Proszę o opinię, czy przesadzam w moich nerwach. - Netkobiety.pl

Ja nie chcę JAKIEJŚ kobiety. Ja chcę mojej żony, ja chcę mojej rodziny, ja chcę tego co kilkanaście lat tworzyliśmy i budowaliśmy. Póki jestem z nią, to zawalczę o to co jest. Jak mimo to ona pójdzie gdzie indziej, to wtedy pomyślę co dalej, ale póki jest moja, to zawalczę, zeby tak zostało.

.
Problem z niektórymi ludżmi jest taki, że biorą śledzenie, zazdrość za wyraz zaangażowania. Dla mnie takim nie jest co nie znaczy że partner ma udawać że nie widzi róznych rzeczy.

Nie będę kontrolował bo mam od młodości dość wysokie poczucie własnej wartości. I nawet jeśli moja żona puści mnie w tango z innym ogoniarzem to nie zachwieje fundamentami tego co myśle o samym sobie. Nie uzależniam poczucia własnej wartości od jej opinii o mnie, albo na tym czy ona będzie ze mną czy nie. Wiem że jestem spoko, normalnym gościem niezależnie od tego co ona wymyśli, tudzież zrobi. Dlatego nie będę jej kontrolował czy podsłuchiwał, nagrywał. Piszecie że powinienem to robić, bo szkoda życia na osobę która mnie robi w balona. Ale szkoda życia bo co? Bo powinienem natychmiast zdobyć substytut w postaci innej kobiety? Czy posiadanie kobiety jest jakimś celem życia? Ja nie chcę JAKIEJŚ kobiety. Ja chcę mojej żony, ja chcę mojej rodziny, ja chcę tego co kilkanaście lat tworzyliśmy i budowaliśmy. Póki jestem z nią, to zawalczę o to co jest. Jak mimo to ona pójdzie gdzie indziej, to wtedy pomyślę co dalej, ale póki jest moja, to zawalczę, zeby tak zostało.

Oczywiście dziękuję bardzo za to co mówicie, ale schemat nie zawsze musi być taki sam. Możę być, ale nie musi. "Rycząca 40-stka" może robić męża na lewo i prawo, ale może też pozostać na etapie robienia dziar i joggingu. Czy to myślenie życzeniowe? Może i tak. Ale tak sobie właśnie życzę i będę obserwował co się dzieje, będę czujny ale nie będę psycholem który sprawdza telefon, rozlicza z każdej godziny dnia, każe się tłumaczyć z każdego kontaktu z płcią przeciwną itd. Dla mnie to niedorzeczne.

Mój problem jest realny i prawdziwy, na pewno nie wycofuję się z tego co napisałem wcześniej, ale też nie wchodzę w to co niektórzy napisali, czyli w kontrolowanie każdego posunięcia żony, billingi, programy szpiegowskie itd. To nie dla mnie. Szczerze, to ja nie potrzebuję drugiej połówki do bycia OK z samym sobą, równie dobrze jeśli się wy***bie historia z moją żoną mogę być sam i dożyć swoich dni samemu.

Żeby nie było, to fakt jest taki że cierpiałbym okrutnie gdyby mnie puściła w kantem, ale nie wyobrażam sobie po prostu, żebym był szczęśliwy bo ona jest ze mną dlatego że kontroluję wszystko co ona robi.

Andrzej_Whynot napisał/a:

Nie będę kontrolował bo mam od młodości dość wysokie poczucie własnej wartości. I nawet jeśli moja żona puści mnie w tango z innym ogoniarzem to nie zachwieje fundamentami tego co myśle o samym sobie. Nie uzależniam poczucia własnej wartości od jej opinii o mnie, albo na tym czy ona będzie ze mną czy nie. Wiem że jestem spoko, normalnym gościem niezależnie od tego co ona wymyśli, tudzież zrobi. Dlatego nie będę jej kontrolował czy podsłuchiwał, nagrywał. Piszecie że powinienem to robić, bo szkoda życia na osobę która mnie robi w balona. Ale szkoda życia bo co? Bo powinienem natychmiast zdobyć substytut w postaci innej kobiety? Czy posiadanie kobiety jest jakimś celem życia? Ja nie chcę JAKIEJŚ kobiety. Ja chcę mojej żony, ja chcę mojej rodziny, ja chcę tego co kilkanaście lat tworzyliśmy i budowaliśmy. Póki jestem z nią, to zawalczę o to co jest. Jak mimo to ona pójdzie gdzie indziej, to wtedy pomyślę co dalej, ale póki jest moja, to zawalczę, zeby tak zostało.

