Mąż odszedł... co dalej? - Netkobiety.pl

Witaj Anno .
Współczuje sytuacji,Twój mąż stracił rozum odleciał i nie wiadomo kiedy mu minie.
Doświadczenie podpowiada mi że jego przebudzenie będzie bardzo bolesne,ale Ty nie musisz czekać i żyć w zawieszeniu
być zależną od Twojego męża i jego kochanki emocjonalnie.
Mąż jednak pomimo odlotu zachowuje chłodną kalkulację i zostawia sobie furtkę do powrotu ,nie do końca taki pewny jest.Co innego romans z doskoku a co innego życie z kobietą z ogromnymi problemami w dodatku z 5 dzieci w tle dwójką swoich i trójką jej - spory dylemat trudny do rozwiązania jeżeli dał się wciągnąć w jakąś grę tej kobiety szukającej opiekuna i sponsora - tak bywa z osobami związanymi z osobami uzależnionymi to że jej mąż nie żyje nie rozwiązało jej problemu Twój mąż też jej nie pomoże zapewniam Ciebie.
To być może zabrzmiało jak bym łudził Ciebie nadzieją na ich nieudany związek ,nie wiem jak to u nich będzie bo takie związki nie raz trwają latami ,a nie raz rozpadają się po paru miesiącach wspólnego mieszkania.
Doradził bym Tobie w tej sytuacji wizytę u prawnika radcy prawnego ,zabieranie dowodów zdrady emocjonalnej i fizycznej ( na wszelki wypadek) wizytę u psychologa ,czytanie forum z podobnymi tematami ustalenie jak najszybsze alimentów i zasad utrzymywania kontaktów z dziećmi .Czekanie na jego powrót do miłości, szamotanie, błagania,przekonywanie go ,pogłębia Twoją rozpacz,frustrację i napięcie wewnątrz ,a jeżeli ciągle prosisz o powrót nawet niewerbalnie to na męża ma to odwrotny wpływ bo on teraz jest jakby na haju emocjonalnym i w amoku jak po dragach i w oczekiwaniu na powtórne zażycie działki złożonej z emocji seksu,fantazji,wbił sobie do łba  że coś musi i że coś ma obiecane coś mu się więcej należy to ma jak ma.Wykorzystuje Twoją miłość przywiązanie stawiając Ciebie w pozycji kogoś kto ma czekać ,aż oni coś postanowią.
Zajmij się sobą i dziećmi a kontaktuj z nim tylko w sprawach które dotyczą dzieci powoli przygotowuj się na rozwód i rozstanie.
Nie bierz pod uwagę tego że jesteś jakąś opcją i kołem ratunkowym żyj dla siebie i dzieci swoimi sprawami jest mnóstwo rzeczy ,które możesz robić sama dla siebie na początek przypomnij sobie że Ty jesteś dla siebie najważniejsza i ze sobą będziesz do końca życia.
Polecam do przeczytania wątek Pikupik i innych osób w podobnej sytuacji
na początek
Trzymaj się i pisz jak się czujesz bez cenzury .

https://www.netkobiety.pl/t120078.html

https://www.netkobiety.pl/t124414.html

Teraz bardzo chcesz jego powrotu po prostu i żeby było jak dawniej jak najszybciej domyślam się że chciałabyś zapomnieć o wszystkim wybaczyć ,odpuścić ,wierz mi to nie takie proste.
Na dłuższą metę takie rozdarcie i życie w trójkącie na który się nie godziłaś i nie pisałaś Ciebie wykończy .
Zabezpiecz się finansowo mieszkaniowo itp ,po drugie zobaczysz zachowania męża które mocno Ciebie mogą zaskoczyć,nawet jego agresję na jakimś poziomie choć niekoniecznie przemoc fizyczną może jeszcze bardziej prowokować grać na Twoich emocjach obciążając Ciebie użalaniem się nad sobą i dylematami ,zranić ,dotknąć ,a Twoja świeża rana jeszcze mocno krwawi nie pogodziłaś się z tym co widzisz i walczysz co jest naturalne i nie ma w tym nic dziwnego.
Jemu teraz wszystko będzie na rękę ponieważ ma widocznie problem z podjęciem decyzji dlatego czeka na Ciebie ,a Ty czekasz na niego.

