.
Życzę by trafił na kobietę która się pod tym kątem rozwija też.
Wprawdzie mozna na kogoś dopasowanego trafić jak napisała Jovanka, ale lepiej świadomie działać wg mnie.

Może macie rację, powiedziała że czuje się 100x lepiej pod tym względem, że możemy się dalej komunikować. Nie chcę anulować tak nagle tego spotkania czy też rozmowy we wtorek, sam jeszcze nie wiem co ona planuje, ale coś czuję, że to będzie nasz ostatni kontakt. Przynajmniej na razie. Potraktuję to jako swoisty sprawdzian samego siebie, jak będę reagować w tej sytuacji i czy ona coś może nie wymyśliła. 
Ale szczerze z dnia na dzień coraz mniej myślę o powrocie. Teraz też widzę, czego może mi trochę brakowało w tym związku, jakiegoś miłego słowa, trochę więcej czułości na porządku dziennym. Jakieś nawet "kocham Cię" oprócz tego że podczas seksu to już nie pamiętam, chyba że na odpowiedź na moje wyznanie. Nie mówię, że też chciałem nie wiadomo czego bo jeśli by tak było pewnie myślałbym o tym wcześniej, ale chyba czułem że nie staramy się pod tym względem jednakowo. No i to też nie tak, że ja ją tymi wyznaniami bombardowałem, po prostu, mówiłem to co myślałem, nawet na dobranoc. I niby to by się dało wypracować ale czy jest sens, prawda?

Pełna zgoda.
Wituś
Dlaczego nie możesz odwołać spotkania skoro źle się z tym czujesz?
Ty już nic wobec swojej byłej nie musisz tylko możesz. Jeśli tego chcesz.
Potrzebujesz czasu na "dojście" do siebie, czasu żeby zobaczyć jaka ona jest naprawdę a nie jak Ty ją postrzegałeś.

W Tobie. Nie chcesz odpuścić. Z tego co piszesz ona ciągle strzelała fochy i to o bzdury. A nawet wykazywała się głupotą.
A Ty...a Ty kochasz. I idziesz na to spotkanie z nadzieją że ona się ogarnie zarzuci Ci ręce na głowę z okrzykiem - MÓJ CI ON MÓJ.
Tak?

Wituś, w Twoich postach widać po prostu dużo myślenia życzeniowego „co by było gdyby” i takie tam. A to nie pozwala Tobie na trzeźwą ocenę sytuacji. Chociaż widać czasami przebłyski świadomości, to dominuje doszukiwanie się przyczyn nie tam, gdzie trzeba, bo te właściwe pewnie jeszcze bardziej by zabolały :-/ Odwracasz więc wzrok i szukasz czegoś, co daje Ci nadzieję.
A prawda jest pewnie taka, że w niej się wypaliło to, co przyciągnęło ją do Ciebie. Myślę, że początkowe zauroczenie z jej strony nie rozwinęło się w miłość. Ona zauważyła to już przed rokiem, ale dała Wam szansę, ale nie wypaliło, stąd ten jej brak czułości z jej strony i Twoje odczucia, że coś tu jest nie tak. Bo z jej strony nie było miłości.
Nie szukaj już więc winy w sobie, bo jej tam nie ma. To nie przejściowy kryzys, tu po prostu zabrakło miłości z jej strony.

Słyszysz to co chcesz usłyszeć. Ja zupełnie inaczej zrozumiałam jej słowa. Zakochanie minęło (choć i tak trochę szybko), pasowałoby się ustatkować, ale ona czuje, że to nie to, stąd jej decyzja o rozstaniu. Ostatni rok tylko ją w tym utwierdził. Nie ułatwiasz jej tego jeśli jej piszesz/mówisz to co tu na forum bo wpędzasz ją w poczucie winy, że odpuszcza. Nie zmusiły nikogo do miłości i do tego by chciał z nami być. Może i Tobie dobrze było z nią ale ona coraz bardziej się z Tobą męczyła. Podałeś kilka przykładów powodów nieporozumień, każdy bagatelizujesz ale u niej najprawdopodobniej to wszystko narastało, aż uznała, że nie chce dalej być w tym związku, nie chce z Tobą tej przyszłości, ustatkowania. Nie pasujecie do siebie i tyle. Wiem, że trudno się z tym pogodzić i dać jej odejść.