Oczywiście dziękuję bardzo za to co mówicie, ale schemat nie zawsze musi być taki sam. Możę być, ale nie musi. "Rycząca 40-stka" może robić męża na lewo i prawo, ale może też pozostać na etapie robienia dziar i joggingu. Czy to myślenie życzeniowe? Może i tak. Ale tak sobie właśnie życzę i będę obserwował co się dzieje, będę czujny ale nie będę psycholem który sprawdza telefon, rozlicza z każdej godziny dnia, każe się tłumaczyć z każdego kontaktu z płcią przeciwną itd. Dla mnie to niedorzeczne.

Mój problem jest realny i prawdziwy, na pewno nie wycofuję się z tego co napisałem wcześniej, ale też nie wchodzę w to co niektórzy napisali, czyli w kontrolowanie każdego posunięcia żony, billingi, programy szpiegowskie itd. To nie dla mnie. Szczerze, to ja nie potrzebuję drugiej połówki do bycia OK z samym sobą, równie dobrze jeśli się wy***bie historia z moją żoną mogę być sam i dożyć swoich dni samemu.

Żeby nie było, to fakt jest taki że cierpiałbym okrutnie gdyby mnie puściła w kantem, ale nie wyobrażam sobie po prostu, żebym był szczęśliwy bo ona jest ze mną dlatego że kontroluję wszystko co ona robi.

Teoretycznie super, gorzej z praktyką.
Ja postanowiłam nie śledzić, nie podsłuchiwać, bo uznałam, ze jak coś jest to i tak dostanę to na tacy. Postanowiłam budować. Rok budowania skończył się źle, bo mąż tylko manipulował, by zmniejszyć sobie poczucie winy i kochanka nie chciała odejść od męża. Odszedł po tym roku, bo "wypaliło się". A po kolejnych 8 miesiącach zgłosił się do mnie mąż kochanki i opowiedział o ponad 3,5 letnim romansie. Bardzo to było szokujące i bardzo długo się podnosiłam. Nie wiem, co byłoby lepsze.
Ale ja zachowałam się ok, bo w końcu bez zaufania nic nie ma sensu. Mnie brakowało tego poczucia własnej wartości, ale tyle wiemy o sobie, na ile nas sprawdzono. Może Twoja żona się ogarnie, może włączy hamulec. Nawet jeśli popłynie (oby po jak najdłuższym czasie) to dzieci będą miały o ten czas dłużej rodzinę. Jesteś mocno zrównoważony, więc możesz ograniczyć dramy (ja nie potrafiłam), dla dzieci warto. Małe te Wasze dzieci jeszcze.

Co Wy Państwo szanowni opowiadacie? jak się podejmuje jakieś działanie- czyli np dawanie szansy swojej rodzinie mimo  takiej wpadki to nie mozna oceniać decyzji o podjęciou tego działania na podstawie efektu końcowego!
Ja nie żałuję ani dnia z czasów gdy taką szansę nam dałam, mam, czyste sumienie bez odium kogoś kto łapkę do rozwalania tej rodziny przyłożył.
Czyli jak krowa przyjść do Kali to dobrze było czekać na tej drodze, a jak Krowa uciec, to  głupi Kali ?? a jakby Krowa przyjść mądry Kali? )

Jak nie ma zaufania, to nie ma związku.

Takie działania mają sens kiedy ma się konkretne podejrzenia i chce zebrać dowody np. do rozprawy. A to oznacza i tak koniec związku. 

Mi się podoba podejście Autora. Dał kredyt zaufania żonie, ale jest czujny. Jak go zdradzi, on na pewno to zauważy. Bez śledzenia czy podsłuchu.

Wydaje mi się, że żona czuje się od niego słabsza czy gorsza w czymś, co niekoniecznie jest jego winą.

