Chce do niego wrócić. Doradzicie coś? - Netkobiety.pl

Może tak powinnam zrobić, ale minęło tyle czasu a ja nadal o nim myślę...

Wtedy było dużo emocji. Likwidowali nasz dział w pracy. Musieliśmy szukać czegoś nowego, ja się zamartwiałam trochę na wyrost. Za mało okazywałam mu że jest dla mnie ważny, a był i jest nadal bardzo ważny. Byłam trochę za wybuchowa, chodź z natury jestem spokojną osobą.

Ostatnie spotkanie było w lutym, jeszcze przed koronawirusem. Wtedy usunęłam go ze znajomych. Wiem, ze to było bardzo dziecinne i nie na miejscu, ale coż tak zrobiłam. Nie kontaktowałam się z nim az to połowy października, wtedy wysłałam mu ponownie zaproszenie do znajomych na fejsie. Przyjął po około 2 tygodniach. Wiem, że znalazł nową pracę.
Jak się spotykaliśmy to on zazwyczaj bardziej zabiegał o mnie niż ja o niego.
Serio  nie powinnam już się do niego odzywać?

Ktoś coś jeszcze napisze. Może doradzi?

Powinnam iśc do przodu wiem to, ale nie wiem jak o tym zapomnieć. Piszesz to z perspektywy mężczyzny?

Jeśli był/jest dla Ciebie kimś ważnym, to nie zapomnisz. I... niczego nie powinnaś. Możesz dalej snuć marzenia. Możesz dalej o niego zabiegać. Licz się jednak z kosztami, które poniesiesz.

a ile byliście razem? jeśli można wiedxiec

Wygląda na to, że On jest niezainteresowany. Tyle razy wysyłałaś sygnały, a z Jego strony nic. Zbyt dużo uwagi mu poświęcasz. Spróbuj pomyśleć o sobie. Skoro z Nim nie pracujesz, to jest do zrobienia. Wystarczy, że przestaniesz szukać pretekstu/organizować spotkania. Powodzenia

Chyba tak będę musiała zrobić

Odwagi, gdzieś jest dla Ciebie ta druga, wyjątkowa połowa. Czas jest Twoim sprzymierzencem

Jeżeli ten ktoś przez głupotę odchodzi, to pozwala się mu odejść. W miłości chodzi o to, żeby dobro tej drugiej osoby postawić nad swoim własnym. Jeżeli skopaliśmy i druga osoba nie chce dać nam szansy ani nie proponuje ze swojej strony niczego, a my na siłę chcemy kontaktu, to gdzie tu miłość?

To, że się o tej osobie myśli, że się pamięta i że chce się wrócić to zauroczenie, nie miłość. Miłość jest wtedy, kiedy widząc, że dana osoba chce odejść, pozwalamy jej odejść. Siłą nikogo nie zatrzymamy.
Ten facet pokazał, że nie chce kontaktu. Miał okazje do tego, żeby pokazać Autorce czy jest jeszcze dla niego ważna. Nie jest.

W tym momencie jeżeli kierujemy się miłością, powinniśmy dać mu spokój, żeby mógł sobie układać życie po swojemu, a sami powinniśmy się skupić na tym, żeby wyjść z fazy zauroczenia.

Loka to świetnie wyżej napisała. Skoro kogoś się tak kocha, to trzeba uszanować jego/jej odczucia i potrzeby. Osoba winna(zrywająca) widocznie na tyle nabroiła, że ta druga już nie chce mieć z nią do czynienia. Udawanie i łudzenie się, zamartwianie czy próba ponownego kontaktu jeszcze bardziej do nas kogoś zniechęca.

A co czułaś? Bo moim zdaniem pokazałaś wystarczająco dużo.
Zerwałaś z nim i był to klarowny przekaz, że nie chcesz kontynuować tego związku. Teraz z kolei on ma pełne prawo nie chcieć, nie ufać Ci i na tym etapie nie widzieć w Twojej osobie nikogo więcej, jak zwykłą znajomą, pomimo że łączy go z Tobą bardziej zażyła przeszłość. Sam fakt, że ponownie przyjął Twoje zaproszenie nie mówi o niczym więcej, zwłaszcza w kontekście codziennego zachowania.