Nic nie stało się bez wiedzy i zgody Twojego męża ,gdzieś jednak jest słaby i niedojrzały dlatego nie w pełni świadomy w co na własną prośbę i życzenia się wpakował.
Kochanka to kuta na cztery łapy kobieta narkomana, zrobi wszystko żeby przetrwać, tak jak narkoman zrobi wszystko żeby zdobyć działkę ,jest roszczeniowa dlatego prawdopodobnie będzie ostro i agresywnie wpływać na Twojego męża wywołując w nim przy jego udziale awersję do Ciebie to stara sztuczka jedna z wielu na spacyfikowanie, upokorzenie żony kochanka, tak żeby na tym skorzystać ,nie lituj się nad mężem niech zobaczy jak to jest żyć z nieleczoną osobą współuzależnioną,to jest jak życie z narkomanem niewiele się to różni na początku bombardowanie,fascynacja  podbite ego niby szlachetnością i białym rycerstwem w duchu. Twój mąż ma do czynienia ze sprytną ,wyrachowaną manipulantką, która była długo w roli ofiary i ma zakrzywioną osobowość przez to ,dla niej w konsekwencji Twój mąż jest ofiarą i padliną o czym on jeszcze nie wie bo nie widzi wszystkiego, widzi tylko koniec własnego nosa i zarąbisty seks, komplementy,wdzięczność kochanki, niby zrozumienie dla niego jest taki wspaniały i bohaterski .
Jeszcze nie jedno możesz usłyszeć na swój temat od kochanki i jej pretensje różne zupełnie od czapy,niebezpośrednio to prowokacje mające Ciebie zmiękczyć ,ona walczy z Tobą .Ona uważa że jej się należy bo taka nieszczęśliwa jest ,szczęście nawet po trupach,życie na łatwiznę bez wysiłku bo tyle wycierpiała w przeszłości a teraz to taka wielka miłość "prawdziwa".

Ja z nią nie rozmawiałam. Na początku chciałam ale potem uznałam, że to bez sensu. Niby o czym? Nie sądzę, żeby miała mi coś mądrego do powiedzenia. A głupot nie chciałam słuchać. Głupot nasłuchałam się od męża. Łącznie z tym, że się "prawdziwie" zakochał. Dokładnie tak powiedział! "Prawdziwie"... nie wiedziałam czy mam się śmiać czy płakać.

Teraz jestem na urlopie wychowawczym. Już poinformowałam pracodawcę, że będę chciała wrócić szybciej niż pierwotnie planowałam. A mój mąż chce się widywać z dziećmi ale na jakieś pół godzinki i to wtedy kiedy mu pasuje. Powiedziałam, że nie godzę się na to, żeby tak wpadał kiedy chce, bo co to ma być?! To się obraził, że on chce utrzymywać kontakt z dziećmi a ja nie chcę jego odwiedzin... Jest kompletnie niepoważny.

Tego się trzymaj twardo nic na gębę z mężem.
Jego fochy są w ogóle nie istotne ponieważ ma obowiązki związane z byciem rodzicem i z punktu widzenia prawa,moralnego jego punkt widzenie jest nie dość że pod wpływem emocji to jest błędny obliczony na Twoją uległość ,teraz to on wietrzy u Ciebie spiski i zemsty
wszystkim chcesz według takiego toku myślenia zakłócić jego nowe życie,nową miłość woli występować w roli prześladowanego,pokrzywdzonego bo mu to bardziej pasuje i go wybiela w jego oczach,obwinianie to stały fragment takich gierek z partnerami,partnerkami których się zdradziło i opuściło bardzo mało kto jak widzę potrafi odejść uczciwie niestety, bez tych wszystkich podchodów i cyrków.
On łaski nie robi a Ty nie masz absolutnie obowiązku być uległą wobec jego widzimisię jako zakochany w kimś innym nie jest pod jakąś szczególną ochroną i nie ma w prawie pisanym i niepisanym pozycji uprzywilejowanej,to fochy którymi dodatkowo on próbuje Ciebie obciążyć wpędzając w irracjonalne poczucie winy i obarczając odpowiedzialnością za coś za co Ty nie jesteś odpowiedzialna.