A chciał, aby było "po europejsku"

A ja uważam, że Autor boi sie prawdy, ewentualnego zderzenia z brutalną rzeczywistością... Przecież on kocha swoją małżonkę i nie wyobraża sobie życia bez niej... A jak prawda okaże się zupełnie inna, nie taka jak oczekuje Autor - co wtedy ???
Pamiętajcie, że ten tzw. flirt trwał rok czasu, a nie mamy pewności czy nawet dłużej - to jest szmat czasu !!!
Zmiana zachowania małżonki, nawyków - to też o czymś świadczy...
Mam nadzieje, że się mylę...
Dla mnie szkoda czasu na bezczynność i nie wybaczyłbym sobie w przyszłości jakby coś wyszło, że nic nie zrobiłem tylko traciłem czas czekając na cud...
A zaufanie - ktoś pierwszy je nadużył...
Ile mamy tutaj wątków, gdzie małżonka zaręczała chęć naprawy, szli nawet razem na terapie - a jak gość podłożył dyktafon, prawda okazała się być zupełnie inna...
Zaufanie w związku z czasem można odbudować, ale prawdy nie da się zmienić...

Artiii napisał/a:

A ja uważam, że Autor boi sie prawdy, ewentualnego zderzenia z brutalną rzeczywistością... Przecież on kocha swoją małżonkę i nie wyobraża sobie życia bez niej... A jak prawda okaże się zupełnie inna, nie taka jak oczekuje Autor - co wtedy ???
Pamiętajcie, że ten tzw. flirt trwał rok czasu, a nie mamy pewności czy nawet dłużej - to jest szmat czasu !!!
Zmiana zachowania małżonki, nawyków - to też o czymś świadczy...
Mam nadzieje, że się mylę...
Dla mnie szkoda czasu na bezczynność i nie wybaczyłbym sobie w przyszłości jakby coś wyszło, że nic nie zrobiłem tylko traciłem czas czekając na cud...
A zaufanie - ktoś pierwszy je nadużył...
Ile mamy tutaj wątków, gdzie małżonka zaręczała chęć naprawy, szli nawet razem na terapie - a jak gość podłożył dyktafon, prawda okazała się być zupełnie inna...
Zaufanie w związku z czasem można odbudować, ale prawdy nie da się zmienić...

no ale czego Ci szkoda Artii: paru miesięcym, roku życia? czym to jest wobec rodziny, tylu lat wspólnych?

Maku, nie podważaj tej czujnosci po.. Bo dobrze wiesz że jak już mleko się wylało, to czujność się zwiększa 1000 razy.
i zmysł oibserwacji.

Bo dobrze wiesz że jak już mleko się wylało, to czujność się zwiększa 1000 razy.
i zmysł oibserwacji.

Maku, nie podważaj tej czujnosci po.. Bo dobrze wiesz że jak już mleko się wylało, to czujność się zwiększa 1000 razy.
i zmysł oibserwacji.

W punkt. Samoistnie zwracam uwagę na różne zachowania, na które wcześniej nigdy bym nie zwrócił najmniejszej uwagi.
Co do wyjaśnień żony, to na pewno nie raz jeszcze czeka nas rozmowa. To że nie będę kontrolował, nie oznacza, że temat jest całkowicie zamknięty dla mnie

Nie chcę budować przyszłości na kontrolowaniu i podsłuchach, ale przeszłość chcę wyjaśnić.

Prawda i tak wyjdzie

Nie za bardzo mam czas wszystko czytać ale powiem tak - to, co mnie najbardziej zmartwiło w Twojej historii to fakt, że Twoja żona przyłapana na emocjonalnej zdradzie (nazywajmy rzeczy po imieniu) - zamiast przeprosic i probować odzyskać Twoje zaufanie - usunela dowody, bagatelizuje temat i robi z Ciebie idiote ("przesadzasz"). Niestety ale zdrada zaczyna się w głowie. Nawet jesli nie poszli jeszcze do łóżka (bo sądzę, ze jeszcze nie) - to mnie najbardziej tu martwi jej podejscie do Twojej osoby juz teraz. Niestety BARDZO przypomina wiadomy schemat...Zdeprecjonowanie w głowie partnera, motylki z "nowym", nie liczenie się z bólem partnera i jego uczuciami...Nawet jesli sie z nim nie przespala - emocjonalnie juz jest tam.
Co ja bym zrobiła? To, co mowi męska część przedmowcow. ZDERZ JĄ ZE ŚCIANĄ. Żadne tam pitu pitu i romantyczne kolacje, zeby "wrocilo uczucie". Na tym etapie mozesz pomarzyc. Tak, ona pojdzie z Toba na kolacje, nawet przespi sie z Toba, ale juz ją ciągnie na zewnatrz. Jesli chcesz ochłodzić jej zapędy i sprawić żeby ZNOwu CIĘ SZANOWAŁA (teraz CIę już nie szanuje) - to tylko pokazanie, że nie jestes kolesiem, co sobie pozwoli na takie akcje. Przeszłam to sama. Poznałąm sporo ludzi po takich przejsciach. Przerobilam swoje. Uwierz mi - TYLKO zderzenie ze sciana wywoła jej refleksję. Zadne rozmowy o Was, żadne "czego CI brakowało w malzenstwie", zadne przepłakane pół nocy i zwierzenia...Czy mozesz np wyjechac na kilka dni, powiedziec jej ze to dla niej czas na zastanowienie czy chce z CIebie idiote robić - i po powrocie neich Ci da znac, a jesli nakryjesz ją jeszcze raz na takim czyms to pozew. I bądź zdecydowany. Niech uwierzy.
Powiem CI tak - jesli tego nie zrobisz, to na 99% masz zdrade.

