Prawo do eutanazji potrzebne czy nie? 104-latek nie chciał dalej żyć. - Netkobiety.pl

Jestem za prawem do eutanazji w przypadku nieuleczalnych ciężkich chorób, przez które człowiek nie jest w stanie być samodzielny i nie ma szans na poprawę. Ale jestem za ograniczeniem tego prawa, w takim sensie, żeby dopuszczane to było po odpowiedniej ilości badań lekarskich i psychiatrycznych.
Niektórzy są w stanie w swojej niepełnosprawności znaleźć plusy i żyć prawie normalnie, inni nie są i męczą się każdego dnia, bo nie widzą pozytywów. I nie widzę powodów, dla których taki ktoś, kto jest w pełni władz umysłowych nie mógłby zadecydować sam o sobie po przekroczeniu jakiejś ustalonej wcześniej granicy wieku.
Piszę specjalnie o tej pełni władz umysłowych, bo z tego co wiem, to w Szwajcarii właśnie są/były kliniki, w których ludzie śmiertelnie chorzy mogli poddać się eutanazji, a czytałam o sfałszowaniu wyników badań przez kobietę z depresją, która po prostu chciała umrzeć.
Więc po wykluczeniu depresji i chorób psychicznych.

W gruncie rzeczy to zależy od człowieka. Taki 104 latek sam jest świadomy tego, że długo nie pociągnie i woli po prostu umrzeć na swoich zasadach niż patrzeć, jak wnuki zmieniają mu pampersy.

No właśnie - czy jest coś takiego jak prawo do samobójstwa ? No nie ma ale kazdy może to zrobić o ile ma siły. Tak samo chciałbym mieć taką możliwość gdy zostanę bezsilny. W tym celu musze sieumówić z kumplem bo inaczej to sie nie da

Z samobójstwem jest tak, że może nie wyjść. 
Powiesisz się  - ktoś zauważy i odetnie.
Skoczysz z okna - zamiast się zabić, uszkodzisz kregoslup.(albo, co gorsza, zlamiesz kregoslup przypadkowemu przechodniowi)
Sprobujesz się otruc -  rozwalisz wątrobę, ale przezyjesz.

Eutanazja jest przynajmniej pewna i skuteczna.

Osobiscie zdarzylo mi się dzwonić po pogodowie dla kogos po tabletkach. Mimo, ze znalazłam tę osobę po ponad godzinie od zazycia, mimo, ze pogorowie nie moglo dojechac w 5 min osoba nie odniosła zadnego uszczerbku na zdrowiu, poniewaz przypadkowo wziela kilka rodzajow tabletek (wszystkie, jakie byly w domu) i jedne z nich zneutralizowaly dzialanie pozostalych (albo odwrotnie).

Tak że wiesz...

Jestem ZA prawem do eutanazji. Tak samo zresztą jak za innymi prawami i swobodami obywatelskimi, które maksymalizują szczęście i minimalizują cierpienie. Dajmy ludziom wolny wybór dopóki nikogo nie krzywdzą.

I w końcu przy stanowieniu prawa do eutanazji zawsze będzie trzeba odpowiedzieć na pytanie:
co ważniejsze -  możliwość decydowania o swoim jestestwie, czy ochrona niektórych jednostek przed potencjalnymi nadużyciami. Moim zdaniem głosy o pozbywaniu się ludzi starych i chorych pod pretekstem "dobrowolnej" eutanazji, czyli po prostu pokątnym mordowaniu ich w krajach Europy Zachodniej mają wiele wspólnego z prawdą.

Pisałem o ludziach, którzy umierać wcale nie chcą, ale ktoś chce się ich pozbyć z różnych powodów. Majątek do odziedziczenia to tylko jeden z przykładów.
Nawet, jeżeli przesadzone są doniesienia o kilku tysiącach rocznie nieszczęśników w Holandii, Belgii i Luxemburgu, którzy rozstają sie z tym światem bez wyraźnego życzenia, to ten problem musi istnieć, a skala nie jest mała. Czy prawo tam jest kulawe? Nie wiem, po prostu, jeżeli jest możliwość, to ktoś je nagnie dla swojego celu i właśnie tam to jest uskuteczniane.

Jeśli chodzi o mnie to ja jestem za tym aby eutanazja była możliwa dla każdej osoby i to w każdym wieku.
Tylko problem jest taki że gdyby to wprowadzić do Polski to nasza ludność uszczuplała by pewnie o kilka milionów osób a co za tym idzie Państwo by straciło dużo pieniędzy więc wiadomo że tego nie wprowadzą.