Gdyby jeszcze w głowie zawróciła mu jakaś młoda, ładna studentka... może bym była w stanie zrozumieć, że chwilowo, jak to już wyżej napisałam: "stracił rozum". Ale kobieta z ogromnym bagażem przykrych doświadczeń, z trójką dzieci i mocno zaniedbana z wyglądu. Czy to jest taki ideał? Dla którego zostawia się żonę i dzieci...? Ja zawsze bardzo się starałam dbać o siebie i ładnie wyglądać nawet "siedząc z dziećmi w domu". Starałam się jak najlepiej godzić obowiązki względem dzieci z tym, żeby on się nie czuł przeze mnie jakoś zaniedbany. Naprawdę nie mam sobie nic do zarzucenia. Zawsze miał we mnie ogromne wsparcie. Chyba nawet większe niż ja w nim... a tu po tylu latach taki numer.

Dobrze Ci tu radzą, do gościa racjonalne argumenty nie docierają, zgłupiał doszczętnie. Narządy miejscami się zamieniły, kiedyś już o tym wspominałam. Pisz tutaj, bedziemy Cię wspierać.

Widocznie w którymś momencie życia coś mu we łbie się porobiło i uznał że jest jakby mniej wart w związku z Tobą co absolutnie od Ciebie nie zależy i nie jesteś w żaden sposób winna temu jego poczucie wartości samoocena to jego działka i on o to powinien na pierwszym miejscu dbać rozwijać to w sobie gdzieś stanął w miejscu.
Nowa była łatwa ,gotowa podała się na tacy chętnie bo Twój mąż zachłysnął się wdzięcznością jaki jest wspaniały ,nie musiał zabiegać zbyt wiele w jego mniemaniu tak przypuszczam poszedł na skróty ,jak w poprzednim poście wyjaśniłaś to on chciał działać w dodatku na dwa fronty ,zdemaskowanie pokrzyżowało mu plany ,bo widocznie musi teraz coś zdecydować.
Takie rozkminy jego intencji i motywacji to oczywiście domniemania poparte jednak wieloma podobnymi historiami o nadymanym ego i dowartościowywaniu się niby szlachetności takimi innymi pierdołami które wydają się nieracjonalne i nielogiczne ew pierwszej chwili natomiast na dnie u Twojego męża jest coś nie tak z poczuciem jego wartości za które to on jest odpowiedzialny głównie .
Pamiętam że kiedyś sama Ewa Wojdyło (psycholog) opowiedziała nam  na terapii swoją historię z pierwszym mężem ,on też zostawił ją i odszedł do innej historia analogiczna do Twojej
chociaż ta druga mogła by się wydawać mniej warta z bagażem problemów,z tym że dla niego stanowiła jakąś wartość takie sprawy są względne,jest  coś mu daje ta druga i sprawia że czuje się potrzebny lepszy ,nawet jeżeli to złudzenia i iluzje to czuje to co czuje

To też prawda bo takiemu rozkminianiu nie ma końca i to jest męczące rozwala psychicznie,może trwać ruski rok a i tak pożytek z tego prawie żaden w perspektywie  ,to dołuje i bywa stratą czasu teraz lepiej zadbaj o siebie
a rozkminy powoli wyciszaj bo to takie analizowanie jest etapem i fazą odruchem szukania powodów i przyczyn nad czymś co już się stało i nie odstanie ,czasu nie cofniemy a do jego głowy nikt w 100% nie ma dostępu.
Możemy tylko dedukować spekulować nad nim i o tym co on myśli czuje ,kontekst tego bywa jednak istotny i konsekwencje .
Co Ty możesz zrobić najlepszego dla siebie wiedząc niewiele i będąc w emocjach ?

Co do tego powyższego, to powróć może do postu nr chyba 5, postu Paslawka. Myślę, że znajdziesz tam odpowiedz.