Pierd**enie o Szopenie.

Jeśli bym chciał, to mogę w każdej chwili wziąć jej telefon i sprawdzać co mi się podoba (ale nie chcę). Zadzwoniła do niego, i powiedziała że takie gadki muszą się skończyć między nimi.

Widzę też, że wcale nie jest jej lekko i to mnie cieszy, że gdzieś tam cierpi w tej sytuacji wewnętrznie że się zepsuło. Gorzej jakby zachowywala się jakby nic się nie stało w naszej relacji. Jednocześnie jednak idzie w zaparte, że tam nic nie było. Więc jedno przeczy trochę drugiemu.

...Powiedziała mi raz, że czuje się "niegodna" mnie po tym wszystkim i że jej źle z tym, ze przez "taką głupotę" tak straciła w moich oczach.

..Zgadzam się z tym, że trochę robi ze mnie idiotę...

Autorze zauważyłeś zapewne ze na tym forum piszą głównie osoby zdradzone i nie trudno dostrzec pewne tendencje. Po pierwsze jak ktoś zdradza to ma kryzys wieku średniego, jest ryczaca czterdziestka, poleciał na komplementy, zachciało się motyli w brzuchu itp. Po drugie osoby zdradzone przedziwnie wypierają fakt ze zdrada zwykle nie bierze się z nikąd. Moze czasami tak jest ale jak czytam ze w związku bylo cudownie i nikomu niczego nie brakowało a nagle on czy ona zdradzili to śmiać mi się chce. Zdrada to niejednokrotnie odpowiedź na jakieś deficyty wiec z nikąd sie nie bierze. No i po trzecie...stwierdzenia ze po co ci taka kobieta, ze odpłynęła, że nie ma już co zbierać...
Nie dziwi mnie ze tak piszą osoby których zwiazki rozpadły się przez zdradę. Oni najlepiej wuwdza co czuje osoba zdradzona ale nie maja pojęcia co czuje osoba która zdradza.  jeżeli chcesz zawalczyć to zrob to i nie skreślaj związku. I ja bym na twoim miejscu nie słuchała rad osob które związku nie uratowały

Gdyby moj maz na pewnym etapie naszego małżeństwa obraził się na mnie i ukarał odsunieciem to ze "odpłynęłam" i do tego zalozyl podsłuchy w domu to rzeczywiście odpłynęłabym na dobre. Byloby juz po rodzinie.
A on postąpił inaczej. Z tygodnia na tydzień dawal z siebie coraz więcej, dawał mi wszystko to czego wcześniej mi brakowało, rozmawiał ze mną dużo, organizował wyjazdy, wspólne spędzanie czasu, zaczął doceniać to jak ja się staram dla niego i rodziny, to jak dbam o siebie i jak wyglądam.  Im dłużej to trwalo tym bardziej i ja zaczynałam znow starać się dla niego. I tak się nakrecalismy wzajemnie dając sobie nawzajem coraz więcej. I w naturalny sposób zlizalismy się do siebie przypominając sobie czemu właściwie jestesmy razem.
Nic w życiu nie jest dane na zawsze i nawet raz złożona przysięga nie oznacza ze ktos bedzie wierny bo tak obiecał. Niestety to tak nie działa.
Mój mąż po prostu poczul ze ma rywala i ze musi zawalczyć o mnie tak jak kiedyś zanim powiedzieliśmy sobie tak. A w pewnym momencie ja stanęłam przed decyzja i po prostu wybrałam jego. Mimo ze nie zapewniał juz motylków w brzuchu ale dawał mi i daje o wiele więcej. On mi to pokazal, ja mialam szanse to dostrzec i uważam że to uratowało nasze małżeństwo a moglo byc roznie. I nigdy nie zapomnę tego ze o mnie zawalczyl.
Moze warto tak na to spojrzeć.