Spokojnie Wilku to jest precyzyjny plan  a nie na łapu capu

Ogólnie popieram prawo do eutanazji - w przypadkach ciężkich chorób, całkowitej niepełnosprawności, nieprzemijającego bólu itp. Ale w przypadku człowieka w tym wieku jest to trochę dziwne. Miał 104 lata, już mu wiele nie zostało - nie mógł poczekać na naturalny koniec?

Też jestem za prawem do eutanazji. Mam brata w ośrodku, w stanie wegetatywnym od 9 lat, całkowicie sparaliżowany, nie widzi, z tak uszkodzonym kręgosłupem szyjnym, że nawet gdyby był przytomny, nie kontrolowałby ruchów, ale odczuwa wszystko, nie wiemy tylko czy cokolwiek do niego dociera... ciągłe stany zapalne, odleżyny, nic tylko cierpi. Moi rodzice pewnie nie podjęli by tej decyzji, nawet gdyby była możliwa. Ale moim zdaniem możliwość powinna być. Tym bardziej, jeśli człowiek miałby sam decydować za siebie. Samobójstwa w młodym wieku nie są spowodowane chęcią skończenia życia, a chęcią jego poprawy - w celu zakończenia cierpienia, i w ich przypadku jest to możliwe, więc należy im się pomoc. Jeśli ktoś jest stary, schorowany, od 20 lat żyje w ciągłym bólu i samotności, i nie ma szans na poprawę stanu, zniesienie cierpienia - to powinno się to cierpienie wyeliminować dając im właśnie taki wybór. I to jest miłosierdzie, i to jest szanowanie człowieka.

Skąd wiem?
Sytuacja ekonomiczna oraz kulturowa, w naszym kraju ginie więcej osób śmiercią samobójczą niż na drogach a podejrzewam że osób depresją jest dużo więcej ale najpewniej albo boją się zrobić ostateczny krok albo robią go nieudolnie.

dajcie sobie spokoj z tymi nadużyciami
to nie jest powod zeby czegos nie wprowadzac badz zakazywac

ludzie naduzywaja samochodow, lekow, ulg podatkowych, alkoholu i calej masy innych rzeczy. a jakoś nikt nie mysli, zeby ich zakazywac.

no nie bardzo
bo np. nadużywajac samochodu moge kogos zabic, wiec nie wplywa to tylko na mnie, ale na innych uczestników ruchu drogowego
ode mnie zalezy ich zycie gdy npm rozpedze się i nie wyhamuje na przejściu

dlaczego wiec nie zakazac samochodow?
przeciez wypadków jest bez liku
ludzie traca zdrowie lub zycie i sa to osoby trzecie, których nikt o zdanie nie pyta

Nie do końca się zgadzam. Wyjmując spod tego prawa osoby mające zobowiązania: dzieci na karku do wychowania i utrzymania, kredyty do spłaty/etc. Rodziców, którzy się zestarzeją i którymi prędzej czy później dziecko powinno się zajmować, nie uwzględniam, bo w koncu oni zaprosili "ludzia" na świat z pobudek egoistycznych/instynktownych, winc... nie powinni w sumie mieć pretensji, zwłaszcza gdy dziecko wraz z przyjściem na swiat nie otrzymało w pakiecie mieszkania dla siebie w późniejszych latach/polisy/etc.

Hmm... może dlatego mój post wygląda w taki, a nie inny sposób? Nie użyłam cudzysłowu, żeby moja wypowiedź wyglądała fajniej, tylko z jakiegoś powodu. W tym przypadku, żeby nie brać każdego słowa dosłownie, bo tak możemy się bawić w nieskończoność.

Jest to znak umowny i każdy wie co oznacza. Możemy się czepiać stylistyki wypowiedzi nie zmieni ona jednak jej sensu, ani znaczenia. Jeżeli nie podejmujesz dyskusji, tym bardziej nie ma po co drążyć tematu cudzysłowu i nie rozumiem po co na siłę szukać problemu. Ależ oczywiście, że ktoś może to nazwać kanapką i na swój sposób będzie miał rację. Kwestia semantyki. Kanapka spleśniała dalej będzie kanapką. Czy mam zamiar to jeść? Nie, ani jednej, ani drugiej.