Bardzo dobrze, że o siebie dbasz. Pamiętaj, żeby teraz przy tym wszystkim nie przestać. Masz wyglądać i czuć się dobrze sama dla siebie. Co do alimentow, ze narazie płaci. NARAZIE. Ona jest cwana i wyrachowana. Nie moze za szybko duzo od niego wymagac, ona bedzie powoli i spokojnie osiągać swoje cele. Jednym z tych celow jest na pewno kasa. Uwierz, ze w niedlugim czasie polozy rękę na kasie Twojego ex. Poki tego nie zrobiła zabezpiecz się. Musisz myśleć na wyrost, musisz być cwańsza i bardziej przebiegła od niej. W tym wypadku trafiłaś na dobrego gracza, ona jest baaardzo zdeterminowana.

Będzie w piekle się smażyć! Osobiście,za dzieci podpałkę doleję.

Rozumiem Twoją teściową i brawa dla niej, za jej postawe. Aczkolwiek grożenie tej zacnej pani nic nie zmieni. Pamiętaj, że jeżeli mops zabrałby jej świadczenia, to płakałaby misiaczkowi w mankiet. Wiec misiaczek dawałaby jej wiecej kasy, żeby nie odczuła straty. Ponad to, mialby to na sumieniu, bo to przeciez Jego matka ją skrzywdziła, chcialby jej zadośćuczynić. Dlatego uważam, że niefortunnie mogla podciąć gałąź na ktorej siedzisz Ty. Wiecej kasy dla niej = mniej dla Ciebie. Uwazajcie obie, ona dobrze gra, wie co robi. Musisz być kuta na 4 nogi, musisz być krok przed nią. Musisz być cwana i sprytna.

Rozumiem i Ciebie i ją jak najbardziej. Aczkolwiek weż pod uwagę to, że NIGDY działanie w emocjach nie daje pozytywnych efektow. A na pewno nie w starciu z osobą, która jest totalnie zdeterminowana a nawet zdesperowana. Dlatego cały czas Ci pisze, że musisz być o krok przed nią. Każdy błąd i działanie bez rozwagi może Cie naprawdę dużo później kosztować.

Musisz chociaż to trudne jasno oddzielić sprawy jego ojcostwa od spraw waszego małżeństwa. Jak to zrobisz jest szansa zyskać niepokiereszowane dzieci.
Nie dopuść do sytuacji kiedy On z poczucia winy będzie ich unikał.
Więc ustalcie dni gdy on sie nimi opiekuje.
Dzieciom powiedz tyle, że tata będzie mieszkał osobno ale je kocha i będzie przychodził.
Przegadaj z teściową by nie wciągała dzieci w sytuację, bo wygląda ona na osobę która może naczynić szkód
Słowo daję że musiałam zużyć trochę energii w swojej rodzinie na uspokajanie tych co chcieli zrobić z dzieci kule armatnie dla swojego oburzenia i nawrzucac im na plecy jaki to tatuś zły. A one biedne i porzucone.
To najważniejsze zadanie do ogarnięcia reszta po kolei.
Z tamtą kobietą nie zawalczysz bo ona dobrze wie że masz małe dzieci ale nie powstrzymało jej to.
Męża możesz zmobilizować nie wyrzutami ale prośbami o pomoc w jego przypadku, chociaż może się to wydawać niesprawiedliwe.

Zal konczyc? A gdzie szacunek do samej siebie? Serio jestes wstanie tę i kazda nastepna zdrade i odejscie meza znosic? Skoro raz to pieprznal to zapewne i drugi raz tez bedzie w stanie. Powrot do Ciebie nie bylby z milosci a z braku alternatywy, nowa partnerka okazala sie byc gorsza opcja w finalnym rozrachunku wrocilby jak statek do tego znanego, bezpiecznego portu. Tylko takie statki nie sa stworzone by stac w jednym porcie.
Piekny pokaz wyrachowania i prawdziwe oblicze “zrob mu melisy” tym pokazuje jaki ma stosunek do Ciebie i Twojej rodziny. Brak slow.

Ja Ci Aniu nie każę tego kończyć w swojej głowie, bo to jest niemożliwe wierzę że taki nie był i wierzę że zachowuje się jakby rozum stracił.
Chce Ci pomóc ogarnąć sytuację na ten moment.
A na ten moment on kojarzy Twoje wołanie o zajmowanie się dziećmi jako próbę przyciągnięcia jego do domu.