Kiedyś Twój mąż pęknie i okaże słabość bo wszyscy pękają co wtedy zrobisz,przecież może przestać tańczyć wokół Ciebie ,nie spełni oczekiwań i pójdzie na śmietnik.

Zoee napisał/a:

Autorze zauważyłeś zapewne ze na tym forum piszą głównie osoby zdradzone i nie trudno dostrzec pewne tendencje. Po pierwsze jak ktoś zdradza to ma kryzys wieku średniego, jest ryczaca czterdziestka, poleciał na komplementy, zachciało się motyli w brzuchu itp. Po drugie osoby zdradzone przedziwnie wypierają fakt ze zdrada zwykle nie bierze się z nikąd. Moze czasami tak jest ale jak czytam ze w związku bylo cudownie i nikomu niczego nie brakowało a nagle on czy ona zdradzili to śmiać mi się chce. Zdrada to niejednokrotnie odpowiedź na jakieś deficyty wiec z nikąd sie nie bierze. No i po trzecie...stwierdzenia ze po co ci taka kobieta, ze odpłynęła, że nie ma już co zbierać...
Nie dziwi mnie ze tak piszą osoby których zwiazki rozpadły się przez zdradę. Oni najlepiej wuwdza co czuje osoba zdradzona ale nie maja pojęcia co czuje osoba która zdradza.  jeżeli chcesz zawalczyć to zrob to i nie skreślaj związku. I ja bym na twoim miejscu nie słuchała rad osob które związku nie uratowały

Gdyby moj maz na pewnym etapie naszego małżeństwa obraził się na mnie i ukarał odsunieciem to ze "odpłynęłam" i do tego zalozyl podsłuchy w domu to rzeczywiście odpłynęłabym na dobre. Byloby juz po rodzinie.
A on postąpił inaczej. Z tygodnia na tydzień dawal z siebie coraz więcej, dawał mi wszystko to czego wcześniej mi brakowało, rozmawiał ze mną dużo, organizował wyjazdy, wspólne spędzanie czasu, zaczął doceniać to jak ja się staram dla niego i rodziny, to jak dbam o siebie i jak wyglądam.  Im dłużej to trwalo tym bardziej i ja zaczynałam znow starać się dla niego. I tak się nakrecalismy wzajemnie dając sobie nawzajem coraz więcej. I w naturalny sposób zlizalismy się do siebie przypominając sobie czemu właściwie jestesmy razem.
Nic w życiu nie jest dane na zawsze i nawet raz złożona przysięga nie oznacza ze ktos bedzie wierny bo tak obiecał. Niestety to tak nie działa.
Mój mąż po prostu poczul ze ma rywala i ze musi zawalczyć o mnie tak jak kiedyś zanim powiedzieliśmy sobie tak. A w pewnym momencie ja stanęłam przed decyzja i po prostu wybrałam jego. Mimo ze nie zapewniał juz motylków w brzuchu ale dawał mi i daje o wiele więcej. On mi to pokazal, ja mialam szanse to dostrzec i uważam że to uratowało nasze małżeństwo a moglo byc roznie. I nigdy nie zapomnę tego ze o mnie zawalczyl.
Moze warto tak na to spojrzeć.

