Zazdrość co się że mną dzieje.... - Netkobiety.pl

Ten ktoś dokładnie rozumie, że chcesz odejść, co nie znaczy, że godzi się z Tym.

Czasem trzeba  zawalczyć o siebie, swoje prawa i majątek.
Mąż walczy o swoje "prawa", Ty też musisz zawalczyć o siebie.

oprócz tego jest manipulatorem

Mamusia nawet nie wie że chciał mi nawet wszystko zostawiać żeby tylko odejść z domu do kochanki. Że też mówił o rodzicach ,że mu nie zależy itd. wtedy miał tylko jeden cel. Mówiłam żeby wziął się w garść ale jak grochem o ścianę.

Nie wprowadził się i także narazie się nie odzywa. Omijamy się dotyczyło tesciow. Mąż Tłumaczy się tym ,że się zakochał (tak mu się wydawało), że to było coś wyjatkowego a tym że został, że jednak zawsze go coś powstrzymywało, że byłam ważna dlatego nie odszedł. Ja uważam, że nie zrobił tego ,ze strachu, nie tak łatwo porzucić 20lat życia, dzieci, rodziców itd. może też nie był pewny kochanki, że jak się jej znudzi zostanie z niczym. Cokolwiek on mówi nie musi być to prawda.

Też mi się tak wydaje.
Dlatego trochę dopytuje, żeby jeszcze pod tym hotelem padł na kolana i prosił o wybaczenie to jeszcze może bym uwierzyła.
Niewybaczalne jest mówienie o niej, jak to się zakochał, on się nawet nie czaił z tym. Czyli położył wszystko na jedną kartę czyli na nią.
Po jakim czasie przyszedł niby prosić o wybaczenie?

W tym hotelu to tak nakrylas ich w trakcie?

Mi się wydaje, że mój mąż po prostu ogólnie uważał nasze małżeństwo za nie najgorsze, do mnie też nie miał jakiś wielkich uwag. Twierdził, że zawsze całe życie robił coś dla kogoś teraz chciał postawić na siebie, żyć jak chce itd.w czym.kochanka go mocno utwierdzala. Cokolwiek to było, za dużo kłamstw, za dużo przeprosin, za dużo miłości do innej....

Myślę, że na swoim gruncie bez dociskania,szantażowania, zaszczuwania i męża rodziny odetchniesz. Na razie może  po prostu skup się na uporządkowaniu swojej psychiki, emocji, myśli, bez myślenia co dalej. Co będzie czas pokaże. Myślę, że tylko lepiej, pewnie nie od razu ale z czasem odnajdziesz spokój. Fajnie, że zawodowo możesz sobie tak poustawiać. Nawet jak zdecydujesz się za jakiś czas wybaczyć mężowi i być z nim to będzie miał już przed sobą Kobietę z którą trzeba się liczyć. Trzymaj się dzielnie!

Bez przesady, cześć możesz zabrać ze sobą.
Że do Ciebie się nie odzywa to dobrze, może to nowa strategia, prośby, groźby nie pomogły, to może milczenie

Wczoraj mąż z nienacka przyszedł do domu. Nie lubię jak mnie tak zaskakuje i po prostu sobie przychodzi. Najpierw mi powiedział że nie odwołałam terapii a przecież mi mówił że ja mam to zrobić ( najpierw mi wykrzyczał,że on już odwołał a potem co innego więc zignorowałem to) i musiał zapłacić kasę. Potem,że mam go nie obgadywac, zapytałam go do kogo to w końcu wyszło że do jego mamy, że powiedziałam,że on napewno sobie kogoś znajdzie... Potem zaczęłam rozmawiać o sprawach finansowych i uważa że zbyt go chce obciążyć. Spłatę samochodu zostawiam mu bo go używa i niech mu zostanie to auto a wspólny debet na koncie powiedziałam ,że spłata na pół to chyba nie jest duzo i raczej uczciwie.Powiedziałam,że na dzieci mi nie płaci a on mi na to ,że chyba większych wydatków nie miałam jak np ubrania to powiedziałam ,że owszem ubrania też kupowałam. Tj. samo żywienie dzieci było bez kosztowe. A są inne, książki, wycieczka szkolna, dentysta, jakieś urodziny ich znajomych, kieszonkowe itd Tego nie wie, czy nie chce wiedzieć. Niby był spokojny i twierdził,że nie chce się kłócić....a mnie irytował.