I tu jest właśnie to, że musisz to rozdzielić.
Poprosić by przyszedł gdy wychodzisz z domu, zajac się swoim życiem.
Jak on ma wrócić to wróci jak go bedzies chciała.
Jakkolwiek to zabrzmi uszanuj jego decyzję na ten moment.
To jest sposób na przeżycie w tym momencie na deeskalację, na to by dzieci nie cierpiały.
Naprawdę poproś teściową by się odsunęła od sprawy. Narobi szkód jak słoń w składzie porcelany.

Bardzo trudno oddzielić się od emocji.
Ale jak się ma dzieci trzeba.
Efektowne zachowania lepsze są dla singli zdecydowanie.

On właśnie tak powiedział. Że po tylu latach razem już wkradła się rutyna. A "ona była taka inna" że dała mu coś nowego... ale w gruncie rzeczy sam przyznaje, że nie wie co go tam tak ciągnie. O konsekwencjach zupełnie nie myśli. Jak zakochany nastolatek.

Aniu bardzo mi przykro z Twojego powodu, wyobrażam sobie jak teraz bardzo cierpisz... Teraz jest czas gdzie musisz zadbać przede wszystkim o siebie, musisz być silna - pokazać swoim dzieciom jak bardzo je kochasz, one muszą czuć Twoją miłość - jak są ważne, w tym trudnym momencie również dla nich. Pomyśl może żeby je zabrać do dziadków, może mają jakieś ulubione kuzynostwo - odciąć je narazie od tego wszystkiego... A co do męża - powinnaś zaraz po świętach wnioskować o alimenty do Sądu. Nie wiesz co będzie za miesiąc, dwa - a teraz musisz myśleć za Waszą 3kę, żeby mieć środki na życie... Nie myśl narazie co będzie z Wami (małżeństwo), potrzebujesz czasu, żeby ochłonąć - z czasem odpowiedź przyjdzie sama, ale to nie ten czas. Teraz musisz się skupić na swoim bezpieczeństwie... Również uważam, że pomoc teściowej jest w tym momencie nie wskazana. Nie zadawaj sobie teraz pytań, typu dlaczego to zrobił, przecież ja się starałam, robiłam wszystko - niestety on i tak by to zrobił jaka byś nie była dla niego... On teraz nie słucha, jest w amoku - dlatego tak reaguje, nie liczy się dla niego nic, za wyjątkiem jej.
Życzę dużo wytrwałości, w tych trudnych dla Ciebie czasach, bądź przygotowana na najgorsze - on z czasem może Cię nawet atakować słownie, obrażać - nie słuchaj tego, bo to nie Twoja wina i nigdy nie będzie - tak niestety oszust wybiela się przed ofiarą !!!
Pozdrawiam

Może daj sobie troszkę czasu i nie spiesząc się przemyśl swoje decyzje jeszcze raz i jeszcze raz. Mam takie dziwne wrażenie że nie upłynie kila miesięcy a mąż będzie chciał powrócić z powrotem do Ciebie i do dzieci. Chyba że między wami było coś czego tu nie napisałaś.

Ja też nie chciałam tak od razu składać wniosku o alimenty, zwłaszcza, że sam się zobowiązał, że będzie płacił na dzieci. Jak na razie to robi. Ale minął dopiero niecały miesiąc. Wszyscy mnie przestrzegają, żeby się tymi alimentami zabezpieczyć, bo zaraz może być tak, że kochanka "położy łapę" na pieniądzach a my z dziećmi nie będziemy mieli za co żyć. Mi jakieś tam resztki zaufania do niego zostały. "Bo skoro powiedział..." Tylko czy w takiej sytuacji można mu ufać? Nie wiem.

O wniosku rozwodowym jak na razie nie myślę. On też o tym nic nie wspominał.

Właśnie dlatego napisałem Ci czy masz jakiś plan na ewentualną chęć powrotu męża. Kochasz go w ogóle jeszcze? Jak się wam wcześniej układało? Chodzi mi o parę lat wstecz. Czy zauważyłaś moment kiedy związek zaczął się sypać?