Czyli Ty nie zrobiłaś nic od siebie ?Mąż dostał cukierka w nagrodę bo tak zabiegał,przelicytował rywala.
Tylko czekałaś aż mąż się postara wykaże się taki kasting z rywalem ,poszłaś moim zdaniem w złudzenie kolejne ,że brałaś udział w ratowaniu związku ,niewiele od siebie dałaś ,czekałaś .Usprawiedliwiasz tym staraniem męża o Ciebie swoje wybory i decyzje pośrednio w swoje własne odpłynięcie i wszystkie przyzwolenia na niewierność.W zawoalowany sposób obwiniasz męża i przerzucasz odpowiedzialność za własne zaniedbania w związku ,przede wszystkim za swój zastój w rozwoju więzi i bierność.   
roszczeniowo dość podchodzisz do męża .Marnie to dla niego rokuje na przyszłość .
Jesteś tym słabym ogniwem w związku Zoee niestety tylko jeszcze to długo do Ciebie nie dojdzie.
wygląda na to że mąż jest jednak opcją a Twoja wierność ma mnóstwo warunków do spełnienia nie przez Ciebie a to mąż ma robić i tańczyć wkoło Ciebie.Kij i marchewka,masz dużo pychy w sobie żeś taki ósmy cud świata .
Tendencyjnie i klasycznie zamiecione pod dywan pod sztandarem niby walki - słabo.
Kiedyś Twój mąż pęknie i okaże słabość bo wszyscy pękają co wtedy zrobisz,przecież może przestać tańczyć wokół Ciebie ,nie spełni oczekiwań i pójdzie na śmietnik. Wyrachowana jesteś i roszczeniowa,nie za bardzo dojrzała i świadoma tego jaką masz postawę.
Coś za dużo Ci brakuje chyba ,albo brakowało,warunki i oczekiwania podejrzana sprawa u Ciebie.
Strach Twojego męża przed Twoim odejściem Ciebie tak zachwycił i trzyma Ciebie w tym związku ,z łaski tam jesteś a nie dobrowolnie.Twoje roszczeniowe deficyty to Twój problem nie męża ,niesamodzielna jawisz się ,tak Ciebie zaniedbywał bidulkę.
Nie akceptujesz męża ,stawiasz mu warunki i cele.Co daje od siebie?
Wiem że to dość surowe co napisałem i tylko po przeczytaniu tego jednego posta,ale racjonalizujesz ,relatywizujesz,usprawiedliwiasz się o wiele bardziej tendencyjnie niż Ci się wydaje.

Zoee napisał/a:

Autorze zauważyłeś zapewne ze na tym forum piszą głównie osoby zdradzone i nie trudno dostrzec pewne tendencje. Po pierwsze jak ktoś zdradza to ma kryzys wieku średniego, jest ryczaca czterdziestka, poleciał na komplementy, zachciało się motyli w brzuchu itp. Po drugie osoby zdradzone przedziwnie wypierają fakt ze zdrada zwykle nie bierze się z nikąd. Moze czasami tak jest ale jak czytam ze w związku bylo cudownie i nikomu niczego nie brakowało a nagle on czy ona zdradzili to śmiać mi się chce. Zdrada to niejednokrotnie odpowiedź na jakieś deficyty wiec z nikąd sie nie bierze. No i po trzecie...stwierdzenia ze po co ci taka kobieta, ze odpłynęła, że nie ma już co zbierać...
Nie dziwi mnie ze tak piszą osoby których zwiazki rozpadły się przez zdradę. Oni najlepiej wuwdza co czuje osoba zdradzona ale nie maja pojęcia co czuje osoba która zdradza.  jeżeli chcesz zawalczyć to zrob to i nie skreślaj związku. I ja bym na twoim miejscu nie słuchała rad osob które związku nie uratowały

Gdyby moj maz na pewnym etapie naszego małżeństwa obraził się na mnie i ukarał odsunieciem to ze "odpłynęłam" i do tego zalozyl podsłuchy w domu to rzeczywiście odpłynęłabym na dobre. Byloby juz po rodzinie.
A on postąpił inaczej. Z tygodnia na tydzień dawal z siebie coraz więcej, dawał mi wszystko to czego wcześniej mi brakowało, rozmawiał ze mną dużo, organizował wyjazdy, wspólne spędzanie czasu, zaczął doceniać to jak ja się staram dla niego i rodziny, to jak dbam o siebie i jak wyglądam.  Im dłużej to trwalo tym bardziej i ja zaczynałam znow starać się dla niego. I tak się nakrecalismy wzajemnie dając sobie nawzajem coraz więcej. I w naturalny sposób zlizalismy się do siebie przypominając sobie czemu właściwie jestesmy razem.
Nic w życiu nie jest dane na zawsze i nawet raz złożona przysięga nie oznacza ze ktos bedzie wierny bo tak obiecał. Niestety to tak nie działa.
Mój mąż po prostu poczul ze ma rywala i ze musi zawalczyć o mnie tak jak kiedyś zanim powiedzieliśmy sobie tak. A w pewnym momencie ja stanęłam przed decyzja i po prostu wybrałam jego. Mimo ze nie zapewniał juz motylków w brzuchu ale dawał mi i daje o wiele więcej. On mi to pokazal, ja mialam szanse to dostrzec i uważam że to uratowało nasze małżeństwo a moglo byc roznie. I nigdy nie zapomnę tego ze o mnie zawalczyl.
Moze warto tak na to spojrzeć.