No i widzisz ile w nim miłości do ciebie. Gdy już się zorientował, że nie łykniesz jego bajdurzenia o powrocie to zaczyna kontratak. Że masz go nie obgadywać? Teraz się księciunio obudził, jak wszyscy wokół widzieli z kim się szlajał i gdzie swój sprzęt wsadzał. Żona zawsze dowiaduje się na końcu, sąsiedzi, rodzina i znajomi pewnie już od dawna wiedzieli o jego figlach. Nie chcieli się wtrącać. Wszystko czego dorobiliście się po ślubie jest wasze wspólne i należy podzielić to na pół, każdy sąd mu to powie. Nie wiem co dzieci zadecydują, ale albo opieka naprzemienna lub zostają u niego jeśli nie chcą zmieniać szkoły. Błędem było to, że od razu nie poszłaś do sądu po alimenty gdy odkryłaś zdradę, nie musiałabyś łożyć sama na utrzymanie dzieci. No i rozwód o winie, chyba że się dogadacie i chcesz to szybko zakończyć. Jak dla mnie to tylko wyprowadzka, bo skoro to dom jego rodziców to może sobie przychodzić kiedy chce i nie musi ci się zapowiadać.

Dobry adwokat i ściągaj z niego ile wlezie. Cóż, kochanki bywają drogie. Żony odchodzące od zdrajców są jeszcze droższe. Zero litości, zero sentymentów. Jeśli tego potrzebujesz to sięgaj po wsparcie od bliskich ci osób, na teściową się nie oglądaj. Nie poświęcaj się więcej dla gnoja, na świecie sa jeszcze porządni faceci.

Z tym, że tu zdrada jest na tapecie, więc wyprowadzka jest czymś naturalnym.

Im szybciej tym lepiej do adwokata.

Wejdź na spotted i zadaj pytanie kto zna dobrego adwokata od rozwodów.
On ciebie pokieruje dalej.
I zacznij nagrywać wszystkie rozmowy.

On rozumie, tylko najlepiej zrzucić z siebie winę...
Robisz to co powinnaś, nie bierz tego do siebie co on mówi, czasem musi być gorzej, żeby było lepiej.
On jest odpowiedzialny za rozbicie rodziny, nie daj się więc wpędzić w poczucie winy.

Mimo wszystko nachodzą mnie myśli przygnębiające, strach, lęk co bedzie. Ogólnie jestem przemęczona tym wszystkim. Praca, studia, przeprowadzka, przemęczenie psychiczne. Teksty męża dodatkowo mnie obciążają. Tak bardzo bym chciała czuć spokój i po prostu żyć sobie normalnie z dnia na dzień. Nic tego nie zapowiada poki co. Oprócz utraty małżeństwa, pełnej rodziny ogólnie to moja sytuacja pogarsza się.  On zdaje się tego nie rozumieć. Ogólnie chyba mam gorszy dzień i potrzebuje sobie pomarudzic....

Twierdzi, że dostrzega ale mam wrażenie ,że obwinia mnie o to,  że nie dałam mu tej szansy. Uwierzył w to, że się uda albo odwrotnie, nie wierzył,że go zostawię. Gdy myślę sobie o nim i włącza mi się jakiś sentyment przypominam sobie te straszne dni gdy on w całej okazałości miał na mnie "wywalone". Nic go nie obchodziło, od odejścia powstrzymywał go tylko strach i możliwość popełnienia błędu.

Jak po przeprowadzce?
Wczoraj miałam napisać, że musisz kupić wino i opić nowy początek. Ale jakieś dziwne akcje były z tą stroną.