Witaj, bardzo ci współczuję i dokładnie wiem co czujesz przechodziłam to samo, prawie 1,5 roku temu zostawił mnie mąż z niemowlakiem dla innej. I też nie było u nas żadnego kryzysu...
Czeka cię trudny czas, ale przede wszystkim myśl o sobie. Nie współczuj mu, nie próbuj go do niczego przekonać, ja zmarnowałam na to czas, nerwy i zdrowie. Najzdrowszy w tej chwili jest maksymalny dystans, żadnych dyskusji tylko i wyłącznie rozmowy w sprawie dzieci. Wiem, że to trudne mi też tak radzili od początku ale ja oczywiście swoje. Teraz żałuję, bo nie jesteś w stanie zrobić nic żeby go do czegokolwiek przekonać. Wręcz przeciwnie. Jeszcze dodatkowo jeśli dziunia, do której odchodzi to zołza (u mnie tak było, u ciebie widzę też kalkulantka niezła) to już w ogóle nie masz na niego wpływu, bo ona go odpowiednio już nastawi przeciwko tobie niestety tak to wygląda, zwłaszcza, że to z nią teraz sypia.... Będą odmieniać rzeczywistość, przedstawiać przewrotnie fakty tak, żebyś to ty była winna a oni cudowni. Spodziewaj się niedługo oskarżeń pod swoim adresem, łącznie z tym, że to wszystko twoja wina i on odszedł bo nie miał wyjścia bo ty go pewnie zdominowałaś a on tak nie chciał żyć tylko musiał. Brr. Skądś to znam

O tym przemyśleniu czegoś, biciu z myślami, to zapomnij, oni tak gadają po to aby zmniejszyć swoje poczucie winy i ograniczyć pretensje z twojej strony tj. żeby mogli się lepiej czuć sami ze sobą i nie wysłuchiwać naszych żali. Oni niczego nie rozkminiają, tylko w spokoju chcą wieść nowe życie. To jest taka gadka szmatka, żeby sobie ułatwić, bo ty będziesz mieć wewnętrznie nadzieję, że wszystko wróci do normy, więc nie będziesz za bardzo dbać o swoje tylko przyjmiesz taką formę przetrwalnikową, wyczekującą co waćpan postanowi. Stracisz czas i energię....

Niestety panowie z problemami w samoocenie tak mają, że z łatwością uciekają tam gdzie mogą się byle czym wykazać jeśli sami nie mają o sobie dobrego zdania muszą szukać gdzie indziej, no a w długoletnich związkach ten ciągły zachwyt nad nimi jednak gdzieś umyka w codziennych sprawach.

Co do alimentów, nie musisz od razu iść do sądu, jeśli on nie robi problemów (mój też nie robił) to można spisać u notariusza umowę o alimenty. To wystarczy do ewentualnych egzekucji, jak mu się odwidzi.

Trzymaj się mocno, jak coś potrzebujesz wypłakać pisz tu to bardzo pomaga. Ja bez tego forum to bym chyba padła....

colorow_anka

Nie musisz alimentów ustalać sądownie. Możecie razem udać się do notariusza i określić dobrowolnie wysokość alimentów, im szybciej, tym lepiej. To trochę kosztuje, ale Tobie się opłaci. I nie będziesz się stresować. Bo ustalenie sądowe alimentów może potrwać nawet kilka miesięcy (pół roku a nawet dłużej) z czego wtedy będziesz żyła? No i zobaczysz, czy on się zgodzi, czy jego panna już kurek przykręci.

Ja też nie wiedziałam, że można u notariusza spisać taką umowę. Ale to bardzo dobry pomysł, dziękuję za podpowiedź!

Tak też myślałam, że w sądzie sprawa może potrwać... Dopóki on sam chce płacić i jak powiedział jest gotowy "podpisać co trzeba" musimy sporządzić taką umowę. Powiem mu o tym przy następnym spotkaniu. Dzięki!