Pasławek właściwie napisał wszystko w temacie.
Ja dodam że dawno nie czytałem tak butnego tłumaczenia zdrady.

maku2 napisał/a:

Zoee napisał/a:

Autorze zauważyłeś zapewne ze na tym forum piszą głównie osoby zdradzone i nie trudno dostrzec pewne tendencje. Po pierwsze jak ktoś zdradza to ma kryzys wieku średniego, jest ryczaca czterdziestka, poleciał na komplementy, zachciało się motyli w brzuchu itp. Po drugie osoby zdradzone przedziwnie wypierają fakt ze zdrada zwykle nie bierze się z nikąd. Moze czasami tak jest ale jak czytam ze w związku bylo cudownie i nikomu niczego nie brakowało a nagle on czy ona zdradzili to śmiać mi się chce. Zdrada to niejednokrotnie odpowiedź na jakieś deficyty wiec z nikąd sie nie bierze. No i po trzecie...stwierdzenia ze po co ci taka kobieta, ze odpłynęła, że nie ma już co zbierać...
Nie dziwi mnie ze tak piszą osoby których zwiazki rozpadły się przez zdradę. Oni najlepiej wuwdza co czuje osoba zdradzona ale nie maja pojęcia co czuje osoba która zdradza.  jeżeli chcesz zawalczyć to zrob to i nie skreślaj związku. I ja bym na twoim miejscu nie słuchała rad osob które związku nie uratowały

Gdyby moj maz na pewnym etapie naszego małżeństwa obraził się na mnie i ukarał odsunieciem to ze "odpłynęłam" i do tego zalozyl podsłuchy w domu to rzeczywiście odpłynęłabym na dobre. Byloby juz po rodzinie.
A on postąpił inaczej. Z tygodnia na tydzień dawal z siebie coraz więcej, dawał mi wszystko to czego wcześniej mi brakowało, rozmawiał ze mną dużo, organizował wyjazdy, wspólne spędzanie czasu, zaczął doceniać to jak ja się staram dla niego i rodziny, to jak dbam o siebie i jak wyglądam.  Im dłużej to trwalo tym bardziej i ja zaczynałam znow starać się dla niego. I tak się nakrecalismy wzajemnie dając sobie nawzajem coraz więcej. I w naturalny sposób zlizalismy się do siebie przypominając sobie czemu właściwie jestesmy razem.
Nic w życiu nie jest dane na zawsze i nawet raz złożona przysięga nie oznacza ze ktos bedzie wierny bo tak obiecał. Niestety to tak nie działa.
Mój mąż po prostu poczul ze ma rywala i ze musi zawalczyć o mnie tak jak kiedyś zanim powiedzieliśmy sobie tak. A w pewnym momencie ja stanęłam przed decyzja i po prostu wybrałam jego. Mimo ze nie zapewniał juz motylków w brzuchu ale dawał mi i daje o wiele więcej. On mi to pokazal, ja mialam szanse to dostrzec i uważam że to uratowało nasze małżeństwo a moglo byc roznie. I nigdy nie zapomnę tego ze o mnie zawalczyl.
Moze warto tak na to spojrzeć.

Pasławek właściwie napisał wszystko w temacie.
Ja dodam że dawno nie czytałem tak butnego tłumaczenia zdrady.

A ja nic nie tlumacze bo i nie musze się tłumaczyć. Zdrady nie było. Nie potrzeba mi tez analizy mojej postawy czy wróżenia na przyszłość. Napisalam to co uznałam za słuszne. Jszeli autor chce walczyć to niech walczy. A jak?  to juz sobie sam zdecyduje
W jego małżeństwie nie wydarzyło się prawdopodobnie nic tak złego czego nie dałoby się odkręcić a tu proponuje mu się podsłuchy i detektywów co dla mnie jest naturalnym krokiem do zakończenia związku a nie ratowania. Zamiast zastanowie ia się co można zrobić żeby to posklejać

Zoee napisał/a:

maku2 napisał/a:

Pasławek właściwie napisał wszystko w temacie.
Ja dodam że dawno nie czytałem tak butnego tłumaczenia zdrady.