Moim zdaniem pozostaje wykazać się dojrzałością, uszanować jego decyzję, nie narzucać się i wyciągnąć z tego doświadczenia wnioski, aby więcej takich błędów nie popełniać.

Tak jakby wysyłanie życzeń na święta nie było dla Ciebie furtką do tego, żeby właśnie do tego wrócić i dalej sobie robić nadzieje xD

Nie obraz się ale widze u Ciebie problem wielu wspolczesnych kobiet, mianowicie jak cos sie im w zyciu nie uklada to swoją frustracje i emocje wylewają na 2 czlowieka, oczywiscie tego najblizszego a jak on nie chce tego znosic to go zostawiają. Potem nadchodzi refleksja i czlowiek zaluje ale 2 strona juz ma wątpliwości. Trudne momenty powinny ludzi łączyć a nie dzielić. Mam wrażenie że w tych czasach ludzie mają za dużo opcji i wolności ale jak doświadczają pewnych rzeczy to dopiero zaczynają rozumieć że pewne wartości są stałe a szanse chwilowe. Ostatnie co możesz zrobić to opisać mu czemu się zachowałaś jak się zachowałaś, przeprosić i zapytać o 2 szansę, jeżeli nic z tego nie będzie to sam fakt przeprosin z pewnościa zaakcpetuje bo kobiety w Polsce (młodego pokolenia) niesamowicie rzadko przepraszają, widzę to w codziennej pracy z ludźmi młodymi, mają z tym niesamowity problem, niemal jak by to miało im odjąć godność człowieka. Tymczasem szczerze przeprosiny, a nie taki zwykłe no dobra przepraszam, mogą sprawić cuda. Jak tylko je przyjmie ale uzna że to definitywny koniec to przynajmniej możesz budować swoje życie na nowo a następnym razem lepiej zarządzać emocjami do których masz świete prawo ale bez naruszania godnosci 2 strony.

Jestes wyjatkowo samolubna. Jak byl ci potrzebny to bylo super ale zaraz jak tylko pojawily sie problemy to sie nim znudzilas i kopnelas go w dupe. Teraz zapraszasz go i masz nadzieje ze to on postawi pierwszy krok. Pomysl czasem co robisz... Facet jak widac dobrze wie jak toksyczna jestes i nic juz od ciebie nie chce.

Pytanie, czy druga strona chce takich przeprosn sluchać. Do mnie napisał ex po roku ze stwierdzeniem, ze on rozumie i orzeprasza, a ja jedyne co mu bylam w stanie powiedzieć to "na kij mi teraz Twoje przeprosiny".
Nie chce to nie chce. Przyjecie zaproszenia na fb nie jest oznaką uczuć. Moze chce sprawdzić co u niej skoro juz zaprosila i tyle.

Coraz bardziej ten wątek jest zbieżny z wątkiem CCCatch, w którym opisywała to, jak z buta potraktowała chłopaka a później bawiła się w podchody, chcąc na nim wymusić pewne zachowania.  I tam, i tu słowo 'ja' odmieniane jest na wszystkie możliwe sposoby, a chłopak jest jedynie przedmiotem.

Też mi się wydaje, że przeprosiny to bardzo dobry pomysł

Widzisz sama, że nie jest zainteresowany. Wygląda na to, że przychodził bardziej z grzeczności.

Jeżeli go wtedy przeprosiłaś i wyjaśniłaś powód swojego niedojrzałego emocjonalnego uniesienia, uciekania i powrotu a nie było to tylko wybacz, przesadziłam to faktycznie Twoje możliwości działania są już mocno ograniczone i powoli czas pomyśleć o życiu bez niego, wyciągając z tej historii lekcje na przyszłość.
Nurtuje mnie w tym wszystkim jeszcze jedna kwestia, czy przypadkiem nie nadałaś mu większej wartość dopiero jak zobaczyłaś że po zerwaniu nie zabiegał i nie walczył, czy miałaś kiedykolwiek przed nim relację w której podobał CI sie jakis facet, goniłaś go ale nic z tego nie wyszło? czy tata okazywał Ci tyle uwagi ile potrzebowałaś dorastając?