O rozdzieloności rozmawialiśmy już dawno, przy okazji zakładania przez niego działalności gospodarczej. W razie jakby powinęła mu się noga, żeby ewentualne długi nie przeszły na mnie i dzieci. Do tej pory jeszcze tego nie zrobiliśmy ale teraz faktycznie jest dobry moment.

Aniu, teraz to jeszcze pikuś co on wyprawia. Przyjdzie czas, że dla dzieci nie będzie miał czasu, serca i pieniędzy. Jego miłość przez kilkanaście miesięcy będzie kwitła, a Ty będziesz mu zawadą w szczególności. Ona zauroczyła go pięknymi słówkami i kroczem. Mówię na nie syreny, bo faceci dostają dreszczy, gdy słyszą ich głos. On jak zaczarowany będzie spijał słowa z jej ust, za to Twój głos sprawia mu ból.
Gdyby nie teściowa, żyłby sobie książę na dwa łóżka i byłby super samcem. Na dobrą sprawę, to nie wiesz jak długo Ciebie zdradza i czy pierwszy raz. Znam smak naiwności na wylot, bo i ja zylam w błogiej niewiedzy, normalnie żyliśmy, buziaki, wyjazdy, imprezy, wszytko razem, a jednak ponad dwa lata romansował sobie z inną. Skąd teściowa się dowiedziała? Dobrze Ci radzą, żebyś od razu wyznaczyła alimenty, wystąp o separację, która zabezpieczy was przed jego szaleństwami. Da Ci to czas na poukładanie sobie tego w głowie. I nie kochanka ciebie zdradziła, tylko mąż. Szukał, znalazł, zdradził.

Witajcie ponownie. Sytuacja wygląda tak, że wróciłam do pracy a dzieci mają bardzo fajną nianię. To na plus. A na minus... szanowny mąż i kochany tatuś od dwóch miesięcy nie dał nam żadnych pieniędzy. Nie licząc 100 złotych wrzuconych do skrzynki na listy! Kiedy miał mi przynieść pieniądze na opłaty to napisał wiadomość, że go okradli. A akurat miał dla mnie odliczone... "no co za pech". W kontaktach stał się bezczelny, arogancki, chamski. Oczywiście nie zgodził się na ugodę alimentacyjną. Stwierdził, że "utrzymanie dzieci to nie tylko jego problem" i mam iść do pracy. Złożyłam do sądu pozew o alimenty i o rozdzielność majątkową.

Dzięki! Całe szczęście mam dobrą pracę i wsparcie przyjaciół. Tylko mąż żali się tym wspólnym przyjaciołom, że "wszyscy się od niego odwrócili" kiedy w odpowiedzi dostał: "i ty się dziwisz?!" dalej pisał jakby naprawdę się dziwił... On póki co nie widzi w swoim postępowaniu nic złego.

Ja nie mam ale Mańka siostry szwagier ma. A co? I nie tobie oceniać czy mam coś na sumieniu czy nie. Zajmij się swoimi problemami nie moimi.

Aniu, on jeszcze zakręcony jak ruski słoik. Kochanica okręciła go totalnie i ciśnie na pieniądze, dodatkowo obrzydza Ciebie. Ona objawia się mu jako wybawienie z waszego żałosnego życia i projektuje swoje wady na Ciebie. To jeszcze trochę potrwa i niestety, ale wiele przykrości z ich strony przed Tobą.
Niestety, ale najdalej za kilka miesięcy on zacznie skamleć o powrót, będzie łasić się do Ciebie, żebyś pozwoliła mu wrócić. No chyba, że jest honorowy, to będzie ciągnąć ten bajzel z  kochanic ą, bo wstyd będzie mu przyznać się, że jest pospolitym draniem.
Teraz musisz mieć nerwy ze stali i robić swoje. Niestety, ale jesteś na wojnie, którą oni Ci wypowiedzieli, a zatem musisz się bronić. Życzę Ci wytrwałości i zdrowia psychicznego. Nie Ty zrobiłaś ten bajzel i nie Ty masz go sprzątać. Ty jesteś już wolną kobietą i tak to postrzegaj. Idź do przodu jak czołg i nie bierz jeńców. To tak dla zdrowotności wszelakiej.