U mnie też wciąż wyskakuje jakiś błąd, strona się uruchamia raz na jakiś czas. Już się przeprowadziłam. W czwartek maż wpadł do domu i  była kolejna kłótnia, znów oskarżał mnie o różne rzeczy, o urabianie dzieci, o robienie spraw za jego plecami.  Było dla mnie mega nieprzyjemnie, delikatnie ujmując. Chciał też porozmawiać z dziećmi sam, powiedziałam że niech gada ale ja się nie ruszę. Powiedział, że mam wyjść bo to nie mój dom a ja my na to, że póki mieszkam to mój i chyba jest śmieszny. Tak czy siak zabrał dzieci do innego pokoju, powiedział jaki jest mega nieszczęśliwy, że ranią go wyprowadzką i w ogóle, że wie że zawinił ale ich Kocha, kocha mnie , że jest psychicznie wyczerpany, że nie śpi po nocach, że chciał się zabić itd. skoczył na córkę że go olewa, ogólnie że oboje zmienili zdanie o wyprowadzce, że wcześniej mu mówili co innego ( czyli z nimi o tym rozmawiał)... Wg mnie przeinaczył rzeczywistość w wielu kwestiach. W piątek poszłam pożegnać się z teściami, od teścia usłyszałam "narazie" a na odchodne a od teściowej że nie ma mi nic do powiedzenia. Przytuliłam ja i poszłam. Tyle po 18 latach życia razem.Znów było mi przykro, potem gdy już wychodziłam to rzuciła żebym nie żałowała. Ogólnie narracja jest taka,że ja nie zrobiłam zbyt wiele żeby uratować to małżeństwo, że nie dałam nam szansy a on się tak biedny starał. Wieczorem nawet napisała do mnie, że powinnam dać szanse jeszcze,że on zrozumiał i możliwe że byłoby lepiej, że ja jestem tą zatwardziałą i boje się spróbować. Czy Mi nie żal tych 20lat i że ma nadzieję że do nich wrócę. W tym wszystkim oczywiście o mnie chodzi najmniej.....tylko o dzieci. Wiem,że będą wszelkimi sposobami urabiać ich na powrót,zostawanie jak najczęściej tam w domu, sączenie wszelkimi sposobami takich rzeczy żeby ich w końcu zwabić do siebie. Mam ich 3 przeciwko sobie, wiem to. Tak naprawdę nikomu tam na mnie nie zależy i na tym co ja czuję. Jeśli chodzi o dzieci to syn jest bardzo teraz nabuzowany, mocno atakujący, głównie mnie. Wszystko mężowi mówił, popiera go w kilku kwestiach, ogólnie chyba mocno o niego zabiega a mąż go za to chwali ( co w przeszłości było rzadko bo raczej mocno go krytykował ), córka trochę inaczej myśli, jest bardziej obiektywna zwłaszcza że ma ataki na siebie że str ojca. To myślę, też się zmieni bo nie nastawiam ich źle na męża i dziadkow, nie gadam, nikt z mojej rodziny słowa nie mówi złego do dzieci. Mam wrażenie, że to jest inny poziom.... Ja jestem mocno rozbita, ogrom zmian przeraża mnie. W tej całej sytuacji ja ponoszę największe straty, finansowe, lokalowe, czasowe, nawet jeśli chodzi o dzieci. Mam godzinny dojazd do pracy ( wcześniej 10 minut na nogach), no wiadomo, finansowo też gorzej.  Nie skupiam się na tym co źle tylko widzę realnie, że przede wszystkim to ja  ponoszę konsekwencje czynów męża. Staram się skupiać na pozytywach, nie patrzeć w przyszłość za daleko, nie martwić się na zapas ale to momentami nie wychodzi bo wiem że będzie ciężko, że nie jedna batalia przede mną, że mogą tak urobić dzieci,że zostanę sama. Nie żałuję decyzji, wiem,że podjęłam ja w czasie w którym czułam,że to ten moment, może powinnam od razu zrobić cięcie i nie dawać szansy na szansę ale wtedy, w tym momencie nie byłam sobą. Nie potrafilam tego zrobić, byłam jakby w szoku dlatego był ten stan zawieszenia, uspokojenia emocji. Wszyscy właśnie mają o to do mnie pretensje. Wiem jedno, to mąż mnie zdradzał, kłamał ,oszukiwał z premedytacją i wręcz okrutnie i mimo tego że jak w każdym małżeństwie za pewne nie byłam idealna napewno na to nie zasłużyłam i jestem tu gdzie nigdy nie chciałam być nie ze swojej winy.