Nie trzeba ich usmiercac. Mozna tez zamknąć w psychiatryku* - czyli co? Od jutra wypuszczamy wszystlich szalencow, bo moze dochodzic do naduzyc?

* - a wysłać na tamten swiat osobę chorą psychicznie (tzn "pomoc jej w tym) jest znacznie prosciej niz zdrowa.

Eutanazja źle się kojarzy.
[...]"wychodząc z opracowania dokonanego w Deklaracji o eutanazji z 1980 roku przez watykańską Kongregację do Spraw Wiary, według której: „przez eutanazję rozumie się podjęte w celu zakończenia czyjegoś cierpienia, działanie lub zaniechanie, które przez swoją naturę lub świadomy zamiar powoduje śmierć. Zachowanie eutanatyczne ocenia się więc tak na płaszczyźnie intencji sprawcy, jak i zastosowanych przez niego środków"(Opoka.org.pl)

Uregulowania prawne w różnych krajach dotyczące  tego problemu są różne. "Niektóre ustawy w ogóle nie biorą pod uwagę znamienia stanu zdrowia osoby uśmierconej (jak przykładowo polski kodeks karny), inne wymagają, by była ona nieuleczalnie chora (jak ostatnia ustawa belgijska), czy wręcz by znajdowała się w fazie terminalnej (jak ustawa oregońska). Z kolei najnowsze przepisy holenderskie są pod tym względem zgodne z definicją watykańską- konieczne i wystarczające jest, aby osoba cierpiała." (Opoka.org.pl).

Jednak  104-letni profesor pojechał do Szwajcarii dokonać eutanazji.

Iceni , właśnie w zakładach psychiatrycznych dochodzi do bezkarnych zachowań wobec pacjentów tak samo jak i w domach spokojnej starości. Chory psychicznie i niedołężny człowiek nie potrafią upomnieć się o dobre traktowanie. Robi to za nich rodzina, jeśli o nich wie i się interesuje.

Jasne, że nie powinno przesłaniać. Prawo do "dobrej śmierci" byłoby dla zwykłych ludzi, bo ci zamożniejsi i utytułowani zawsze sobie poradzą.  Kto będzie zbierać pieniądze dla zwykłego Kowalskiego, żeby mógł wyjechać do Szwajcarii? Ja jeszcze mam w pamięci jak kilka miesięcy temu podpalił się pewien człowiek przed komendą policji. Chyba najbardziej przeciwko eutanazji wypowiadaliby się przedstawiciele banków, w których ci ludzie zmuszeni byli do zaciągnięcia ogromnych pożyczek.

Jeśli chodzi o organy do przeszczepu to uważam, ze i tak dochodzi do nadużyć w znaczenie nieścisłego trzymania się litery prawa w przypadkach, kiedy trudno ustalić czyjąś tożsamość, bo trzeba szybko podjąć decyzję, ale to nikomu krzywdy nie czyni, kiedy wiadomo, że kogoś  się nie uratuje. Przeszczepy nie zawsze się przyjmują, i  może z czasem ludzkość wymyśli coś lepszego.

szakisz, nie pitol
dochodzimy znowu do sedna sprawy:nie chcesz eutanazji, to jej sobie nie rób

proste jak budowa cepa

Dokładnie. Z tego co mi wiadomo na ten temat osoba musi być na tyle poczytalna, żeby sama wystąpić z takim wnioskiem. I przechodzi przez szereg badać, włącznie z badaniem psychologicznym. Wbrew temu co najwidoczniej wielu uważa. Ten proces nie wygląda jak pójście do supermarketu "dzień dobry, jedną eutanazję, poproszę!".

O eutanazji usłyszałam w całkiem innych okolicznościach, smutniejszych. Było to wtedy słowo, wymawiane szeptem.

Samobójstwo to grzech stąd temat z gatunku - jak to fajnie jest za granicom.

Rozróżnijmy samobójstwo osoby, dla której obiektywnie jest szansa na polepszenie swojego stanu (leki, terapia, rozwiązanie problemów relacyjnych, ekonomicznych itd.) od samobójstwa osoby, które przed sobą ma tylko cierpienie, którego nie da się wyleczyć. Dla osób z pierwszej kategorii - leczenie, a dla drugiej - eutanazja, czyli umożliwienie zakończenia swojego życia bez fundowana traumy innym osobom (maszynistom w pociągach, osobom, które znajdą zwłoki itd).