A ja nic nie tlumacze bo i nie musze się tłumaczyć. Zdrady nie było. Nie potrzeba mi tez analizy mojej postawy czy wróżenia na przyszłość. Napisalam to co uznałam za słuszne. Jszeli autor chce walczyć to niech walczy. A jak?  to juz sobie sam zdecyduje
W jego małżeństwie nie wydarzyło się prawdopodobnie nic tak złego czego nie dałoby się odkręcić a tu proponuje mu się podsłuchy i detektywów co dla mnie jest naturalnym krokiem do zakończenia związku a nie ratowania. Zamiast zastanowie ia się co można zrobić żeby to posklejać

Jasne że nie musisz się tłumaczyć tylko po co opis historii starań męża o żonę która chciała odejść?
I nie zdradziłaś? tylko ten wpis temu przeczy -"Mój mąż po prostu poczul ze ma rywala"  - skoro miał rywala zdradziłaś.

maku2 napisał/a:

Zoee napisał/a:

A ja nic nie tlumacze bo i nie musze się tłumaczyć. Zdrady nie było. Nie potrzeba mi tez analizy mojej postawy czy wróżenia na przyszłość. Napisalam to co uznałam za słuszne. Jszeli autor chce walczyć to niech walczy. A jak?  to juz sobie sam zdecyduje
W jego małżeństwie nie wydarzyło się prawdopodobnie nic tak złego czego nie dałoby się odkręcić a tu proponuje mu się podsłuchy i detektywów co dla mnie jest naturalnym krokiem do zakończenia związku a nie ratowania. Zamiast zastanowie ia się co można zrobić żeby to posklejać

Jasne że nie musisz się tłumaczyć tylko po co opis historii starań męża o żonę która chciała odejść?
I nie zdradziłaś? tylko ten wpis temu przeczy -"Mój mąż po prostu poczul ze ma rywala"  - skoro miał rywala zdradziłaś.

Uwazam ze wiele związków rozpada się dlatego ze ludzie uważają ze sama przysięga albo samo bycie z kimś wiele lat wystarczy. A tak nie jest. Mój "romans" zakończył się zanim się rozpoczął wiec ja nie uważam bym zdradziła ale to jak to nazwać nie ma znaczenia. Dla mnie ważne jest to ze dzieki postawie mojego męża ale i mojej ten "romans" nie doszedł do skutku i paradoksalnie uświadomił nam obu co jest dla nas ważne.
A opis po to by pokazać Autorowi inny punkt widzenia. Przeciez zrobi z tym co chce

maku2 napisał/a:

Zoee napisał/a:

Uwazam ze wiele związków rozpada się dlatego ze ludzie uważają ze sama przysięga albo samo bycie z kimś wiele lat wystarczy. A tak nie jest. Mój "romans" zakończył się zanim się rozpoczął wiec ja nie uważam bym zdradziła ale to jak to nazwać nie ma znaczenia. Dla mnie ważne jest to ze dzieki postawie mojego męża ale i mojej ten "romans" nie doszedł do skutku i paradoksalnie uświadomił nam obu co jest dla nas ważne.
A opis po to by pokazać Autorowi inny punkt widzenia. Przeciez zrobi z tym co chce

Gdybyś sobie nie znalazła "rywala" męża mógłbym przyznać Ci rację a tak powiem... Zoee nie tłumacz się.

No i właśnie nie będę. To nie moj wątek.

Zdrada nie bierze się znikąd tylko z tendencji zdradzacza takiego jak Ty, w zdradzie nie ma ani krzty winy osoby zdradzanej i stawianie tak sprawy jak zrobiłaś jest wyłącznie próbą wybielenia siebie i skarykaturyzowaniem związku.
To co napisałaś jest absurdalne.

Zdrada nie bierze się znikąd tylko z tendencji zdradzacza takiego jak Ty, w zdradzie nie ma ani krzty winy osoby zdradzanej i stawianie tak sprawy jak zrobiłaś jest wyłącznie próbą wybielenia siebie i skarykaturyzowaniem związku. To co napisałaś jest absurdalne.

Nie każdy jednak jest taki sam i mimo wszystko dobrze, że Zoee zaoferowała inny punkt widzenia.

Co do samych podsłuchów to mi osobiście szkoda byłoby czasu i zachodu.Natomiast goły fakt śledzenia kogoś kto jest wierny jak dla mnie nie ma znaczenia od tego związek się nie rozpadnie