Przykro mi, że Cię to wszystko spotyka. Co do Dzieci zrozumieją wszystko gdy będą trochę starsze, gdy same zaczną układać sobie życie, wchodzić w związki. Zrozumieją, a w każdym razie będą wiedziały zwłaszcza Córka, że należy się szacunek w związku i że jak ojciec zdradzał Matkę to zdrada nie jest czymś normalnym, oczywistym. Swoją postawą dajesz też przykład Dzieciom. Być może w przyszłości nie będą normalizować zdrady. Zło trzeba nazywać złem. Bardzo to straszne, że oczekuje się od Ciebie gwałtu na własnej psychice, emocjach byle wszyscy byli zadowoleni. Jedynie mogę napisać trzymaj się dzielnie i nie dawaj. Nikt nie powinien na Tobie niczego wymuszać.

Moja intuicja mówiła mi, że coś jest nie tak, a może po prostu moje granice były przez męża systematycznie przekraczane  i dlatego czułam, że jego zachowanie jest nie ok ,aż posuwało się to coraz bardziej i skończyło się na zdradzie. On igrał z ogniem z tymi koleżankami i dlatego musiało się to tak skończyć... Mieszkam już prawie miesiąc w nowym miejscu, przyznaje się, jest ciężko, budzi się we mnie mega złość i żal. Czuje straszna krzywdę, że to to on nawywijal a ja ponoszę tego konsekwencje. Zmiana mieszkania (na gorsze), otoczenia (mniej możliwości), pogorszenie finansowe , dojazdy do pracy 1,5 godz w 1 strone, zabranie mi moich marzeń co do rodziny,
małżeństwa. Czuje jakby zniszczył mi życie, a sam
oprócz tego,że nie ma mnie ma wszystko jak
wczesniej. Wiem,że życie jest niesprawiedliwe ale to
cholernie boli.Tak mi żal tego wszystkiego, tych
moich marzeń i wiary że będziemy razem na zawsze. Mąż już mało się kontaktuje, raczej technicznie, twierdzi że mocno cierpi i w pewien sposób robi z siebie ofiare. Jak raz zszedł temat na nas to zachowuje się jak wcześniej, od ataku na mnie po bzdury że mnie poblokuje bo on cierpi.Nie
mam wiedzy czy chce wrócić do kochanki czy jakoś układa sobie życie na nowo.Dzieci, które też ponoszą koszty ale wola być w starym miejscu zamieszkania dodatkowo powodują u mnie uczucie żalu, smutku, samotności, takiego przegranego życia. Takie uczucia mną targają , gniew, żal, złość, poczucie niezasłużonej krzywdy. Myślę ,że potęguje to fakt że samo urządzanie się jest trudne, pękła rura, nawaliła lodówka, wszystko tak naprawdę wymaga remontu na który mnie nie stac. To pogłębia mój stan. Staram się, nie koncentrować na tym a jednak to wszystko powraca jak bumerang. Sprawy rozwodowej jeszcze nie ruszyłam, jestem tak zajęta, praca, studia , organizacja nowego życia że się tym nie zajęłam ale muszę i to ruszyć, nie ma na co czekać. I nie, nie żałuję decyzji o rozwodzie ale żałuję ,że jestem w tym miejscu w którym jestem bo mąż 20 lat naszego małżeństwa , żonę która naprawdę go kochała ot tak zamienił na nową bo usłyszał parę gładkich słówek i nowy tyłek. Jak mało można znaczyć dla kogoś po tak wielu także trudnych latach gdzie byliśmy dla siebie po prostu wsparciem i sprawdziliśmy się w różnych sytucjach. Każdy , chyba przechodzi ten etap i on jest u mnie teraz. Jestem ogromnie zmęczona i fizycznie i psychicznie. Trzymajcie za mnie kciuki!

Wiesz może marne pocieszenie ale zawsze będziesz mogła pomyśleć, że zachowywałaś się przyzwoicie. Kto i ile stracił czy zyskał to ocenicie po latach. Dziś te straty wydają się być jednostronne, a zysków nie widać w ogóle. Pewne decyzje, skutki też trzeba dopiero oceniać w długim okresie. Stany emocjonalne są jak najbardziej normalne i też miną. Dojdziesz do stanu zobojętnienia. Nie wiesz jeszcze co przed Tobą.