rozumiem, zabrakło tego właśnie wyjaśnienia, on na pewno cierpiał z powodu Twojej decyzji a potem jak zniknełaś na fcb to pewnie myślał że jest ktoś inny, myśle że wciąż ma sentyment ale boli się ponowego rozczarowania i bólu, lub przemślał solidnie temat i jednak zadecydował że 2 raz do tej samej rzeki nie wejdzie, niemniej jeżeli Twoje uczucie do niego przetrwa próbe czasu to jeszcze bym nie skreslal tego calkowicie, w zyciu jak w sporcie dopoki pilka w grze, zmiana wyniku jest mozliwa, czasem ludzie po takich rozstaniach znajdują sobie kogoś innego a i tak potem wracają, niemniej powinnas tez ten czas spedzic na zastanowieniu sie dlaczego tak postapilas i co Tobą kierowało, bez wzgledu na wszystko to bardzo ważne również dla Twojego rozwoju, zakładam że wszyscy na tym forum łącznie ze mną popełnialiśmy czasem irracjonalne decyzje ale właśnie pocyhylenie się nad nimi może nam potem pozwolic urosnąć w sile i skorygowac pewne zachowania

Wybaczenie nie jest równoznaczne z decyzją o reaktywacji.

Zdaje sobie z tego sprawę

dobrze że o tym z nami rozmawiasz, faktycznie widać że cierpisz a nie jest to jakaś fanaberia bo straciłaś zabawkę, wyciągnęłaś wnioski i żałujesz, moim zdaniem możesz jeszcze sprobować mu opisać to na co Ci zabrakło odwagi przy spotkaniu, bo mam wrażenie że on też by chciał zrozumieć a Tobie bez wzgledu na jego reakcje powinno choć troche to ulzyc, tym bardziej ze jednak sama przyznałaś chciałaś to zrobić, w najgorszym wypadku odpisze Ci że dziekuje za wyjasnienia, on sobie to jednak przemysłał i nie widzi szansy na powrot, niemniej moim zdaniem w tym konkretnym wypadku warto.

No ale powiedziałaś że chcesz powrotu? Czy powiedziałaś tylko przepraszam? Bo tu trzeba zagrania wprost. Aczkolwiek skoro mówił że nie chce spotkań to znaczy że nie chce spotkań, według mnie powinnaś to uszanować i zapomnieć.

zostawilas go i czego Ty oczekujesz? nagle tęsknota? trzeba było myśleć przed rozstaniem. Nie kubie takich sytuacji, u mnie było podobnie. Narzeczona zostawiła mnie dla innego, nagle kop w tylek od niego i zaczęła się do mnie kontaktować. Daj chlopu żyć, niech sobie układa życie, ale bez CIEBIE

Jasne. To samo dotyczy innych użytkowników, którzy - oględnie mówiąc - nie popierają Twych obecnych zabiegów.

Kochana będzie dobrze. Nie przejmuj się uszczypliwymi komentarzami. Forumowicze są specyficzną grupą, to ludzie po przejściach, i mają dobre intencje Głowa do góry i żyj na maksa

Nie przesadzaj. Dziewczyna się pogubiła i zrobiła głupotę nie porównuj tego do swojej sytuacji...To, ze Twoja eks tak robiła nie znaczy, że robi tak każda. Autorka zrobiła źle, niefajnie. Może potrzebowała czasu, żeby sobie poukładać, tu nie było zdrady czy kłamstwa. Jak mozesz to porównywać do swojej sytuacji? Halo opamiętaj się chłopie...

Tak, pogubisz siebie, robisz glupoty, nie myślisz racjonalnie i zrywasz. Zrobiła głupi błąd a Ty ją porównujesz do sytuacji gdzie ktoś Cie zdradzał. Nie mówie, że zrobiła dobrze i jak dorosła osoba. Ale Ty nie patrzysz obiektywnie, przez swoj pryzmat widzisz wszystko w jednym odcieniu. Nie wrzucaj wszystkiego do jednego worka.