Niestety, widzisz z kim miałaś do czynienia.
Mogłaś mu nie dawać tej kasy, tylko powiedzieć, że przeznaczasz je na aparat dla syna.
Nie wiem jak możesz mu jeszcze ufać, przecież on może nie spłacać tych zobowiązań, dlatego jak najszybciej powinnaś zrobić porządek w swoim życiu.

Wspólne długi... Zależy na co poszła ta kasa i czy z tego będziesz korzystała.
On się nie poczuwal do obowiązku, rozwalił rodzinę, a Ty masz skrupuły, długi przerzuć na niego.

Ja jestem uczciwa i tego się trzymam. To już koniec . Teraz już skoncentruje się na swoich sprawach. Nic już nie jestem mu winna. Kasa poszła częściowo na remont, częściowo na wspólne wakacje. Było minęło. dla mnie najgorsze jest to że tak mi tu wylewał żale że kocha że zrozumiał itd a tak naprawdę wystarczył.moj odwrót żeby poleciał do kochanki. To co to znaczy....zero prawdy.....

Do banku idę bo właśnie konto mamy wspólne i debet też wspólny ( dług który ją częściowo splacilam,) i on ma to konto z długiem wziasc na siebie. Wtedy już nikt nic ode mnie nie będzie chciał. Nie będę już współwłaścicielem konta ani reszty długu. Samochód on spłaca sam. Grosza ja na to nie daje. Jeśli nie będzie płacił będę chciała sprzedać auto .

Nie miałam takiej sytuacji, ale chyba bym powiedziała starszemu dziecku na początek. Tylko i wyłącznie żeby mnie nigdy więcej nie obwiniali że rozbilam rodzinę. Tata chciał a mama nie chciała dać szansy. Albo czekała i obserwowała kiedy same się dowiedzą
Skąd wiesz o tym odkryciu?
Córka nie ma go na mediach? Nie widzi tych serduszek?

Mężowi nic nie mów o tym, że wiesz, że masz dostęp do jego @ , zbieraj to wszystko. Jak będziesz miała dowody że wydaje kasę na nią to pokażesz to w sądzie na sprawie o alimenty. Prawnik uzna czy to ważne.
Zbieraj faktury za wszystko co wydajesz na dzieci,

Kiedyś jak dzieci będą już dorosłe i samodzielne to pokażesz im to wszystko.
Odnowiony kontakt może być Twoim asem przy podziale majątku, rozwodu.
Rób screen, drukuj co tam możesz i nic nikomu nie mów.

Nie udało się mi załatwić spraw bankowych bo brakowało jakieś zaświadczenia. Mąż prawił mi komplementy, mówił że kocha, a nawet płakał. Powiedzcie jak można być takim człowiekiem?!. Bidulek tu mi wyznaje miłość, tu kupuje kochance prezent za 2 tys . Moja głowa tego nie mieści, wciąż udaje ofiarę, że rozumie moja decyzję ale mega cierpi , chciał wrócić a to ja go nie chciałam.Jestem tak zła, że po tym wszystkich nie zachowuje minimum przyzwoitości a na dodatek nadal traktuje mnie jak idiotkę.Kiedy przyjdzie upragniony spokoj?!

pewnie narcyz
poczytaj co to jest

poczytasz, zrozumiesz

gdy ostatecznie się od niego odetniesz

Poszukaj też terapeuty.

Wiem, że ciężko Ci dziś w to uwierzyć, ale wkrótce na pewno będzie lepiej. Obrałaś bardzo dobry kurs, jeszcze kilka górek i naprawdę odetchniesz. Podejrzewam, że jakiś czas po rozwodzie jeszcze mąż ochłonie i wspólne kontakty związane z dziećmi będą miały raczej neutralny charakter. Cyrki, które teraz odstawia to jego bardzo niedojrzała forma radzenia (czy bardziej nieradzenia) sobie z tym, że coś jest nie po jego myśli - że miałaś siłę odejść. Ten ból kiedyś minie - trzymaj się tej myśli.

Koszt adwokata to niska cena.
Płać i wymagaj.